Dinsdag 17 mei 2022
Het weer: 17 graden en half bewolkt
Om 11:00 uur brengen we Kyon naar Dierenpension d’Aanloop. Voor het eerst uit logeren en ook gelijk twee weken. Ik vind het super spannend. Ik hoop dat hij het leuk heeft. Eenmaal weer thuis beginnen we met het inpakken van de koffers. We denken alles erin te hebben en hielden zelfs nog iets gewicht over. Zitten we later beneden op de bank, zegt René ineens dat het misschien ook handig is om ondergoed en sokken en zo mee te nemen. Hahaha waren we helemaal vergeten! Dus die er weer in. Moest er vervolgens weer wat uit. Uiteindelijk zit alles er in en zitten we qua kilo’s ook goed. We eten ’s avonds mooi op tijd. En daarna proberen we nog maar wat te slapen. Maar om 23:00 uur zijn we beide klaar wakker. Wat is het toch stil in huis zonder hond. Gek dat je zo snel zo gehecht kan zijn aan zo’n beestje. We kijken daarom nog maar wat tv en zitten nog een achter de pc.
Woensdag 18 mei 2022
Het weer: 17°C en half bewolkt NL, 33°C half bewolkt GR
Om 2:05 uur vertrekken we naar Schiphol. Om 3:45 uur komen we aan bij P3. René zet mij met de koffers af en parkeert de auto bij 617, achter de parkeergarage. De eerste bus is vrij vol, dus pakken we eentje later. We zijn al ingecheckt, dus dat scheelt al. We moeten nu zelf de koffers labelen en dan afgeven in een automatisch luik. Dan weer scannen voor het volgende poortje. Verder naar de beveiliging. Alles mag in de tas blijven, verder schoenen wel uit en de riem af. We worden beide gefouilleerd en mijn bagage wordt apart gecontroleerd op drugs. Alles is OK. We lopen verder naar C10. De meeste winkels zijn nog dicht. Ik blijf dat toch altijd een beetje vreemd vinden op zo’n luchthaven. Daar komen en vertrekken toch altijd mensen. Waarom kunnen die dan op bepaalde tijden niet of nauwelijks winkelen. Bij C10 wachten we tot we kunnen boarden en kan ik het eerste stuk van het verslag vast opschrijven.
Om 6:45 uur zitten we in het vliegtuig. De vlucht verloopt soepel, want om 11:10 uur Griekse tijd landen we. 20 Minuten later hebben we de koffers. We lopen met de koffers naar The Best aan de overkant van de weg. We zien de auto al staan. Dezelfde als de vorige vakantie. We rekenen het restant van de auto af en stappen in. Iets na 12:00 uur stoppen we voor de deur bij het appartement. We begroeten Rania en een paar vaste gasten. Gerda is er ook. Leo niet, die blijkt in het ziekenhuis te liggen. Ze gaan z.s.m. weer terug naar Nederland, want hij moet een nieuwe hartklep hebben en dat doet hij liever niet hier. Ze zijn door iedereen goed opgevangen en geholpen. Dat is echt Cretan Family.
Wij nemen eerst een espresso. Dan gaan we maar eens naar de kamer. Dit jaar is het kamer 301, mijn favoriet. Het mooiste uitzicht, van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat zon. Twee ramen en een balkon die we open kunnen zetten, waait het altijd een beetje door. We pakken alles uit en gaan dan gelijk boodschappen doen. Wc-papier, water, spullen voor het ontbijt. Wat nootjes en dergelijke. Die brengen we direct terug naar de kamer. We eten een tosti bij Rania en maken dan ook al ons eerste ritje. Via de oude weg van Sissi naar Neapoli, dan Driros aanhouden, richting de kust en dan vlak voor Plaka terug naar Neapoli. Wat een bloemenzee! Ik zet een prachtige Drakenwortel (Dracunculus vulgaris) op de foto en bloeiende olijfbomen. De lucht zoemt van de bijen. Terug in Malia worden we begroet door Lazer. Die heeft inmiddels Rania afgelost. We kletsen even bij en drinken wat. Dan wordt het tijd om even te slapen. We zijn al vanaf 23:00 uur op de been. Na het slapen is het tijd om te douchen en om te kleden. Ik werk het verslag weer bij op schrift.
Om 19:30 uur gaan we lopend naar het restaurant. Daar worden we begroet door de beide broers. En Vasili is ook weer terug bij de grill. Naast een nieuwe kok (ook Vasili) en nieuwe hulp in de keuken, is er ook een nieuwe jongen in de bediening (ook Vasili). Iedereen noemt de laatste daarom maar Billy en de kok wordt Maestro genoemd. Het is de eerste avond, dus ik bestel Soutzoukakia. René neemt Gyros. Samen met wijn en water. Ze komen eerst weer met de wijnglazen op voet aan. Prachtig hoor, maar wij hebben liever de Griekse glaasjes. En dat is natuurlijk geen probleem. Als bijgerecht nemen we een Griekse salade. Na de wijn en het eten, vragen we op 2x Axbax. Aristo legt Vasili/Billy uit hoe hij deze moet maken. Het is een soort grote espresso, maar geen dubbele. Na de koffie bestellen we nog wat wijn. René krijgt nog Bloem en een shotglas Metaxa. Om 23:00 uur lopen we terug. We zien 2 gekko’s. We hebben nog geen zaklampje, dat maakt het dan ook lastig zoeken. We kletsen nog een poos bij de bar. Ook even met Rick (hebben we hier in 2010 leren kennen en hebben we ook in Nederland nog contact mee). Later komt Yorgos ook nog en praten we uitgebreider bij. Om 2:45 uur gaan we naar boven. We zitten nog heel even op het balkon en dan is het toch echt tijd om te gaan slapen.
Donderdag 19 mei 2022
Het weer: 18°C en bewolkt in Malia, 24°C en half bewolkt in Matala
Het is 9:45 uur als we opstaan. De eerste nacht toch maar even uitslapen. En het was laat zat gisteren. Het weer is echt anders vandaag. Dat was ook wel voorspelt. Het zou twee dagen echt even kouder en slechter zijn. Het is bewolkt, er staat veel wind en het is een stuk frisser. Na morgen wordt het weer beter. Ik ga na het opknappen met René mee naar het centrum. De muggen hebben ook ontdekt dat ik er ben. Ik ben blijkbaar gisteren in het restaurant direct al geprikt. Drie hele grote bulten. Dus dat wordt een tripje naar de apotheek voor tabletten en crème.
Terug op de kamer maak ik koffie en thee en ontbijten we op het balkon. De spullen waaien nog net niet weg, maar het houdt niet over. Na het ontbijt kijken we waar de zon wel schijnt. En dat blijkt in Matala te zijn. Dus gaan we daar heen. Gelijk een leuke rit.
We rijden richting Heraklion en nemen dan de afslag naar Mires. Bij Agia Varvara is de weg weer gesloten (weer schade door overstromingen en bevingen), dus moet alles weer door het dorpje heen. Op zich ook wel weer eens leuk, de laatste tijd werd je om het dorp heen geleid. Tip voor diegenen die een auto gehuurd hebben, in dit dorp vind je na binnenkomst aan de linkerkant een klein tankstation. Hier kun je altijd heel voordelig tanken. De prijzen zijn hier altijd lager dan in de verre omtrek. Na Agia Varvara rijden we tot Mires en buigen dan linksaf naar Matala. Zo komen we niet door Festos heen. Het gaat een stuk sneller, hoewel we nu door andere kleine dorpjes komen. In Matala is het druk en zelfs de betaalde parkeerplaats staat bijna vol. We vinden nog net een plekje. Hoewel ik me afvraag of dit zelfs nog wel een plekje is. Nou ja, hij staat er. Iedereen kan er langs. Dus zal wel goed zijn.
