Zondag 27 september 2015
Het weer: NL 9 graden en mistig, GR 25 graden en half bewolkt
We zijn gisteravond om 22:00 uur gaan slapen en de bedoeling was om er dan om 2:00 uur uit te gaan. Maar ergens bij ons in de buurt was een feestje. En de muziek stond zo hard en er was zoveel geschreeuw dat dat dus onmogelijk was. Na anderhalf uur woelen en draaien en alleen maar wat dommelen, besloten we het maar op te geven en zijn we er maar weer uit gegaan. We douchen maar vast en kleden ons aan in de vakantiekleding. We hebben het aan de tijd, want we willen om 3:30 uur pas weg. We kunnen vanaf 5:00 uur inchecken. We rommelen dus nog maar wat in huis. Ik maak de keuken nog even schoon en we spelen nog wat spelletjes op de computer. We gaan dit jaar met z’n tweeën op vakantie in plaats van met z’n vijven. Rick, Geeske en Iris zouden weer mee. We hadden zelfs allemaal al geboekt, maar in februari bleek Geeske zwanger te zijn en ze is uitgerekend op de dag dat wij terug vliegen, namelijk 11 oktober. Dus dat ging hem niet worden. Ze hebben dus een uitstekende reden om niet mee te gaan. Volgend jaar beter.
Precies om 3:30 uur rijden we van de oprit af en gaan we op pad. Het is wat mistig, vooral grondmist, en het is koud. Maar 9 graden. Brrr. Blij dat we naar de zon en de warmte toe gaan. De rit naar Amsterdam verloopt voorspoedig. Het is rustig bij de weg. Om 5:00 uur zijn we bij P3, waar René mij met de koffers af zet en dan de auto wegbrengt. Dit jaar op plaats 408. We checken in om 5:40 uur nadat er wat problemen met de bagageband waren bij check-in 3, dus dan maar naar check-in 5. We hoeven hier alleen maar de boarding passen op te halen en de koffers in te leveren. We zijn online al ingecheckt. Dit jaar hebben we toch maar de 60 euro betaald om zowel heen als terug bij de nood uitgang te zitten. Meer beenruimte en geen krijsend kind naast René. Die terugvlucht van vorig jaar was verschrikkelijk. We krijgen de passen en de boarding is om 6:15 uur Tijd om de shoppen of uitgebreid rond te kijken is er dus niet. René rookt nog even shaggie buiten en dan gaan we door de douane heen. Daar moeten toch, ondanks de nieuwe scan, mijn schoenen weer uit en apart door de scan heen. Altijd hetzelfde liedje.
De boarding verloopt vlotjes, we gaan om 6:55 uur bij de gate weg, maar vertrekken van de polderbaan, dus moeten we eerst nog 20 minuten taxiën om daar te komen. Dus is het 7:30 uur wanneer we dan eindelijk de lucht in gaan. We proberen allebei dan hier maar wat te slapen. René slaapt het grootste gedeelte van de tijd wel, maar ik dommel maar wat. Bovendien krijg ik een zere nek van zo zittend slapen. We zitten trouwens in het nieuwste toestel van Transavia. Een 737, en dit is echt een chartervlucht. Er zitten geen schermen meer in, er wordt dus geen speelfilm getoond. Je kunt geen muziek meer luisteren, want ook die aansluitingen zijn weggehaald in de leuningen. En de stewardessen moeten hun instructie weer op de oude manier doen.
Om 11:40 uur Griekse tijd, en vanaf nu dus ook de tijd die ik in het reisverslag zal gebruiken, landen we op Kreta. Wanneer we het vliegtuig verlaten is het hier al heerlijk warm. 25 graden is toch echt een stuk aangenamer dan de 9 waarmee we vertrokken. De koffers komen ook lekker vlot op de band en we staan dus al rap buiten. De man van The Best cars staat al op ons te wachten, maar ik meld ons eerst af bij de hostess van Sunweb. Dan lopen we achter de man aan naar de auto. Weer dezelfde soort als vorig jaar, wel een nieuwere. De tank zit half vol, dus voorlopig kunnen we even voort. Het is een diesel, dus lekker zuinig rijden.
Om 13:00 uur zijn we bij het appartement, waar Rania ons tegemoet loopt. Eerst maar eens wat drinken en even zitten. Die koffers doen we straks wel. We krijgen de sleutel van onze kamer. Dit jaar in 304. Lekker hoog en droog. We begroeten Aad en Willem die bij de bar zitten. Later komt Hennie terug van boodschappen doen. Aad en Hennie zitten hier nog tot vrijdag. Willem en zijn vrouw vertrekken woensdag. Jos en Gonny zijn er tot volgende week maandag nog. Het wordt dus steeds rustiger en stiller, maar dat vinden wij niet erg. Wij houden wel van dit sfeertje. Na het drinken brengen we de koffers en zo naar boven. Die pakken we gelijk maar even leeg en dan snel de korte broek aan. Veel te warm voor een spijkerbroek en bergschoenen. Mijn schoenen had ik al uitgedaan in de auto. Vorig jaar brak ik zowat mijn nek, toen het lusje van de ene schoen om de haak van de andere schoen ging. Toen lag ik direct bij het appartement al gestrekt op straat. Ik had daarom nu al teenslippers in de rugzak gedrukt en die heb ik in de auto gelijk maar even aangetrokken. Dat overkomt mij geen tweede keer.
Na het omkleden gaan we boodschappen doen bij de SPAR. Dit keer hebben we kamer 304. Met uitzicht op zee.
We komen beneden bij het appartement Leo en Gerda tegen. Zij vertrekken morgen en hebben nog water en cola over, of wij daar belang bij hebben. Tuurlijk! Altijd goed. Ze zetten het wel bij ons voor de deur neer. Wij halen bij de SPAR de rest van de boodschappen. Yoghurt, bier, vleeswaren, eitjes, thee, afwasmiddel, wc-papier, jam, retsina en water. Op de terugweg stoppen we even bij de bakker voor twee belegde stokbroden. Die eten we lekker op het balkon van onze kamer op. Dan gaan we nog even naar beneden toe. We begroeten Lazarus en drinken nog wat. Edi komt ook nog even aanwaaien en begroet ons ook.
Na het drinken gaan we naar boven. Het is 16:00 uur en dus de hoogste tijd om nu echt even wat te slapen. Ik zet de wekker om 18:00 uur. En dat is ook de tijd dat we wakker worden. We douchen ons en kleden ons om voor de avond. Om 18:50 uur zijn we al zover en lopen we naar de taverna.
Er loopt een koppel voor ons dat ook bij het appartement verblijft en samen met hen zijn we de eersten. Het is echt nog heel rustig, maar het is ook nog vroeg. Yorgos ziet ons aan komen lopen en komt op ons af. Hij begroet ons en we krijgen een knuffel. Ook Kostas komt even bij ons. We zwaaien even naar Jordani. We krijgen weer ons vaste vertrouwde tafel voor twee. En Edi komt al met het drinken aanzetten. Een rode wijn voor mij en een biertje voor René. Ik moet Edi zo maar even vragen of hij ook droge witte wijn heeft. Ik ben thuis ook bijna helemaal over op wit. Nikos begroet ons ook en zijn Engels is echt een stuk beter dan vorig jaar. We kunnen nu veel makkelijker met hem praten.
We moeten beide even mee komen naar de keuken. Yorgos heeft steak in de aanbieding, of dat René wat lijkt. En hij kan dan zelf kiezen met welke saus. Zij doen hem veel met een kaassaus, maar wij zijn niet zo van de kaas. Ik krijg een varkensvlees stoofschotel met wijnsaus. Heerlijk! Beide gerechten zijn een schot in de roos. Telkens komt er wel iemand die met ons wil proosten, dus de raki vloeit rijkelijk. En samen met de watermeloen als toetje smaakt hij goed.
Om 22:00 uur houden we het voor gezien en gaan we terug naar het appartement. Ik verwacht niet veel gekko’s te zien, Marco en Jolanda hadden wel gekeken maar nauwelijks gekko’s gezien. Wij zijn blijkbaar beter getraind, want wij zien er zelfs 20!
Bij de bar drinken we nog een poos wat. Yorgos komt niet, maar Katerina samen met Eirini wel. Yorgos blijkt op de bank in slaap gevallen te zijn. Om 2:00 uur sluit de bar (eindelijk zijn ze verstandig geworden). Wij zijn gaar van de hele reis en de vele drank en gaan slapen. René neemt nog een whiskey op het balkon en komt dan ook.
Maandag 28 september 2015
Het weer: 25 graden en half bewolkt
De wekker stond om 10:00 uur, maar toen die afliep was ons dat nog echt te vroeg. We zijn beide behoorlijk brak van gisteravond en ik besluit dan ook de wekker maar een uurtje later te zetten. We voelen ons nog niet veel beter, maar gaan er dan toch uit. We doen de zwemkleding aan en besluiten bij de bar eerst maar eens koffie en thee met een tosti te nemen. Eenmaal beneden blijkt het een stuk bewolkter te zijn dan we dachten. Er is even helemaal geen zon zelfs. Yorgos komt aan en schuift aan om even te roken en te kletsen. Dan moet hij weer terug om thuis te eten en Nikos uit school te halen. Maar zijn motor denkt daar anders over en heeft de geest gegeven. De accu is leeg, tja dat krijg je ervan als je je lampen vergeet uit te doen, zegt Yorgos. Hij vraagt of René hem naar huis kan brengen. Rania haalt de kinderen wel op. Ik breng ondertussen de handdoeken terug naar boven. Het is geen zwembad weer. Terwijl René Yorgos weg brengt komt Sybilla ook aan bij het appartement. We wisten dat ze zou komen. Ze blijkt eerst bij de taverna geweest te zijn. Rania geeft haar de sleutel van kamer 102. Wanneer René terug is, brengen we de rest van de spullen ook terug naar de kamer. We gaan lopend naar het dorp, via de kustweg heen en via de hoofdweg terug. We stoppen onderweg even om wat te drinken en kijken welke winkels er nog wel en welke er niet meer zijn. Sommige dingen zijn zo te zien helemaal niet open geweest, andere zijn al gesloten voor de winter. Ik koop onderweg nog wat tegen de muggenbeten. Ik zit er na 1 nacht al weer helemaal onder. Ik tel er zo al 16, maar er zijn er vast nog die ik nog niet gevonden heb. Ze moeten mij wel weer hebben.
