Woensdag 17 september 2014
Het weer: NL 10 graden en mistig, GR 28 graden en half bewolkt
De bedoeling was om tot 01:00 uur te slapen en dan op te staan. Maar ik kon niet slapen, er speelde veel te veel door mijn hoofd. En René had alleen maar hazenslaapjes. Dus dan er maar eerder uit en de rest maar inpakken. Om 2:10 uur vertrekken we vanaf huis. We zouden om 2:30 uur, maar ze voorspellen mist, dus leek het ons verstandiger om iets eerder te vertrekken. En inderdaad, in de omgeving van Amersfoort trekt de boel helemaal dicht. Maar na Baarn is alles weer helder. We komen om 3:50 uur bij P3 aan, en ons kenteken wordt herkent door de slagboom. René ziet dat het helemaal vol staat en wordt door iemand gedirigeerd naar rij 407, daar staat hij helemaal aan het eind, half op de stoep geparkeerd. De bus brengt ons naar vertrekhal 1 en Rick, Geeske en Iris blijken al bij vertrekhal 3 te staan. De incheckbalies 3 tot en met 5 zijn bij onze hal, dus komen ze naar ons toe lopen. Iris heeft in de auto al een poos geslapen en is zo wakker als wat.
We checken allemaal in en mogen straks naar C15. Maar eerst door de douane heen. Die is helemaal opgeknapt. Je moet zelf je boardingpas scannen, dan vervolgens wel weer bijna alles in de bakken doen. Maar deze keer hoefde ik mijn bergschoenen niet uit te doen. Je moet nu zelf in een scanner stappen, met je voeten op de gele patronen en je handen omhoog. Ze wilden daarna even zo goed mijn schoenen nog controleren, maar dat was alles. Het gaat zo in ieder geval een stuk sneller. De boarding is om 5:55 uur, dus we hebben nog even tijd om rond te kijken. De heren willen uiteraard even roken en ik ga samen met Iris naar de vliegtuigen kijken. Het klikt wel goed met haar en mij. René vind ze vooral erg lang geloof ik. Misschien dat ze na een paar dagen ook bij hem wat vrijer wordt. Om 6:35 vertrekken we uiteindelijk. We gaan vanaf de polderbaan. Deze keer met het vliegtuig en niet met de auto voor René. Dat gaat wel een stukje sneller. Wij zitten op stoel 32c en 32d. De familie Roubos zit op 2a, b en c. De vlucht verloopt rustig, verwachtte vliegtuigtijd is 3:07 uur. En dat klopt wel aardig. Het laatste stuk vlak voor Kreta krijgen we nog wat turbulentie, maar dat is dan ook alles. Op Kreta duurt alles wat langer. De koffers laten op zich wachten, maar dat is ook niet zo gek als ze van 3 vluchten tegelijk de koffers op de band gooien. En wanneer we dan de koffers hebben en ons afgemeld hebben bij de hostess, is de man van The Best nergens te vinden. René belt ze en hij blijkt onderweg te zijn. We lopen achter hem aan naar het terrein aan de overkant van de weg, bovenaan. En daar blijkt dat de auto beneden stond. Hij haalt de auto voor ons op en dan blijkt er weer geen kinderzitje te zijn. Dus moet die nog even opgehaald worden. Uiteindelijk zitten we in de auto, met alle bagage. Beetje proppen, maar het past. Op de terugreis zit hij niet zo vol, Rick, Geeske en Iris gaan 10 dagen en wij 15. Dus wij brengen hen wel naar het vliegveld, maar dan zonder onze koffers uiteraard. Om 12:30 uur zijn we bij het appartement. Daar ben ik blijkbaar zo blij om te zijn, dat ik de grond kus…. Nou ja, de veter van mijn ene wandelschoen haakt achter een haakje van de andere schoen en ik beland op beide knieën op de grond. Broek vies, iets kapot en twee geschaafde knieën. Haha, heb ik weer, het zal ook eens niet.
Nadat we wat gedronken hebben en wat bijgekomen zijn van het gereis, brengen we de koffers naar de kamers. De familie Roubos zit in 101 en wij in 305. Voor hun erg makkelijk, dan hebben ze goed bereik met de babyfoon. Wij zitten graag helemaal bovenaan. Mooi uitzicht en lekker rustig.
Nadat de koffers uitgepakt zijn, gaan René, Geeske en ik direct maar even boodschappen doen. En ik leg gelijk de nieuwe mappen met de routes bij de bar neer. Rania is er erg blij mee, vooral met die Engelstalige. Ik zei dat ze nu de routes ook zelf konden rijden in de winter. We rijden naar de SPAR en slaan gelijk diverse spullen voor het ontbijt in, nemen 6 flessen water mee per koppel en nog wat te drinken en knabbelen voor op de kamer. Wanneer alles in de koelkast zit, gaan we dan relaxen bij de bar. René neemt een biertje en ik een Fanta Lemon. Rick komt iets later er ook bij, en niet veel later volgen ook Iris en Geeske. Yorgos komt nog even langs gedag zeggen en ietsje later komt ook Edi bij het appartement langs. Rick, Geeske en Iris gaan nog even zwemmen, wij lezen nog even wat. Er zit overigens bij het appartement nu ook ineens een eend. Blijkbaar wil die ook lid worden van de Cretan Family.
Om 17:00 uur gaat René plat en ik werk het verslag een stukje bij. Om 17:30 uur gaan we douchen en omkleden en om 18:00 uur gaan we naar de taverna toe. Deze keer wel samen en zo vroeg in verband met Iris. Maar die blijkt helemaal gaar te zijn en ligt te slapen in de buggy. Maar op zich niet erg om zo vroeg te eten. We lusten inmiddels ook wel wat.
Rick heeft grote honger en bestelt nu eerst een halve kip van de grill, maar geeft bij Yorgos al aan dat hij misschien straks nog wel een tweede hoofdgerecht gaat bestellen. Geeske neemt Mousaka, René krijgt lamskoteletten en ik ga voor de Soutzoukakia. De heren nemen er bier bij, ik neem een rode wijn en Geeske gaat aan de verse jus. Na het eten krijgen we een bordje vol met watermeloen en druiven. En terwijl we daar mee bezig zijn, zegt Rick dat hij nog wel een gerecht lust en hij bestelt nog een Stifado. Maar dan zonder de aardappelen en de garnituur, alleen wat brood. Waar laat hij dat toch? Ik weet dat hij ruim 8 kilo kwijt is geraakt tijdens het eerste seizoen dat hij zijn eigen restaurant heeft (by the way, een goede tent om een hapje te eten, Ricky’s eetcafe in Ossenzijl), maar dat hij zo uitgehongerd was dat hij twee hoofdmaaltijden per keer op kan… Dat wordt nog wat.
Yorgos geeft aan dat hij weinig raki heeft om uit te delen. Hij heeft zelf bij moeten kopen en de prijs was hoog. Hij kon wel dubbelgestookte kopen, maar die bewaart hij voor thuis voor de winterperiode. Hij heeft er een klein proefflesje van en laat René en Rick deze ook proeven. De smaak is echt anders en het alcoholpercentage is ook hoger. Geeske en ik krijgen een klein glaasje met wat ik vermoed dat Martini Bianco is. Wel lekker, maar Geeske vindt deze te sterk. Zij drinkt bijna niet meer en al helemaal geen sterk spul meer. Om 20:45 uur gaan we terug, via de winkeltjes, want ik heb alleen maar zonnebrand met factor 2 of 30 mee. We kopen hier dus nog maar even een factor 10.
We drinken nog wat bij de bar, Rick houdt het al rap voor gezien, die is af. Katerina komt nog even bij het appartement langs, die ziet er fantastisch uit. 25 kilo lichter!! Dat is zeker goed te zien. Niet lang daarna volgt Geeske het voorbeeld van Rick. De babyfoon doet het prima overigens. Dus dat is mooi. René en ik hadden beloofd dat we op zouden blijven voor Yorgos, maar om 22:30 uur houden ook wij het niet meer vol en verontschuldigen we ons bij Lazarus. We gaan echt slapen.
Oh ja, bij het appartement zie ik nog twee gekko’s, een kleintje en een grote. Beide bij ons op de etage.
Donderdag 18 september 2014
Het weer: 24 graden en half bewolkt
Volgens de weersvoorspellingen zou het vandaag een mindere dag worden. En op zich klopt dat wel een beetje. Om 5:45 uur hoorde ik het al heel hard regenen. En wanneer we rond 9:30 uur aan het ontbijt zitten, zie ik over zee nog een buitje aankomen. Ach, dan is het stof ook weer uit de lucht. René hoefde overigens geen brood te halen, we hadden met Geeske afgesproken dat degene die als eerste wakker was, brood zou halen en dan bij de ander aan de deur zou hangen. Blijkbaar waren zij eerder wakker, want bij ons hangt een zak met een brood aan de deur.
Om 10:30 uur zijn we beneden. Tot onze verbazing zit de eend nog steeds op het gazon van de zonneweide. Het beest is voor niemand bang en blijft hier mooi zitten en rondlopen. Wij proberen nog of we de kinderstoel in het midden van de achterbank kunnen zetten, Iris wil namelijk steeds met de knoppen van het raam spelen en dat lukt dan niet meer. Maar het lukt niet om hem goed vast te krijgen, dus dan maar weer bij het raam en die op vergrendeling. We gaan vandaag een middelmatig ritje maken qua afstand, maar zeker niet qua dingen die er te zien zijn. We rijden eerst van Malia naar Kritsa. Daar parkeren we aan het einde van het dorp de auto en lopen we het dorpje even door. Ik vind toch nog weer een paar blauwe deuren.
En het lukt ons om geen kunst te kopen, terwijl er zat moois te zien en te koop is. We drinken nog wat op een terrasje en gaan dan nog naar de grote kerk in het centrum. Daar doen we een donatie aan de kerk en steken we wat kaarsjes op. Ik doe er eentje voor mijn vader, die erg ziek is. Baat het niet, het schaad ook niet.
Van Kritsa rijden we naar boven naar het Katharo plateau. En daar wordt de weg ook direct een stuk slechter. Deze keer rijden we niet van Katharo naar Lassithi, maar gaan we naar Males. Dat is ook voor ons een nieuw stuk om te rijden. Iris vindt auto rijden prachtig en houd zich stevig aan het de hoofdsteun voor haar vast.
Ze wil steeds weer door bochten heen en vind rechte stukken een stuk minder leuk. Ook off road vind ze grappig. Ze kijkt haar ogen uit en niet alleen zij, maar ook Rick en Geeske vinden het prachtig. Uiteindelijk komen we in Males uit, daar moeten we door hele smalle straatjes heen om de hoofdweg te bereiken. En vanaf daar gaan we naar links richting Kalamafka. We stoppen nog even in Anatoli om een hapje te eten. We hebben inmiddels wel trek gekregen. Geeske en ik nemen beide een Griekse yoghurt met honing, de heren nemen ieder een Griekse salade en samen een groot bord met patat. Iris wil geen yoghurt of salade, alleen wat brood. Maar ze eet later toch nog best veel patatjes. We rekenen af en rijden dan naar Kalamafka, iets buiten het dorp zit het uitkijkpunt waarbij je beide kusten kunt zien. Zowel noord als zuid.
We maken wat foto’s en Iris gaat zelfs nog even poseren, terwijl ze liever niet op de foto wil. Daar maakt mama natuurlijk gelijk gebruik van.
Dan gaat de reis weer verder. In Pyrgos nemen we de afslag naar Kroustas. Daar zit nog een heel klein stukje off road in en dan rijden we Kroustas al binnen. Van Kroustas rijden we verder naar Kritsa en dan terug naar Malia.
Om 16:40 uur zijn we terug bij het appartement. Iris heeft het laatste stuk geslapen, dus we kunnen vanavond wat later eten. René leest op het balkon nog wat en ik werkt het reisverslag weer bij. Om 17:15 uur gaat René even slapen en ik ga nog even wat lezen.