We lopen de straatjes en winkeltjes door. Ook hier staat veel wind. Er hangt wel dezelfde sfeer als altijd hier. Lekker relaxed. Na een tijdje besluiten we wat te drinken en te eten. We kiezen voor Zafira. Een net tentje met een prima kaart voor als je wilt lunchen. René neemt een tonic met een omelet met bacon. Ik een Freddo Espresso en een supertoast. Dat blijkt een tosti te zijn gemaakt van drie boterhammen. Met ham, kaas, bacon en ketchup er tussen. En natuurlijk chips erbij. Heerlijk! Na de lunch hebben we het eigenlijk wel gezien in Matala. We rijden bijna dezelfde weg terug, maar iets meer over de Messara Vlakte. Wat een olijfbomen staat hier toch. We zien nog een oude Citroen staan (Snoek), met waarachtig een Nederlands kenteken. Er staat ook een hele oude caravan, die hoort erbij. Beide hebben echt wel betere tijden gekend. René zoekt via een app het kenteken op en ziet dat hij nog wel steeds verzekerd is, maar de APK is in april verlopen. De Snoek komt uit 1974. Mijn bouwjaar! Wanneer we van Agia Varvara terug rijden naar Heraklion lopen we nog een kleine schade aan de auto op. De auto voor ons, een oud barrel, verliest een stuk van de achterbumper. En deze klapt bij ons voor op de motorkap. De verdere reis terug over de hoofdweg naar Malia verloopt zonder problemen.
Om 16:45 uur zijn we terug bij het appartement. We bekijken de auto maar zien alleen wat krassen, het lijkt mee te vallen. We gaan direct maar even een uiltje knappen. Daarna douchen en opknappen. Om 19:00 uur lopen we met Rick en de kinderen naar de taverna. Samen uit eten. We krijgen wel menukaarten, maar we moeten eerst even mee naar de keuken. Ze hebben bonensoep, Fasolada, als voorgerecht. Heerlijk! Jaren geleden heb ik deze een keer samen met Yorgos gegeten in een klein bergdorpje. Die was toen gemaakt met kikkererwten. De versie in het restaurant is zoals hij hoort, met witte bonen. Als hoofdgerecht neem ik Bifteki, de mannen Souvlaki. Iris neemt kip nuggets met patat en Joey wil pizza. Liever wil hij watermeloen. Het is niet het seizoen, maar Aristo had het hem vanmiddag beloofd. Dus dat wordt geregeld. Joey heeft niet veel honger, maar door hem wat te plagen dat hij echt die watermeloen niet op krijgt, eet hij uiteindelijk die part wel helemaal op. Heeft hij toch nog genoeg vitaminen binnen gekregen. Om 21:15 uur gaan we terug. We zien dit keer helemaal geen gekko’s. Te koud, denk ik. En we hebben nog steeds geen zaklampje dus dat helpt ook niet. Bij de bar drinken wij nog wat. Rick gaat met de kinderen naar de kamer. Ook Michalis komt nog langs. Hij is enorm veel afgevallen, blijkt twee diëten door elkaar te doen. En hij heeft last van zijn rug, dus sleept overal een kussen mee naar toe. Yorgos komt ook nog met Nikos bij het appartement. We kletsen een hele poos over van alles en nog wat. Om 2:50 uur is het leuk geweest en gaan we naar boven. De hoogste tijd om te gaan slapen.
Vrijdag 20 mei 2022
Het weer: 22 °C bewolkt tot half bewolkt
Vanmorgen om 10:00 uur opgestaan. René haalt brood en verse jus bij de supermarkt. Ik maak ondertussen koffie, thee en eitjes. Na het ontbijt vertrekken we naar Heraklion. We willen een kijkje nemen in de straat Leoforos 62 Martiron. Dit is een straat waar bijna geen toeristen komen, maar wel heel veel winkels zitten. Meer voor de lokale bevolking. Je vindt hier winkels met gereedschap, woninginrichting, een bakker, slager, etc. Maar ook wel wat kledingzaken. Wij gaan eerst gaan naar Jumbo. Dit is een soort Action, maar dan heel veel groter. Ze kopen er van alles. En van alles ook heel veel. Kleding, huishoudelijke apparaten, gereedschap, schoolspullen, tassen, koffers, tuinmeubelen, heel erg veel! En ook nieuwe duikbrillen, snorkels en waterschoenen. Die zijn we wel nodig. De oude hebben we vorig jaar weggegooid. Die waren versleten of kapot. We kopen nog van allerlei andere dingen, waaronder ook een zaklampje. Dan lopen we door naar Block 62. Dit is een soort van outlet. Aan de ene kant kledingzaken en aan de andere kant sportzaken zoals Nike. René koopt bij de outlet een cargo broek, korte broek en 2 T-shirts van het merk Funky Buddha. Dit blijkt een typisch Grieks merk te zijn. Je ziet het hier wel meer, veel jonge mannen lopen in T-shirts van dit merk. Ik koop nieuwe witte classic Nikes. Altijd goed en tijdloos.
Na het shoppen rijden we naar het centrum. We parkeren net buiten de oude stadsmuur, op een gratis parkeerplaats. Je moet hier wel geluk hebben om een plekje te vinden. Die mazzel hebben we vandaag. We lopen de trap op naar boven en komen in een soort stadspark uit. Via wat winkelstraten komen we uit bij de Leeuwenfontein. Het is inmiddels allang lunchtijd. Bij Da Vinci zit alles vol, dus besluiten we te lunchen bij Politea. René neemt een pita met varkensvlees, ik ga voor de pita met kip. Bij Da Vinci kopen we bij het loket een ijsje. Het ijs is wel prima, maar met een wafel of crêpe was ie wel lekkerder geweest. Hahaha. We lopen na het ijsje weer verder en bij Public haal ik de nieuwe cd van Minos 2022. Afspelen in de auto gaat het niet worden, er zit geen cd-speler in. Dat komt thuis wel weer. We lopen daarna terug naar de auto en rijden naar Malia. Daar gaan we weer even langs de apotheek, dit keer voor René. Die is verkouden geworden op de dag dat we hierheen gingen. Hij heeft alles verstopt zitten en krijgt zo echt te weinig lucht. Hier krijg je dan gelijk van alles mee. Neusspray (de goede, die je maar kort mag gebruiken), hoestdrank en nog een paar zakjes met een of ander poeder. Hopelijk krijgt hij nu meer lucht. Hij heeft sowieso nog last van de naweeën van Covid. Bij warm weer met een hogere luchtvochtigheid krijgt hij dan al bijna geen lucht. En als je dan verkouden bent helpt dat zeker niet. We brengen alles naar de kamer en dan gaan we beneden wat drinken. Om 18:10 uur gaan we even plat.
Na ons tukkie gaan we douchen en omkleden. We lopen op ons gemak naar het restaurant. Het is 20:00 uur als we er zijn. René neemt Stifado, ik ga voor de Mousaka. Na de wijn, wat raki, 2x Axbax en nog meer wijn gaan we terug naar het appartement. We zien nu 7 gekko’s. De zaklamp is niet heel geweldig, maar het helpt wel. Bij de bar drinken we nog wat en wachten we op de nieuwe gasten. Sophia en Isabel. Twee jonge meiden die last-minute dit nog geboekt hebben. Ze blijven ook maar een paar dagen. Iets dat je meer hoort deze vakantie. Korte tripjes van 4 a 5 dagen. Ze vinden het lief dat er nog een paar gasten wakker gebleven zijn om hun welkom te heten. We zullen maar niet zeggen dat we vaak de laatsten zijn en helpen met afsluiten. Het is uiteindelijk 3:00 uur wanner we naar bed gaan. Morgen vertrekken we naar Chania voor een stedentrip met 2 nachten. Kunnen we de stad ook eens bekijken bij avond en nacht.
Zaterdag 21 mei 2022
Het weer: 22°C en half bewolkt
Vanmorgen om 9:30 uur opgestaan. We ontbijten niet op de kamer. We halen broodjes en koffie bij de bakker. We rijden in één keer door naar Chania en komen om ongeveer 13:00 uur aan. Net iets buiten het oude centrum, vlakbij de zee, vinden we een gratis parkeerplaats. Daar laten we de auto met de tassen achter. We kunnen om 15:00 uur pas inchecken, dus wandelen we eerst door het oude centrum. We drinken ergens koffie, een Freddo Espresso en nemen een coupe ijs. Eerder dronken veel Grieken Frappé. Maar dat is tegenwoordig meer iets voor toeristen. Grieken zijn overgestapt op de Freddo Espresso. En ik snap wel waarom. Deze wordt gemaakt met echte koffie en niet met Nescafé. Om 14:00 uur lopen we terug naar de auto pakken we de bagage eruit. Het is nog steeds te vroeg voor het hotel, dus drinken we nog ergens een verse jus. Dichterbij het hotel en zo kunnen we leuk mensen kijken. De tijd vliegt en het is zo maar 15:00 uur. We checken in bij Elia Zampeliou en de kamer is prima. We hebben nummer 6. Vooral het uitzicht is geweldig! We kunnen vanuit ons bed de vuurtoren in de oude haven zien! Het is niet echt goedkoop, maar hoe vaak doe je nu zoiets. Dus als je het dan doet, moet je het goed doen.
