Maandag 21 juni 2010
Het weer: Half bewolkt, 21 graden NL, heldere avond, 27 graden GR
Vanmorgen zijn we om 10:00 uur opgestaan. Ik ga me eerst douchen, daarna René. Ondertussen maak ik beneden koffie en ontbijt en ruim ik vast de koelkast op. Alles wat kan bederven tijdens onze vakantie kan weg. Na het ontbijt stoppen we de laatste dingen in de koffer. Ze zijn toch echt iets te zwaar, dus een paar schoenen van René moet helaas toch achter blijven. De boosdoener is eigenlijk de toilettas, waar de shampoo, douchegel, zonnebrand en dergelijke in zit. Ik zal blij zijn als over twee jaar gewoon dat soort spul weer in de handbagage mag. Het scheelt toch zo maar weer een kilo of twee. We ruimen de rest van het huis op en leggen een papiertje klaar op de bar voor de verzorgers van de woning, met daar nog de laatste instructies op. Dan alles in de auto en klaar voor vertrek. We wilden rond 12:00 uur vertrekken en zijn precies op schema. We rijden via Baarlo naar Zwartsluis en vanaf daar door de polder naar Schiphol. Onderweg stoppen we bij Haje de Aalscholver, voor een hapje eten. René neemt een uitsmijter en ik twee kroketten op bruin brood. Zo kunnen we gerust vertrekken. In het vliegtuig valt niet veel te halen en wat ze vaak hebben is duur. Na het eten stappen we in de auto en rijden we weer verder. Om 14:10 uur komen we bij P3 aan. Dit jaar hebben we niemand gevraagd om ons weg te brengen. Gezien de dag en de tijdstippen van vertrek en aankomst wilden we dat niemand aan doen. We zetten daarom zelf de auto op Lang Parkeren. Zo kunnen we zelf gaan en staan waar we willen. Het wordt plekje 311. We hoeven maar even te wachten of de bus voor de vertrekhal is er ook. En in tegenstelling tot de vorige keren zijn we nu de enige in de bus. We worden precies bij onze vertrekhal afgezet, omdat we de enige zijn. En dat is bij vertrekhal 3, omdat we online al ingecheckt hebben hoeven we alleen de bagage nog maar af te geven. De weegschaal geeft 40,3 kilo aan voor twee koffers. Dat viel dus toch nog wel mee. Het boarding is bij C12 om 16:05 uur. We hebben dus nog anderhalf uur de tijd. René heeft de vorige keer ontdekt dat je gewoon achter de douane kunt roken op sommige plekken, dus we gaan direct door de douane heen. Alles weer af, qua sieraden en riemen en ik ook mijn schoenen. En we mochten allebei zo doorlopen. Zelfs René die normaal altijd gefouilleerd word. Alles loopt precies volgens schema en om 16:05 uur mogen we het vliegtuig in. We wachten eerst het grootste gedeelte van de groep maar af. We zitten namelijk op de eerste rij en dan moet anders iedereen weer langs je lopen. De vlucht vertrekt precies op tijd en daarom landen we om 21:10 uur (Griekse tijd) op Heraklion. De koffers komen vlot en we melden ons daarna vlug af bij de hostess. We nemen dit jaar een taxi. We hebben nog geen auto gehuurd. Omdat we een rustige vakantie willen en omdat we altijd in Malia zelf ook nog wel wat kunnen huren. We zijn nu maar met z’n tweeën. De taxichauffeur brengt ons snel en veilig naar het appartement toe. Hij wist precies waar Cretan Family was, hij kende zelfs Aristo wel. En zo staan we om 22:00 uur al op de stoep. We maken kennis met Lazarus, de jongen bij het appartement (de nieuwe Marieke). Hij vertelt dat we weer dezelfde kamer hebben als de vorige keer, 301. Lekker bovenin op de hoek. Een mooi plekje. We brengen snel de koffers naar boven en lopen dan gelijk door naar het restaurant. Zo zijn we nog op tijd voor een hapje eten. Georgos begroet ons met een dikke knuffel, net als Vassili, Eddy en natuurlijk Aristo. We lopen even door naar de oude baas en ook daar krijg ik een paar dikke zoenen op mijn wangen en een knuffel. In de keuken staat ook dezelfde ploeg nog en die begroeten we ook even. En niet lang daarna zitten we aan de wijn en het bier met een salade voor twee personen tussen ons in. We maken kennis met Angelique en Rob. Zij kennen ons van onze website met foto’s en reisverslagen. Maar wij kennen hen, nog, niet. Er zitten overigens meer bekenden in het restaurant en dus ook in het appartement. Zoals de ouders van Marieke en Femke met een paar kinderen. Na de salade volgt voor ieder van ons een bord Soutzoukakia. René krijgt ook direct al een glas whisky. Dan nog een paar raki en Akbak. Eddy begint al weer te schudden met zijn hoofd, te veel koffie, te veel koffie… En vooral veel werk voor hem. We lopen terug naar het appartement en zien onderweg en bij de bar in totaal al 13 gekko’s. Niet slecht voor een eerste avond. De temperatuur is zelfs zo laat op de avond nog erg warm, zo’n 27 graden. Gelukkig staat er wel een briesje. We ploffen bij de bar neer, waar Georgos al zat. En we kletsen even bij. En we leren Angelique en Rob ook beter kennen. Zij zijn qua kamers onze buren. Om 2:50 uur houden we het voor gezien, we helpen de boel afsluiten en gaan dan naar bed.
Dinsdag 22 juni 2010
Het weer: Half bewolkt met harde wind, 25 graden
We staan vandaag om 9:00 uur op. Ik ga eerst douchen, dan René. Terwijl hij douchet kan ik mooi de koffers uitruimen en alles in de kast stoppen. René gaat na het douchen op zoek naar ontbijtspullen in de supermarkt. Ik zet ondertussen koffie. Het duurt bijna 3 kwartier voordat René weer terug is. De supermarkt waar hij anders altijd spul haalde blijkt niet meer te bestaan. De andere die daar niet te ver van af zit, had geen brood meer en zo belandde hij uiteindelijk bij de SPAR! Vandaar dat het zo lang duurde. Hij heeft gelijk iets meer mee genomen. Maar nadat we ontbeten hebben moeten we nog wel even op zoek naar zonnebrand, water en wc-papier. Beneden zien we gelijk ook Rania. Die we natuurlijk ook hartelijk begroeten. Zodra we terug zijn van de supermarkt, brengen we de spullen terug naar de kamer. Nou is het eerst tijd om eens een poos bij het zwembad te liggen. Ik heb namelijk erg last van de temperatuur, hoewel het niet echt heel erg warm is. Het is 25 graden. Maar de vochtigheid en zo is anders dan in Nederland en meestal kost het mij een dag of twee om te wennen. Het waait vandaag enorm hard, maar gelukkig noordwesten wind en geen zuiden wind. De bewolking wordt steeds dikker en rond een uurtje of twee houden we het voor gezien. We kleden ons even om en gaan dan richting het dorp. Even kijken wat er nog allemaal op de plek zit, dicht is gegaan of vervangen is door wat anders. Op de terugweg stoppen we bij Revolution. We hebben trek en bestellen ieder een tosti. Ik met een kop thee met citroen en René een dubbele espresso. De tosti’s zijn weer vergezeld van chips?! Dat doen ze alleen hier bij Revolution. Het blijft een vreemde combi. We stoppen nog 1x bij een supermarkt, we hebben namelijk nog geen afwasborstel en ik moet direct even ansichtkaarten kopen. Ze hebben hier alleen geen postzegels, dus versturen wil nog niet. Voor 1 afwasborstel en 3 kaarten betalen we €1,83. Waarvan de afwasborstel het duurste was. De kaarten zijn maar een kwartje per stuk! De postzegels kosten straks vast veel meer. We lopen weer terug naar het appartement en zien dat Katharina er is. Weer knuffels en zoenen. Inmiddels is het 15:45 uur en gaan we naar de kamer. We zien vlakbij onze kamer een cicade in een pot zitten. De kans om die op de foto te krijgen laten we niet lopen. Zo vaak zie je ze niet zo goed zitten.
René probeert de WiFi verbinding uit en krijgt in het woongedeelte nog net genoeg signaal om even de email thuis te controleren. Dan pik ik de laptop in en begin ik aan het reisverslag. Ondanks dat we niet echt veel meemaken op zo’n luierdag ben ik toch al weer 1320 woorden verder zegt de laptop. Het is dan 17:00 uur en ik besluit nog even naast René te gaan liggen op bed. Even uitrusten en dan straks douchen en omkleden voor het eten. Rond 18:00 komen we weer in de benen. Eerst even douchen, alle zonnebrand eraf wassen. Dan omkleden en rond 19:00 uur zijn we zover dat we naar het restaurant kunnen. We gaan helemaal vooraan zitten, tafel 30. Ik kan het hele restaurant door kijken en René ziet van alles in de keuken gebeuren. We bestellen weer wijn en bier en als avondeten neemt René Souvlaki en ik Kotosouvlaki. De raki vloeit de hele avond rijkelijk. Ik sla de meeste over, ik krijg van Aristo steeds een drupje, zodat ik wel het aroma heb, maar niet de volle lading. We geven gelijk bij Aristo aan dat we wel via hem een auto willen huren. En hij belt direct zijn vriend op. Wat voor auto moet het zijn? Hoeveel dagen? Hij krijgt een prijs door en die staat ons wel aan. Hij geeft door dat het goed is en niet veel later staat de beste man op de stoep om alles even beter af te spreken. Morgenavond brengt hij hem rond 20:00 uur naar de Taverna. Het is weer een jeepje, dus we kunnen we off-road. Even later maken we kennis met een meisje dat veel voor websites regelt en Georgos wil graag wat dingen anders gaan doen. En hij wil graag samen met haar en ons het een en ander voor zijn website regelen. We praten een poosje en besluiten dat het beter is om een keer overdag af te spreken, zonder dat we al alcohol gedronken hebben. Overmorgen komt ze rond 11:00 uur langs bij het appartement, Georgos zal proberen er ook te zijn. Na het eten bestellen we weer Akbak en daarna gaan we aan de Metaxa 5* en de Sexy Ouzo’s. Dan wordt het echt tijd om terug te gaan richting het appartement. We komen onderweg aan de praat met vier Engelse jongens die de weg willen weten naar het centrum. We lopen een heel stuk met ze op en het gesprek gaat al snel over voetbal. Ze vinden het Nederlandse team erg goed, maar hun eigen team niet. Door al het praten hebben we geen kans om op gekkojacht te gaan. De stand blijft dus hetzelfde als gisteren. Bij de bar van het appartement kletsen we nog een hele poos. We spreken Henk-Jan die net als ons graag op Kreta wil trouwen. De planning is volgend jaar juni en dan in Malia. Dat kan tegenwoordig wel, bij ons was dat geen optie. Rond 2:00 uur houden we het voor gezien en gaan we slapen.
