Maandag 16 september 2013
Het weer: NL regen en 11 graden, GR zonnig en 29 graden
Ik kan de wekker nog net uitzetten voordat deze afloopt op het bizarre tijdstip van 1:30 uur. Voor het eerst sinds jaren heb ik nu toch ook maar geslapen. Meestal krijg ik daar hoofdpijn van, maar omdat ik er nu vroeg genoeg in gegaan ben, heb ik daar geen last van. Zo hou ik het vandaag ook een stuk beter vol. Om 3:00 uur hebben we alles in de auto staan, en hebben we de laatste dingen in huis aan kant. Klaar voor vertrek. Het is rustig bij de weg, maar echt opschieten lukt ook niet. Het regent enorm. Soms kan de ruitenwisser het nauwelijks aan. En in die buien zakt de temperatuur tot 11 graden. Brr tijd dat we de zon op gaan zoeken.
Om 4:20 uur arriveren we bij P3 lang parkeren. Maar het blijkt heel erg druk met parkeren te zijn en we worden, omdat we al gereserveerd hadden, verplaatst naar P4. Dus weer een heel stuk terug met auto. Deze parkeerplaats heeft geen nummers bij de rijen staan. René geeft aan dat hij hem helemaal achteraan en dan iets naar rechts neergezet heeft. Hopelijk vinden we hem over 15 dagen terug.
De bus brengt ons naar Vertrekhal 2. Volgens de schermen moeten we onze bagage afleveren aan balie 3 en 4. René heeft ons namelijk al online ingecheckt. Dus het gaat nu alleen om de bagage. We hebben straks stoel 2c en 2d. 2d heeft geen rij voor zich en dus iets meer beenruimte. De boarding staat gepland om 6:25 uur. En het vertrek zelf om 7:05 uur. Dit keer gaan we vanaf gate C15, vlucht HV1919.
De piloot roept om dat we iets later moeten vertrekken, omdat het erg druk is op Kreta. Ze hebben daar file met vliegtuigen en aangezien we niet genoeg brandstof meekrijgen om een half uur te cirkelen, hebben ze liever dat we dat half uur hier in Amsterdam blijven wachten aan de grond. Ons vliegtuig is van buiten wel leuk, een Sunweb toestel, met bloemen, palmbomen, zon en zeesterren erop.
Om 7:30 uur kunnen we dan eindelijk vertrekken. Het regent net weer enorm. Echt de hoogste tijd om weg te gaan dus. De vlucht zelf is voor een deel off road. Oftewel erg veel turbulentie. We landen uiteindelijk maar 10 minuten later dan gepland. Namelijk om 11:45 uur lokale tijd, in plaats van 11:35 uur. Om 12:15 uur hebben we dan ook beide koffers en gaan we op zoek naar de hostess van Sunweb en de man van The Best Cars. Beide zijn snel gevonden en om 12:30 uur hebben we alles voor de auto geregeld en getekend en kunnen we vertrekken. Dit jaar voor het eerst in een andere auto, bij dus een ander verhuurbedrijf. We hebben nu een Ssangyong Kyron uit 2012, diesel en automaat. Dat is toch beter dan die KIA Sorento van inmiddels zo’ n 6 jaar oud en inmiddels met aardig wat kuren. Bovendien is deze Kyron ook nog goedkoper ook.
Hij rijdt geweldig, en nog snel ook. Daar moeten we dus wel op letten, want je merkt het zelf niet eens.
Na een klein half uurtje rijden zijn we bij het appartement waar we begroet worden door Georgos. We kletsen even bij en krijgen een drankje. Aad en Hennie zijn er ook, samen met hun zoon en schoondochter en kleinzoon. Zij zijn vrijdag al aangekomen en hadden ons lekker zitten maken met foto’ s van instaweather via Facebook.
Niet veel later arriveren de andere nieuwe gasten die bij ons op de vlucht zaten en niet veel langer daarna arriveert Rania. Zij lost Georgos af. Ook nu natuurlijk weer begroetingen van haar en haar dochters. We krijgen van haar de sleutel van 104, de studio, en gaan dan naar de kamer. Eerst de koffers maar eens uitpakken en dan omkleden. Want van 11 graden naar 29 graden is toch een heel verschil.
Nadat we omgekleed zijn gaan we boodschappen halen. Water en diverse dingen voor het ontbijt vast van morgen. En ook wat drinken voor op de kamer. Dat brengen we terug naar het appartement.
René wil dan een stukje rijden met de auto. Richting opgraving. Maar voordat we dat doen, begroeten we eerst Lazarus. Die heeft inmiddels Rania weer afgelost. We stappen vervolgens in en rijden een micro route. Deze is echt te kort voor in de map. Die hier overigens nog steeds ligt en goed gebruikt wordt. Ik heb daarom weer drie routes uitgeschreven en meegenomen. Wanneer we terug bij het appartement zijn, haal ik die even op, om er dan achter te komen, dat de gaatjes niet op de juiste plek zitten. We drinken eerst nog wat met Lazarus en gaan vervolgens naar de kamer. De map neem ik maar even mee naar de kamer en dan de gaatjes maar met een schaar groter maken. Bovendien moet ik iedere route toch ook even op de foto zetten. Ik ben namelijk de bronbestanden kwijt en ik wil deze toch ook aanleveren in pdf, zodat ze ze zelf kunnen printen. En ik wil ze gaan vertalen naar het Engels, omdat er ook steeds meer mensen zijn uit andere landen.
René gaat onder tussen even slapen en ik pas de map aan en werk gelijk het verslag even bij. Wanneer ik dat gedaan heb ga ik ook nog even liggen. Om 18:00 uur staan we weer op. En rond 19:00 uur zijn we zover dat we naar de taverna wandelen. Niet al te hard want ik heb hakken aangetrokken. Ons favoriete tafeltje is nog vrij en nadat ik daar mijn tasje neergehangen heb, begroet ik eerst Papa. Daarna heeft ook Edi ons gespot en worden we ook door hem hartelijk begroet. Hij vraagt of we nog steeds hetzelfde drinken. En dat is zo. Dus staat er al gauw een glas gekoelde zoete rode wijn voor mijn neus en een koud biertje voor die van René. Ik besluit vanavond de Bifteki te nemen. En René kiest voor de Souvlaki. Blijkbaar was er miscommunicatie tussen de grill en de keuken, want na een hele poos krijgen we ons eten. Maar we hadden geen broodjes gehad en dus ook geen bestek. Edi verontschuldigd zich en vraagt of we nog broodjes willen. Dat hoeft, bestek alleen is echt voldoende. René’ s Souvlaki is heel groot en ook mijn twee gehaktballen mogen er zijn. Inmiddels zijn Aristo en Eirini er ook. Dus nog meer begroetingen. Eirini helpt nu steeds vaker mee in het restaurant en wordt nu echt al een hele meid. Terwijl we eten begint het ineens heel hard te waaien. En niet lang daarna begint het te regenen en te onweren. Het gaat behoorlijk te keer. Maar we zitten droog. We bestellen nog twee Akbak en Georgos wil samen met ons Wodka met citroensap drinken. Heerlijk verfrissend. We nemen nog maar wat drinken, zoals Metaxa 5 sterren voor René en een sexy ouzo voor mij. Om 23:00 uur is het droog en lopen we terug naar het appartement. Ik besluit maar op blote voeten te gaan lopen. Overal liggen enorme plassen en mijn schoenen zijn open van voren. Niet echt handig. Door het weer zien we niet echt veel gekko’s en we eindigen uiteindelijk met de teller op 9. We nemen plaats bij de bar en na lekker geklets te hebben met Georgos gaan we om 2:20 uur naar bed toe.
Welterusten!