We laten de spullen achter op de kamer en gaan opnieuw de stad in. Wat is er toch veel te zien in het oude centrum. Zoveel straatjes en steegjes. Je raakt soms bijna de weg kwijt. Uiteindelijk lopen we weer terug naar de kamer. Op de kamer kunnen we Formule 1 kijken, de kwalificatie. Max wordt 2e. De race willen we morgen ergens bij een café of zo kijken. We weten niet of dat lukt, want tijdens het wandelen net hebben we nergens iets gezien waar ze sport uitzenden. Of waar een bord op de stoep of straat stond dat ze dit gingen doen. Dus in het uiterste geval moeten we de race zelf ook op de kamer kijken. We zien het wel. Na de kwalificatie sluiten we even de ogen.
Na ons tukkie ga ik eerst douchen. Wat een heerlijke douche! Een regendouche. En geen gordijn, maar schuifwandjes. Dat is toch soms wel een nadeel van de Cretan Family, die eeuwige worsteling met dat douchegordijn. Als ik klaar ben, kan René. We kleden ons om voor de avond. Ik werk ondertussen het verslag weer bij. Het is dan bijna 19:30 uur. Om 19:45 uur gaan we op pad. De zon gaat net onder en het licht van de ondergaande zon, zit precies in het lampgedeelte van de oude vuurtoren. Een prachtig gezicht! Na wat rondlopen stoppen we bij Salis om te eten. Hoog niveau, ook qua prijs. Qua prijzen lijkt dit meer op een Nederlands restaurant. Maar dat moet een keer kunnen. René neemt Ribeye met koffie-pepersaus. Ik neem kippendij met gepureerde bloemkool en geroosterde kool. Als nagerecht hebben we witte chocolademousse met gefermenteerde passievruchtsaus en pistachenootjes. Allebei een glaasje wijn erbij. Ze hebben hier een heel dik boek voor de wijn. De gemiddelde prijs voor een fles ligt rond de €35,00. Maar ze hebben ook flessen van €1.900,00. Gelukkig kun je ook van sommige soorten een glas bestellen. Na het eten lopen we rond, alles is prachtig verlicht. De haven is schitterend. Bij Apothiki in de oude haven stoppen we om nog wat wijn te drinken. Hier bestellen we wel gewoon een fles. De prijzen liggen hier beter. Om 0:30 uur gaan we terug naar de kamer. Tijd om nog heel even wat te lezen en dan lekker slapen.
Zondag 22 mei 2022
Het weer: 29°C en zonnig
Vanmorgen om 8:30 uur opgestaan. Het is prachtig weer. Strak blauwe lucht en geen wind. We douchen en kleden ons aan. Dan lopen we naar Elia Fatma, waar het ontbijtbuffet is. De keuze is reuze. Ik ben niet echt een ontbijter, dus een schaaltje Griekse yoghurt met ingemaakte kersen en een glas verse jus is genoeg voor mij. René neemt bolletjes en brood en een gekookt ei met koffie en jus. Na het ontbijt gaan we even terug naar de kamer. Die is ondertussen al schoongemaakt. We pakken de spullen die we vandaag mee willen nemen op onze autorit en wandeling. Het is 10:00 uur.
We gaan vandaag op pad, richting het schiereiland Akrotiri. Eerst gaan we naar het klooster Agia Triada. Dit is een heel mooi klooster. Groot, en net als bij Arkadi met een vrij grote kerk binnen de kloostermuren in het midden van het terrein. Het klooster is nog actief in gebruik. We zien her en der wat monniken lopen. We laten ze lekker met rust. Wel maken we heel veel foto’s. De tuinen liggen er schitterend bij en overal staan potten met bloemen. Aan de buitenkant van het klooster, maar wel in de kloostermuur zit een winkeltje en de opslag voor de vaten wijn. We kopen in het winkeltje nog druivensiroop en balsamicoazijn met honing. Kunnen ze weer wat renoveren. We stappen weer in de auto en rijden naar Moni Governeto. Weer een ander klooster. De weg er naar toe gaat door een prachtig gebied heen. Het is hier echt heel mooi. Het klooster Moni Governeto is vandaag gesloten, er is een dienst aan de gang, maar vanaf hier loopt een pad naar een grot en een verlaten klooster, Katholiko. Die laatste bereiken we niet. Het pad is te zwaar voor mij. Teveel last van mijn achillespeesontsteking. Het is bovendien best wel warm en er staat geen zuchtje wind. Vlak voor een steil stuk naar beneden, stoppen we. René gooit de drone in de lucht en maakt nog wat beelden en foto’s. Op die beelden zien we dat het inderdaad nog wel een pittig stuk is. Wij lopen terug en rijden dan naar het plaatsje Stravros. Hier is de Sirtaki uitgevonden en de film Zorba de Griek opgenomen. We lunchen bij Mama’s place. Net als de filmcrew toen gedaan heeft. Het is hier gezellig druk op het strand en bij de taverna ’s. Na de lunch rijden we terug naar Chania. We proberen de auto eerst weer in de buurt van het oude centrum aan de zee te parkeren, nog dichterbij dan waar we gisteren de auto neergezet hebben. Maar de kans op een plekje hier is erg klein. Een zwerver helpt ons bij het parkeren van de auto, direct achter het maritiem museum. Hij houdt blijkbaar in de gaten waar nog wat gaten zijn en dirigeert mensen daar dan heen. Hij vraagt er niet echt geld voor, maar wil wel graag wat geld hebben. We drukken hem wat in de handen en bedanken hem voor de hulp. We brengen de spullen naar de kamer. Onderweg kopen we nog een gekko van Aluminati. We zijn dol op gekko’s en deze hoort gewoon bij ons thuis aan de muur. Nadat we de rugzakken op de kamer gelegd hebben, zoeken we een plek om de Formule 1 race te kunnen kijken. Er staat een vrouw bij Muses buiten op de stoep mensen te lokken. Ze vraagt of wij een drankje willen doen. Ik geef aan misschien, maar dat we eigenlijk op zoek zijn naar een plek waar we F1 kunnen kijken. Ze hebben wel grote tv’s hangen en ze geeft aan dat ze haar baas even zal vragen of het er ook op mag. En dat mag! Mooi zo, dan willen we ook wel een drankje doen en zo. Top! We nemen een verse jus en fruitsalade. Daarna Freddo Espresso en een biertje om de overwinning te vieren. Na de race lopen we nog weer even een rondje. Ik zie hier steeds vesten hangen die je op meerdere manieren kan dragen en knopen. Ik vind ze alleen niet echt goedkoop. Maar René geeft aan dat ze wel heel handig zijn. Dus koop ik er eentje. Welke kleur moet je dan toch kiezen. De keuze is reuze. Uiteindelijk ga ik voor zwart, dat past bij bijna alles wat ik nu ook mee heb op vakantie. Mocht het ’s avonds dan toch weer afkoelen, dan kan ik deze gelijk gebruiken. Na de aanschaf lopen we naar de kamer. Even naar het toilet, ik werk het verslag weer bij en dan gaan we even plat. Het is bijna 18:30 uur. Om 19:00 uur douchen we en kleden we ons om voor de avond. Om 19:45 uur gaan we de stad in. We lopen een poos rond en besluiten bij Veneto te gaan eten. René wil een avond geen Grieks eten, maar wat anders. Dus wordt het pizza en Scaloppine. Vooraf nemen we carpaccio. Die carpaccio zwom zo ongeveer in een pesto dressing. Hierdoor proefde je niets van het vlees. Dat was wel wat jammer. Mijn pizza Diavola was heel pittig. Ik houd juist wel van pittig. Thuis neem ik deze ook wel een, dan zitten er ook nog Jalapeno pepers op. Maar op deze pizza zat naast peperoni er ook heel veel zwarte peper op. Teveel, want je proefde verder niets van de pizza. Het eten van René kon juist wel wat pit gebruiken. De filet in witte wijnsaus was wat vlakjes van smaak. Hij helpt met nog wel met de pizza. Die krijg ik toch nooit op. Hij eet de randen op, ik de rest van de pizza. Mijn maag vind het op een gegeven ogenblik wel genoeg en begint wat te protesteren. We besluiten daarom hier maar geen toetje te nemen. Al en met al viel het ons wat tegen. We rekenen af en eten ergens anders een ijsje. Dan gaan we op zoek naar een borrel plek en vinden deze bij Zero. Ze hebben een bord aan de straat staan met de tekst “No Pressing, No Stressing” en dat doen ze hier inderdaad niet. Wat een verademing. Een paar zaken hiervoor stond een man heel irritant te doen. Zelfs dusdanig, hij wou bijna René echt aanraken bij zijn arm, dat René de neiging moest onderdrukken om meneer zwemles in de oude haven te gaan geven. Zo vervelend als mensen zo opdringerig proberen je hun zaak in te lokken. Dan sta je bij ons al 2-0 achter. Bij Zero doen ze dat dus beslist niet. En blijkbaar valt dat in de smaak, het is druk bij hen, de rest is wat rustiger. Wij gaan lekker zitten en bestellen wijn. Dit keer weer per fles. 2 Flessen wijn later gaan we naar de kamer. Het is bijna half 1. Ik werk het verslag weer bij. Dan lezen we nog wat en dan lekker slapen.