Bij het appartement drinken we nog even wat en dan gaan we naar boven. Ook al is het nog maar 15:30 uur, wij gaan al plat. Ik werk eerst een stuk van het reisverslag uit en ga dan ook slapen. We zijn toch meer toe aan rust dan we dachten. Een heel jaar werken zonder ook maar een paar dagen vrij hakt er behoorlijk in. Plus dat we het beide enorm druk op het werk hebben. En ook privé met mijn ernstig zieke vader. Het is wat erg veel dit jaar. Dan maar iets meer relaxen. We slapen tot 18:00 uur en gaan dan douchen en aankleden. Ik werk de rest van het verslag bij. Zo dat staat er allemaal maar weer in. Later deze week maar vast een stuk uploaden.
Om 19:20 uur gaan we richting de taverna. We gaan weer aan onze vaste tafel zitten en nu zitten er al meer mensen. We mogen nu zelf kiezen wat we willen eten. René kiest de Gyros en ik ga voor Bifteki. Met witte wijn, bier en de nodige raki. We blijven proosten. Het is erg gezellig, we blijven wat langer hangen in het restaurant. En dat blijkt een goede keuze te zijn, want er komt een aanstekerman langs. Veel prullaria met lampjes erin. Foute sleutelhangers in de vorm van Minions. Een paar aanstekers, die wij op tafel krijgen is er eentje in het model van een lippenstift. En een zaklamp met meerdere ledlampen. En een magneetstrip aan de achterkant. Zo eentje hebben we een eerdere vakantie ook gekocht en die beviel erg goed. Eentje erbij is dus wel een goed idee. Bovendien helpt het ook met het zoeken naar gekko’s straks. We proberen bij Aristo af te rekenen, maar hij heeft het te druk zegt ie en geeft aan dat we het morgen maar moeten betalen. Dus nemen we het briefje mee. Met de nieuwe zaklamp zien we deze keer 25 gekko’s. Dat zijn er wel heel erg veel. Ook zaten er nu weer achter de meterkast.
Bij het appartement aangekomen blijkt niet alleen Yorgos daar te zijn, maar ook Michalis. Hij begroet ons en we schuiven bij hen aan. Het gaat natuurlijk over muziek. Willem schuift aan en heel veel later komt ook Sybilla erbij zitten.
Om 1:30 uur houden we het voor gezien en gaan we naar boven. Ik schrijf in mijn boekje weer wat we gedaan hebben, zodat ik dat niet meer kan vergeten. We drinken nog wat op het balkon en dan ga ik lekker slapen. Althans dat wil ik wel, maar ik wordt weer opgevreten door de muggen. Morgen maar eens op zoek naar goed spul om ze mee op afstand te houden. Morgen houden we nog een relaxdag. Pas de dagen daarna gaan we op pad. Eerst maar even bijtanken.
Dinsdag 29 september 2015
Het weer: 25 graden en half bewolkt
De wekker staat om 10:00 uur, maar om 8:30 uur ben ik klaar wakker. Ik heb overal jeuk en blijkbaar vannacht ook, want ik heb bijna al mijn muggenbulten kapot gekrapt. Ik ga uit bed en ga wat lezen op het balkon. Ik laat René lekker liggen, die is de rust meer nodig dan ik. Om 10:00 uur maak ik hem wakker en gaan we de spullen klaar maken voor het ontbijt. René haalt brood en ik zet koffie en thee en kook twee eitjes. Na het ontbijt zouden we even naar de super of zo op zoek naar muggenspul en een kurkentrekker. Ik heb Retsina gekocht met kurk, en we hebben geen opener. René pakt de auto sleutels en we gaan op pad. Maar verder dan de super. Hij wil toch een rondje rijden terwijl hij juist degene was die eerst nog meer wou relaxen. We houden het bij een kort rondje. We rijden naar Mochos en dan van Mochos naar Gonies en dan langs het nieuwe stuwmeer met het verzonken dorpje naar Chersonissos en dan terug naar Malia.
Daar rijden we het dorp door en dan richting taverna. Die rijden we voorbij. We gaan even kijken bij Potamos beach. Daar is het behoorlijk druk. We draaien de auto en stoppen bij een toeristisch winkeltje om muggenspul en een opener te halen. Ik vind een spuitbus van Autan, met symbolen van brandbaar en waarschuwingsdriehoeken erop. Over het algemeen is dat het betere spul. Verder zie ik erop staan dat er deet in zit en dat het langdurig werkzaam is. Alle tekst is in het Grieks, dus veel meer kan ik er niet van maken. Het zal vast werken, dat hoop ik althans. We rijden weer verder en stoppen bij de haven. Daar parkeren we de auto en lopen via de kust naar Blue Sea. Daar drinken we een Fanta lemon voordat we terug gaan naar de auto. De zeenarcissen bloeien weer en ik maak er even een foto van.
We rijden terug naar het appartement en kleden ons op de kamer om naar de zwemkleding. Het is heerlijk weer, half bewolkt en behoorlijk warm. We vinden een plekje met parasol voor mij en René ligt vol in de zon. Ik neem ook nog even een duik in het zwembad. Het water is fris maar wel heerlijk. Daar knap je lekker van op. We lezen een poos en ik laat me opdrogen. Dan verkassen we naar de bar. René heeft genoeg in de zon gelegen en ik zie dat ik ook al wat verbrand ben. Na nog wat drinken en lezen gaan we naar de kamer. Het is inmiddels al 16:30 uur. René gaat plat en ik werk het verslag weer bij. Dan ga ik ook nog wat lezen en spelletjes doen op de tablet. Ik heb geen zin om te slapen en ben ook helemaal niet moe.
Om 18:00 uur maak ik René wakker en gaan we douchen en omkleden. Om 19:10 uur zijn we zover dat we naar de taverna kunnen lopen. Aristo is jarig en die wordt door iedereen bij binnenkomst gefeliciteerd. Hij heeft geen naamdag, maar echt een verjaardag. Er is gebak voor iedereen, dus in plaats van watermeloen krijgen we daar een stukje van als dessert. We mogen vandaag weer zelf beslissen wat we willen eten en ik kies de Soutzoukakia uit. René gaat voor de souvlaki. Samen met wijn, bier en raki goed weg te krijgen. En natuurlijk net als iedere avond nemen we nog Axbak. Oftewel goede koffie.
Om 22:00 uur rekenen we af. Ook het bonnetje van gisteren. En dan lopen we weer terug naar het appartement. We hebben dit keer geen lampje bij ons en dat blijkt toch lastig bij het zoeken naar gekko’s. We zien er 15 en later zie ik bij het appartement nog de twee grote zitten. 17 dus. Valt me nog niets tegen. We drinken nog een poosje wat bij de bar en nemen dan alvast afscheid van Willem en Kitty. Zij vertrekken morgen om 17:00 uur en ik weet niet of wij dan al weer terug zijn van onze trip richting Agios Nikitas. Om 0:30 uur gaan wij in ieder geval naar boven naar onze kamer.
Ik schrijf nog snel even op wat we gedaan hebben, lees nog wat en ga dan slapen met anti muggenspul.
Woensdag 30 september 2015
Het weer: 22 graden en half bewolkt
Om 8:00 uur staan we op. We zijn allebei al wakker voor de wekker. Vandaag gaan we echt serieus rijden. Richting Moni Agios Nikitas. We gaan niet naar het klooster zelf, maar rijden deze keer door. Maar eerst gaan we ontbijten. René loopt weer naar Manos om brood te halen, maar is er zo weer. Hij is nog niet open. Dan is het maar goed dat hij gisteren van dat tosti brood meegenomen heeft. Maar dat blijkt niet echt lekker te zijn. Zonder tosti ijzer is het droog en smakeloos. We pakken daarom de spullen maar bij elkaar, de GoPro, de camera, de kaart en voldoende water. En om 9:15 uur kunnen we dan al rijden. We stoppen eerst bij de bakker voor twee belegde stokbroden, die zijn voor de lunch later vandaag.
We rijden door naar het tankstation bij de bocht en rijden na het tanken naar Heraklion. Daar pakken we de afslag naar Knossos en houden Pyrgos op de borden aan. Van Pyrgos rijden we naar Mesochori en daar volgen we de borden naar Achendrias. We pakken tot twee keer toe het verkeerde straatje, maar de borden staan ook wat ongelukkig. Uiteindelijk zitten we op de juiste weg. We stoppen om de GoPro op de auto te zetten zodra de weg off road wordt.
Onderweg stoppen we voor foto’s. We rijden nog een keer verkeerd, weer door rare bewegwijzering, waardoor we echt in Achendrias uitkomen. Dat is niet de bedoeling, dus een stukje terug en dan wel de juiste afslag. Ik moet er nog een beetje inkomen merk ik. Maar dan gaat het echt goed. Het is hier prachtig en de weg is hobbelig genoeg. We stoppen onderweg bij een oorlogsmonument dat er de vorige keer volgens mij echt niet stond. We maken wat foto’s (onder andere van een schattig kraantje dat hier zit) en hebben vanaf daar ook uitzicht op het klooster Moni Agios Nikitas.
Ik maak vanaf hier een foto, maar we gaan er deze keer niet naar toe. We willen een rondrit maken en rijden dus voorbij de afslag naar het klooster. Bij het palm bos van Agios Antonios stoppen we.