Woensdag 23 juni 2010
Het weer: Half bewolkt en nog meer wind dan gisteren, 26 graden
We staan vandaag rond 10:00 uur op. Tenminste René, ik was al een poosje wakker en al klaar voor de start. René gaat brood halen en ik maak ondertussen de rest van het ontbijt klaar. Het ei koken mislukt, hij was geknapt en daardoor leeggelopen in de pan. We hebben geen eierprikker. Misschien de volgende keer toch maar eentje meenemen. De koffie smaakt beter dan gisteren, minder sterk. Na het ontbijt gaan we weer bij het zwembad liggen. Ik was gisteren al behoorlijk verbrand op mijn rug, dus vandaag maar wat meer de voorkant in de zon. Al snel is me dat te warm en zoek ik de schaduw op. Wanneer ook dat niet meer helpt trek ik een shirt aan. Maar na een poosje beginnen mijn benen ook al rood te worden en zoek ik een tafeltje op bij de bar. René hield het langer vol in de zon, maar is ook al best rood geworden en ook hij gaat binnen zitten. We nemen nog een ijsje en gaan dan op het balkon zitten in de schaduw. Maar het waait zo hard dat dat best fris is. We worden wat rusteloos en gaan met de camera’s in de aanslag eens een kijkje nemen bij de zee. Daar zien we enorme grote golven. En zwemmen is verboden.
De zon schijnt goed ondanks dat de bergen weer gehuld zijn in heel donkere wolken. Na een poosje wandelen, besluiten we terug te lopen. Onderweg zien we prachtige paarse pollen met bloeiende tijm. Het ruikt geweldig!
Terug bij de bar bestellen we bij Katharina ieder twee frikadellen en een Frappé. Dan is het 16:00 uur geworden en gaan we terug naar de kamer. Ik werk het verslag weer bij en dan is het tijd om even de ogen dicht te doen. Zelfs ik weet toch weer even een tukje te doen. Rond 18:00 uur ben ik weer wakker en maken we ons klaar voor het restaurant. Daar komen we om 19:15 uur aan. We zijn de eerste. En ook duurt het een poos voordat er meer mensen komen. Die komen wel, maar maar heel mondjes maat. Om 20:00 uur stopt er een smart en ik zie de man van het autoverhuurbedrijf er uit komen. Ik zeg al uit de gein tegen René dat dat onze huurauto geworden is, maar ik zie al dat er ook een Suzuki Jimny neergezet word op de parkeerplaats. Een ferrari rode. Dat is onze auto. We regelen de papieren en dan komt ons eten ook al. René heeft een varkenskarbonade besteld en ik Gemista. Georgos loopt René te pesten met zijn vlees. Hij had namelijk ook gestoofd lamsvlees, iets dat hem veel lekkerder leek. Maar René wou zelf liever dit. We drinken allebei niet veel, want er moet nog teruggereden worden met de auto en bovendien is het erg eigenaardig weer. Het lijkt koud, maar het is warm en de wind wappert telkens heel vervelend om je hoofd. Na het eten en de koffie (voor mij deze keer thee) gaan we terug naar het appartement. Georgos had nog heel even gespeeld, ook wel weer lekker. Omdat we met de auto teruggaan, hebben we weer geen kans om gekko’s te tellen. Maar bij het appartement zien we er eentje bij de bar. Iedereen zit voor de tv naar voetbal te kijken. Wedstrijd Duitsland tegen Ghana. Duitsland wint uiteindelijk met 2-0. Er zit dit jaar voor het eerst een Duits koppel in het appartement en zij zijn blij met de uitslag. De vrouw van het koppel heet Sylvia en ze springt en danst in het rond. Is gek van Celine Dion. Probeert wel wat Nederlands te leren. En laat zich zelfs toe takelen met een oranje kroon op het hoofd. Iedereen ligt in een deuk. Angelique en ik besluiten dat we dus niet 1 maar 2 gekko’s gezien hebben vandaag. Sylvia is de tweede. Na het voetbal kijken, komen er mensen het terrein oplopen en ik herken ze direct. Het is de eerste keer dat we ze zo ontmoeten, we kennen ze alleen via Internet en de kaartjes rond de kerst. Het zijn Diana en Mark. Zij zetten zich altijd erg in voor de ezeltjes op Kreta (http://www.ezelopvangkreta.eu/). Met al het kletsen en zo is het al weer 2:30 uur als we besluiten naar bed toe te gaan.
Donderdag 24 juni 2010
Het weer: Halfbewolkt en veel minder wind, 26 graden
We staan vandaag rond 9:00 uur op. We hebben namelijk om 11:00 uur een afspraak met Patty voor de website. Maar eerst wordt er gewoon ontbeten. We gaan op tijd naar beneden waar we zelf alvast een Frappé en een thee nemen. Precies op tijd verschijnt Patty. Zij bestelt direct een heel grote Frappé. En we beginnen te praten. Niet lang daarna zitten we met twee laptops aan een tafel. Sommige veranderingen die Yorgos en Aristo willen kunnen we nu niet doen, omdat het seizoen al bezig is. Maar aan het einde van het seizoen gaan we dingen anders doen. We maken al wel vast een facebook pagina (Cretan Family Facebook) Cretan Family zat al op Hyves (http://cretanfamily.hyves.nl/) , maar Facebook is internationaler. We zetten er al wat foto’s en informatie op en nodigen iedereen die we zelf op Facebook hebben zitten uit, om ook vriend te worden van Cretan Family. Om 13:30 uur houden we het vandaag voor gezien. Patty gaat naar huis een hapje eten en dan aan het werk. Wij gaan even geld pinnen en tanken. Dan kunnen we met een gerust hart op pad. We rijden eerst naar Neapoli. Vanaf daar rijden we naar het Lassithi plateau. Onderweg kom je dan door het dorpje Zenia en vlak voor het einde van het dorp (vanaf deze kant) zit Manolis. Hij leeft nog steeds en zwaait nog steeds met een lepel in de hand naar iedereen die langs komt. De beste man is inmiddels 110 jaar oud. Maar hij ziet er nog best uit en hij had zelfs nieuwe kleding aan. We rijden verder en besluiten om bij de Taverna Panorama een hapje te gaan eten. Het is dan al bijna 15:00 uur en we lusten wel wat. Vlak voor de Taverna zien we ineens aan de rechterkant van de weg beneden op een veldje vale gieren zitten. Een stuk op 5! Maar we kunnen op dat moment niet meer stoppen. We zetten daarom de auto bij de Taverna neer en lopen een stukje terug. Het veldje is natuurlijk leeg als wij er in de buurt komen. We wachten even en zien dan 2 vogels weer terug komen. Maar de afstand is nog steeds te groot om foto’s te kunnen maken.
We gaan weer terug naar de Taverna. De eigenaar vraagt aan ons of het gelukt is om foto’s te maken. Er zit in deze omgeving een groep van 40 vogels. En hij weet precies welk veldje wij bedoelen. Maar ook hij heeft ze nog niet op de foto weten te krijgen. Ze zijn heel schuw en vliegen direct weg als je dichterbij komt. Bovendien komen ze meestal wanneer hij moet werken en geen foto’s kan maken. Wij nemen ondertussen plaats aan een tafeltje en bestellen ieder een omelet met bacon en een flesje tonic. We krijgen een schaaltje met olijven en knoflook croutons van het huis erbij. Tijdens het eten zien we regelmatig hoog in de lucht vale gieren vliegen, maar de lucht is bewolkt wat het maken van foto’s niet mooier maakt. Wel weet René een houtbij op de foto te krijgen die op een stokroos zit.
Na het eten lopen we het winkeltje dat er bij zit even door en deze keer koop ik wel een tas. Ik zie ze hier steeds hangen en nu neem ik er dan eentje mee. Het is zo’n beetje een hippie tas van stof met allemaal verschillende kleuren blauw. We stappen daarna weer in en rijden via het Lassithi plateau en Krassi terug naar Malia. Het is 16:30 uur als we terug zijn. René leest nog even wat en ik werk het verslag weer bij. Dan gaat hij plat en besluit ik maar wat te gaan lezen. Over 50 minuten is het 18:00 uur en komen we weer in de benen. We knappen ons op en lopen dan rustig richting het restaurant. We moeten wel rustig lopen, want ik heb mijn hakken van 9 ½ centimeter hoog aan. Het gaat best goed het hele stuk, beter dan andere keren. Het voelde al best fris aan, dus hebben we iets met lange mouwen aan gedaan. Maar in het restaurant onder de overkapping is het warm en benauwd. Daar was een hemdje nog niet zo gek geweest. Door de warmte zetten mijn voeten gelijk al iets op. Maar ach, ik kan altijd nog op blote voeten terug lopen. Dat zou zeker niet de eerste keer zijn. We bestellen vanavond allebei Bifteki. René heeft nog steeds last van zijn maag en wil niet zoveel eten. Bifteki bestaat uit twee grote platte gehaktballen, dus dat is nog net te doen. Georgos wil ons een sausje bij het vlees laten proeven en vraagt aan Kostas om een kommetje te maken. Wanneer dat klaar is, pakt Aristo dit kommetje en brengt het naar een heel andere tafel. Bleek het wel voor ons te zijn. Hij bleef maar sorry zeggen en werd rood tot achter de oren. Het sausje erbij is erg lekker, hoewel totaal onduidelijk blijft wat het nou precies voor saus is. Na het eten natuurlijk weer aan de Akbak. Dan houd René het bij bier en ik ga aan de Sexy Ouzo. We vragen toch maar eens aan Aristo wat er nou precies in zit. Ik heb het thuis geprobeerd te maken maar blijkbaar doe ik zelf iets verkeerd. En dat blijkt ook wel. Ik heb wel het ijs, de ouzo en de grenadine siroop gebruikt, maar ben de Sprite vergeten. We hebben geen haast vanavond. De rest van de gasten willen allemaal op tijd terug om voetbal te zien, maar aangezien Nederland toch al een ronde verder is, boeit deze wedstrijd verder niet zo. Georgos houdt ook niet zo van voetbal, hij wil liever vanavond nog een keer spelen. Er loopt de laatste paar dagen steeds een meisje rond in het restaurant (misschien van de buren van de Taverna) en zij vind muziek ook leuk. Ze kan alleen niet spelen of zingen, maar dat maakt Georgos niet uit. Hij laat haar ook een muziekinstrument pakken en ze pingelt maar wat mee. Er zit een heel leuk koppie op, hoewel ze zich meer gedraagt als een jongen. Het is geen meisjesmeisje. Om 22:30 uur rekenen we af en lopen we terug. Mijn voeten doen best zeer, dus na een paar meter trek ik lekker de schoenen aan en ga ik verder op blote voeten. We proberen deze keer wel gekko’s te vinden, maar zien er echt geen 1. Bij het appartement merken we dat we te vroeg terug zijn. Nog geen vijf minuten later valt de 2-1 voor Nederland erin. En niet lang daarna is de wedstrijd afgelopen. We zoeken een iets rustiger plekje bij de bar op en praten daar een poos met Georgos, Angelique en Rob en zo is het op een gegeven ogenblik al bijna 3:00 uur. Snel naar bed, want morgen willen we naar het Koudouma klooster.
