Maandag 18 september
Het weer: NL 11 graden en regen, GR 33 graden en zonnig
Precies om 0:00 uur zetten we de laatste spullen in de auto en vertrekken we naar Schiphol. Het is erg rustig bij de weg en we kunnen dan ook lekker doorrijden. We hadden nog even overwogen om ergens nog te stoppen voor een kop koffie, maar het regent steeds en ook behoorlijk hard, dus die koffie doen we wel op Schiphol.
Om 1:20 uur komen we aan bij P3 Lang parkeren. De slagboom herkent onze reservering en gaat automatisch naar boven. René zet mij af direct aan het begin met de koffers en zoekt een plekje voor de auto. Dat is bij D301 onder een bord waar met grote letters ALARM op staat. Kan dus niet missen.
Wanneer we met de koffers richting de bus lopen, staat er ook al eentje klaar. We stappen in en bijna direct gaat hij weg. Ook deze bus zit nog lang niet vol. Komt vast door het tijdstip. Het is nog belachelijk vroeg, of laat, maar net hoe je het bekijkt.
We moeten er bij vertrekhal 3 uit en zien op scherm dat we de koffers af moeten geven bij balie 30 of 31. En dat kan vanaf 2:00 uur. We zijn al ingecheckt, dus dat hoeft niet meer. Puur de bagage wegbrengen en dat is het.
De koffers worden gewogen en we zitten ruim onder het gewicht. We wilden eigenlijk 20 kilo heen en 30 kilo terug, maar dat ging niet bij Corendon, dus dan maar 30 heen en terug. Maar in de ene koffer zit nu maar 21 kilo en in de andere 24. We hebben dus nog kilo’s genoeg om te vullen met lekkere en mooie dingen.
Wanneer we de koffers afgegeven hebben lopen we ook direct maar door de douane. Ook hier is het alweer erg rustig. We hoeven pas om 4:00 uur bij Gate D64 te zijn, dus we hebben nog tijd zat. En gezien het feit dat René niet meer rookt sinds 4 maanden, hoeven we ook niet direct op zoek naar een rookruimte. We besluiten maar een broodje te gaan eten en nemen een grote bak koffie. Die is niet echt lekker. We slenteren nog wat rond, sommige winkels zijn nog gesloten en gaan dan maar vast naar onze gate toe. Daar kunnen we ook zitten en we hebben onze mobieltjes en e-readers nog wel om ons mee te vermaken.
Een viertal uit Rotterdam komt naast ons zitten en vooral één jongen is erg grappig. Hij dacht dat hij een nekkussen meegenomen had, maar na het opblazen ervan blijkt het een soort van radio voor te moeten stellen. Nou, daar heb je niet veel aan in het vliegtuig. Hij maakt het ene na het andere grapje. En zo gaat de tijd best snel.
Om 4:15 uur beginnen we echt met boarden. Eerst de oudjes en gehandicapten. Dan de gezinnen met kinderen. Daarna rij 22 tot en met 33. En dan rij 13 tot en met 33. En zo vult langzaam het vliegtuig zich. Wij zitten op rij 17E en 17F. Bij de nooduitgang.
De vlucht voorloopt voorspoedig. Geen rare dingen. We dommelen wat, maar echt slapen lukt ons geen van beide. Om 9:23 uur zijn we geland op Heraklion. Wanneer we het vliegtuig verlaten komt ons de warme lucht al tegemoet. Het is hier echt heel andere weer dan in Nederland. Het is gewoon drie keer zo warm!
In de bagagehal zien we dat de koffers op band 3 horen te komen en inderdaad daar zijn ze ook. Omdat we zo vroeg bij het inchecken waren, komen nu onze koffers als één van de laatste. Maar ach we hebben vakantie en geen haast. Wanneer we het gebouw uitlopen zien we al twee mensen van The Best autoverhuur staan en daar lopen we dus maar naar toe. Eentje blijkt inderdaad daar te zijn voor ons. Hij neemt de koffer van mij over en we steken de weg over. De auto staat al langs de stoeprand klaar. Het is exact dezelfde auto als in 2014. Een SsangYong Kyron. Prima auto. We vullen de papieren in en krijgen nog uitleg over de auto. Dan kunnen we eindelijk instappen en vertrekken. De weg is bekend en we rijden vlotjes naar Malia toe. Om 10:35 uur komen we bij het appartement aan.
Rania loopt ons al tegemoet en begroet ons hartelijk. Ook Marco en Jolanda komen even buurten. We drinken eerst wat bij de bar en krijgen onze sleutel voor de komende twee weken. Kamer 206. Eerste etage, helemaal aan het eind. Prima plekje. Ach, maakt ons niet zoveel uit en op kamer 101 na hebben we volgens mij ook alle kamers inmiddels wel gehad.
Na het drinken halen we de koffers en de rugzakken op en brengen we deze naar de kamer. Eerst alles maar uitpakken en dan snel de korte broek aan. De spijkerbroeken verdwijnen in de kast, ik denk tot aan de laatste dag wanneer we deze weer aan moeten voor de terugreis.
Na het uitpakken en het omkleden rijden we met de auto eerst naar de taverna toe. We wilden eigenlijk een verse jus doen, maar dat wordt een koffie. De beide broers zijn er en ook Edi is aanwezig. We zijn zeer welkom en er wordt volop gezoend en geknuffeld. Ook René krijgt de nodige kloppen op de schouder. Ik zie dat Kostas in de keuken bezig is en loop even naar hem toe. Ook van hem krijg ik drie zoenen.
We drinken dus wat koffie (Edi kan weer aan de bak de komende weken) en kletsen bij. Hoe is het met iedereen bij ons en hoe is het hier allemaal. Tijdens het kletsen worden er diverse spullen gebracht. Sinaasappels en kippen. Dat herinnert ons eraan dat wijzelf ook nog boodschappen moeten doen.
We rijden daarom verder naar de SPAR. We slaan wat drinken in en vooral water en wc-papier. Om 12:30 uur zijn we weer terug bij het appartement. Nu kan de vakantie echt beginnen. We zijn alleen net vergeten om wat te eten te halen voor nu. En dat broodje van vannacht ben ik inmiddels wel weer vergeten. We nemen daarom beneden bij de bar een tosti en een verse jus. Dan beginnen we toch wat moe te worden en besluiten we een poos te gaan slapen.
We slapen tot 17:45 uur. Dan lezen we nog een poos wat op het balkon en drinken wat cola. Ik ruim de laatste spulletjes nog even op. Dan is het tijd om te gaan douchen en eens te gaan kijken wat we aan zullen trekken. Het is nog steeds erg warm, 27 graden. Dus allebei maar een korte broek aan. Om 19:30 uur vertrekken we wandelend naar de taverna.
Het is al best druk als we daar aan komen. We besluiten aan tafel 10 te gaan zitten. Wat meer aan de buitenkant, misschien is dat ook iets koeler. René besteld bij Edi een liter droge witte wijn voor ons samen en Edi valt bijna om van verbazing. Eerst vanmiddag al dat René niet meer rookt en nu drinkt hij ook nog eens geen bier meer. Nou, René wil best nog wel bier, maar drinkt tegenwoordig wel vaker een wijntje. Hij loopt al hoofdschuddend weg. Yorgos geeft ons de menukaarten en Giorgi begroet ons ook snel even. We kennen hem van een paar jaar geleden en ik ben vriendjes met hem op Facebook. Zijn militaire diensttijd zit er blijkbaar nu op en hij hoeft nu geen auto’s te spuiten. Dus helpt hij weer in de taverna. Hij is iets minder verlegen, maar nog steeds erg bescheiden.
Yorgos vraag of we inmiddels een keus gemaakt hebben en dat hebben we. René gaat voor de Gyros en ik voor de Soutzoukakia. Hoe verrassend op de eerste dag. Het is weer heerlijk. Ik krijg mijn bord net leeg. Na het eten krijgen we een bord vol met stukken watermeloen. En waar hij in Nederland inderdaad naar water smaakt is hij hier bijna versuikerd. Wat zoet! Heerlijk! Na de meloen bestellen we koffie en dan maar weer aan de wijn. We hebben nog geen zin om terug te gaan. Om 22:30 uur rekenen we dan toch maar af en lopen we rustig terug. We beginnen gelijk weer te zoeken naar gekko’s en zien er deze keer 12. Later bij de bar zie ik er nog eentje zitten. Dus totaal vandaag 13 stuks.
Bij de bar zien we nu Lazarus ook weer. Hij vindt het erg fijn om ons weer te zien. Hij had op facebook gezien dat ik erop gezet had dat ik vakantie had, maar hij wist niet wanneer we kwamen en had daarom al bij Rania gevraagd wanneer dan precies. Vanmiddag had hij ons niet gezien, omdat we toen lagen te slapen. Eirini is hier inmiddels ook, die hadden we net ook al in de taverna gezien en kort gesproken. Nu kletsen we wat langer. Wat is ze toch alweer groot.
Om 0:30 uur vinden we het wel weer genoeg geweest en gaan we naar boven. René drinkt nog wat op het balkon en ik ga vast lekker slapen. Ik val als een blok in slaap.