Dit is een van de weinige plekken op Kreta waar de palmboom in het wild voor komt. We lunchen onder de palmbomen terwijl de geiten ons staan te observeren. Dan stappen we weer in en rijden verder. Onderweg komen we nog een motorrijder tegen die met een toeristische kaart op weg wil naar Matala. Nou, zo komt ie er niet, ook al heeft hij een motor die wel voor off road geschikt is. Ik stuur hem de juiste kant op, nadat ik hem de weg op onze kaart heb laten zien. Wij rijden weer verder. De weg is breed genoeg, maar wel erg hobbelig. Ik ben benieuwd naar de beelden van de GoPro. Vlak na Aghio Pnevma (waar wegwerkers ons vragen of we wel weten waar we zijn, tuurlijk wel) komen we op de gewone weg uit. We rijden via Ethia naar Pyrgos en vanaf daar terug richting Heraklion. Vlak voor Archanes rijden we naar boven een bergpad op. Hier staat een bijzondere kerk, Moni Afendis Christos in Jiouktas.
En heel dichtbij bevindt zich Jiouktas Peak Sanctuary. We proberen ook bij de sanctuary te komen, maar dat zit dicht met een slot. We eten de rest van onze lunch dus maar op al zittend op een steen langs het pad er naar toe. Het uitzicht hier en bij de kerk is prachtig. In de diepte zie je Heraklion en Archanes liggen. Ik maak er een panorama foto van, die ik thuis in elkaar moet knutselen.
Na de lunch stappen we weer in de auto en rijden we terug naar het appartement. Daar zitten we nog een poos bij de bar, terwijl René de foto’s en de film veilig stelt op de laptop. Ik schrijf in het schriftje weer wat we vandaag gedaan hebben. Sybilla zit er ook en vraagt nog wat over off road routes en samen bekijken we de kaart. Ze heeft nu eindelijk een jeep en kan dus nu echt op pad. Om 16:40 uur zwaaien we Willem en Kitty uit die al opgehaald worden door een taxi. En om 17:00 uur gaan we naar de kamer. René gaat plat en ik typ het verslag over op de laptop. Dan is het ook al weer bij 18:00 uur en tijd om René weer wakker te maken. We beginnen weer aan ons vaste avondritueel. We zien iedereen met vesten en zo aan lopen, maar het is gewoon 19 graden. Het waait hard, maar dat is het enige. Ik trek dus gewoon net als alle andere avonden een jurkje aan en René een polo met korte mouwen. In de taverna zit je uit de wind en bij het appartement ook. Het is misschien alleen even iets frisser tijdens het wandelen heen en terug. Nou, dat is dan maar zo.
Om 19:00 uur lopen we de kant van de taverna op. Ons vaste tafeltje is iets verplaatst, doordat ze nu meer tafels binnen gezet hebben. Er zijn nu meer mensen die uit de wind willen zitten. Qua eten ga ik voor de Kotosouvlaki. René weet het niet en Yorgos adviseert hem om dan een varkenskarbonade te nemen met wijnsaus en patat. Dat staat niet zo op de kaart, maar neemt hij zelf ook vaak. En Kostas kan dat zo maken. Dat staat René wel aan. We drinken weer ons vaste recept erbij. Deze avond minder raki, hoewel we dat zelf kunnen bepalen, de fles staat op onze tafel. Maar Aristo is er vanavond niet en die blijft met dat spul aan de gang. Yorgos drinkt het veel minder met de gasten. Tijdens de koffie begint het even wat te regenen. Sybilla en ik helpen Edi en Georgis even om de kussens en tafelkleden binnen te leggen. Het is maar een korte bui en alles droogt snel op. Om 22:30 uur gaan we weer terug naar de taverna. In de taverna hadden we al een muisje gezien bij de grill en nu onderweg zien we er weer eentje. Door de wind en het korte buitje zien we nauwelijks gekko’s. Maar 7 in totaal.
We zitten nog een poos bij de bar. Onder andere met Sybilla. Yorgos vraagt of ik aan een paar nieuwe gasten uit wil leggen hoe zij bij Agios Andreas kunnen komen. Ze spreken alleen maar Duits dus ben ik Sybilla nodig als tolk. Maar samen komen we er wel uit. Om 1:15 uur houden we het voor gezien en is Lazarus ook al bezig om de bar te sluiten.
Donderdag 1 oktober 2015
Het weer: 22 graden en half tot zwaar bewolkt met af en toe een spatje regen
Ik word om 9:00 uur wakker van de wekker. Het is bewolkt en lijkt koud. Ik doe dus lange mouwen aan, maar wel met de korte broek. We drinken allen wat koffie en thee op de kamer. René wil straks in Agios Nikolaos wat gaan eten. Om ongeveer 10:15 uur gaan we op pad. Eerst dus naar Agios Nikolaos. Het is even zoeken naar een plekje voor de auto, maar na een extra rondje rijden vinden we een mooie ruime plek. We lopen eerst een stuk langs de kade en dan langs het meer terug. Vervolgens de winkelstraten door en dan gaan we een hapje eten. Bij Du Lac aan het meer.
Zij lopen tenminste niet te zeuren of je wat wil eten en de kaart is hier goed. We bestellen beide een omelet met ham en kaas en een frappé met een bol ijs erin. Tijdens het eten zien we steeds over het water van het meer een ijsvogeltje heen en weer vliegen. Te snel voor de foto. Maar wat zijn ze toch altijd mooi. Zo hard blauw van kleur. René heeft zijn telefoon weer aan de praat (dat gekke ding is steeds het netwerk kwijt of gaat in vliegtuig stand). En ziet dat hij een berichtje heeft van Rick. Geeske heeft last van weeën. Dat wordt dus spannend vandaag of morgen. Na het eten wandelen we weer rustig terug naar de auto. We rijden vervolgens via Elounda naar Plaka. Daar parkeren we de auto en wandelen we door het dorp. Vorig jaar ben ik begonnen met de boot Helena op de foto te zetten, maar tot mijn verbazing hebben ze dit jaar de hele boot weggehaald! Nou ja zeg. Ik maak verder wel wat foto’s, onder andere van al het keramiek dat ze hier verkopen.
Prachtig, maar erg aan de prijs hier. Het is beter om het op de foto te zetten en er dan van te genieten. De metalen bootjes van vorig jaar, zijn nu wit geschilderd en zet ik er daarom wel weer even opnieuw op. Dan zijn we terug bij de auto. Het sputtert een heel klein beetje. We gaan verder naar het windmolenpark op de punt bij Vrouchas. Daar schijnt het zonnetje af en toe. Wel waait het hier enorm. We willen opnieuw een poging doen om naar de vuurtoren te lopen. Maar wanneer we aan de wandeling beginnen en we deze keer een stuk verder lopen dan vorige keren, blijkt dat het nog een heel eind is.
Geen doen dus, dan mag je wel brood en heel veel water meenemen en om 9:00 uur ’s morgens beginnen. Er staat ook een slagboom en een bord dat het gevaarlijk is en verboden die kant op te gaan. Maar dat houd ons niet tegen, alleen de afstand wel. We lopen terug naar de auto. We rijden richting Vrouchas en nemen daarna de afslag naar Seles en Kato Seles. We nemen de weg langs de kust. De zee is behoorlijk wild en beukt op de kust. Na de kustweg gaan we terug via Koudoumalos naar Neapoli. In de bergen begint het even wat harder te regenen. De regen op zich is geen probleem, maar het wegdek wel. Het is zeker geen zoab. René moet echt heel rustig door de bochten en niet te hard remmen. Zo komen we heel voorzichtig bij Neapoli op de snelweg uit. Op weg naar Malia zien we halverwege dat niet iedereen zijn rijgedrag aangepast heeft op het weer en zijn er twee auto’s op elkaar gebotst. Zo te zien alleen veel schade aan de auto’s. De politie is er al bij en ook de auto-ambulance. We nemen de afslag naar Malia en daarna die naar Potamos beach. Rode vlaggen en ook hier een woeste zee. Ik wil graag de boot bij Tropical beach op de foto zetten, ook daar ben ik vorig jaar mee begonnen. Maar tot mijn verbazing is ook deze boot verdwenen! Nou wordt ie fraai. Gaan ze dan al dat soort bootjes die ik juist mooi vind door het verval verwijderen. Jammer. We stoppen met de auto bij Manos en halen daar nog even een stekker met antimuggenspul. Hoewel ik denk dat we er nu met dit weer niet zoveel last van zullen hebben. Eenmaal terug bij het appartement stel ik de foto’s veilig en verwerk ik alles van gisteren en vandaag weer op de laptop. Om 16:30 uur ben ik weer helemaal bij. Om iets voor iets over zessen zie ik dat ik twee WhatsApp berichtjes heb. Van Rick en Geeske. Een foto en het berichtje dat Joey is geboren. Alles is goed gegaan ook al is hij 10 dagen te vroeg. Een mooi kereltje.
We maken ons klaar voor de avond en gaan om 19:00 uur naar de taverna. Dit keer heb ik een lange broek aan en een shirt met lange mouwen. Het is vanavond iets frisser dan anders. Onderweg zie ik weer een muisje dat in een grashalm geklommen is. Heel schattig. Ons tafeltje is bezet, maar dat geeft niets, tafels genoeg hier. We gaan aan de rand, vlakbij het bankje zitten. René neemt Gyros en ik ga vanavond voor de Stifado. Yorgos speelt vanavond ook voor het eerst tijdens onze vakantie. Aristo is er weer dus dan kan dat ook. Tijdens de koffie vraagt Aristo wat ons plan morgen is. We willen naar Fragokastello. Dan moeten we ook naar hun oom toe. Die woont in Pano Rodhakino. We zullen dat doen. We kennen de oom nog van de doop van Nikos en hebben hem toen ook gesproken. Hij spreekt een klein beetje Engels. Aristo zal hem bellen om te zeggen dat wij er aan komen. En dan zal hij om 12:00 uur klaar staan bij de enige Kafenio in het dorp. We krijgen sinaasappels voor hem mee (ongeveer een kilo of 5) en René wil graag drie shotglazen mee, om whiskey te kunnen drinken.
We krijgen het over vaders en we krijgen het allemaal eventjes te kwaad. We rekenen af en gaan terug naar het appartement. Onderweg zien we 10 gekko’s. We zitten nog even bij de bar en om 1:00 uur gaan we naar de kamer.
