Donderdag 21 mei 2009
Het weer: Zonnig en half bewolkt, 20 graden NL
Hoewel we pas morgen echt met vakantie gaan begint het verhaal vandaag. We staan rond half negen op, Thijn is vandaag jarig en we moeten eerst met z’n allen naar de camping. We gaan om 10:00 uur naar de Meerkoet toe en pikken Daan en Fenna op. Nu rijden we met onze auto, later vannacht rijden we met die van hun. We blijven tot 12:30 uur op de camping en rijden dan weer terug naar Meppel.
Daan en Fenna hebben hun koffers al ingepakt, maar wij moeten nog beginnen. En ook in huis moet nog het nodige gebeuren. Bedden verschonen, wat schoonmaak werk, enz. Rond 17:00 uur gaat René naar de Argentijn om spareribs te halen. Na het eten gaat René plat, hij moet per slot van rekening straks op Kreta ook direct weer autorijden. Ik doe ook een poging om te slapen, maar het lukt me niet. Te veel dingen spoken me door het hoofd. Hebben we niets vergeten? De containers moeten nog gevuld worden. De computers en zo moeten nog uit… Na een kwartier geef ik het op. Erica had in de tussentijd ook nog gebeld en die besluit ik daarom maar even terug te bellen. Ik rommel wat in huis en rond 22:30 uur maak ik René weer wakker. Dan heeft hij nog even wat extra tijd om te douchen. Dan de laatste dingen afronden en voor we het door hebben is het dan 0:00 uur en staan Daan en Fenna op de stoep.
Vrijdag 22 mei 2009
Het weer: Zonnig met af en toe een wolkje, 11 graden en 24 graden, NL en GR
We laden de koffers in en vertrekken richting Schiphol. Alles gaat voorspoedig en we hebben nergens oponthoud. We rijden naar P3, lang parkeren. We konden deze keer niet genoeg mensen vinden die ons weg konden brengen. Dus daarom rijden we nu zelf heen en zetten we hem op lang parkeren. We staan op rij 123. De pendelbus brengt ons keurig naar Schiphol zelf toe. Het is nu ongeveer 02:00 uur.
We hadden al ingecheckt via internet, dus we hoeven alleen de koffers nog maar af te geven. We hadden het plan opgevat om bij Starbucks te gaan zitten. De heren kunnen daar namelijk makkelijk naar buiten toe om te roken. Ik had gekeken op internet of deze open was en die bij Arrival 4 zou 24 uur per dag open zijn, dus niet. Voor de rest is alles ook gesloten voor de controle. Alleen een DeliFrance is open. Daar nemen we dan maar een kop koffie. De heren roken inderdaad wat en dan gaan we maar door de controle. Veel rond lopen doen we niet, we zijn allemaal wat hangerig. Daan en Fenna hebben ook niet of nauwelijks geslapen.
We komen uiteindelijk bij onze gate, C11, aan. Daar wachten we dan tot we om 04:45 uur aan boord kunnen. Stipt om 05:15 uur vertrekken we naar Heraklion. En ook de vlucht verloopt perfect. We landen om 09:30 lokale tijd op Nikos Kazantzakis Airport.
Het duurt ook niet erg lang of onze koffers komen ook al. We melden ons vervolgens af bij de Hostess en gaan op zoek naar onze auto. Dat blijkt niet een KIA Sorento te zijn, maar een Hyundai Tucson. Ook een mooie auto, ook 4WD, hetzelfde motorvermogen en ook zwart. Maakt dus niets uit. Blijkbaar was de KIA door ons afgeragd in de vorige vakantie. Deze is in ieder geval nieuwer en dat is altijd goed. We laden samen met de man van de rental de koffers achterin en vertrekken naar Malia. Onderweg stopt René gelijk maar even om te tanken. De tank zit namelijk maar voor een kwart vol. Dan rijden we weer verder.