Dinsdag 19 september
Het weer: 37 graden en zonnig
De wekker stond vanmorgen om 9:00 uur. Maar ik ben ruim voor de wekker wakker. Ik moet weer erg wennen aan deze matrassen en bedden. Ze zijn een stuk harder dan die van onszelf thuis. We komen in de benen en wassen ons snel. Ik maak koffie voor René en neem zelf een mok thee. Gisteren had ik drie sinaasappels van Yorgos meegekregen uit de taverna en ik besluit deze dan ook maar direct te persen. Heerlijk, alleen jammer dat ik ze niet in de koelkast gelegd had, het sap is nu wat aan de warme kant. Dat blijkt het vandaag sowieso te zijn. Wanneer we de deur naar het balkon open doen komt de hitte je al tegemoet. Het is nog maar 9:30 uur en nu al 36 graden!! Na de koffie, thee en jus pakken we onze camera’s en gaan we een stukje rijden. We willen eens zien hoe het nu precies zit met Angelos. Werkt hij nog wel bij de taverna van hen of werkt hij bij een tankstation? We rijden via Oud Malia richting Krassi en dan door naar het Lassithi plateau. Bij het eerste tankstation na de bergpas zou Angelos moeten zijn, maar daar zien we zo niet iemand die op hem lijkt en onze tank zit nog te vol om te gaan tanken. We rijden daarom verder en besluiten een rondje rond het plateau te doen. Ze zijn druk bezig met een soort van stuwmeer aan te leggen en een kanaal. We rijden verder en nemen dan de afslag naar Agios Nikolaos. Bij de taverna Skapanis stoppen we uiteraard voor wat te eten. De vader van Angelos is er wel, maar we zien hemzelf en Eva geen van beide. De vader kent ons niet echt, dus vraag ik niet hoe het nu zit en waar Angelos dan is.
We bestellen beide een Griekse omelet met aardappel, spek, ham, kaas en tomaat. Terwijl we daar op wachten krijgen we olijfjes, wat kaas en tomaat om te snacken. Daarna brood en de omeletten. We zitten bommetje vol en krijgen even zo goed ook nog groene bonen in tomatensaus om te proeven. En daarna nog een stuk sinaasappeltaart met een bolletje ijs. Ik kan echt geen pap meer zeggen. We rekenen snel af voordat we nog meer lekkers voorgeschoteld krijgen en rijden dan verder. Door de bergen via de oude weg naar Agios Nikolaos en dan via Elounda en Plaka weer terug de bergen in. We nemen vervolgens de afslag naar Selles en Kato Selles en rijden langs de kust. Ondanks de airco in de auto is het nog steeds erg warm. 37 graden! Het waait hier bij de kust gelukkig wel en dat geeft toch een beetje verkoeling. De weg buigt weer af de bergen in en via Neapoli nemen we de oude weg terug naar Malia. Om 15:00 uur zijn we terug bij het appartement. Daar drinken we een blikje tonic en nemen we een ijsje. We spelen wat op onze mobieltjes en gaan dan om 16:00 uur naar boven. Ik begin met het reisverslag op de laptop en René wou wat lezen, maar valt bijna direct in slaap. Het is gewoon te warm om wat te doen. Dus de airco op de kamer gaat aan en ik typ lekker een stuk weg. Om 17:20 uur ben ik weer bij. Dan ga ik wel nog een poosje wat lezen, terwijl René nog lekker verder maft.
Om 18:00 uur gaan we douchen en omkleden. En om 19:30 uur zijn we zover dat we naar de taverna kunnen wandelen. Dit keer tafel 31 ons vaste stekkie. René gaat vanavond voor de karbonade en ik wou Kotosouvlaki totdat Yorgos zegt dat hij Pastitiou heeft. Die kans laat ik niet aan mij voorbijgaan. Het is een soort kruising tussen Lasagne en Spaghetti. Heerlijk maar wel erg machtig. Na het eten krijgen we weer watermeloen en we bestellen koffie. Om 22:30 uur komt Michalis nog bij de taverna. Wij nemen nog wat meer wijn, maar daarna houden we het voor gezien en gaan we terug naar het appartement. Onderweg zien we 12 gekko’s. Sommigen zijn wel heel erg klein en een groot aantal mist de staart.
Bij de bar wou ik eigenlijk water, maar René bestelt voor mij een Gin-tonic en die is heerlijk. Om 1:45 uur wordt het de hoogste tijd om naar bed te gaan.
Woensdag 20 september
Het weer: 36 graden en zonnig
We staan vandaag weer om 9:00 uur op. Ik maak koffie en thee. En dit keer neem ik er een bakje Griekse yoghurt met citroen bij. Om 10:30 uur gaan we op pad. We rijden eerst naar de bakker in het dorp voor belegde stokbroden en dan begint de reis echt.
We gaan vandaag naar Trafoula. Dit is een strand dat ten oosten van Lentas ligt. We rijden dus eerst naar Heraklion en nemen de afslag naar Moires. In Agia Varvara stoppen we om te tanken. Bijna nergens op het eiland is de brandstof zo goedkoop als bij dit ene tankstation. We gooien hem vol en rijden dan verder richting Agii Deka. Daarna nemen we de afslag naar Lentas. We stoppen even om een deel van ons brood op te eten en rijden dan verder. Na een paar kleine dorpjes zitten we op de juiste weg en via Miamou komen we in Krotos uit. Dat is ook de bedoeling. We willen vanaf hier de onverharde weg nemen naar Trafoula zonder eerst door te rijden naar Lentas. Na flink wat hobbels zien we in de verte al wat auto’s geparkeerd staan. Dit is inderdaad de parkeerplek voor Trafoula.
We parkeren de auto en lopen dan langs een rotswand naar beneden. Het pad heeft goede leuningen van hout en dat is maar goed ook. Het gaat behoorlijk snel naar beneden. Onderaan komen we in een kloof uit, die “Jumping gorge” genoemd wordt. Deze is zo smal dat dieren van de ene kant naar de andere kant kunnen springen.
René glijdt uit over een enorme kei bij het afdalen en komt op zijn gat terecht. Hij vangt het merendeel van de klap op met zijn armen en direct daarna heeft hij behoorlijk wat pijn in zijn borstkast en linkerarm. Hij komt op adem en we besluiten toch verder te gaan. Even twijfelde hij en wou het terug, maar we zijn nu al zo’n eind en misschien dat even in zee straks ook wat helpt.
Na het smalle gedeelte van de kloof wordt deze breder en door een bos van Oleanderstruiken komen we uit bij het strand.
Het strand is langgerekt en bestaat een beetje uit twee delen. Wij kiezen voor het oostelijke deel. Het strand is sowieso half nudistisch en half gewoon. Dat maakt ons niets uit, ieder moet dan wat hij of zij leuk of lekker vindt. We zoeken een rustig plekje uit en nadat we de handdoeken hebben neergelegd, trekken we snel de korte broek en T-shirt uit en gaan we gewoon in zwemkleding lekker zwemmen in zee.
Dat laatste blijkt lastiger dan gedacht. Precies voor onze handdoeken bevindt zich een grote stenen plaat die de zee in loopt. René doet daar zijn voet nog zeer aan, hij dacht dat het kiezel was, maar dit gaf dus absoluut niet mee. Hij hinkt verder en komt naast me zitten op die plaat. Langzaam schuiven we naar voren, maar de zee gooit ons steeds terug op het strand. We mogen de zee gewoon niet in.
Maar doordat die plaat voor de kust ligt breken de golven wel erg mooi. Af en toe is het net of er een raampje in de golf zit en kun je door de golf zo de zee in kijken. Een heel bijzonder gezicht. Ik pak daarom de GoPro en probeer het vast te leggen op beeld. Dat is nog niet zo makkelijk. We zien wel wat het geworden is. We laten ons wat opdrogen op de handdoeken en gaan dan opnieuw de zee in. In de zon is het wel erg warm. Maar ondanks dat ik mij wel wat ingesmeerd had, merk ik al gauw dat ik behoorlijk aan het verbranden ben. Na de tweede keer zwemmen laten we ons nog iets opdrogen, maar dan besluiten we toch weg te gaan. Het is inmiddels ook al half drie. We moeten nog een heel stuk terug lopen en rijden. De klim terug naar boven is behoorlijk pittig en de temperatuur helpt dan ook niet echt mee. Gelukkig hebben we in de auto nog wat meer drinken liggen en ook wat anders dan water, namelijk twee blikjes ice-tea. Die drinken we lekker op terwijl we nog genieten van het uitzicht op de kloof.
We stappen in de auto en rijden nu wel naar Lentas toe. Vanaf daar nemen we de verharde weg terug naar Heraklion en uiteindelijk Malia. Eenmaal terug bij het appartement, rond 17:30 uur, lezen we nog wat en we spoelen direct de zwemkleding even uit. Ik ga gelijk douchen en René gaat een poosje plat. Na het douchen zie ik pas echt hoe verbrand ik ben. Niet normaal. Ik lijk wel zo’n Engelse. Ik ben niet rood, maar donkerrood op sommige plekken. Dat gaat zeer doen. Maar ja, eigen schuld, dan had ik maar meer moeten smeren.
Om 19:00 uur maak ik René wakker en gaat ook hij douchen. Ook hij blijkt behoorlijk verbrand te zijn. Maar bij hem is dat na een dag of twee gewoon lekker bruin. Ik ben dan weer net zo wit als ik was.
Om 19:45 uur zijn we zover dat we naar de taverna kunnen. Op de heenweg zien we al één gekko, wel zonder staart, maar hij telt even zo goed. Bij de taverna aangekomen kunnen we weer aan tafel 31 zitten.
René bestelt bij Aristo Bifteki en ik neem vanavond dan dus maar de Kotosouvlaki die ik gisteren wou. Alleen krijgt René niet de Bifteki zonder kaas die hij altijd neemt, maar dus de variant met. Hij probeert het wel, maar deze vindt hij echt niet lekker. Hij eet dus het merendeel om de kaas heen maar op en de rest van de patat. Wanneer Edi de borden komt afruimen vraagt hij of René misschien nog wat anders wil, maar die hoeft echt niet meer wat anders. We eten wel lekker de watermeloen op die Eirini ons komt brengen. Daarna gaan we aan de koffie. Yorgos gaat nog even spelen en we bestellen na de koffie nog maar wat wijn. Om 22:30 uur rekenen we af en lopen we terug naar het appartement.
Onderweg zien we nog 12 gekko’s (dus 13 in totaal vandaag), een hele grote groene pad en een klein snel muisje.
Bij de bar drinken we nog een poos wat en kletsen we met Yorgos. Die was al eerder op de avond hiernaartoe gereden. Om 1:00 uur gaan we naar boven en ga ik proberen wat te slapen.
Donderdag 21 september
Het weer: 26 graden en half bewolkt.