Vrijdag 2 oktober 2015
Het weer: 28 graden aan de zuidkust en zonnig, 18 graden aan de noordkust en bewolkt
We staan om 8:00 uur op, want om 9:00 uur moeten we beginnen met rijden. We moeten om 12:00 uur in Rodhakino zijn voor koffie. Mocht hij er nog niet staan dan moeten we vragen naar “Dollarios”. We drinken alleen wat koffie en thee. Iets na negenen vertrekken we. We stoppen bij de bakker voor twee belegde stokbroden. Die eten we straks onderweg ergens op. Dan gaan we op pad. Eerst naar Rethymnon, daar nemen we de afslag naar Astipopoulo en Gonia. Dan richting Plakias via Moundros. We komen door de Kotsifou kloof waar we even stoppen voor wat foto’s.
Prachtig, je rijd echt letterlijk door de kloof met de auto. Dan snel weer verder. Ongeveer 5 kilometer voor Kato Rodhakino stoppen we bij een mooi uitzicht om onze stokbroden op te eten. We eten ze niet helemaal op, ze vullen best. We hebben tijd genoeg, nog ongeveer 20 minuten. We zijn dus iets te vroeg in Pano Rodhakino, maar worden toch al wel gespot door de oom. Hij roep “Ari Malia Maffia”. We pakken de sinaasappels en de whiskey mee. De glaasjes zitten in mijn tasje. We lopen naar hem toe en krijgen beide twee zoenen. En dan volgen we hem naar zijn huis. In plaats van koffie wordt het lunch (oeps die stokbroden waren dus niet zo’n goed idee). Hij maakt Dakos en een omelet met aardappel. We krijgen raki, bier en water. Zelf neemt hij alleen maar raki. Hij drinkt geen drank meer, op doktersadvies. Alleen raki, bier en wijn drinkt hij nog?! De whiskey zet hij wel weg. We drinken en eten wat. Maar krijgen lang niet alles op.
We kletsen een poos. Het is veel Grieks met af en toe een woordje Engels. Maar genoeg om te kunnen volgen wat hij bedoeld. Hij verstaat wel goed Engels. Om 13:00 uur nemen we afscheid. We krijgen van allerlei lekkers mee voor thuis. En het restant van de omelet wordt keurig ingepakt op een bordje met aluminiumfolie en krijgen we met twee flessen water mee voor onderweg. De glaasjes houd ie. Hahaha. Nou, Aristo is een bord rijker, maar glazen armer. We krijgen weer zoenen en een knuffel en hij zwaait ons uit. Wij lopen terug naar de auto en rijden dan verder naar Fragokastello.
We zetten het kasteel op de foto en rijden dan weer verder naar Chora Sfakion (Sfakia). Vanaf daar rijden we door naar Aradena. Met enorm veel haarspeldbochten gaat de tocht steeds verder en verder naar boven. Bij Aradena bekijken we het oude Minoïsche pad en de brug over de kloof.
Wat een diepte. Je kunt hier ook bungee jumpen, maar geen haar op mijn hoofd die daar aan denkt. Doodeng!
Dan is het weer tijd om terug te gaan. Het is nog weer een hele lange rit terug.
Eerst moeten we weer al die haarspeldbochten door terug naar beneden naar Chora Sfakion en daar pakken we de weg naar Vrises. Het weer aan de kust is heerlijk warm, met zuidenwind. Het is een graad of 28 hier. Maar al terugrijdend naar het noorden slaat het weer om. Het wordt steeds bewolkter en kouder. We stoppen even in de Imbroskloof voor wat foto’s en hier miezert het zelfs. Vlak voor Vrises regent het echt en hangt de bewolking heel laag. Bij Vrises nemen we de hoofdweg weer richting Rethymnon. Iets voorbij Georgopouli stoppen we weer even om de benen te strekken en steken we de weg over naar het strand. Het waait hier enorm en er zijn hele hoge golven. Het is hier zelfs koud!
Ik denk dat het hier wel 10 graden kouder is. Dus rap in de auto en weer verder naar Malia. Daar komen we om 17:00 uur. Hier zijn vriendelijke stapelwolkjes en geeft de thermometer in het dorp 22 graden aan. We brengen de spullen naar de kamer. Ik werk het verslag in mijn schriftje weer bij en dan gaan we plat. Dan maar iets later eten. Ze zouden een tafeltje voor ons bewaren.
Om 18:30 uur staan we op en gaan we douchen. Uiteindelijk zijn we om 19:15 uur al zover dat we naar de taverna kunnen. Zoveel later is het dus niet geworden. Onderweg zie ik weer een muisje, maar deze is ook in het vizier bij de kat die er direct achteraan gaat. Het muisje probeert zich in het gras te verstoppen. Wij lopen weer verder.
Het is druk in het restaurant als we daar aan komen. Maar ons tafeltje is nog vrij. Yorgos grapt dat er wel 20 mensen wilden zitten, maar dat hij die allemaal weggestuurd heeft. Hij vraagt hoe ons bezoek aan Vangelis was (zo heet hij dus echt). En we laten hem de foto’s zien. Ook Nikos vind het geweldig dat we daar geweest zijn.
Ik kies vanavond voor kipfilet a la crème en René kies een gewone filet met pepersaus. Beide zijn heerlijk, alleen krijgen we het niet op. Er is een muziekvriend van Yorgos in het restaurant en iets later komt ook Michalis de taverna binnen. Hij haalt zijn gitaar op en ze gaan jammen. Geweldig!
Een spontaan optreden in de taverna. En dan is het zo ineens al 23:00 uur geweest. We rekenen af en lopen terug. We zien in totaal 17 gekko’s. We zitten nog een poosje bij de bar, samen met Sybilla en dan gaan we slapen. De rest is al naar de kamers toe. Lazarus heeft een rustige avond.
Zaterdag 3 oktober 2015
Het weer: 24 graden en half bewolkt
We staan vandaag om 9:00 uur op. Na wat koffie en thee, yoghurt voor mij en voor René een restant van een stokbrood van gisteren gaan we op pad. Om 10:30 uur gaan we naar Heraklion toe. Het is zaterdag en dus is er zigeunermarkt. We kijken er weer onze ogen uit. Ik wordt nog aangesproken door een Jehova’s getuige en we zien iemand lopen op de markt met twee eenden op zijn arm. We kopen er niets. We lopen terug naar de auto en rijden dan richting de parkeerplaats aan de haven. Daar mag hij weer veilig achter de slagboom staan voor 2,50 euro. We lopen langs de oude haven en dan deze keer niet gelijk naar boven maar nog een stukje verder. Daar is nog een opgraving die we nog nooit bekeken hebben. Ook zijn ze hier een kerk aan het restaureren.
Deze is nog niet te bekijken, wie weet ooit in de toekomst. We lopen naar boven richting de Loggia. Dan over de dagmarkt heen en even alle winkelstraten door. We kopen de laatste versie van Minos Summer hits 2015 en gaan dan kijken of ons pita gyros tentje ook een plekje heeft. Maar helaas. Alles zit vol. We lopen nog wat rond en bij de tweede keer bij het tentje zien we wel een tafeltje. We bestellen beide een pita Gyros en een cola. Na het eten gaan we via de winkelstraten nog een stukje van het oude centrum door. Af en toe zie je ineens nog een oud geveltje. Meer ruïne dan dat het nog een woning is. Maar je kunt wel goed zien dat het grotendeels een houten constructie was, ook de draagbalken aan de voorgevel. Prachtig blauw van kleur.
We lopen terug naar de haven en de auto en rijden deze weer terug naar Malia. Daar kijken we nog even in het dorp zelf of ze ook rode Rizla voor René hebben. Die kleur hebben ze niet in Nederland. We vinden het bij ons vast adresje en nemen het hele doosje mee. Ook ziet hij nog een paar mooie aanstekers. In een ander zaakje ziet hij nog sigaretten voor een mooie prijs en lopen we naar het winkeltje waar ik altijd mijn gezichtscrème koop. Maar die is uitverkocht, het is einde van het seizoen dus die komt hier ook niet meer terug deze vakantie. Op zich geen probleem. Ik heb een site gevonden waar ik deze kan bestellen, dan moet ik dat zo maar doen. Of misschien vind ik de producten van Olive-elia nog ergens anders in de vakantie. We zien wel. We rijden terug naar het appartement. Daar ga ik bij de bar zitten met de laptop en tik ik het verslag weer in. Ik liep inmiddels digitaal al twee dagen achter. Om 16:10 uur ben ik weer bij. Ik stel dan nog even de foto’s van gisteren veilig. Om 17:00 uur gaan we weer naar boven naar de kamer en slapen we beide tot 18:00 uur. Dan beginnen we aan ons vaste avondritueel.
Rond 19:00 uur gaan we naar de taverna. Ik kies vanavond voor Bifteki en René kiest de Soutzoukakia. Maar misschien komt het door de Pita Gyros van vanmiddag, we krijgen in ieder geval beide ons bord niet leeg. We bekijken tijdens het drinken wat het weer aan de westkust wordt. We willen zondag tot en met dinsdag die kant op. Maar dat hangt wel af van het weer. En dat blijkt voor die regio niet goed te zijn. Zwaar bewolkt en kans op regen. Dat wordt dus niets. Dus op de lijst voor volgend jaar of zo. We bekijken nog wat andere opties die we hebben voor de komende week, qua dagtochten. We drinken nog wat nadat we Axbak gehad hebben en gaan rond 22:00 uur weer terug naar het appartement. We zien 23 gekko’s en op de heenweg hebben we weer een muisje gezien.
We drinken nog wat bij de bar, waarbij we met z’n allen aan 1 tafel zitten. We praten over van alles en nog wat. Serieuze zaken en ook een hoop lol en onzin. Om 1:30 uur helpen we met afsluiten en gaan we naar boven.