Bij het appartement komt Rania direct aanlopen en begroet ons hartelijk. We krijgen eerst iets te drinken. En dan haalt ze de sleutels op. We zitten deze keer niet naast elkaar, maar dat is helemaal geen slechte zaak. De vorige keer liepen de heren er nog wel eens de kantjes af qua drinken op het balkon en zo. Daan en Fenna zitten in kamer 102 en René en ik zitten in 304. We drinken wat, Rania licht ons in over het feit dat bij ons het licht het niet doet in het woongedeelte en dat Georgos nog geen tijd gehad heeft om dit te repareren. Zijn vader ligt in het ziekenhuis en hij rijd veel heen en weer naar Heraklion. Geeft niets, komt vast allemaal wel weer goed. Later blijkt op onze kamer ook de deur naar de badkamer niet goed te willen sluiten, de deur hangt scheef of is scheef getrokken. Ach, er zijn ergere dingen.
Bij de bar hadden we al weer een groot deel van de vaste gasten gezien. Aad, Hennie, Jos, Gonnie, Tilly en een vriendin van haar waar me de naam zo nog niet van te binnen wil schieten. Reinier blijkt vorig jaar te zijn overleden. Vandaar dat zij met z’n beiden zijn. Eenmaal op de kamer pakken we vlug de koffers uit, dan kleden we ons gelijk om naar een korte broek. Ik vraag via SMS hoe lang Daan even plat wil, hij viel zowat om van de slaap, en we spreken af dat we om 15:00 uur weer in de benen komen. We waren overigens voor 11:30 uur (lokale tijd) in Malia. René gaat in de tussentijd wat lezen en ik begin zoals ieder jaar aan het reisverslag. Deze keer niet eerst in een schrift maar direct intikkend op ons mini laptopje.
Om 15:00 uur staan we beneden voor de deur van 102. We spreken daar nog even Tilly. Ze heeft het moeilijk, dat kun je zien, maar ik vind het dapper van haar dat ze er toch is. Nelly is de naam van haar vriendin. Even later zijn Daan en Fenna ook zo ver en we besluiten direct maar even boodschappen te gaan doen. We rijden met de auto naar Ariadne in Oud-Malia en gooien daar de auto vol met onze dagelijkse benodigdheden. Broodbeleg, water, wat toetjes voor bij het ontbijt, eieren, enzovoort. We rijden gelijk weer terug en bergen de boodschappen op. Dan gaan we koffie drinken bij de bar. René en ik nemen een frappe. Heerlijk.
We praten wat met Marieke, over haarzelf, over het seizoen hier en dat het nu eindelijk wat drukker begint te worden. Fenna denkt dat ze rond half zes toch eindelijk wel wat zou kunnen slapen en dus gaan we allemaal weer terug naar onze kamers. Om 19:00 uur zijn we allemaal weer zover dat we naar het restaurant toe kunnen.
Rustig lopen we die kant op en kijken we onderweg naar alles dat groeit en bloeit. In het restaurant worden we hartelijk begroet door Minos en niet lang daarna is ook Aristo van de partij. Kussen en knuffels alom. We gaan aan tafel 42 zitten, een ruime vier persoonstafel. We krijgen de menukaart, maar ik weet wel wat ik wil hebben. Ik begin deze vakantie met Soutzoukakia. En blijkbaar steek ik de rest aan. Daan en René nemen hetzelfde. Fenna heeft wat last van de maag en wil graag wat kip eten. Er zijn geen kwart kippen of halve kippen, maar wel kip souvlaki. En dat wordt het dan ook. Daarbij rode wijn, bier en water. En natuurlijk door de beide broers regelmatig een raki. Na het hoofdgerecht nemen Daan en Fenna een Griekse yoghurt met honing en René en ik beginnen met een Axbax. Dan rekenen we af en vertrekken we naar het appartement. Georgos (die we natuurlijk ook uitgebreid al gegroet hadden in het restaurant) vraagt of we Ouzo mee willen nemen voor bij de bar.