We gaan, nadat we gedouched zijn, om 19:00 uur naar beneden bij de bar zitten. Rick en Geeske zijn er al, maar we hebben geen haast en Iris vermaakt zich ook wel. Ik rij wat rondjes met haar rond het zwembad en het appartement. Na een paar biertjes zijn de heren zover dat ze naar de taverna toe willen. Nikos ziet ons al aan komen lopen en begroet René en mij direct. Keurig! Hij brengt ons naar een tafeltje toe, maar daar zit een papiertje op van gereserveerd, maar Yorgos geeft aan dat we overal mogen zitten waar we maar willen zitten, al moet hij er mensen voor van tafel sturen. Hahaha. We zijn vrij vlot uit onze keuze voor het eten. René en ik nemen Bifteki. Geeske wil graag Soutzoukakia en Rick geeft aan dat hij het aan Yorgos over laat. Zolang het maar geen vis is. Maar daardoor veranderd de keuze van Geeske ook, die heeft namelijk geen keus meer, ze krijgen samen een twee persoonsschotel. Voor Iris vragen we of het ook mogelijk is om een pannenkoek te maken. En dat kan wel. Alleen vergeet Yorgos deze door te geven aan de keuken, waardoor zij vrij laat pas haar eten heeft. Iris heeft sowieso vanavond niet echt haar avond. Ze is wat raar wakker geworden na het ritje in de auto en sinds dat moment is alles nee en is ze een beetje dwars en verkeerd. Ook vind ze Yorgos en Aristo maar niets. Ze is bang voor ze, en wat ze ook proberen, niets helpt. Dat komt vast een andere dag wel goed, maar vandaag niet. Ze wil wel met ons naar de speeltuin toe en ik moet er ook aan geloven, ze zal mij wel even laten zien waar alles is.
Wanneer het eten komt, blijken Rick en Geeske een grote schotel te krijgen met kip en varkensvlees met gesmolten kaas, en champignons en aardappelen. Het ziet er niet alleen erg lekker uit, dat blijkt het ook te zijn. Iris neemt een paar happen brood en wat happen van haar pannenkoek, maar bakt er niet veel van. Wel voert ze mij steeds stukjes watermeloen en dat vindt ze wel grappig.
Om 22:45 uur rekenen we af en gaan we weer terug. Deze keer via de langere route. Dan kunnen we tenminste gekko’s tellen. En we zien er vanavond wel 15 in totaal!
Geeske gaat bij het appartement Iris in bed doen, en we zien haar zelf ook niet meer terug. Rick blijft nog een hele poos bij ons aan de bar zitten. De heren tikken aardig wat baco’s weg, Yorgos sluit zich bij hen aan qua keuze van drank en met zijn drieën drinken ze de hele fles Bacardi black leeg. René schakelt daarom maar over op Dimple. Ik neem een paar sexy ouzo’s en wat water. Rick neemt nog een cheeseburger, maar blijkt zijn taks bereikt te hebben. Hij vindt de sla tussen de cheeseburger heel erg mooi groen, en dat blijft hij wel een paar keer zeggen. Hahaha. Hij zit vol, wanneer hij nog maar de helft op heeft en ook zijn drinken laat hij staan. Tijd om naar bed te gaan. Ik drink daarom dat glas nog maar leeg. Dan help ik Lazarus nog even met opruimen en sluiten we samen met Yorgos af. We hebben wel wat kunnen praten vanavond. Zo heeft Yorgos mij nog een leuke route laten zien op de kaart, maar die bleken we al te kennen. Om 2:20 uur gaan we naar boven en gaan wij ook slapen. René wou nog een klein stukje rijden morgen, maar Rick heeft meer zijn oren staan naar een rustdag en gezien deze avond lijkt mij dat een beter idee. Die kunnen we zelf trouwens qua werkdruk thuis hier ook al gebruiken. Een dagje lekker niksen.
Vrijdag 19 september 2014
Het weer: 24 graden, half bewolkt en vrij veel wind.
We staan om 10:00 uur op. Het plan was eerst om rond 11:00 uur misschien een klein stukje te gaan rijden. Maar zoals ik gisteravond al aangaf, lijkt het me beter om een rustdag te pakken. Rick kan zich daar prima in vinden. Na het ontbijt pakken we de daarom de zwemspullen en gaan we een poos bij het zwembad liggen. We duiken er nog even in, ook al is het water best wel koud. Iris wil niet verder het water in dan tot haar beentjes. Dus verder dan het babybadje komen we niet.
Wel vind ze het leuk om iedereen nat te spuiten en gooien. Om 14:00 uur hebben we wel genoeg zon gehad. Rick en Geeske gaan wandelen met Iris in de hoop dat zij moe wordt en een poos gaat slapen. Wij gaan nog even naar dorp toe. René wil vloei halen en er moet gepind worden. En ik wil graag een hoedje en een nieuwe pot dagcrème van Olivelia. Ik kan altijd net een jaar met zo’n pot redden. Dus ik heb weer voorraad. We eten zelf nog ergens wat in het centrum. De keuze valt op bugatsa. Heerlijk. Lekker met veel poedersuiker en kaneel. En ieder een groot glas tonic. Dan wandelen we weer terug. We hadden de handdoeken bij het zwembad laten liggen, maar gaan niet meer zonnen of zwemmen. Wel gaan we nog een poos bij de bar zitten lezen. Om 17:00 uur gaan we naar boven en gaat René plat. Ik ga eerst douchen, zodat mijn haar straks droog is en dan werk ik het verslag bij. Om 18:00 uur maak ik René weer wakker.
We gaan om 19:00 uur naar beneden en zitten nog een poos bij de bar. De eend is er nog steeds, hij is alleen vanavond even weg geweest. Hij heet inmiddels Donald. Brood lust ie niet echt, maar wel sla. Vast een vegetarische eend of zo.
Na een poosje komt Rick tevoorschijn. Hij is net wakker. Geeske staat onder de douche. En dat gaat Rick ook nog even doen. Rond 19:45 uur zijn we zover en lopen we naar het restaurant. We vinden weer een mooi tafeltje, direct vooraan. René en Rick nemen filet a la crème, Geeske gaat voor spaghetti Bolognese (samen met Iris) en ik ga voor de souvlaki. Iris moet nog steeds niets van Yorgos hebben. Het is al wel iets beter, maar nog geen lachje. Yorgos sluit een weddenschap af met Henk en Anja, dat hij Iris kan laten lachen voor zondagavond het einde van de avond. Nou, we zijn benieuwd. Hij haalt bij de buren een klein ceramieken visje voor haar en ze krijgt een ijsco.
Maar nog steeds geen lachje. Ze is wel blij met haar cadeautjes. Na een bak koffie voor René en mij, rekenen we af en gaan we weer terug naar het appartement. Het is vandaag erg winderig en dus maar weinig gekko’s. We zien er uiteindelijk maar 10. René haalt bij het appartement voor mij de laptop op, zodat ik het reisverslag dit jaar live kan zetten tijdens de vakantie. En ik werk het direct tot heden bij. We drinken met de z’n allen nog wat bij bar. René en ik hebben opnieuw Yorgos beloofd dat we op hem wachten.
Geeske haalt ook even haar laptop op, daar doet office het niet goed op. René kon daar wel even naar kijken en het lukt hem om het probleem op te lossen. Inmiddels zijn Edi en Yorgos er ook. Yorgos heeft zin in poolen en gaat eerst met Marco poolen. Hij wint van Marco en daarna wil hij met z’n vieren poolen. Ik samen met hem en Rick en René samen. Met een aantal creatieve regels die Yorgos volgens mij soms ter plekke bedenkt, winnen uiteindelijk toch de heren. Rick kan behoorlijk poolen. René en ik doen altijd maar wat. Na het potje zijn er al wat gasten naar hun kamer gegaan en Yorgos vraagt daarom aan Bert, een nieuwe gast die hier samen met zijn neefje is, of hij bij ons komt zitten. Jos, een Belg, komt er uit zichzelf bij zitten. Al gauw gaat het gesprek over niets anders meer dan eten en wat waar het beste is. Jos is kok en Rick ook. Maar Jos is er van overtuigt dat alles in België beter is. Om 2:15 uur vind ik het wel mooi geweest. Ik zet vast samen met Lazarus de tafels en stoelen weer goed en ga dan vast naar bed. Ik moet toch nog eerst mijn voeten wassen en zo. Ik was namelijk op mijn hakken heen gegaan naar het restaurant, maar op mijn blote voeten terug. En die zijn me nu toch een partij vies! Nadat ik nog wat aantekeningen voor het reisverslag gemaakt heb, lees ik nog wat. Mijn boek, Inferno van Dan Brown, is erg spannend. Dan komt René ook binnen. Om 2:45 uur doe ik het licht uit.
Zaterdag 20 september 2014
Het weer: 28 graden en zonnig
Ik had de wekker voor vandaag op 8:30 uur gezet. We willen namelijk om 10:00 uur ongeveer richting de zigeunermarkt in Heraklion. Om 9:00 uur hoor ik dat er een zak brood aan de deur gehangen wordt. Geeske had gisteren voor ons en voor Marco en zijn vrouw gehaald. Vandaag had Marco beloofd om te halen. En inderdaad hangt er dus een brood aan de deur. We ontbijten even, met een lekker vers gekookt eitje erbij. En dan gaan we naar beneden. Niet veel later verschijnen ook de anderen. We stappen in en rijden naar Heraklion. Onderweg komen we erachter dat we vergeten zijn voor Iris een speen mee te nemen. Ze gebruikt hem niet veel, maar als ze moe wordt wel. Dus zit er niets anders op dan straks te kijken of we er ergens eentje kunnen kopen. Dat moet vast lukken. Eerst gaan we naar de zigeunermarkt toe. We parkeren de auto weer op ons vaste plekje. En dan lopen we weer ietsje terug. Het is erg druk op de markt. Rick en Geeske kijken hun ogen uit.
Heel veel groente en fruit, maar ook veel nep artikelen. Een paar Nike Air schoenen voor €10,00. Of Converse gympen voor €15,00. Echt natuurlijk maar niet heus. Ik koop een halve kilo rozijnen voor €2,50. En die zijn erg lekker. René en Rick kopen ieder een zak voor met pakjes vloei. Dan heeft Iris het eigenlijk wel gehad met al die mensen en herrie en ze mag van ons niet uit de buggy. En dat wil ze nu juist wel. Maar dat kan hier gewoon niet, het is te druk en onoverzichtelijk. We stappen weer in de auto en rijden naar de parkeerplaats bij de haven. Nu mag Iris wel even lopen. Aan het handje lopen we langs de bootjes in de haven. En dan vanaf daar naar boven richting de Loggia. René duikt al vrij gauw een winkeltje in om te kijken of daar misschien een speen te koop is. Dat niet, maar Iris ziet wel een mooie roze tas met Hello Kitty erop. Haar favoriete kleur en figuurtje. Dus die moet mee. Vol trots loopt ze er vervolgens mee door de stad. Bij de Loggia zoeken we een plekje op het terras van Platanos. We drinken wat, Iris eet een stuk tosti en we bezoeken even de toiletten.
Dan bedenken René en ik tegelijk dan in het nieuwe winkelcentrum Hondos, een soort van Bijenkorf, vast wel een speen te koop is. En inderdaad daar vinden we een heel rekje vol, met allerlei modellen. Na het afrekenen, lopen we richting de pita gyros tent. We lusten zelf inmiddels ook wel wat. Maar daar is het toch een partij druk. Dus even goed zoeken en dan ziet René een tafel die ruim genoeg is. De ober zet er nog een tafeltje bij. We bestellen drie pita gyros, Geeske neemt een pita met kip souvlaki en Iris eet een paar patatjes met ons mee uit de diverse broodjes. Allemaal een cola erbij en voor Iris een flesje met sap. Ook regelen we een glas heet water, om de spenen in te ontsmetten. Iris is weer blij en wij ook, want ze werd net wat erg jengelig. Het is ook erg warm vandaag. Vooral Rick heeft daar last van. Hij is gisteren net als René behoorlijk verbrand en is nu nog steeds erg rood. Bij René is het meeste al weer weggetrokken en bruin, maar Rick heeft rood haar en blijft dus erg rood. We hebben het allemaal wel warm en gaan daarom weer terug naar de auto. We zijn nog maar net op pad of Iris slaapt al met haar nieuwe speen in de mond.