Zondag 4 oktober 2015
Het weer: 24 graden en half bewolkt
We zouden om 8:00 uur opstaan en een lange rit gaan maken richting Vathi. Maar René is lui en wil nog iets langer blijven liggen. Het wordt dus een uurtje later. Na de koffie beslist hij of hij wel of niet die lange rit wil maken. Mij maakt het niets uit. Uiteindelijk wordt het toch de lange rit. Het weer is nu nog mooi en de komende dagen kan het slechter worden. We nemen die gok dus niet en gaan vandaag gewoon rijden. De weg naar Vathi is voor een groot deel off road. We rijden om 10:30 uur weg. Eerst richting Heraklion, dan de afslag naar Mires. Bij de afslag Phaistos gaan we eraf. Daar staan al borden naar het klooster Odigitria. Je wordt dan een heel smal straatje in gestuurd richting Sivas.. Daar stoppen we en zetten we de GoPro op de auto. De route is vanaf hier erg mooi. Direct na het klooster Odigitria wordt de weg off road. En deze is echt heel erg hobbelig. Je rijdt op een soort van steenlaag, maar dan met heel veel gleuven, gaten en kuilen erin. Er zijn toch echt mensen die dit met een normale auto rijden. Dat is wel zo onverstandig! Ik zou dat nooit doen, zelfs niet met een huurauto.
Onderweg komen we een hek tegen, maar dat kan gewoon open. Ik doe het hek open en René rijdt erdoor. Er hangt een bordje op dat je ook weer verzocht wordt het hek achter je dicht te doen. Dat doen we dan ook maar braaf. Wanneer de weg helemaal ophoudt zijn we in Vathi. Er wonen hier zelfs mensen en er verkoopt zelfs iemand kunst. We halen de GoPro van de auto en kleden ons bij de auto even om in de zwemkleding. Dan gaan we naar het strand. Dat is echt prachtig. Wanneer we aan komen lopen is er net een heel klein zeilbootje bezig om de beschutte baai uit te varen.
De baai krijgt nooit directe wind vanaf zee, omdat het gevormd is als een komma. We zwemmen en zonnen een poos en eten hier onze sticky donuts op die we in Malia bij de bakker gekocht hebben. Om 14:00 uur gaan we weer terug naar de bewoonde wereld (ja ja ik weet dat hier ook mensen wonen, maar jeetje je zou iedere dag maar 30 minuten off road moeten rijden om hier te komen of te gaan). De GoPro zetten we weer op de motorkap, de terugreis is ook mooi om te filmen. Al hobbelende komen we weer terug op de hoofdweg en rijden we terug naar Malia. We drinken nog wat bij de bar en terwijl we dat doen ziet Lazarus dat onze achterband aan de linkerkant wat zacht is. Hij geeft dit bij ons aan en daar moeten we dus morgen of zo wat lucht in doen. Ik zet de katjes nog even op de foto. Tippie blijft toch een beetje de favoriet van de vier.
Dan gaan we rond 17:00 uur naar boven. Eerst een tukje en dan lekker douchen. Ik heb echt overal zout en zand zitten.
Om 18:00 uur beginnen we met douchen en omkleden. We zijn wat vroeg en dus lezen we nog wat op het balkon. Wanneer we naar de taverna willen gaan, zien we samen met Lazarus dat de band nu helemaal leeg is. Die is dus lek. Straks na het eten maar even het verhuurbedrijf bellen hoe we dit gaan oplossen. Maar eerst eten.
Ik neem vandaag de Moussaka, ook al is dat veel te veel voor mij. Ik probeer altijd in ieder geval de helft op te krijgen. Bovendien is het heel heet. Yorgos keert het kommetje om op een bord zodat het iets beter kan afkoelen. René neemt Souvlaki. Georgi is er vanavond niet, waarschijnlijk omdat het steeds rustiger geworden is. Rond 22:00 uur lopen we weer terug naar het appartement. We nemen de korte route langs Eva. René wil zo gelijk nog even het verhuurbedrijf bellen. Dus van gekko’s tellen komt niets, in dit stuk zitten ze bijna nooit. Yorgos is al bij het appartement en samen kijken ze naar de auto en bellen ze. Morgenochtend rond 8:00 uur bellen ze terug hoe het opgelost gaat worden.
We kletsen nog een poos met Michalis en Yorgos. Michalis vertrekt overmorgen naar Athene voor zaken en zullen we dan niet meer hier zien tijdens deze vakantie. Maar we zijn vrienden op facebook dus we spreken elkaar wel weer. Sybilla geeft ons allemaal nog wat peren. Ze is bij haar vriendin Katerina op het Katharo plateau geweest en is weer overladen met allerlei fruit. De keer dat we er samen geweest waren, was dat ook zo. Toen vooral druiven, nu vooral peren. En ze zijn inderdaad heerlijk. Vooral Edi en Lazarus eten er flink van. Om 0:45 uur gaan we naar boven toe om te slapen.
Maandag 5 oktober 2015
Het weer: 24 graden en half bewolkt
Om 7:45 uur loopt de wekker af. René gaat er als eerste uit, want hij kan ieder moment gebeld worden. Ik ga direct achter hem aan. Ik zet wel gewoon koffie en thee. Rond 8:30 uur gaat de telefoon. De oplossing volgens het verhuurbedrijf is dat we zelf de band verwisselen voor de reserve en dan naar een tankstation rijden om de kapotte band te laten maken. Dat is wel even balen. We betalen veel geld voor deze auto, met volledige verzekering en alles, dan verwacht je toch meer service dan dit. Ok, we mogen het bonnetje van de reparatie declareren. We drinken de koffie en thee op en gaan dan naar beneden naar de auto. Na wat zoeken vinden we de krik. Die drukken we eronder. We krijgen de moeren van het wiel ook nog wel los, maar het reservewiel zit onder de auto en de bouten daarvan zijn niet los te krijgen. Op dat moment komt de taxi aanrijden die Jos en Gonny op zou halen. Hij is 10 minuten te vroeg en vraagt of we hulp nodig zijn. Dat zou erg fijn zijn. Hij geeft aan dat hij een compressor in de auto heeft en dat we daarmee het kapotte wiel weer op kunnen blazen. Zo hoeven we het wiel niet te verwisselen en kunnen we naar het tankstation in het dorp rijden. Dat is erg aardig. Dus zo gezegd zo gedaan. We rijden naar het tankstation en parkeren de auto aan de zijkant. Het is nu 10:15 uur. De man van het station geeft aan dat hij er nu niet direct tijd voor heeft, maar vanaf 11:00 uur wel. Prima, we kunnen er nu toch niet mee rijden. We geven hem de sleutel en het telefoonnummer van René en wandelen dan terug naar het appartement. Daar wachten we bij de bar op het telefoontje. Yorgos komt er net aan en vraagt waar de auto is en of alles geregeld is. Hij vindt het belachelijk dat we dit zelf moesten regelen en dat het verhuurbedrijf dit niet doet. Het is een dure auto. Hij vraagt of wij het goed vinden dat hij gaat bellen met het bedrijf. Prima, wie weet wat het oplevert. Nou, hij belt er vraagt naar de manager. Dan krijgt hij een kerel aan de lijn genaamd Martin die in het gesprek al vlot aangeeft niet met Yorgos te willen praten, maar alleen maar met de klant zelf. Yorgos hangt op. Niet lang daarna gaat zijn mobiele. Het is het verhuurbedrijf, dit keer de vrouw die we zelf ook eerder al aan de lijn gehad hebben. Ze verontschuldigt zich voor het gedrag van haar collega. Maar de oplossing blijft zoals hij is. Yorgos adviseert ons om een recensie hiervan op Facebook te zetten. Dan aan te geven dat we niet tevreden waren met deze oplossing, en al helemaal niet te spreken zijn over Martin. Maar dat de vrouw op zich wel aardig was. Toch kost ons dit bijna de hele dag qua auto. Om 12:30 uur zijn we nog niet gebeld, maar lopen we zelf maar richting het tankstation. De auto is klaar, ze hadden alleen nog niet gebeld. We betalen 10 euro en krijgen de auto weer mee. Gezien het tijdstip rijden we vandaag dan maar naar Angelos toe van Skapanis Family Spot. Na een uurtje rijden zijn we er en worden we al tegemoet gelopen. Angelos had de auto al aan zien komen rijden. Zoveel toeristen rijden er niet in zo’n grote zwarte auto met zoveel lawaai (het blijft een Chinese fabriek zoals Yorgos het noemt). We gaan zitten en krijgen de kaart. Maar ons oog valt op de sinaasappeltaart. En die is zoooooo lekker.
Dat samen met een frappé is heerlijk. René vindt de taart zo lekker dat hij een tweede stuk neemt. Als het kon, nam hij de hele schaal mee. We krijgen ook weer van alles te proeven, dit keer twee verschillende soorten peer. De ene lijkt wel een soort stoofpeer, bijna chocoladebruin van kleur. Beide zijn heerlijk. Ook krijgen we nog raki waar wat honing en granaatappelsiroop door zit, met wat ijs. Heerlijk! We lopen het winkeltje door en zien dat Angelos ook zelf raki verkoopt. Netjes in glazen flessen met label en alles. 0,7 Liter voor 5 euro. En dit is de hele sterke versie. Dat is niet duur. Daar nemen we dan twee flessen van mee en ik neem een halve liter van die raki mee die we net geproefd hebben. Medicijn voor de winter, wanneer ik verkouden mocht worden. We drinken nog een frappé en dan vragen we om de rekening. Die komt, maar ook in een bakje om mee te nemen twee stukken sinaasappeltaart! Oh verrukkelijk! We nemen afscheid en beloven uiteraard om volgend jaar terug te komen. We stappen weer in en worden uitgezwaaid. Wat een aardige mensen, met een geweldig leuke taverna!
We rijden dezelfde weg terug waarbij ik nog wat foto’s maak van lammetjes en oude mensjes.
In Malia rijden we naar het appartement toe. De taart gaat snel in de koelkast en dan drinken we nog wat op het balkon. We hebben nog bier en retsina op de kamer. Ik werk het verslag weer bij en we lezen nog wat. Dan gaat René plat en ik lees nog wat verder. Dat is wel een uitdaging, want buiten staan twee geiten waarvan 1 maar blijft mekkeren. Eerst stonden ze in een ander veldje dan nu.
Ze staan nu precies achter het appartement in een veld met meloenen en onkruid. Om 18:00 uur gaan we ons weer gereed maken voor de avond. Nadat we nog wat gelezen hebben lopen we om 19:00 uur naar de taverna.