Rond 00:30 uur is Georgos ook bij de bar en praten we even wat beter bij. Hij krijgt van ons de kaas, waar hij weer gelijk aan begint. Katerina heeft nu eindelijk een andere auto. Een Ford Fiesta. Gelukkig maar. Ook blijkt er bij hen ingebroken te zijn. Waar Katerina dus altijd al bang voor was, is dus nu ook gebeurd. Met z’n vader gaat het wel weer iets beter (die ligt nu in het ziekenhuis ), waarschijnlijk komt hij maandag thuis. Rond 1:30 uur houden we het voor gezien en gaan we allemaal naar bed toe.
Ik heb tijdens het kaas halen 1 gekko gezien, vlakbij onze kamer. Een grote dat wel, maar voor een eerste dag een magere oogst.
Zaterdag 23 mei 2009
Het weer: Zonnig en ik schat ongeveer 25 graden (er hangt geen thermometer meer bij de bar)
Vannacht heerlijk geslapen. Rond 8:30 uur staat René op. Hij moet als eerste, want hij moet nog brood halen bij de bakker. Wanneer hij helemaal klaar is in de badkamer sta ik ook op. Dan gaan we naar kamer 102 voor het ontbijt. Fenna heeft al eieren gekookt en verse jus gemaakt en natuurlijk een kop koffie.
Na een uitgebreid ontbijt en nadat iedereen naar de wc geweest is, gaan we vandaag op pad naar het Lassithi Plateau. Voordat we het plateau bereiken, stoppen we even bij het Homo Sapien museum, voor het uitzicht en een plaspauze.
Dan stoppen we bovenaan in de bergpas nog even bij de wachttorens. We klimmen wat dichter naar ze toe en René maakt nog diverse foto’s van ze. Zowel van binnen als van buiten.
Ik zie een leuk schattig molentje dat ik ook maar besluit te kopen na wat aandringen van René. Ik zie ook wel een leuke aap, maar deze laat ik hangen. We rijden weer verder. Het plateau is 1 grote zee van bloemen. Rode, roze, gele, paarse, witte. Noem het maar op. Schitterend! We stoppen tijdens het rondje rond het plateau regelmatig om foto’s te maken.
Daarbij schaaf ik mijn voet nog tijdens een poging om een gladiool te fotograferen. We eindigen het rondje bij het kapelletje van St. Georgos van Honos. Dan rijden we weer terug naar de bergpas. We hebben inmiddels ook wel honger gekregen. Daarom stoppen we weer bij de wachttorens en gaan daar een hapje eten.
We nemen allemaal een omelet met bacon. René neemt een verse jus, Daan een tonic, Fenna een verse appelsap en ik neem een frappe. We lopen na het eten nog even langs de winkeltjes en we kopen toch de aap ook maar. Hij maakt een heleboel geluid als je aan zijn kont zit. Hij lacht en giebelt er over.
We rijden daarna weer verder, deze keer via Krassi terug. We waren op de heenweg via Mochos gegaan. In Krassi stoppen we weer even en bekijken we de boom en de waterbassins. Ook zien we ineens een mooie blauw/paarse iris bloeien.
Dan gaat de reis weer terug naar Malia. We brengen de spullen terug naar de kamers en gaan dan bij de bar zitten. We nemen de laptop mee. Zo kunnen we gelijk de foto’s terug kijken en ik ga verder met het reisverslag. Na twee frappe’s gaan we terug naar de kamer. We gaan allemaal nog even plat.
Om 19:00 uur is iedereen weer klaar voor het avondeten. We lopen rustig die kant op. Vlak voor het restaurant zien we een paar mannen die aardbeien vanuit hun auto verkopen. En wanneer we bij het restaurant zijn, komen ook zij even later daar aan. Georgos draait vandaag de restaurant dienst en ook Eirini is weer van de partij. Georgos koopt een doos vol met bakjes aardbeien van de heren en Eddy laat ons allemaal een aardbei proeven voordat hij ze in de koeling zet. Dan brengt hij ons ons drinken. Georgos komt erbij zitten en vraagt of we veel of weinig honger hebben. Hij wil ons graag Mezes serveren. Oftewel allemaal kleine porties van diverse gerechten. Dat vinden wij, René en ik, altijd erg lekker omdat je op die manier van alles wat kan proeven en eten. Hij zal wat dingen neerzetten en als het te weinig is moeten we het maar zeggen, dan brengt hij nog meer. Maar het was meer dan genoeg. Het meeste kregen we op, alleen van de salade bleef wat over. Omdat we nu wisten dat er verse aardbeien waren, wilden we allemaal Griekse yoghurt met honing (behalve René die lust geen honing) en verse aardbeien. Oef, dat was wel wat erg veel allemaal, maar oh wat lekker. Dan nog een kopje koffie voor de heren. En terwijl we nagenieten, gaat Georgos nog even samen met Eirini muziek spelen. Katerina is inmiddels ook gearriveerd en we praten gelijk even wat bij. Ze ziet er erg moe uit. Het is examentijd op school, wat altijd enorm veel stress met zich meebrengt. Dat maakt de avond helemaal af. Rond tien uur gaan we weer terug naar het appartement.
