Zondag 26 juni 2016
Het weer: NL 13 graden en half bewolkt, GR 28 graden en zonnig
We hebben geprobeerd te slapen, maar om 0:00 uur geven we het op. We douchen en trekken de kleding aan voor de reis. We gaan nog maar even een poosje achter de pc een spelletje doen. Ik had voor het slapen gaan al de eieren gebakken die nog in de koelkast stonden. En die eten we nu als ontbijt. Kop koffie en thee erbij en klaar alweer.
Om 2:00 uur was ik de laatste dingen af en pakken we de rest in de rugzakken. Toen we in bed lagen schoot me ineens te binnen dat ik mijn pumps nog niet gepakt had. Dan maar mee in de rugzak. De koffers zitten namelijk al in de auto.
Om 2:30 uur, volgens planning, vertrekken we uit Meppel. Om 4:00 uur arriveren we op smart parking P3. René zet mij af met de bagage en zet de auto weg. We staan dit jaar op 614. De eerste bus laten we lopen. René is nog aan het roken en hij zit ook al behoorlijk vol. De volgende bus heeft problemen met vertrekken, maar dat lukt uiteindelijk toch. Ik was even bang dat we er allemaal weer uit zouden moeten en in een andere bus zouden moeten stappen.
We moeten onze bagage afgeven bij balie 3 tot en met 5. Het gewicht is goed (we hadden bijgeboekt, alvast voor de terugreis) en alles verloopt vlot. Ook door de douane is zo gepiept. Wel moet alle elektronica uit de tassen. Ook oplaadkabels, camera’s e-readers, noem maar op.
We vertrekken vanaf C16, maar René gaat eerst nog even roken. We kopen ook nog even flesjes water. Je wordt straks bij de gate toch niet meer gecontroleerd. En ik hoest af en toe behoorlijk. Dan gaan we maar zitten bij C16. Ik maak vast een begin met het reisverslag en we spelen nog wat met onze mobieltjes. De boarding staat gepland om 5:40 uur. En nu ik dit schrijf is dat nog 20 minuten wachten. De boarding verloopt goed, we zitten op rij 16 stoel E en F. Dus bij de nooduitgang met extra beenruimte. Het kost wat, maar het is wel heel erg lekker. Het is een nieuw vliegtuig, dus geen schermen voor films of zo en geen radio. En de stoelen zijn best hard.
We vertrekken op tijd en na een rustige vlucht en een houten gat landen we om 11:00 uur Griekse tijd op Kreta.
Alle 4 bagagebanden worden gebruikt. Die van ons komen op band 1. Nadat we de koffers hebben gaan we op zoek naar de man van Megarent. Maar hoe we ook zoeken, geen man met bordje Prest. Zouden we dan toch geen auto hebben en opgelicht zijn? Maar eens even bellen. Maar de mobiel van René doet raar. Hij kan niet bellen. Dan maar met de mijne. De man van Megarent neemt direct op en blijkt René al een aantal keer gebeld te hebben. Vreemd want René’s toestel heeft geen gemiste oproepen en is ook niet overgegaan. Gelukkig blijkt hij dichtbij te zitten, aan de overkant van de weg net achter Eurocar. We lopen dus maar naar hem toe met de koffers. We zijn erg benieuwd wat voor auto het geworden is. Je kiest op de site voor een bepaald segment auto, maar dan kan dat nog steeds 3 verschillende merken zijn. Het blijkt een Jeep Renegate te zijn. Mooie voorkant, maar rare verlichting aan de achterkant. Van de kruisjes. Ach, verder een prima auto. Het blijkt gloednieuw te zijn. We zijn nog maar de tweede huurders van de auto en hij heeft nog maar 3000 kilometer op de teller. Hij is niet zwart, zoals de meeste auto’s die we hier op het eiland gehuurd hebben, maar licht grijs.
We regelen de papieren en gaan naar “huis”. Om 12:30 uur zijn we er. Rania begroet ons en geeft ons eerst iets te drinken. Ook Yorgos en Nikos zijn er. Onze kamer is nog niet klaar, maar dat geeft niet. We zitten hier prima.
Guus en Ineke zijn er ook. Zij zijn meestal deze tijd van het jaar hier. Voor ons is dit anders. Wij gaan meestal in September. Dus vaak treffen we elkaar niet.
Ik werk het verslag weer bij en René kijkt waarom zijn telefoon niet kan bellen of gebeld kan worden. Ergens staat vast een instelling niet goed. Maar zie die maar eens te vinden. Uiteindelijk blijkt het te liggen aan het feit dat hij net overstapt is naar een andere provider. Zij blijken het zo ingesteld te hebben dat je niet direct mag bellen en internetten in het buitenland. Internetten lukt gek genoeg wel, maar bellen niet. Ik kan hem wel bellen, dus blijkbaar worden Nederlandse nummers wel toegestaan. Maar hij kan niet terugbellen. Gelukkig heb ik een ander abonnement bij een andere provider. We zijn dus gewoon bereikbaar.
Rania brengt ons de sleutels en afstandsbediening van de airco van kamer 302. Dit jaar weer bovenin. Prima.
We brengen de koffers naar de kamer en pakken de boel uit. Dan snel de korte broek aan. René zet de muziek van de cd’s die ik meegenomen had over op een usb stick. De auto heeft namelijk alleen een mogelijkheid voor usb.
Dan gaan we boodschappen doen bij de SPAR. Spullen voor het ontbijt en wat te drinken op het balkon. En we nemen twee belegde stokbroden mee. Op twee stroopwafels van het vliegtuig kunnen we niet leven. Wanneer alles in de koelkast op de kamer zit, gaan we naar beneden naar de bar. Tijd voor een biertje. Lazarus begroet ons en komt bij ons zitten. En iets later schuift Edi ook aan. Die gaat na heel even gezeten te hebben, naar boven om te slapen. Hij moet vanavond nog weer werken. Ons lijkt het ook een goed idee om even te gaan slapen. Van die hazenslaapjes in het vliegtuig ben ik alleen maar moe geworden. Lazarus gaat voetbal kijken en wij gaan dus naar boven.
Om 18:00 uur loopt de wekker af. We hebben beide geslapen als een blok. We namen beide verkwikkende douche en maken ons klaar voor de avond. Op het balkon is het nu knap warm. De zon staat nu op deze kant en geeft veel warmte af. En terwijl ik helemaal nog niet echt in de zon gezeten heb, ben ik toch verbrand. We lezen nog een poosje wat en vertrekken dan naar de taverna.
Het is 19:00 uur wanneer we naar de taverna gaan. Qua zon en warmte nog te vroeg. Maar we hebben best zin in wat. Direct bij het appartement zie ik een hagedisje lopen langs de muur. Een hele mooie groene, maar te snel om te fotograferen met de mobiele.
In het restaurant is het nog erg rustig. Nelly zit er wel en we begroeten haar even. Katerina komt ook naar ons toelopen. We gaan zitten aan tafel 31 en Edi brengt ons een biertje en een karaf droge witte wijn. Kostas komt nog even langs om een hand te geven. Dit jaar geen Jordani in de keuken zien we, maar twee andere dames. Katerina schuift aan en we praten even bij. Vooral over de reden waarom we hier nu zijn en niet in september. Ze begrijpt het volkomen. En we praten een poos over hoe het met hen allemaal gaat. Om 20:00 uur grijpt Yorgos in en vraagt of we ook nog wat gaan eten in plaats van boeroe boeroe boeroe. Hahaha. Natuurlijk. René besteld een gyros en Yorgos vraagt of ik de Soutzoukakia neem.
Meestal begin ik daar mee wanneer we hier net aangekomen zijn. En inderdaad lijkt me dat een goed plan. We bestellen ook een tomaten- en komkommersalade. We willen iets meer groente en fruit eten deze vakantie. Aristo komt na het eten vragen aan René of hij ook zo’n last heeft van een droge keel. En René zegt dat dat zo is. En dus verschijnt Nikos met de fles raki en twee glaasjes. Ik krijg een glas ouzo van Aris. Na het eten nemen we nog koffie en dan gaan we rond 22:30 uur maar eens terug naar het appartement. We hebben geen zaklamp bij ons en dus wordt het zo lastig gekko’s tellen. We zien er ondanks het slechte licht toch nog vier. Voornamelijk bij de grote meterkast.
Bij de bar praten we nog een hele poos met Yorgos en ook met nieuwe gasten (voor ons tenminste) Dick en Jolanda. Yorgos wil nog poolen met Dick, René en Claus. Die is er ook met Karin. We hadden ze in het restaurant al even begroet.
Om 2:00 uur is iedereen naar boven en nemen ook wij afscheid van Yorgos en Irini. Lazarus was al weg. Wij gaan ook lekker slapen. De kamer is lekker koel door de airco, maar die zet ik wel uit met het slapen zelf. Dat gewapper vind ik nooit zo fijn.
Maandag 27 juni 2016
Het weer: 28 graden en half bewolkt
Om 9:30 uur loopt de wekker af. Ik heb last van een klein drumstelletje in mijn hoofd. Maar dat verbaast me niets. Na al die wijn en ouzo van gisteren. Ik ben gisteren een paar keer gestoken door muggen omdat ik de autan vergeten was op te doen. Later bij het appartement wel gebruikt en blijkbaar werkt het ook na die tijd bij muggenbultjes, want ik kan nu nauwelijks zien waar ik geprikt ben.
We gaan vandaag niet ver weg. En omdat het ook al best laat is, nemen we nu alleen koffie en thee. Straks halen we wel broodjes in het dorp. We moeten ook even pinnen. Voor René probeert een Engels meisje te pinnen, maar geen van de drie passen geeft geld. Fijn zo’n Brexit. Daardoor fluctueert de pond zo enorm, dat in geld pinnen in Europa is geblokkeerd. Ook Exchange kantoren wisselen niet.
Na het pinnen haal ik bij de bakker broodjes en dan slaan we met auto de weg naar het oude dorp in.
Vanaf daar rijden we naar het Lassithi plateau. Bij de bergpas stoppen we om de broodjes op te eten en genieten we even van het uitzicht. Je kunt zien dat het een ander jaargetijde is. Veel meer bloemen. Na een rondje op het plateau rijden we naar Skapanis. Angelos begroet ons en ik krijg drie zoenen op de wang. We bestellen verse jus en praten even over de winter hier en bij ons. Dan bestellen we natuurlijk de sinaasappeltaart. Angelos waarschuwt ons dat hij nog heet is. Hij komt zo uit de oven. Zo is hij nog lekkerder!!!
Angelos vertelt dat wat ooit begon als een grap, nu een echt goede business is. Veel mensen willen de taart meenemen, dus hij maakt hem nu in dat soort bakken. En pas was er zelfs iemand die de sinaasappeltaart voor zijn verjaardag bezorgd wou hebben in Chersonissos. Prijs maakte niet uit. Dus heeft Angelos de taart maar even gebracht!