Dinsdag 17 september 2013
Het weer: half bewolkt en 27 graden
Vanmorgen om 9:30 uur opgestaan. Na onszelf opgeknapt te hebben, gaat René brood halen, terwijl ik koffie, thee en eitjes klaar maak. Na het ontbijt werk ik het verslag weer even bij. Daarna gaan we een ritje maken. Het is bijna 11:00 uur wanneer we vertrekken. We gaan niet heel ver weg vandaag. En ook geen nieuwe rit. We willen eens gaan kijken of Manolis, de lepelman, nog leeft. Wanneer we bij zijn huis komen, ziet het er onbewoond uit. Dat belooft niet veel goeds. We rijden verder en stoppen bij de taverna en shop van zijn kleinzoon. Terwijl we een glas verse jus nemen, krijgen we een boekje van hem met meer informatie over zijn taverna. Maar bovenaan de pagina ziet René ineens staan dat Manolis is overleden. Op 3 september 2013. Dus vandaag precies 14 dagen geleden. Hij is 106 geworden. Hij was geboren in 1907. We lopen nog even door de shop en ik koop huisgemaakte raki meli. Dat is raki met honing. Echt een wondermiddel wanneer je verkouden bent. René koopt nog een aansteker. Dan stappen we weer in en rijden we naar de Selinari kloof. We zien daar heel veel gieren vliegen. En René ziet er eentje landen op een nest waar een jong in zit, maar het nest ligt precies bovenaan de berg en je kunt het niet goed fotograferen. Maar ietsje verder zit nog gier en deze is wel goed op de foto te krijgen. Hij blijft rustig zitten en laat zich van alle kanten zien. De foto’s zijn goed gelukt!
We rijden weer verder en stoppen in Malia nog even bij de haven. De zeelelies bloeien en ik zet ze gelijk maar even op de foto.
Dan keren we terug bij het appartement, waar we rustig een broodje eten op het balkon. Nou ja, balkon, we zitten op de begane grond, dus een echt balkon is het dan niet.
Na het eten gaan we lopend het dorp in. Mijn icewatch is gisteren stuk gegaan en ik voel me onthand zonder horloge. Ik vind een mooie, betere kwaliteit nep versie van de mijne, maar dan in het blauw. Zo, kan ik tenminste weer zien hoe laat het is. In het dorp zien we ook ineens een aantal mensen naar iets aan de overkant van de weg in de lucht kijken. We stoppen ook even en zien dan dat er een grote blauw met gele ara op de elektrische bedrading zit.
Dat is wel een heel raar gezicht. Ik heb al vreemde vogels gezien hier, maar dit is wel heel raar. We lopen verder en bij de schelpenwinkel kopen we nieuwe dagcrème voor ons beiden en ik koop nog een anti age serum. Eens kijken of dat een beetje werkt, niet dat ik veel rimpels heb, maar de 40 nadert al behoorlijk.
We lopen terug naar het appartement en besluiten een poosje bij de bar te gaan zitten met onze e-readers. Na wat fris en een ijsco gaan we terug naar de kamer. Ik werk het verslag weer bij en René leest daar verder.
Nadat ik alles bijgewerkt heb ga ik direct douchen. Het drogen van mijn haar duurt nu steeds langer, nu het haar ook steeds langer wordt.
Daarna lees ik nog een poosje wat bladen. Ik maak René rond 18:00 uur wakker zodat hij zich ook kan douchen en scheren. Rond 18:50 uur zijn we beiden klaar. Maar het is nog wat te vroeg om naar de taverna te gaan. We drinken nog wat bij de bar en gaan dan die kant op.
“Onze” tafel (nr. 31) is nog vrij, dus gaan we daar weer zitten. We nemen allebei hetzelfde, namelijk Soutzoukakia. René wil graag patat erbij en ik graag Griekse aardappelen. Maar omdat het gerecht verder hetzelfde is, krijg ik ook “chips”. Geen probleem, dat is ook wel een keertje lekker. Omdat het eten uit de keuken komt, i.p.v. de grill is het ook zo klaar en dus zijn we om 20:30 uur al klaar met eten. Dat is wel heel snel. Dus nog maar een biertje en een wijntje en dan pas Akbak. Inmiddels hebben we ook een schoteltje met druiven gekregen. Die krijgt iedere tafel hier na het hoofdgerecht. Na twee bakken koffie, gaan we weer verder met bier en wijn. En dan krijgt René raki. Ik krijg niet raki, maar hoef ook niet. Toch vind Georgos dat ook niet goed en krijg ik een sexy ouzo. René neemt nog een raki (de fles stond er toch nog) en dan gaan we toch echt terug.
Het is half elf als we terug zijn bij het appartement. Onderweg hebben we deze keer 16 gekko’s gezien.
Er is voetbal op tv, dus kijken we maar mee. Daarna nog wat kletsen en we komen tot de ontdekking dat de kabel van de tablet stuk is, dus leeg is echt leeg. We mailen het document van het reisverslag naar de mobiele van mij. En voorlopig moet ik dus op papier verder. Old school! Georgos (of anders Rania) gaat kijken of we nog een andere kabel kunnen krijgen. Maar dat zal lastig zijn. Ik reken nergens op en wanneer we naar bed toe gaan om 2:00 uur schrijf ik alles dus maar in het boekje dat ik meegenomen had. Hier zet ik normaal alleen wat steekwoorden in, maar nu moet ik het dus volledig uitschrijven. Met schrijfkramp in mijn hand ga ik om 2:15 uur slapen. Morgen willen we naar Agiofarago. Dus niet al te laat eruit. Uiterlijk 9:00 uur!
Welterusten!
Woensdag 18 september 2013
Het weer: zonnig met heel af en toe een wolkje en 29 graden
We staan om 9:00 uur op. Dit keer nemen we alleen wat koffie en thee. We halen straks bij de bakker belegde stokbroden voor onderweg. Om 10:15 uur zijn we zover dat we naar de auto lopen.
Via de bakker, waar we dus broodjes halen, rijden we richting Heraklion. We nemen de afslag Mires en blijven de weg volgen door Mires heen naar Faistos. Na Faistos houden we Sivas en dan Listaros aan. Na Listaros wordt de omgeving mooier. Volgens mijn kaart is dit ook een scenic route (groen). De verharde weg houdt op bij het Odigitrias klooster. Daar stoppen we eerst even om onze broodjes op te eten en dan bekijken we het klooster zelf. Heel bijzonder is het niet, maar het ligt op de route.
Wanneer er een buslading toeristen aan komt, gaan wij snel weer verder. Vanaf hier is het onverhard. Na een paar kilometer en een rare vogelverschrikker nemen we de afslag naar Agiofarago.
We zien na een paar honderd meter wat auto’s staan en zetten die van ons erbij. De wandelschoenen gaan aan, de rugzak gaat op. En dan blijkt dat de weg nog een heel stuk verder loopt. We twijfelen even of we de auto op moeten halen, maar het lijkt in eerst instantie niet zo veel verder. Dus lopen we door. Uiteindelijk blijkt het zelfs 3 kilometer verder te zijn, met een grote parkeerplaats aan het einde van de weg.
We beginnen daar aan de kloof zelf en die is prachtig.
De zon brand er goed op en heel af en toe is er een zuchtje wind. Midden in de kloof staat een kerkje. We kijken even binnen en checken de waterput die hier zit.
Hier zou je je flessen bij moeten kunnen vullen. Maar de put staat helemaal droog. We moeten het dus doen met de twee flesjes die we hebben. Zuinig aan met water dus. We lopen verder en na in totaal 6,6 kilometer lopen zijn we op het strand. Ondanks de borden die aangeven dat het niet mag, zijn er toch veel nudisten. Wij houden onze zwemkleding aan en nemen een verfrissende duik.
Dan laten we ons opdrogen en kleden we ons weer aan. Terug 6,6 kilometer lopen tot aan de auto. Het is dat het goed voor ons is, maar wat een eind! We stappen in en rijden naar de bewoonde wereld.
In Mires stoppen we even om wat drinken te halen bij een supermarktje. Daar waren we wel aan toe en dan rijden we terug naar Malia. De totale afstand met de auto (als je de juiste parkeerplaats neemt) is heen en terug 225 kilometer. De kloof zelf is 4 kilometer heen en 4 kilometer terug.