Weer rustig lopend (ook vanwege de slijmbeursontsteking die Fenna gehad heeft in haar heup onlangs). We zien maar 1 gekko onderweg, hij stak nog net met zijn kop uit een gat in de muur. Bij de bar drinken we nog wat en rond twaalf uur komt Georgos ook nog even. We praten ook even over wat we morgen gaan doen. Het wordt de rit van Malia naar Ierapetra en vandaar naar Sitia en dan weer terug via Agios Nikolaos naar Malia. Om 01:15 uur gaan we slapen.
Zondag 24 mei 2009
Het weer: Zonnig en ongeveer 33 graden
Het is vandaag heel erg warm. Er is nauwelijks wind en de zon brand er direct goed op. We staan vandaag een half uurtje eerder op dan gisteren. Dit omdat de rit van vandaag ook wat langer is. Na het ontbijt gaan we ook bijna direct op pad. Het eerste stuk van de rit naar Ierapetra is niet het mooiste stuk. Het is best druk op de weg ondanks dat het zondag is. In Ierapetra zetten we de auto bij de haven neer.
We lopen wat richting het fort dat daar staat en besluiten bij 1 van de tentjes daar wat te drinken. Ook moeten sommigen weer naar het toilet. Bij het tentje waar we wat drinken hebben ze twee hele kleine poesjes. Ze zijn nog maar een paar weken uit en hebben net goed de oogjes los. Er is geen moederpoes bij en de eigenaresse verzorgd ze zelf goed. Ze geeft ze met een klein flesjes wat te drinken en houd ze goed in de gaten. Ze hebben hun buikjes ook mooi vol. Zo kan het dus ook. En natuurlijk is het ook goed voor de zaken, kleine poesjes trekken toeristen aan en die drinken of eten dan ook gelijk wat.
Na het drinken lopen we nog even richting het huis waar Napoleon in gewoond zou hebben, maar hoewel het bordje aangaf dat het na 50 meter in een straatje zou zitten, staat er nergens op een gevel welk huis het dan precies is. We vermoeden wel welke het is. Maar zo bijzonder was die ook weer niet. We lopen dus ook maar weer terug naar de auto en rijden weer verder.
Nu gaan we eerst een heel stuk naar het oosten langs de zuidkust. Door talloze dorpjes en mooie doorkijkjes naar een baai of een stuk zee in de verte. Dan buigt de weg af naar het noorden en gaan we richting Sitia. Ze zijn hier blijkbaar veel getroffen door bosbranden. Hele stukken langs de weg zijn kaal of zwartgeblakerd. We rijden verder naar Sitia en daar stoppen we weer. Deze keer om de haven te bekijken en om wat te eten. In de haven liggen wel een paar mooie bootjes en ook een boel internationale boten. Mensen uit Canada, Australië, Amerika en Italië liggen hier met hun zeilboten in de haven.