We lopen na de taart het winkeltje nog even door. Ik koop een grote pot met tijm honing voor mijn vader. Die had ik hem beloofd voor vaderdag. En we nemen raki mee. Twee gewone, 1 met honing en 1 met granaatappelsap. Dan gaan we weer aan tafel zitten en bestellen we nog een verse jus. Terwijl die gebracht worden, zien we ineens gieren vliegen. Een grote groep van 19 stuks. Op een gegeven ogenblik vliegen ze recht boven ons en twee ervan vliegen lager. Het lukt me om er eentje op de foto te krijgen.
We rekenen af met Angelos en beloven terug te komen voor het einde van de vakantie (kunnen we gelijk ook zelf taart meenemen voor naar huis). We rijden richting Agios Nikolaos via de oude weg en gaan terug naar Malia via de nieuwe weg. We rijden bij Potamos beach langs en stoppen bij het kerkje in de haven. Het is helemaal opgeknapt en nu blauw met crème/wit. Erg mooi.
Dan rijden we terug naar het appartement. We brengen de spullen naar boven en gaan dan beneden bij de bar zitten met de laptop. René moet nog wat uitvogelen voor Katerina. En ik werk het verslag weer bij. Ik zet gelijk de foto’s even op de laptop.
Om 17:00 uur gaan we naar boven. De laptop is bijna leeg en moet nodig aan de lading. En René wil slapen. Ik typ net zolang verder tot ik weer helemaal bij ben. Het is dan 17:40 uur en ik besluit ook nog even mijn ogen dicht te doen.
Om 18:30 uur komen we weer in de benen. We douchen weer beide en kleden ons om voor de avond. Dit keer spuit ik mijn benen en armen ook in met Autan. Eens kijken of dit ook werkt.
Om 19:30 uur gaan we naar de taverna. Ik zoek nog even naar de hagedis, maar zie hem niet. Iets verder stopt René ineens bij iets blauwig op de straat. Dat blijkt dus de hagedis te zijn. De onderkant is mintgroen van kleur. Maar hij is nu wel erg plat… We lopen verder naar de taverna. Als we daar zijn zie ik dat ik een appje heb van Yannis. Hoe laat we bij de taverna zijn? Nou euhm, nu. We hebben geen haast en wanneer Yannis om 20:15 uur bij ons komt zitten, bestellen we gewoon in één keer. René neemt Souvlaki, Yannis neemt Saganaki en Païdakia en ik bestel Bifteki. Het is heel gezellig en we praten weer bij over allerlei zaken. De raki vloeit rijkelijk en Yannis is sowieso al melig. Hierdoor denkt Yorgos dat hij te veel drank gehad heeft. Maar we kennen hem al langer dan vandaag en er is niets mis met hem. Yorgos en Nikos gaan nog even een poosje spelen.
Wat is Nikos goed geworden. Hij kan wel iets van 5 à 6 liedjes spelen. Om 23:30 uur gaan we terug naar het appartement. Yannis wil niet nog iets anders drinken. Raki hebben ze niet bij het appartement, dus hij vraagt of hij een flesje retsina mee kan krijgen om bij het bar te drinken. Na een uitvoerig keuring van Yorgos, Yannis bewijst zelfs dat hij in een rechte lijn kan lopen, krijgt hij een flesje mee. Yannis is met de scooter, wij gaan lopen. Er was een man met lampjes in het restaurant, dus we hebben nu wel een zaklamp bij ons. Maar zelfs met zaklamp komen we niet verder dan 8 gekko’s.
We kletsen nog een poos met z’n allen bij de bar en nemen om 2:30 uur afscheid van Yannis. Hij gaat morgen weer vertrekken vanaf Kreta en verder met zijn rondreis. Eerst naar Pilion, dan weer verder. We lezen het wel weer in zijn verslag. Wij gaan nu naar boven en lekker slapen. René is er ook wel aan toe, hij heeft hier nog een paar wiskeys gedronken.
Dinsdag 28 juni 2016
Het weer: 32 graden en zonnig
Om 9:00 uur loopt de wekker af, maar er zit geen beweging in René. Te veel drank denk ik. Hij mompelt iets over nog heel even slapen… Uiteindelijk is het 10:00 uur wanneer we aan de koffie en thee zitten. We willen vandaag de zee in. Dus het plan is om naar Faneromeni te rijden. Dit ligt net voor Sitia. Het is een combinatie van strand, kloof en klooster.
We vertrekken rond 10:30 uur. De weg naar Sitia is bekend terrein. Het enige bijzondere was een wezeltje dat de weg overstak. Meestal zien we alleen platte. We nemen vlak voor Sitia de afslag naar Faneromeni Monastery. Het eerste strandje waar we uit komen, is mooi maar geen schaduw en in en uit zee komen zal lastig worden.
We rijden door naar het tweede strandje. Dit is prachtig. Met mooie bomen voor schaduw en bloeiende oleander. Maar ze zijn hier bezig met een graafmachine of iets dergelijks en dit maakt een boel herrie. Om hier rustig te zwemmen, snorkelen en te zonnen gaat hem niet worden. We rijden dus weer verder. Nu door naar het klooster. Dit is wel prachtig. Heel klein, maar mooi gelegen.
In een klein grotje hebben ze hier een Maria icoon gevonden en later hier een klooster om heen gebouwd. Het grotje is nog intact en bevat nu heel veel iconen van Maria. Ik maak een paar prachtige foto’s en dan stappen we weer in de auto. We rijden verder naar het volgende dorpje. Misschien dat daar een leuk strandje is, maar nee, ook niet. Alleen maar rotsen en hele golven. We rijden dus weer terug naar het eerste strandje. Daar nemen we de afslag naar de kloof die hier zit. De rotswand hier iets heel bijzonder voorgegeven. Het lijken wel zwammen.
Iets verder zit een klein kerkje. De binnenkant is wit met blauw met bijzonder houtwerk. We kijken even rond en rijden dan maar terug naar de hoofdweg. Zwemmen wordt hem niet. René suggereert om dan maar eens te kijken of we bij Richti kunnen zwemmen. We rijden dus terug naar Exo Mouliana en nemen de afslag naar het strand. Onderweg zie ik vanuit een ooghoek een vogel vliegen en qua kleuren leek het wel een Hop (later nagekeken op internet en inderdaad dat was het), maar hij vliegt snel weg en een foto is dus niet gelukt. We rijden verder naar de parkeerplaats en zien vlak daarvoor een Hermelijn de weg oversteken. Ook deze is zo snel dat we hem niet op de foto krijgen. We parkeren de auto en kijken hoe de zee hier is. Deze is een stuk ruiger dan we ons herinnerden en het strand is ook heel grof qua stenen. Ook hier gaat zwemmen niet lukken. Dan maar helemaal terug naar het appartement en daar bij het zwembad liggen. Het is 16:00 uur geweest wanneer we bij het zwembad liggen.
We lezen en luieren een poos. Het zwembad is niet mooi helder, er is iets mis gegaan met de afstelling van het water, maar wel veilig om te zwemmen. Toch nodigt het ons niet uit. Maar hier bij het zwembad is het best warm, heel even gaf de thermometer in de auto al 36 graden aan. Om 17:30 uur gaan we naar boven en een poosje plat. We slapen tot 18:30 uur.
Dan gaan we douchen, maar zodra je onder de douche vandaan komt begin je weer te zweten. Het is benauwd warm. Om 19:30 uur gaan we naar de taverna toe. Tegen de tijd dat we daar zijn, zijn we weer nat van het zweet. Het is nog steeds 30 graden, maar de luchtvochtigheid blijkt 60% te zijn. Dit is dus meer zo’n typische Nederlandse plakavond.
We bestellen dus eerst alleen wat te drinken. En pas later wat te eten. Yorgos geeft ons geen menu kaart maar zegt tegen René dat hij goede steak heeft, ook lamskoteletten, Bifteki en kipfilet. René kiest voor de steak met pepersaus. Ik kies voor Kotosouvlaki. De steak is best groot en dus help ik René zelfs nog een beetje, maar op krijgen we hem niet. Hoe lekker hij ook is. We drinken na het eten nog koffie en een paar drankjes. En om 23:30 uur gaan we weer terug. We zijn de zaklamp vergeten, maar nu zien we er ook maar 8. Er zijn gewoon niet veel gekko’s met dit weer blijkbaar.
We drinken nog wat bij de bar en om 2:00 uur gaan we slapen.
Woensdag 29 juni 2016
Het weer: 31 graden en zonnig
Om 9:00 uur staan we vandaag op. René gaat brood halen en ik maak de rest van het ontbijt klaar. Ik kook een paar eitjes, zet koffie en thee en zet de rest van het beleg en dergelijke buiten op het balkon.
Om 10:30 uur zijn we zover dat we weg kunnen. Vandaag gaan we naar het Thripti plateau boven de Ha kloof en willen we proberen om vandaar naar Kavousi te rijden. We rijden dus eerst naar Pachia Ammos en nemen de afslag naar Ierapetra. In Kato Xorio slaan we linksaf het dorpje zelf in en volgen dan de bordjes Thripti. Net na het dorp zetten we de GoPro op de motorkap en rijden we verder. Het is een mooie asfaltweg naar Thripti toe. Iets verder zie ik ineens een landschildpad op de weg lopen. Dus vol op de rem en snel met de camera uit de auto. Gelukt!
Van schrik trekt hij wel zijn kop in. Na even wachten doe hij die weer voorzichtig een stukje naar buiten toe. We rijden weer verder. Van de route zelf maak ik weinig foto’s. Je kunt van de video van de GoPro ook heel eenvoudig één beeld als foto opslaan. De weg is smal en klimt behoorlijk, maar prachtig. Na de ene bocht kijk je uit op de noordkust en zee en na de volgende bocht kijk je weer uit op Ierapetra en de zuidkust en zee. Vlak voor de bergpas nemen we een off road weggetje naar Agia Anna. Hier start de wandelroute E4 door de Ha kloof. Je mag deze alleen doen wanneer je ervaren bent in abseilen en met minimaal 4 personen bent. Wij kijken alleen even bij het kerkje rond en stappen dan weer in de auto. We draaien de auto en rijden terug naar de asfaltweg naar Thripti. In Thripti volgen we eerst een bordje naar Orino.
Via Google Earth had ik gezien waar we daarna linksaf moesten voor Kavousi. Maar al gauw lopen we vast met de auto. Dit is geen weg meer. De E4 loopt hier ook langs, maar zelfs voor een wandelpad is het erg slecht. Er zit niets anders op dan deze route op te geven en terug te gaan. Dezelfde weg terug mag echter niet. Het blijkt eenrichtingsverkeer te zijn. We moeten dus om het dorp Thripti heen over hele slechte wegen en komen dan weer terug bij de afslag naar Orino. Dan daar maar heen. Die rit stond ook op onze lijst en omdat we de andere toch niet kunnen rijden, rijden we deze nu maar. We rijden na Thripti nog één keer een klein stukje verkeerd, maar vinden dan al gauw de juiste weg. Deze is prachtig en loopt door de Orinokloof heen, ook wel genaamd vlinderkloof. We zien wel vlinders vliegen en op een gegeven ogenblik ziet René een koningspage op een pol tijm zitten. Ik grijp de camera en weet hem vast te leggen. Schitterende vlinder!