Om 15:15 uur zijn we terug bij het appartement. We brengen de spullen terug naar de kamers en dan René en ik alvast bij het zwembad liggen lezen. Rick en Iris gaan slapen en Geeske gaat nog even samen met ons zwemmen. Maar wat is dat water toch koud! Het lijkt iedere dag wel frisser te worden. Na wat rond hangen in het water, zoeken wij de zon weer op en gaat Geeske naar hun kamer. We zien elkaar straks wel weer wanneer we gaan eten. Wij gaan rond 19:00 uur bij de bar zitten. Om 19:30 uur zijn we compleet en gaan we volgens Iris naar Ei toe. Oftewel Edi. René neemt vanavond de Souvlaki, Geeske gaat voor de Soutzoukakia, ik neem Gemista en Rick laat het weer van de jongens afhangen en krijgt 1 persoons Tigani. Dat is een pannetje met patat, kip, varkensvlees en saus. Heel lekker! Yorgos probeert weer van alles om Iris te laten lachen en hoewel het al beter gaat dan de dag ervoor, lukt het hem weer niet. Tot onze verbazing komen de Crazy Brothers met hun vrouwen, en een zoon met vrouw ook nog langs. Die konden niet naar Cretan Family komen omdat alles al vol zat. Ze zitten in Analipsi, vlakbij Gouves. Een half uurtje rijden vanaf hier. Maar daarom des te leuker dat ze toch even hier komen eten.
Om 22:30 uur gaan we terug richting het appartement. Het is een goede gekko avond. We zien er onderweg 24! Rick wordt zelfs erg fanatiek in het zoeken. En hij weet nu ook hoe zijn derde tattoo eruit moet komen te zien, hij wil een gekko. Later bij het appartement zien René en ik er nog 3 op de galerij. We kletsen nog een poos bij de bar. Roelie en André komen ook nog even. Op het laatst blijven Rick, René en ik over met Yorgos. De gesprekken worden serieuzer maar wel goed. Ik ga rond 2:30 uur naar bed. René gaat nog even bij Rick een biertje drinken en volgt later.
Zondag 21 september 2014
Het weer: 28 graden en zonnig
Vandaag is het een rustdag. Daarom staan we rond 9:00 uur op. Ik had rond 8:00 uur al in de gaten dat ik vandaag mijn off day heb. Mijn maag zit nu al in de knoop en ik heb nog niets gegeten. En dat besluit ik ook maar niet te doen, hoewel Geeske wel heerlijke bolletjes heeft gehaald. René eet wel lekker. Ik hou het bij een mok thee en een glas ranja. Misschien dat ik ze later op eet.
Om 10:15 uur gaan we naar beneden. Hoewel het een rustdag is, gaan we een heel klein stukje met de auto, namelijk naar Potamos beach. Dat is het laatste strand voor de opgraving. En dus best een stukje lopen, daarom nemen we mooi de auto. Misschien dat Iris de zee wel in durft, maar dat blijkt ijdele hoop. Ook de zee vindt ze maar niets. Geeske is ook niet zo van zwemmen in zee, en met z’n tweeën blijven ze achter bij de zonnebedjes. Ik ga met de heren wel zwemmen en het water is heerlijk. Absoluut niet koud. We gaan twee keer het water in en laten ons weer opdrogen. Ik reken de zonnebedjes af. Normaal zijn die €3,00 per bedje, maar de man maakt een fout met het terug geven van het geld en ik krijg €6,00 teveel terug. Dat is scheelt mooi de helft. Wanneer iedereen weer is opgedroogd en zoveel mogelijk van het zand weer kwijt is, stappen we rond 13:00 uur in de auto en rijden we naar de taverna toe. Daar nemen we wat eten. De porties vallen voor een lunch wat erg groot uit. Rick en René nemen ieder een halve kip op aanraden van Aristo. Die zijn namelijk net klaar op de grill. Geeske en Iris nemen allebei tomatensoep en ik neem een Griekse salade. We krijgen er ook gewoon weer brood bij en na het eten ook weer watermeloen. Bommetje vol, rekenen we weer af. De heren moeten met Aristo raki drinken en Iris krijgt een babyraki, alleen wat water. Maar dat vind ze wel erg leuk. Na twee glaasjes ieder, gaan we terug naar het appartement. Daar zwemmen en zonnen we een poos.
Totdat we te rood zijn om nog te blijven liggen. Dan verkassen we naar de bar. Om 17:15 uur gaan we naar boven. René gaat plat en ik douche eerst en daarna doe ik wat handwas. Ik werk het verslag nog even bij en uiteindelijk rond 19:00 uur gaan we naar beneden. Om 19:15 uur is de groep compleet en gaan we naar de taverna. Iris is niet te genieten vanavond. Helemaal dwars en verkeerd, dus maar even zien hoe dat straks gaat.
Omdat we voor de lunch al veel gegeten hebben, hebben we geen van allen behoefte aan veel eten. Yorgos stelt voor om mezedes te doen. En dat lijkt ons ook wel een goed idee. Een boel voorgerechtjes bij elkaar. Rick vraagt of Iris een kleine omelet kan krijgen, en dat kan natuurlijk. Wij krijgen heel veel gerechtjes. Keftadakia met kaas, feta sto fourno, paprika met feta, Gemista, twee knoflookbroodjes, gevulde paddenstoelen, Mousaka, Soutzoukakia, aubergine met tomaat en feta, Dolmades met tzatziki. Veel te veel. Maar wel allemaal erg lekker.
Uiteindelijk is Iris zo verkeerd en dwars dat Geeske met haar eerder terug gaat. Heel vervelend, maar met een kindje van 2 ½ kun je dat soms zo hebben. Twee is nee, en dat zeggen ze niet voor niets. Wij blijven met Rick nog een poosje zitten, maar zitten zelf ook erg vol. Na nog een drankje voor de heren en mij, metaxa 3* en ouzo met vanille, gaan we afrekenen en weer terug. Om 21:30 uur zijn we terug bij het appartement. Onderweg hebben we deze keer 22 gekko’s gezien en later zie ik er nog eentje bij ons appartement zitten. Dus 23 in totaal. We zitten nog een poos bij de bar, Geeske komt ook, wanneer Iris eindelijk slaapt. Rond 0:00 uur zijn Yorgos en Edi er ook weer en ietsje later komt oom Michalis nog binnen lopen met een paar vrienden. Eentje van hen heeft toch een muziekinstrument meegenomen, terwijl Yorgos zijn hoofd niet naar muziek spelen heeft staan. Maar volgens mij is dit juist wel goed voor hem, en niet veel later speelt hij er toch even op. We laten de heren lekker spelen en gaan naar onze kamer. Om 1:00 uur gaan we slapen.
Maandag 22 september 2014
Het weer: 30 graden en zonnig, zelf heel erg heiig
Vandaag is een dag dat we een lange rit gaan maken. Omdat het vandaag zo warm gaat worden, heb ik besloten dat we de bergen in gaan. Hoe hoger je komt hoe koeler het wordt. Dus we staan op tijd op. Ik ben om 7:45 uur wakker en ga me vast wassen en aankleden. Dan maak ik René wakker. Ik maak vast koffie en thee, terwijl Geeske brood haalt. Wanneer zij dat gebracht heeft ontbijten we vlug even. En om 9:15 uur gaan we naar beneden. Daar zit de familie Roubos al te wachten.
We stoppen eerst even in het dorp om te pinnen en belegde stokbroden bij de bakker te halen. Waar we vandaag namelijk heen gaan, zit niets om te kunnen eten. Voor €8,80 heb ik vier grote belegde stokbroden, dus dat is niet duur. Geeske heeft voor Iris allemaal broodjes met nutella gemaakt en in een bakje meegenomen. Drinken hebben we meegenomen bij de bar vandaan, dus nu kunnen we echt op pad. We rijden eerst naar Heraklion, daar nemen we de afslag Gazi, naar Anogia. We stoppen af en toe voor wat foto’s en om even de benen te strekken. Bij Anogia nemen we de afslag naar de Ideon grot. Deze ligt bij het Nida plateau. Een prachtige omgeving met hele hoge bergen. En heel weinig toeristen. We bezoeken de grot, waar het heerlijk koel is.
Dan lopen we terug naar de auto en zet René de GoPro erop. Dat is ons nieuwe speeltje van de vakantie. Een actioncam die eindelijk goede beelden van de hobbelige routes zou moeten kunnen maken. We rijden naar het Nida plateau en stoppen even bij de taverna.
Geeske moet naar het toilet en Iris moet een schone luier. Geeske gaat er wel even heen, maar de boel is te vies om aan te pakken. Het lucht wel op. Iris geven we bij de auto maar even een schone broek. Dan gaat de reis weer verder. We rijden naar het skiresort. Het blijft een gek gezicht, een prachtig gebouw, dat nu helemaal vervallen is en overgenomen is door de geiten en schapen.
Iris is helemaal gek op de geitjes en wil ze zelfs meenemen in de auto. Dus is het maar goed dat Geeske er een filmpje van gemaakt heeft, zodat ze de geitjes altijd later kan bekijken. We rijden weer terug naar de verharde weg en slaan linksaf. Daar nemen we de afslag naar het planetorium op de berg. Normaal zal je hier vast prachtig uitzicht op Heraklion hebben en sowieso op de kust, maar het is vandaag heel erg heiig en je ziet dus niet zo veel.
Wel is het hier erg fris met die wind, ik heb zelfs kippenvel en erg koude handen. We eten onze broodjes op en dan gaan we weer verder. Eerst weer terug naar beneden en dan volgen we de weg verder richting Gergeri. Al gauw wordt de weg onverhard.
René en ik hebben deze route al een paar keer gereden, maar hij blijft prachtig en hopelijk is hij nu ook goed in beeld gebracht door de camera. Het is 14:00 uur wanneer we bij de verharde weg aan de andere kant van de bergen uit komen. We hebben dus nog wel wat tijd over en dus besluiten we nog even de weg naar Rouvas te nemen. Daar eindig de weg bij een grote picknickplek en daar begint de kloof van Rouvas met zijn stroompjes en bos.
Het blijkt een twee daags feest te zijn ter ere van Agios Yiannis. En een boel Grieken zijn hier met auto’s heen gekomen om te picknicken of te barbecueën. Wij lopen eventjes naar het beekje toe en een heel klein stukje de kloof in. We passeren daarbij een tafel met Grieken die het heel gezellig hebben en René en Rick krijgen direct een bekertje met wijn aangeboden. De wijn is heel sterk, volgens Rick kon het wel wijn met raki zijn of zoiets. En dan krijgen we ook nog gebraden worst aangeboden. Die slaan we beleefd af. We hebben net ons brood op. Maar wel heel aardig. Als je niet uitkijkt, zit je volgens mij zo bij hen aan tafel en komen we er niet meer weg. We lopen verder een stukje de kloof in, maken wat foto’s en gaan dan weer terug. We bedanken de Grieken weer, ik wens hen nog een smakelijk maaltijd verder en dan lopen we weer naar de auto. Ik zie dat hier ook een punt is waar je water kunt tappen, dus ik besluit mijn flesje water nog even bij te vullen. Dan rijden we weer terug naar boven en volgen we de verharde weg naar Gergeri. Iets na Gergeri stoppen we om de GoPro uit te zetten en van de wagen af te halen. Van Gergeri rijden we naar Agia Varara en vanaf daar terug naar Heraklion. Nu we uit de bergen zijn, merken we ook hoe warm het is. Daar hadden we in de bergen geen last van. Zodra we dus ook terug zijn bij appartement kleden we ons snel om en gaan we nog even een duik in het zwembad nemen. We hadden Iris beloofd dat we allemaal in het babybadje zouden gaan. En dat doen we dus ook. Met veel moeite wil ze er nu wel in staan. En op het laatst, wanneer we al gedreigd hebben met naar bed gaan (wat sowieso ook even moet) wil ze er dan toch verder in. Ze gaat even op haar hurkjes zitten in het badje en dan is ze eigenlijk helemaal door. Ze vindt het opeens wel erg lekker.
Dan moet ze toch echt gaan slapen. René en ik laten ons nog even opdrogen en gaan dan ook naar onze kamer toe. Maar Iris wil niet slapen. Dus om 18:00 uur vraag Rick of hij de auto sleutel wel even mag lenen vanavond. Zij gaan namelijk dan nu eerst even eten. Voor ons is dat te vroeg. Wij gaan zelf dan later wel eten. We zien elkaar later wel weer bij de bar. Ik werk het verslag weer bij en maak daarna René wakker. Tijd om te gaan douchen en omkleden. Ik heb nu wel weer iets trek.