Eenmaal terug nemen we eerst weer wat te drinken. En dan snel naar onze kamer. Het is bijna 18:00 uur. Dat wordt dus iets later eten. René wil eerst even plat. En ik schrijf weer even het verslag. Dan ga ik eerst douchen. Nadat ik klaar ben, maar ik René wakker. Terwijl ik schone kleding pak, kruipt er een hele kleine gekko uit mijn la met ondergoed. Zo schattig! Hij kruipt snel achter de koffers. Van mij mag hij blijven. Scheelt weer in de muggen. Om 18:55 uur zijn we klaar met douchen en kunnen we op pad. Onze tafel is nog vrij en na het bestuderen van de kaart kiezen we weer hetzelfde, Kotosouvlaki, oftewel kipsouvlaki.
René heeft last van de wandeling van vandaag. We hebben te weinig gedronken en hij had geen petje op. Ik help hem met de kip en patat op eten, anders bleef er zoveel op het bord liggen. En ik eet mijn eigen portie op. Na een dergelijke wandeling heb ik blijkbaar juist veel honger. Na het eten speelt Georgos nog even met Patrick. En na de koffie rekenen we af. We krijgen nog twee drankjes van de zaak en dan gaan we echt terug. Ook al is het nog maar half tien.
We nemen de niet gekko route, maar langs de verhuurbedrijven en andere restaurantjes en winkeltjes. Ik ben namelijk vergeten after sun mee te nemen en na vandaag zijn we die wel nodig. René’s hoofd is rood verbrand. Ik neem gelijk ook after bite mee, want ik zit al weer onder de muggenbulten. Waarvan zo te zien aan de bult ook een paar van tijgermuggen.
Onderweg zien we toch nog 5 gekko’s. Samen met die op de kamer is dat vandaag dus 6.
We drinken bij de bar nog wat water, bier en wijn en gaan dan rond 0:00 uur naar de kamer. Voor ons doen, best vroeg, maar René is echt niet fit. Morgen maar eens niet doen qua rit. Hij wil wel, maar het lijkt mij beter van niet.
Welterusten!
Donderdag 19 september 2013
Het weer: half bewolkt tot bewolkt en 27 graden
We staan vandaag gewoon rond 9:00 uur op. Na wat opfrissen haalt René een broodje. Ik zet ondertussen weer koffie en thee en kook twee eitjes. Eerst maar eens uitgebreid ontbijten.
Ik verrek ondertussen van de jeuk door de muggenbulten. Die after bite werkt voor geen meter. Eentje aan de zijkant van mijn knie, is weer bijna zo groot als een bierviltje. Akelige beesten. Na het ontbijt zitten we nog een poosje buiten. Het is behoorlijk bewolkt en nog niet echt zwembadweer. René oppert het idee om naar Agios Nikolaos te gaan en eens gewoon wat te gaan winkelen. Kunnen we gelijk weer kijken naar een nieuw horloge. De vorige nep Ice Watch bleek niet waterdicht te zijn, dom van mij ook. Het water klotste aan de binnenkant van het glas! Hahahaha. Dus op pad.
In Agios Nikolaos vinden we bij de haven precies nog 1 plekje voor de auto. We slenteren wat rond en zien dan een winkel waar ze een ruime keuze in kalenders hebben. Vorig jaar hadden we er niet eentje meegenomen en die mis ik nu wel steeds. Nu zien we wel een mooie. We lopen verder en zien dan echte Ice Watches liggen bij een juwelier. Tja, die kosten natuurlijk geen 15 euro. Maar deze mogen tot 100 meter onder water, en zo diep ga ik toch niet. Ik besluit voor de Sunshine Neon Pink te gaan. Lekker fel kleurtje. René kijkt ook rond. Die is altijd wel te porren voor een ander horloge. Net zijn vader. En zijn oog valt op een mooi stoer zwart horloge van het Griekse merk Visetti. Niet te veel toeters en bellen. Gewoon en toch bijzonder.
We drinken nog een frappe met ijs bij de haven en lopen dan richting auto. Op de heen weg had ik daar een winkel gezien in verzorgingsproducten, olijfolie, snoep, drank, noem maar op. Mijn zwager heeft psoriasis en heeft ontdekt dat dit veel minder rood en zo wordt door het te wassen met pure olijfoliezeep. En hij vroeg of we mee wilden nemen. 2 stuks als dat kan. We zien hier de juiste zeep, zonder andere geurtjes, 6 blokken zeep voor €3,80! Direct meenemen! Dat is echt geen geld.
We stappen in de auto en rijden via Elounda en Plaka via de bergen weer terug. Onderweg zien we rond de bergtop allemaal raven vliegen, wel een stuk of 15. Wat een enorme vogels.
Eenmaal terug in Malia rijden we naar de supermarkt. De eitjes, verse jus en chocomel zijn op of nog niet gehaald. We nemen gelijk een kwart watermeloen mee voor €0,58 om straks op de kamer op te eten.
En dat levert een groot bord vol met stukken op. Heerlijk zoet en sappig. Ik werk het verslag gelijk weer even bij. We besluiten nog een drankje bij de bar te doen en daar wat te gaan lezen. Het is al 16:00 uur, dus te laat om nog te gaan zwemmen en dan nog op te drogen. Rond 17:00 uur gaan we terug naar de kamer. René gaat plat, ik lees wat en doe een kort dutje van een half uurtje. Dan gaan we douchen en omkleden. En de boel weer even aan kant maken. Alle kleding weer in de kast en alles weer op de plek. Het begon op een studentenhuis te lijken.
Ik trek vandaag maar eens een broek aan. Heb ik gelijk ook iets meer bescherming tegen de muggen. Rond 19:00 uur zijn we zover dat we naar de taverna kunnen. We gaan weer zitten aan onze vaste tafel, Georgos vraagt aan René wat hij wil eten. Wat hij maar wil. Hij regelt het. René kiest de varkensfilet met pepersaus. Nee, zegt Georgos. Je krijgt een Rib-Eye met pepersaus. Hahahaha. Ik vraag om Stifado en krijg deze ook. Na het eten krijgen we weer druiven. We nemen nog Akbak en daarna nog sexy ouzo en Metaxa.
Georgos neemt al afscheid en zegt tot straks. Maar als we terug bij het appartement komen is hij er niet. Niet zo verrassend, want vorige nacht heeft hij tot zeker 3:00 uur met Michalis bij de bar gespeeld.
Het duurt ook niet lang of Katerina verschijnt. We praten gelijk even bij (waar over blijft onder ons). Om 1:15 uur gaan we naar de kamer. Morgen willen we een iets langere rit maken. Oh ja, vandaag hebben we 24 gekko’s gezien.
Welterusten!
Vrijdag 20 september 2013
Het weer: zonnig en 28 graden
We staan vandaag om 9:00 uur op. Eerst maar eens ontbijten. We hebben alles nog in huis, dus René hoeft niet eerst brood te halen.
Om 10:15 uur zijn we zover dat we kunnen gaan rijden. Eerst even pinnen in het dorp en dan de neus van de auto richting Agios Nikolaos. Bij de eerste pomp ook gelijk maar even pinnen. Zo, nu kunnen we echt op reis.
Via Agios Nikolaos gaan we naar Sitia en daar staat de eerste bestemming al op de borden. Namelijk Moni Toplou. Een klooster met behoorlijk wat geschiedenis en rijkdom. Ze maken er ook wijn, olijfolie, iconen, honing etc. In de gebouwen van het klooster mag niet gefotografeerd worden. Dus maar een paar foto’s van buiten gemaakt.
Ze hebben een uitgebreid winkeltje met al hun eigen gemaakt producten, maar ook met keramiek, boeken en andere toeristische artikelen. Ze zijn wel heel erg commercieel ingesteld. Bij de boeken zie ik het boek waar ik vorig jaar ook al mee in mijn handen heb gestaan. Ik kijk het hele jaar vrij veel op de website http://www.cretanbeaches.com/. Hier haal ik altijd heel veel nieuwe plekjes en locaties vanaf. Zij hebben ook een boek gemaakt over de stranden. Dat boek heet Blue Crete. En dat is dus dat boek. Nu koop ik het wel, ook al is het zwaar en duur. Ieder strand, en dan ook echt ieder strand van Kreta staat in dit boek beschreven. Daar ben ik heel blij mee.