Vrijdag 25 juni 2010
Het weer: In Malia aan de noordkust half bewolkt met een paar spetters, 27 graden, bij Paranymfi hoosbuien en heel veel onweer, 20 graden.
We staan om 9:00 uur op. René is zo duf. Waarschijnlijk gisteren toch een whisky te veel gehad. Lazarus weet een beste maat te hanteren, waardoor het bijna iedere keer een dubbele in plaats van een enkele was. Ik pak de spullen voor de reis naar het Koudouma klooster in de rugzak. We ontbijten vandaag niet op de kamer. We nemen een kop koffie en Frappé beneden bij de bar. Daarna stappen we rond 10:30 uur in de auto. We stoppen even bij de bakker in het dorp voor twee belegde stokbroden en dan kan de reis beginnen. Wanneer ik instap sputtert het een beetje, en we komen er dus achter dat de ruitenwissers niet echt veel soeps zijn. Maar gelukkig stopt het al snel met regenen en rijden we gewoon verder. We moeten eerst richting Heraklion, vanaf daar buigen we af naar Pyrgos. Maar zo ver rijden we niet door. We komen bij een grote rotonde uit en daar nemen we de afslag naar Harakas. Vanaf daar gaat de reis richting Paranymfi. Na Harakas wordt de weg al snel kronkeliger en steiler. Maar dat is niet het grootste probleem dat we hebben. Het begint ineens heel hard te regenen. Er ligt hier vrij veel olie op de weg, want het lijkt wel alsof de weg ingesmeerd is met shampoo. Het schuimt gewoon! We moeten een paar keer wat remmen en gas geven en we voelen de achterkant van de auto wegbreken. Het is ineens spekglad geworden. We stoppen even bij een kerkje in de hoop dat de bui snel ophoudt. Wanneer het iets droger geworden is rijden we heel voorzichtig nog een stuk verder. Maar wanneer we in Paranymfi aan komen wordt de weg nog iets steiler en nog gladder. Vlak voordat de weg overgaat in onverharde weg tot aan het klooster besluiten we dat het niet verantwoord is om verder te gaan. Het is met dit weer gewoon te gevaarlijk. We draaien de auto en beginnen voorzichtig aan de terugreis. Stapvoets rijdend komen we weer bij Harakas in de bewoonde wereld. Overal om ons heen zitten onweersbuien. In de buurt van Pyrgos zien we dat het ergens in geslagen moet zijn, er komt ineens rook tussen de bergen vandaan. Maar hoe verder we weer richting Heraklion rijden, hoe droger de weg ook is. We rijden vanaf Heraklion over de oude weg terug. In Malia stoppen we bij de SPAR voor wat boodschappen en ik moet nog postzegels hebben voor de kaarten die ik gekocht had. Die postzegels blijken 72 cent per stuk te kosten. En dat terwijl de kaart maar 25 cent was! Terug bij het appartement brengen we de boodschappen even snel naar de kamer en gaan we daarna beneden bij de bar zitten bij Katharina. We horen van haar dat het hier in Malia maar 5 minuten gesputterd heeft, verder niet. Ze hoort ons verhaal en is blij dat we toch wel verstandig zijn en terug gegaan waren. Wij vonden dit zelf ook iets te avontuurlijk. En omdat we heelhuids terug zijn gekomen, trakteren we onszelf op een ijsje. We krijgen van Katharina nog wat fris en dan is het ook al weer bijna 16:00 uur. We gaan terug naar de kamer en na even wat gelezen te hebben (en ik natuurlijk het verslag weer bijgewerkt heb) gaan we even plat. Zoals gewoonlijk staan we weer rond 18:00 uur op. We douchen even en kleden ons om voor het avondeten. Rond 19:10 uur zijn we bij de Taverna. Het is weer vrij rustig en Georgos komt al snel vragen wat we willen eten. Ik bestel eerst Papoutsakia, maar die blijken ze niet te hebben vandaag. Er is wel Mousaka. Dat lijkt er erg op, maar is machtiger van smaak. Dan die maar, die is ook heerlijk hoor. René bestelt lamskoteletten. Zijn maag lijkt iets beter, dus hij durft het weer aan. Na maar heel even gewacht te hebben is ons eten al klaar. We redden het geen van beide om alles op te eten. De porties zijn te groot voor ons vandaag. Tijdens het eten zagen we dat er een man aardbeien kwam verkopen aan Georgos. Hij had een heel kistje afgenomen. Dus na het eten besloten we toch, ook al zaten we erg vol om toch yoghurt met verse aardbeien en ik dan ook nog met honing te nemen. Daar hebben we vorig jaar Eddy ook heel erg mee lopen pesten. Hij zucht dan ook heel diep en zegt dat het goed is, zolang we maar de Akbak overslaan. Maar we zien al snel dat hij het klusje van de aardbeien uitbesteed heeft aan Vassili. Zo kostte het wel een schaaltje extra, want er viel hem een schaaltje kapot. Er was al meer kapot gegaan vandaag. Georgos had al een kop koffie laten vallen. Het is gewoon weer zo’n avond. Na de schaal yoghurt met aardbeien kan ik echt geen pap meer zeggen. Ik neem dan ook inderdaad geen Akbak maar een kop thee. René bestelt natuurlijk wel gewoon koffie. Ondanks dat we rustig hebben gegeten en langzaam hebben gedronken, zijn we om 21:30 uur al helemaal klaar. We besluiten toch maar gewoon af te rekenen en dan terug te gaan. Dat staat Aristo niet aan, hij vraagt waarom we zo snel zijn. En we leggen uit dat het eten er gewoon erg snel was en dat we daarom ook zo snel klaar zijn. Nou, daar gaat hij voor vandaag mee akkoord, maar hij zal morgen op het papiertje zetten dat ze ons langzamer moeten bedienen. Wij lopen voor nu gewoon terug. Deze keer zien we wel gekko’s. In totaal (zonder Sylvia weer mee te rekenen) zitten we op 11 vandaag. Het totaal van de vakantie zit nu zonder Sylvia op 25 stuks. Bij de bar drinken we nog wat en kletsen we weer een hele tijd. Er is nog voetbal op als we er gaan zitten, en automatisch kijk je dan toch. Maar na het voetballen, zoeken we snel een ander plekje op. En met al het kletsen en moppen en sterke verhalen vertellen is het al weer 3:30 uur!! We gaan dus ook rap naar boven toe. Wanneer ook Georgos weg is gereden horen we van beneden ergens een boel gelach en gezang komen. Er sneuvelt een glas en iets later horen we plotseling een boel geplons. Blijken Sylvia en haar man en een Nederlands koppel, of in ieder geval een paar van hen, aan het zwemmen te zijn. Ze zijn zo zat als een toeter! Wij vinden het aan de ene kant ook nog wel gevaarlijk ook om met zoveel drank op te gaan zwemmen, bovendien is het in ieder geval verboden om na 19:00 uur te zwemmen in het zwembad. Maar het lijkt goed te gaan. Wij gaan nu in ieder geval slapen. We willen morgen naar de zigeunermarkt.
Zaterdag 26 juni 2010
Het weer: Zonnig, 26 graden
We staan vandaag ook weer om 9:00 uur op. René haalt brood en ik maak de rest van het ontbijt klaar. Dan was ik nog snel even een paar dingetjes uit. Nog even afwassen en dan zijn we klaar voor vertrek. Het is 11:00 uur als we met de auto richting Heraklion vertrekken. We vinden na een poosje zoeken een plekje om de auto kwijt te kunnen en gaan dan lopend naar de markt. Het is er weer zoals altijd erg druk. En ze blijven maar schreeuwen om hun spul aan de man te brengen. Ik zie wel een paar leuke dingen, maar of de maat is niet goed of de kwaliteit valt toch wel erg tegen. We gaan uiteindelijk zonder iets gekocht te hebben, terug naar de auto. We rijden naar onze vaste parkeerplek bij de haven en voor €2,50 staat hij daar toch maar weer mooi de hele dag. We lopen richting het centrum en gelijk door naar Platanos. Eerst maar even wat drinken. Het is best warm en zoveel wind staat er vandaag niet. Hierdoor voelt het nog veel warmer aan. We bestellen allebei een Frappé met vanille ijs. En een fles water om de ergste dorst even mee te lessen. Dan gaan we de winkelstraatjes door. Ook hier zie ik wel zat leuke dingen, vooral bij Zara, maar van de meeste dingen is alleen nog maatje S of M over en daar pas ik gewoon echt niet in. René koopt bij de muziekwinkel nog een verzamel-cd met Griekse hits van dit jaar voor in de auto. We lopen de dagmarkt nog over en daar vinden we schenkkurken die hopelijk passen om een flesje dat we thuis hebben staan (bij aankomst thuis blijken het geen schenkkurken te zijn, maar afsluitkurken). Eigenlijk heb ik nu wel zin in een pita gyros, maar het zaakje waar we die altijd eten bestaat niet meer. We besluiten daarom maar terug te gaan naar Malia. Daar halen we danbij de Take-Away pita gyros, en nemen die mee naar de kamer. René’s voeten doen te zeer om nog te lopen, winkelen of wandelen. Hij heeft nieuwe schoenen en die knellen wat bij zijn hakken. Dus blijven we lekker op de kamer relaxen. Ik werk het verslag gelijk maar even bij. En dan gaan we even plat. We staan weer op de vaste tijd op. Maar we doen lekker rustig aan en zo lopen we dus pas om 19:30 uur richting het restaurant. René kan niet goed bedenken waar hij nou zin in heeft qua eten. Hij heeft de hele vakantie al wat last van zijn maag wanneer we moeten gaan eten en hij durft daarom lang niet alles aan. Hij kiest heel veilig maar weer voor een Souvlaki en ik kies voor de Kotosouvlaki. We bestellen nog wat meer bier en wijn en dan begint Georgos te spelen. Eerst samen met Kostas (de kok) als zanger. Dan nog een poos met Frank (vader van Marieke en Femke) die hem op een bouzouki begeleid. En dan blijkt de buurman van de Taverna een goede lyraspeler te zijn. Dus nog meer muziek. Onder het genot van Akbak genieten we helemaal. Allemaal Kretenze nummers, vol emotie en passie. Na de muziek rekenen we af. Het is dan ongeveer 22:45 uur. We zien deze keer onderweg 3 gekko’s, totaal is dus nu 28 stuks. Bij de bar kijken we nog een stuk van het voetballen en zien we dat Ghana wint in de verlenging met 2-1 van de VS. We kletsen nog wat en drinken nog wat, maar iedereen wil bijtijds naar bed. Een paar moeten morgen met het vliegtuig weg en twee heren gaan morgen met Georgos vissen. Toch lukt het niet echt om vroeg nog bed te gaan, door al het kletsen is het toch weer 3:00 uur. Dus nu wel snel slapen.