Niet alleen bij ons appartementencomplex zijn kleine katjes ook bij Eva zit een heel klein rood wit katje nieuwsgierig om een bloempot te kijken. Ik hoop dat ze het redden na het seizoen. Maar zolang mensen ze in het seizoen blijven voeren, vrees ik het ergste. Ze leren hierdoor niet te jagen op muisjes en zo. Hopelijk werkt hun natuurlijk instinct wel goed. We zullen het volgend jaar wel zien. We komen bij de taverna aan en het wordt nu echt iedere avond rustiger. Plek zat in de herberg. Ik bestel vandaag weer Kotosouvlaki en René gaat nog een keer voor de Gyros. Die vindt hij hier wel heel erg lekker. We hebben voor Yorgos 1 van de 2 stukken sinaasappeltaart meegenomen. Die andere eten we toch echt zelf op. Hij begint er gelijk aan en vindt hem heerlijk. Waar we deze vandaag hebben? Nou bij Skapanis vandaan, van Angelos gekregen. Hij laat een paar gasten ook wat proeven en Edi mag de laatste twee hapjes. Ook die vind hem heerlijk. Na het eten krijgen we weer tiramisu en nemen we nog koffie. We nemen de plannen voor morgen door. Waarschijnlijk wordt het richting Vai, maar dan niet naar Vai zelf. We willen zien hoe ver we naar het noorden door kunnen rijden. Het laatste stuk schijnt afgesloten te zijn en is militaire basis. We willen in ieder geval naar een strand ten noorden van Vai. We rekenen af en lopen terug naar het appartement. We zien 17 gekko’s en een heel lief schattig klein muisje. Ik krijg hem met heel veel moeite op de foto, mijn telefoon loopt er zelfs van vast en start opnieuw op. Maar hij is redelijk gelukt.
Bij de bar van het appartement blijken alleen Hans en Silvia er te zitten en zij gaan al vrij vlot naar boven, ze zijn net vandaag aangekomen en behoorlijk moe. We zitten nog even met Lazarus, maar gaan dan ook zelf naar boven toe. Morgen een lange rit.
Dinsdag 6 oktober 2015
Het weer: 24 graden en half bewolkt
We staan om 8:30 uur op en René gaat brood halen bij Manos. We gaan eerst ontbijten. We hebben nog beleg, twee eitjes en ik heb nog een toetje. Dat samen met koffie en thee, maakt een mooi ontbijt. Na het ontbijt pakken we de rugzak in. De zwemkleding gaat aan en de handdoeken, waterschoenen en snorkels gaan in de tas. We twijfelen even over de GoPro en besluiten die thuis te laten. De rit is niet zo spectaculair. We stappen om 10:15 uur in de auto en rijden richting Agios Nikolaos, daar nemen we de afslag naar Sitia. De kruising richting Kritsa is klaar zien we. We gaan daar nu met een tunnel onder door. De nieuwe weg is verlengd tot aan Istro! Dat scheelt een heel stuk door van die kleine dorpjes rijden. Dat is wel schattig, maar schiet niet op. Alles is daar heel smal, nou deze weg zeker niet. Wat een zee van ruimte. Na Istro wordt het wel weer smaller en zitten we weer achter toeristen die een auto gehuurd hebben bij Hertz. Ik weet niet wat het met die mensen is, maar die rijden zo raar allemaal. Midden op de weg en op hele rare punten remmen en ook exact de snelheid aanhouden die op de borden staat. Dat doet echt niemand hier. Na Sitia houden we Vai aan op de borden. We komen langs het klooster van Toplou en rijden dan voorbij Vai. We komen wel een heel eind, ook het aller smalste stukje met bizar blauw water kunnen we bereiken, maar dan komen we eerst borden tegen dat we niet meer mogen fotograferen.
En vervolgens een bord dat we niet meer verder mogen en in de verte zien we inderdaad een wachthokje met militair die ons direct gespot heeft. We keren de auto en rijden dan terug. Ten noorden van Vai ligt de archeologische oude plaats Itanos. Daar zijn drie strandjes, wij kiezen de meest zuidelijke, omdat deze ook palmbomen heeft. Langs het pad daar naar toe zien we nog restanten van een oude basiliek.
We zoeken een mooi plekje bij de palmboom, maar toch ook genoeg zon en trekken de rest van de zwemkleding aan en de wandelschoenen. Eerst maar eens de zee verkennen. Het water is hier wel iets kouder dan eerder deze week in Vathi. Maar het loopt heel geleidelijk naar beneden en het is hier heel blauw en helder. We pakken de duikbrillen en snorkels en vermaken ons zo een hele poos in het water. Prachtige vissen zwemmen om ons heen. Kakelbont van kleur, of juist zwart met geel en groen. Maar ook rode, witte met zwarte stippen, en nog heel veel andere soorten. Nu balen we toch wel dat we de GoPro niet mee genomen hebben. Die kan namelijk ook onder water filmen. Maar we weten dat dit soort vissen ook gewoon bij Potamos in het water zitten en daar komen we vast nog wel en anders vast nog wel op een ander strandje. We laten ons na het snorkelen opdrogen in het zon en rond half drie heb ik wel genoeg zon gehad. Ik zoek nog een poosje naar kleine schelpjes en rond drie uur gaan we weer naar auto. Met dat nieuwe stuk weg in het begin hier naar toe hebben we er maar twee uur over gedaan. Dus zijn we nu ook inderdaad rond 17:00 uur terug bij het appartement. Volgens het schema zou de hostess van Sunweb nog komen en we willen toch nog een keertje voor de zekerheid doorgeven dat we niet met de bus mee gaan zondag. Maar nadat we wat gedronken hebben is ze er nog niet en dan geeft Lazarus ook aan dat ze niet komt vandaag omdat ze gisteren net geweest is voor de nieuwe gasten. We pakken dan maar de spullen en gaan naar boven. Daar ga ik me gelijk douchen. Ik heb overal jeuk van het zout, zand en de zon. René drinkt nog wat op het balkon en gaat dan slapen. Ik pak de zwemspullen uit de tas en spoel die uit. Dan ga ik het reisverslag gelijk maar bijwerken. En ik stel de foto’s van vandaag weer veilig. We gaan vandaag iets later naar de taverna. Het is er toch rustig. Terwijl ik op het balkon wat zit te lezen, zie ik in de velden tegenover ons balkon een hermelijntje lopen! Wat een schattig ding. Ik maak René om 18:45 uur wakker zodat hij kan gaan douchen en omkleden.
Om 19:15 uur lopen we naar de taverna. Mijn rug begint steeds meer te jeuken. Dat is dus toch zonneallergie. Straks wanneer we terug zijn op het appartement toch maar even de crème die ik daar tegen heb erop smeren. Maar eerst eten. Het is weer rustig in de taverna. Het zou ons verbazen wanneer ze onze hele vakantie het restaurant open houden. De meeste mensen die er nu zijn zijn vaker rond deze tijd geweest en weten zich wel in de winter hier te redden. Je kunt voor 4 of 5 tafels de boel toch niet open houden. Ik heb vanavond eens zin in pasta en bestel spaghetti carbonara. René neemt filet a la crème. Ik kan gelukkig een halve portie bestellen. René heeft deze mazzel niet. Hij krijgt gewoon drie stukken. Misschien hoopt Yorgos dat er een stuk over blijft, dat doet ie wel vaker. Na het eten krijgen we net als de meeste avonden ook weer gewoon tiramisu. Het past allemaal maar net. We blijven hier nog een poos hangen. Bij het appartement is nu ook bijna niemand meer. En die er zijn gaan of gelijk naar boven of ze komen heel erg laat terug van het eten. Van het appartement zitten er nog drie in de taverna wanneer wij om 22:30 uur terug lopen. We zien onderweg 18 gekko’s, geen muizen deze keer en later bij het appartement ziet René ook nog de twee grote gekko’s weer. We gaan eerst naar de kamer voor mijn crème en om de laptop en kaartjes op te halen. We willen de kaartjes van de GoPro weer leeg hebben voor volgende ritten. En dan staat alles tenminste ook weer veilig op de laptop. Ik neem mijn schriftje mee zodat ik ook weer bij ben.
Daarna zitten we nog een poos bij de bar. We krijgen het weer over van alles. Ik krijg er zelfs rooie oortjes van. Ik denk in beelden en soms is dat erg onhandig. Om 1:30 uur gaan we weer naar boven. René smeert mijn rug nog een keer extra in en dan gaan we slapen.
Woensdag 7 oktober 2015
Het weer: 26 graden en half bewolkt
De wekker staat om 8:30 uur, maar ik ben al wakker. Ik maak René wakker en maak koffie en thee. Vandaag staat de Patsos kloof, Spili en misschien Margarites of zo op de planning.
Na de koffie en thee gaan we rond 10:00 uur rijden. Via Heraklion en Rethymnon rijden we naar Spili. Daar parkeren we de auto en lopen we het dorpje door.
We eten wat vlakbij de fontein. Een sandwich special met een frappé. Dan zien we bij een keramiek winkel nog een mooie asbak voor buiten en ik zie een bijzonder Grieks oog. In een andere winkel verkopen ze Olive-elia. Ik zie dat ze hier wel gezichtcrème hebben en kies weer een nieuwe voor het komend jaar uit. Ik doe er altijd precies een jaar mee. We nemen ook gelijk handcrème mee. De verkoopster heeft enorm last van ADHD of ze heeft vanmorgen het verkeerder pilletje gebruikt. Ik ben in ieder geval na 5 minuten bekaf en door haar twee winkels in getrokken en voorzien van raki met honing. Wow wat een stuiterbal. We gaan terug naar de auto en dan op weg naar Patsos. Net buiten Spili zetten we de GoPro op de motorkap en we filmen de route tot aan de kloof. Bijzonder mooie route met zelfs een boom die midden op de weg staat en waar ze omheen geasfalteerd hebben.
We parkeren de auto bij de ingang van de kloof en lopen deze tot ongeveer halverwege. Deze kloof heeft meerdere namen. Patsoskloof of Sint Antonioskloof. Er zitten talloze kleine watervalletjes, een prachtig kerkje in de rotswand en wat houten bruggetjes die je over kunt steken. Ik zie wilde cyclamen en krokussen. Heel erg mooi.