Maandag 23 mei 2022
Het weer: 28°C en zonnig
Vanmorgen om 8:30 uur opgestaan. Ik heb heel onrustig geslapen. Mijn maag en darmen zijn heel onrustig. En ik had het steeds koud en dan weer warm. René staat daarom als eerste op. Kan ik even bijkomen. Ik pak alvast wat spullen in de rugzak. We gaan vandaag weer terug naar Malia. Ik heb denk ik een zonnesteek opgelopen gisteren of iets anders. Ik heb nu ook hoofdpijn, last van mijn maag en heb last van diarree. Gaat wel weer over, maar lastig is het wel. Zeker met zo’n lange autorit voor de boeg. Na het douchen gaan we ontbijten, daarna halen we voor René nog een linnen overhemd. Eén van een goede kwaliteit. Kost wat, maar dan heb je wat. Dan voor de laatste keer naar de kamer. Alles inpakken en dan weg. We rijden eerst naar Jumbo. We zijn vergeten in Heraklion bij dezelfde soort zaak een koeltas te halen en die zijn we straks nodig. We halen gelijk muggendoek voor onze overkapping thuis. In Nederland hadden we al een paar keer lopen zoeken naar doek van de juiste afmetingen die we zelf eenvoudig konden bevestigen. En hier hebben ze genoeg keuze. Na het bezoekje aan Jumbo en de wc daar, rijden we richting Bougatsa Iordanis in het centrum van Chania. Hier maken ze wereldberoemde bougatsa. Topchefs zoals Gordon Ramsey komen hierheen om te zien en te proeven. Aristo is er dol op. Het is even zoeken naar een plekje voor de auto. Uiteindelijk vinden we een parkeergarage dichtbij. Langs de stoep was kansloos. We lopen snel naar de bougatsa zaak toe. Want op=op. We hebben geluk en kopen de laatste stukken met zoete crème. Van de hartige variant hebben ze nog zak, maar die willen we niet. Ze zijn gloeiend heet. Dus die koeltas heeft niet zoveel nut, maar we stoppen het er wel in, want dan schuift het niet zo door de auto. We laten de klep open, zodat het niet één kleffe slappe hap wordt doordat de stoom niet weg kan. We gaan terug naar de auto en dan terug naar Malia. We stoppen onderweg nog bij het oude fort van Aptera. Het fort is gesloten en René mag hier ook niet met de drone vliegen. Militaire zone. Daarna gaan we in één keer terug. René wou eerst nog via de oude weg terug. Maar ik voel me steeds beroerder. Terug in Malia gaan we snel naar de kamer en kan ik medicijnen innemen tegen diarree en hoofdpijn. Hopelijk werken deze snel.
Dan gaan we snel door naar de taverna. Eirini werkt hier ’s middags van 13:00 uur tot 15:00 uur. We hebben een cadeau voor haar en Dimitri gehaald voor de kleine jongen die straks in September geboren wordt. En we hebben natuurlijk de bougatsa voor Aristo bij ons. Hij is er ontzettend blij mee en vraagt hoe snel we gereden hebben, want hij is nog warm! Eirini is heel bij met haar cadeau voor de baby. Gelukkig maar. We drinken een cola en een ouzo en gaan dan terug naar de kamer. Eerst het verslag weer bijwerken en dan plat voor mij. René leest nog een poos wat. Het is 15:30 uur. Om 17:45 uur ga ik douchen. René frist zich wat op. We drinken een colaatje bij de bar en lopen dan naar de taverna. Ik heb eigenlijk helemaal geen zin in eten, maar ik moet toch iets. Ik neem vanavond maar tomatensoep en een paar slokjes wijn, maar die vallen niet heel lekker. Ik hou het vooral bij veel water. Yorgos maakt na het eten voor mij verse muntthee met citroen. René neemt nog wat wijn, ik ga nog maar weer eens naar het toilet en dan lopen we terug.
Samen met nieuwe gasten. Een moeder en dochter, ze zijn er maar een paar dagen. De dochter heeft een heel zwaar ongeluk gehad een tijd terug en het is een wonder dat ze nog leeft. Ze loopt iets moeizaam, maar laat zich door niets tegenhouden. Knap hoor. Altijd weer bijzonder om zo nieuwe mensen te leren kennen en hun verhaal te horen. Dat is waarom ik zo van Cretan Family hou. Je komt als gast, maar gaat weg als onderdeel van de familie. Meelopen met ons terug naar het appartement betekent wel dat je gekko’s moet helpen tellen. Ze vinden het grappig en snappen eerst niet goed wat we bedoelen, totdat we de eerste zien. Ze worden fanatiek en we zien er in totaal 8.
Eenmaal terug bij het appartement ga ik gelijk naar boven om te slapen. Ik heb me echt wel eens een stuk beter gevoeld. Ook al is het nog maar 22:30 uur, voor mij gaat het lampje uit. René blijft nog wel bij de bar zitten. En dat is prima. Hij heeft ook vakantie. Morgen om 8:30 uur eruit, want we gaan naar Takis. Dit keer als bezoeker. René kwam uiteindelijk om 3:30 uur op de kamer.
Dinsdag 24 mei 2022
Het weer: 30°C en zonnig
Vanmorgen om 8:30 uur eruit. Na wat opknappen stappen we in de auto en rijden we eerst naar de bakker. Twee belegde stokbroden en 2 koffies. Ik voel me nog steeds niet fit, maar ja we zien wel hoe het gaat. Na de bakker rijden we naar de Lidl in Ierapetra. Die lopen we nog even door en dan gaan we naar het koffietentje om de hoek. Kan ik gelijk weer even naar de wc. Om precies 11:00 uur komt George ons dit keer ophalen. Hij werkt sinds januari in de opvang en heeft deze taak een beetje overgenomen van Apostolia. Er zijn dit keer maar vijf bezoekers. Een Engels echtpaar en een Duitse vrouw. Zij heeft weinig vertrouwen in haar oude huurauto en vraagt of ze met iemand mee kan rijden. Dus wij bieden aan om haar mee te nemen en straks weer terug te brengen. De opvang voelt weer vertrouwd en de toer is leuk. Honden, katten en puppy’s. Ik geef Apostolia de witte chocolade die we voor haar meegenomen hebben uit Nederland. Ze vliegt me om de nek en is er heel blij mee. Ze wil eigenlijk wat aan de lijn doen (ze is super slank dus ik snap niet waarom), maar wanneer ze achter de computer ’s avonds bezig is met administratie en afspraken en dergelijke vind ze het heerlijk om chocola te eten. En dan vooral witte. René drukt Takis nog weer geld in de handen. We praten even over onze hond en hoe het nu met hem gaat. Takis geeft aan dat we terug mogen komen wanneer we maar willen, zonder afspraak. Heel lief.