We lopen weer richting de uitgang, en slaan de taverna (ja ze hebben zelfs een eigen taverna in het klooster!) over. Wij rijden nu naar Zakros. Vlak na het dorp Zakros nemen we de afslag naar Kato Zakros. Na ongeveer 2 kilometer nemen we de onverharde weg die langs de bovenkant van de kloof loopt. Tussen Zakros en Kato Zakros bevindt zich de Dodenkloof. Vroeger werden in de grotten in deze kloof mensen begraven. De kloof is zelf 4 kilometer lang. Maar er loopt dus ook een onverhard pad boven langs de rand. Zo zien we de kloof toch, zonder deze te hoeven lopen.
En hij is prachtig. De kloof komt dus uit in Kato Zakros, vlakbij de ruïnes van het paleis van Kato Zakros.
Het is inmiddels 14:15 uur. En hier is het toch iets meer bewolkt. We slaan het zwemmen dus maar over, ook gezien de tijd, en rijden weer terug naar Zakros. Dit keer over de verharde weg. Van Zakros rijden we naar Adravasi, en dan via Karidi, Sitanos en Katsidoni naar Sitia. Daar komen we weer op de betere en vooral snellere wegen. Op de heenreis hadden we veel overlast van andere toeristen, vrachtwagens en busjes. Nu is het rustiger.
Uiteindelijk zijn we rond 16:45 uur terug in Malia. Ik neem een dikke ijsco en René neemt 2 biertjes. Ondertussen begroeten we The Crazy Brothers en hun vrouwen, John, Grad, Corrie en Hedwig. The gang is nu bijna echt compleet in september. Na wat bijpraten gaan wij naar onze kamer toe. René gaat plat na zo’n dag rijden en ik werk het verslag weer bij.
Dan natuurlijk douchen en omkleden en op naar de taverna. We gaan weer niet zo hard, want ik heb weer mijn hakken aan. Maar de heenweg gaat goed. Onze tafel is beschikbaar. En na wat bladeren door de menukaart weten we wat we willen. René wil eigenlijk Gyros, maar Georgos weet dat hij van lamsvlees houdt en hij heeft gestoofd lamsvlees uit de keuken. Dus zijn keus verandert. Dan neem ik nu wel Gyros. Maar even zo goed krijg ik toch “chips” in plaats van Griekse aardappelen. Hahahaha
Na het eten gaat Georgos nog spelen. Ook nog Lyra. Kosti helpt met zingen. Patrick trommelt er weer op los en Edi doet de microfoon. Het wordt al een heel bandje zo.
Na de koffie en de druiven gaan we terug naar het appartement. Ik weer op de hakken. En ook dat ging goed. 21 gekko’s later zijn we terug bij het appartement. Daar drinken we nog wat bij de bar en kletsen we met nieuwe en oude gasten.
Rond 1:30 uur gaan we naar de kamer. We gooien (nou ja, René dan) een cicade naar buiten en René zit uiteindelijk met een mini gekko op de arm op het balkon. Wat een schatje!
Snel slapen en morgen de zigeunermarkt en Heraklion zelf onveilig maken.
Welterusten!
Zaterdag 21 september 2013
Het weer: half bewolkt en 27 graden
Vandaag staan we weer gewoon rond 9:00 uur op. Dit keer geen ontbijt met brood. Alleen koffie en wat sap of chocomel. We gaan toch naar de markt. Dus misschien daar een Souvlakia of in de stad zelf een Galaktoboureko of Pita Gyros. Om 9:45 uur gaan we op pad.
Eerst naar de zigeunermarkt, waarbij we de auto weer op het braakliggende terrein een eindje verderop neerzetten. Altijd plek en niet eens zo veel verder lopen. Wat een drukte op de markt en wat warm. De warmte van al die mensen en het weer, zonder een zuchtje wind, onder die zeilen, blijft echt heel erg hangen. We vinden weer boxers voor René en ook de juiste vloei voor zijn shag. Dat verkopen ze hier steeds meer, net als de shag zelf. Alleen geen zware Van Nelle. Verder kijken we alleen rond.
Wat een verscheidenheid aan groente en fruit. Het is vooral druiven, watermeloen en rozijnen. Die laatste zijn vers en kosten tussen €2,80 en €4,00, die van €4,00 euro zijn dan helemaal schoon, zonder takjes en blaadjes. En die zien er ook veel beter uit. En vergeleken met de prijzen in Nederland is dat nog steeds spotgoedkoop.
Na de zigeunermarkt gaan we naar de stad zelf. We parkeren weer bij de haven voor €2,50 euro. Het terrein is nu ongeveer vier keer zo groot. Ze hebben het zeilschooltje verplaatst. We vinden een mooi plekje vooraan. We lopen het centrum in en gaan eerst bij Platanos onder de plataan zitten. Wat is dit toch altijd een mooi plekje. Rustig, net aan de rand van alle drukte. We bestellen beide een frappe met vanille ijs. Ik maak gelijk even gebruik van het toilet, waarvoor je deels door de keuken moet. Nadat we betaald hebben gaan we de winkelstraten door. We lopen de dagmarkt over en dan is het tijd voor een hapje eten. Pita Gyros en Pita Koto. Bij hetzelfde tentje vlakbij de leeuwenfontein. Ze zitten hier al jaren en het is er altijd druk. Terwijl we de broodjes oppeuzelen is er een groep van 6 mensen uit Brazilië bezig met Capoeira. En salto’s, flips en handstanden. Op eigen gemaakte muziek op onder andere trommels. Eén vrouw en vijf mannen. Met mooie lijven. Heel gespierd. Ze trekken veel bekijks en beuren zo een leuke stuiver.
Het is echt heel warm met een hoge luchtvochtigheid. We gaan nog even in het overdekte winkelcentrum kijken en daar kunnen we dan ook gelijk even afkoelen door de airco. Dan lopen we weer terug naar de auto. De muurschildering bij de parkeerplaats is ook opgeknapt, Daedalus en Icarus.
Om 15:00 uur zijn we terug bij het appartement, waar we nog een poos bij de bar zitten te lezen. En ik werk daar direct het verslag weer bij. We trakteren onszelf ook maar weer eens op een ijsco.
Rond 16:30 uur gaan we naar de kamer. Ik ben zelf ook best moe van de warmte, dus zet ik de wekker maar voor de zekerheid. Verstandig, want we slapen beide een poos. Om 18:00 uur komen we weer in de benen en volgt het avondritueel.
De plek bij mijn knie wordt steeds vreemder. Het is weer net als 2 jaar geleden. Het zijn blaasjes, open plekken en daar omheen bijna paars van kleur. Of dit is weer een extreem allergische reactie geweest of toch weer een tijgermug. Ik denk zelf het laatste. De andere bulten zijn ook niet echt klein, maar niet zoals deze. Ik trek dus maar een lange broek aan en doe er eerst een pleister op. Dan maar zo.
We zijn om 19:30 uur in de taverna. René besteld Bifteki en ik neem Gemista. Na het eten kletsen we met Eirini en uiteindelijk gaat ze met ons mee terug naar het appartement. Ze was gebracht door Aristo, maar die is al weg en terug kan wel met Georgos, maar pas vanaf het appartement.
We vinden het prima, is wel gezellig. Maar wel helpen gekko’s tellen . Ze weet eerst niet wat we bedoelen, maar wanneer we laten zien hoe ze eruit zien helpt ze goed mee. Hoewel ze ze ook wel een beetje eng vind. We zien er 24.
We drinken nog een poos wat bij de bar en om 1:50 uur ga ik slapen.
Welterusten!