Dan lopen we over de boulevard naar een restaurantje toe. Daan neemt een Omelet Speciaal en de rest neemt roerei met tomaat. Een soort Smik-Smak-Smoerie. En allemaal nemen we er een frappe met een bolletje ijs erbij. Dan weer terug naar de auto. Sitia in en naar de haven rijden was niet zo moeilijk, maar er weer uit is iets lastiger. Overal staan éénrichtingsverkeerbordjes. We volgen daarom de bordjes naar het fort maar en komen uiteindelijk op de weg die om het vliegveld loopt. Die komt weer uit op de weg naar Agios Nikolaos. Ze zijn hier druk bezig met een nieuwe, bredere weg, maar wij rijden nog op de oude weg. Aan beide kanten van de weg groeien enorme bossen brem en oleander. We stoppen even op een mooie plek om wat foto’s te maken en de lucht is zwaar van het parfum van de bloemen. Ook ziet Daan nog een paar bijzondere vlinders. We weten zo niet wat het voor soort is, dat moeten we dus thuis weer opzoeken.
Dan rijden we weer verder en na een aantal kilometer stoppen we bij een mooi uitkijkpunt over de kust. Onderweg zien we vlak voor Agios Nikolaos nog een halve zool op een scooter (een pizza koerier) die met korte mouwen, maar wel met helm, auto’s en bussen in haalt. Hij liever dan ik. Als hij komt te vallen blijft alleen zijn hoofd heel. De rest kun je weggooien.
Dan rijden we weer door naar Malia. Bijna weer thuis stoppen we bij de kappertjesplant die ik een aantal jaar geleden ook al gezien had, hij bloeit niet zo heel mooi meer, maar nog wel genoeg voor een foto. Dan iets verder om een paar mooie foto’s te maken van de cactus die daar staat. Deze staat ook volop in bloei.
Dan zijn we weer terug bij het appartement. Het is inmiddels al 17:00 geweest. Iedereen gaat plat, behalve ik. Ik ben niet moe en ga liever een poosje typen aan het reisverslag. Ik red het zelfs om weer helemaal bij te zijn. We maken ons weer klaar voor het avondeten.
We hadden verwacht dat Aristo vandaag bij het restaurant zou zijn, maar het is weer Georgos. Hij geeft aan de hij vandaag Souvlaki heeft met knoflooksaus en ook heeft hij lever. We moeten maar even nadenken of ons dat ook wat lijkt. De heren besluiten om voor de Souvlaki te gaan. Fenna en ik nemen allebei Kip Souvlaki. Ik kan het tegenwoordig helemaal in het Grieks bestellen en Georgos is perplex. Mooi zo, dan was mijn uitspraak dus eindelijk precies zoals hij hoorde. Na het avondeten nemen we wederom Griekse yoghurt met aardbeien en honing. En dan daarna weer 4x Axbax. Het is druk in het restaurant. Ook een boel gasten die alleen wat komen drinken. Maar dat maakt hier qua bediening en gastvrijheid nooit wat uit. Iedereen mag net zolang blijven zitten als hij wil. Maar doordat het nu zo druk is duurt het wel even voordat we afgerekend hebben. Geeft ook weer niets, er is zat te kijken. Nadat we rond 22:30 uur afgerekend hebben, krijgen van Georgos nog een fles met raki mee voor bij de bar van het appartement.
Onderweg zien we deze keer helemaal geen gekko’s. Blijkbaar is het er of de tijd nog niet voor. Misschien vinden ze de muren waar ze normaal veel op zitten nog te koud. Bij de bar ga ik deze keer voor de verandering eens niet aan het water, maar aan de ouzo. De heren gaan weer poolen. Na drie potjes is het deze keer 2-1 voor Daan, de vorige avond was het net andersom.