Na het bezoek brengen we de Duitse vrouw terug naar de Lidl. Ze vraagt of wij nog aan deze kant van Kreta hier in de buurt een leuk dorpje met strand weten. We verwijzen haar naar Mirtos. Wij gaan naar het centrum. Voor een fruitsalade, maar vooral ook voor een wc. De fruitsalade is meer een soort soep van verse jus met daarin hele fijne stukjes vers fruit. Wel heel lekker, maar wel bijzonder. Niet helemaal wat ik van een fruitsalade verwacht had. Na de lunch rijden we via Kalamafka en Kroustas terug. Vlak voor die laatste geeft René aan dat hij best wel moe is en stoppen we even voor een powernap van een kwartiertje. In Malia gaan we naar de kamer. Ik doe een wasje en dan gaan we plat. Vanavond de laatste keer eten voor Rick, Iris en Joey. We eten samen, dus een beetje op tijd heen dit keer. Ik hou het bij een halve Kipsouvlaki en wat tomaat met komkommer. Na het eten komt Nikos nog even samen met zijn vader muziek maken. Hij zit net in zijn eindexamens, maar muziek maken vind hij fantastisch, dus dat moet wel even kunnen. Na het optreden rekenen we af en gaan we terug naar het appartement. We zien net als gisteren 8 gekko’s. Ik zit nog heel even bij de bar, maar om 0:30 uur ga ik toch echt naar bed. René komt om 2:00 uur.
Woensdag 25 mei 2022
Het weer: 33°C en zonnig
Vannacht kreeg ik ineens een helder idee, over wat ik wel eens kon hebben qua klachten. Voedsel vergiftiging. De symptomen kloppen één op één. Dat kan ook wel een paar dagen duren. Dus toch die pizza in Chania. René heeft alleen wat van de randen gegeten. Ik heb wel veel van de peperoni gehad en er zat zoveel peper op de pizza (Diavola) dat je ook niet kon proeven dat er iets mis was. Maar mijn maag was na een paar punten al wel klaar met de pizza. Veel drinken, water en drinkbouillon en een paar dagen niet of weinig eten was geen probleem. Dus instinctief deden we al wel de juiste dingen.
Vanmorgen maar iets uitgeslapen, we staan om 10:00 uur op. René knapt zich op en gaat naar de supermarkt. Ik maak koffie en thee en eitjes. Na het ontbijt belt Yorgos dat hij beneden is. Hij wil graag zijn drone hebben. Daar hebben ze het in oktober vorig jaar over gehad. En René heeft er eentje voor hem bij zich. Naast zijn eigen drone. René geeft hem uitleg en Yorgos vliegt een poosje en vraagt daarna of René de uitleg ook aan Nikos wil geven. Lijkt ons wel zo verstandig. Yorgos vloog met de drone precies op het pad tussen de bar en het zwembad in, op ooghoogte… Er zijn geen gewonden gevallen, maar dat scheelde niet veel. Wij trekken de badkleding aan en gooien de handdoeken en spullen in een rugzak. We willen niet te ver weg, naar een rustig strandje, maar het liefste wel met schaduw. Via Neapoli, Driros, Agio Georgos rijden we naar de kust. Helaas. Te rotsachtig en geen schaduw. Verder via Plaka, Elounda, Agios Nikolaos. Helaas, te druk en te georganiseerd. Uiteindelijk belanden we naast Potamos beach in Malia, pal in de zon, zonder schaduw. Hahaha. Nou ja, we liggen er ook nog maar even. Ik verbrand toch heel snel. We liggen 45 minuten en gaan dan terug. De rit was wel heel leuk.
Om 17:00 uur komt de bus Rick en de kinderen ophalen en we hadden ze beloofd om uit te zwaaien. We drinken wat bij de bar. En dan nemen we afscheid. Wanneer de bus de bocht omdraait gaan wij naar boven. Even plat en daarna douchen. Om bijna 19:30 uur gaan we naar de taverna. Vanavond maar weer soep, dit keer toch maar de bonensoep. Met niet te veel bonen, vooral het vocht. Ik kreeg het niet op, maar heb wel zoveel mogelijk van het vocht en de wortel binnengekregen. René nam filet met knoflooksaus. Als drinken voor mij dit keer maar appelsap, René neemt wel gewoon wijn. Toen koffie en ik weer verse muntthee met citroen. We kregen raki van Vasili en die wou hij graag samen met ons drinken. Raki is wel heel sterk, maar kan wel heel goed zijn voor je maag als je daar last van hebt. Dus ik nipte en kon daarna nog net op tijd de wc halen. Weg soepje… Ik ben er nu toch echt wel klaar mee. Morgen toch echt maar naar het centrum voor andere medicatie en zo. Kimon kwam vanavond ook nog met zijn mooie oude BMW zijspan. Ik kreeg van die oude snoepert een prachtige roos, heel donkerrood met een blauwe fluweelachtige glans en een helder rood hart. Uit zijn eigen tuin. Wel lief, hij kan het ook niet laten.
René vroeg Aristo naar één van zijn armbandjes. En binnen 10 seconden had René deze ineens om. Dat was natuurlijk niet de bedoeling. Maar omdat René aangegeven heeft motorrijles te willen nemen en Aristo vindt dat hij extra bescherming kan gebruiken, moet hij het armbandje aannemen. Heel lief!
We rekenen af en lopen dan terug. We zien dit keer 6 gekko’s. Bij de bar drink ik nog een thee en wat ijsthee. René neemt wijn. François komt er ook nog even bij zitten. Linda ligt al in haar nestje. Later zijn Yorgos en Michalis er ook nog. Ik ga naar bed om 1:15 uur. Op de kamer nu toch maar de airco aan. René heeft het snikheet ’s nachts. Ik lig meer in de blaasrichting van de airco, ik gooi er wel een dekentje bij over. Hahaha. Bijzondere combinatie zo. René komt om 4:00 uur op de kamer. Hij zat op het laatst alleen nog maar met François (die heeft zelfs nog wijn van zijn kamer gehaald). De heren hadden gezellig zitten praten over van alles en nog wat. Mooi zo.
Donderdag 26 mei 2022
Het weer: 35°C en zonnig
Vanmorgen om 10:00 uur opgestaan. René gaat weer naar de supermarkt. Ik ga de rest weer klaar maken. Na het ontbijt rijden we eerst naar de apotheek. Ik leg uit waar ik last van heb en ze vragen of ik al Imodium gebruikt heb. Ja, dat heb ik, maar die doet helemaal niets. Dat verbaast hen en de apotheker vraagt of ik ook hele erge krampen in mijn maag en darmen heb. Ja, die heb ik ook. Dan krijg ik van hem Zarbis Diaraney voorgeschreven, die zou de krampen moeten verminderen en er ook voor moeten zorgen dat de boel weer meer solide wordt. Met een paar dagen zouden de krampen zo goed als over moeten zijn. Ik neem er gelijk twee in en we rijden verder richting Mochos. Maar zover komen we niet. René blijkt onvoldoende lucht binnen te krijgen. Hij moet vandaag worstelen voor iedere teug zuurstof. Het is vandaag ook wel erg warm en de luchtvochtigheid is hoog. Dus terug naar het appartement. Als de schoonmaakster klaar is, gaat René plat met de airco aan. Daar knapt hij van op. Maar hij is bekaf. Ik trek mijn bikini aan en ga in de schaduw bij het zwembad liggen met een goed boek. Ik ga zelfs het zwembad nog in. Heerlijk! Het water is al helemaal niet meer koud. Om 16:00 uur vind ik het wel genoeg en ga ik ook een poos plat. Om 18:30 uur douchen we en kleden we ons om voor de avond. Om iets na 19:30 uur lopen we heel rustig naar de taverna toe. René krijgt nog steeds haast geen lucht. Die naweeën van Covid blijven toch echt heel vervelend voor hem. We komen met enige moeite aan bij het restaurant. Yorgos ziet dat René het moeilijk heeft en doet gelijk de ventilatoren aan. Dat helpt! En ik geloof dat de rest van de gasten het ook niet erg vind dat ze aan zijn, er staat nu een aangenaam briesje in het restaurant. Het is nog steeds 28 graden of zo. René neemt dit keer de bonensoep, ik neem een halve kipfilet. Daar krijg ik de helft van op. Ik neem verder verse jus en thee en water. Na het eten gaan we ook maar weer vlot terug naar het appartement. We zien onderweg 6 gekko’s. Bij de bar zitten we een poos samen met François en Linda. Ik moet om 0:00 uur weer aan de wc. Nog steeds niets solides aan. Dus ik besluit om daarna maar gelijk naar boven te gaan en te blijven. Ik neem mijn medicatie weer in en ga om 0:30 uur plat. René volgt een kwartiertje later. We gaan maar weer slapen. Morgen een nieuwe dag. Hopelijk voelen we ons dan wat beter.