Dus om19:00 uur wandelen wij zelf naar het restaurant. Onderweg komen we Rick en Geeske en Iris tegen in de auto, zij gaan nog even langs de SPAR. Ze vragen of wij ook nog iets moeten hebben, maar er schiet mij zo niets te binnen. We gaan in de taverna op ons oude vertrouwde plekje zitten, 31. Ik neem vanavond maar eens een half litertje Retsina. René houdt het bij bier, hij vraagt om een kleintje, maar krijgt een grote. Yorgos komt bij ons langs lopen en geeft aan dat hij vandaag erg lekkere lam heeft. Ik ben niet zo van lamsvlees, dus ik ga vanavond voor de kotopoulo fileto a la crème. René wil Gyros, maar moet eerst mee naar de keuken voor dat lamsvlees. Hij moet er nog even over nadenken, maar die kans krijgt hij niet. Yorgos schrijft al lamsvlees op. Na het eten, dan beide heerlijk is, bestellen we 2x 2 koppen akbak. Dan nog een Metaxa 5* voor René en ik neem nog een sexy ouzo. Lekker met stukken meloen erbij. Om 21:30 uur houden we het voor gezien en gaan we terug naar het appartement. Onderweg zien we 23 gekko’s en later bij het appartement nog eens 3. Dus weer een goede avond.
Bij de bar blijkt de Crazy Brother possie weer gearriveerd te zijn. Binnen no time, is het weer gieren van het lachen. Jammer, dat ze niet hier bij ons zitten. Maar zo wordt het ook nog erg gezellig. Rond 23:30 uur gaan zij weg en blijven we met een paar gasten zitten. Geeske is er niet bij, maar Rick wel. Sybilla is vandaag ook aangekomen en blijkt zelf in het appartement direct naast ons te zitten. Zij komt rond 0:15 uur binnen lopen. Ik ben dan eigenlijk al erg moe en bovendien word ik opgevreten door het ongedierte. Ik zit al onder de bulten en dat zijn er nu weer een stuk meer geworden. Dus om 0:45 uur ga ik naar boven toe. Ik maak wat aantekeningen voor het verslag, bekijk de foto’s van vandaag en lees nog heel even. Ik dommel wat, maar kan niet echt slapen. Het is gewoonweg te warm. Zelfs nu nog is het 26 graden. Morgen wordt het 36 graden zeggen ze.
Om 3:40 uur is René nog niet boven, dus stuur ik hem maar een appje, om te vragen of hij nog van plan is om te gaan slapen. Ik krijg terug dat hij samen met Rick nog even een biertje bij ons op het balkon komt doen. De heren kletsen nog wat, drinken samen 1 biertje en roken nog een laatste shagje. Dan gaat Rick terug naar beneden en gaan René eindelijk ook slapen. Het is inmiddels 4:15 uur.
Dinsdag 23 september 2014
Het weer: 35 graden en zonnig
Ik werd vandaag zelf wakker om 9:10 uur. Ik had de wekker gezet om 9:30 uur, maar dat is dus niet nodig. René laat ik tot 10:0 uur slapen. En dan moet ook hij wakker worden. De schoonmaakster wil toch ook zo aan de slag. We hebben vandaag een rustdag, dus verder geen haast. Het enige dat we vandaag willen doen is zwemmen en luieren. Het is veel te warm om wat te kunnen doen. Het wordt vandaag 35 graden. Er hangt nog geen brood aan de deur. Dus René trekt zijn kleren aan en gaat zelf brood halen. Hij hangt een brood bij 101 aan de deur, waar het nog diepe rust is. Wij ontbijten en gaan dan naar beneden.
De beste plek om te zitten of liggen of hangen is in het zwembad. Maar zelfs daar verbrand ik toch nog wel een beetje, ondanks de factor 30. Ik ben zelfs voor mijn doen echt een beetje kleur te krijgen. Om 15:00 uur houden we het voor gezien en gaan we naar boven toe om weer een broodje te eten. Dan is het toch ook voor ons tijd om naar de SPAR te gaan. Er blijken toch meer dingen op te zijn dan we dachten. Dus halen we de autosleutel weer op bij 101 en gaan we de voorraden weer aanvullen.Nadat alles bij het appartement weer in de koelkast staan gaan we naar beneden bij de bar nog wat lezen en ik werk het verslag weer bij. Ik zet het ook gelijk maar weer live.
Om 17:30 uur gaan we naar de kamer. Ik ga direct maar even douchen. René gaat even plat en dan gaat ook hij even douchen. Nadat we beide zover zijn, gaan we naar beneden naar de bar om nog even wat te drinken. We hebben allebei de korte broek maar aan gedaan. Het is gewoon te warm voor een lange broek en te plakkerig voor een jurkje of rokje. Om 19:10 uur gaan we naar de taverna toe met z’n allen. Iris is nu wel iets beter gemutst.
We bestellen vandaag allemaal hetzelfde. Een soort van stoofschotel, met varkensvlees en prei. Heerlijk! Iris eet wat van het vlees en de patatjes mee. Omdat ze best goed gegeten heeft mag ze met mij naar de speeltuin. Dat had ik haar beloofd. En omdat ze zo goed gegeten heeft mag ze ook een ijsco. Samen met mij gaat ze naar Edi die achter de bar bezig is en krijgt ze een bolletje vanilleijs met een palmboompje erin.
Helemaal blij! Marco vindt voor haar ook nog een van de hondjes om te aaien. En dan gaan we afrekenen. We hebben nog vijf euro tegoed, ze hadden niet genoeg wisselgeld.
Om de terugweg zien we 17 gekko’s, een kat en een muisje. Het is nog steeds 26 graden, maar morgen zou het beter zijn. We gaan nog een poos bij de bar zitten, deze keer met Geeske, Bert, Sander, Marco en Jolanda. Later komt Sybilla ook nog erbij. René gaat even naar de kamer om de laptop op te halen en ontdekt dat het daar wel bijna 35 graden is. Dus voor vanavond toch maar even de airco. Om 1:20 uur gaan we naar bed. Ik heb mijn zetjes lenzen waar ik eigenlijk tot zaterdag mee had moeten doen, nu al weggedaan. Ze irriteerden me zo, ze waren ook dikker en hadden meer aanslag. Jammer dan.
Woensdag 24 september 2014
Het weer: 27 graden en half bewolkt
Vandaag is weer een dag met een lange rit. We staan dus ook om 7:30 uur al op. Geeske wou weer brood halen, maar de bakker was nog niet open. Dan moeten we zo toch eerst meer even langs de bakker in het centrum, voor belegde stokbroden. Geeske wou toch ook even pinnen. We drinken op de kamer daarom alleen wat koffie en thee en een glaasje jus. René pakt de spullen van de GoPro in en ik maak een tasje klaar voor onderweg, met de kaart en zonnebrand, camera, dat soort spulletjes. Om 9:00 uur gaan we naar beneden en leggen onze spullen vast in de auto. René doet de ramen ook alvast naar beneden, zodat het wat door kan waaien. Om 9:10 uur komen Rick, Geeske en Iris ook. We rijden dus eerst naar het centrum toe om broodjes te halen en geld te pinnen. Dan draait René de auto en rijden we in de richting van Agios Nikolaos. Ik heb Rick de route gegeven, deze zat namelijk al in de map die bij het appartement ligt. Ik heb voor de zekerheid de gewone kaart ook mee, maar vandaag mag hij het eens proberen. We tanken bij het tweede tankstation dat we tegenkomen. En dan gaan we echt op pad. Iets voorbij Agios Nikolaos zoekt René een mooi plekje uit met uitzicht op de zee en daar eten we gezamenlijk ons ontbijt op. Wij hebben weer belegde stokbroodjes en Iris heeft een lekkere verse grote croissant. Er stopt nog een prachtige zwerfhond bij ons, die van ons allemaal een stukje van onze broodjes krijgt. En die laat hij zich goed smaken.
Dan stappen we weer in en rijden we verder. We nemen de afslag naar Ierapetra en gaan dan langs de zuidkust richting het oosten. Steeds weer door een klein dorpje en weer een baaitje aan de kust met prachtige strandjes. We nemen de afslag naar Kalo Nero en stoppen na een paar meter om de GoPro op de auto te zetten.
We zijn nu uit de meeste drukte en vanaf hier wordt de route echt mooi. Kronkelende weggetjes die dan weer heel erg omhoog gaan, dan weer naar beneden met eindeloos veel haarspeldbochten. Iris loopt weer te genieten, ondanks dat ze toch ook best moe begint te worden.
Vlak voor Xerokampos valt ze even in slaap. Daarom stoppen we daar dus niet om een hapje te eten, maar rijden we verder naar Kato Zakros. We nemen vanaf Zakros naar Kato Zakros de of road route langs de rand van de kloof. Ik geef eerst de verkeerde afslag aan, waardoor we bij de ingang van de kloof staan waar je moet beginnen met lopen, maar dat willen we natuurlijk niet, dus weer een stukje terug en dan iets doorrijden. Daar zie ik dan wel de juiste afslag. Wanneer we halverwege even stoppen om de batterij van de GoPro te verwisselen, wordt Iris weer wakker. Zo heeft ze toch iets geslapen. We maken een paar foto’s waaronder een panoramafoto en rijden dan weer verder naar Kato Zakros.
Daar zoeken we een plekje voor de auto in de schaduw en lopen dan terug richting de taverna’s. Ook hier zit een Cretan Family taverna.
Geen familie of zo, maar wel net zo druk. Er is voor ons helaas geen plekje meer en we gaan daarom maar bij een van de buren zitten, Nostos. Rick neemt een special, gestoofd varkensvlees met paprika en rijst in een witte saus. René neemt een omelet met kaas en Geeske en ik nemen een omelet met aardappel. Iris eet lekker mee van de omelet van Geeske. En ze eet best goed, grote stukken omelet verdwijnen in dat kleine mondje. Ze is weer behoorlijk hyper na haar tukje. Het lukt me nog wel om een hele schattige foto van haar te maken, wanneer ze op het bankje met de kussen languit gaat liggen samen met haar knuffel, maar dan is het gedaan met de rust.
We rekenen af en na een sanitaire stop, bij behoorlijk nette en vooral schone wc voor Griekse begrippen, gaan we weer naar de auto. We rijden van Kato Zakros terug naar Zakros en dan door naar Karydi. Daar nemen we de off road route zoals deze ook in de map beschreven staat. Heel hoog weer door de bergen heen, met hele ruige natuur. De GoPro doet weer goed zijn best om alles vast te leggen. Dan geeft ook deze batterij aan dat hij bijna leeg is. We laten de camera lopen totdat we onderaan bij de kust zijn en vlakbij Sitia weer op de hoofdweg komen. Genoeg gefilmd voor vandaag. Het begint al wat laat te worden, zeker als Iris ook nog even moet slapen en wil zwemmen. Ze is sowieso behoorlijk knorrig aan het worden (later komen we er achter waarom dit waarschijnlijk nu zo is). René geeft daarom even goed gas bij en maakt zijn bijnaam weer even waar, Schumi. Maar veiligheid boven alles, helemaal met zo’n kleintje aan boord. Geeske is wel blij dat we even stevig doorrijden. De laatste 100 kilometer rijden we in iets meer dan een uurtje. Om 17:00 uur zijn we bij het appartement.
Geeske gaat gelijk maar even zwemmen met Iris. En na even zwemmen, komen we er achter waarom ze zo knorrig was. Ze had al bijna een week last van constipatie. En na wat poedertjes komt er dan nu eindelijk wat uit, maar dat doet wel behoorlijk pijn. Maar het lucht gelukkig wel op. Inmiddels hebben Rick en Geeske maar besloten om direct maar even te gaan douchen en eten en dan Iris daarna direct maar op bed te gooien. We eten dus vandaag weer apart.
René gaat eerst even slapen, ik ga direct maar douchen. Om 19:10 uur zijn we zelf zover dat we naar de taverna gaan. Ik trek mijn hakken aan, we zijn maar met z’n tweeën, zonder buggy en iemand op gympen. Dus we lopen sowieso wat rustiger. Wanneer we bij de taverna zijn, zijn Rick, Geeske en Iris net klaar met eten. Zij gaan net weg. Iris wil het liefst dat we mee gaan, maar wij moeten nog eten. René bestelt Gyros en ik ga weer voor Bifteki. Heerlijk, maar wel erg veel na die omelet van vanmiddag. We nemen nog een Akbak en dan rekenen we af. Wanneer wij terug gaan lopen, vertrekken ook Marco en Jolanda net bij de taverna. We lopen samen op en gaan wel langs de gekkoweg terug. Dit keer niet zoveel gekko’s. De score houdt onderweg op bij 10. Later ziet René er nog twee bij het appartement.