Zondag 27 juni 2010
Het weer: Zonnig, 29 graden
We staan om 9:00 uur op. Na een kort ontbijt, we hebben geen eieren meer, maken we ons klaar voor vertrek. Vandaag gaan we naar de Richti kloof. Hier bevind zich de mooiste waterval van oost Kreta. Bijna niemand kent het en het is ook zeker niet de makkelijkste wandeling. Eerst gaat de rit van Malia via Agios Nikolaos naar Exo Mouliana. Dat ligt vlak voor Sitia. In het dorp neem je dan de afslag naar links “Beach of Richti”, de weg wordt dan gelijk een heel stuk slechter. René schakelt dan ook gelijk maar de 4×4 in. Het is nog wel verhard, maar precies even breed als 1 auto. En vol met scheuren en hobbels. Ook ligt er over een groot gedeelte van de weg een fijn laagje steentjes. Volgens het filmpje op YouTube dat ik van deze kloof gezien had, moesten we stoppen bij het bruggetje en vanaf daar het pad langs het riviertje volgen. We vinden de brug en parkeren de auto. Net naast de brug ligt inderdaad een heel smal voetpad. We volgen dit een poosje, komen onderweg dwars door drie moestuinen heen en het pad wordt als maar slechter. Het is hier helemaal overwoekerd en op een gegeven ogenblik besluiten we dan ook maar terug naar de auto te gaan. Je kunt de kloof namelijk ook vanaf het strand naar boven toe lopen. We stappen dus weer in en rijden verder. Via talloze haarspeldbochten kronkelen we eerst een stuk naar boven en vervolgens naar beneden. Ver beneden ons zien we inderdaad de kloof liggen. Aan het einde van de weg is een kleine plek waar je de auto kunt parkeren. Overal om ons heen zien we prachtige struiken met paarse pluimen eraan en het stikt hier ook van die hele grote zwarte houtbijen.
Er is ook een bord waarop aan gegeven staat hoever het lopen is, maar de afstanden kloppen volgens mij voor geen meter. Er staat ook met de hand onder geschreven dat we na een half uur en na drie kwartier veel cicaden zullen horen. Op het bord staat dat het maar 1100 meter wandelen is naar de waterval, maar na bijna een uur lopen over een smal pad over rotsblokken en een paar heel gammele trappetjes en bruggetjes komen we dan eindelijk bij onze eindbestemming. De cicaden klopten wel, die maakten op beide plekken zoveel herrie dat we bijna met onze vingers in de oren stonden. Het deed bijna zeer aan je oren. Onderweg zien we eerst een kleine waterval. Het licht valt prachtig op de tak in de waterval en de rode wortels erachter.
Na nog een poos lopen zijn we bij de grote waterval. Die waterval is prachtig en stort van ongeveer zo’n 15 meter naar beneden in een klein meertje.
Er staan hier zelfs een paar picknicktafels. Hoewel het mij een raadsel is hoe ze die hier gekregen hebben. René hangt zijn T-shirt te drogen over een tak, daar zat geen droge draad meer aan. En na een paar slokken water gaan we eens de boel wat dichterbij bekijken. Het is hier inderdaad prachtig. René ziet ineens een krab op een rotsblok vlakbij het water zitten.
En ik zie iets zwemmen in het water dat lijkt op een paling, maar het kan ook een waterslangetje zijn. Het is niet goed te zien. Iets later ligt hij dichterbij, maar dan hebben we last van de schittering van het water. We maken een paar prachtige foto’s van de waterval en de omgeving en dan wil René de trap die naar boven toe gaat nog op. Ik probeer het een klein stukje, maar dit vind mijn hoogtevrees niet zo leuk. De constructie laat ook erg te wensen over en ik hou het dan ook voor gezien.
René loopt wel verder en een poosje later hoor ik ineens zijn stem van boven de waterval komen. Na wat foto’s van die kant gemaakt te hebben, loopt hij weer naar beneden en beginnen we aan de terugweg. Eerst zie ik een grote groene hagedis met van die zwarte wangen wegschieten en hoe we ook zoeken we vinden hem niet meer terug om hem op de foto te zetten. Vervolgens zien we iets later nog een bruine hagedis, maar ook die is ons te snel af. Wel lukt het ons om een hele grote sprinkhaan op de foto te krijgen.
Het is inmiddels 15:00 uur als we weer terug bij de auto zijn. We stappen in en beginnen weer aan de weg naar boven. Nu maar hopen dat we geen tegenligger tegen komen, want je kunt hier verder geen kant op. Na heel wat hobbels en bobbels komen we weer terug in Exo Mouliana en rijden we terug naar Malia. Daar stoppen we eerst even bij de Taverna voor een paar glazen vers sinaasappelsap. En bij het appartement nemen we nog een ijsje. Dan gaan we naar boven toe. Ik werk het verslag weer bij en René gaat even plat. Omdat het toch al weer 17:30 uur is wanneer ik klaar ben met tikken, besluiten we tot 18:30 uur even uit te rusten. Dan zijn we allebei echt toe aan een goede douche. Want alles is stoffig en zweterig en ik zit ook nog eens onder de schrammen en wondjes van de bramenstruiken waar we langs moesten. Rond 19:30 uur zijn we weer fris en fruitig genoeg om naar de Taverna te gaan. We drinken eerst rustig wat voordat we de menukaarten vragen, want Aristo wil dat we rustiger aan doen. Bovendien is Georgos er nu ook niet, die ligt nog op 1 oor. Hij is vandaag wezen vissen en wil nu eerst wat slaap in halen. Daarom is Aristo er nu al en ook Katharina is van de partij. Na een glas wijn en bier vragen we de kaart maar eens en kiest René voor de kalfsvlees steak en ik ga vandaag voor de Stifado. René vraagt om een kleine steak, maar de lap vlees die hij op zijn bord krijgt is alles behalve klein te noemen. Na het eten vragen we even zo goed nog om yoghurt met aardbeien. Dan nemen we ook nog een Akbak. Rond 22:30 uur zijn we uit gegeten, Georgos was er inmiddels ook al wel. Dus wij gaan weer terug. We zien wel 7 gekko’s. Dus het totaal is nu 35 stuks. Hoe langzaam wij ook lopen het voetballen is weer niet afgelopen. We zien dus nog een best groot stuk van Argentinië tegen Mexico, die Argentinië weet te winnen met 3-1. We drinken nog wat en dan wil Georgos de foto’s van Richti graag zien. Hij kan zich niet voorstellen dat dit op Kreta is, volgens hem zijn dit foto’s van Thailand of zo. Hij zou er ook erg graag een keertje heen willen. Met zijn Rav moet dat geen probleem zijn. Na wat kletsen bij de bar gaan we rap naar bed, het was vandaag met al dat geklim en geklauter een vermoeiende dag. Het is dus nog maar 1:00 uur als we al naar boven gaan en gaan slapen.
Maandag 28 juni 2010
Het weer: Half bewolkt, 28 graden
Vandaag hebben we geen wilde plannen, we staan dus ook gelijk maar een half uurtje later op dan anders. 9:30 uur loopt de wekker af. We ontbijten beneden bij Rania. Een glas verse jus, een tosti en een kop koffie of thee. Dan rijden we even met de auto naar Sissi. We zijn zelf bijna door de Olivelia spulletjes heen (http://www.olivelia.com/) en René’s vader wil graag ook wat scheerschuim van dat merk hebben. We weten dat ze dat daar verkopen, in Malia hebben we het nog nergens kunnen vinden. We pinnen dus eerst even weer wat geld en tot grote hilariteit geeft het apparaat alleen maar 20 euro biljetten, waardoor we een behoorlijke stapel hebben. Zo lijkt het wel heel veel geld. We slaan de spullen in die we nodig zijn en lopen dan nog wat door Sissi heen, maar het is niet echt gezellig meer. Veel zaken zijn dicht en sommigen zijn zelfs nu met verbouwingen bezig, terwijl het seizoen vol aan de gang is. Geen goed teken. We besluiten dus maar terug naar Malia te gaan en dan daar nog even lopend het centrum in te gaan. Ik zou van René nog steeds voor mijn verjaardag oorbellen krijgen en die wil ik hier bij 1 specifiek winkeltje kopen. De winkel is open en na even voor het raam gekeken te hebben gaan we naar binnen. Ik zie een paar, dat sprekend lijken op de trouwringen die we hebben. Wit met geel goud en een klein diamantje erin. De man doet nog wat leuks met de prijs en iets later loop ik met een heel klein tasje naar buiten. Dan lopen we door naar de kleding winkel waar we beide goed kunnen slagen. Ik zie een mooi shirt van Ed Hardy, zwart met lange mouwen en René vind een blauwe polo van Hugo Boss en een zomerjas van Paul & Shark. Dus hier lopen we de winkel uit met een veel grotere tas. We besluiten terug te gaan voordat we al het geld er door jagen en gaan bij een tentje aan Beachroad even een hapje eten. We hebben wel zin in Scrambled Eggs on Toast met een glas verse jus. En bij het tentje dat eerder Dr. Doktor heette maar nu Mr. Dish, bestellen we dat, we hebben hier jaren geleden ook veel gezeten. De prijzen hier zijn heel anders dan buiten het centrum. Een kop koffie kost hier gewoon €3. Na het eten gaan we terug naar het appartement. Het is nog vroeg, zo’n 14:00 uur dus we gaan nu nog heerlijk een poos bij het zwembad liggen. Sterker nog, we besluiten er in te gaan en dat doen we nooit vaak in de vakantie gek genoeg. Om 16:10 uur houden we het voor gezien en gaan we ons boven eerst douchen en de korte broek weer aan doen. Voetballen begint zo en Nederland moet zo spelen. Terwijl we boven zijn, denk René Arthur gezien te hebben. Arthur kennen we van het Kreta Prikbord van Startpagina (http://kreta.startpagina.nl/prikbord/). We wisten dat hij hier rond dezelfde tijd zou zijn als ons en we hadden gezegd tegen hem dat we altijd rond dezelfde tijd in het restaurant te vinden waren. Maar nu was hij waarschijnlijk bij het appartement. Als wij beneden zijn is hij er niet meer. Katharina vertelt inderdaad dat hij het wel was en dat hij naar de Taverna gegaan is met zijn vrouw. Maar het is nog veel te vroeg om te gaan eten en bovendien willen we eerst voetbal kijken. Bijna aan het eind van de eerste helft komt Arthur opnieuw aanwaaien met zijn vrouw Danka en we praten een poos bij de bar. Hij bleek nog een sms’je naar mijn mobiele gestuurd te hebben, maar die lag de hele dag al aan de lading en bovendien neem ik die bijna nooit mee als we beneden of zo zijn. We hebben elkaar nu toch ontmoet en dat was best eens grappig. Hij was wel precies zo als ik hem gedacht had. We zien nog een stuk van de tweede helft als ze weer vertrokken zijn en zien dus dat Nederland uiteindelijk wint met 2-1 van Slowakije. We kleden ons snel om voor het eten en gaan dan zelf op weg naar de Taverna. Georgos vraagt eerst of we Arthur ook gesproken hebben en dan wat we willen eten en ik geef aan dat ik graag Bifteki zou willen. Dan vraagt hij René, maar hij geeft dan aan dat hij ook Varkensvlees in wijnsaus heeft. Dat lijkt mij ook veel lekkerder en dus bestellen we beide dat. Twee grote stukken vlees liggen er op ons bord. Het is heerlijk, maar wel heel erg veel. Ik zit al bijna vol als ik ook nog een hele knoflookteen tegenkom, dat verklaart al wel waarom ik dat stukje zo enorm naar knoflook vond smaken. Maar gelukkig hebben we het allebeide gehad, dus het maakt mooi niets uit. We drinken nog wat en bestellen dan Akbak. We krijgen ook vanavond weer de nodige raki te verwerken. Maar het begint al aardig te wennen. Dan rekenen we af en gaan we weer terug richting appartement. Onderweg zien we weer 7 gekko’s en dus zitten we nu al op 42 stuks deze vakantie. We zien nog een stuk van Brazilië tegen Chili, dat Brazilië wint met 3-1. We zijn vandaag al weer zo moe, dus na een paar drankjes houden we het voor gezien. Morgen willen we ook een nieuwe poging doen om naar Koudouma te rijden. We kunnen de slaap wel gebruiken, bovendien zit ik weer onder de zonneallergie. Ondanks de hoge beschermingsfactor die ik toch steeds gebruik. Rond 1:30 uur kruip ik mijn bedje in.