We rijden door het dorpje Orino heen en vanaf dan is de weg ook weer geasfalteerd. Vanaf Thripti was dat niet het geval. We komen uit op de kustweg die langs de zuidkust loopt en slaan rechtsaf naar Ierapetra. Daar rijden we naar het fort in het centrum toe en parkeren daar de auto. We hebben wel zin in iets anders dan water. We lopen eerst alle taverna’s bij langs en kijken wat rond in diverse winkeltjes. Dan lopen we terug en stoppen bij één van de taverna‘s voor een frappé met ijs. Heerlijk en met uitzicht op zee. We lopen weer verder terug naar de auto en vlak voordat we daar zijn zie ik nog een leuk hoedje. Ik had die van de vorige vakanties thuisgelaten, maar het is toch wel lekker om iets op je hoofd te hebben. Dit keer wordt het een donkerblauwe met bruin en donkerbruine bies. Voor 9,50 euro, geen geld.
We stappen weer in de auto en rijden terug naar Malia. Daar drinken we iets bij de bar. Ik ga even naar boven en haal de laptop op. Zo kunnen we gelijk de beelden van de GoPro bekijken en de foto’s van de camera veilig stellen. Ik typ ook nog een stuk van het reisverslag over vanuit het schriftje. Om 16:45 uur gaan we naar boven. We nemen een drankje op het balkon en ik maak het verslag af. Om 17:10 uur ben ik weer helemaal bij met typen. Ik bewerk de foto’s. En dan gaan we heel even plat.
We slapen tot 18:30 uur en beginnen dan met ons vaste avondritueel. Om 19:30 lopen we langzaam naar de taverna. Het is weer erg warm en dus gaan we eerst maar weer rustig zitten in het restaurant. Nou ja, rustig. Katerina ziet René aan komen en zodra ze kan pakt ze haar laptop te voorschijn zodat René haar kan helpen met de muziek te converteren. Yorgos vraagt na een poosje aan mij of ik weet wat René wil eten. Ik heb geen idee, zelf trouwens ook niet. Hij pakt de kaart en houd deze bij René voor het beeldscherm van de laptop. Katerina zegt dat hij weg moet gaan. Nou ja, zegt hij quasi verontwaardigt, nu wordt ik door mijn eigen vrouw weggestuurd. Hahaha. Na een klein poosje is René klaar met uitleggen en werkt de muziek beter. Maar we hebben eigenlijk nog steeds niet echt honger. Dus pas rond 20:30 uur gaan we bestellen. Yorgos zegt tegen René dat hij lam uit de oven heeft. Dat lijkt René wel wat. Ik ga voor de kwart kip van de grill. Na de bestelling komt Yorgos nog terug bij René, of het ook goed is dat hij er iets bijzonders van maakt met kaas uit de oven. Prima, maar liever niet met feta. Dat kan, dan gebruiken ze gewoon gele kaas zoals ze dat hier noemen. Hij krijgt uiteindelijk een soort grote schaal van de Mousaka of zo voor zijn neus, met lamsvlees, tomaten, uien en daar bovenop de chips met gesmolten kaas. Het is heerlijk. Zelfs ik vind het lamsvlees lekker, terwijl ik daar meestal een erg sterke smaak aan vind zitten. Dat is nu nog wel zo met sommige stukken zegt René, maar het stukje dat hij mij liet proeven was zalig. Mijn kip is ook lekker. Goed knapperig velletje en niet te droog.
Na het eten kletsen we nog een poosje en ik vertel Yorgos dat we vandaag een schildpad gezien hebben. We weten dat ze op dit eiland voorkomen, maar zien is een tweede. Nu nog een keer dolfijnen en een lammergier en ik ben helemaal happy. Yorgos zegt dat hij soms met vissen dolfijnen ziet. Hij weet dat hij dan niets zal vangen, ze verjagen de vis. Maar hij vind het nog steeds bijzonder om ze te zien. En daarom ook niet erg dat ze de vis verjagen.
Om 23:30 uur, na koffie en nog wat drankjes houden we het voor gezien en gaan we terug naar het appartement. We hebben vanavond weer een zaklamp gekocht, dus kunnen we weer makkelijker gekko’s zoeken. We zien er 12 in totaal. Ondanks dat Yorgos voorbij kwam op de motor en veel lawaai had. Bij het appartement begint Yorgos gelijk over dat hij wil poolen. Hij wil samen met Claus opnieuw tegen Dick en René spelen. Het eerste potje winnen Dick en René. Het tweede potje verliezen ze. Claus speelt niet goed, maar die heeft ook veel raki gehad. Wanneer Yorgos aangeeft dat het misschien beter is dat Claus samen met Dick en René gaat spelen en dat hij dan samen met Tzatziki speelt (een jong ventje uit Zweden), haakt Claus af. Dus spelen Dick en René samen tegen Yorgos en Tzatziki. Helaas schiet René per ongeluk de zwarte in het verkeerde gat en verliezen ze de game. Het jongetje is helemaal blij. Ook wel weer leuk om te zien.
Na het poolen blijken de meeste mensen naar bed toe te zijn. Yorgos heeft nog beloofd aan Claudia en Freek dat hij even bij hen langs zou gaan. Ze zitten in een beachclub in Stalida genaamd Beachcomber. Hij vraagt of wij zin hebben om mee te gaan. Leuk! We besluiten met onze auto te gaan. Yorgos wil wel rijden, maar past als hij ziet dat het een automaat is. Daar heeft hij nog nooit eerder in gereden en dit is niet een geschikt moment om er mee te beginnen. Gelukkig heeft René alleen maar een paar biertjes gehad en twee raki. Hij kan nog wel rijden. In Nederland zou hij het nooit doen, maar hier kan dat wel. We rijden langs de kust naar de club in Stalida en zoeken een plekje voor de auto. Dat lukt, we staan mooi dichtbij. In de club blijken Claudia en Freek samen met Guus en Ineke te zitten. Er wordt een tafel bijgezet en we bestellen wat te drinken. Yorgos neemt een Mojito, René neemt een biertje en een fles water en ik neem een droge witte wijn. We zijn jaren geleden ook al eens met Yorgos hier geweest. Maar toen zag het er totaal anders uit en heeft hij een grote ijsco gegeten samen met Katerina. Het is nu veel moderner en er loopt nu meer personeel rond dan gasten. Maar dat kan ook aan het tijdstip liggen, het is inmiddels bijna 3:00 uur. Om 3:00 uur nemen we afscheid van de anderen en brengen we Yorgos weer terug naar zijn motor. Wij gaan lekker slapen. Het is inmiddels 3:40 uur.
Donderdag 30 juni 2016
Het weer: 31 graden en zonnig
Vanmorgen om 9:30 uur liep de wekker af. We wilden in eerste instantie naar Rethymnon toe, maar omdat het gisteren toch wel laat geworden is, zoeken we iets dichterbij huis. We besluiten naar de waterbron Almyros bij Heraklion te gaan. Om 10:45 uur vertrekken we met de auto bij het appartement. We rijden eerst even naar de SPAR om te pinnen en broodjes te halen. Dan rijden we naar Heraklion. We moeten de afslag na die naar Gazi hebben. Dan onder de hoofdweg door naar links en dan zie je links de waterbron zitten. Dit is één van de grootste waterbronnen van Kreta. In de zomer komt er per seconde 3 m3 uit en in de winter zelfs 40 m3. Het water is alleen brak, doordat er ergens onder de grond ook zee water bij komt. Het water is heel bijzonder van kleur. Prachtig!
We rijden om de bron heen zodat we aan de rand bij de stuw komen. Daar maken we nog een paar foto’s en dan rijden we weer terug onder de hoofdweg door naar Ammoudara. Hier parkeren we de auto bij een uitkijkpost langs de rivier die ontstaat na de bron. We zien diverse watervogels, zoals waterhoentjes, meerkoeten en eenden. Maar we zien ineens ook overal schildpadden.
En hele grote vissen. Het water stroomt behoorlijk snel. Het is hier echt heel erg mooi. En zo dichtbij Heraklion verwacht je dit niet. Na diverse foto’s en een korte wandeling langs het riviertje stappen we weer in de auto en rijden we naar het strand. Daar zien we hoe de rivier in zee uitkomt. We proberen ook nog vanaf deze kant langs de rivier te lopen, maar dat lukt niet. Dus rijden we weer terug naar het begin en proberen we het vanaf de andere kant. Maar dat lukt ook niet. Dan maar lekker onze broodjes opeten met uitzicht op zee en de elektriciteitscentrale…
Dan volgen we de weg weer terug naar Heraklion. We blijven de weg zoveel mogelijk langs de kust volgen. We stoppen net voorbij het vliegveld bij Karteros omdat de zee hier heel mooi van kleur is. Heel licht blauw met donkerblauw.
We rijden weer verder en stoppen in Stalida om even langs de winkeltjes te lopen. Even kijken of ze ook aanstekers hebben voor René en ik zoek nog even goed spul voor wanneer je geprikt bent door muggen. Voordat we teruglopen naar de auto stoppen we ergens voor een paar verse jus. Heerlijk in de schaduw met een windje. Hier is het goed uit te houden. De luchtvochtigheid blijft erg hoog. En dan is 31 graden en soms warmer best lastig voor mij. René heeft er minder moeite mee, maar ik raak aan de kook en bereik mijn smeltpunt. Om 15:15 rijden we weer terug naar het appartement. Daar frissen we ons even op en gaan dan beneden bij de bar zitten. Ik zet het reisverslag tot en met gisteren online. Ik typ op de laptop direct de dag van vandaag tot nu toe even in en bewerk dan de foto’s van gisteren en vandaag. Allemaal onder het genot van een biertje in bevroren glazen. Mmmm. De laptop is leeg en ik moet daarom de laatste foto’s bewerken op de kamer, terwijl hij aan de stroom zit. Ik plaats nog een berichtje op Facebook dat het eerste gedeelte van het reisverslag online staat. Dan ga ik ook plat.
Om 18:30 uur komen we weer in de benen. Ik trek vanavond mijn laatste jurkje aan. Ik heb er vijf mee en tot nu toe dus steeds een andere. Rond 19:30 uur zijn we zover dat we naar de taverna kunnen. Ik heb mijn hakken weer aan, dus we kunnen niet zo snel. En door de warmte begint één hak zeer te doen. Dat wordt vast een blaar. Op de terugweg maar weer op blote voeten.
In de taverna is tafel 31 bezet. We nemen plaats aan tafel 10. En René gaat ook nog eens aan de andere kant van de tafel zitten. Edi is helemaal van de leg. Hij zet steeds het drinken voor René bij mij neer en andersom. Ik weet nog niet echt wat ik wil eten, misschien spaghetti of zo. Maar dan zegt Yorgos dat hij verse Papoutsakia heeft. Dan is voor mij de keus niet meer moeilijk. René neemt weer Gyros. Het is best druk, vooral buiten. Het is ook nog steeds 26 graden, terwijl het al donker is.