We zitten nog een poos bij de bar te kletsen, waarbij Yorgos het voorstel doet om alle telefoons op elkaar te leggen en dan eens echt weer te gaan praten. De eerste die zijn of haar telefoon pakt, moet een rondje geven. Ook mag je het woord telefoon, tablet, laptop of seks niet gebruiken. Hij dacht dat we daar allemaal behoorlijk moeite mee zouden hebben, maar uiteindelijk heeft hij daar nog het meeste moeite mee.
Rick vraagt aan Yorgos waarom hij wel kroketten en frikadellen en zo heeft, maar geen bitterballen. Zo ’s avonds bij het bier en de wijn is dat best lekker. Yorgos stelt voor om dan een paar frikadellen te bakken en die dan in stukjes te snijden, samen met ketchup en mayonaise. Dus iets later staat er een bord vol met stukjes op de grote tafel. Wel lekker. Om 2:10 uur gaan Rick, René en ik als laatste weg en helpen we even met afsluiten. Tijd om te gaan slapen.
Donderdag 25 september 2014
Het weer: 28 graden en zonnig
Vandaag is het onze laatste rustdag. Morgen vertrekken Rick, Geeske en Iris weer naar Nederland. En de dagen daarna wil René echt gaan rijden. Dus vandaag slapen we nog 1x uit. Om 9:00 uur ben ik wakker en maak ik René ook wakker. We hangen wat rond op het balkon en dan gaat René maar brood halen. Hij legt bij 101 een brood op het balkon. Ook daar zijn ze al wakker, Iris heeft zelfs al even in het babybadje gezeten. Ondertussen maak ik koffie, thee en eitjes klaar. Na het ontbijt pakken we de zwemspullen bij elkaar. Ik neem de laptop mee naar beneden en werk beneden het reisverslag even bij. Ik liep qua typen nog anderhalve dag achter. Om 11:30 uur ben ik weer bij. Dus nu is het tijd voor een frisse duik. We zwemmen een poos, afgewisseld met zonnen en spelen met Iris in het babybadje. Dat is nu ineens haar favoriete plekje. Ze heeft zich vandaag goed gedragen, ook met het eten van de tosti, dus krijgt ze van haar vader omdat het de laatste volledige dag is, een cornetto met chocolade. Hij is heerlijk, zo te zien aan de helemaal bruine toet van Iris. Het lijkt wel alsof ze een ringbaardje heeft.
Om 15:30 uur ga ik vast naar de kamer om me te douchen, René volgt om 16:00 uur. We gaan zo met z’n allen het dorp even in. We gaan lekker met de auto en parkeren deze vlakbij de SPAR. Iris doen we voor het gemak in de buggy. Eerst zien we twee mooie handdoeken met Hello Kitty erop voor Iris. Geeske en Rick kopen beide een rubberbandje van I love Crete.
Dan lopen we weer verder totdat René en ik bij onze favoriete winkeltje komen, met kleding. René koopt een vest en een jas, ik koop twee T-shirts. Rick koopt ook een jas. Geeske ziet voor haar zelf niets leuks. Dan lopen we weer verder. Bij een zilver juwelier vind ik eindelijk een mooie ring met blauwe steentjes. Niet te opzichtig met bling bling, maar wel een apart model. Wanneer we bij de kruising met Mac Donalds zijn, gaan we daar bij de cocktail tent wat drinken.
De temperatuur is nu heerlijk, maar van dat geslenter krijg je wel dorst. Geeske probeert voor ons nog cadeautjes te scoren. Onder het mom dat Iris ons iets wil geven. Ik help haar niet met iets te bedenken, voor ons hoeft het niet. We hebben het gewoon erg gezellig gehad en daar hoeft geen presentje tegenover te staan. Maar wanneer ik een mooie glashanger zie hangen, grist Geeske die uit mijn handen en koopt ze die voor mij. Ze moet zelf maar wat voor René verzinnen, maar ik geef aan dat iets kleins zoals een aansteker of een miniatuur flesje drank ook wel goed is. Ze kan nog niet slagen. We zijn inmiddels weer bij de auto en rijden terug. Om 18:40 uur zijn we bij het appartement. We kleden ons even om en iedereen gaat even naar de wc. Dan gaan Geeske, Iris en ik alvast op pad naar de taverna. Geeske wil beslist nog iets vinden voor René. Uiteindelijk koopt ze een klein flesje metaxa 5*. Daar is hij vast wel blij mee. We zien nog een leuke Hello Kitty sleutelhanger voor Iris en dan zijn we uitgekocht.
We zijn inmiddels ook ingehaald door de heren. Samen lopen we dus verder. In het restaurant moet iedereen zijn mobiele inleveren op een tafeltje. Yorgos vond het een goed idee om dat ook hier maar in te voeren. Ik vind het prima.
Rick gaat vanavond weer voor de Gyros en bestelt anderhalve portie. René gaat voor de filet in pepersaus. Geeske neemt Mousaka, Iris krijgt tomatensoep en ik neem Kotosouvlaki. Iris eet heel goed, bijna haar kommetje leeg. Ze eet zelfs nog wat van het vlees van Rick en mij. En wat patatjes. Die heeft dus wel een ijsje verdient. Ze moet het alleen wel even zelf aan Edi vragen. Hij werkt mee, maar ze zegt pas ijsje als hij net te ver weg is. Na drie keer lukt het wel. Hij doet deze keer anderhalf bolletje in haar schaaltje en dat blijkt net iets te veel te zijn. Ze krijgt hem niet op!
Wel wil ze steeds tussen de gangen door kijken naar de hondjes, samen met Marco. Of samen met Jolanda of René naar de speeltuin. Zelfs René moet van de glijbaan!
We rekenen af en gaan we terug naar het appartement. Onderweg tellen we maar 15 gekko’s. Eenmaal bij de bar blijven we daar met z’n vieren nog een poos zitten. Iris is direct gaan slapen. Dus dat is wel weer een keer gezellig. We gaan zelfs nog even poolen. Uiteindelijk is de stand 4-2 voor de heren. Zij drinken cola met donkere rum en Geeske drinkt pasoa jus en ik houd het bij rode wijn. Om 2:45 uur gaan de dames lekker slapen, of althans dat gaan we proberen.
De heren blijven nog een poos hangen bij de bar en om 4:00 uur komt René op de kamer om mee te delen dat Rick en Bertje nog een biertje komen drinken op ons balkon. Gezellig! Om 4:30 uur en veel slap geouwehoer verder gaan de heren weer ieder naar hun eigen kamer om te pitten.
Vrijdag 26 september 2014
Het weer: 30 graden en half bewolkt
Vandaag is de laatste dag van Rick, Geeske en Iris. Zij moeten voor vandaag nog even verhuizen van kamer 101 naar 105. Ik had onze wekker om 9:30 uur gezet. Ik ga er dan wel uit, maar in René zit nog weinig leven. Ik zet daarom maar een pot koffie voor hem, nadat ik me opgeknapt heb. Dan om 10:00 uur maak ik hem wakker. Dat kost wel behoorlijk moeite. We willen vandaag nog 1 klein ritje maken. Naar Skapanis Family spot en naar het Selinariklooster. Er wordt vandaag geen brood gehaald. De heren zijn daar nog niet aan toe. Het ontbijt slaan we dus maar over.
Om 11:00 uur zijn we zover dat we op pad kunnen. Rick blijkt er nog veel erger aan toe te zijn, die heeft een zware kater. De rest is wel fit.
We rijden van het appartement richting Krassi, slaan het dorpje zelf over en rijden dan naar boven naar de pas toe. Het Homo Sapien Museum heet tegenwoordig zelfs Homo Sapien Village. Wij rijden dus door. In de pas stoppen we even voor een paar foto’s en dan rijden we het plateau op. We slaan rechtsaf. En René rijdt, om Rick even goed wakker te schudden, direct weer rechtsaf het off road weggetje in naar Saint Georgos Honos. We zijn niet de enige, maar krijgen nog wel de gelegenheid om een kaarsje aan te steken.
Daarna lopen we weer terug naar de auto en rijden we weer terug naar het plateau. Iris zwaait nog even naar de geitjes en schapen, die vindt ze helemaal geweldig. Alle dieren trouwens en ze wil ook steeds dat we ze meenemen. Wij rijden het plateau rond en nemen de afslag naar Agios Nikolaos. De eerst volgende stop is bij Skapanis Family Spot. Ik vind hun pagina op Facebook leuk en de eigenaar wou ook vriendjes met mij worden, hij weet dat we al jaren komen lunchen, in ieder geval 1x per vakantie. We sluiten allemaal een omelet te nemen, Geeske weer met aardappel, de heren (ja zelfs Rick wil toch wat eten) nemen eentje met kaas en ik ga voor een omelet met champignons. Voor Iris bestellen we een tosti. Maar het model tosti valt niet zo bij haar in de smaak en ze eet van een aantal omeletten een stukje mee. De omelet smaakt René zo goed dat hij zelfs een tweede bestelt. Ondertussen vertelt Angelos Marmakethianakis dat er straks patrijzen gebracht gaan worden. Een heleboel.
Die zijn door de jagersvereniging in een soort van broederij uitgebroed en worden in de bergen achter de taverna uitgezet als ze iets groter zijn. De populatie patrijzen loopt terug en dat stuk is een natuurgebied waarin niet gejaagd mag worden. Door ze daar uit te zetten hopen ze de populatie weer te vergroten. En een leuke bijkomstigheid is, dat de patrijzen ook weer gieren aantrekken en daar is Angelos, net als mij, dol op.
Nadat de omeletten op zijn en we af willen rekenen, komt Angelos nog met een heel dienblad vol met lekker aanzetten. Van het huis. Appel en peer uit eigen tuin, een lokaal soort kaas die hij in stukjes gebakken heeft en daarna serveert met wat honing en kaneel. Een sinaasappeltaart met bolletjes ijs. Heerlijk! Rick vind de taart zo lekker dat hij vraagt of hij het recept kan krijgen en dat is geen probleem. Na het afrekenen, lopen we het winkeltje nog even door. René was daar inmiddels al met Iris en die heeft voor haar al een klein knuffeltje in de vorm van een octopus gekocht. Geeske stelt voor haar een armbandje met haar naam en een Hello Kitty samen. René koopt voor hem zelf nog een fles raki met honing, voor als we verkouden worden deze winter.
We stappen weer in en rijden via Neapoli naar het Selinariklooster. Hier wou ik zelf nog een kaarsje branden voor mijn vader.
En de familie Roubos voor een goede terugvlucht. Ook willen zij Griekse armbandjes, geknoopt met een kruisje, hebben. Geeske koopt er ook eentje voor Iris maar die wil hem niet om. Dan neemt zij ze maar allebei.
We rijden terug naar Malia en bij het appartement kleden we ons direct om. We gaan nog 1x zwemmen. Rick gaat slapen, wel zo verstandig, hij voelt zich na die omelet overigens al een stukje beter. Iris is bijna niet meer uit het babybadje te krijgen, maar dat moet nu toch. Ze moeten de laatste spullen inpakken.
René gaat nog even plat. We spreken om 17:45 uur weer af bij de bar.
Ze nemen van iedereen die er is afscheid en dan laden we alles in de auto. We rijden eerst naar de taverna. René en ik eten nu niet, maar zij natuurlijk wel. Hoewel Geeske en Iris het bij een kom tomatensoep houden, gaat Rick voor een kipfilet a la chef. Ik heb trouwens nog nooit een kindje van 2 ½ jaar oud zo goed tomatensoep zien eten. Helemaal zelf, keurig boven de kom, neemt ze in rap tempo behoorlijk wat happen soep. Dat moet beloond worden met een ijsje. Deze keer maakt Katerina deze, want Edi is er nog niet. Zij doet er twee bolletjes in en hoewel ijsje heerlijk smaakt is dat te veel, ze krijgt hem niet op. En dan is het tijd om te gaan. Ze nemen nu van iedereen hier afscheid. En op het laatste moment komt Edi ook nog binnen lopen. Iris krijgt een knuffel en een kus van hem en ze straalt helemaal. Het is nu 19:00 uur en de hoogste tijd om te gaan rijden. Ze moeten om 19:45 uur op het vliegveld zijn.