René wil nog even achter de computer, maar blijkt deze eerst te moeten maken. Hij start niet meer op. Na lang prutsen lukt het ons het ding weer werkende te krijgen, normaal niet zoveel werk, maar met een Griekse versie van Vista wordt alles ineens heel lastig. We bekijken onze email even, maar er zit niets belangrijks bij. Dan maakt René met behulp van de gereedschapskoffer in het kantoortje ook de douche nog maar even bij Daan en Fenna. Georgos zou dat doen, maar die is erg druk en vergeetachtig. We besluiten als tijdelijke oplossing de douchekop van de douche achter bij de toiletten maar te pakken en deze te ruilen met de kapotte van hun. Zo kunnen ze toch douchen en die achterste douche wordt niet veel gebruikt. Daan wil daarna graag een raki bij de bar. Marieke maakt de fles los, die ik haar eerder gegeven had en zegt dat het niet naar raki ruikt, maar eerder naar gewoon water. Ze drinkt het zelf nooit, dus ik neem een nipje van het glas en constateer inderdaad dat het water is. Een grapje van Georgos! Wanneer hij niet lang daarna ook bij de bar is, ligt hij helemaal dubbel. Hij vond het een goede grap van zichzelf. We zitten met z’n allen (Nelly, Jos, Gonnie, Hennie, Aad, Marieke, Yorgos, en wij vieren) nog een poos bij elkaar, maar rond 2:00 uur houden we het voor gezien. Dan gaan wij slapen.
Maandag 25 mei 2009
Het weer: Zonnig, met wat sluierbewolking en 28 graden
Het voelt heel heet aan vandaag, ondanks dat later op de dag blijkt dat het maar 28 graden is. Er hangt ook sluierbewolking en de bergen zijn helemaal heiig. We staan vandaag om 8:30 uur op en ontbijten een uurtje later. Vandaag gaat de reis naar Sissi. Niet zo ver weg en bovendien een erg leuk plaatsje.
We parkeren de auto bij de haven en lopen dan een stukje terug. In het oude haventje liggen allemaal kleine vissersbootjes. Het ziet er altijd mooi uit met de palmbomen aan de andere kant. We lopen rond en komen dan bij die palmbomen uit.
Je kunt hier via het terrein van een hotel (Palm Bay) bij het strandje komen. Ook hebben ze hier hele leuke zitplekjes met hangmatten en stoeltjes. Dus op de terugweg (waarbij onze schoenen onder een soort voorbereidend drabje van asfalteren komen te zitten) stoppen we daar en bestellen wat te drinken. Onder het genot van een verse jus en tonic genieten we van het uitzicht.
Wanneer Daan terug komt van een bezoekje aan het toilet vertelt hij dat het achter het hotel in de binnentuinen schitterend is. Er zijn allemaal appartementen en alles is begroeid met Bougainville. Tegen witte muren aan en met blauw houtwerk en rode kozijnen. Prachtig! Daar worden natuurlijk veel foto’s van gemaakt.
We lopen dan verder het dorpje weer door. In de haven gaan we bij een restaurantje zitten en bestellen we wat te eten. Fenna neemt een tosti, ik een Griekse salade en de heren willen allebei gebakken eieren met patat en bacon. Dat laatste wordt een full english breakfast! Compleet met witte bonen in tomatensaus, worstje en champignons! Dat was niet de bedoeling, maar ze eten het toch maar zo goed en kwaad als het gaat op. We hebben allemaal ook een heerlijke frappe met vanille-ijs voor ons staan. Deze is prima, de rest valt wat tegen. Zeker gezien de prijs. 40 euro! Daar hebben we bij Cretan Family bijna een complete warme maaltijd voor met z’n vieren. Als iedereen klaar is met eten, rekenen we af en rijden we terug naar Malia. We zetten de auto bij de SPAR neer en gaan eerst pinnen. Dan lopen we terug, ik zie onderweg nog leuke oorbellen voor 7 euro, die nemen we nog mee. Dan de SPAR in en boodschappen halen. De meeste dingen waren al weer bijna op.
We rijden terug naar het appartement en bergen de boodschappen op. Dan gaan we nog een poos bij het zwembad liggen. Iedereen gaat pal in de zon liggen. Dat doe ik maar niet. Dus onder de parasol. Ik verbrand zo al genoeg, ook tijdens het wandelen en fotograferen.