Dinsdag 29 juni 2010
Het weer: Half bewolkt, 28 graden
We staan vandaag om 9:00 uur op. We drinken alleen even snel een kop thee of koffie op het balkon en dan pakken we de spullen bij elkaar en vertrekken we richting Koudouma. Eerst stoppen we weer even bij de bakker voor belegde stokbroodjes. En dan kan de reis weer beginnen. Het eerste stuk gaat mooi vlot omdat we daar nu de weg van weten. We stoppen deze keer onderweg alleen een paar keer om nu ook wat foto’s te maken. Dat was met die regen geen doen vorige week. Bij Paranymfi moeten we weer goed op de kaart kijken. Direct na het dorp gaat de weg over in onverhard. René zet de auto weer op 4×4 en dan kunnen we echt gaan beginnen. Het gaat de hele tijd geleidelijk naar boven toe en de weg is erg hobbelig. We rijden in een klein gehuchtje onderweg eerst iets verkeerd maar vinden dan al snel de juiste route. De omgeving is prachtig. Het is heel ruig en kaal, bizar gewoon. En je kunt soms heel ver de diepte in kijken.
Na een poos rijden komen we op een kruising. Hier staat een bord met meer informatie, maar die is helaas helemaal in het Grieks. En het landschap is hier heel apart. We zijn omringt door gele aren. Waarschijnlijk voor pakjes hooi of zo.
Er staat ook een bordje met een pijl naar Koudouma. We zitten dus nog steeds goed. Eerst gaat de weg nog verder naar boven. En dan na de pas doorgekomen te zijn, gaan de weg met behulp van haarspeldbochten, 13 kilometer lang steeds verder naar beneden. Na de eerste paar bochten zien we heel klein in de verte het klooster liggen. Wij staan nu op 1200 meter hoogte en het klooster ligt aan zee!
De weg is onverhard en heel hobbelig en heel voorzichtig rijden we verder. Onderweg zien we patrijzen, grote hoeveelheden tijm en heel veel geiten en bijenkasten.
Na ruim een uur komen we dan bij het klooster aan. Ik zie een meisje lopen in een korte broek, dus ik doe mijn pijpen niet aan de afritsbroek, het is er veel te warm voor en ik zie geen monnik. Die blijken allemaal binnen in het kloostergebouw zelf te zitten. Normaal mag je namelijk alleen een in gebruik zijnd klooster bezoeken als vrouw, wanneer je schouders en knieën bedekt zijn. Om het klooster heen staan een paar bijgebouwen en misschien 1 a 2 huisjes.
We zien zelfs een heel nieuw toiletgebouw en daarnaast een Taverna. Maar die laatste is dicht. Dat geeft op zich niets, want we hebben zelf brood bij ons en water genoeg. Na wat foto’s gemaakt te hebben op het strand gaan we terug naar de auto. Daar eten we een gedeelte van het brood op en dan maken we ons weer klaar voor de terugreis.
Terug naar boven gaat makkelijker, hoewel we continu van de tweede naar de eerste versnelling en weer terug moeten. Harder lukt gewoon niet en we hebben ook geen haast. Beter heel terug komen. Bij de kruising besluiten we een andere route terug te nemen. We rijden rechtdoor naar Sternes. Deze weg staat niet als scenic route aangegeven, maar is nog steeds onverhard en behoorlijk bochtig en steil. Onderweg zien we ineens een heel grote groep vale gieren vliegen. Ik zet ze wel op de foto, maar ik ben bang dat dit een zoekplaatje wordt. Je kunt zien dat er veel vogels op staan, maar hoe groot ze zijn valt moeilijk in te schatten op de foto zelf. Ze zijn toch echt zo’n 2,60 meter breed qua spanwijdte.
Nadat we in Sternes aan komen, rijden we naar Asimi en vanaf daar richting Pyrgos. Zo komen we vlak voor Harakas weer op de rotonde terecht en rijden we terug naar Heraklion. Deze keer pakken we in 1x de juiste afslag naar Agios Nikolaos en rijden we naar Malia toe. Rond 16:00 uur zijn we terug bij het appartement. We vinden wel dat we zelf een ijsje verdient hebben na zo’n rit als vandaag. Na ons ijsje vragen we aan Katharina of er toevallig ook kamers leeg zijn, die ook helemaal al klaar gemaakt zijn voor nieuwe gasten. We willen voor hun site namelijk ook graag foto’s gebruiken van de binnenkant van het appartementencomplex. De enige foto’s daarvan zijn nu van Sunweb en al sterk verouderd. Er zijn twee kamers helemaal aan kant, 201 en 203. We besluiten van beide foto’s te maken, omdat de 1 een tweekamer en de andere een driekamer appartement is. Na het fotograferen gaan we terug naar onze eigen kamer. René gaat een poosje plat en ik ga het verslag bij werken. Ik loop inmiddels twee dagen achter. Om 17:40 uur ben ik weer bij. We gaan vandaag zo rond 19:30 uur naar de Taverna, dus ik maak René om 18:30 uur weer wakker. Na het douchen doe ik nog snel even een wasje en terwijl we die ophangen zien we dat er een kuikentje uit het nestje dat achter de airco zit is gevallen. Eerst lijkt hij dood, maar dan beweegt hij toch nog. Er zit nog heel veel leven in hem en René probeert hem daarom terug te leggen in het nest. Dat gaat eerst niet goed, maar de tweede poging lukt. Nu maar hopen dat hij het haalt. We zijn om 19:30 uur zo ver dat we naar de Taverna gaan. De wandeling er heen gaat een beetje lastig. Ik heb mijn hakken weer aan, dus dat loopt al niet zo snel, maar nu ook een smal kokerrokje. Vandaag is het wel heel erg siga siga geworden. Bij de Taverna zien we daar al iemand klaar zitten aan een tafeltje… Yiannis oftewel John. Een vriend van ons die ik heb leren kennen via de Griekse lessen. Hij woont in dezelfde plaats in Nederland als ons en komt net als ons ook al jaren in Griekenland, maar vooral ook in Malia. Dit is de eerste keer dat we tegelijkertijd op Kreta zijn en we hadden al afgesproken elkaar dan hier eens te ontmoeten. Hij schrijft net als mij reisverslagen, alleen maakt hij (met uitzondering van dit jaar) rondreizen met eigen auto van een week of tien!! (Voor wie geïnteresseerd is in zijn verhalen, http://www.grassoft.nl). We kiezen samen een iets ruimer tafeltje uit en drinken eerst wat. De heren krijgen van Yorgos geen menukaart. John eet hier meestal hetzelfde, Saganaki als voorgerecht en Païdakia als hoofdgerecht. En Georgos weet dat René ook dol op Païdakia is. Ik ga vanavond voor de Soutzoukakia. De heren drinken bier en ik wijn en water. En al snel staat de fles met raki bij ons op de tafel. En die ging leeg. We nemen nog enkele toetjes, René en ik yoghurt met aardbeien, maar John neemt iets waarvan ik de naam al niet meer weet. Het is een kruising van Baklava en een Berliner bol. We proeven een hapje en het is inderdaad heerlijk. John wist helemaal niet dat het hier ook te verkrijgen was, hij bestelt het normaal bij 1 specifiek bakkertje nabij Diakopta, wanneer hij daar met het treintje langs komt. We drinken nog wat en René heeft ondertussen met Yorgos geregeld dat John niet mag betalen. Hij is vandaag onze gast. Hij neemt me altijd mee naar de Griekse lessen, met de auto, zonder daar wat voor de vragen. Dus nou staan we weer een beetje gelijk. John gaat nog even mee naar het appartement, maar hij is met de scooter. Hij biedt aan om mij achterop te nemen, dat scheelt weer met die hakken en dat rokje. René moet dan helaas wel even lopen, maar dan kan hij gelijk gekko’s tellen. Hij ziet er onderweg 7 en bij onze kamer zit er ook nog eentje. Dus totaal nu 50 stuks. Maar hij heeft stevig doorgelopen, want niet lang nadat wij al bij de bar zijn, komt René ook aan lopen. We drinken nog een poosje wat en Georgos komt er ook bij zitten. Op een gegeven ogenblik kijken we om ons heen en zien we dat alle andere gasten al naar boven vertrokken zijn. We helpen de boel afsluiten en gaan dan naar bed, John zal waarschijnlijk het dorp nog wel in gaan. We wensen elkaar een goede avond, het was geweldig gezellig! Rond 1:30 uur liggen we op bed.
Woensdag 30 juni 2010
Het weer: Zonnig, 28 graden
Vandaag staan we om 9:00 uur op. We ontbijten op het balkon en zien daar alsnog het kuikentje van gisteren weer liggen op de grond. Nu wel dood. Waarschijnlijk is er wat mis met hem geweest en hebben de ouders hem eruit gegooid. Hij ligt namelijk niet precies onder het nest zelf, maar een eindje er vanaf. We ruimen hem nu dan maar op. Geen groot ritueel, maar gewoon in de vuilniszak. Na het ontbijt bedenken we waar we vandaag heen gaan. René had het gisteren over Arkadi. Niet zozeer omdat we het klooster weer willen zien, dat kennen we nu wel, maar omdat er een aantal mensen in de familie zijn die ook zo’n armbandje willen als wij om hebben. Rond 10:30 uur vertrekken we. We gaan via de oude weg richting Arkadi, zo is de rit ons eigenlijk doel van vandaag. Onderweg stoppen we in Elefterna bij de opgraving. Deze is helaas niet open voor publiek, maar vlakbij zit wel een heel oud byzantijns kerkje. En daar kunnen we wel in en rond komen.Na een paar mooie foto’s rijden we door naar Arkadi.