Daar komen we op tijd aan, dan breekt ook het moment van afscheid nemen voor ons aan. Iris vindt het maar niets dat wij hier blijven. Wij moeten ook mee. Maar ik vertel haar dat we haar snel weer zullen zien in Nederland. En dan is het goed. Ze zwaait ons nog een keertje na en dan rijden wij weer terug naar Malia. Bij het appartement parkeren we de auto en knappen we ons even op. Dan lopen we zelf naar de taverna om iets te gaan eten. We hebben niet veel honger. Dus René regelt met Yorgos dat we mezedes krijgen. Ondertussen bel ik mijn vader, die de uitslag zou krijgen van zijn nieuwe medicijnen. Gelukkig zijn deze aangeslagen en zijn zijn bloedwaardes weer met twee volle punten gedaald. Hebben al die kaarsjes misschien toch geholpen. Opgelucht loop ik terug naar de tafel en hoor ik dus dat het mezedes worden. Ik laat me verrassen.
We krijgen humus, dolmades, gevulde paddenstoelen en een lokale specialiteit, iets gefrituurd met vlees en groenten in een paneerlaagje. Heerlijk! Na het eten sluiten we af met een akbak. Ook lukt het me eindelijk om een foto samen met Edi te maken. Iedereen staat altijd maar met hem op de foto, maar na al die jaren was mij dat nog niet gelukt.
En dan rekenen we af. Samen met Eirini lopen we terug. Ze weet dat ze dan gekko’s moet tellen, net als vorig jaar. Ze vindt ze wel leuk, maar ook nog steeds best eng. Het blijkt een hele goede avond te zijn, we zien er 30.
Bij de bar drinken we nog wat, maar we zijn behoorlijk moe. Dus om 1:30 uur houden we het vanavond voor gezien en gaan we slapen. Lazarus heeft de schermen bij de bar al naar beneden gedaan, de voorspellingen voor vannacht en morgen zijn niet zo best. René haalt daarom bij ons de handdoeken en zo maar vast naar binnen. De sokken zijn nog droog, dus die laat hij samen met het zwemgoed maar hangen. Tijd om te gaan slapen.
Zaterdag 27 september 2014
Het weer: 24 graden, bewolkt en regen
Het heeft vannacht behoorlijk gespookt. Eerst hele harde wind, daarna tot twee keer toe een behoorlijk regenbui. De laatste, vlak tegen de ochtend, was ook met onweer. Het regende zo hard dat ik de deur naar het balkon maar even dicht gedaan heb. Maar daardoor werd het op de kamer weer erg warm, dus direct na de bui gooi ik de boel weer open. De deur naar het keuken gedeelte had ik al eerder dicht gedaan, we hebben nog steeds een krekel op de kamer zitten. We hadden er al eentje uitgegooid, maar blijkbaar zit er nog een.
Om 9:30 uur staan we op. René heeft geen zin om brood te halen, dus houden we vanochtend een Grieks ontbijt. Oftewel alleen maar koffie en thee. Ik werk ondertussen het reisverslag weer bij. Ik liep inmiddels al weer anderhalve dag achter. Om 10:30 uur ben ik weer bij met typen en heeft René zijn koffie op. We gaan straks naar Heraklion. De voorspellingen voor het weer zijn gewoon niet zo best en de vorige keer in Heraklion zijn we niet echt het centrum in geweest. Toen hebben we daar alleen wat gegeten en gedronken. We slaan de zigeunermarkt nu wel over, die hebben we de vorige keer wel goed bezocht.
We parkeren de auto weer bij de haven en lopen het centrum in. Omdat we geen ontbijt genomen hebben en het nu ook al bijna twaalf uur is, wil René wel direct aan de gyros. De vorige keer vond hij de hoeveelheid vlees in het brood wat weinig. Dus hij neemt nu een plate bij Politeas, ik houd het een pita gyros. Er staat iemand anders achter de grill en dan blijkt dat dat het verschil maakt met de hoeveelheid vlees. In mijn broodje zit nu zeker 2 à 3 keer zoveel vlees en René krijgt nu helemaal een boord vol. We doen een dappere poging, maar moeten beide halverwege opgeven. Wel weer erg lekker. We gaan weer verder de diverse winkelstraten door en vinden nu het muziekwinkeltje ook weer terug. Daar kopen we de cd van de Stratakis broeders en Minos Summer 2014. Altijd leuk zo’n hit overzicht van een jaar. We slenteren wat verder, maar het weer slaat nu wel echt om. Hier in Heraklion was het half bewolkt en nog best wel warm. Maar er komt nog meer wind, terwijl het al bijna stormde, en terwijl we in de muziekzaak staan begint het even te regenen. We besluiten daarom maar terug naar de auto te gaan. Onderweg komen we nog bij een zaak langs met elektronica en wat boeken en cd’s. Daar koop ik dan nog een boek van Nikos Kazantzakis. The last tempation. Ik had al drie boeken van hem, maar deze nog niet. Ik lees de boeken in het Engels, want in het Grieks snap ik er nog niets van. In de haven zien we dat het zelfs hier nog behoorlijk te keer gaan met golven.
We rijden deze keer via de oude hoofdweg terug. En hoe dichterbij Malia we komen, hoe slechter het weer wordt. De golven beuken overal op de kust, en er hangen rode vlaggen. Boven zee hangt een gordijn van regen, dus voorlopig wordt het ook niet droog.
In Malia zelf regent het zelfs behoorlijk. We drinken nog een dubbele espresso en thee bij de bar en wachten tot het iets minder hard regen, voordat we de trap naar boven toe nemen.
Wanneer we op de kamer komen, is het bij de deur naar het balkon één groot waterballet. De deur blijkt niet goed te sluiten en de regen staat vol op die kant. Het water ligt zelfs tot onder onze bedden. Ik pak de mop en de emmer er maar bij en begin te dweilen. René neemt over en ik probeer met de trekker de rest van het water onder het bed vandaan te krijgen. Dat lukt niet helemaal, maar ach de rest droogt wel weer. René is alleen ook vergeten om zijn schoenen van het balkon te halen, die waren natuurlijk al wat nat van vannacht, maar die kunnen we nu helemaal uitwringen. Terwijl die staan te drogen en de vloer ook weer iets droger is, werk ik vanaf het bed zelf het reisverslag maar weer bij. We lezen wat en ik bewerk ook alvast wat foto’s op de laptop. Het is toch geen weer. Het is hier trouwens ook iets frisser, een graadje op 22. De voorspellingen voor de komende dagen zijn voor Malia ook niet best. Maar wanneer we Matala opzoeken op de weersite, geeft ie aan dat het daar wel zonnig is en 23 graden. Morgen dus maar weer op pad en naar de andere kant van het eiland. Ik word ook een beetje moe en besluit samen met René maar een tukkie te doen. Om 17:45 uur, een kwartier voor de wekker, word ik wakker van een klap onweer. Ik kijk op het balkon en zie dat vanaf de kant van Sissi een hele zware bui aan komt. Met nu eerst prachtige regenbogen en lichtharpen, maar ook met heel veel regen.
Ik ga eerst maar eens douchen. De pomp op het dak doet het blijkbaar weer niet goed, ik heb namelijk alleen maar lauw tot koud water. Dus snel haren wassen en zo en dan rap er weer onder vandaan. Wanneer René na mij gaat douchen heeft hij alleen maar koud water.
Vanavond is het dus echt weer voor een lange broek en lange mouwen. We willen eerst lopend, maar het begint weer te regenen. Dan maar met de auto. Het is maar een klein stukje, dus René kan best, tegen zijn principes in, met een paar biertjes op rijden. René neemt vandaag Kotosouvlaki en ik ga voor de kipfilet Ariadni. We nemen nog twee koppen koffie de man en dan gaan wij terug. Omdat we met de auto zijn kunnen we geen gekko’s tellen. Wel zitten we nog een poos bij de bar. Ik eerst aan de thee en daarna maar weer aan de rode wijn. Iedereen gaat op tijd naar bed, van dit weer wordt je best lui. Wanneer Yorgos komt hebben we eindelijk tijd om eens echt bij te praten. De gesprekken gaan diep, maar dat is wel goed. Om 1:55 uur gaan we naar de kamer en gaan ook wij slapen. Morgen gaan we naar Martsalo.
Zondag 28 september 2014
Het weer: 20 graden en half bewolkt, in de binnenlanden veel regen
We staan vandaag om 9:00 uur op. We frissen ons op en houden het qua ontbijt bij koffie en thee. We gaan straks bij de bakker langs om broodjes te halen en dan ook gelijk weer even te pinnen. Maar eerst hebben we nog een probleem op te lossen. Er zat al een paar dagen een krekel bij ons op het appartement. We dachten dat we hem er al uitgegooid hadden, maar hij zat er zo weer. Midden in de nacht hoorde ik de krekel ineens wel heel erg dichtbij. Bleek hij bij ons in het slaapkamer gedeelte te zitten. Ergens in de gordijnen. Maar we konden hem niet vinden, dus zo goed als het ging toch maar weer verder slapen. Toen ik iets voor negenen weer wakker werd, klonk het geluid wel heel erg dichtbij. Nadat we opgestaan waren, zie ik ineens dat hij tussen mijn nachtkastje en mijn matras in zit, bijna op mijn hoofdkussen! Jakkes! René vangt hem gelukkig nu wel, eindelijk van dat beest verlost.
Dan pakken we onze spullen voor vandaag. De wegenkaart mee, de GoPro weer mee, voor de zekerheid maar de zonnebrand en zonnebril, maar die zullen we wel niet nodig zijn. Dan halen we bij de bar nog drie flesjes water, een cola en een ice tea en kunnen we vertrekken. Het is inmiddels 10:30 uur. Eerst langs de bakker en de pin, ik neem drie broodjes mee. Twee voor straks en eentje extra voor de grote trek. Vlak voor Heraklion zet René de auto even aan de kant en ontbijten we. We eten nu eerst een helft van onze broodjes op. De zee is best wild vandaag. De lucht is iets minder dreigend, maar nog niet echt veel blauwe lucht te zien. Wij rijden weer verder via Agia Varvara, hier kunnen we de tank weer voordelig voller gooien (1,369 de liter voor diesel, op andere plekken zien we vaak 1,419 of zelfs 1,439). Dan rijden we via Agia Deka naar Mires en vanaf daar richting Faistos. Iets voorbij Faistos zetten we de auto stil en monteren we de GoPro weer op de auto. Vanaf hier wordt de weg wel weer leuk en straks weer een stuk off road. We rijden door Sivas en langs het klooster van Odigitria. Deze keer nemen we vanaf daar de rechter onverharde weg, de linker gaat naar Agiafarago en daar zijn we vorig jaar al geweest. De rechter weg gaat naar Martsalo en Vathi. Die laatste bezoeken we nu niet, daar hebben we geen tijd voor. Dat wordt een ritje voor weer een andere keer. De weg is behoorlijk onverhard, maar we zien toch ook mensen met een gewone auto hier rijden. Ik zelf vind dat niet zo verstandig en sommigen zitten ook best angstig achter het stuur, alsof ze al spijt hebben dat ze deze weg ingeslagen zijn. We rijden door tot aan de splitsing van Martsalo en Vathi en parkeren daar de auto. Onze weg is namelijk afgesloten met een gaashek. Dat kan wel opzij, maar zover is het vanaf hier ook niet meer lopen naar het beginpunt van de kloof.
We nemen 1 flesje water mee (achteraf blijkt dat niet zo verstandig van ons geweest te zijn, de kloof was toch langer dan we dachten) en de andere helft van onze broodjes. We lopen naar beneden naar het beginpunt en vanaf hier moet iedereen te voet.
Na een paar honderd meter gaat het pad over in een trap, deze eindigt bij een kerkje dat in de rotswand gebouwd is. Nadat onze ogen gewend zijn aan het donker, zien we prachtige iconen.
We steken hier ook maar weer een kaarsje aan. Alleen staat er hier wel bij, dat je de kaars bij het verlaten van het kerkje weer zelf moet doven. We lopen weer verder, nadat ik wat foto’s gemaakt heb. Het uitzicht is echt prachtig. De route naar beneden is echter niet zo eenvoudig te vinden. Met veel moeite komen we beneden in de bedding uit. En daar blijken ook prachtige palmbomen te staan. Nu is het pad ook beter te volgen.
Uiteindelijk, na zo’n 5 a 6 kilometer komen we bij het strandje aan. Links in de rotswand, woont 1 kluizenaar. We laten hem lekker met rust.