Vrijdag 27 mei 2022
Het weer: 33°C en zonnig
Vanmorgen om 9:00 uur opgestaan. René gaat weer naar de supermarkt. Ik maak de rest weer klaar. We hebben om 10:30 uur afgesproken met Nikos en Yorgos. Om Nikos de drone uit te leggen. Om 11:00 uur appen we maar even, of wij niet toevallig naar het huis toe moesten komen. Ze zijn er namelijk nog niet. We krijgen een berichtje terug dat we op de juiste plek zijn. Yorgos was de tijd wat vergeten en zit nog aan de koffie. Ze komen z.s.m.. Om 11:20 uur zijn ze er. Keurig voor Griekse begrippen. We leggen Nikos alles uit, hij is een snelle leerling. Hij vliegt door de schermpjes heen met de installatie. En hij weet gewoon al goed met een controller te werken. Hij vliegt er gelijk even een poosje mee. Ik denk dat Yorgos die drone niet meer terug gaat zien. Na de uitleg pakken we de spullen in. We rijden nu wel via Mochos naar Lassithi toe. We stoppen bij Angelos om te tanken en praten even bij. Dan rijden we rond. Op het plateau is het een stukje koeler dan aan de kust. En overal is het een zee van bloemen. Prachtig! We rijden naar Skapanis om bij Manolis een fruitsalade en verse jus te nemen. Hij geeft ons ook weer het fotoboek om door te bladeren tijdens het wachten op ons eten. We bladeren snel naar de foto’s van afgelopen winter. Wat een sneeuw! En nu is het zo warm. Je kunt je het haast niet voorstellen dat hier gerust in de winter een paar meter sneeuw kan liggen. Na de lunch gaan we iets terug en dan de onverharde weg naar Katharo op. Wel een gehobbel, maar dat gaat goed. Mijn buik doet wel zeer, maar het is dragelijk. Ik wil toch wel wat zien deze vakantie. Katharo zelf is bedekt met een paarse deken van bloemen. Via Kritsa, Agios Nikolaos, Elounda en Neapoli rijden we weer terug. Het is 16:45 uur als we weer bij het appartement zijn en ik ben wel gaar nu. Die kronkelweggetjes en hobbels vergen best veel energie. Ik zet de wekker voor de zekerheid om 18:30 uur. René komt drie kwartier na mij ook een tukkie doen.
Om 18:30 uur gaan we douchen en omkleden. En dan om 19:30 uur gaan we weer rustig richting het restaurant. We nemen samen op aanraden van Yorgos één Souvlaki en een Griekse salade. En als toetje gebak van Eirini. We hebben er ook meer dan genoeg aan. René neemt na het eten koffie en ik neem thee. Daarna gaat hij aan de wijn en hou ik het bij appelsap. Die is echt heel erg lekker. Een beetje troebel, hij doet me denken aan Flevosap dat ze bij ons in de supermarkt thuis verkopen. Om 22:00 uur rekenen we af en lopen we langzaam terug. We zien dit keer 10 gekko’s. Bij de bar zitten we nog een poos. Lazer had ons al gewaarschuwd vanmiddag. Er komt zo een hele kudde jongeren aan (12 stuks) die net als ons helemaal bovenin komen te zitten. Komt vast goed. Er zijn twee meisjes bij die zich als een soort van Moeder de Gans over de groep ontfermen en ze de juiste kant op sturen. Ze geven aan dat als ze beslist geen overlast willen veroorzaken en dat als er wat is, we bij hen beide aan kunnen kloppen. Wij geven aan dat dat ook voor hen geldt. Per slot van rekening gaan wij meestal ook niet op tijd naar bed. François en Linda schuiven nog aan en om 1:00 uur gaan we naar bed. Ik werk het verslag nog even bij en René gaat op het balkon zitten met een biertje. Dan lekker slapen.
Zaterdag 28 mei 2022
Het weer: 35°C en zonnig
We staan vandaag om 9:00 uur op. Weer onze gebruikelijke start. Daarna rijden we naar Heraklion. Eerste stop zigeunermarkt. We parkeren weer iets voorbij de markt. Er is nog net een plekje. De rest van de straten staan al behoorlijk vol. Op de markt is het druk en warm. Ik scoor nog 5 T-shirts voor €15,00. Verder kopen we deze keer niets. Maar er is altijd genoeg te zien. Qua groente en fruit is het vooral artisjokken, kersen, aardbeien en aardappels. De eerste watermeloenen zijn er ook wel, maar dit zijn de ronde. Niet die torpedo-achtige modellen. En die laatste zijn juist het lekkerste. Dus nog even geduld. René loopt terug naar de auto en ik wacht bij de uitgang van de markt. René pikt mij op en we rijden dan naar de parkeerplaats bij de haven. Voor €3,00 mag hij weer de hele dag er staan. We lopen het centrum in. We willen eens kijken bij de dag markt naar nieuwe riemen en zo. Maar onze vaste leerwinkel is dicht en het ziet er niet naar uit dat deze nog ooit open gaat. Dus helaas geen nieuwe riemen of een nieuw zwart rugzakje voor mij. We lopen terug naar Da Vinci en bestellen ieder een crêpe met mango ijs en verse aardbeien. En als drinken nemen we citroen/gember limonade. Heerlijk! Het is best warm in de stad. Dus besluiten we terug te gaan naar de auto en rijden we op ons gemak via de oude weg terug naar Malia. We liggen daar nog een poos bij het zwembad en daarna willen we de kwalificatie kijken bij de bar. Maar de tv bij de bar werkt niet goed, we krijgen geen verbinding. Lazer is al in alle staten. Want vanavond is er ook nog voetbal. De monteur is al een paar keer gebeld, maar weet niet of hij het gaat redden om langs te komen. René haalt snel ons Chromebook op en daar kijken we dan de kwalificatie met z’n drieën maar op. Na de kwalificatie gaan we plat. Om 19:00 uur komen we weer in de benen. Douchen en omkleden. Het is nog steeds erg warm. We wandelen rustig de kant van de taverna op. Mijn maag is vandaag voor het eerst rustig en ik heb zelfs wel iets van trek. Ik neem daarom vandaag kipfilet in mosterdsaus. René neemt varkensfilet in mosterdsaus. Ik met een biertje en hij met wijn. Ik voel al weer bijna de oude qua maag. Om 23:00 uur lopen we terug. We zien onderweg 6 gekko’s. We zitten nog een poos bij de bar. Samen met Linda en François. Er komen laat op de avond nog nieuwe gasten aan. En om 3:15 uur helpen we de boel af te sluiten.