We lopen er vluchtig nog wat door heen, ik maak toch nog weer een paar foto’s en dan gaan we naar het winkeltje. We vinden wat we zoeken en gaan dan ook eigenlijk gelijk weer terug naar de uitgang.
Het is een prachtig klooster, maar dit is de vijfde keer of zo dat we hier komen en zoveel is het niet veranderd. We besluiten bij de Taverna nog een plakkerige versuikerde donut te nemen met wat fris en dan gaan we weer op de terugreis. We volgen een iets andere route terug naar de oude hoofdweg en rijden deze terug naar Heraklion. Daar gaan we verder via de nieuwe weg. We stoppen in Malia bij de SPAR en slaan weer wat voorraden in. Dan gaan we terug naar het appartement. We stoppen alles weer in de koelkast en besluiten nog wat rond te hangen op het balkon. We drinken wat en dan gaat René plat en ik begin aan het reisverslag. Rond 17:30 uur ben ik daar klaar mee en besluit ik ook even mijn oogjes dicht te doen. Ik kon ze vanmiddag op de terugweg al lastig open houden. Het was heel warm en ondanks dat we de ramen open hadden wordt je daar erg loom en lui van. Rond 18:30 uur staan we weer op en zo rond 19:30 uur zijn we weer klaar voor het restaurant. We bestellen eerst weer wat te drinken en na een poosje bestellen we dan wat te eten. René kiest voor Bifteki en ik ga voor de Gemista. We hebben allebei behoorlijk moeite met het opkrijgen van de porties. Zal waarschijnlijk door de warmte komen of zo. Het is nog steeds heel erg warm en er staat bijna geen wind. Na het eten krijgen we van Eddy een schotel met watermeloen en we beschouwen dit dan maar als ons nagerecht, want voor yoghurt hebben we vandaag geen plek. Na de yoghurt nog Akbak en thee. En dan moeten we maar eens gaan betalen. Om 22:15 uur lopen we terug, maar deze keer via de andere weg dan anders. We moeten nieuw antimuggenmiddel hebben. De spray werkt niet goed genoeg meer, zal wel komen doordat het al wat oud is. Dezelfde kunnen we niet meer kopen, die is nu ook hier verboden. We besluiten bij een van de supermarktjes 1 te kopen voor in het stopcontact. Eens kijken of dat werkt. Maar eerst gaan we bij de bar wat drinken. We halen de tafels onder de overkapping vandaan, want de warmte blijft daar hangen en zelfs nu is het nog gewoon 22 graden. Er zijn weer nieuwe mensen gekomen en we maken allemaal weer even kennis met elkaar. Rond 2:00 uur zijn de meeste naar bed toe en helpen we Georgos weer met afsluiten. En dan gaan ook wij naar bed. We stoppen ons nieuwe muggenmiddel in het stopcontact en dat blijkt ook wel nodig, want er zit een mug op de kamer en we kunnen hem niet vinden.
Donderdag 1 juli 2010
Het weer: Zonnig, 28 graden
Vandaag gaan we maar een kort ritje doen, hoewel wel weer off-road, dus staan we vandaag pas rond 10:00 uur op. Nou ja, René dan. Ik was al drie kwartier eerder wakker. En ben dus al gewassen en al als ik René wakker maak. We ontbijten gewoon op het balkon, dus René haalt brood en ik ga proberen weer eieren te koken. Ook nu sneuvelen er twee. De volgende keer dus toch maar eierprikker meenemen. Na het ontbijt pakken we onze spulletjes weer bij elkaar en gaan we op pad. De rit gaat eerst naar Elounda (vanaf Neapoli met de oude weg) en daar stoppen we eerst even. We vinden een nieuwe kalender voor volgend jaar en ik zie een glashanger voor Erica. Die had zelf mooie hangers gezien op Kos, maar toen gedacht dat ze die misschien later ook nog wel weer zou zien en dan kon kopen. Dat bleek niet het geval en daar had ze wat spijt van. Dus nu zie ik ze hier en besluit er eentje voor haar mee te nemen. Ze heeft mazzel met de prijs. Er lagen meerdere van verschillende kwaliteit. De goedkoopste (en daar lagen er de meeste van) waren €4,50. De mooiere en dus duurdere varieerden van €7,50 tot €12. De vrouw dacht blijkbaar dat het een doosje was van €4,50, want dat moesten we afrekenen. Later realiseerde ik mij dat dat de doosjes waren die er naast lagen. Deze was eigenlijk €7,50, scheelt toch weer €3. Nou ja, een mazzeltje mag ook wel eens. We nemen bij de haven nog een Frappé met vanille-ijs en dan gaat de reis weer verder. De volgende stop is Plaka. Daar zijn we een keertje eerder geweest, maar toen hebben we niets van het plaatjes zelf gezien. Nu lopen we het even door. Er zijn niet veel winkeltjes, maar er zit wel een leuk sieradenwinkeltje. Alleen zie ik niet wat ik zoek in mijn maat. Ik heb nu al een zilveren ring met Onyx, maar ik zou er graag ook nog eentje willen met Turkoois. Ze hebben in dit winkeltje daar wel sieraden mee, maar niet de juiste maat of soort. Dus zonder iets te kopen lopen we verder en weer terug naar de auto. Vanaf nu gaan we verder over nieuw terrein. Nou ja, nieuw… Net in de bocht na Plaka zit een afslag naar rechts. Hier gaat de weg direct over in onverhard en de weg wordt al snel veel slechter.
Dit is echt de beroerdste weg die wij ooit gereden hebben. En we zijn toch echt wel heel wat wegen gewend. Ik ken rivierbeddingen die beter te berijden zijn dan deze weg. We hebben wel een heel mooi uitzicht op Spinalonga, maar dan eens van de andere kant af. En de zee is hier wel weer erg blauw.
Net op het moment dat we twijfelen of verder gaan nog wel nuttig is, wordt de weg weer iets beter en uiteindelijk komen we op onze bestemming aan. De windmolens op de noordoost punt boven Plaka. Er staat hier ook een mooi kerkje en te voet kun je eventueel een voettocht maken naar de vuurtoren op de punt. Dat laatste doen wij niet. Het is er gewoonweg te warm voor en de tocht duurt zeker een uur, zo niet langer. Er is nergens schaduw en we hebben de verkeerde schoenen aan.
We maken wel prachtige foto’s en ook hier is overal weer tijm te vinden. Alleen lijkt deze nog wel paarser dan de andere pollen die we gezien hadden.
We stappen daarna weer in de auto en rijden de andere weg die hier uit komt terug. Deze weg komt uit in Vrouchas en is beter te berijden. Alleen mis je dan wel de mooie plekjes die we nu gezien hebben. Je hebt hier ook wel mooi uitzicht op Spinalonga, maar toch weer anders.
We rijden van Vrouchas via de bergen terug naar Fourni en dan weer naar Neapoli.
Via de oude weg rijden we dan terug naar Malia. We brengen even de spullen terug naar de kamer en nemen dan nog wat te drinken bij de bar. Zo rond 16:45 uur gaan we weer naar boven. We lezen nog wat en ik werkt het verslag weer bij. Dan is het 17:20 uur en tijd om even de ogen dicht te doen. Rond 18:30 uur staan we weer op. En om 19:30 lopen we naar het restaurant. Daar zit Yiannis al weer aan een tafeltje te wachten op ons. We drinken wat en dan zijn we zo ver dat we willen bestellen. John wil graag een Bifteki met feta. René wil een Souvlaki en ik wou voor de Stifado gaan. Maar Georgos geeft aan dat hij ook groene bonenschotel heeft en die vind ik heel lekker. Dus geen Stifado vandaag, maar bonen. Nadat de bestelling naar de keuken gegaan is, komt Georgos terug lopen. De kok heeft een andere optie voor de Bifteki van John, een variant die Georgos ook niet kent. Of dat goed is. John is niet gauw bang om iets te proberen, dus het is wel goed. Wanneer het eten komt, blijkt zijn Bifteki bedekt te zijn met een soort van roomsaus. Heerlijk vind hij het en hij laat Georgos gelijk ook even proeven. Die roept Malaka en very good hé. Dus ook bij hem valt deze variant in de smaak. De bonenschotel kende ik al van eerdere vakanties en die was weer precies zo lekker als ik mij herinnerde. Mijn bord is schoon leeg. Na het eten en een paar raki’s vragen we om 3 stuks Galaktabouriko (of hoe je dat ook maar schrijft). Aristo gaat kijken en ziet dat er nog maar 2 stukken zijn, of het een probleem is om er 1 Kataifi bij te doen. Dat is ook lekker. John geeft aan dat hij wel vaker Galaktabouriko gegeten heeft en dat die twee stukken dus voor ons zijn. Hij neemt Kataifi. Na nog een paar raki’s bestellen we Akbak en Griekse koffie. De laatste is voor John en hij krijgt een dubbele. Nou, die slaapt nog lang niet! We betalen vandaag ieder apart, maar heel toevallig zijn de bedragen precies hetzelfde, allebeide rekeningen zijn €26,50. Dan zakken we af naar het appartement. John gaat ook weer mee. Hij gaat op de scooter en wij gaan lopend. Zo kunnen we tenminste gekko’s tellen en hij weet de weg wel. We zien 7 gekko’s onderweg en later nog eentje bij het appartement. In totaal zitten we nu op 58 stuks. Wanneer we aan komen lopen zit John er al en hij heeft hier nu zelfs een rekening, kamernummer 007 op naam van Yiannis. We kletsen weer een poos en liggen geregeld in een deuk van het lachen. De groep bestaat uit mensen die hier al jaren komen, maar ook uit nieuwe gasten. Die voelen zich al snel thuis en ik hoop dat dat gevoel voor hen zo blijft. Met al dat kletsen is het al weer 3:00 uur als we Georgos helpen af sluiten en we naar bed toe gaan.
Vrijdag 2 juli 2010
Het weer: Zonnig, 34 graden (in het zuiden)
We staan vandaag in eerste instantie om 9:00 uur op. We zouden een lange rit maken, maar René wil toch beslist voor het voetballen begint terug zijn. Dus gooien we de plannen om en gaan we een andere route rijden. René draait zich daarom nog een keertje om. Om 9:45 uur maak ik hem opnieuw wakker. We knappen ons op en eten een ontbijtje beneden bij de bar. We gooien de spullen in de auto en gaan op pad. Vandaag gaat de rit van Malia naar Agios Nikolaos en dan naar Ierapetra. Vanaf daar richting Myrtos en dan naar Viannos. Dan gaan we verder totdat we de afslag naar Kastelli zien. En vanaf daar richting Chersonissos. De omgeving tijdens de rit is prachtig, maar er zijn niet veel plekken om te kunnen stoppen en wanneer dat wel kan is het nou niet bepaald een Kodak momentje. Rond 13:30 uur zijn we bij Kastelli en op weg naar Chersonissos maken we een kleine afwijking van de route. Er staat hier een byzantijnse kerk langs de weg, eentje met drie deuren en bogen. En de bel hangt buiten aan de gevel. Het kerkje komt ergens uit de periode 4de tot 6de eeuw na Christus! En de bel is gemaakt van een top van een bom uit de Tweede Wereldoorlog! Daar maken we wel een aantal mooie foto’s.