Ik eet hier op het strand lekker de ander helft van mijn broodje op.
René heeft die van hem al bijna direct aan het begin opgegeten. Hij loopt en klimt nog wat verder langs de rotsen. Ik zoek nog een paar mooie kiezeltjes uit. Hier zie je weer hele andere kleuren. Veel geel met oranje en rood. Die heb ik nog niet eerder gezien. Meestal is het grijs, groen of paars. Na even wat rusten lopen we weer terug. De hele 5 a 6 kilometer weer terug naar boven. Terug blijkt makkelijker te zijn, door de markeringen die zijn aangebracht, stapeltjes stenen. Maar dat maakt hem niet minder zwaar. Ik merk dat mijn conditie niet zo best is, en raak behoorlijk achter adem. Dat samen met maar weinig water om te drinken, maakt het extra moeilijk. Maar we komen weer boven. Een kwestie van regelmatig even stoppen, rusten en genieten van het uitzicht en de diverse rare geiten. Eenmaal terug bij de auto drink ik direct mijn blikje ice tea leeg en begint René aan zijn cola. De GoPro gaat weer op de auto en dan gaan we weer op pad. Vlak na het klooster zetten we de camera stil en halen we deze van de auto. Het is inmiddels 15:15 uur en dus wordt het tijd om wat steviger door te rijden. Om 17:00 uur zijn we in de buurt van Malia en rijden we eerst bij het strand en de haven langs. Er staat een beste wind en de golven zijn heel hoog. Ik maak er mijn fototoestel een filmpje en wat foto’s van. Dan gaan we terug naar het appartement. We drinken even wat bij de bar en zwaaien dan nog een paar gasten uit, waaronder Willem en Rigtje.
Op de kamer sla ik direct de foto’s even op de laptop op. En moet de batterij van mijn toestel nodig aan de lading. Dan werk ik een stukje van het verslag uit en ga ik douchen. Na het douchen knap ik me op en maak ik daarna René wakker. Hij gaat dan douchen en ik ben bijna bij met het verslag. Om 19:15 uur zijn we dan echt zover. We hebben beide weer de lange broek aan en lange mouwen. Het is niet eens echt koud, maar het waait nog steeds behoorlijk. Wanneer we in het restaurant komen, is er geen Yorgos. Hij voelde zich vandaag niet zo lekker en daarom is nu Katerina er. Zij neemt vandaag zijn werk over, niet alleen hier maar ook bij het appartement.
René gaat vandaag weer voor de Gyros. Ik neem weer Soutzoukakia. Ze hebben er behoorlijk het tempo in zitten. Sommige mensen zijn nog bezig met hun voorgerecht als ze het hoofdgerecht ook al krijgen. Dus ook wij zijn om 20:30 uur al klaar met eten. We nemen daarom nog maar een wijntje en biertje extra en dan wanneer het wat later is, bestellen we dan wel twee koffie. Die smaken goed, dus nog maar een bakkie. Het koppel naast ons, zit ook bij ons in het appartement en de man geeft aan dat hij het jammer vind dat er geen Metaxa meer is bij het appartement. Ik schiet gelijk Aristo even aan en hij geeft ons de fles 5* en 7* mee. We kletsen nog een poosje en ik zit nog een tijdje met een van de hondjes op schoot. Het is zo’n lief ding. De beide hondjes blijven deze winter bij Edi. Ze horen ook echt bij elkaar. De twee pups kruipen ook in de taverna regelmatig tegen elkaar aan. Dan rekenen we af en lopen we terug. Ondanks de wind zien we toch nog 16 gekko’s. Dat valt me niets tegen. We zitten nog even bij de bar te praten, maar zijn beide best moe. Dus om 0:50 uur gaan we naar boven toe om te gaan slapen.
Maandag 29 september 2014
Het weer: 22 graden, half bewolkt en harde wind
De voorspellingen voor Malia zijn vandaag nog niet zo best, dus besluiten we een korte rit te gaan maken richting Elounda en Plaka. We staan om 9:00 uur. We knappen ons op en dan gaat René brood halen, ondertussen maak ik koffie en thee en eitjes klaar. Na een winderig ontbijt gaan we op pad. We rijden van Malia via Neapoli naar Elounda. Maar daar stoppen we deze keer nu eens niet, we rijden door naar Plaka. Aan het einde van het dorp parkeren we de auto. Wat is het water hier altijd toch blauw! En nu helemaal na al die wind. Prachtig!
We slenteren het hele dorpje door en kijken in de diverse winkeltjes en ateliers. Hele mooie dingen gezien, maar alleen de prijsjes vinden we een stuk minder. De dingen zijn hier een heel stuk duurder, maar ja het heet hier ook niet voor niets de goudkust van Kreta. We drinken nog een verse jus bij een klein cafeetje en dan stappen we weer in de auto. We rijden richting Vrouchas en vlak voor het dorpje slaan we rechtsaf. We kijken even of we nu wel door het hek op de punt bij de windmolens kunnen. Maar helaas het hek zit met een grote ketting op slot, we kunnen dus weer niet naar de vuurtoren toe. We rijden terug naar Vrouchas en slaan dan af naar Seles en Kato Seles. Dit weggetje hebben we nog niet eerder gereden en komt een stuk langs de kust. Door de wind staan hier ook nu nog golven van wel 3 meter hoog. Wat een woeste natuur toch weer. We rijden verder en nemen vlak voor Koudoumalo het weggetje naar Agio Andreas. De kans dat we Apostoli (zie eerdere reisverslagen) zullen zien is heel erg klein, maar we vinden het een mooi kloostertje en misschien lukt het ons nu wel om de mozaïeken op de foto te krijgen. Het weggetje blijft al een belevenis op zich, zo smal en nergens de mogelijkheid om een auto er voorbij te laten. Gelukkig komen we niemand tegen en kunnen we de auto parkeren bij het kloostertje. We zien niemand, maar kunnen nu wel uitgebreid foto’s maken, ook van de mozaïeken. Wat is het hier toch mooi.
Van alle kloosters vind ik deze het meest bijzonder.
We gaan weer terug naar de auto en rijden weer omhoog naar de bewoonde wereld. Na Kourounes nemen we de afslag richting Agios Georgos. Vanaf daar kun je doorrijden naar Tsambi en Milatos. Agios Georgos is meer een ruïne, en ondanks de grote sleutel in de deur van het kerkje, lukt het ons niet om binnen te komen. Het blijft dus bij wat foto’s op en om het terrein zelf.
We stappen weer in en rijden verder. Dit was ook wel een mooie route geweest voor de GoPro. Volgend jaar nog maar eens doen. Via Tsambi en Milatos, komen we langs Sissi en uiteindelijk weer in Malia uit. We drinken daar nog wat bij de bar en dan gaan we naar boven. Ik zet de foto’s weer veilig op de laptop en werk het reisverslag gelijk weer even bij. René leest eerst nog wat, maar kan de ogen niet meer open houden, hij gaat daarom maar een uiltje knappen. Ik bewerk nog wat foto’s en ik lees nog even wat, mijn boek is best spannend.
Om 18:00 uur komen we weer in de benen en gaan we douchen en zo. En zonder eigenlijk te kijken hoe laat het is gaan we naar de taverna zodra we klaar zijn. Hierdoor zijn we ruim voor 19:00 uur al in de taverna aangekomen. En dat terwijl ik zelfs mijn hakken nog wel aan had gedaan. We hebben dus alle tijd en doen ook kalm aan met bestellen. Ik ga vanavond voor de halve kip van de grill en René neemt een filet a la crème. Na het eten nemen we eerst nog maar een wijntje en een biertje en dan daarna bestellen we pas koffie. We hebben ondertussen Sander gevraagd of hij bij ons aan tafel wil komen zitten. Hij is vandaag al weer alleen, geen idee waar Bert uithangt. Volgens Sanders was hij de hele dag naar Heraklion toe. We drinken nog wat en dan gaan wij terug. Sander vraagt of hij met ons mee terug mag lopen. Natuurlijk, op 1 voorwaarde… gekko’s tellen. En we halen weer een nieuw record. 41 stuks!
Zoveel hebben we er nog nooit op 1 avond gezien. En dat met deze wind. Heel apart. We zitten nog een poos bij de bar en ik markeer op de kaart van Sander (en Bert, die inmiddels weer boven water is) wat leuke bestemmingen. Ze zijn hier nog tot volgende week woensdag, dus nog genoeg tijd om dingen te bekijken. We gaan rond 0:40 uur naar bed toe. We willen morgen nog een laatste langere rit maken. Het plan is om naar het klooster van Koudouma te gaan. Dat is een heel stuk off road en dus ook leuk voor de GoPro.
Dinsdag 30 september 2014
Het weer: 22 graden en zonnig met een paar kleine wolkjes
We staan vandaag om 8:30 uur op. Geen uitgebreid ontbijt, maar alleen koffie en thee. We stoppen straks weer bij de bakker voor belegde stokbroden. Om 9:30 uur zijn we dan al zover dat we daar dus eerst naar toe kunnen. Ik neem drie broden mee. En we hadden bij de bar al vier flessen water en twee blikjes cola meegenomen. Dat moet wel genoeg zijn. Onderweg willen we nog ergens tanken. De tank zit nu op een kwart, maar zo moet hij ook ingeleverd worden.
Eerst rijden we naar Heraklion, daar nemen we de tweede afslag, naar Viannos / Peza. In Peza rijden we even iets verkeerd, maar dat komt doordat ook hier een nieuwere weg loopt en de afslagen iets zijn veranderd. Maar we vinden al gauw de juiste weer terug en rijden naar Houdetsi. Vanaf daar houden we Pyrgos op de borden aan. We komen bij een hele grote rotonde en volgen dan de borden Harakas. Direct na de rotonde stoppen we om even te tanken. Hier is de diesel weer 1,429, maar ja, we hebben inmiddels ook al 1,489 op borden zien staan. Dat is iets heel anders van 1,369 van eerder deze week. We laten er voor €25,00 in gooien en gaan weer verder. Vlak voor Harakas zetten we de GoPro vast op de auto en wanneer we de afslag naar Tries Ekklisies gevonden en genomen hebben, zet ik hem aan. We stoppen nog een keertje om aan ons ontbijt van de broodjes te beginnen en dan rijden we naar Paranymfi. In dit dorp nemen we de onverharde weg naar Koudouma. Een schitterende route, met regelmatig oponthoud in de vorm van geiten of schapen die op de weg liggen of staan.
Vlakbij de berg Kofinas nemen we de afslag naar links naar het klooster Koudouma zelf. Je begint hier op een hoogte van ruim 1200 meter en daalt door middel van haarspeldbochten af naar zee niveau.
Onderweg komen we nog een klein kerkje tegen dat net gebouwd is, maar wel mooie iconen heeft. Eenmaal bij Koudouma blijken we niet de enige toeristen te zijn, er staat nog een autootje. Bizar dat er toch mensen zijn die dit soort wegen met een normale auto doen.
Het klooster blijkt deze keer open te zijn en we nemen een kijkje binnen. We blijven er niet al te lang, het is een actief klooster en we willen de boel niet te veel verstoren. Die mannen zijn hier niet voor niets gaan zitten.
Wij lopen verder naar het strandje. De kiezels hier bestaan alleen maar uit zwart, grijs en wit. Geen groene, paarse, gele of rode te vinden. Ik maak nog een filmpje met mijn fotocamera van het uitzicht hier en dan lopen we terug naar de auto.
Er wonen hier ook nog een paar andere mensen en eentje daarvan nodigt ons uit om een hapje te komen eten. De bel voor de lunch is net gegaan. Maar we bedanken vriendelijk en lopen terug naar de auto. Daar ziet René op een bord een route naar een klein kapelletje staan en het pad zou niet al te moeilijk moeten zijn. Maar we hebben niet de juiste schoenen aan. We lopen daarom wel een stuk van het pad, waarbij we nog wat kleine nisjes en kapelletjes tegen komen en keren dan uiteindelijk maar om. Dit is niet echt te doen met normale schoenen. We moeten dus toch nog een keertje terugkomen en het dan nog eens proberen maar dan met wandelschoenen.