Yorgos speelt nog een poosje met Nikos. René neemt het op met zijn mobiele. Wat blijft dit leuk om te zien. Om 23:30 uur rekenen we af en gaan we terug naar het appartement. We zien maar 1 gekko. Wel heb ik zere voeten en ineens ook zonneallergie op mijn schouders en nek. Bij het appartement ga ik daarom ook maar even gelijk naar boven om daar speciale crème op te doen. Daarna nemen we plaats bij de bar en drinken en kletsen we daar nog een poos. Om 1:30 uur gaan we naar boven, morgen willen we iets eerder weg.
Vrijdag 1 juli 2016
Het weer: 37 graden graden bij Red Beach in Malia 31 graden en overal zonnig
Om 8:30 uur loopt de wekker af. We willen vandaag naar Red Beach bij Matala. We drinken alleen koffie en thee op het appartement. Broodjes halen we straks wel bij de bakker. Om 9:30 uur zijn we zover dat we vertrekken bij het appartement. Bij de bakker is de keuze weer reuze. Maar ik neem toch maar weer gewoon twee stokbroden mee met ham, kaas en tomaat. Deze keer zit er geen ei tussen, wel jammer want dat is wel erg lekker.
We rijden weer verder. Bij Heraklion nemen we de afslag naar Mires. En bij Mires nemen we de afslag naar Matala. Dan zoeken we een plekje op om even te stoppen en onze broodjes op te eten. Het is bij een oud voetbalveld. En terwijl ik net één hap van mijn broodje genomen heb, zie ik ineens wat vliegen. Eerst dacht ik dat het een zwaluw was, maar het was iets groter en het vloog ook iets anders. Ik gooi mijn broodje in de auto en pak de camera. Het is een bijeneter!
Hij is alleen heel erg schuw en uiteindelijk maak ik wel een foto, maar is dat nog steeds een behoorlijk zoekplaatje. Hij staat er tenminste op. Wat een prachtige vogel! Ze hebben alle kleuren van de regenboog en zijn dus helemaal niet zo groot.
We rijden verder naar Matala en parkeren daar de auto op de parkeerplaats voor Red Beach. Het is dan 12:00 uur. Ik doe mijn slippers uit en trek de wandelschoenen aan. Ook nemen we de grote fles met anderhalve liter water mee. En die blijkt zeker nodig. Wat een klim!
En wanneer we bijna boven zijn horen we van andere wandelaars dat dit de moeilijke route was, er blijkt een makkelijkere route te zijn die is aangegeven met blauwe pijlen. Dan nemen we die wel op de terugweg. We maken een foto van Red Beach van bovenaf en beginnen dan aan de afdaling naar het strand toe.
Het is hier erg mooi, maar ook de afdaling is best pittig. Er staat nauwelijks wind, er is geen schaduw. En het is ongelofelijk heet. Er zijn op het strand maar 5 parasols en 10 zonnebedjes en er zijn ongeveer drie keer zoveel mensen. Vlakbij de taverna die hier zit leggen we onze handdoeken neer en ik trek direct een sprintje naar de zee. Het zand is heel erg heet en ik ben blij wanneer ik met mijn voeten in het water sta. Het strand is heel donker van kleur, zeker als het nat wordt, vandaar de naam Red Beach. René is klaar met roken en komt bij mij in zee. Het water is heerlijk van temperatuur en terwijl we een poosje zo dobberen zien we dat er allerlei afbeeldingen zijn uitgehakt in de rotsen. Na het zwemmen pak ik de camera en zet ze op de foto.
Hiervoor moet ik wel even over het nudistengedeelte van het strand. Maar zij wandelen zelf ook steeds over de rest van het strand. Ach, ieder zo zijn ding. Wij laten ons opdrogen in de zon, maar het is zo ongelofelijk heet dat we het binnen een uur voor gezien houden en ons klaar gaan maken voor de terugreis naar boven. De klim naar boven is zwaar en ik moet regelmatig even stoppen om op adem te komen. Ik sta gewoon te tollen op mijn benen. We drinken veel van het water dat we mee hebben genomen en met veel moeite kom ik boven. Daar volgen we vervolgens de blauwe pijlen en komen niet uit op de parkeerplaats bij de auto maar midden in Matala zelf.
Precies bij de taverna’s aan zee. We ploffen op de eerste de beste neer en bestellen beide een verse jus plus iets van fris. Het zweet gutst van onze hoofden en we hebben geen droge draad meer aan ons lijf. Nadat we ons drinken op hebben, zijn we weer een beetje bij en lopen we Matala zelf even door. We kopen voor René een nieuw droog T-shirt en voor mij een lekker luchtig jurkje. Ook kopen we nieuwe flesjes water voor in de auto. Terug bij de auto drogen we ons opnieuw af en kleden we ons om.
We stappen in de auto, die aangeeft dat het 44 graden buiten is, dat klopt niet helemaal, maar al rijdende zakt hij niet verder terug dan 37 graden. Het is dus ook echt heel warm. We rijden terug naar Malia en stoppen gelijk even bij de SPAR. Daar kopen we een grote zak zoute chips. Om 16:45 uur zijn we terug bij het appartement en ploffen we neer op ons balkon. Daar nemen we wat drinken en eten flink wat van de chips. Wanneer ik weer wat bijgekomen ben, was ik even wat ondergoed en sokken uit. De kleding van vandaag kunnen we niet meer aan, die moeten ook gewassen worden, maar dat doe ik wel thuis in Nederland. Na het wassen gaan we een poos plat.
Om 18:30 uur komen we weer in de benen en na ons vaste avondritueel zijn we pas echt hoe verbrand we zijn. Maar goed dat we ook aftersun meegenomen hebben.
Om 19:30 uur lopen we naar de taverna. Ondanks dat we laat bestellen hebben we ons eten erg vroeg. En zo gebeurt het dat het nog maar 21:00 uur is wanneer we al uitgegeten zijn. René had filet a la crème en ik had kipfilet Ariadne. De oude snoepert is er ook en ik begroet hem beleefd in het Grieks. Later krijgen we een drankje van hem aangeboden en nodigt hij ons uit om een keer met hem een ritje te maken op zijn oude zijspan en dan ergens wat te eten. We bedanken hem beleefd.
Om 23:30 uur rekenen we af en gaan we terug naar het appartement. We zien zonder zaklamp maar 2 gekko’s. Bij de bar wil Irini graag poolen met de Engelse jongens en René. Het zijn hele aardige jongens, helemaal niet de standaard Engelse jongens die je zou verwachten. Ze houden van wijn en kleine taverna’s en hebben bewust voor Cretan Family gekozen omdat het rustig is.
Om 1:50 uur gaan we naar boven. Morgen willen we naar de zigeunermarkt in Heraklion.
Zaterdag 2 juli 2016
Het weer: 33 graden en zonnig
Om 8:30 uur staan we op. Nadat we ons gewassen en aangekleed hebben, gaat René brood halen. Ik kook ondertussen de eieren en zet koffie en thee. Eerst maar eens rustig ontbijten op het balkon. Om 10:00 uur zijn we uitgegeten en heb ik nog wat spulletjes uitgewassen. We vertrekken dan naar Heraklion. Vandaag gaan we naar de zigeunermarkt. We parkeren op ons vaste plekje bij de markt. De meeste Grieken vinden dit net te ver lopen naar de markt, maar voor ons is het prima. En hier is altijd plek. Je moet wel eerst de straat van de markt door rijden en dat is altijd een heel gedoe. Iedereen steekt zomaar over, auto’s staan dubbel geparkeerd. Maar ach, je went eraan. We lopen rustig de markt over. Het is erg druk en warm op de markt. En er is weer genoeg te zien. Kramen vol met schoenen en zie daar dan maar eens een compleet paar in te vinden. Alle mogelijke soorten fruit en groente. Maar ook slakken, vis, kaas, olijven.
En heel veel zooi. Zelf kopen we boxershorts (5 voor een tientje) en T-shirts (4 voor een tientje), een waaier en een hele lading rode risla vloei. Als we de hele markt over zijn gaan we terug naar de auto. We wilden hier wel iets drinken, maar de enige kraam die nog wat plek had, was precies naast een viskraam. Dat zal ook de reden geweest zijn dat die nog plek had. We drinken straks wel wat in het centrum zelf.
We rijden naar de parkeerplaats in het centrum bij de haven. Voor 2,50 euro staat hij hier weer mooi veilig en lekker dichtbij de oude haven. We lopen van de parkeerplaats in één streep naar Platanos bij de oude Loggia. Je kunt hier heerlijk in de schaduw zitten van een grote parasol of van de plataan zelf. Ze hebben nieuw meubilair. Het ziet er een stuk moderner uit. Ik bestel in het Grieks twee frappé met ijs en een fles water en ik krijg complimenten over mijn uitspraak. De frappé zit in leuke glazen, een soort van jampot met handvat. En hij is weer heerlijk.
We kijken een poos naar de drukte bij de kerk. Heel veel toeristen lopen hier in en uit, maar ook veel Grieken. Na een poosje komen we weer in de benen en gaan we naar de dagmarkt toe. Aan het einde van de dagmarkt zijn een paar muzikanten traditionele muziek aan het maken. Het klinkt erg goed. Dan lopen we weer terug de markt op en stoppen we even bij de koffiebranderij. Prachtige oude zaak met een boel apparaten.
De volgende stop is bij ons vast leerwinkeltje. René wil graag een nieuwe riem. Ze hebben alleen maar herenriemen deze keer. Wel kom ik bijna in de verleiding om weer een handtas van het merk Saki te kopen. Deze zijn van kalfsleer en hele goede kwaliteit. Ook prijzig. Ik weet me te beheersen. We lopen de rest van de winkelstraat af en gaan dan naar Politios toe om een Pita Gyros te eten. René neemt de gewone en ik neem die met kip. Daarna slenteren we het centrum nog een poos door om vervolgens bij Platanos opnieuw te stoppen voor een frappé met ijs en een fles water. Om 14:30 uur lopen we terug naar de auto en gaan we naar Malia. Net op tijd om de qualifying te zijn van de formule één. Max start morgen op de negende plek. Hierna gaan we naar boven en werk ik het verslag weer bij in het schriftje en typ ik ook nog een stuk. Ik ga daarna ook nog een poos plat.
Om 18:30 uur komen we weer in de benen en het is 19:30 uur wanneer we naar de taverna gaan. Oude snoepert komt ook en we geven bij Aristo aan dat de wijn voor hem van ons is. Hij heeft ons gisteren getrakteerd op drankjes, dus we doen nu even terug. Qua eten gaat René vandaag voor de karbonade en ik ga voor de Stifado.
Ook is er vandaag ook een nieuwe grill jongen. Nodas is er niet meer, geen idee waarom. Na het eten nemen we koffie en dan nog wat drankjes en zo is het 23:30 uur wanneer we terug gaan naar het appartement. We zien maar 2 gekko’s. We kijken nog een stuk van wedstrijd Duitsland tegen Italië. Duitsland wint uiteindelijk met strafschoppen. Om 1:15 uur hou ik het voor gezien en gaan we naar boven. Lekker slapen.