Dan rijden we weer verder naar Chersonissos en vanaf daar terug naar Malia en het appartement. We drinken nog een Frappé bij de bar. En bestellen wat te eten, want dat hebben we onderweg niet gedaan en tot het avondeten houden we het niet vol. Dan gaan we terug naar de kamer. René wil voor de wedstrijd even plat en ik wil het verslag gelijk maar weer even bijwerken. Tegen de tijd dat ik klaar ben is het 15:50 uur. Ik maak René rond 16:30 uur wakker, zodat we op tijd klaar zijn voor de wedstrijd. Om iets voor 17:00 uur zoeken we een mooi plekje op bij de tv en zijn wij er in ieder geval klaar voor. De sfeer met de overige gasten is geweldig. Iedereen leeft enorm mee met de wedstrijd. De oeh’s en ah’s klinken vaak en wanneer we aan het einde van de wedstrijd dan ook nog winnen van Brazilië is het natuurlijk helemaal geweldig. Wie had dat nou verwacht? Wij in ieder geval niet. Nu is alles mogelijk. We drinken er eentje op bij de bar en dan gaan we ons omkleden voor het eten. Om 19:45 uur zijn we in de Taverna. We hebben vandaag eigenlijk wel zin in wat. René bestelt Soutzoukakia en ik bestel vegetarische Spaghetti. We krijgen beide bijna ons bord leeg, maar net niet helemaal. Er is geen ruimte meer voor een toetje, we nemen nog wat te drinken en krijgen van Eddy watermeloen. Dan neemt René nog een biertje en ik kies voor een sexy ouzo. Rond 22:30 uur gaan we weer terug richting het appartement. Onderweg zien we niet zoveel gekko’s, vandaag blijft het bij 6. Het totaal is dus nu 64 stuks. Wanneer we terug zijn bij het appartement is de wedstrijd Uruguay tegen Ghana nog steeds aan de gang. Het is dan 1-1 en al verlenging. Uiteindelijk worden het penalty’s en blijkt dat volgende week dinsdag Uruguay onze volgende tegenstander is. We kletsen nog een poos en zitten weer buiten bij het zwembad, omdat het weer zo warm blijft. Het koelt maar niet af, ver op de avond is het nog steeds 26 graden. Rond 2:15 uur houden we het voor gezien en helpen we Georgos weer met afsluiten. Lazarus is er nog steeds. Maar ook hij is een krukje of zo nodig voor de schotten en daar kan René zo bij.
Zaterdag 3 juli 2010
Het weer: Zonnig, 31 graden
Ik word vandaag al vroeg op de ochtend wakker, met een raar gevoel in mijn buik en maag. Het kan niet te maken hebben met te veel drank van de avond er voor, want zoveel heb ik helemaal niet gehad. Twee glazen wijn en twee Sexy Ouzo’s. Maar iets klopt er niet. Ik val weer opnieuw in slaap, maar wanneer het tijd is om op te staan (9:00 uur) voel ik me nog niet beter. Ik ben er dan ook al achter wat het is, het is nu al weer heel warm buiten en ik denk dat vandaag mijn bloeddruk gewoon te laag is. Alles draait om me heen en ik moet dus vandaag noodgedwongen heel rustig aan doen. We besluiten dus vandaag maar geen rit te maken en bij het zwembad te blijven. We ontbijten beneden, hoewel ik het bij een kop thee en een glas vers sap houd. Mijn maag is gewoon niet stabiel genoeg. We lezen eerst een poos wat bij het zwembad en besluiten er dan in te gaan. Het water is heerlijk, niet te koud en niet te warm. Hier blijven we dus een hele poos in zitten. Dan laten we ons opdrogen en lezen of puzzelen we nog wat. Rond 14:30 uur houden we het voor gezien. We zijn beide al weer verbrand. Even naar de kamer om ons om te kleden en dan gaan we nog even het dorp in. René wil nog sigaretten halen (hier meestal zo’n 3,20 euro per pakje) en we willen nog weer opnieuw naar de kleding winkel toe. Linda, mijn nichtje wil graag een Ed Hardy T-shirt, wit zonder glitters. En ik zie er wel eentje die voldoet, alleen hebben ze geen L, alleen M of XL. Ik besluit toch de XL mee te nemen. Mocht ze hem niet willen, dan hou ik hem lekker zelf. De mensen in de winkel beginnen ons al aardig te kennen. Ieder jaar kopen we wel wat. We kopen nog wat ander spulletjes en dan gaan we met een paar vanille donuts, terug naar het appartement. Daar eten we ze heerlijk op het balkon op, onder het genot van wat fris of bier. En met een krant, de eerste van onze vakantie. Dan werk ik het reisverslag weer bij en gaat René even plat. Om 18:30 uur komen we weer in de benen. En om 19:30 uur zijn we weer klaar voor de Taverna. René bestelt vandaag Filet met pepersaus en ik neem vandaag een halve Kotosouvlaki. Ik vertrouw mijn maag nog steeds niet zo. En een hele krijg ik toch niet op. Ik neem ook maar 1 glas wijn vandaag. Na het eten en een paar koppen thee voel ik me al weer een stuk beter. En na twee borden met watermeloen en een glas vers sinaasappelsap durf ik zelfs wel weer een Sexy Ouzo te nemen. René’s filet was heerlijk, beetje erg zout, maar daar houdt hij wel van. Na het eten en drinken rekenen we af en lopen we weer terug. Het is dan 22:15 uur. Onderweg zien we 7 gekko’s waardoor het totaal nu op 71 stuks is gekomen. Lazarus zit helemaal alleen bij de bar. Wij zijn de eersten die terug zijn van het eten. Er is voetbal op tv, hoe verrassend, en we besluiten te kijken wat deze wedstrijd gaat worden. Het is Paraguay tegen Spanje. En vlak voor het einde weet Spanje eindelijk te scoren. De stand blijft daarna ook 0-1, in het voordeel van Spanje. We kletsen een poos buiten bij het zwembad en tappen moppen met Hans en zo. Rond 2:05 uur helpen we Yorgos met de boel af te sluiten en gaan we naar bed toe.
Zondag 4 juli 2010
Het weer: Zonnig, 29 graden
We staan vandaag om 9:00 uur. Na een vlug ontbijt op het balkon pakken we onze spulletjes bij elkaar en gaan we naar Katharina toe. We hadden eergisteren met haar afgesproken dat we vanmorgen bij haar zouden komen koffie drinken. Rond 10:30 uur rijden we weer de belachelijke oprit op naar hun huis. Maar goed dat we de jeep nog hebben. De hond komt kwispelend op ons aflopen, maar houd toch wel afstand. Het is een zwart harig geval, maar door al het haar is het lastig te zien wat voor soort het precies is. Maar dat is met de meeste Griekse honden zo. We lopen naar binnen en zien dat haar moeder er ook is, die helpt met het wasgoed en het strijkgoed. En Nikos en Eirini komen al snel te voorschijn om ons te begroeten. We worden door Nikos gelijk mee genomen naar zijn kamer en moeten alles even goed bekijken. Eirini heeft van kamer geruild met haar ouders. Zo hebben die nu eindelijk de grootste slaapkamer. Er komt zoals gebruikelijk weer van alles op tafel te staan. Je kunt nog zo vaak zeggen dat je al ontbeten hebt, maar even zo goed moet je dan wat nemen. We bewonderen de groentetuin, met eigen gekweekte water- en honingmeloenen, courgettes, aubergines, tomaten, komkommers, bonen en uien. En natuurlijk de bloementuin met een grote verscheidenheid aan rozen. We krijgen dan ook komkommers uit eigen tuin te eten. Daar kan toch echt geen Nederlandse komkommer tegenaan. Die smaken vergeleken met deze alleen maar naar water. Nu Nikos er toch is, zetten we hem gelijk even op de foto, terwijl we om de beurt met hem moeten spelen. Hij is helemaal gek van de Power Rangers en Spiderman op dit moment. Vorig jaar was het Mickey Mouse. Alle jongentjes, of ze nu in Nederland of op Kreta wonen zijn ook hetzelfde.
Na anderhalf uur nemen we afscheid en gaan we weer met de auto op weg naar beneden. Gelukkig deze keer ook weer met de normale snelheid naar beneden. Dan rijden we de weg op richting Mochos. We zijn hier nog maar 1x eerder even gestopt, maar deze keer willen we hier ook wat drinken en rondlopen. We zien een paar leuke oude deuren en ramen. En een opknappertje dat te koop staan. Je kijkt er dwars doorheen!
Na wat rondgelopen te hebben, nemen we plaats op een terrasje bij het pleintje. Na een Frappé met ijs wil ik nog even aan de overkant bij een winkeltje kijken bij de Pachmina’s. Ik wil er al tijden eentje hebben en deze zijn niet zo heel erg dik en duur. Ik zie 1 met frisse kleuren blauw, groen en rood voor €7,50. Geen geld toch? We stappen weer in de auto en rijden van Mochos door richting het plateau maar slaan dan weer af naar Malia. We halen de spullen uit de auto. De auto moet vanavond bij de Taverna weer ingeleverd worden. Terwijl we naar boven lopen zien we ineens weer de koninginnepages vliegen bij de Bougainville. We proberen ze nu op de foto te krijgen, maar dat is nog niet zo gemakkelijk als dat lijkt. Ze zijn heel bewegelijk. Maar er zitten gelukkig een paar goede foto’s tussen.