We gaan terug naar de auto en zetten de reis voort richting Arkadi. We zijn weer toe aan wat nieuwe armbandjes en lopen ook gelijk het klooster even door. Ze hebben heel stukken opgeknapt en er is nu een foto expositie.
Na toch weer veel foto’s gaan we terug naar de auto. We rijden via de oude weg terug, met de GoPro weer op de auto. Leuk door al die dorpjes heen, waaronder Margarites. Maar we hebben al een asbak dus rijden we er alleen maar doorheen. Voor Heraklion stoppen we met filmen en rijden we terug naar Malia. Het is 17:05 uur als we weer terug bij het appartement zijn. We lopen direct door naar de kamer. Ik maak het reisverslag weer en we drinken nog wat op het balkon. Samen met het laatste stukje sinaasappeltaart. René slaapt tot 19:00 uur. Ik douche voor die tijd en wanneer René ook gedouched en geschoren is gaan we rond 19:30 uur naar de taverna. We zien geen muizen, tenminste geen levende. De moederpoes van de jonge katjes bij Eva heeft er net eentje gevangen.
Vandaag ga ik voor de Soutzoukakia. René kiest Bifteki. Yorgos gaat net weg, wanneer wij komen. Om Eirini af te lossen bij het appartement. Zij was daar vandaag overdag, omdat het al zo rustig was dat ze Lazarus al hebben laten gaan. Dus vanavond zijn Aristo en Edi er. Dus ook veel raki. Na de koffie nemen we nog een biertje en ik een sexy ouzo en dan gaan we terug. Onderweg zien we 16 gekko’s. Katerina blijkt bij het appartement te zijn in plaats van Yorgos. Die was moe en weer op de bank in slaap gevallen. Na 0:00 uur feliciteren we haar met haar verjaardag, dus niet haar naamdag. Eigenlijk doen ze daar hier niet aan, maar we weten wel dat het de 8ste is. Ze is gelijk met mijn moeder jarig. Om 1:10 uur gaan we naar boven. Ik schrijf nog even op wat we gedaan hebben en René leest nog wat. Terwijl we op het balkon zitten horen we dat een klein hondje gegrepen wordt door de grote honden van het hotel vlakbij het appartement. Een vreselijk geluid en zo te horen heeft hij het ook niet overleefd. Een beetje beduusd ga ik slapen.
Donderdag 8 oktober 2015
Het weer: 25 graden en half tot zwaar bewolkt
Ik ben weer voor de wekker wakker die om 8:30 uur anders afgelopen was. Ik maak René wakker en we gaan eerst koffie en thee drinken. We willen vandaag snorkelen met de GoPro. Eerst was het plan om naar Potamos te gaan, maar daar kun je niet tegelijk de zee in en je spullen achter laten. Te druk en te veel verkeerde mensen hiervoor. We besluiten daarom opnieuw naar Itanos te gaan. Met de nieuwe weg is het (als je rijdt als een Griek) nu in twee uurtjes te doen. Rond 10:00 uur rijden we naar de bakker toe voor twee belegde stokbroden en dan rijden we via de afslag naar de Spar richting de opgraving en dan de snelweg op. We volgende kustweg weer naar Agios Nikolaos en Sitia en dan houden we weer Vai aan op de borden. Rond 12:15 uur zijn we weer bij Itanos. Het is een stuk bewolkter langs de kust en de weg is voor het grootste gedeelte nat. Maar bij Itanos is het zonniger, wel wat wolken maar het valt mee.
We trekken de zwemkleding aan en eten dan eerst onze broden op. Ik heb ook een stuk oud brood meegenomen om straks tijdens het snorkelen de vissen mee te voeren. Dus na het lunchen gaan we direct snorkelen. We zien weer allerlei vissen en het brood vinden ze lekker. Ze durven het net niet uit je hand te eten, maar dat scheelt niet veel. We snorkelen een hele poos en gaan dan zonnen. Er komt wel steeds meer bewolking. Om 14:15 uur heb ik wel weer genoeg zon gehad. We moeten ook nog terug rijden en wie weet hoe het weer nu langs de kust is. We bekijken nog even de oude Dorisch stad Itanos en gaan dan naar de auto.
Om 15:00 uur gaan we rijden. De weg is droog maar hoe dichter we bij Malia komen hoe meer bewolking er verschijnt. In Malia zelf schijnt de zon wel, maar het Lassithi plateau en Mochos zijn bewolkt. We rijden langs de taverna en zien dat deze nu dicht is. Bij het appartement zit Eirini te mokken. Het is niet gelukt om de spullen te halen voor het maken van een taart. En een vriendin zou dan spullen voor haar halen maar die was ook ineens verhinderd. Nu heeft ze nog steeds geen taart voor haar moeder. Dan toch maar eentje kopen, alleen kan ze hier niet weg. Wat nu? Wij gaan in ieder geval eerst naar de kamer. Even wat drinken en mijn moeder bellen om haar te feliciteren met haar verjaardag. Dan ga ik douchen en René even plat. Om 18:00 uur zouden we weer bij de bar zijn voor het taart eten. Ik app Yorgos nog of de taverna vanavond wel open is en hij zegt van wel. Dus kunnen we na het taart eten gewoon daarheen lopen.
Stipt om 18:00 uur zijn we beneden bij de bar. Maar daar blijkt dat de taart al aangesneden is en voor een groot deel al op. Eirini was in alle staten. Ze had samen met Hans de taart gehaald en Katerina zou pas om 18:00 uur komen, maar die was te vroeg. Zal je net zo zien. Ze hebben nog wel een stukje voor ons bewaard en hij is heerlijk. We zien nog een foto waar hij helemaal op staat en een stralende Katerina erachter. Ze vond het wel een leuke verrassing. Om 19:00 uur gaan wij naar de taverna.
Daar is het best druk. We zijn zeker niet de eersten. Ik bestel vandaag kipfilet Ariadne en René kiest Karbonade met wijnsaus. Maar dat wordt een filet. En we nemen er een tomaat/komkommer salade bij.
Om 22:15 uur gaan we terug. We zien 32 gekko’s en een marter! Bij de bar drinken we nog een poos wat en bekijken we de beelden van het snorkelen met de GoPro. Dat ziet er best grappig uit. Er moet helderweg wat in geknipt worden en het blijkt best moeilijk te zijn om stabiele beelden te maken. Maar het is wel leuk.
Om 1:00 uur houden we het voor gezien en gaat iedereen naar boven om te slapen.
Vrijdag 9 oktober 2015
Het weer: 27 graden en zo goed als zonnig met af en toe een wolkje
De wekker staat vandaag om 9:30 uur. We gaan naar Kritsa toe en dan terug via de oude weg naar het Selinari klooster. We nemen alleen weer wat koffie en thee. We kennen een goede taverna in Kritsa waar ze heerlijke omeletten en yoghurt met honing hebben. Dus om 10:30 uur stappen we in de auto en rijden we die kant op. We vinden in Kritsa nog net 1 plekje op de parkeerplaats voor het dorpje en lopen vanaf daar het dorp door. Ik moet altijd zo oppassen met fotograferen. Voor je het weet heb je al weer 100 foto’s gemaakt. Het worden er 60, maar wel weer deurtjes en leuke straatjes. Wat oude mensen en deze keer ook veel keramiek gefotografeerd.
Het liefst kocht ik alles, maar ja waar laat ik het allemaal. Ons huis is wel groot, maar het houdt een keer op. Dan is een foto praktischer. Kan ik er toch naar kijken zonder dat het ruimte inneemt. Na een poos rond kijken gaan we naar Lato om te eten. René neemt een omelet special met ham en spek en ik neem yoghurt met honing. Het eten is er weer goed en het plekje is leuk.
Na het eten lopen we naar een winkeltje met olijfhouten spulletjes. Ik wil namelijk een cadeautje voor mijn moeder kopen. We vinden wat en gaan dan terug naar de auto. Via Agios Nikolaos en dan de oude hoofdweg rijden we terug naar het Selinari klooster. We stoppen eerst bij het kleine kerkje aan de overkant, maar daar zit nu een hek voor. We kunnen nu dus niet meer heel dichtbij de rotswand komen om gieren te zoeken. We kijken wel een poos, maar zien er alleen een paar vliegen. Het is niet ieder jaar raak. We steken de weg over met de auto, ja ja we weten dat dat vanaf deze kan niet mag en bezoeken dan het klooster.