Zondag 22 september 2013
Het weer: half bewolkt en 26 graden
Om iets voor 9:00 uur ben ik al wakker. Ik zet snel de wekker uit. Terwijl ik opsta, merk ik al dat vandaag waarschijnlijk die dag zal zijn dat ik niet fit ben. Iedere vakantie heb ik dat. Bloeddruk laag, gammele maag. Toch gaan we eerst ontbijten. Ik zie wel wat ik er van maar. Niets eten is ook geen optie. Het is maar goed dat we vandaag gewoon hier wilden blijven. Een beetje bij het zwembad of misschien even het dorp door. En heel misschien naar Katerina. Ik verwacht niet dat dat gaat lukken en ik had ook al tegen haar gezegd dat ik me voor kon stellen dat zij geen tijd heeft. We zien dus wel.
We gaan uiteindelijk niet naar Katerina, maar blijven bij het zwembad. De zon bakt goed, ik schakel van factor 15 zelfs even over op factor 50. En nog verbranden.
Maar tegen die tijd is het ook al half vijf en dan hebben we al tosti’s, verse jus en een ijsco gehad. Ook René is behoorlijk rood. Straks als we gedoucht zijn, zien we de echte schade wel. Nu eerst wat relaxen op de kamer.
Dan douchen, opknappen en naar de taverna. Ik wou graag een kwart kip van de grill, maar dat kon niet. Die waren er vandaag niet. Dus kies ik Soutzoukakia. René kiest Souvlaki. Nikos en Katerina komen nog heel even langs. Georgos speelt samen met Nikos en Patrick nog wat.
Rond 22:00 uur gaan we terug. Er staat behoorlijk veel wind, dus weinig gekko’s te vinden. Die houden daar niet zo van. We zien er dan ook maar 6. Bij het appartement spelen Grad, John, René, Theo (pastoor/Harrie van de Sunweb) en Georgos nog een paar potjes pool. Dan nog wat drinken en kletsen.
Om 2:30 uur gaan we dan toch maar naar de kamer en lekker slapen.
Welterusten!
Maandag 23 september 2013
Het weer: zonnig tot half bewolkt en 24 graden
Om 9:00 uur staan we vandaag weer op. Het waait nog steeds behoorlijk. Omdat we de deur naar het balkon ’s nachts open hebben staan, had ik vanmorgen zelfs koude voeten. Ik denk niet dat het een hele warme dag wordt.
René heeft geen zin in brood of eitjes, dus vandaag een Grieks ontbijt, koffie.
Rond 10:00 uur gaan we op pad. We gaan naar het Nissimos plateau en de berg bij Karfi beklimmen. We rijden daar voor eerst naar het Lassithi plateau en dan net voor Tzermiado zit de afslag naar de archeologische site Karfi en het Nissimos plateau. Deze route hebben we in 1999 ook een keer gereden en toen was de weg naar boven heel slecht. Nu is hij een stuk beter. Er zitten nog wel behoorlijke gaten in, maar je zou hem ook met een gewone auto kunnen doen. Eenmaal op het plateau houden we links aan en parkeren we de auto vlakbij het kerkje dat gewijd is aan Ariadne. Het enige kerkje op heel Kreta en zelfs in heel Griekenland dat aan haar gewijd is. Het kerkje heeft een website.
We lopen niet eerst naar het kerkje toe, maar gaan eerst de berg beklimmen. Er staat een informatiebord en er staan bordjes Karfi en E4.
Karfi zelf is een nederzetting geweest. Eenmaal bovenop de berg heb je een heel mooi uitzicht op de noordkust. Je kunt zelfs Heraklion zien liggen.
Maar het waait wel enorm hier boven en het is hier ook een stuk kouder dan aan de kust en daar was het maar 24 graden. Maar ondanks dat is het dus zeker de klim waard.
We lopen weer terug naar het plateau en de auto en bekijken nu wel het kerkje. Het is niet heel oud, uit 1995.
Voor meer informatie kun je dus terecht op http://www.saint-ariadne.gr
Buiten staan een aantal hele nieuwsgierige geiten naar ons te kijken en die mogen we fotograferen. Ze blijven zo mooi staan. Met prachtig lang haar. En mooie gekrulde hoorns.
Dan rijden we iets terug op het plateau en nemen de afslag naar rechts naar Stavros. Ook een kerkje, maar het kerkje zelf is niets bijzonders. Er is aan het kerkje zelfs een soort van zaal gebouwd. En het lijkt wel alsof ze hier dorpsfeesten of zo houden. Het uitzicht op het Nissimos plateau en het Lassithi plateau is wel mooi. Het enige mooie van het kerkje zelf is een stenen duif bij het toegangshek.
We stappen weer in de auto en rijden terug naar het Lassithi plateau. Daar rijden we nog een rondje en dan gaan we via de bergpas weer terug. We stoppen in Kera om een hapje te eten. En we kijken nog even bij de kunstenaar die mooie dingen maakt van kalebassen, glas en steen. Ik koop nog een schattig flesje met olijftakjes erop geschilderd.
Dan rijden we terug naar het appartement. Het waait ook hier nog steeds behoorlijk en dus gaan we bij de bar zitten, achter de screens.
Ik werk het verslag weer bij en we lezen nog een poos wat. Toch ideaal hoor van die e-readers van Kobo. Leest fijner dan een tablet. Maar dat komt door die inkt technologie. We hebben ieder ons eigen.
Na een tijd lezen gaan we terug naar de kamer waar we allebei een poosje gaan slapen.
Na het vaste avondritueel gaan we naar de taverna.
René neemt op aanraden van Georgos een steak met pepersaus. Ik ga vandaag voor de kipfilet Ariadne. Past wel goed bij de rit van vandaag. Zowel Georgos als Eirini zijn wat uit hun doen, logisch. En Aristo heeft nog steeds last van zijn voet. Ook Louisa is van slag. Ze ligt aan de ketting sinds vandaag. Heel verstandig, want gisteren dacht ik al gezien te hebben dat ze loops was. En aan gezien de meeste honden hier in de directe omgeving van de taverna twee keer zo groot zijn dan zij, is dat zeker niet handig.
Na het eten drinken we nog koffie en een paar drankjes. En rond 22:30 uur gaan we terug. We zien door de wind weer weinig gekko’s. Deze keer maar 9 stuks.
We kletsen nog een poos bij de bar, ook met Georgos en gaan rond 1:45 uur naar de kamer.
Welterusten!
Dinsdag 24 september 2013
Het weer: zonnig tot half bewolkt en 26 graden
We staan weer rond 9:00 uur op en ontbijten vandaag wel. We gaan vandaag via binnen weggetjes naar Myrtos om daar de Sarakinakloof te lopen. Als we die kunnen vinden.
Rond 10:00 uur zijn we zover dat we kunnen vertrekken. We rijden via Agios Nikolaos naar Istro, daar slaan we af naar Prina en vandaar naar Kalamafka. Vlak voor Kalamafka zit het uitkijkpunt waar je zowel de noordkust als de zuidkust kunt zien. Dit is het enige punt op het eiland waar dat makkelijk kan. Ik maak er twee panorama foto’s van.
Van Kalamafka rijden we eerst naar het stuwmeer bij de Bramianadam. Hier zitten veel watervogels. We zien de voor ons niet zo bijzondere meerkoeten en blauwe reigers. Maar ook kleine zilverreigers. Je kunt om het hele meer heen rijden via een onverharde weg, maar die is prima te doen.
Van het stuwmeer gaan we naar de weg langs de kust richting Myrtos. Hier zou volgens internet de Sarakinakloof moeten beginnen. We zien wel een bordje, maar besluiten die weg eerst maar verder te volgen met auto. Heel verstandig, want na diverse pogingen komen we uiteindelijk na Mithi op de gewone weg zonder ook maar iets van de Sarakinakloof gezien te hebben. En daar blijkt ook precies de juiste parkeerplaats te zijn en het begin van de kloof. Deze blijkt aan de andere kant van de weg te liggen. We lopen een stukje van de kloof, die werkelijk prachtig is.