Dat slapen werd hem gisteren dus niet echt. Ik kon alleen maar op mijn rug liggen en zelfs dan nog deed alles zeer. Ik kon me amper bewegen. Ik ben dus al voor de wekker wakker en ga er dus ook maar uit.
Het weer is veranderd. Het waait veel harder en de temperatuur is vandaag 10 graden lager dan de dagen hiervoor. Ook zijn er veel meer wolken. Het is dus geen stranddag. Nou waren we dat toch al niet van plan.
René’s voet voelt wel redelijk vandaag, dus we houden ons aan het plan dat we voor vandaag hadden. We willen naar Skinakas Observatory en Rouvas toe.
Om 10:30 uur zijn we weer zo ver dat we op pad kunnen. We rijden weer eerst naar bakker toe. Dit keer kiest René de broodjes uit. Maar het blijven dezelfde als altijd. Met kaas, ham en tomaat. Na de broodjes rijden we verder. Eerst weer richting Heraklion en deze keer de afslag naar Anogia. Die weg blijven we volgen tot vlak voor Anogia zelf. Daar slaan we linksaf. De weg gaat ook direct heel snel omhoog. En ik zie de ene na de andere vale gier vliegen. Hier zitten ze dus blijkbaar allemaal. Vlak voor het Nida plateau nemen we de afslag naar Skinakas. Onderweg komen we terecht in een kudde schapen, waarvan er vier geen kant op willen. René probeert ze eerst met de bumper aan de kant te krijgen, maar ze blijven staan. Uiteindelijk zit er niets anders op dan dat ik uitstap en de dames vriendelijk ga vragen even naast de weg te gaan staan. Ook dat helpt niet. Pas als ik begin te klappen en stampen gaan ze iets aan de kant.
Eenmaal bij het Observatorium blijkt het hier een heel stuk kouder te zijn. We zitten natuurlijk ook een heel stuk hoger in de bergen. En ook hier waait het enorm. Ik maak wat mooie panorama foto’s. En dan rijden we terug naar de splitsing richting Rouvas en Gergeri. Na een klein stukje wordt de weg echt onverhard en beginnen we serieus te hobbelen. We nemen na een poos de afslag naar Rouvas en parkeren aan het eind van de weg de auto. Dan lopen we naar de kloof. Deze hebben we al eens een stukje gelopen, nu willen we tot aan het eind. De kloof is prachtig. In dit jaargetijde wel droog. Dus dit keer geen cyclamen of andere bloemen. Maar de rotsen zijn nog steeds begroeid met mos en de eikenbomen zitten vol in het blad. Er staat een lekker briesje door de kloof. Onderweg komen we een aantal trappen uitgehakt in steen tegen, maar ook een brug van hout en metaal en eentje alleen maar van hout. Vlak voor het einde van kloof kom ik toch weer mijn Waterloo tegen. Een grote kei met een smal randje waar je omheen moet. Dat gaat hem met mijn hoogtevrees niet worden. Misschien dat ik nog net één keer zou redden, maar we moeten ook weer terug en twee keer langs dat ding gaat me te ver. René gaat wel verder, ik wacht in de schaduw tot hij terugkomt. Het was nog maar 0,7 kilometer, dus toch bijna gered.
Samen lopen en klimmen we weer terug. Mijn benen zijn een stuk korter dan die van René en sommige treden moet ik steeds met twee benen nemen, terwijl hij zo door kan lopen. Tegen de tijd dat we terug zijn bij de auto ben ik helemaal aan de latten. Thuis wandelen we rustig anderhalf uur in een stevig tempo door. Maar hier met al dat geklim en geklauter is dat toch echt andere koek.
Bij de auto drinken we flink wat water en komen we even op adem. Dan stappen we in en rijden terug over de onverharde weg naar de splitsing richting Gergeri. Direct na die splitsing wordt de weg verhard en al slingerend gaat de weg snel naar beneden. Van Gergeri rijden we naar Agia Varvara en dan terug naar Heraklion. Vlak voor Gouves gaan we van de snelweg af en over de oude weg terug naar Malia. Om 16:30 uur zijn we terug bij het appartement. Eerst maar eens een biertje. Die hebben we wel verdient.
Na de biertjes gaan we naar boven. René gaat even plat en ik werk het reisverslag weer een stuk bij. Ik kan het net niet helemaal af krijgen als het tijd is om te gaan douchen en omkleden. Morgen maar weer verder typen.
Om 19:15 uur zijn we al zover dat we naar de taverna kunnen. Wel wat aan de vroege kant. We zullen langzaam eten en drinken. Maar dat blijkt valse hoop. We besluiten beide vanavond voor een steak te gaan. René met pepersaus en ik met wijnsaus en die zijn zo klaar. Dus al snel staat er een bord eten voor onze neus. De steaks zijn heerlijk. Na het eten weer watermeloen en dan maar koffie. Na de koffie is het nog steeds maar net negen uur geweest. We besluiten hier dan nog maar een karaf wijn te drinken. Dit keer een half litertje. De fles raki komt op tafel te staan en zo wordt het toch weer 22:30 uur.
Doordat het weer omgeslagen is en er meer wind staat laten de gekko’s zich niet zo goed vinden. Toch zien we er uiteindelijk 10. Bij de bar drinken we nog een poos wat met Marco en Jolanda. De meeste avonden waren zij al naar boven voordat wij er waren. Marco had in de taverna al uitgelegd dat dat komt doordat hij oorpijn heeft. Hij is blij als hij kan gaan slapen. Het liefst bleef hij de hele dag in bed, maar dat gaat natuurlijk ook niet. Je wilt toch genieten van je vakantie. Hij had beloofd dat hij zou proberen het vanavond vol te houden en dat is dus gelukt. Samen met Marco kijk ik nog een stuk van het voetballen dat erop is. PSV moet spelen en ze winnen met 4-0. We kletsen nog een poos en René en ik kijken op de kaart nog even waar we morgen heen gaan. Het plan is om naar de Roza kloof te gaan. Die ligt hier niet zo ver vandaan. Om 1:00 uur gaan we naar boven en lekker slapen.
Vrijdag 22 september
Het weer: 26 graden en half bewolkt
De ochtend begint raar vandaag. Ik word wakker en zie dat het best al licht is buiten. Nieuwsgierig naar de tijd wil ik uit bed stappen om op mijn mobieltje te kijken. Maar mijn rechterbeen blijkt nog niet wakker te zijn en ik zak er dus zo doorheen. Met een klap beland ik op de grond. Mijn kleine teentje klapt dubbel en doet best zeer, voor zover ik wat gevoel heb in dat gekke been. René schrikt wakker van het kabaal en ziet mij op de grond zitten. Ik hijs mezelf weer in bed, maar ja nu weet ik dus nog niet hoe laat het is. René kijkt en ziet dat het 8:00 uur is. We kunnen dus nog een uur slapen.
Maar ik kom niet echt meer in slaap en lig wat te dommelen. Om 9:00 uur ga ik er dan maar echt uit. Mijn been voelt nog steeds wat vreemd en mijn teen doet wel zeer. Die zal wel wat gekneusd zijn denk ik. Ik ga me wassen en aankleden. René is nog steeds moe en wil een uurtje langer blijven liggen. Prima, die kloof wordt hem vandaag toch niet heb ik het idee. Dat geeft mij de gelegenheid om het verslag bij te werken. Ik denk dat ik van vandaag maar een wasdag maak en we moeten ook weer wat boodschappen halen. Een rustdag dus.
Om 10:00 uur maak ik René opnieuw wakker en ga ik koffie en thee maken. Tijdens het koffie en thee drinken bedenk ik dat als ik misschien mijn wandelschoenen aan heb, mijn teen het wel vol kan houden. Dan heeft hij wel wat steun. We houden dus toch maar ons plan aan. Ik was wel eerst zoveel als aan de waslijn past. Als we dan later terug zijn kan ik het laatste beetje wassen. Dan is dat ook maar weer klaar.
Om 11:00 uur ongeveer zijn we dan toch zover dat we op pad kunnen. We rijden eerst naar de supermarkt voor nieuw water. We zijn al weer door onze voorraad heen. Bij de SPAR is geen parkeerplek over, dus rijden we naar Ariadne toe. Daar lijkt het wel alsof ze de supermarkt gaan sluiten. Halflege schappen en maar een karig assortiment. Nagenoeg geen brood afdeling en niet wat we eigenlijk zochten. We nemen behalve het water, dus maar twee van die voorverpakte croissants met vulling mee. Hebben we toch iets om te eten.
Na de boodschappen rijden we via Mochos naar boven. Van Mochos rijden we naar Ghonies. Net aan de rand van het dorpje staat een bordje naar de Roza kloof. We slaan het pad in en komen inderdaad na een poosje rijden bij het begin van de kloof aan. Voordat we beginnen met wandelen eten we eerst de broodjes op. Ik smeer me nog maar eens weer goed in en dan kan de klim beginnen. En die begint direct al behoorlijk. Steeds met traptreden weer een stuk omhoog. Het uitzicht en de kloof zijn prachtig hoewel ik daar weinig van zie. Ik heb hoogtevrees en durf nu niet zo goed om mij heen te kijken. René wel en hij maakt dan ook vandaag de foto’s. Zo kan ik later toch zien waar we allemaal langs gekomen zijn. Halverwege de kloof moet ik toch mijn meerdere erkennen. Ik schiet een paar keer met mijn voet weg in los grind op een steil stukje en ineens durf ik niet meer verder. Het eerstvolgende stuk is alleen maar van dat losse grind. Ik hou het voor gezien. René vond dat ik het al heel knap gedaan had. We waren al een paar enge stukken gepasseerd, waarbij het hem al verbaasde dat ik daar nog langs was gekomen. Hij had al eerder verwacht dat ik de handdoek in de ring zou gooien.