We branden weer een kaarsje voor een ieder die dat nodig is, zoals mijn vader en genieten een poos van het uitzicht op de kloof. Dan rijden we verder naar Malia. We gaan Malia zelf even in. Ons vaste kledingadresje is gesloten, dat was hij vorige week ook. Maar we stoppen nog wel even iets verder langs Beach road. Ik koop een mooie grote handtas en René koopt nog sigaretten en aanstekers. Dit is altijd het besef dat de vakantie ten einde loopt. Wanneer we naar Selinari en beach road gaan zit het er bijna op. Morgen nog 1 volledige dag, maar dan moeten we ook de koffers in gaan pakken. We vertrekken namelijk zondag niet aan het einde van de dag, maar moeten de auto al om 10:00 uur in leveren op het vliegveld. Wanneer we uitgekeken zijn rijden we terug naar het appartement. We gaan naar de kamer en drinken dan nog wat op het balkon. Ik werk het verslag op de laptop weer bij. Ik liep inmiddels drie dagen achter ten opzichte van het schriftje. Om 16:30 uur ben ik weer bij. Ik stel de foto’s nog even veilig en bewerk deze alvast. Van sommige moet wat afgesneden worden of de horizon recht getrokken worden. Toch makkelijk dat dat allemaal met een computer kan. Dat is toch echt een groot voordeel van de laptop ten opzichte van tablets. We hebben de tablets van ons wel mee, maar niet gebruikt. Die laten we de volgende keer dus maar thuis. Scheelt gesleep. En we hebben altijd al genoeg bij ons. Om 17:00 uur ben ik klaar met de foto’s en ga ik deze keer ook even slapen. Om 18:00 uur staan we weer op en gaan we ons klaar maken voor de avond. Om 19:00 uur lopen we naar de taverna toe. Geen muizen of ander gespuis. Bij binnenkomst vraagt Yorgos of ik moe ben, maar ik denk dat dat komt doordat ik mijn bril op heb in plaats van mijn lenzen. Ik was vandaag geen vriendjes met ze en wanneer ze dan blijven irriteren doe ik ze gewoon uit en de bril op. Zo dus ook vandaag. Zo voorkom ik dat ik langdurig de bril op moet. Het is vandaag weer vrij rustig in de taverna. Ik had bij binnenkomst gezien dat ze vers gegrilde kip hebben, dus besluit ik daar voor te gaan. Ik twijfel tussen een kwart of een halve en kies na een poosje dubben toch voor de halve. René kiest vandaag voor Stifado. Wanneer ons eten gebracht wordt heb ik al weer spijt dat ik voor een halve kip gekozen heb, dit is niet een kip, dit lijkt wel een kalkoen. Wat een ding! Veel te veel. Ik ploeter me er door doorheen maar moet me toch gewonnen geven. René krijgt met moeite zijn Stifado op en kan mij dus niet helpen. Helaas pindakaas. Tijdens het eten komt de taxichauffeur die ons eerder deze week geholpen heeft nog in het restaurant met zijn twee kindjes. We bedanken hem nogmaals voor alle hulp. En Yorgos legt het hele verhaal nog eens aan hem uit. We geven hem een biertje als dank. Later op de avond geeft hij ons zijn kaartje voor het geval dat we ooit een taxi nodig zijn. Die zullen we zeker bewaren. Tijdens de koffie horen we ineens een geluid achter het Kawasaki bord dat boven om een kastje staat weg komen. Blijkt dat daar een hele grote gekko achter zit die net een nachtvlinder gevangen heeft.
Die heeft dat slim bekeken. Hij zit daar vlakbij een lamp die allerlei insecten aan trekt, scheelt hem weer jagen. Maar bij het te voorschijn komen om die vlinder te vangen had hij het bord bewogen. Dat geeft wel aan hoe groot hij is want het is geen klein licht bordje. Na een sexy ouzo en een biertje na de koffie dat we van Edi krijgen, gaan we terug naar het appartement. We tellen 23 gekko’s op de terugweg. Geen muisjes, geen marters en geen uilen deze keer. Bij de bar zitten Katerina, Eirini en Nikos. We praten even en dan gaan Katerina en Nikos weg. Die jongen moet ook slapen. Eirini blijft natuurlijk om de bar te bedienen.
We kletsen een poos, maar dan gaan we toch naar boven. Yorgos is er nog niet. Het is 0:30 uur, maar er zijn een paar gasten in de taverna die het vaak laat maken. Daar wachten we nu niet op.
Zaterdag 10 oktober 2015
Het weer: 25 graden en sluierbewolking
De wekker staat vandaag ook om 9:30 uur. Het is onze laatste volledige dag hier. We maken er vandaag een relax dag van bij het zwembad. Ik was al voor de wekker wakker en heb me vast aangekleed. Ik maak René wakker en zet koffie. De thee is op. En veel zin in ontbijten op de kamer hebben we niet. We eten straks wel wat bij de bar. Om 10:30 uur gaan we naar beneden. We hebben keus genoeg qua bedjes en parasols. Er is verder niemand. We kiezen dus een plekje uit in de half schaduw met parasol voor later. En pakken drie tafeltjes. Er zijn er genoeg. We lezen een hele poos en bestellen dan twee tosti’s bij Rania. Heeft zij ook weer wat te doen. Met een blikje cola, is dit een prima lunch c.q. ontbijt.
We houden het tot 15:15 uur uit in de zon en dan gaan we naar boven. We lezen op het balkon nog wat en dan ga ik het reisverslag bijwerken. Vandaag dus niet veel tekst, want weinig gedaan. Ik zet de wekker voor de zekerheid om 17:30 uur. We pakken voor het eten zo 1 koffer helemaal in en de ander laten we open liggen. Morgenvroeg vertrekken we, dus kunnen we dat beter zo maar gelijk even doen. Het einde begint nu echt te naderen. De twee weken zijn weer veel te snel voorbij gegaan. Maar wat hebben we weer veel gezien en ook vooral veel nieuwe dingen. De auto heeft zeker over de 2000 kilometer gemaakt in deze 15 dagen. Die mag straks weer rusten. Hoewel de auto ons zeker wel weer goed bevallen is, is dat niet het geval met het verhuurbedrijf. We gaan dus in de winter op zoek naar een andere oplossing. Hoe en wat weten we nog niet. Dit soort auto’s zijn er niet zoveel en zeker niet bij alle verhuurbedrijven. Een auto die en 4×4 kan en goed is op de snelweg en het liefst automaat en diesel… Dat wordt zoeken. Maar het komt wel weer goed. Het is 16:30 uur wanneer ik weer bij ben met het verslag en besluit om ook even de ogen dicht te doen. Vannacht zal ik wel weinig slapen. Dat is altijd zo op een vertrek of aankomstdag. Om 17:30 loopt de wekker af en gaan we in de benen. Na het douchen gaan we eerst de koffers inpakken. Dan hebben we dat maar weer gehad. Tijdens het inpakken kom ik ook eindelijk weer de kofferweegschaal tegen. We waren die de hele twee weken al kwijt geweest. Maar gelukkig daar is ie weer. Kunnen we tenminste zien heel veel kilo’s we verzameld hebben aan spullen.
Om 19:10 uur zijn we klaar met pakken en gaan we naar de taverna toe. Ons laatste avondmaal. Op de heenweg zien we al drie gekko’s dus dat schiet al lekker op. We bestellen qua eten allebei Gyros. Yorgos geeft aan dat ze deze niet meer van de grill hebben, maar wel uit de pan. We proberen hem wel uit. Maar de conclusie is dat die van de grill vele malen lekkerder is. Niet dat dit slecht is, maar heel anders. We geven Edi twee pakjes shag. Hij heeft de afgelopen twee weken regelmatig een shaggie bij René gebietst. Om 22:30 nemen we afscheid van de taverna en gaan we terug naar het appartement.
We zien Edi en Yorgos straks nog wel. Onderweg zien we nog 17 gekko’s en ik zie later nog een grote bij het appartement. Goeie score dus. We kletsen nog een poos bij de bar en gaan dan om 1:00 uur naar boven. We hadden al afscheid genomen van Edi. En doen dat nu ook met Yorgos en Eirini. We wensen Eirini heel veel succes voor aanstaande maandag wanneer ze met haar nieuwe opleiding gaat beginnen. Ze is best nerveus.
Zondag 11 oktober 2015
Het weer: GR 25 graden en bewolkt, NL 14 graden en zonnig
Om 8:15 uur loopt de wekker bijna af, maar ik was al wakker. Ik lag alleen nog maar wat te dommelen. We douchen allebei, ik zet nog even koffie voor René en ik neem zelf cola. Verder is alles op of al weggegooid. De laatste spullen gaan in de koffers en rugzakken. Ik was de glazen en mokken nog even af en dan om 9:15 uur gaan we naar beneden. We leveren de sleutel in bij de bar en nemen afscheid van Rania. Sybilla, Hans en Silvia plus bijna alle katten bij het appartement zwaaien ons ook uit. We rijden weg en realiseren ons dan dat we nog wat rommel in de auto hebben, bonnetjes en zo. We stoppen daarom op de eerste parkeerplaats langs de hoofdweg, vlak voor de tunnel en gooien daar de spullen weg. Wat we nog wel mee willen hebben gaat in de rugzak. Bij het laatste tankstation voor het vliegveld gooien we nog voor 10 euro in de tank. Het streepje staat nu weer precies zoals we hem meegekregen hebben. Wanneer we bij het vliegveld zijn, zijn we 15 minuten te vroeg. Maar de man van The Best is er al en we rekenen gelijk bij hem ook de 10 euro van de lekke band af. Verder is alles in orde en kunnen we gaan inchecken. Ik zie twee dames van Sunweb lopen en vraag hen of de incheck balies al bekend zijn. Dat zijn ze, balie 32 en 33. De bussen moeten nog komen, dus wij checken snel in. Ook al hebben wij al stoelen, namelijk die bij de nooduitgang. Het scheelt weer een heel poos in de rij staan. René wil dan nog even roken. En terwijl we door de hal heen lopen en deuren naar de douane zien, zien we dat daar een enorme rij staat. Dat wordt nog een dingetje. We gaan eerst naar buiten toe. Na het roken gaan we snel naar binnen en sneaky in de rij staan. Wanneer we bijna bij de deuren naar de douane zijn, wordt de rij afgebroken en moet iedereen daarna naar de andere ingang. Dus weer het hele gebouw door en dan daar in de rij gaan staan. Maar die rij gaat wel een heel stuk sneller. We wandelen nog even door de taxfree maar kopen niets. Geen rode Rizla en de lolly’s zijn dezelfde als vorig jaar. Geen special edition. We lopen dan maar naar gate 6 en gaan wachten totdat we kunnen gaan boarden. Uiteindelijk verandert de gate in nummer 5. Wanneer we aan boord van het vliegtuig stappen, merken we al dat de wind enorm aan het aantrekken is. De kans op Sirocco is erg aanwezig. In het vliegtuig geeft de piloot al aan dat het stijgen met veel turbulentie gepaard zal gaan door de wind en de ligging van de baan. En inderdaad hobbelend het behoorlijk. Ook tot aan de alpen blijft het hobbelig. De vlucht verloopt verder prima en we landen op tijd, 15:00 uur Nederlandse tijd, op Schiphol. Ook de koffers gaan redelijk vlot. We gaan met de bus naar P3 en stappen daarna in onze eigen auto en rijden naar huis. Om 17:30 uur zijn we in Meppel en zit de vakantie er echt op.
Het totaal aantal gekko’s van deze vakantie is 245 stuks.
Voor de rest van de vakantiefoto’s zie HIER