Maar het wordt al snel meer klauteren en klimmen en springen, dan lopen. Ik durf op een gegeven moment niet meer verder. René gaat nog wel een stukje door. Na een poos komt hij met veel moeite terug. De kloof blijkt eigenlijk bedoeld te zijn om maar 1 kant op te lopen, naar boven. Terug dezelfde route lukt haast niet, omdat de markeringen niet te zien zijn en doordat die rotsblokken eigenlijk zo niet te bedwingen zijn. Maar het lukt hem uiteindelijk na drie pogingen om weer terug bij mij te komen. Samen lopen we weer terug naar de auto. We stappen weer in en rijden via Males terug naar Prina. Daar nemen we de afslag naar Kroustas. Via Kroustas komen we in Kritsa en rijden we terug naar Agios Nikolaos en Malia. De weg bij Selinari is nu weer tweebaansweg en dus moeten we nu ook de nieuwe afslag naar Malia nemen. De toerist voor ons twijfelt en rijd stapvoets. Wij sorteren voor naar rechts en zitten naast hem als hij ineens besluit toch ook af te slaan. Door enorm te claxonneren, gaat het net goed. De man stuurt van schrik drastisch naar links, waar inmiddels een Griek in een bestelautootje rijdt. Ook die kan hij net ontwijken. Van schrikt rijdt de man rechtdoor, verder de nieuwe hoofdweg op. Als hij wel naar Malia moet, dan kan hij er nu pas bij de afslag Mochos weer af.
Wij rijden wel naar Malia en gaan eerst naar de SPAR. We vullen de spullen voor het ontbijt weer aan en wat broodjes voor nu. Ze hebben hier altijd van die lekkere croissants gevuld met chocopasta en bananenpasta. Heerlijk! Eenmaal bij het appartement gaan we lekker op het balkon zitten. Drankje erbij en genieten. Ik werk het verslag gelijk weer bij. Het is 16:45 uur als ik daar mee klaar ben.
Om 17:30 uur ben ik ook klaar met lezen en ga ik ook nog een half uurtje slapen.
Rond 18:00 uur komen we weer in de benen en maken we ons klaar om naar de taverna te gaan. René neemt deze keer Stifado en ik neem Kotosouvlaki. Na het eten gaan we terug naar het appartement en deze keer zien we onderweg 7 gekko’s. Blijkbaar is het nog steeds iets te koud of winderig voor ze.
Bij het appartement praten we nog een hele poos met de Crazy Brothers en vrouwen en uiteindelijk komt Georgos ook nog. We krijgen ook nog telefonisch contact met Katerina. Iedereen krijgt de groeten.
Om 2:00 uur gaan we naar bed.
Welterusten!
Woensdag 25 september 2013
Het weer: zonnig en 27 graden
We worden om 9:00 uur wakker en ik direct door dat het bij mij niet goed zit. Knallende hoofdpijn en mijn maag en darmen voelen ook niet goed. Dit wordt geen ritje vandaag. We ontbijten met een bakje yoghurt, verse jus en koffie en thee op het balkon. Maar voordat ik alles erin heb zitten, ben ik alles al weer kwijt.
We wachten totdat de schoonmaakster is geweest en gaan dan allebei weer een poos slapen. Ook René heeft zich wel eens beter gevoeld. Om 13:30 uur worden we weer wakker en nu voel ik me iets beter. Nog wel hoofdpijn, maar minder erg. Maar eens kijken of ik nu in de benen kan blijven. Ik drink een klein beetje en dan lopen we naar het dorp. Dat valt nog niet mee. We stoppen bij Revolution om even te zitten en wat te drinken. Akis herkent me niet, ik vind het prima vandaag. Dan lopen we verder naar het kledingwinkeltje, maar we zien dit jaar niet echt iets bijzonders en ik heb mijn hoofd er ook niet helemaal bij. We gaan weer verder. Ik moet regelmatig even zitten, heb een koud hoofd en dus een hele lage bloeddruk. Bij de SPAR halen we karpouzi, watermeloen. Die eten we straks op. We gaan weer terug. Met veel moeite red ik het terug. Ieder muurtje en bankje is voor mij om even weer op adem te komen.
De watermeloen valt er wel goed in. En ik trek wat bij. Om 16:00 uur doe ik nog even de afwas en een gewone was en werk ik het verslag bij. Dan ga ik maar weer opnieuw plat. Deze keer dommel ik alleen maar wat. Ik begin me wel steeds beter te voelen. Helemaal als ik me gedoucht heb.
In de taverna neem ik een halve Bifteki, René gaat voor Kotosouvlaki. En een glaasje wijn gaat ook goed. Ik neem wel thee in plaats van koffie. Rond 22:30 uur gaan we weer terug. Het aantal gekko’s is vandaag 13. Om 23:45 uur is Georgos er ook en na een klein half uurtje gaan we toch op pad. We zouden nog uit in Sisi. Daar treden twee broers op, Georgos en Nikos Stratakis. Het is wat modernere muziek met wel met lyra en bouzouki. Bij het terrein staat Patrick al op ons te wachten en na een poos komt ook Michalis nog langs. Georgos heeft inmiddels een dienblad vol met eten gehaald en een fles wijn. Om 2:15 uur houden we het voor gezien en gaan we terug naar Malia. Georgos zet ons weer veilig af bij het appartement waar inmiddels alles gesloten is. Ik drink samen met René nog wat op het balkon en werk het verslag weer bij. Dan gaan ook wij slapen.
Welterusten!
Donderdag 26 september 2013
Het weer: zonnig en 27 graden
Vandaag gewoon weer op 9:00 uur opgestaan. We zijn weer helemaal de oude. Maar vandaag wel een kort ritje. We willen eens kijken of we dat kerkje kunnen vinden waar Angelique is geweest, met dat mooie mozaïek. Georgos heeft ons ongeveer uitgelegd waar het zou moeten zijn. We drinken alleen wat sap en koffie of thee hier op de kamer. We gaan ontbijten in Elounda. Om 10:30 uur rijden we die kant op via Neapoli en dan binnendoor.
René besteld bij Babel een BLT (bacon, lettuce and tomato) toast. Ik neem fruit, yoghurt en honing. En daarbij nemen we frappe met ijs. We lopen daarna het dorp nog wat door en stappen dan weer in de auto. We rijden weer richting Plaka en dan omhoog. Na Valtos nemen we de rechter weg, dus niet naar Aretiou toe. We rijden door Finokalia heen en dan gaan we rechtsaf. Een klein weggetje met beton i.p.v. asfalt en erg smal. Hier moet je geen andere auto tegen komen. We dalen steeds verder en vlak voor de kust zit ineens het klooster Agia Andrea. Dit is het klooster waar Georgos het over had. Het bevindt zich voor het grootste deel in een grot, erg mooi inderdaad.
Maar hoe goed ik ook zoek, en dat is best moeilijk want het is hier aardedonker, we zien geen mozaïek. Pas als ik een foto met flits maak, zien we iets van het interieur van het kerkje.
Dat is prachtig, maar geen mozaïek. Ik zal Angelique zelf nog eens even vragen via Facebook en dan zoeken we dat mozaïek wel een andere keer.
Wij rijden weer terug naar de asfaltweg en rijden dan via Koudoumalos en Kourounes naar Neapoli.
Het is nog vroeg, nog geen 14:00 uur, dus we houden het bij de oude weg naar Malia. Vlak voor het appartement stoppen we bij een huis dat Aloë Vera verbouwd. Ook weer iets nieuws. Op de heenweg hadden we al een veldje vol met cactussen gefotografeerd.
We drinken op het appartement even wat en gaan dan het dorp in. Met de auto. We willen allebei nog een keer opnieuw bij het kledingwinkeltje kijken. Onderweg te voet daar naar toe spreken we Eirini even. Ze had graag mee gewild gisteravond. Ik leg haar uit dat we maar eventjes geweest zijn omdat haar vader moe was.
We lopen naar het winkeltje toe en ja, nu vinden we beide wel wat. Ik een hemdje en T-shirt met lange mouwen en een paar sandalen met plateau sleehakken. René een polo, trui en jas. We lopen dan naar de SPAR waar we wat spulletje halen en gaan dan weer terug. Op de kamer drinken we nog weer wat en dan werk ik het verslag weer bij. Verder lezen en dommelen we wat.