We draaien om en gaan weer terug. Bij een grote kei gaan we een poos zitten genieten van het uitzicht en van de vele kraaien, raven en gieren die hier vliegen. De gieren worden door de kraaien opgejaagd. Zij hebben hier nesten in de rotswanden zitten. De raven vliegen steeds rakelings langs de wand. De rotsen zijn inderdaad rood/roze van kleur, vandaar de naam van de kloof.
Wanneer we weer terug bij de auto zijn besluiten we de weg verder de Ambelos kloof in te volgen. Volgens de kaart zou deze weg uiteindelijk in Kera uit moeten komen. De weg wordt steeds smaller en onverharder. En een paar keer twijfelen we of we wel op de juiste weg zitten. Maar het blijft breed genoeg voor een auto en we passeren zelfs een paar huisjes. Dan ineens zien we borden staan dat de weg waar we op zitten gemarkeerd is als fietspad. Inclusief het blauwe bord met de fiets erop. Hahaha, dat hebben wij weer. Rijden we gewoon op een fietspad. Nou ja, het blijft breed genoeg, dus rijden we verder. En inderdaad komen we op de verharde weg bij Kera uit.
We parkeren de auto daar en gaan bij één van de taverna’s wat eten en drinken. René bestelt een club. Sandwich en ik kies een fruitsalade. Het duurt een poosje voordat we wat hebben, maar dan heb je ook wel wat. Ik krijg me toch een schaal vol. En René krijgt vier tosti’s met veel vulling, met een portie friet erbij. Na het geklim van zostraks lusten we ook wel wat. Na het eten rijden we terug richting Krassi. We stoppen nog even bij de oude oldtimer die daar op een zeecontainer staat weg te roesten. Blijft toch een raar gezicht. Zonde. We rijden terug naar Malia en net na de bergpas stoppen we bij het bos dat daar ligt. Daar begint een wandelpad dat je naar Krassi brengt. We lopen een heel klein stukje en komen door een speeltuintje. Daar draaien we om en gaan we terug naar de auto. Wij gaan terug naar het appartement. Daar nemen we ieder een biertje. Na het bier gaan we naar boven.
Mijn was is droog, dus ik was het tweede gedeelte en hang dat ook nog even op. En ik werk het verslag nog even bij. Het is nog vroeg, 16:40 uur, maar we gaan toch alvast plat. Ook ik doe even mijn ogen dicht.
Om 18:15 uur komen we maar weer in de benen en gaan we ons douchen en omkleden. En dan nog even wat lezen. Om 19:15 uur zijn we toch weer zover dat we naar de taverna kunnen. Wel weer wat erg vroeg. Bij de taverna zien we de oude zijspan van Kimo staan en hij zit inderdaad aan een tafeltje wat te drinken. Hij herkent ons niet, maar dat maakt ook niet uit. Later op de avond bewijst hij nog steeds die oude snoepert te zijn. Hij schuift een poos aan bij een alleenstaande vrouw met dochter.
Wij gaan aan tafel 31 zitten en Aristo vraagt of we de menukaart ook nodig zijn. Nee, want we weten beide al wat we willen eten. René bestelt weer gyros en ik had bij binnenkomst gezien dat er kip van de grill was. Dus ik bestel een ¼ kip. Die is weer heerlijk! En ik ben daar geen mayonaise of zo bij nodig. Dat doen veel andere gasten wel, zonde van die kip.
Na het eten krijgen we weer watermeloen en bestellen we koffie. Het is best druk in de taverna en Aristo moet het vanavond zonder Yorgos stellen. Ook Eirini is er niet. Halverwege de avond komt Andrea wel weer binnen wandelen. Hij wordt gelijk aan het werk gezet om watermeloen te snijden en de tafels af te ruimen.
Om 23:00 uur lopen we terug naar het appartement. We zien vanavond weer 10 gekko’s. En een dikke rat, ongeveer op dezelfde plek als het muisje van eerder deze week. We drinken nog een poosje wat bij de bar. Maar die is behoorlijk uitgestorven. Het is een erg rustige avond. Om 0:10 uur besluiten we daarom maar naar boven te gaan. We lezen nog wat en dan gaan we slapen.
Zaterdag 23 september
Het weer: 26 graden en half bewolkt
We staan vandaag om 9:30 uur op. Na ons gebruikelijke ontbijt van koffie en thee gaan we naar Heraklion. Eerst naar de zigeunermarkt. Na een uurtje zijn we daar alweer klaar en rijden we naar onze vaste parkeerplaats toe. De vrouw in het hokje geeft aan dat we eerst maar even moeten kijken of er een plekje is en dat we dan pas hoeven te betalen. Het staat namelijk al behoorlijk vol. We vinden nog net een plekje waar wij inpassen met deze auto en lopen terug naar de vrouw. Volgens mij is ze helemaal verbaasd dat we ook nog terugkwamen om te betalen. Ach, voor die €2,50 gaan we niet fout zijn.
We lopen dit keer niet gelijk naar het centrum toe, maar lopen via de oude haven (waar we twee versgeperste sinaasappelsapjes scoren) door langs de kust. Voorbij het natuurhistorisch museum zit ons doel of eigenlijk ligt ons doel.
Het is het begin van het oude Bastion. Je kunt hier bovenop wandelen en dan zo helemaal rond het oude gedeelte van de stad. We lopen langs de muur op zoek naar een pad naar boven. We blijken alleen aan de verkeerde kant van de muur te lopen. Bij één van de poorten kunnen we aan de andere kant komen en lopen we een stukje terug. Daar vinden we inderdaad een trap die naar boven toe gaat. We volgen het wandelpad bovenop de muur tot het graf van Nikos Kazantzakis. De hele beroemde Kretenze schrijver, vooral bekend bij de meesten van Zorbas de Griek. Na poosje daar rondgekeken te hebben gaan we naar beneden en lopen we naar het centrum. Onderweg zien we bijzondere graffiti. We komen uit bij de dagmarkt en lopen nog even het leerwinkeltje in. Ik zie wel een mooie tas, maar ik vind de prijs niet mooi. Die laat ik dus maar mooi hier staan. We lopen verder en gaan bij Politeia op het terras zitten. Het is de hoogste tijd voor een pita gyros en van deze zaak zijn ze gewoon het lekkerste. Na de broodjes lopen we verder nog door het centrum en uiteindelijk terug naar de auto. We hebben nog alle tijd, dus besluiten we de oude weg terug te nemen naar Malia.
Om 15:30 uur zijn we terug bij het appartement. We drinken nog wat op de kamer en lezen een poosje. Vervolgens doen we beide onze ogen nog even dicht tot 18:30 uur. Dan douchen we en kleden we ons om. Om 19:45 uur komen we bij de taverna aan. Op tafel 31 staat de wijn en het water al klaar. René bestelt Souvlaki en ik kies voor Stifado.
Het is erg druk in de taverna. Katerina is er ook met Nikos. We overleggen met haar hoe laat we morgen klaar moeten zijn voor de doop. We zullen om 10:00 uur klaar staan voor hun belletje of appje. Giorgi komt nog aan ons vragen of wij misschien een reserve telefoon hebben die hij kan lenen. Die van hem heeft de geest gegeven en nu zijn vrouw hoogzwanger is wil hij goed bereikbaar zijn. We hebben nog een oude S4 bij ons, die we eventueel hadden willen gebruiken als mobiele dataspot. Maar dat is niet nodig. Hij kan die wel gebruiken. Straks rijdt hij even bij het appartement langs en dan geven we hem die wel.
We rekenen na de gebruikelijk koffie en wijn af. Dat kost wat moeite, Aris vindt dat we dat maar bij Yorgos moeten doen en die ziet of hoort ons niet, die is druk met Griekse vrienden bezig. We vouwen dus maar een vliegtuigje van de rekening en gooien die naar hem toe. Dan lukt het om te betalen. Om 23:30 uur lopen we terug. James loopt met ons mee en onderwerp zien we 9 gekko’s.
We drinken nog wat bij de bar en Giorgi komt inderdaad de telefoon ophalen. Ik neem deze keer Gin-Tonic en René neemt bier. Om 0:45 uur gaan we slapen.
Zondag 24 september
Het weer: 24 graden en half bewolkt
We staan om 8:30 uur op. De auto moet nog afgespoten worden, zodat deze weer wat meer zwart is. En we willen bij de bar nog even ontbijten. Tussen 10:00 en 10:30 uur moeten we bij de familie zijn. Bij de bar treffen we Yorgos nog, die al omgekleed is en nog even naar de taverna rijdt om Aris te spreken.
Na het ontbijt gaan we naar boven om ons om te kleden en gaan we naar het huis van Yorgos en Katerina om iedereen op te pikken. De dames zijn nog aan het tutten. Zelfs Katerina heeft een beetje make-up op. Vanmorgen om 7:30 uur zaten ze al bij de kapper. Katerina heeft een prachtige donkerblauwe jurk aan met wit kant, die haar echt heel mooi staat. Zeker nu ze meer dan 30 kilo is afgevallen. Eirini heeft een mooie groene jurk aan met bloemenprint. Voor Eirini is het vandaag een spannende en belangrijke dag. Ze wordt namelijk peetmoeder van een klein meisje van vijf jaar oude. Katerina vraagt of wij Yorgos nog gezien hebben en wanneer we zeggen dat we hem inderdaad gezien hebben en dat hij nog even naar de taverna ging, is ze erg verbaasd. Hij weet toch dat we zo weg moeten?! Precies om 10:30 uur komt hij met de motor boven bij het huis aan. We stappen in twee auto’s. Niet iedereen paste in 1, vandaar dat wij ook mee moesten. Wij fungeren een beetje als taxi.
We rijden eerst naar Heraklion en dan naar Kato Archanes. Bij een klein kerkje is de dienst. Om 12:00 uur beginnen we. De dienst is prachtig en buiten. Dat scheelt met de warmte. Na de dienst is het feest ook onder een grote overkapping in de buitenlucht.