Later op de kamer wanneer ik aan het reisverslag begin, merk ik al weer dat mijn rug onder de zonneallergie zit. Ik moet daar toch maar weer eens mee naar de dokter. De zalf die ik van Georgos heb werkt prima, maar dan heb je het eerst al wel. Misschien is er iets dat ik preventief kan gebruiken. Ik verrek in ieder geval nu weer van de jeuk. En nee, dat is zeker niet leuk. Rond 19:00 uur is iedereen weer zover dat we naar het restaurant kunnen. Aad vertelt bij de bar eerst nog een leuk verhaal over 1 van de restaurants waar we altijd bij langs lopen. We zien daar nooit mensen zitten en Aad wist wel waarom. Ze waren er met z’n vieren eens wat gaan drinken nadat ze wat gegeten hadden bij Cretan Family. Ze vonden het zo zielig voor de eigenaar. Maar er zat geen sfeer of wat dan ook in en toen ze naast wat te drinken ook iets te snacken wilden hebben, kregen ze, eerlijk waar, 1 walnoot die ze met z’n vieren moesten delen! Daarom zit er dus nooit iemand.
En ook vanavond is het er weer uitgestorven. We lopen dus ook gewoon weer verder. We blijken vanavond de eerste te zijn. Maar gaan gewoon aan onze vaste tafel (42) zitten. De rest komt vanzelf wel. We besluiten vanavond Gyros te nemen, behalve ikzelf. Ik neem Stifado. Mijn Stifado is prima, alleen veel te veel voor mij. De Gyros valt tegen hoor ik van de rest. Een beetje knarserig en wat minder goed gekruid. Tja, dat kan soms. Een andere keer is hij vast weer heerlijk. Ik zit in ieder geval zo vol dat ik in eerste instantie zeg dat ik geen yoghurt met honing en aardbeien wil. Maar na een raki, denk ik daar weer heel anders over. Dan heb ik toch genoeg ruimte. Alleen blijkt er volgens Aristo geen honing te zijn. Dan maar zonder. Alleen wil Fenna dan liever aardbeien met vanille ijs. Ook lekker. Ik krijg de mijne net niet helemaal op, maar René offert zich graag op en eet de rest op. Dan nog lekker een bakje koffie er achteraan. En af en toe een raki. Wanneer Aristo er is (zoals vanavond) dan is de hoeveelheid raki veel meer dan wanneer Georgos er alleen is. Die vergeet het vaak gewoon. Hun vader is in ieder geval weer uit het ziekenhuis en zit weer achter het bureau in het restaurant. Hij houdt alles in de gaten en hoort en ziet alles.
Terwijl wij op koffie wachten, komt ineens Katerina met de beide kinderen eraan. Dit is de eerste keer deze vakantie dat we Nikos zien. Hij is nog steeds om op te vreten. Hij stuift direct naar Georgos toe. En die vertelt Nikos dat hij ook nog even bij ons langs moet gaan om een handje te geven. En dat doet hij ook heel braaf. Keurig opgevoed, nu al. Dan rent hij naar opa toe, dat is ook de reden dat hij mee mocht. Hij had opa nog niet gezien, sinds dat deze in het ziekenhuis lag. Georgos is helemaal blij dat beide kinderen er zijn en begint gelijk muziek te spelen. Tot groot genoegen van Nikos. Die klapt in zijn handjes en doet net alsof hij Lyra speelt. Wij hoeven in ieder geval niet de illusie te hebben dat hij voor ons speelt, hij speelt echt voor z’n kinderen. Wanneer Georgos klaar is met spelen, gaan ze weer naar huis. Nikos komt ons weer een handje geven en zegt Kalinichta. Zo lief! Met z’n grote bos krullen, heeft hij wel wat weg van Mozart. Wij doen een poging om af te rekenen, wat na een poosje ook lukt. En dan lopen we weer terug naar het appartement. De gekko oogst is deze keer veel hoger. We zien er (met een paar bij het appartement erbij geteld) in totaal 8 vanavond! We blijven een poos bij de bar zitten praten, met ook later Georgos erbij. Hij vindt nu eindelijk het filmpje op YouTube dat hij zocht voor mij, het is van Yiannis Xalouris of zo. Ik heb het opgeslagen bij mijn favorieten daar. We hebben het nog over veel meer dingen, maar die zijn niet geschikt voor het reisverslag. Om 2:30 uur gaan we dan naar boven toe om te slapen.