Na het vaste avondritueel gaan we naar de taverna. Niet zo heel snel, want ik heb weer hakken aan.
Ik bestel Soutzoukakia en René wil graag filet met pepersaus. Dat wordt steak met pepersaus.
Terwijl we koffie drinken gaat Georgos spelen en na een poosje doet Patrick ook mee. Om 22:30 uur gaan we terug. We zien 23 gekko’s en later zie ik er nog eentje op onze kamer.
Ik ben wat moe, dus om 0:45 uur ga ik alvast naar de kamer. René is dan nog aan het poolen.
Welterusten!
Vrijdag 27 september 2013
Het weer: half bewolkt en 27 graden
Om 9:00 uur staan we gewoon op. René was pas rond 3:00 uur op de kamer en toen was het nog onrustig bij de bar. Het lachen was door het hele appartement te horen.
Maar hij is fit genoeg om de rit naar in ieder geval Arkadi te maken. We moeten daar een nieuw armbandje voor zijn vader halen. Hij moet nog een keer geopereerd worden en dan knippen ze hem dat bandje eraf.
We nemen als ontbijt alleen wat sap en koffie of thee. Om precies 10:00 uur gaan we rijden. Via de nieuwe hoofdweg rijden we naar Rethymno en daar nemen we de afslag Arkadi. Dat is niet eenvoudig, want na de afslag staan geen borden meer. We slaan eerst rechtsaf, maar dat is niet goed, dus terug richting de afslag en dan linksaf. Dat is wel goed, maar eerst rijden we toch weer iets te ver, wanneer we weer iets terug rijden zien we wel borden, maar die waren vanaf 1 kant maar leesbaar. En dat was niet vanaf de kant van de afslag zo.
Eenmaal bij Arkadi gaan we snel even naar binnen. Ik brand een kaars voor een ieder die ik ken en die ziek is, dat deze maar snel mag herstellen. En we kopen 5 nieuwe armbandjes. Eentje dus van René’s vader. De rest als reserve. Er staan maar weinig rozen in bloei en er zijn nu wel vier bussen, plus de nodige auto’s met toeristen. Wij gaan dus snel weer weg.
Vanaf Arkadi rijden we naar het zuiden, richting Ag. Fotini. Vlak na Arkadi zien we een parkje dat erg lijkt op een Afrikaanse savanne.
Vreemd maar prachtig. We rijden weer verder, maar houden we steeds links aan. Zo rijden we onder het Dikti gebergte en dus Psiloritis langs, naar het oosten. Onderweg stoppen we een paar keer bij hele oude kerkjes ( 14de eeuws) met oude fresco’s.
Om 14:00 uur zijn we bij Gergeri. Nog best wel vroeg, dus ik vraag René of hij off road wil via de bergen naar Anogia of via de normale weg verder naar Agia Varvara. René kiest voor de off road optie. We tanken daarom in Gergeri nog even en kijken of we ergens wat te eten kunnen vinden, al is het maar een supermarktje. Maar er is hier helemaal niets qua winkels. Ze zijn blijkbaar volledig gericht op Agia Varvara. Dan maar verder met het water dat we nog hebben. We nemen bij het verkeerspark de afslag naar links de berg op. En het gaat al snel steeds steiler en steiler naar boven.
Bijna bij de bergpas houd de verharde weg op en is de weg naar Anogia nog steeds off road. Gelukkig! We waren hier een paar jaar geleden ook en waren bang dat ze hier ook asfalt neer zouden liggen, maar gelukkig dus niet. Dat zou echt de charme van dit gebied verloren doen gaan.
Bij het Nida plateau in de buurt wordt het weer wel verhard en rijden we naar Anogia. Vanaf daar gaan we via Heraklion naar Malia. In het centrum stoppen we even om één Pita Gyros te halen. En om 16:30 uur zijn we terug bij het appartement. Ongeveer 335 kilometers later! Maar prachtig!
We eten de pita samen op op het balkon met een glas wijn of biertje erbij. En ik werk het verslag weer bij.
We gaan nog eventjes plat en om 18:15 uur beginnen we aan het avondritueel.
In de taverna is het vanavond rustig. Er is iets te doen in Oud Malia in het kader van Wereldtoerismedag. Wij houden daar niet zo van, dus zitten we gewoon aan onze vertrouwde tafel. René neemt Souvlaki en ik kies de Kipfilet Mexican. Om 21:45 uur lopen we terug naar het appartement. Het is druk bij de weg en dus weinig gekko’s, 8 stuks.
Het is vanavond wel erg warm. De warmte blijft op één of andere manier hangen. Na een paar hilarische potjes poolen van de heren, gaan we oom 2:00 uur uiteindelijk naar bed.
Welterusten!
Zaterdag 28 september 2013
Het weer: zonnig en 27 graden
Vandaag willen we er een luie dag van maken en dus staan we ook al een half uur later op. Om 9:30 uur komen we in de benen. De badkleding direct maar aan. En dan ontbijten. Ik maak koffie, thee en eitjes en René haalt brood. Om 10:15 uur gaan we bij het zwembad liggen. En om 15:45 uur gaan we daar pas weer weg. We zwemmen een paar keer en gebruiken de “bak en braad” van Olivelia met beschermingsfactor 2 om er nog echt even wat meer kleur op te krijgen. Als lunch nemen we tosti’s.
Om 15:45 uur zijn weer op de kamer en ik gloei nu al. Straks na het douchen weet ik pas echt hoeveel roder ik ben geworden. Misschien zelfs wel beige.
We lezen nog wat en gaan dan slapen. Het verslag is dan ook weer bijgewerkt. Oh ja, Rania gaf aan dat we toch onze eigen kamer maandag kunnen houden. Wel zo makkelijk.
Na het vaste avond ritueel gaan we naar de taverna. Ik kan eindelijk de kip van de grill nemen (1/4 deel) en René neemt Kotosouvlaki. Georgos vraagt of ik nog opnames kan maken met zijn mobiele van de muziek. Dat doe ik, maar ook met de mijne, want het duur een poosje en zoveel ruimte had hij niet op zijn mobiele.
Na de muziek en de koffie en drankjes gaan we weer terug. Onderweg zien we 17 gekko’s en ik zie er nog eentje op de galerij. René ziet nog een grote dus 19 in totaal.
De heren poolen nog een poos en we praten nog een poos met Georgos. Onder andere over “call of the mountain”. Zoek maar eens op YouTube. Voor die man heb ik heel veel respect. Om 3:30 uur gaan we slapen.
Welterusten!
Zondag 29 september 2013
Het weer: zonnig en 27 graden
Vanmorgen zijn we weer rond 9:30 uur opgestaan. Het was gisteren behoorlijk laat geworden, dus dan mag dat best. We doen een soort van Grieks ontbijt. Koffie/thee en een bakje yoghurt. Om 10:30 uur rijden we opnieuw naar het Andrea Klooster toe. Ik weet nu waar het mozaïek zit in het kerkje. Ik heb het Angelique gevraagd. Wanneer we bij het klooster aankomen, zien we twee andere auto’s staan. We zijn er dus niet alleen. René wil eerst even een sigaret roken buiten en terwijl hij dat doet komt er iemand uit de poort lopen met een grote filmcamera. Binnen op het kloosterterrein hangt de mantel van de pastoor in een boom.
En wanneer we het kerkje binnen gaan, is er iemand in het kerkje bezig om allemaal verlichting en flitsers op te stellen om foto’s te maken. Het lukt dus weer niet om de mozaïeken goed te fotograferen. Ze zitten namelijk achter het houten hekwerk, achter de kruizen voor de raampjes verstopt. Vrouwen mogen sowieso niet achter dat houten hekwerk komen. Alleen mannen. Maar René kan er nu ook niet goed bij. Ik krijg ze wel iets op de foto door behoorlijk in te zoomen, maar de kruizen zitten in de weg.