Tijdens het feest, dat in een moderner jasje was gestoken, krijgen we zoals gebruikelijk enorm veel eten. Kaas, brood, tapanades, varkensvlees dat gestoofd is, lamsvlees, gebraden varkensvlees, aardappels uit de oven, salade, fruit en als laatste taart. Het enige dat minder leuk was, was dat we steeds erg veel last van wespen hadden. Zowel Nikos als René zijn beide allergisch voor wespen, dus Yorgos is druk met het verjagen van die krengen. Ze zijn al een keer of twee met Nikos naar de eerste hulp geweest nadat hij was gestoken.
We krijgen geschenkjes en na de taart kunnen we terug naar Malia. Yorgos moet Aristo aflossen in de taverna.
Om 17:40 uur zijn we terug bij het appartement. Ik denk dat we straks alleen wat wijn gaan drinken of hooguit iets heel kleins. We zitten zo vol. Ik ga in ieder geval direct even douchen en omkleden. Direct die jurk en de hakken maar uit.
Om 19:20 uur lopen we naar de taverna. De wijn wordt al gebracht, maar René wou graag een biertje. Dan sla ik me wel door de wijn heen. We bestellen toch iets, ik neem kipsalade en René neemt een halve Bifteki. Na het eten krijgen we ook gewoon watermeloen.
En dan ontstaat er rumoer bij de grill. Er klikt gegil en gejoel (van James). Yorgos staat wild om zich heen te slaan en even later zie ik ook Katerina druk bewegen. En dan zie ik ook de reden. Wespen! Heel veel wespen! Er bleek een nest bij de grill te zitten en Yorgos had dat verstoort. Ze zijn woest. En prikken iedereen die ze tegen komen. Eirini is helemaal in paniek. Ze blijken in haar haar te zitten, waar allemaal haarlak in zit. Dat had ze vanmorgen bij de kapper laten doen, voor de doop. Eerst zie ik ze niet. Dan ziet René er eentje op haar rug onder het haar zitten. Ik til het een stukje op en prompt steekt dat beest mij in mijn arm. Het kost me drie keer meppen om hem los te krijgen en hij heeft de volle lading gif in mijn arm gestoken. Dat doet echt heel erg zeer. Ik ben weleens vaker gestoken, maar nog nooit zo.
Eirini heeft nog meer wespen in haar haar en samen met een andere gasten halen we deze eruit. Al de speldjes en schuifjes moeten uit haar haar om erbij te kunnen. René was inmiddels aan de ander kant in de taverna gaan staan. Bij de lamp van onze tafel zitten inmiddels 5 wespen en Yorgos loopt wild te slaan met een laken. Dat maakt ze alleen nog maar bozer. René is er klaar mee en wil terug naar het appartement en dat begrijp ik wel, helemaal ook al na vanmiddag en het feit dat ik gestoken ben. Ik zeg tegen Katerina dat wij teruggaan en een andere keer wel betalen. Ze snap het heel goed. Zelf is ze ook flink gestoken.
Mijn arm doet best pijn en ik krijg nog een doekje met azijn om erop te doen. Onderweg zien we toch nog 8 gekko’s hoewel we geen van beide echt goed kijken. Bij het appartement leggen we Lazarus uit waarom we zo vroeg terug zijn. Hij geeft mij vervolgens ijs om tegen de plek aan te houden en dat werkt goed. We drinken nog wat bij de bar en ik app Eirini nog even om te vragen hoe het nu met iedereen is. Katerina en zij zijn inmiddels thuis. Ze heeft zalf op de plekken van Katerina gedaan. Die blijkt 18x gestoken te zijn?!
Om 0:30 uur gaan we naar boven. Yorgos was er ook nog even, hij is 4x gestoken.
Maandag 25 september
Het weer: 24 graden en zonnig met af en toe een wolkje
We staan om 9:30 uur op. We pakken de rugzakken in met de spullen voor de komende vier dagen. En deze leggen we in de auto. Vandaag verkassen we tot donderdag naar Falassarna. We drinken nog koffie en verse jus bij de bar en om 11:00 uur vertrekken we.
Yorgos was er ook nog even. Het nest is verwijderd bij de taverna, ze hebben het in de brand gestoken.
Bij de bakker halen we even wat broodjes en dan kunnen we echt op pad. We rijden de hoofdweg op en deze zullen we blijven volgen naar het westen tot voorbij Kissamos. We stoppen even onderweg in Maleme waar we de begraafplaats van de Duitse soldaten bezoeken. Die bij Souda van de geallieerden hebben we een tijd geleden al eens bezocht. Voor het complete verhaal wilden we ook een keer hierheen en we komen er nu toch langs. Na de bezichtiging stappen we weer in de auto en rijden we naar Falassarna. We vinden al snel een bordje naar Adam Taverna en appartementen. We melden ons om 14:30 uur bij de receptie. Ze kijken eerst wat verbaasd, maar dan vinden ze de reservering en krijgen we kamer 2 toebedeeld. De kamer is klein, echt alleen maar een kast, een koelkast, twee bedden en stoelen en een badkamertje. Het is genoeg voor drie nachten. Ons balkon heeft zeezicht. De zon zakt hier echt in de zee, dus ik ben benieuwd.
Om 15:30 uur besluiten we een rondje te gaan lopen. We lopen eerst langs het strand dat echt zandstrand is en geen kiezels. En het water is hier erg blauw. We lopen verder via de weg en komen in het dorpje zelf uit. Het bestaat uit een paar appartementen, een pinautomaat, een supermarktje en een paar taverna’s. We drinken wat bij een taverna aan de zee. In de supermarkt halen we nieuw water, waterschoenen voor ons beide en aloë vera voor mijn verbrandde huid. We lopen terug naar het appartement. Ik werk het reisverslag weer bij en René gaat even plat. Het is dan 17:00 uur. Ik ga nog even wat lezen.
Om 18:30 uur maak ik René wakker. Maar dat lukt niet echt. We rommelen wat aan en om 19:30 uur gaan we op zoek naar iets te eten. Eerst maak ik nog een panoramafoto van het uitzicht. De zon gaat niet heel mooi onder vandaag, er zijn wat wolken die de boel verpesten. Dan lopen we terug de taverna die bij het appartement zit. Daar gaan we wat eten. René neemt karbonade en ik neem Souvlaki. Dat blijken Souvlakias te zijn, drie kleine stokjes en die zijn heerlijk. We drinken nog wat en krijgen ook hier een bordje met fruit. Maar om 22:00 uur gaan we maar weer terug. Verder is hier niet veel te doen. We zien op dit korte stukje natuurlijk geen gekko’s. Het is nog wat vroeg, maar als we nu toch al gaan slapen kunnen we morgen eerder eruit.
Dinsdag 26 september
Het weer: 28 graden en zonnig met af en toe een wolkje
Om 8:00 uur staan we op. We hebben geen van beide echt goed geslapen. Dan was het weer koud, dan was het weer warm. De koelkast die steeds aan en afsloeg. En de matrassen die hard waren met gekke bulten. En de kamers zijn erg gehorig. Wanneer er iemand naar de wc gaat, hoor je dat dus bij de buren.
We kunnen vanmorgen niet douchen. Het water is nog niet warm. We wassen ons daarom alleen maar even. Dan pakken we de rugzak in en gaan we op. Bij de taverna lijkt alles nog dicht te zijn, we kunnen daar nog niet ontbijten. We rijden daarom eerst maar een stuk en zien later wel waar we wat kunnen eten. We rijden eerst van Falassarna naar Moni Chryssoskalitissa. Een mooi klooster dat beroemd is om de trap met de gouden trede.
Na de bezichtiging gaan we naar White Lake. Dat ligt hier vlakbij. Een klein houten bordje wijst ons de weg. Het is er inderdaad prachtig! Het is een soort van meertje dat een bijna gesloten verbinding heeft met de zee. Toch stroomt er een klein beetje water in. De zee is donkerblauw van kleur en het meertje is zoals de naam al zegt zo lichtblauw dat het bijna wit lijkt.
Na White Lake rijden we weer verder, nu naar Elafonissi. Dat is net zo mooi als op de foto’s die we ervan gezien hadden. Echt een paradijs. Met het beroemde roze zand. Hoewel het hier zeker erg mooi is, gaan we toch niet hier zwemmen. Daar weet ik straks een ander plekje voor. We kijken dus alleen wat rond en maken een aantal foto’s. Ook kopen we hier sticky donuts en wat drinken. We wandelen naar het schiereiland en zoeken een mooie plek uit. Zittend op een rots genieten we van het uitzicht.
Dan lopen we via het roze strand terug en verlaten we de massa toerisme. We rijden een klein stukje terug en nemen dan de afslag richting Kedrodasos. Dit ligt ten oosten van Elafonissi. Het is omringt door jeneverbomen. We zien bij de parkeerplaats dat we niet de enige zijn. Er staan nog 10 auto’s. Maar het strand is langgerekt en er is dus plek zat voor iedereen. Je vindt elkaar daar niet terug. We kiezen een leuk plekje onder een boom. Dan snel omkleden en zwemmen. Het is erg warm, maar het water is behoorlijk fris. Het kost ons wat moeite om door te komen. Maar dan kunnen we toch snorkelen en zwemmen. Er zit ontzettend veel vis bij de rotsen. Het is dus maar goed dat we de GoPro ook mee hebben. Allerlei kleuren zien we voorbijkomen.
Na een tijdje gaan we eruit en laten we ons opdrogen. Het is 13:00 uur als we weer verder gaan. We blijven op de onverharde weg en volgen deze richting Paleochora. Onze auto is wel geschikt voor dit soort wegen, maar we komen ook mensen tegen die deze zelfde weg berijden met een Peugeot 207. Onvoorstelbaar!
In Paleochora drinken en eten we weer wat. René neemt een cheese burger en ik ga voor yoghurt met banaan en honing. Na de lunch gaan we verder richting Kissamos. De omgeving is erg mooi en heel erg groen. En het stikt hier van de tamme kastanjes. We zagen in Heraklion weleens dat ze zakjes met gepofte kastanjes verkochten, maar de bomen zelf hadden we nog niet gezien. Nou, die zitten hier dus. Honderden en allemaal stampvol met kastanjes.