Zondag 3 juli 2016
Het weer: 33 graden en zonnig
Vandaag nemen we een rustdag. Dus de wekker staat om 9:30 uur. Een beetje uitslapen vandaag, hoewel we dat normaal zonde vinden. We ontbijten op het balkon met brood en eitjes en dergelijke. Om 11:00 uur rijden we met de auto naar het centrum van Malia. De parkeerplaats bij de SPAR is geblokkeerd. Die is vandaag gesloten. Vandaar dat we de auto maar ergens langs de weg naar Beach road zetten. We lopen eerst naar het strand toe. Onderweg kopen we een nieuwe rugzak voor mij. Die andere waar ik mee gekomen ben, heeft de geest gegeten. Op de terugweg van het strand weer naar boven stoppen we even bij een apotheek. Ik zit onder de zonneallergie en de crème die ik heb, werkt niet echt. Ik krijg andere crème mee en tabletten Xozal. Een soort van anti allergie middel. Ik krijg er geen bijsluiter bij, dus later check ik wel even wat het nu precies voor tabletten zijn. We ploffen in twee stoelen neer bij de kruising met de Mc Donalds. We bestellen verse jus en genieten van de drukte op de kruising. Hier gebeurt altijd wel wat en nu ook. Een quad rijder stopt niet bij een stopbord en wil ook nog eens een kant op rijden die hij niet mag. Hij rijdt een fietser van de sokken. Gelukkig heeft niemand schade aan mens of materiaal. De verhuurder van Hermes scheldt de jongen op de quad verrot. Ik denk dat de boodschap wel overgekomen is. We rekenen onze drankjes af en lopen naar ons vaste kleding winkeltje in één van de straatjes. Maar we zien deze keer weinig bijzonders en ze hebben nu geen korting zoals in september, dus we kopen deze keer niets. We lopen terug naar de auto en rijden dan naar het schelpenwinkeltje waar ze ook erg veel huidverzorgingsproducten hebben. Ik haal deze hier vaak. Maar ik heb nu Geeske beloofd om voor haar dagcrème en handcrème mee te nemen. Ze mag niets hebben met parfum erin. En van Bioselect hebben ze dan hele goede producten. We kopen nog wat meer dingen en gaan dan terug naar het appartement. Om 13:30 uur zijn we terug. We drinken nog wat op het balkon en om 14:30 uur gaan we naar beneden naar de bar. Om 15:00 uur begint de Formule 1. De race is bij vlagen spannend en Max wordt tweede! NA de race gaan we naar boven. Ik werk het verslag bij en dan ga ook ik plat.
Om 18:30 uur komen we weer in de benen en beginnen we aan ons vaste avondritueel. Het is 19:20 uur wanneer we al zover zijn en we heel rustig naar de taverna lopen. Ons tafeltje 31 is bezet, we nemen dus weer plaats aan tafel 10. René gaat weer aan de andere kant van de tafel zitten, hierdoor is Edi weer in de war. We drinken eerst wat voordat we eten gaan bestellen. Maar iedereen blijft ons maar menu kaarten geven, blijkbaar hebben ze haast. René kiest voor Bifteki en ik ga vandaag voor Spaghetti Carbonara. Oude snoepert komt ook nog weer even langs en we praten even over het genieten van het leven. Ik krijg opnieuw complimenten over mijn Grieks. Dat gebeurt me deze vakantie steeds, dus blijkbaar ben ik erg vooruit gegaan met uitspraak en de hoeveelheid woorden die ik ken. Om 23:30 uur rekenen we af en gaan we terug naar het appartement. We hebben weer zaklampen gekocht en deze keer zien we zelfs 15 gekko’s. We kletsen nog een poosje bij de bar met wat gasten en gaan dan naar boven. Het is dan al 2:20 uur!
Maandag 4 juli 2016
Het weer: 31 graden en zonnig
Om 9:00 uur staan we vandaag op. We willen vandaag off road rijden, ontbijten doen we ergens onderweg wel weer met een broodje van de bakker. We drinken dus alleen koffie en thee op het balkon. Om 10:00 uur pakken we de tas in en rijden we naar de bakker. Terwijl René broodjes uitzoekt, komen Katerina en Nikos ook bij de bakker aan. Zij wensen ons veel plezier vandaag. Wij rijden naar de nieuwe hoofdweg en slaan af naar Heraklion. Daar nemen we weer de afslag naar Mires. In Agia Varvara stoppen we bij het eerste tankstation aan de linkerkant om te tanken. Het is de goedkoopste in wijde omtrek. Hier rekenen ze 1,457 per liter. We hebben ook al ergens 1,70 gezien! Bovendien rijden we liever off road met een volle tank, je weet per slot van rekening nooit waar je allemaal terecht gaat komen. Na Agia Varvara rijden we naar Agii Deka. Daar nemen we de afslag naar Vagionia. En van daar rijden we naar Loukia. Direct na Loukia stoppen we om de GoPro op de motorkap te zetten. We willen vandaag naar Agios Ioannis rijden. En vanaf hier wordt de weg erg mooi. We rijden van Loukia naar Kapetania en vanaf Ano Kapetania wordt de weg off road. De afdaling is net zo extreem als die naar Koudouma, alleen is deze weg slechter en komen we nu in het dorpje Agios Ioannis uit. Het is een schitterende weg. We stoppen onderweg nog bij een zendmast omdat we daar een houten pijl zien en iets van een leuning.
Er blijkt direct naast de weg een kloof te liggen en een wandelpad naar beneden en dan naar de overkant. We lopen een klein stukje van de route zodat ik een mooie foto kan maken van Agios Ioannis in de diepte.
We lopen terug naar de auto en rijden dan naar het dorpje toe. We parkeren de auto bij eerste strandje (de weg gaat ook niet verder) en lopen dan over het strand verder naar een tweede strandje. Aan het einde van dit tweede strandje is een overstekende rots, met daaronder een behoorlijk stuk schaduw.
Niet genoeg om helemaal te liggen, maar we zitten in ieder geval niet vol in de zon. We leggen onze handdoeken neer en eten dan eerst onze broodjes op. René rookt nog even een shagje en ik ga alvast eens kijken wat de watertemperatuur is. Eerst de waterschoenen aan. Op het strandje had ik namelijk wel zee-egels zien liggen en dat betekend dat deze ook in het water kunnen zitten. De temperatuur van het water is hier niet zo warm als bij Matala. We frissen er wel lekker van op. René pakt de snorkels en we gaan eens kijken wat er onder water te beleven is. We zien wel wat visjes, geen zee-egels of zo. Heel bijzonder is het hier niet, wel mooi, maar Itanos is onder water mooier. Na een poosje gaan we terug naar onze spullen en laten we ons opdrogen. Het is inmiddels 13:30 uur en hoog tijd om weer terug te gaan. Het is ook weer een hele wandeling en rit terug. De terugweg verloopt prima, alleen schiet de GoPro een keer los. Gelukkig blijft hij op de motorkap liggen en maakt René hem weer opnieuw vast.
Na Loukia halen we de camera van de auto en rijden we terug naar Malia. Het is 16:05 uur wanneer we terug zijn. We brengen de zwemspullen terug naar de kamer en gaan dan beneden bij de bar zitten. We nemen de elektronica mee. René stelt de filmpjes van vandaag weer veilig op de laptop. Ik zet de foto’s over en typ dan nog een poosje aan het reisverslag. Een deel daarvan kan ik ook weer online zetten. We drinken er lekker een paar biertjes bij.
Om 17:20 uur gaan we echt naar de kamer toe. Ik spring gelijk onder de douche. Alles jeukt van het zout, de zon en de zonneallergie. Na het douchen ga ik ook plat. Omdat ik al gedoucht ben, staan we vandaag pas weer om 19:00 uur op. Hierdoor zijn we pas om 20:00 uur in de taverna. René mag niet eens eerst even zitten, maar wordt direct door Katerina meegenomen naar de tablet. Dat klere ding speelt weer de muziek niet goed af. Volgend jaar moet Yorgos maar eens een echt goed systeem aanschaffen zegt ze. René lost het probleem op en we hebben weer muziek. Alleen is hij nu wel doorweekt van het zweet. Het is binnen erg warm en nu stond hij nog niet eens in de keuken zelf. We hebben medelijden met Kostas.
Om 20:30 uur bestellen we maar eens wat te eten. René neemt Gyros en ik ga opnieuw voor de Soutzoukakia. Het is heel erg rustig in de taverna. Vanmiddag was het erg druk. Katerina snapt er niets van. Misschien ligt het aan het weer. Vandaag waait het voor het eerst veel meer en er is wat bewolking. Aristo was gelijk met ons aangekomen in de taverna, maar vertrekt al heel vroeg omdat het zo rustig is. Ook Yannis van de grill mag eerder weg. Katerina gaat ook en wil eerst ook Nikos meenemen, maar die mag van Yorgos blijven. Die jongen is helemaal blij. Hij vind het geweldig in de taverna. Hij speelt ook nog even muziek samen met zijn vader voor een paar meervoudig gehandicapte mensen. Ze genieten daar zo van. Leuk dat ze dat speciaal even bij hen aan het tafeltje doen.
Oude snoepert is er vanavond niet. Ondanks dat hij wel beloofd had dat hij er vandaag weer zou zijn. We zien hem vast deze week nog wel. Wanneer wij om 20:00 uur afrekenen bij Yorgos zijn we de laatste gasten. Iedereen is al vertrokken. Dat is echt raar. Meestal wanneer wij om 23:30 uur terug gaan, zitten er nog wel een aantal tafeltjes.
We tellen op de terugweg 8 gekko’s en nemen bij het appartement nog even een tijdje plaats bij de bar. Maar ook hier gaat iedereen redelijk op tijd naar bed. We kletsen nog een tijdje met wat nieuwe gasten die vandaag zijn aangekomen en gaan dan om 1:10 uur zelf ook maar naar bed.
Dinsdag 5 juli 2016
Het weer: 29 graden en licht bewolkt
Vandaag loopt de wekker om 8:30 uur af. We ontbijten weer niet op het balkon, alleen koffie en thee. We willen vandaag naar Rethymnon. We eten daar wel wat. Om 9:45 uur rijden we weg en om 11:00 uur zijn we in de stad zelf. Het duurt even voordat we een plekje gevonden hebben op de grote parkeerplaats in het centrum. Uiteindelijk lukt dat en kunnen we het centrum in. We lopen eerst een aantal smalle straatjes met winkeltjes door. We fotograferen wat oude Venetiaanse balkons en lopen dan naar de oude haven.
Alleen zijn de mensen van de taverna’s nog net zo vervelend als in 2009. Ik hou er niet van als ze continue vragen of je wat wil drinken. Ze trekken je nog net niet naar binnen. René loopt op kop en blijkbaar staat zijn hoofd op onweer, want sommige snappen direct dat we niet van plan zijn daar iets te gaan drinken. Ik denk zelf dat ze meer klanten zouden hebben wanneer ze dit gedrag niet meer zouden vertonen.