Dan brengen we de camera’s en de spullen naar boven en gaan we beneden bij de bar wat drinken. We nemen ook nog een ijsje. Rond 16:00 uur houden we het ook daar voor gezien en gaan we weer naar boven. We puzzelen nog wat en ik werk het verslag weer bij. Rond 16:30 uur gaan we even plat. Rond 18:30 uur staan we weer op. We frissen ons op en kleden ons om. Dan rijden we met de auto eerst even langs het centrum om geld te pinnen en dan via Beach Road gelijk door naar het restaurant. De auto moet om 20:00 uur bij het restaurant staan, daar zou hij dan opgehaald worden en moeten we ook vandaag nog betalen. We hadden hem 1 dag extra gehouden. We zitten net een poosje en staan bijna op het punt van bestellen als we Yiannis weer aan zien komen rijden. We wachten dus even totdat hij er ook weer bij is. Na wat gedronken te hebben bestellen we dan ons eten. René neemt een Filet a la Crème (met champignonroomsaus), Yiannis neemt Bifteki met feta erin en ik ga voor de gewone Bifteki. Wanneer het eten al wat gezakt is, komt de man van het verhuurbedrijf er aan lopen, we rekenen de extra dag af en geven hem de sleutels mee. Meer controle vindt er niet plaats. Zo gemakkelijk hier altijd. Nu, het eten toch al wat gezakt is, besluiten we maar yoghurt met aardbeien te nemen. Ondanks dat Aristo zei dat ieder goed restaurant Galaktabouriko hoort te hebben, hebben zij het vandaag niet. En daar plagen we hem leuk even mee. Na de yoghurt drinken we weer wat, en omdat het onze laatste avond is, vloeit de raki rijkelijk. Aristo wou vandaag eigenlijk geen raki drinken, maar dat vindt hij zelf, nu hij weet dat dit de laatste avond is, geen goed idee meer. Na een paar raki’s bestellen we Akbak en Griekse koffie. En dan rekenen we maar eens af. Het is dan inmiddels ook al weer 23:00 uur geweest. John gaat weer mee naar de bar bij het appartement. Wij tellen onderweg weer gekko’s en zien er dit keer 5. Later bij het appartement nog 2, waaronder weer 1 hele grote. Het totaal is nu 78 stuks en daar zal het nu wel bij blijven, want morgen is het nog licht als we naar de Taverna gaan en ook wanneer we opgehaald worden door de bus. Bij de bar drinken we nog een poos wat, Hans en Guido zijn er ook bij, samen met nog een stel andere gasten. Er worden weer moppen getapt en we doen een spelletje met 15 nootjes in een soort van piramidevorm. Wat bijna niemand van Guido weet te winnen. Maar omdat we allemaal best veel drank op hebben, weten we ook niet helemaal zeker of de regels wel kloppen. De heren raken steeds verder aangeschoten, ik ben hier bij de bar de hele tijd aan de Fanta Lemon geweest. Rond 3:15 uur geef ik het op en ga ik vast naar boven met de whisky van René voor op het balkon. De heren kletsen nog een poos beneden en dan hoor ik ze opruimen en de boel afsluiten. Tegen de tijd dat René boven is, is het 3:35 uur. De hoogste tijd om eens te gaan slapen.
Maandag 5 juli 2010
Het weer: Zonnig, 29 graden
Vandaag staan we om 10:00 uur op. Na gisteravond was René wel even iets meer slaap nodig. Ik was vanaf 8:15 uur ongeveer al wakker. En ik kon ook niet meer in slaap komen. Vandaag is de dag dat we helaas weer naar huis toe moeten en dan ben ik altijd wat onrustig. We wassen ons en maken vast een begin met de koffers, dan gaan we naar beneden om wat te ontbijten. Veel honger hebben we niet, dus we delen een tosti samen. Na het ontbijt gaan we opnieuw even naar boven toe en pakken we alvast een stuk verder in. Maar dat houdt al snel op, omdat we de flesjes met raki nog niet hebben. Die moeten we vanmiddag ophalen in het restaurant. We hebben met Aristo afgesproken dat we er om 15:30 uur zouden zijn. Dan eten we gelijk ook maar even wat, hoewel dat vast niet veel zal zijn. We zitten nog even op het balkon als René aangeeft dat hij graag nog even naar Revolution wil. We gaan op pad en onderweg zien we John op het balkon van Ruud en Maria zitten. We hebben gisteravond geen afscheid van hem genomen, omdat ook hij vanmiddag naar de Taverna zou komen. We zwaaien dus alleen maar even en lopen verder. Wanneer we bijna bij Revolution zijn, zie ik ineens dat René’s broekzak wel wat erg leeg lijkt en ik vraag aan hem of hij wel geld bij zich heeft. Dat blijkt dus niet het geval te zijn. Hij is het niet verloren, maar gewoon vergeten mee te nemen. Maar goed dat we nog niet binnen zaten en al wat besteld hadden. Dan had hij terug moeten lopen en weer hier heen moeten komen. En daar is het vandaag toch eigenlijk veel te warm voor. Want ondanks dat er een beetje wind staat is het heel erg warm vandaag. We lopen dus door en gaan via de Mc Donalds weer terug naar het appartement. Zo hebben we dus wel ons rondje gelopen, maar zonder tussenstops. Misschien ook wel zo verstandig dat we geen geld bij ons hadden, anders hadden we misschien nog wel meer gekocht en het moet allemaal ook nog in de koffer passen. Dit jaar schijnen ze strenger te zijn op het vliegveld van Heraklion. Andere gasten die vertrokken hadden terug gesmst dat de koffers wel waren gewogen en dat ze zelfs bij hadden moeten betalen. Nou ja, dat houdt ons niet tegen. Want mee naar huis gaat de boel, dan maar bij betalen. Nadat we terug bij het appartement zijn, vullen we eerst ons vocht weer even aan. Het zweet loopt ons gewoon over de rug heen, van het wandelen in de brandende zon. Na de drankjes nemen we afscheid van Rania. Wij gaan namelijk weer naar boven toe voor de laatste dingetjes, René wil nog even weer opnieuw plat. Hij moet straks in Nederland terug naar huis rijden en wil echt fit genoeg zijn. Ik ga nog even weer op het balkon zitten en werk het reisverslag bij. De laatste beetjes zal ik waarschijnlijk pas thuis doen. Rond 14:30 uur maak ik René weer wakker. We douchen allebei even en kleden ons ten dele al even om. We moeten om 15:30 uur in de Taverna zijn en om 18:45 uur komt de bus ons halen, maar die is de laatste tijd telkens 10 minuten te vroeg. Dus een straks schema straks. Om 15:00 uur zijn we zo ver dat we naar de Taverna kunnen. We willen eerst bij de bar afscheid nemen van Katharina, maar dat mag niet. Ze komt nog naar het restaurant toe rond 17:00 uur, dus dat doen we daar wel zegt ze. We lopen die kant alvast op en bestellen eerst alleen wat te drinken. Een lekker groot glas verse jus. Aristo geeft de lege flessen die we in een rugzak meegenomen hadden mee aan Eddy om te vullen met “water”. Wanneer deze weer terug in de rugzak gaan, mag die nog niet dicht. Er moeten nog shirts in zegt Aristo. Terwijl we het daar over hebben, komt John er ook aan. Wij bestellen een salade en hij bestelt een Frappé. Ik heb nog steeds niet echt honger en René ook niet. We laten het dus ook maar bij 1 grote salade voor ons samen. Het tafeltje waar we buiten, in het beetje wind die er was, aan waren gaan zitten, is inmiddels in de zon komen te liggen en dat is ons allemaal echt wat te gortig. We pakken onze spullen op en gaan aan een tafeltje in de schaduw zitten. Aristo heeft samen met Eddy dan al afscheid van ons genomen en zij zijn afgelost door Georgos en Vassili. Georgos laat hem een Griekse koffie maken en gaat bij ons aan tafel zitten. We praten nog een poosje en drinken nog wat fris. Dan lijkt het Georgos een goed idee om de vader van René, Daan, in plaats van raki een doosje te geven met twee cicaden. Hij vangt er twee en stopt deze in een leeg doosje van de sigaretten. Daan mag pas terug komen op Kreta als hij deze twee de sirtaki heeft leren dansen. We zullen het doosje en de boodschap overbrengen. En van Georgos krijgen we ook twee shirts met het nieuwe design. Om 17:15 uur is Katharina er dan ook eindelijk en breekt het moment om afscheid te nemen dan echt aan. We rekenen eerst af en dan geven we zowel Georgos als Katharina een dikke knuffel en een paar zoenen. En wederom valt hen het afscheid zwaar. Ik vind het ook nooit makkelijk, maar weet altijd dat we er binnen een jaar wel weer zullen zijn. En dat maakt het dan net weer iets makkelijker. Georgos vindt het maar niets dat we dit jaar niet nog een keer zullen komen, ook niet in de winter. Maar we beloven hem dat we volgend jaar wel twee keer zullen komen, 1x in het seizoen en 1x daar buiten. We geven de rugzak mee aan John, die deze per scooter even naar het appartement zal brengen. Zo hoeft René er niet mee door de brandende zon mee terug te lopen naar het appartement. Bij de bar nemen we afscheid van hem en wensen we hem nog een fijne laatste week toe. Nu wij alle spullen compleet hebben, kunnen we de laatste dingen in de koffers stoppen en rond 18:00 uur zijn we dan beneden met alle bagage. We leveren de sleutel in bij Lazarus en wachten dan op de bus. Die is precies op tijd, 18:45 uur. We zijn de eerste in de bus. En nadat we iedereen opgepikt hebben in Chersonissos, Piskopiano en Koutoulavari weten we ook precies weer waarom we niet meer met de bus wilden. Wat een lange rit en overal steeds maar weer stoppen. De volgende keer dus toch maar weer een auto vanaf het vliegveld en dan rijden we ook zelf wel weer terug. Eenmaal op het vliegveld krijgen we instructies naar welke incheckbalie we moeten, balie 32, en krijgen we te horen dat ze dit jaar echt kosten in rekening gaan brengen bij overgewicht. 7 euro per kilo te veel. We gaan gelijk maar in de rij staan en zijn vrij vlot aan de beurt. Wanneer beide koffers op de band staan, geeft de meter 52,2 kilo aan. 12,2 kilo te veel! De vrouw bij de balie geeft aan dat dit echt te veel is en dat we moeten gaan betalen. Ze begint te bellen, maar krijgt aan de andere kant niemand te pakken. Ze geeft aan dat we dus mazzel hebben en dat ze ons nu maar door laat gaan, omdat we anders de rij ophouden. Wat een geluk! Dat scheelt toch weer bijna 90 euro. Na het inchecken en de bagage afgifte, rookt René nog een paar laatste sigaretten en dan gaan we door de douane. Het duurt heel lang voordat we eindelijk weten bij welke gate we moeten zijn. Op de boardingpas staat 5-6. Uiteindelijk blijkt het 6 te zijn. We lopen nog even door de winkel heen, maar kopen alleen nog wat sigaretten. Die kosten ook hier 3,20 euro per pakje. Scheelt nogal met in Nederland. Om 22:15 uur zitten we dan in het vliegtuig en zijn we klaar voor vertrek. De vlucht verloopt verder prima. Ik kijk naar de film “How to train your dragon”, terwijl René nog wat probeert te slapen. Hij moet per slot van rekening straks nog terug naar huis rijden. Om 0:55 uur landen we op Schiphol. We moeten dan van gate D helemaal naar bagageband 18 lopen. Verder uit elkaar kan ook haast niet. Dan lopen we richting de halte van de bus voor P3. Dat verloopt allemaal vlotjes. De auto staat nog op de plek en na een lange rit naar huis is het dan uiteindelijk 3:30 uur als de auto op onze oprit thuis in Meppel staat. De vakantie zit er nu dan echt op.
Totaal aantal gekko’s deze vakantie: 78 stuks
Voor de rest van de vakantiefoto’s zie HIER