Zondag 29 mei 2022
Het weer: 39°C en zonnig, later meer bewolking
Vandaag wordt het echt heel warm. Zuidenwind en bewolkt. Ik weet niet of het echt Sirocco wordt, maar om 10:00 uur is het al 33°C. We ontbijten weer zoals gebruikelijk. We gaan vandaag maar wat rondrijden met de airco aan. We rijden via Mochos naar Gonies en dan naar Avdou. Daar volgen we de bordjes naar het kerkje bij Agia Fotini. We bekijken het kerkje, maar niet de grot dit keer. Het pad er naar toe is best steil. En we zijn beide niet fit genoeg. Bovendien hebben we niet een goede zaklamp bij ons. We zijn al een keer eerder iets in de grot geweest, maar kwamen er pas via het YouTube kanaal van Zameer Pactyan achter dat de grot nog veel verder naar binnen toe door loopt en dat er zelfs een kerkje aan het einde is. Maar zonder zaklamp is dat echt niet te doen. Terwijl we bij het kerkje dat buiten tegen de rotswand aan zit zijn, krijg ik ineens enorme buikkrampen. Ik moet naar de wc! René weet zich te herinneren dat hier een toiletgebouwtje is. Hij kijkt en ja het klopt. En in de rechter van de twee is zelfs wc-papier. Gelukkig! Ik maak dankbaar gebruik van de wc, om vervolgens tot de ontdekking te komen dat er geen stromend water is. Oeps!!! Ik haal de rode hendel wel over, maar blijkbaar moet er ergens nog een hoofdschakelaar omgezet worden. Ik zou voorlopig het rechtertoilet maar niet gebruiken. Hahaha. Wij rijden om het stuwmeer in, Sfendili ligt nu echt weer behoorlijk onder water. We komen uiteindelijke bij Chersonissos uit, daar rijden we doorheen, terug richting Malia. In Malia rijden we Oud-Malia in en richting Krassi. We hebben de oude Pontiac nog niet op de foto en dat moet natuurlijk wel. Van Krassi rijden we naar het Lassithi plateau en vanaf daar naar Neapoli. We gaan dit keer terug over de nieuwe weg naar Malia. Bovenop het plateau was het 31 graden. Beneden in Malia is het 39°C, heel even zelfs 40. We kopen bij de bakker twee stokbroden die we eerst op de kamer op eten. Dan gaan we beneden klaar zitten voor de race van Monaco. Die verloopt bijzonder. De start is een uur later in verband met regen. Daarna een keer rode vlaggen. Uiteindelijk stopt de race na 3 uur en niet na aanleiding van het aantal gereden rondjes. We gaan daarna eerst nog heel even plat. Het is inmiddels 19:00 uur. Dan douchen en omkleden.
We gaan vanavond eten bij Odas in Oud-Malia. We worden hartelijk welkom terug geheten. Even bijpraten met Georgos en dan eten bestellen. Ik neem Kokkinisto, rundvlees in tomatensaus. René neemt biefstuk. Als dessert neem ik yoghurt met fruit en honing, de moeder van Georgos heeft me verkeerd begrepen en dacht dat we het voor twee personen wilden. Maar ik eet het helemaal op. Mijn maag is echt wel weer een stukje beter. René neemt zijn favoriet, Kataïfi met ijs. En we drinken samen weer wijn. Wanneer we willen afrekenen krijgen we nog een bord vol watermeloen en een flesje raki. Daarna lopen we terug. Er is bijna niemand meer en zo laat is het toch niet. We praten daarom een poos met Lazer en iets later komt Yorgos er ook nog bij zitten. Om 2:00 uur sluiten we de boel af en gaan we slapen.
Maandag 30 mei 2022
Het weer: 27°C en zonnig
Vanmorgen zijn we om 8:30 uur opgestaan. We ontbijten niet op de kamer, dus om 9:00 uur kunnen we vertrekken. Eerst naar de apotheek voor nieuwe voorraad tabletten. Ze werken wel, maar het gaat langzaam qua herstel. Daarna rijden we naar de supermarkt voor hondensnoepjes. Dan naar de bakker voor 2 broodjes en 2 Freddo Espresso’s. En dan gaan we op pad, we gaan vandaag weer naar Takis. We parkeren de auto bij de opvang en zitten eerst een poos op het muurtje bij “the Gang”. Easter kruipt zowat op schoot bij René. Alle honden willen even krabbels. Beauty is echt prachtig en wil heel graag aangehaald worden. Beauty is een enorm grote hond, maar zo’n schatje. Een grote goede lobbes. Charlie wordt ineens alert en kijkt strak naar de top van de heuvels achter de plek waar Takis de kraaien voert. En niet lang daarna verschijnt daar de scooter met Takis zelf. Alle honden slaan aan. De baas is terug! Takis groet ons en wij vertellen wat ons plan vandaag is. Hij is er erg blij mee. We willen namelijk 2 uur lang doorbrengen met de meest schuwe puppy’s. De moeder van die puppy’s is zelf heel schuw en dat brengt ze helaas over op haar jongen. Het eerste half uur komen ze niet in de buurt. Sterker nog, ze lopen naar het verblijf ernaast en gaan staan blaffen. De moeder zit in een hokje naar ons te gluren, maar komt eerst ook niet. De moeder komt uiteindelijk na ruim een uur wel bij ons, maar de meeste van de pups zelf niet. Een paar wel, die pakken een snoepje en gaan dan snel weer weg. De groep puppy’s ernaast is ook schuw, maar laat zich uiteindelijk na een kwartiertje al wel aanhalen. Op het laatst gaan we nog even naar de echt kleine puppy’s die in een soort van loods zitten. Van de vier willen er drie maar al te graag aangehaald worden. Ik was al weer vergeten hoe scherp die kleine tandjes zijn. We lopen terug naar beneden. Daar nemen we afscheid van Takis. Volgend jaar zijn we er weer.
Wij rijden even langs een supermarkt voor een ijsje en wat drinken. De ijsjes zijn in het model van een punt watermeloen. En ze zijn heerlijk! We rijden via Mirtos, Viannos en Embaros naar Lassithi. Een prachtige route. Onderweg passeren we nog de borden voor het verlaten dorp Kalami. Er wonen nog maar een paar mensen en die hebben liever geen bezoekers. Maar een deel van het dorp is prima te bezoeken. Dat doen we deze keer niet. Ook passeren we de afslag naar de voederplek voor gieren. We rijden door de bergpas achter Embaros naar Lassithi. Eenmaal op het plateau stoppen we om te tanken bij Route 29. We zien Eva bij de koffiehoek zitten, maar zien Angelos niet. We zwaaien en rijden iets verder. In de pas van Lassithi richting Malia bij de windmolens eten we onze lunch. Beide een omelet met bacon, kaas en champignons. Dan terug naar Malia. Op de kamer drinken we nog een wijntje en een biertje. Het is 17:00 uur.
Na het tukkie is het weer douchen en omkleden. Rond 19:45 uur lopen we naar de taverna. We pikken tafel 31 in, er zit een papiertje gereserveerd op. Zou dat voor ons zijn? Aristo komt langs lopen en zegt oeps. Die tafel had hij bedacht voor anderen, maar hij vind ook dat het toch echt wel een beetje onze tafel is deze vakantie. Dus Aristo regelt voor die reservering al snel een andere tafel, geen probleem. Ik neem vanavond Soutzoukakia. René gaat voor Stifado. En we gaan weer samen aan de wijn. Die valt nu wel weer lekker. Na het eten nemen we ook weer allebei Axbax. Na de koffie maken Yorgos en Nikos nog een poos muziek. Daarna rekenen we af. Het is bijna 23:00 uur. We lopen terug en zien 7 gekko’s. Bij het appartement is er grote consternatie. Rein en Edith zijn vandaag aangekomen. Zij komen hier ook al meer dan 20 jaar. En Rein is met zijn fiets op de galerij tegen een punt aan gereden en zo vol in de rozenstruiken beland. Zijn scheenbeen ligt helemaal open. Niets gebroken, maar dit moet wel gehecht worden. Rien en Jacqueline hebben eerste hulp toegepast en de ambulance van het medisch centrum in Malia is onderweg. Die is er vlot en ze nemen hem inderdaad mee. Het moet echt gehecht worden. Edith gaat mee in de ambulance en Yorgos, die er inmiddels ook is, rijdt met de motor er achteraan. Na een uurtje is iedereen weer terug bij het appartement. Groot verband er omheen en de nodige hechtingen. Morgen moet hij terugkomen voor een tetanus spuit. En dan bekijken ze de wond nog even weer opnieuw. We geven ze wat te drinken voor de schrik. Michalis is er inmiddels ook. En ook Nikos was er al. Wij praten nog een poos met Rien. Dan daarna nog een poos met Yorgos en Lazer en dan sluiten we af. Het is 3:15 uur. De hoogste tijd om te gaan slapen.