Onderweg krijgen we ineens te maken met een wegversmalling en een tunnel die zo smal is dat er maar 1 auto door heen kan. Er staat dus ook een stoplicht dat de verkeersstroom steeds regelt. Na de tunnel stoppen we even voor het uitzicht. Het is direct bij een kloof. En die is behoorlijk diep. Dan stappen we weer in en rijden we door naar de haven vlakbij Kissamos. Morgen willen we naar Balos en Gramvousa en de enige manier om daar te komen is met een boot. En dus met een excursie. Zo niet ons ding, maar ja we hebben geen keuze. We kijken dus in de haven wat de vertrektijden zijn. Dat is om 10:20 uur, 10:40 uur en 12:30 uur. René wil het liefst de eerste. We halen nu nog geen kaartjes, dat doen we morgen wel.
We stappen weer in de auto en rijden terug naar Falassarna. Eerst de spullen even terug naar het appartement en dan nog even ergens pinnen en wat drinken. Terug bij het appartement wassen we de zwemkleding weer uit en ga ik even douchen. Het water is nu wel warm, het is zelfs erg heet. Er is echter geen douchegordijn dus dat wordt heel voorzichtig douchen. Het lukt me aardig om de boel droog te houden. René gaat eerst plat, die wil daarna pas douchen.
Om 18:40 uur maak ik hem weer wakker. Dan kan hij zich gaan douchen. Bij hem wordt het wel een waterballet. Ik bel ondertussen mijn ouders even. En ik fotografeer de zonsondergang. Nu is deze wel een stuk mooier dan gisteren. En wat gaat hij dan ook snel onder. Na een kwartiertje is hij helemaal weg. René ziet ondertussen op internet dat de boot van morgen al aardig vol zit. Voor de zekerheid reserveren we nu toch maar twee plekken voor de boot van 10:20 uur.
We besluiten weer bij de taverna van Adam te eten. We kiezen beide voor de gehaktballetjes in tomatensaus. En als toetje nemen we de lemon pie. Volgens internet zou die erg lekker moeten zijn en dat klopt dus ook. Ik zit alleen nu wel heel erg vol. We rekenen af en we krijgen ons fruit mee naar de kamer, plus een klein flesje raki met twee glaasjes om van het volle gevoel af te komen. Op de kamer lezen we nog een poosje wat. Om 22:30 uur ga ik toch maar slapen.
Woensdag 27 september
Het weer: 28 graden en zonnig en af en toe een wolkje
We staat vandaag weer om 8:00 uur op. Vandaag gaan we dus iets doen dat eigenlijk niets voor ons is. Maar één van de dingen die je hier aan deze kan van het eiland gezien moet hebben is Gramvousa en Balos. En dus moet dit zo. Naar Balos zou je eventueel ook met een auto kunnen. Maar later vandaag zien we dat dat ook niet een optie is.
Een half uur voor inschepen moet je aanwezig zijn. Onze boot vertrekt om 10:20 uur, dus 9:50 uur moeten we er zijn. We rijden om 9:00 uur weg. En in Platanos stoppen we bij de bakker voor twee stukken Bougatsa. Deze zijn nog warm, dus die eten we straks op de boot wel op. Eenmaal in de haven melden we ons gelijk maar bij de ticket office en lopen we daarna ook direct maar de boot op. Gelukkig maar, want niet lang daarna arriveren de bussen. Met ongeveer 5 à 600 man vertrekken we uiteindelijk om 10:40 uur. Blijkt dat de boot van 10:20 helemaal niet gaat en dat ze iedereen op deze boot geprobeerd hebben te zetten.
We zoeken een plekje op de boot waarbij we wel aan de kustzijde zitten, maar wel in de schaduw. Er kunnen wel wat mensen voor ons staan, maar voor het maken van foto’s scheelt het dat we beide wel lang zijn.
We varen langs de kust en ronden de kaap. Dan zien we het eiland Gramvousa liggen met bovenop het grote fort. De boot meert aan en iedereen gaat in een lange sliert naar boven naar het fort. Een klein deel blijft beneden en gaat hier naar het strand. Het is een hele klim naar boven en ik ben dan ook kapot als we er zijn. Ik heb zo’n hekel aan klimmen via trappen. Een pad is geen probleem, maar dit is vreselijk! We bekijken het fort en hebben vanaf hier ook al een mooi uitzicht op Balos. Ook is onze boot en het scheepswrak goed te zien. En wat is dat water hier toch blauw. Na een aantal foto’s en een poosje rondlopen, gaan we weer aan de tocht naar beneden beginnen. Weer in een lange sliert van mensen gaat de tocht naar beneden.
We zoeken op de boot weer ongeveer hetzelfde plekje op en René koopt binnen een paar blikjes cola en een bounty. Onze Bougatsa hadden we al opgegeten op weg hiernaartoe en deels bovenop het fort. De tocht naar Balos is maar kort en om 13:45 uur meren we daaraan. We hebben tot 16:30 uur om hier rond te hangen en de boel te bekijken. Samen met René zoek ik een mooi plekje uit vlakbij het water. Hij wil nog een stuk van het pad oplopen om vanaf een hoger punt Balos te fotograferen. Ik wil alleen maar zwemmen. Het is behoorlijk warm en de zon bakt er goed op. Maar ik ben nog maar net in het water, wanneer René ook al weer terug is. Om bij het pad te komen zou hij drie keer het water door moeten waden. En daar had hij geen zin in. Hij gaat dus gezellig samen met mij zwemmen. Het water is fris, maar dat is ook wel weer lekker. En ook hier is het zand op de bodem roze van kleur. Het water zelf is absurd blauw van kleur. Het is hier op zich wel mooi, maar die hele mensenmassa vinden we geen van beide iets. En het feit dat je niet zelf kan bepalen hoelang je ergens bent.
Na het zwemmen laten we ons opdrogen in de zon. Dan gaan we nog een keer het water in, maar dan alleen even wat lopen. We drogen onze benen af en gaan dan terug naar de boot. Het is dan net 15:00 uur geweest. Aan boord nemen we een ijsco en genieten we in de schaduw van het uitzicht. Precies om 16:30 uur vertrekt de boot en varen we terug naar Kissamos. Om 17:45 uur komen we daar aan. We wachten even tot de meeste mensen van boord zijn, die moeten allemaal met een bus mee. Wij hebben onze eigen auto. De excursie was op zich prima, de bestemming was ook wel mooi. Maar ik zelf vind Elafonissi een heel stuk mooier.
We rijden terug naar Adam en ik ga gelijk even douchen. Ik heb overal zand zitten. René gaat even plat en dan daarna douchen. Om 19:10 uur maak ik hem wakker, zo kan hij zelf de zonsondergang ook nog een keer zien. Dan gaat hij douchen en zich omkleden.
Om 19:50 uur gaan we naar de taverna. Yannis is er ook weer. René neemt nu de Souvlaki en ik ga voor de Kotosouvlaki. We drinken beide Mythos. We drinken nog wat en besluiten nog een keer de lemon pie te nemen. We krijgen wat raki van Yannis en daarna nog fruit. Om ongeveer 22:00 uur rekenen we af en gaan we terug naar de kamer. We hebben gelijk de kamer afgerekend. We weten namelijk niet of we morgen eerst hier ontbijten of dat we direct vertrekken. €129,00 voor drie nachten met z’n tweeën. Niet duur en goede prijs/kwaliteit verhouding.
Op de kamer drinkt René nog wat bier en ik had nog een blikje Gin-Tonic. Heerlijk! Tijdens het lezen worden mijn ogen toch zwaar en ga ik toch maar slapen. Het is dan 22:45 uur.
Donderdag 28 september
Het weer: 28 graden en half bewolkt
Om 8:00 uur staan we op. We pakken de meeste spullen in en gaan dan eerst ontbijten bij de taverna. René neemt de special en ik neem yoghurt met fruit. De special bestaat uit koffie, verse jus, een ei, brood, ham, kaas, jam, cake, tomaten en olijven. Die laatste eet ik maar op, want René lust ze nog steeds niet na al die jaren.
Na het ontbijt rekenen we af en pakken we de laatste dingen in en zetten alles in de auto. Op naar Chania. Daar vind ik een parkeerplaats in het oude centrum bij de haven. Dichterbij kan niet. Voor €3,20 mogen we vier uur staan. Het is nog geen half elf en daardoor nog heerlijk rustig. We fotograferen er weer lustig op los. En er wordt ook weer het nodige gekocht. Onder andere een leren armbandje voor René, een nieuw beeldje van onze favoriete Kretenze kunstenaar en een boek voor mij. We brengen de aankopen terug naar de auto en gaan dan opnieuw de oude stad weer in. Wanneer we terug lopen naar de haven zien we de zeeschildpad zwemmen. Wat is dat beest groot! Deze is nog niet eens volgroeit maar nu al anderhalve meter.
Om 13:30 uur eten we nog wat. René een clubsandwich en ik een toast special. En dan gaan we terug naar de auto en terug naar Malia. Met René’s rijstijl (als een Griek) zijn we om 16:15 uur in Malia. We brengen de spullen naar de kamer en dan gaan we beneden naar de bar. We nemen de laptop en de kaartjes even mee en zetten alles weer over op de laptop. En ik schrijf het reisverslag weer bij. Onder het genot van een biertje.
Dan gaan we naar boven en gaan we beide even plat. Om 19:00 uur worden we weer wakker en gaan we ons douchen en omkleden. Om 20:00 uur zijn we bij de taverna. Daar zien we weer nieuwe oude gasten. Henk en Anja Hekman zijn er weer. En de familie Meijer.