Voor deze vakantie houden we dit voor gezien. We stappen weer in de auto en rijden via Plaka en Elounda naar Agios Nikolaos en vanaf daar naar Kritsa.
Daar lunchen we even bij LATO. En dan lopen we het dorpje een beetje door. We zien hier ZOE T-shirts. Vorig jaar hebben we daar shirts van gekocht in Matala. We zien allebei een mooie en nemen die mee. We zien ook nog prachtige keramiek, maar hebben niet meer genoeg cash geld bij ons en het enige pinautomaat in het dorp is “out of order”. Dus helaas. Volgende keer maar weer.
Wij rijden terug naar Malia, pinnen daar even bij de SPAR en ik haal gelijk de saladekruiden voor mijn collega Bram. We stoppen daarna bij het schelpenwinkeltje voor handcrème. Van Olivelia lukt niet, want die is nog steeds op (ondanks dat ze gezegd hadden dat ze deze weer binnen zouden krijgen), maar wel van Bioselect en die is ook erg fijn.
We rijden daarna terug naar het appartement. Ik werk het verslag weer bij en we drinken wat op het balkon. Om 16:00 uur gaan we binnen op bed nog een poos lezen totdat de ogen dicht binnen te vallen. Om 18:00 uur staan we weer op. Na het vaste ritueel gaan we naar de taverna. De Crazy Brothers en hun vrouwen zijn daar nog. Ze worden rond half negen opgehaald. We nemen in het restaurant afscheid van hen.
Ik bestel filet met pepersaus en René neemt steak met pepersaus. Alleen blijkt tijdens het eten dat Edi de borden verwisseld heeft. Door de pepersaus hadden we dat niet zo snel in de gaten. Maar beide waren heerlijk.
Het is een rustige avond en Georgos gaat zelfs vrij vroeg weg om even te slapen. Hij komt later bij het appartement. Onderweg terug tellen we 12 gekko’s.
We kletsen een poos en nemen dan afscheid van Theo en Ans. Zij gaan morgenochtend al weg. Georgos komt en we vertellen hem over het klooster. Hij vraagt of we de monnik ook gezien hebben. Nee, wel gehoord vanuit zijn huisje, maar verder niet. Georgos zegt dan ineens dat die monnik Apostoli is. Dezelfde als waar we in Anopoli ook naar gezocht hebben. Die is van Anopoli, naar Mochos, naar Kera en daarna naar hier gegaan. Verdorrie, hadden we dat geweten, dan hadden we het eerder geprobeerd. Nu moeten we volgend jaar echt weer heen. Om 2:00 uur gaan wij naar de kamer en gaan we lekker slapen.
Welterusten!
Maandag 30 september 2013
Het weer: zonnig en 28 graden
We staan vandaag om 9:30 uur op. Ik ben dan al een uur wakker. Het is onze laatste dag en ik heb een knoop in mijn maag. Niets nieuws, dat is altijd zo.
Het ontbijt is wat magertjes. Het water is nog genoeg voor koffie, maar niet voor ook nog eens thee. De eitjes zijn op en er is nog maar 1 toetje. We doen het er maar mee. Na het ontbijt lezen en puzzelen we wat en dan gaan we naar het dorp. Bij de bar zien we dat Jos en Gonny er ook weer zijn.
In dorp parkeren we de auto bij de SPAR en lopen we de straat uit richting zee. We kopen een nieuwe rugzak. Zo hebben we wat meer handbagage en wat minder in de koffers. Die zitten sowieso behoorlijk aan het gewicht. René koopt nog een paar aanstekers en sigaretten voor zijn vader. Ik zie nog een mooi handgemaakt tasje voor mijn moeder die volgende week jarig is.
We slenteren terug naar de auto, want het is knap warm en weer geen wolk te bekennen. Bij de SPAR halen we twee gevulde croissants. En dan gaan we tanken. De auto hadden we meegekregen met een bijna volle tank en zo moet hij ook weer afgeleverd worden.
We pakken de laatste dingen in en eten onze broodjes op op het balkon. Dan gaan we nog een poosje wat lezen bij de bar. We nemen afscheid van Rania en de dochters. Om 15:30 uur valt de stoom ook nog uit. Maar na 20 minuten is deze weer terug. Wij gaan dan naar de kamer. René wil nog even plat, omdat hij straks en ook in NL weer moet rijden. Ik werk het verslag weer bij en ga nog wat lezen.
René slaap niet echt, het is meer dommelen. Om 17:00 uur gaan we ons douchen en omkleden. De lange broeken weer aan, de truien in de rugzakken. En dan zetten we de spullen in de auto. Het is nog wat vroeg, daarom drinken we nog wat bij de bar. We rekenen af en dan nemen we afscheid van Lazarus.
Nu een hapje eten bij de taverna. Niet dat we veel zullen eten waarschijnlijk. Daar hebben we altijd moeite mee op de dag van vertrek. Lazarus had nog gevraagd of we aan Georgos wilden vragen om witte wijn (droog en zoet) voor bij de bar. Dat geven we gelijk als boodschap door, voordat we dat vergeten.
Ik bestel qua eten een tomatensoep en een tomaten en komkommersalade. René neemt Kotosouvlaki. Om 18:50 uur zien we de bus van Sunweb langs rijden. En dat terwijl ze weten dat we niet mee gaan met de bus. Lazarus is er bekend mee en stuurt hem wel weg.
We rekenen af en nemen dan afscheid van Edi, Kostas, Patrick, Papa en natuurlijk last but not least Georgos. We zien iedereen volgend jaar weer.
We brengen de wijn nog even naar het appartement en rijden dan naar het vliegveld.
We kunnen de auto bij de vertrekhal afleveren en hebben daar om 20:00 uur afgesproken. We zijn er uiteindelijk al om 19:45 uur, maar de man van The Best staat er gelukkig ook al. Goed geregeld en echt een goed bedrijf. Tot volgend jaar dus ook maar weer.
We gaan naar binnen en René ziet na een poosje op de schermen boven de balies zelf staan dat we bij balie 32 moeten zijn. Dat stond nog niet op het grote scherm. Snel inchecken dus, voor de bus aan. We krijgen stoel 13a en 13b. René rookt nog even een sigaret en dan gaan we door de douane.
En daarna belanden we in een chaos van mensen. Topdrukte. Overal. Geen vrije stoel meer te bekennen.
Er blijken een aantal Franse vluchten verlaat aangekomen zijn en met diezelfde toestellen moesten er ook een boel weer vertrekken. Zij houden alles nu op. Van de andere vluchten checken er wel steeds mensen in en komen dan dus ook achter de douane. Terwijl er dus bijna geen mensen echt weg gaan naar het vliegtuig toe.
We gaan daarom eerst maar Tax Free shoppen. Ook daar is het erg druk. En dan terwijl het net verbouwd is en een stuk groter geworden is. We kopen nog sigaretten voor Erica, mijn zus. Nog wat drank en lolly’s. We moeten rond 21:15 uur boarden, dus zoeken we toch ook nog maar een stoel op totdat we exact weten welke gate. Terwijl we wachten werk ik het verslag nog maar eens bij.
Om 22:20 uur zitten we dan eindelijk in het vliegtuig. Bijna een uur later boarden dan gepland. Bij gate 6.
We zitten weer in een Sunweb vliegtuig met bloemen, boompjes en zo. De vlucht verloopt voorspoedig. Weinig bijzonderheden. Om 1:20 uur zijn we geland op Schiphol. René wil eerst snel even roken. Dan de koffers ophalen. Dat duurt wel een poos. Maar beide zijn er en we mogen ook zo door de douane. Snel doorlopen naar de bus voor P4 en dan hup in de auto. Wel koud hier hoor. Maar 6 graden!!
Om 3:40 uur zijn we dan weer thuis in Meppel. De vakantie zit erop. Tot volgend jaar!
Oh ja, het totaal aantal gekko’s tijdens deze vakantie was 197!
Voor de rest van de vakantiefoto’s zie HIER