Eenmaal terug bij de auto, prepareren we de GoPro weer voor de terugreis en rijden we weer naar boven toe. Op de splitsing bovenaan nemen we nu een andere weg terug. We slaan nu eens linksaf. We gaan niet naar de top van Kofinas, hoewel die nog wel op ons verlanglijstje staat maar rijden naar Kataliana. Alleen mis ik een afslag en belanden we op een hele andere weg. Nou ja, weg. Het is hier wel heel erg smal en slecht. Bij toeren lijkt het meer op een rivierbedding, zulke grote gaten en stenen. Op één punt denken we zelfs even dat we terug zullen moeten. Door de regen van de afgelopen dagen is een bocht weggespoeld. Links bij de afgrond zit een groot gat en rechts staat een groot rotsblok. Maar keren kan hier ook niet. Dus ik stap uit en leid René voorzichtig langs het gat en de steen, ook al moeten we daarvoor wel een paar keer steken en in de achteruit. Gered! Met samen geknepen billen rijden we verder. Gelukkig komen we niet meer van dit soort stukjes tegen, maar de weg is wel heel slecht. Na een half uurtje komen we eindelijk weer in de bewoonde wereld, in het dorpje Panagia. Van Panagia rijden we naar Sternes en dan door naar Harakas. De cirkel is weer rond. De GoPro kan er weer af.
Van Harakas rijden we weer terug naar Heraklion. Deze keer slaan we niet af bij Houdetsi maar blijven we rechtdoor rijden. We stoppen nog één keer om de rest van ons brood op te eten en de cola op te drinken. Dan gaan we in 1 streep naar Malia. Om 16:00 zijn we weer terug. René neemt een biertje bij de bar en die heeft hij zeker verdient. Ik haal onze tablets op en dan kijken we alvast een stukje van de beelden terug. Best heftig! Maar alles is goed gegaan en we hebben er de beelden van.
Om 17:15 uur gaan we naar de kamer. Ik stel mijn foto’s weer veilig en werk dan het verslag weer bij. René leest even wat en gaat dan plat. Ik bewerk nog weer wat foto’s en ga dan ook nog maar even lezen. Om 18:15 uur gaan we douchen en omkleden. Om 19:15 uur zijn we zover dat we naar de taverna toe lopen. René neemt vanavond weer de Gyros. Die smaakt hem blijkbaar dit jaar wel uitzonderlijk goed. Ik neem nu de Kotopoulo fileto a la chef. Het is de laatste avond in principe, morgen komen we hier nog wel een keertje maar niet voor een uitgebreide maaltijd. Yorgos zet daarom de fles raki bij ons op tafel en geeft regelmatig aan dat René de glaasjes van hem en René vol moet gooien. En wanneer Yorgos genoeg gehad heeft, nemen Edi en Aristo het over. Ik hou het wel bij de rode wijn. Na het eten nemen we nog twee keer twee akbak. En dan rekenen we maar eens af. Aristo vraagt of we morgen rond twaalf of één uur nog even bij de taverna langs komen. En Yorgos wil dat we morgenmiddag nog even komen, voordat we weg gaan. Dat spreken we af en dan lopen wij terug naar het appartement. Deze keer zien we 17 gekko’s.
We kletsen nog een poosje aan de grote tafel bij de bar. En voor je het dan weet is het zo maar weer half twee. Tijd om naar bed te gaan. Morgen is het de allerlaatste dag en we hebben best nog wel een boel te doen.
Woensdag 1 oktober 2014
Het weer: 23 graden en zonnig
Ik ben om 8:00 uur al klaar wakker. De wekker staat om 9:00 uur maar ik kan niet meer in slaap komen. Ik ga daarom nog maar een poosje lezen en maak dan om 9:00 uur René wakker. Daar zit niet veel gang in, maar daar heb ik wel beeld bij, na al die drank weer van gisteren. We rommelen rustig aan en nadat René brood gehaald heeft en ik de laatste eitjes gekookt heb, ontbijten we op het balkon. Dat kan vandaag tenminste weer goed, de wind is gaan liggen. En het ziet er goed uit qua weer. Na het ontbijt maken we een begin met de koffers. We houden aardig wat ruimte en gewicht over. Er zou in eerste instantie raki mee terug gaan, maar die raki is niet meer gelukt voor het einde van de vakantie. Yorgos zal het met Yiannis meegegeven volgend jaar. Nadat we een heel eind met de koffers zijn, gaan we met de auto op pad.
Eerst naar het Selinariklooster. Nog één laatste keer kaarsjes branden voor een ieder die dag nodig is en voor een voorspoedige terugreis.
Dan kopen we voor Iris nog een bandje. Ze wou er eerst niet eentje en later wel. Geeske wou deze dan volgend jaar maar kopen, maar we zijn er nu toch, dus dan nemen we er wel eentje voor haar mee. We steken daarna met wat kunst en vliegwerk de weg met de auto over en gaan bij het kerkje daar kijken of we nog gieren zien. Maar het is dit jaar een slecht gieren jaar. Geen idee waar ze allemaal uithangen, maar op geen van de vaste plekken hebben we ze dit jaar gezien. We zien ze hier nu wel vliegen, alleen heel erg hoog. Laat staan dat ze op de rotswand zitten. We rijden terug langs de kust en naar de taverna. Daar bestellen we twee verse glazen jus. En laten we Aristo een paar van de beelden zien van de GoPro van gisteren. Hij weet niet wat hij ziet. Het uitzicht vindt hij prachtig maar die wegen zijn vreselijk. Na nog twee glazen, nemen we afscheid van Aristo en Edi.
Die zien we dit jaar niet meer. We krijgen nog wat presentjes mee en rijden dan naar het centrum toe. Daar parkeren we de auto vlakbij de SPAR en gaan we nog wat laatste inkopen doen. Ik koop nog een sjaaltje van Burberry, René ziet nog een leuk T-shirt. Bij de sportwinkel koop ik nog een nieuwe broek voor Yoga. Dan rijden we naar beneden naar de schelpenwinkel. Daar koop ik alvast een nieuwe aftersun van Olivelia en een pot thijmhoning voor mijn vader. Bij de overburen ziet René nog een leuke aansteker die waterproof is. Dat kan wel eens handig zijn. We gaan terug naar de auto en naar het appartement. Daar drinken we eerst nog wat op het balkon en dan gaat René plat. Ik bewerk de laatste foto’s nog even en dan is het alweer 16:00 uur. Tijd om René te wekken. Allebei nog een keertje onder de douche en dan gaan echt de allerlaatste dingen in de koffers en kunnen ze dicht.
René brengt de koffers naar beneden en zet deze vast in de auto. De rugzakken erbij en dan rekenen we af bij de bar. Het is 17:00 uur wanneer we afscheid nemen van Lazarus en met de auto naar de taverna gaan.
Nog een laatste keer eten. Yorgos komt ons blij vertellen dat we Boeroeboeroe zijn misgelopen, ze is net weg. Maar de vreugde is van korte duur. Ze zag bij het appartement dat onze auto weg was en dat we dus bij de taverna moesten zijn. Dus kwam ze nog even terug om ons een goede reis te wensen. Gelukkig houd ze het kort. Yorgos legt uit, nadat ze weg is, dat hij gisteravond nog een heel gesprek met haar gehad heeft. Dat men vindt dat ze teveel praat en aanwezig is. Hij hoopt dat Boeroeboeroe zich daar nu wat van aantrekt en zich beter gaat gedragen. Ben benieuwd, maar ik verwacht er weinig van.
We bestellen een kom tomatensoep ieder. Samen met wat brood en een colaatje moet dit onze maaltijd maar zijn. Het is te vroeg om echt uitgebreid te gaan eten. Na het eten krijgen we nog weer presentjes mee en een zakje oregano om thuis te drogen. Dat moeten we straks nog maar even ergens in de koffers stoppen. We betalen het eten en gaan afscheid nemen. Eerst van Yorgos, een dikke knuffel en een paar zoenen. En dan van Timos. Kostas had gisteravond en vanmiddag opnieuw al afscheid van ons genomen en gaf met zijn vingers zostraks aan dat dit de derde keer ging worden, maar nu is hij nergens te bekennen. Hij zal wel ergens achter zijn. Nou ja, dan moet hij het maar met die twee keer doen. We stappen in de auto en rijden via de oude weg door Stalida naar het vliegveld toe. Vlak voor Chersonissos gaan we toch de hoofdweg maar op, we hebben alle tijd, maar Cherso is wat te veel van het goede. Vlakbij Heraklion stoppen we op de parkeerplaats met uitzicht op zee en de landende vliegtuigen. Daar stoppen we de presentjes in de koffer en rookt René nog even een sigaret. Dan rijden we naar het laatste tankstation voor de luchthaven en gooien er nog voor €10,00 in. De tank moet met een kwart gevuld zijn, zo hadden we hem ook meegekregen. Wij zijn om 18:45 uur op het vliegveld, maar er is nog niet iemand van The Best Cars. We hadden ook om 19:00 uur afgesproken en zijn dus iets te vroeg. Exact om 19:00 uur komt de man aanlopen. We geven hem gauw de sleutels mee, want we hebben de bus van Sunweb net aan zien komen rijden. Precies voor de grote massa staan wij in de rij bij balie 35. Dat verloopt dus precies volgens plan. Ik vraag om twee stoelen bij het gangpad, zodat we tenminste genoeg beenruimte hebben. We krijgen stoel 3C en 3D. Volgens de tickets is de boarding om 20:00 uur, dus kunnen we nog even tax free shoppen. René koopt nog twee sloffen sigaretten en twee pakjes vloei. Ik koop nog een potje tictac. En dan is het wachten tot omgeroepen wordt welke gate we hebben. Het is weer net als vorig jaar erg druk in de vertrekruimte. Weer blijken een aantal Franse vluchten de boel te verstoren. Ik zit op een tafeltje en René zit op een stoeltje. Meer ruimte is er niet. Om 20:30 uur wordt er dan eindelijk omgeroepen dat we naar Gate 6 moeten en daar zitten we precies naast. Dus ook dit gaat weer mooi.
In het vliegtuig beginnen echter de problemen. Een jong koppel met een klein kindje van ongeveer anderhalf jaar oud heeft stoel 3A en 3B. Ze vragen of René en ik willen ruilen zodat zij bij het gangpad kunnen zitten en wat met de kleine kunnen lopen. Maar we geven aan dat wij juist specifiek om deze plekken gevraagd hadden. René geeft aan dat hij best af en toe het gangpad in wil stappen om hun er even uit te laten. Maar toen wisten we nog niet dat het kind 3 ½ uur lang zou blijven krijsen. Ze hebben geen van tweeën het kind onder controle. Ze zijn zelf net droog achter de oren en proberen heel pedagogisch met het kind om te gaan. Maar praten heeft geen nut als zo’n kind flipt. Het kruipt op een gegeven ogenblik onder de stoelen en beland bijna twee rijen verder naar voren. Iedereen zit met grote ergernis te kijken naar hoe zij dit aanpakken, of juist niet. En René krijgt veel blikken van steun van medepassagiers. We landen om 23:45 eindelijk op Schiphol. Weer op de polderbaan. Dus dat wordt weer een heel stuk taxiën. Dan zijn we bij Gate D88. Veel verder kun je volgens mij ook niet weg zitten. We zijn blij dat we kunnen staan en iedereen wil zo snel mogelijk bij het krijsende kind vandaan, dat uitgerekend nu net in slaap begint te vallen. Maar dan roept de piloot om dat man om de slurf aan te sluiten niet te vinden is en dat we nog even geduld moeten hebben. Na ongeveer een kwartier wachten is dat gelukt en dan mogen we er in ieder geval uit, maar dan blijkt er een probleem te zijn met de deur van de gate. Daar moet ook weer een mannetje voor komen, die ook weer niet te vinden is. Dus na een aantal minuten wachten, komt er eindelijk iemand en kunnen we dan echt weg. René wil eerst roken en ik moet nodig naar de wc. Inmiddels zijn onze koffers wel al op de bagageband, dus zodra we bij band 2 aankomen, kan René de eerste direct al pakken. Niet lang daarna volgt de tweede. We nemen nog wat te drinken en gaan dan naar de bus toe voor P3. Dat verloopt verder allemaal vlotjes en we zitten rap op de snelweg naar huis. Om 2:30 uur komen we aan in Meppel. Nu zit het er echt op.
Oh ja, het totaal aantal gekko’s van deze vakantie is 248 stuks! Iedereen die met ons meegelopen is en meegeholpen heeft met tellen, bedankt!
Voor de rest van de vakantiefoto’s zie HIER