We zoeken een plekje op. Ons gebruikelijke tafeltje is in gebruik door Henk en Anja. Die zitten normaal aan tafel 10, maar daar zitten nu Marco en Jolanda. Maar die gaan morgen weg, dus dan zien we wel weer wie waar kan gaan zitten. Niet dat we echt heel erg gehecht zijn aan ons plekje. We kunnen overal wel zitten, maar wel het liefst onder de overkapping. Helemaal buiten is niet mijn ding.
René neemt vanavond Gyros en ik kies voor Kotosouvlaki. De broers, maar ook Edi en Giorgi hebben ons gemist. Ze zijn zelfs een beetje van slag. Onze wijn loopt in de war en later ook het fruit en de koffie.
We praten een poos met Henk en Anja en om 23:00 uur lopen wij weer terug. We zien vanavond 15 gekko’s. James loopt met ons mee van de taverna naar het appartement en heeft één van zijn vele vriendinnen meegenomen
We zitten nog een poosje bij de bar, waar het steeds meer het einde van het seizoen wordt. Het vat is leeg, de ouzo, de Metaxa en de Havana zijn al op. We nemen om 2:30 uur afscheid van Sybilla en Lazer en gaan naar bed.
Vrijdag 29 september
Het weer: 21 graden en regen in Malia, 25 graden en half bewolkt in het zuiden
We staan op om 9:00 uur. De lucht zit helemaal dicht en het waait behoorlijk. Vandaag gaan we daarom richting het zuiden waar het beter weer zou moeten zijn. We gaan naar Kefali. Dit is de kaap onder Matala en Vathi. Volgens de weer-app die ik gebruik zou het daar zonnig moeten zijn.
We drinken eerst koffie en thee op het balkon. Om 10:30 uur rijden we weg en stoppen we eerst bij de bakker naast de kerk voor broodjes. Dan rijden we richting Heraklion. Zodra we daar in de buurt komen begint het ook te regenen. De lucht zit hier helemaal dicht. We nemen de afslag naar Moires en het begint steeds harder te regenen. Het is een gordijn van water waar we in terecht komen. In Agia Varvara tanken we weer en dan begint het op te klaren. Via Festos rijden we naar Moni Odigitrias. Vanaf daar start de onverharde weg naar Vathi, Martsalo en Kefali. De eerste twee bestemmingen hebben we al eens bezocht. Vandaag wordt het dus Kefali. Helemaal bovenop de punt staat een kerkje en daar heb je een fantastisch uitzicht. Het weer is hier ook echt goed. De zon schijnt volop en het is zelf behoorlijk warm. Na een tijdje rijden we iets terug en nemen een afslag naar een ander kerkje. Dat blijken er zelfs twee te zijn. Een oude en een nieuwe. Na het bekijken van beide rijden we weer terug naar Moni Odigitrias. Of beter gezegd stuiteren. Want ik heb nog nergens op het eiland een weggetje weten te vinden dat slechter is dan deze.
Na Moni Odigitrias rijden we naar Matala. Het is nog niet erg laat en Matala is ook altijd wel gezellig om even doorheen te lopen. René heeft wel zin in een hapje eten en wil graag een pita Gyros. Ik kies voor een fruitsalade. Beide vallen enorm tegen. De pita is echt niet lekker, met oud vlees en half rauwe patat en mijn fruitsalade komt deels uit blik! We rekenen snel af en gaan weer terug naar de auto en naar Malia.
Vanaf Agii Deka begint het weer te regenen. De weg begint te schuimen en het spoelt weer. In Agia Varvara stroomt er gewoon een rivier door de hoofdstraat. Heel langzaam rijdend komen we terug. Vlak voor Malia is het droger. Maar eenmaal terug op de kamer blijkt dat mijn wasgoed nu nog natter is dan dat ik het opgehangen had. Ze hebben hier ook echt veel regen gehad.
René gaat een poosje plat en ik werk zoals gebruikelijk het verslag gelijk maar weer bij. Om 19:00 uur komen we weer in de benen. Er is geen warm water, doordat de zon zich vandaag niet heeft laten zien en de boiler op het dak nog niet ingeschakeld is. Toch was ik mijn haar, dan maar met koud water. Om 19:45 uur gaan we naar de taverna. René neemt filet met pepersaus en ik kies voor de Bifteki. We drinken samen met de jarige (Aris) veel wijn.
Om 23:00 uur vinden we het mooi geweest en rekenen we af. Onderweg naar het appartement zien we 9 gekko’s. Bij de bar houden we het maar bij water. Er is nog steeds geen nieuw bier op de tap en we hebben geen zin in Amstel of Heineken uit flesjes. Om 1:00 uur gaan we slapen. Yorgos zegt dat morgen alle voorraden weer aangevuld zouden moeten zijn. We zullen zien. Het is per slot van rekening bijna einde seizoen.
Zaterdag 30 september
Het weer: 20 graden en regen in Malia, 26 graden en half bewolkt in het zuiden
Vandaag staan we weer om 9:00 uur op. Ik maak eerst weer koffie en thee. Om 10:30 uur gaan we rijden. Weer op jacht naar de zon. Als we een mooi plekje vinden dan gaan we misschien ook zwemmen, dus de zwemkleding hebben we aan en de handdoeken gaan mee.
We rijden eerst naar het Selinari klooster. René vader wil een nieuw bandje en ik wil hier een kaarsje branden voor mijn vader. Daarna rijden we via Agios Nikolaos door naar Istro. Hier ligt Voulisma beach. Ik heb daar foto’s van gezien en dat is echt heel erg mooi en heel blauw water. En inderdaad, het is prachtig. Maar de zon komt maar af en toe om de hoek kijken. We stappen daarom weer in de auto en gaat verder. Eerst naar Ierapetra aan de zuidkust en dan naar het westen. Op zee schijnt de zon, maar op het strand nog niet echt. We rijden verder in de richting van Viannos. Ineens zien we links van de weg een hele grote groep met vale gieren vliegen. Toevallig zien we ook net een onverharde weg die kant op gaan, we draaien de auto en gaan daarin. We zien wel of we dichter in de buurt kunnen komen. En dat lukt! We zien er meer dan 20 op de rotsen boven ons zitten en ondertussen vliegen er nog wel een stuk of 30 in de lucht. René kan met zijn camera heel goed inzoomen en het lukt ons om een paar fantastische foto’s te maken. We stappen weer in de auto en besluiten deze onverharde weg maar te volgen. Deze zou bij Latomia aan de kust uit moeten komen bij een verharde weg die dan langs de kust richting Tsoutsouros loopt. En dat klopt. Wanneer we net op weg zijn zien we in de volgende bocht op een open plek een dood schaap liggen met de keel doorgesneden. Het is de voederplek voor de gieren. Vandaar dat ze hier allemaal zitten.
We rijden verder en komen inderdaad in Latomia uit. De onverharde weg was niet eens heel slecht en ging uiteindelijk zelfs over in hagelnieuw asfalt. Via Arvi, Keratokambos en Kastri komen we bij Listi beach langs. Daar stoppen we even om de benen weer te strekken. De zon schijnt nu volop en het is zelfs echt warm. We hebben alleen toch niet zo’n zin in zwemmen, dus we genieten van het uitzicht en rijden dan weer verder. Bij Tsoutsouros gaat de weg naar het noorden. Via Martha en Panagia rijden we naar Kastelli. Daar nemen we de afslag naar Ghonies en via Mochos rijden we terug naar Malia.
Bij het appartement bestellen we patat en chicken nuggets. Het is inmiddels 15:30 uur, maar we hadden nog steeds niets gegeten. René haalt de laptop nog even op om de foto’s over te kunnen zetten en dan kunnen we gelijk de foto’s van de gieren in het groot zien. Daar zitten echt hele goede tussen.
Om 16:15 uur gaan we naar boven. Ik werk het verslag weer bij en René gaat natuurlijk weer even plat. Om 18:15 uur maak ik hem weer wakker. Volgens René eerder deze middag was er nog steeds geen warm water. Ik was me daarom maar weer en was mijn haar onder de kraan. Tijdens het haar wassen wordt het water ineens wel warmer. Sterker nog het wordt zelfs zo warm dat ik er weer koud bij moet doen. René kan zich dus wel douchen en scheren. Om 19:00 uur zijn we al klaar en ondanks dat het best vroeg is gaan we toch naar de taverna. Tafel 31 is nog vrij, dus ploffen we daar neer.
Ik weet al wat ik wil eten, maar René weet het deze keer echt niet. Yorgos adviseert om Souvlaki te nemen. Ik kies voor Kotofileto Ariadne.
Er zitten twee Griekse mannen in het restaurant. Dit blijken muzikanten te zijn en vrienden van Yorgos. Ze komen uit Heraklion. De één speelt mandoline en de ander is zanger. Het duurt maar even of de luit van Yorgos komt tevoorschijn en er wordt muziek gemaakt. Veel mantinades. Zelfs Kostas zingt nog even mee. Prachtig.
Na de wijn en de watermeloen gaan wij weer aan de koffie. En na de koffie weer aan de wijn. Yorgos vraagt of wij zin hebben om vanavond mee te gaan naar Sisi. Michalis is daar aan het spelen. Leuk! Ook de familie Meijer gaat mee. Maar eerst moeten we even bij de appartementen langs. We stappen bij Yorgos in, en daardoor kan ik geen gekko’s tellen vanavond. Bij het appartement besluit Yorgos iedereen te vragen wie er mee wil. Sybilla, Henk, Anja, Jos, Gonny, Roelie en haar nieuwe liefde gaan ook mee. Met een hele groep dus.
Het blijkt bij Aethos te zijn, vlak voor Sisi. En de stemming zit er al goed in. De zanger en bouzouki speler kennen we ook. Ik laat me zelfs verleiden tot dansen en ik kan niet eens Griekse dansen. Maar dat hoefde ook niet. Gewoon naar boven kijken en dansen, hahaha. Wanneer er met glazen gegooid wordt, vind Yorgos het genoeg geweest. Yorgos en René rekenen af. En om 2:10 uur zijn we met z’n allen weer terug bij de appartementen. De hoogste tijd om ook te gaan slapen.