We willen wel degelijk iets drinken en eten, maar zijn op zoek naar The Lemon Garden of in het Grieks Lemonokipos. Met behulp van Google maps en navigatie vinden we de taverna terug. Het ziet er iets anders uit dan we ons herinneren en dat blijkt ook wel te kloppen. In 2009 hebben ze de braakliggende grond achter de taverna omgebouwd tot een groot plein en hebben zij de achtermuur van de binnentuin eruit gehaald. Hierdoor lijkt het veel opener dan we ons herinnerden. Maar je kunt er nog steeds prima eten onder de citroenbomen.
We bestellen beide een verse jus en een omelet. René neemt één met ham, kaas en champignons en ik neem de special, met paprika, tomaat, bacon en aardappel. We krijgen er brood bij (moet je wel betalen) en zitten echt heel erg vol. We krijgen het niet op. We rekenen af en lopen dan verder het centrum door. We maken nog diverse foto’s en lopen dan helemaal om het oude fort heen.
Dat is best een hele wandeling, want dat ding is echt heel erg groot. Aan het einde nemen we plaats op een terrasje met uitzicht op zee. Die is heel erg woest vandaag. Er staat weer erg veel wind. We kunnen ook een andere parkeerplaats zien liggen vanaf hier, maar we zijn blij dat we daar niet geparkeerd hebben. De golven slaan daar over de muur heen en de eerste paar auto’s worden helemaal nat. Niet echt goed voor je auto.
Na een paar heerlijke frappé’s met ijs en wat water lopen we weer verder door het centrum. We gaan terug naar de auto.
Zonder ook maar iets gekocht te hebben en een boel foto’s rijker rijden we terug naar de hoofdweg. Omdat het nu nog maar 14:00 uur is rijden we via de oude weg terug naar Heraklion. We stoppen een paar keer om foto’s te maken van sinaasappels en druiven en stoppen bij Voulismeni Aloni. Een geïmplodeerde grot. Ik maak een paar foto’s ervan en zie dan dat er valken vliegen die hier nesten hebben, maar hoe ik ook zoek, ik zie volgens mij niets. Ik maak op goed geluk maar een paar foto’s van de rotswand op plekke waarvan ik kan zien dat daar wel nesten gezeten hebben. Misschien heb ik geluk.
We stappen weer in de auto en rijden naar Heraklion, daar pakken we de nieuwe weg naar Malia toe. We zijn om 16:30 uur terug bij het appartement. We drinken een paar biertjes bij de bar en gaan dan rond vijf uur naar boven. Ik werk het verslag direct helemaal bij op de laptop en stel de foto’s weer veilig. René gaat vast plat. Nadat ik de foto’s ook nog even bewerkt heb, ga ik ook nog even wat uitrusten.
Om 18:30 uur komen we weer in de benen . We douchen en dan gaan we nog even op het balkon zitten. Om 19:45 uur lopen we naar de taverna. Ook hier gaan we eerst even rustig zitten. We eten steeds later. We drinken eerst een biertje en wijntje en vragen rond 20:30 uur maar eens om de menukaart. René wil graag filet met wijnsaus en ik wil graag kipfilet al la crème. Yorgos vraagt of hij niet liever rundvlees heeft in plaats van varken. Dat lijkt hem wel een goed idee.
Yorgos geeft ook gelijk aan dat hij weg gaat. Hij is erg moe en neemt Nikos mee. Wanneer Yorgos weg is en de steak met wijnsaus komt, kijken we met verbazing naar zijn bord. Jemig, wat een jumbo! Daar maken ze in Nederland twee porties van. Hoe erg hij zijn best ook doet, deze krijgt hij echt niet op. Hij is wel heerlijk. Na het eten komt er weer een man in de taverna met potten honing. Hij is behoorlijk verlegen, maar Aristo helpt hem met het verkopen van de potten. Het is pure berghoning. Voor maar 6 euro, een hele grote pot.
Om 22:45 uur gaan we terug. We zien onderweg wel 20 gekko’s. Bij Voulismeni Aloni hadden we er ook al eentje gezien, dus in totaal vandaag 21. Wanneer we bij het appartement zijn zien we dat Yorgos niet hier is, maar Katerina. We hadden al zoiets verwacht.
Om 1:55 gaan we naar boven. Ik koel mijn voetjes nog even en smeer maar weer met crème op mijn allergie. Die wordt volgens mij alleen maar erger in plaats van minder.
Woensdag 6 juli 2016
Het weer: 28 graden en half bewolkt
Vandaag een halve rustdag. We staan om 9:00 uur op en rijden direct naar de SPAR. We missen een aantal spullen voor het ontbijt, dus die gaan we eerst halen en dan ontbijten op het balkon. We parkeren de auto bij de SPAR en lopen dan naar de apotheek aan de hoofdweg. Ik wil toch graag mijn oude crème weer terug tegen de zonneallergie. Maar die ik nu nog heb van vorig jaar, is te oud volgens mij. Ik krijg een nieuwe tube, maar omdat het zo erg is krijg ik nu ook weer tabletten. Maar andere dan die van deze week. Die deden niets. Ik ben benieuwd. We lopen terug naar de SPAR en halen de spullen die we nodig zijn. We rijden dan terug naar het appartement waar Yorgos aangeeft dat hij slecht nieuws heeft. Morgen komt Martin. Dat is inderdaad slecht nieuws. Maar ja, wat doe je er aan. Ik vraag aan Yorgos of hij hem niet in Studio Marianna kan plaatsen, onder het mom van we zitten vol… Hij lacht, maar zit er wel mee in zijn maag. Ook hij is niet echt meer een fan van hem.
De schoonmaakster is bezig op onze kamer, dus wachten we even beneden. Als ze klaar is, gaan we naar de kamer en ontbijten we op het balkon. Er is weer een uurtje geen water, dus blijft de afwas maar staan. Om 11:30 uur is er water en kunnen we ook beide weer naar de wc.
We maken vandaag een kort ritje, naar het dorpje Sfendili. Dit ligt in het nieuwe kunstmatige meer vlakbij Gonies. We rijden dus eerst naar Mochos en dan vanaf daar naar Gonies. We rijden eerst om het meer heen om te kijken of de kust veilig is. Je mag namelijk niet naar het dorpje toe rijden. Maar Yorgos gaf aan dat we maar gewoon de domme toerist uit moesten gaan hangen en de borden moesten negeren. Er rijd ook niemand aan die kant van het meer, dus draaien we om en slaan we de weg in naar Sfendili. Er staat maar weinig water in het meer, dus het dorpje is nu een stuk meer zichtbaar.
We maken een aantal foto’s in het dorpje en in sommige huizen.
En dan rijden we terug . Vlak voor de normale weg naar Gonies staat er ineens een dieplader midden op de weg. Ze proberen een grote graafmachine op de wagen te zetten. We wachten geduldig tot ze klaar zijn. Eén van de mannen biedt zijn excuses aan voor het oponthoud. Wij zijn allang blij dat we niet op de kop krijgen voor het feit dat we hier überhaupt rijden.
We kunnen weer verder en stoppen in Gonies even om te tanken. De auto heeft weer dorst. Vlak na Mochos nemen we het weggetje naar het klooster op de berg boven Stalida. Een paar nonnen openen net het hek en rijden naar binnen. We zouden we naar binnen mogen, maar dan moet René een lange broek aan en ik een lange rok. We besluiten ze met rust te laten. Wel maken we een paar foto’s van het uitzicht op zee en van het oude Minoïsche pad dat vanaf hier naar Stalida gaat. Ik zie ook nog een groot stuk kwarts in de rotswand zitten.
We stappen weer in en rijden terug naar het appartement. We wilden eerst nog bij het zwembad liggen. Maar door de harde wind (voor de derde dag op rij) kun je geen parasol gebruiken en vol in de zon is voor mij geen optie. We besluiten daarom eerst maar even op het balkon te gaan zitten. Ik werk het verslag weer bij.
Om 15:15 uur gaan we toch nog een poos bij het zwembad liggen. Sterker nog, we gaan er zelfs twee keer in. Om 17:15 uur zijn we bijna opgedroogd en gaan we naar boven. Eerst plat en dan om 19:00 uur douchen en omkleden. Ik bewerk nog wat foto’s en dan om 20:15 uur gaan we naar de taverna.
We drinken eerst weer wat en vragen na een half uurtje maar eens om de menukaart. René kiest de Souvlaki en ik ga voor de Kotosouvlaki. Yorgos en Nikos spelen ook nog. Samen met een andere gast die hier ook al jaren komt en ook een minibouzouki meegenomen heeft. Om 23:10 uur zijn we nog maar de enige in de taverna. Zelfs het hek wordt al gesloten, ik wist niet eens dat ze in de zomerperiode een hek gebruikten. We hadden zolang met Aristo gepraat. We rekenen snel af en gaan dan terug naar het appartement.
Onderweg zien we 15 gekko’s. We praten nog een poos bij de bar en om 1:50 uur sluiten we die ook samen met Yorgos. Op de kamer smeert René mijn rug nog een keer in. En dan kan ik gaan slapen. Morgen gaan we naar Itanos.
Donderdag 7 juli 2016
Het weer: 33 graden en zonnig
Om 8:30 uur loopt de wekker af en staan we op. We drinken alleen koffie en thee. Broodjes halen we straks wel ergens onderweg. We gaan vandaag naar Itanos toe, dus dorpjes genoeg op de weg daar naar toe.
Om 10:00 uur is de rugzak gepakt met zwem-, snorkel- en GoPro spullen. We halen beneden wel weer onze standaard twee flesjes water en gaan dan op pad.
Via Agios Nikolaos rijden we naar Sitia. Af en toe hebben we oponthoud van echte toeristen die niet rechts rijden. Van Sitia rijden via het Toplou klooster en via naar Itanos. Er staan best wel veel auto’s, maar die mensen blijken bijna allemaal op het middelste of noordelijke strand te liggen. Beide zijn zandstranden. Wij lopen via de oude opgraving naar het meest zuidelijke strandje.
Daar liggen twee mensen, later komen er nog vier bij. Bijna allemaal naturisten. Wij houden de zwemkleding gewoon aan. Het is trouwens 12:00 uur als we hier aankomen.
We pakken de snorkels en GoPro en gaan snorkelen. Ik heb een stuk oud brood mee en zo zien we weer talloze visjes. Allerlei kleuren en maten.
Om 13:00 uur gaan we er weer uit en laten we ons opdrogen. Dat is zo gebeurt, want het waait zo hard dat we bijna van onze handdoek afwaaien. Om 14:30 uur houden we het voor gezien. We kleden ons weer om en lopen via de ruïnes terug naar de auto. De broodjes die we onderweg naar Pachia Ammos gehaald hadden, waren niet echt veel soeps, dus besluiten we onderweg bij een andere bakker langs te gaan. Daar kopen we twee grote croissants. Zo te ruiken zit er een soort van roomvulling in. We proberen een mooi plekje te vinden om ze op te eten, maar we zien geen goede parkeerplaats met uitzicht. Uiteindelijk stoppen we bij Potamos beach in Malia en eten we ze daar op het strand op. Mijn croissant bevat Nutella, maar die van René is een gewone. Zoals gewoonlijk is hij weer eens dwars en wil hij niet halverwege ruilen. Jammer dan, die van mij is heerlijk.