Dinsdag 31 mei 2022
Het weer: 31°C en zonnig
We staan om 10:00 uur op. Geen ontbijt op de kamer dit keer. We gaan langs de bakker voor broodjes en Freddo Espresso’s. We rijden terug richting de taverna en stoppen om foto’s te maken van de enorme cactus. Zolang als wij hier al komen staat deze er al en hij is echt kolossaal. En hij begint nu te bloeien. Er zitten ook al heel veel vruchten aan. Na het fotograferen van de cactus rijden we naar het Selinari klooster. We branden traditioneel altijd kaarsjes voor de terugreis en voor een ieder die wel wat hulp kan gebruiken. Dan rijden we naar Agriomandra. Je rijdt van Malia naar Agios Nikolaos en dan door naar Pacheia Ammos. Hier kun je rechtsaf richting Ierapetra, maar wij rijden dan nog iets rechtdoor richting Kavousi. Maar vlak daarvoor duiken we met de auto een klein weggetje in en rijden we door de olijfboomgaard en dan de heuvel op. Daar kunnen we de auto parkeren. Er staan er nog twee en dat is wel bijzonder. Bijna niemand kent deze plek. Maar goed twee is nog te overzien. Het zijn tenminste geen bussen vol met toeristen. Ik hoop dat dit zo blijft. Tegenwoordig ligt er een asfaltweg naar de baai naast Preveli en kan iedereen er zo met de auto heen rijden. Hierdoor gaat de charme van zo’n plek wel verloren. Ik hoop dat dit bij plekken zoals Agriomandra niet gebeurd. Wij beginnen aan de kloof. René heeft de rugzak met de drone op de rug en ik de rugzak met de zwemspullen, plus mijn kleine rugzakje/handtas. Ik loop op kop, maar na een paar honderd meter zie ik dat René achterblijft qua lopen. Hij krijgt weer geen lucht. Hij wil koppig verder, maar dat gaan we niet doen. Het wordt zo nog een stuk steiler naar beneden, met diepe afgronden en een rotswand aan de andere kant. En als we straks die hele weg ook weer terug moeten, dat zie ik niet zitten. Ik kan nu het poortje naar de auto nog zien. We sukkelen terug en ik neem ook zijn rugzak met de drone over. Met heel veel moeite en heel veel stops komen we terug bij de auto. René is kapot! We wachten een poos in de auto met de airco aan totdat hij weer iets kan. Ik bied nog aan om te rijden, maar dat wil hij niet. Hij rijdt altijd het liefst zelf. Ook nu. We rijden heel voorzichtig terug naar de verharde weg. Daar blijven we zo rechts mogelijk rijden tot Pacheia Ammons. Daar zetten we de auto in de schaduw van de bomen parallel bij de zee. René slaapt hier bijna een uur voordat hij er weer een beetje bij is. Ik doe ondertussen wat spelletjes op mijn mobiel, loop wat langs het strand, en geniet van het uitzicht. Na zijn tukkie rijden we weer een klein stukje, ik koop bij de eerste de beste supermarkt twee ijsjes en dan gaan we weer iets verder. Vlak voor Ammoudara stoppen we bij een strandje, Karavostasi. Er staat best veel wind. Dus we gaan niet zwemmen, maar liggen gewoon te genieten van het ruizen van de zee. René slaapt ook hier weer bijna een uur. We hadden wel onze nieuwe waterschoenen aangedaan voor het geval we wel de zee in zouden gaan. Maar die waterschoenen zijn een miskoop. Ze vallen zo ruim, dat ze wel ingebouwde flippers lijken te hebben. Zo ruim vallen ze. Wanneer we de spullen inpakken in de rugzak besluiten we de waterschoenen maar hier achter te laten op een muurtje. Misschien is er iemand anders heel blij mee, maar hier kunnen wij niets mee.
We rijden terug naar het appartement. Daar slapen we beide nog weer tot 18:00 uur. Dan douchen en omkleden. En een begin maken met het inpakken van de koffers. Morgen zit de vakantie er weer op en reizen we in de ochtend al terug naar Nederland.
We gaan om 19:00 uur naar de taverna toe. René strompelt die kant op en heeft ook geen zin in eten. Dat kauwen kost gewoon teveel energie. En die heeft hij gewoon niet. Hij bestelt Gyros en een Griekse salade. Ik neem kipfilet in mosterdsaus. Met wijn en water. Na het eten, waarbij Yorgos René aardig geholpen heeft, nemen we een ijsco. Dat is lekker koud en dat glijdt zo naar binnen. René knapt er lekker van op. We nemen nog wat wijn en water en om 22:30 uur rekenen we af. We krijgen nog taart. De vriendin van de kok is jarig. Dan breekt het moment van afscheid nemen aan. We nemen afscheid van iedereen die in de taverna qua personeel aanwezig is. Tot volgend jaar maar weer. We lopen via de korte weg terug. We hebben geen zaklamp bij ons en René heeft nog steeds weinig energie. Dan maar geen gekko’s tellen. We drinken nog wat met Lazer en dan rekenen we af bij de bar. Het is 0:30 uur als we afscheid nemen van Lazer en naar bed gaan.
Woensdag 1 juni 2022
Het weer: 27°C en zonnig GR, 15°C en regen in NL
Vanmorgen om 8:15 uur opgestaan. De laatste spullen gaan in de koffers. We hebben kilo’s over, maar geen ruimte meer. Sommige dingen nemen toch best wel ruimte in. Die nieuwe snorkels, duikbrillen, een nieuw paar sneakers voor mij. Een fles olijfolie. De spullen die we bij Agia Triada gekocht hebben. Ik moet bijna op de koffers gaan zitten om ze dicht te krijgen. We brengen de spullen naar de auto en ik vraag Rania gelijk of ze volgend jaar rond deze tijd nog plek heeft. Helaas, de beide kamers zijn dan al verhuurd. Maar vanaf 30 mei 2023 zou wel kunnen. We leggen het gelijk maar vast. Dat vertrekt toch lekkerder, wanneer je weet wanneer je terugkomt. We regelen daarna thuis wel met de collega’s dat het ook echt kan. Zal vast geen probleem zijn. We nemen afscheid van Rania en rijden eerst weer langs de bakker. Traditioneel gezien nog even twee broodjes en twee Freddo Espresso’s. Deze nuttigen we al rijdend naar het vliegveld.
Bij het laatste tankstation moeten we nog even tanken. Ik gooi het afval van het ontbijt hier ook gelijk even weg. Dan rijden we door naar de plek van The Best bij de huurauto’s. Het inleveren van de auto gaat vlot. Er wordt nauwelijks naar de auto gekeken. Gelukkig maar. Die plek waar dat stuk bumper op terecht gekomen is, hadden we al een keer schoongemaakt met een doekje en dan zag je er bijna niets van.
Het afgeven van de bagage gaat ook soepel. Geen overgewicht. We hebben nog een uur voordat we gaan boarden. We slenteren nog wat door de Taxfree, maar we zien eigenlijk niets interessants. We kopen nog twee flesjes water en een icetea voor straks in het vliegtuig. Dan zoeken we een plekje om te zitten tot we het vliegtuig in mogen. Ik werk het verslag maar weer bij. Het boarden en de vlucht verlopen ook spoedig. We vliegen nog vlak langs Santorini. Ik probeer het op de foto te krijgen, maar als je niet weet waar je naar kijkt herken je het niet. Om 14:50 uur Nederlandse tijd landen we. Het is hier een stuk koeler en bewolkter. De koffers laten wel iets langer dan anders op zich wachten. Maar een half uur extra vind ik nog wel mee vallen. We hadden ons er al op ingesteld dat alles wat langer zou duren. Maar we merken vrij weinig van alle problemen die er op Schiphol de laatste tijd zijn. We pakken de shuttlebus naar P3 en lopen samen naar de auto. Eenmaal in de auto is het best druk bij de weg. Het natuurlijk nu net spits. Het is hier de helft qua temperatuur vergeleken met Kreta en geregeld hebben we een bui onderweg. Dat waren we een poos niet gewend. Om 18:25 uur rijden we de oprit bij ons huis op. De vakantie zit er weer op. Het was een heel andere vakantie dan we verwacht hadden. We hebben lang niet kunnen doen wat we allemaal wilden doen. Soms is het gewoon niet anders. We hebben ons aangepast aan wat wel lukte en kon. En al met al hebben we toch nog wel wat dingen kunnen bekijken en ritjes kunnen maken. We hebben meer geslapen en hebben meer uitgerust dan andere vakanties. Ook wel een keer goed. Ik ben in ieder geval nog nooit zo verkleurd als deze vakantie.
Totaal aantal gekko’s deze vakantie: 60 stuks