Zondag 1 oktober
Het weer: 22 graden en half bewolkt
Allereerst “Kalo mina”, oftewel goede nieuwe maand. We staan vandaag om 9:00 uur op. Het is vandaag half bewolkt en de zon doet iets meer haar best. Het is wel kouder. Dus ik trek een T-shirt met lange mouwen aan. We frissen ons op en gaan dan naar beneden. Daar drinken we koffie en thee en verse jus. Er is vandaag Formule 1 en de race begint hier om 10:00 uur. Kunnen we die mooi beneden bij de bar op de grote tv kijken. De race is erg spannend. Max ligt na 2 rondje op de eerste positie en ik hoop de hele race maar dat zijn auto het blijft doen. En dat lukt! Hij wint de race!! Echt super! Tijdens de race zagen we nog een grote gekko lopen.
Na de race en de prijsuitreiking gaan we naar het dorp zelf. Daar zijn we helemaal nog niet echt geweest. We hebben nog de nodige aankopen te doen. Eén van onze bagageriemen is stuk gegaan op de heenreis, dus die moet vervangen worden. Ik koop daar gelijk voor mezelf een nieuwe handtas. We kopen een nieuwe kalender en ik koop nog honing en gezichtsverzorgingsproducten. Bij de bakker halen we twee belegde stokbroden. Deze eten daarna op de kamer op het balkon op.
Ik loop nog hopeloos achter met het typen van het reisverslag. In het schriftje ben ik wel bij, maar digitaal nog niet. Het is nog maar 13:30 uur. Op de kamer van ons blijkt een kleine gekko te zitten. René brengt hem naar buiten waar hij naar het balkon van onze buren wandelt. Ik begin te typen en ik hoop nu een hele ruk te kunnen maken. En dat lukt. Om 15:00 uur ben ik zelfs weer helemaal bij. Terwijl ik op het balkon zit te typen vliegen de zwaluwen rakelings langs me. Wat een acrobaten zijn dat. René heeft een poos zitten lezen, maar de ogen worden steeds zwaarder en hij valt steeds in slaap. Hij gaat daarom maar op bed verder lezen, en af en toe slapen. Om 16:00 uur lopen we nog even naar de haven toe. De zee is grijs met hoge golven. Maar de zon doet goed haar best om er vaker en beter door te komen.
Terug bij het appartement lezen we nog een poos. Om 18:30 uur gaan we douchen. Vanavond is het tijd voor ons galgenmaal. Om 19:00 uur lopen we de kant van de taverna op. We zitten vandaag aan tafel 43. Ik kies vandaag voor Spaghetti Carbonara en René kies voor Filet met wijnsaus. Na veel wijn en raki lukt het toch nog om ook koffie te bestellen. Maar aan het einde van de avond mogen we niet betalen. Dat moeten we morgen maar doen bij de koffie. Om 23:00 uur gaan we terug. Ik vind het nog steeds vreselijk om afscheid van iedereen en alles te moeten nemen. Het went nooit. Giorgi rijdt langs met zijn vrouw en dochtertje en vraagt of we een lift willen. Dat is lief en we maken er dankbaar gebruik van. Bij het appartement zitten we nog een poosje. Maar ik heb mijn hoofd er niet meer goed bij en ben verdrietig omdat het er weer op zit. Ik ga daarom om 0:40 uur naar boven toe. René blijft nog een poos zitten en wordt zelfs nog gemasseerd door Gerard. Dat kan die man echt goed. Hij heeft mij eerder ook al een keer gedaan en mijn schouder zit echt een stuk losser. En René heeft nog een goed gesprek gehad met Lazarus. Om 2:40 uur komt hij met veel kabaal de slaapkamer binnen. Midden in de nacht wordt hij, maar ik dus ook, wakker omdat hij kramp in zijn kuit heeft. Het wordt een lange gebroken nacht.
Maandag 2 oktober
Het weer: GR 20 graden en half bewolkt, NL 16 graden en bewolkt
Eerst gaat de wekker om 9:00 uur, maar René kan slecht wakker worden. We blijven dus nog een half uurtje langer liggen. Maar dan moeten we er toch echt uit. We hebben nog een boel te doen vandaag. Ik begin alvast met wat op te ruimen en te ordenen. Om 10:15 uur gaan we beneden bij Rania koffie drinken. Met een verse jus erbij en René neemt nog een tosti. Dan rekenen we bij haar de kamer af en de rekening aan de bar. Ik loop daarna nog even terug naar de kamer om de rekening van gisteravond uit de taverna op te halen. We gaan vervolgens koffie drinken bij Aristo. We kopen raki, krijgen olie en ouzo mee. Past dat straks allemaal wel in de koffer?!
We nemen nu echt afscheid voor dit jaar, ook van Sybilla en rijden terug naar het appartement om de flessen weg te brengen naar de kamer. Het is tijd voor de laatste stop van deze vakantie. We gaan natuurlijk niet naar huis voordat we Angelos en Eva gezien en gesproken hebben. En dus rijden we met de auto via Krassi richting de bergpas naar Lassithi. De wolken hangen hier heel laag. Ze raken bijna de daken van de auto’s. Net na de pas hebben Angelos en Eva nu een tankstation met een coffee corner. Zijn vader runt nu de taverna. Zij wilden dit proberen. En het draait ontzettend goed. Ze zitten aan de weg die van het plateau richting Heraklion gaat, dus alle bewoners en vrachtwagen rijden hier langs. Maar natuurlijk ook tijdens het seizoen heel veel toeristen. Ze hebben het druk. Angelos schenkt echt goed koffie en onder het genot van een hele goede espresso kletsen we bij. Daarvoor hebben we de tank nog even wat bijgevuld bij Eva. Zij runt het tankstation. En dat kun je goed aan haar merken. Waar ze eerder behoorlijk verlegen kon zijn, voert ze nu hele gesprekken. Leuk om te zien. Dus als je een keertje tanken moet of toe bent aan een goede bak koffie zoek ze eens op!
We nemen dan ook afscheid van Angelos en rijden weer terug naar Malia. Dan gaan we toch echt maar eens beginnen aan het pakken van de koffers. Qua kilo’s hebben we nog wel ruimte (30 kilo per persoon hadden we berekend) maar qua hoeveelheid wordt het behoorlijk proppen. Ik hoef nog net niet op de koffer te gaan zitten, maar het houdt niet over.
We lezen nog een poosje wat en proberen ook iets te slapen. Om 15:00 uur lopen we naar het dorp toe voor een laatste Pita Gyros. En dan lopen we nog voor een laatste keer onderlangs terug naar het appartement. Net buiten het dorp komen we James tegen. Of hij ons. Hij loopt in ieder geval gezellig mee terug naar het appartement.
De laatste dingentjes gaan in de koffer en dan alles maar in de auto. We zitten nog even bij de bar, maar gaan dan toch maar om 16:30 uur op pad. We nemen afscheid van iedereen en dan hop instappen en wegwezen. Maar hierdoor zijn we veel te vroeg voor het inleveren van de auto. We dachten beide dat deze om 17:30 uur ingeleverd moest worden, maar in de papieren staat 18:00 uur. We stoppen daarom onderweg even om onze blikjes cola op te drinken (stonden nog steeds in de koelkast op de kamer en weggooien is dan toch zonde). Daarna rijden we naar de luchthaven toe, maar daar is inderdaad nog niemand van The Best. We rijden daarom een rondje door Heraklion waar we toch ook de weg al steeds beter kennen. Om 17:30 uur rijden we terug naar de luchthaven en wachten daar dan maar bij de vertrekhal. Niet lang daarna verschijnt er wel iemand van The Best en kunnen we de sleutel inleveren. We lopen met de koffers naar binnen en zien dat we bij balie 6 moeten inchecken. We hadden al stoelen besproken, dus dit is echt alleen nog maar het inchecken zelf. Maar er staat toch een rij. Dat gaat wel even duren. Na het inchecken moeten we de koffers weer meenemen naar X-ray B of C. Dus weer opnieuw in de rij. Wanneer van de koffers af zijn, gaan we nog heel even naar buiten toe. En dan maar door de douane. Ook daar staat een behoorlijke rij. Wanneer we eindelijk door de douane zijn, kunnen we ook gelijk boarden. Het is dan inmiddels 18:55 uur. René heeft enorme dorst en haalt nog snel twee flesjes ice-tea. Hij drinkt die van hem gelijk leeg. Ik bewaar de mijne wel voor in het vliegtuig. We sluiten snel aan in de rij voor het boarden en de bus brengt ons naar het vliegtuig. De vlucht zou om 19:25 uur vertrekken, maar wanneer we de lucht in gaan is het al 19:36 uur. De piloot vertelt ons dat we tegenwind hebben en dat er bij de alpen wat turbulentie daardoor kan ontstaan. Die krijgen we inderdaad, maar al dichtbij Athene. De hele vlucht blijft wat hobbelig. Een half uur voor landing vertelt de co-piloot ons dat we waarschijnlijk gaan landen op de Polderbaan. Dus dat wordt een kwartier taxiën. Maar wanneer we uiteindelijk gaan landen blijkt dat niet op de Polderbaan te zijn, want we zijn zo maar bij de gate. Dit keer nummer D73. Onze bagage komt op band 16 binnen, dus dat wordt ook een eindje lopen. Maar de koffers komen lekker vlot de band op en beide vlak achter elkaar. Van 1 van de koffers ontbreekt alleen de bagageriem. Precies de nieuwe die we gisteren in Malia gekocht hadden. Die met zo’n plastic clip blijken toch niet zo stevig te zijn, maar zo’n andere kunnen we nergens meer vinden.
We lopen met de koffers snel naar de bus toe en rond 23:30 uur zijn we bij de auto. De koffers erin en op weg naar huis. Het is 1:00 uur wanneer we op de bank zitten met een biertje. De vakantie zit er nu dan toch echt op.
Het totaal aantal gekko’s van deze vakantie is 99 stuks.
Voor de rest van de vakantiefoto’s zie HIER