Om 17:00 uur zijn we terug op de kamer. Ik blijk mijn rug tijdens het snorkelen weer verbrand te hebben. Ondanks dat we deze wel iets ingesmeerd hadden. We drinken nog wat op het balkon en dan ga ik douchen. Met koud water. Er is wel warm water, maar dat vind mijn rug geen goed idee. Na het douchen gaan we plat.
Om 19:00 uur komen we weer in de benen. We kleden ons om en om 20:00 uur gaan we naar de taverna. René kiest voor de Stifado vanavond en ik kies voor een halve Bifteki en een tomatensalade. We kletsen weer een poos met Aristo, deze keer over oldtimers. En om 23:45 uur gaan we terug. We zien onderweg 5 gekko’s.
Dan praten we nog een tijdje bij de bar met Irini en om 2:00 uur gaan we naar boven.
Vrijdag 8 juli 2016
Het weer: 30 graden en zonnig
Vanmorgen zijn we om 9:00 uur opgestaan. We drinken weer alleen koffie en thee. We gaan vandaag naar Elounda en Plaka. Dus gelegenheid genoeg om ergens wat te eten of te drinken. Om 10:30 uur vertrekken we. Het is niet zo’n hele lange route, dus gaan we via de oude weg. Deze pakken we vanaf Neapoli. We rijden deze tot aan Agios Nikolaos en slaan dan af naar Elounda. We tanken nog een keer, waarschijnlijk de laatste keer deze vakantie. We gaan morgen nog naar Katharo, maar voor beide ritten zijn we niet meer zo veel brandstof nodig. We gooien er wel voor vijftig euro in, je weet maar nooit. Vlak voor Elounda zien we een enorm jacht in zee liggen. Deze blijkt (opgezocht op internet) van een man uit Kazachstan te zijn die zijn geld verdient heeft in de mijnhandel. De boot kost 200 miljoen!
In Elounda parkeren we de auto op de Free Parking aan het einde van het dorpje en lopen dan terug. We slenteren langs alle winkels en zien dan dat er ook markt is. Bij café Babel stoppen we voor een Frappé Pagato. Straks in Plaka eten we wel wat. Na een tijdje lopen we terug naar auto. We rijden verder naar Plaka. Aan het einde van het dorpje parkeren we de auto weer en lopen we terug het dorpje door. Bij één van de laatste taverna’s besluiten we wat te eten. We hebben een perfect uitzicht op Spinalonga. We bestellen allebei een omelet en een verse jus. Na het eten lopen we terug naar de auto. Plaka heeft prachtige winkeltjes en hele mooie kunst, maar ze weten hier ook steeds meer van prijzen. Zeker sinds er een aantal hele grote dure resorts zitten. We rijden van Plaka via Vrouchas naar Seles en dan naar Kato Seles. Daar stoppen we bij Agios Antonios.
Dit is een klein kapelletje in de rotsen. Eerst denken we dat hij gesloten is, maar de sleutel van de deur ligt op de meterkast. We kunnen dus toch naar binnen. We branden een kaarsje voor een ieder die het nodig is en ik maak een paar foto’s. Dan sluiten we het kapelletje weer net zo als we het aangetroffen hebben. Via de kustweg rijden we terug naar Neapoli en blijven we de oude weg volgen naar Sissi en Malia.
Bij het appartement drinken we de laatste twee tonics (morgen komen er weer nieuwe zegt Lazarus) en wordt ik door gasten aangesproken. Ze vertellen over Knossos en dat hun zoon dat soort dingen erg mooi vind. Ik vertel over Gortys en schrijf dit op voor hen op een papiertje. Dan vraagt de moeder wat voor spul ik nu gebruik tegen zonneallergie. Hun schoondochter zit er nu ook onder en heeft dezelfde spullen gekregen die ik eerder deze week bij die eerste apotheek ook gehad had. Die werken niet. Ik leg uit wat ik nu heb en ze gebruikt direct iets van mijn crème voor haar plekken. Dit werkt wel. Nu weet ze wat ze moet halen.
Ik heb ondertussen de laptop opgehaald en ik bewerk gelijk even de foto’s van vandaag. René kopieert de filmpjes van Itanos naar de laptop. We drinken nog een biertje en we nemen vast afscheid van Ronnie en Marjolijn. Dan gaan wij naar boven. Ik werkt het verslag weer bij en is het tijd op plat te gaan.
Om 19:00 uur komen we weer in de benen en douchen we. We kleden ons om voor de avond. En gaan naar de taverna. Het is 20:15 uur wanneer we daar aankomen. Yorgos geeft direct aan dat René maar 1 biertje mag, want als het lukt wil hij vanavond met ons op pad. Er is een optreden in Heraklion. Hij wil liever met onze auto, maar daar kan hij niet in rijden. Dus René houdt het bij 1 biertje en een boel water. Om 20:45 uur vragen we maar eens om een menukaart. René kiest voor Gyros en ik kies voor een kwart kip van de grill. Maar jeetje, die portie van mij lijkt wel een halve kip. Yorgos schuift aan met ook een groot stuk kip en we eten snel. Katerina gaat al naar huis met Nikos. Het is weer erg rustig deze avond, dus Aristo en Edi redden zich wel. Met Yannis bij de grill en af en toe helpen in de bediening en Kostas met de dames in de keuken, moet het goed komen. Kimo (oude snoepert) is er ook weer en begroet ons. Om 21:30 uur hebben we ons eten op en rekenen we af.
We lopen via de korte weg terug, dus helaas geen tijd en kans op gekko’s. Bij het appartement trekt René een lange broek aan en ik verwissel mijn slippers voor een paar hakken. Nu blenden we meer in, hoewel… we blijven erg lang. Zonder hakken ben ik al langer dan menig Griek, maar met helemaal.
Wanneer we beneden komen zit Yorgos al te wachten. We vertrekken naar Heraklion en we vinden in het centrum een mooi plekje voor de auto. Lopend gaan we verder het centrum in. In een club spelen ze live muziek. Geen traditionele muziek, maar ook geen moderne. Meer iets dat Yorgos noemt cultuurmuziek. Veel van Yorgos muziekvrienden zijn hier ook. Hij maakt met diverse mensen een praatje, terwijl wij lopen te genieten van de muziek.
Om twaalf uur feliciteer ik René met zijn verjaardag. Yorgos feliciteert hem ook en vraagt of hij een leuke avond gehad heeft. Dit was een beetje zijn cadeau voor René. Genoten hebben we zeker. Wat een prachtavond weer. Om 1:30 uur is het afgelopen en rijden we terug naar Malia. Alles is al afgesloten als we bij het appartement aankomen, We bedanken Yorgos nogmaals voor de avond en gaan naar boven. Op het balkon drinken we nog een drankje en om 2:45 uur gaan we slapen.
Zaterdag 9 juli 2016
Het weer: 30 graden en zonnig
Happy birthday to you, happy birthday to you! Gefeliciteerd René met je verjaardag. Vandaag staan we om 9:00 uur op. We drinken weer alleen koffie en thee op het balkon. We maken vandaag een ritje waarbij we genoeg gelegenheid hebben om wat te eten en te drinken.
Om 10:00 uur stappen we in de auto en rijden we naar Kritsa. We parkeren de auto bovenaan het dorp en vinden precies bij de parkeerplaats een paadje naar beneden. We komen midden in de straat met tafelkleedjes uit. Dat scheelt een heel stuk lopen. Eerst lopen we naar Lato toe.
Daar drinken we een verse jus en bestellen we yoghurt met honing of vers fruit. Dan lopen we via de winkeltjes terug richting de auto. We kopen een nieuw keramieken bootje (één van de bootjes thuis is gevallen vlak voor de vakantie en stuk) en we kopen keramieken onderzetters. En we vinden eindelijk een beetje mooie kalender voor het nieuwe jaar. Dan stappen we weer in de auto en rijden we verder naar het Katharo plateau. Vanaf hier rijden we naar het Lassithi plateau over onverharde wegen. Onderweg stoppen we een paar keer om foto’s te maken van distels en diverse fruitbomen.
Wanneer we op de verharde weg uit komen slaan we rechtsaf naar Taverna Skapanis. René had maar 1 wens voor zijn verjaardag en dat is een stuk sinaasappeltaart van Angelos.
Natuurlijk neem ik ook een stuk en we bestellen nog een paar kopjes espresso. We praten met Angelos over onze vakantie en de plekken die we allemaal gezien hebben. Hij vind dat ik een fotoboek moet maken met die plekken zodat andere toeristen kunnen zien dat er zoveel meer te zien is dan de standaard plekken zoals Knossos en Spinalonga. Niet dat die niet mooi zijn, maar er is zoveel meer moois te zien.
We genieten nog een poosje van het heerlijke plekje dat dit toch altijd weer is. René kijkt nog in het winkeltje dat ze hebben of ze toevallig ook nog een honingdruppelding hebben. Helaas maar eentje en die is niet echt fraai. Wanneer hij terug bij zijn stoel komt, krijgt hij van Angelos een stuk appeltaart van de zaak voor zijn verjaardag. Deze peuzelen we samen op en ook deze is heerlijk. Lekker met kaneel en vanille-ijs. Ik vraag aan Angelos of ik misschien het recept van de sinaasappeltaart kan krijgen. Dat kan, maar het recept is wel voor een hele grote hoeveelheid, dus ik moet thuis maar uitproberen wat de juiste samenstelling is, samen met wat recepten op internet moeten we dan een heel eind kunnen komen. We rekenen af en nemen afscheid van Angelos en Eva. We bedanken hen weer voor al het heerlijks dat ze ons gegeven hebben en dan gaan we weer op pad. Dit doet ons wel beseffen dat de vakantie op zijn eind loopt en dat het afscheid nemen van iedereen weer gaat beginnen.
We rijden terug naar het Lassithi plateau en liggen in een deuk om de zwaluwen die als ware kamikaze piloten over de weg scheren. Dat dat niet altijd goed gaat zien we jammer genoeg ook. Er ligt een dode zwaluw langs de kant van de weg. Bij het winkeltje bij de bergpas naar Kera en Malia toe stoppen we even. Ze hebben hier altijd vrij veel spullen van olijfhout, misschien dat ze hier zo’n ding voor de honing hebben. Die hebben ze inderdaad en we nemen er twee mee. We geven mijn vader immers ook een pot honing, dan is zo’n geval ook wel makkelijk.
We rijden terug naar Malia, waar we om 14:30 uur bij het appartement aankomen. We drinken een paar biertjes en kijken naar de qualifying van de formule 1. Morgen mag Max vanaf plek 3 starten. Ik heb de laptop nog even opgehaald en typ nog een stuk van het reisverslag over. Ik kom er niet aan toe om het ook nog online te zetten. De batterij geeft aan dat hij bijna leeg is. Ik ben nog maar 1 dag achter met typen wanneer ik hem af moet sluiten. Om 17:30 uur gaan we naar boven. We lezen en puzzelen nog wat en dan gaan we plat.
Om 19:00 uur komen we weer in de benen en gaan we douchen. Om 20:00 uur lopen we rustig naar de taverna toe. Ze willen ons steeds maar menukaarten geven en Nikos legt ze gewoon maar bij ons neer. Omdat Aristo ze weer weg haalt, denkt Edi dat we al besteld hebben en brengt hij ons al bordjes en broodjes. Veel te vroeg. René bestelt nog een tweede biertje en vraagt dan aan Edi (het is dan bijna kwart voor negen) of we de menukaart mogen. Edi snapt er niets meer van. Hadden we dan nog niet besteld? Nee, dat gaan we nu doen. We besluiten om Tigania te nemen. Dit is een tweepersoonsgerecht in een koekenpan met aardappel, drie soorten vlees, uien en een roomsaus.
Heerlijk, maar ook heel erg machtig. We komen net tot de helft wanneer we al echt vol beginnen te zitten. Yorgos grijpt één van onze vorken en neemt ook een hap. Malaka wat is dat lekker. We geven aan dat dat zeker zo is, maar ook erg vullend en veel. We mogen het niet op laten ruimen, Yorgos wil nog wel een paar happen. Hij bestelt een biertje voor erbij en René vind dat ook wel een goed idee. Maar Edi ziet al een biertje staan. Hij zet een streepje op de bon en zet dan het biertje van Yorgos bij René neer. Yorgos vraagt een minuut later, waar zijn biertje is gebleven en is verbijsterd wanneer hij hoort dat die al weer verzegd is. Het blijft altijd weer lachen wat ze met je eten of drinken doen.
We vragen aan Aristo of het mogelijk is dat we de olie en raki die hij ons wil geven, nu meekrijgen. Dan kunnen we die morgen direct inpakken in de koffers. We kunnen al online inchecken, maar René ziet dat we op dat moment ook eventueel nog extra gewicht bij kunnen boeken voor de koffers. We boeken dus morgen wel even in, wanneer we weten of dat nodig is. Aristo zet van beide een fles bij ons op tafel. Heerlijk, daar komen we de winter wel weer mee door.
Nikos komt nog bij ons. Hij heeft problemen met zijn mobiele. Iedereen van zijn leeftijd heeft een IPhone 5 en hij heeft een IPhone 3 en deze geeft steeds meldingen dat hij iets moet installeren, maar dat werkt niet. René geeft aan dat dat komt doordat de telefoon te oud is en dat niet alle applicaties het meer op deze zullen doen. Nikos is teleurgesteld, wat moet ie nu? We nemen contact op met het thuisfront en niet veel later kunnen we een klein Grieks jongetje ontzettend blij maken. Hij vlieg me om de nek en huppelt door het restaurant. Hoe makkelijk kan het soms zijn.
We nemen afscheid van Kostas, de dame in de keuken en Yannis. Hen zullen we deze vakantie niet meer zien. Op de terugweg zien we maar 2 gekko’s. We kletsen een poosje met iedereen bij de bar en René geeft nog een rondje omdat hij jarig is. Nou ja, niet meer qua Griekse tijd. Het is twaalf uur geweest. Maar qua Nederlandse tijd is hij nog wel jarig. Er komen ook nog twee Griekse vrienden van Yorgos binnen lopen. Eén van hen is de zanger van het live optreden van gisteren. Ook zij krijgen een drankje van ons aangeboden. Om 1:50 uur gaan wij naar boven. We hoeven verder nog van niemand afscheid te nemen. We zien iedereen morgen nog. Om 2:00 uur gaan we slapen.
Zondag 10 juli 2016
Het weer: GR 29 graden en zonnig , NL 19 graden en half bewolkt
Getverderrie, het is de laatste dag. Wat is de tijd toch omgevlogen. Wat hebben we toch weer een boel moois gezien en beleefd. Om 9:00 uur staan we toch maar op. Ik zet koffie en thee en kook eitjes, terwijl René naar Manos loopt voor een brood. We ontbijten eerst op het balkon. En dan begint het onvermijdelijke inpakken van de koffers. We mogen onze kamer vandaag houden van Rania. Dus heel veel haast hebben we niet. Halverwege het inpakken lopen we even naar beneden om wat te drinken. En dan pakken we verder in. Eén koffer is al iets over het gewicht. De andere kan nog, maar onze kofferweger geeft iets minder aan dan in werkelijkheid. Maar alles zit er in, dus we laten het zo. Alleen de kleding die we nu nog aanhebben, moet er nog in.
We lezen nog wat op het balkon en ik typ het laatste stuk van het reisverslag in. De rest zal ik in Nederland in typen. We pakken nog 1x de auto voor wat laatste spulletjes. We gaan op zoek naar een nieuwe verpakking van het anti muggenspul dat we hebben. Die hebben we vorig jaar in een supermarkt vlakbij de taverna gekocht en dat spul werkt super. En mijn tube Budesonide tegen de zonneallergie begint al mooi op te schieten, dus een extra tube daarvan is ook niet overbodig. We rijden dus eerst naar die supermarkt toe, om te zien of ze dat middel nog steeds verkopen en ja hoor er staan nog vier bussen. We nemen er eentje mee. Dan rijden we naar één van de vele apotheken in het dorp voor een nieuwe tube. En dan weer terug naar het appartement. We brengen onze aankopen naar boven en gaan dan beneden bij de bar zitten.
Het is 13:00 uur en over twee uur begint de race van Formule 1. We drinken wat en kletsen wat met ander gasten die net als ons in afwachting zijn van de race. We plagen Lazarus wat door steeds om beurten wat eten te bestellen. Wij bestellen tijdens de race ook hier wat te eten. We redden het niet meer om na de race nog even wat te slapen en dan ook nog in de taverna wat te gaan eten. De auto moet namelijk om 19:30 uur terug zijn bij het vliegveld. We nemen samen een kom patat, René neemt een frikadel en ik neem een broodje hamburger. Zo, dan redden we het wel weer een tijdje. We genieten van de race en zien dat Max als derde over de streep komt. Wat doet hij het toch goed. Na de race zetten we de auto bij het hek neer en spuiten we hem even af met de tuinslang. Want zoals hij er nu uitziet kunnen we hem echt niet inleveren bij het verhuurbedrijf. Na het afspuiten is de auto weer licht grijs in plaats van beige. Zo kan hij wel weer.
We gaan naar boven en proberen nog een uurtje wat te slapen. René lukt dit wel, maar mij zoals gewoonlijk niet. Om 18:00 uur komen we weer in de benen en gaan we douchen. Dan gaan de laatste spullen en onze korte broeken in de koffers en kunnen we ze voor de laatste keer wegen. Oh jee, veel te zwaar. Wel ongeveer 6 kilo. Er moet dus wat uit en in onze rugzakken. Ook verdelen we het gewicht wat beter over de beide koffers. Het moet maar zo. Alles gaat toch mee naar huis, we laten niets achter. Het is bijna 19:00 uur als we klaar zijn en de boel naar beneden brengen. We rekenen af bij Lazarus en ik geef hem de sleutel van de kluis, de afstandsbediening van de airco en de sleutel van de kamer terug. We nemen afscheid van Irini en dan ook af Lazarus. Dan is het echt de hoogste tijd om te gaan. Anders zijn we niet op tijd bij het verhuurbedrijf. Nou geeft het vast niet als we daar vijf à tien minuten later aan komen, maar liever niet. We springen in de auto en rijden snel weg. Afscheid nemen is niet onze sterkste kant. René rijdt als een Griek op de hoofdweg en we zijn precies op tijd bij het verhuurbedrijf. Toen we de auto meekregen had deze een kilometerstand van 3090 km, nu we hem ingeleverd hebben zit hij over de 5100. We hebben dus weer genoeg kilometers gemaakt. We regelen de papieren en bedanken de eigenaar van het bedrijf voor de auto. Dit bedrijf is zeker voor herhaling vatbaar. Ze zijn heel duidelijk in wat wel en wat niet onder de verzekering en dergelijke valt. Het zijn bijna allemaal nieuwe auto’s of maar hooguit twee jaar oud. Nee, dit bedrijf bevalt ons zeker goed.
We pakken onze koffers en rugzakken en steken de weg over naar het vliegveld. We kijken gelijk of er al iets bekend is over bij welke balie we moeten inchecken. Nee, er staat nog niets op de borden. René gaat dus eerst maar even roken. Om 20:30 uur zijn we dan onze koffers kwijt via incheckbalie 32. We hadden al online ingecheckt en René heeft op zijn mobiele de boarding passen staan met zo’n QR-code. Daar kijken ze hier overal wel een beetje vreemd van op. Zo vaak zien ze die blijkbaar nog niet. We lopen nog even naar buiten om te genieten van het weer en we hebben toch tijd genoeg. Na een tijdje lopen we de douane door en wandelen we door de taxfree. We kopen twee sloffen sigaretten voor René en ik neem een zak met lolly’s voor mezelf mee van Chup a Chup. Na de taxfree zoeken we een plekje om te zitten. Dat is deze keer geen probleem. Er is nu plek genoeg. Dat hebben we wel eens anders meegemaakt. We lezen een tijdje wat en ik werk in het schriftje het verslag weer wat bij. René ziet om zich heen allemaal lekkere broodjes en gaat voor ons een broodje Hot dog halen. Wanneer we die op hebben kijk ik nog maar eens een keer of onze gate al bekend is en dat is zo.
We moeten straks naar Gate 1 en die blijkt vlakbij ons te zijn. Om 21:50 uur mogen we gaan boarden en om 22:20 uur vertrekken we met het vliegtuig. De vlucht verloopt probleemloos. Wanneer we bijna anderhalf uur in de lucht zijn, doen ze de verlichting helemaal uit, zodat iedereen nog een poosje kan slapen en dat helpt inderdaad. Zelfs ik val nog even in slaap. Wanneer we op een half uur afstand van Schiphol zijn, gaat de verlichting weer even aan en beginnen we met de landing. Om 1:00 uur Nederlandse tijd landen we op de Zwanenburgbaan. Dichtbij Schiphol zelf, dus niet nog een heel stuk taxiën. We hebben ook geluk met de bagage. Nadat René gerookt heeft en we bij de bagage banden komen liggen onze beide koffers allebei net op band 6. Die kunnen we zo mee pakken en dan rap door naar de opstapplaats voor de bus naar P3. We kopen nog wel snel even wat te drinken. De bus laat even op zich wachten, maar uiteindelijk komen we bij P3. We lopen samen met de koffers naar de auto (het is hier allemaal veranderd sinds vorig jaar en we komen niet echt meer bij het gebouwtje uit). De auto staat nog keurig op ons te wachten bij 614. We rijden vlot door naar Meppel en om 3:30 uur zetten we de auto op de oprit. We drinken nog een biertje en gaan dan slapen. De vakantie zit er weer op. Tot de volgende keer!
Het totaal aantal gekko’s van deze vakantie is 102 stuks.
Voor de rest van de vakantiefoto’s zie HIER