Dinsdag 26 mei 2009
Het weer: Zonnig en 30 graden
Vanochtend weer gewoon om 8:30 uur opgestaan. En om 9:30 uur ontbijten. Het ritme zit er al aardig in. Na het ontbijt maken we ons klaar voor vertrek en rond 10:30 uur zitten we dan ook in de auto. Het eerste stuk gaat over de nieuwe hoofdweg naar Heraklion tot en met de afslag naar Anogia. Die nemen we en we rijden tot aan Anogia zelf. Daar nemen we de afslag naar het ski-resort en het Nida Plateau.
We gaan dezelfde route doen als de vorige vakantie, maar dan deze keer ook naar het resort. Dat dachten we de vorige keer ook bezocht te hebben, maar dat was een taverna. Het resort is een afslag eerder naar rechts. We gaan eerst naar de grot toe. Onderweg zien we eerst een hagedis die aangereden is. Typisch gevalletje van Road Kill.
Iets verderop probeert een andere hagedis nog voor onze auto over te steken, maar in plaats van direct door te lopen tilt hij eerst zijn kop nog op en blijft staan. René kan hem niet meer ontwijken. Dit keer dus ook Road Kill, maar dan door René. We rijden verder en gaan bij de taverna de onverharde weg op, op weg naar de grot.
Tot onze verbazing wordt de onverharde weg naar boven helemaal opgeknapt. Er worden muurtjes langs gezet en ook de weg zelf wordt vlakker gemaakt. Bovenaan zijn ze zelfs iets aan het bouwen. Wat dat moet worden weten we nog niet, misschien een taverna of een toiletgebouw of zo. We zullen het vast nog wel eens zien. Wij (behalve Daan) gaan de grot in. Vlak voor de grot zien we nog twee raven. Helaas lukt het niet om die op de foto te krijgen. De geiten die daar tegen de rotswand aan geplakt zitten krijgen we er wel op. Beneden in de grot blijkt ook het een en ander veranderd te zijn. De vlonders zijn verbeterd en er is zelf een stukje hek geplaatst. In de grot ligt ook nog iets wat sneeuw! Niet heel veel maar toch.
Het is er in ieder geval goed koud. Ook buiten bij de ingang is het een stuk frisser dan beneden langs de kust. We maken flink wat foto’s en gaan dan weer terug naar de auto en weer richting de verharde weg. Die rijden we terug tot aan de afslag naar het ski-resort. Deze weg is onverhard maar met onze auto goed te doen. Het resort is nooit in gebruik geweest en helemaal ingepikt door geiten. De ramen zijn allemaal stuk en overal liggen en staan geiten.
Zij bekijken ons en wij hen. Dan zetten ze het op een lopen en met veel belgerinkel rennen ze de berg op. Sommigen durven meer en blijven staan. We maken in ieder geval een aantal schitterende foto’s. Hilarisch al die geiten in dat gebouw. Dan draaien we de auto weer om en rijden terug naar de verharde weg. Op de kruising stoppen we weer even. Daan wil een foto maken van het bord van het resort. Dit zit zo vol met kogelgaten dat ik ook de vorige keer niet gezien had dat het om een afslag ging. De pijl staat er niet meer op namelijk.
Er stopt een auto en ze vragen of er die kant op wat leuks te zien is, of het de moeite waard is en of hun auto dat wel aan kan. Daan zegt dat het makkelijk kan en ze vertrekken naar het ski-resort. Dat gaan ze echt nooit redden, die draaien vanzelf wel weer om, maar wij hebben in ieder geval de grootste lol. Wijzelf rijden weer een stukje verder terug totdat we bij de afslag richting Gergeri komen. Dit staat niet aangegeven, maar is de enige geasfalteerde weg die af slaat van onze weg. Voorbij de afslag naar het planetarium blijkt de weg verder te zijn verhard. Maar dit houdt niet gek veel verder toch weer op. Hij is wel iets vlakker. Over een poosje is deze weg waarschijnlijk helemaal verhard. Dat zou een groot deel van de charme van de weg weghalen. Zo is hij juist leuk en bijna niemand durft er nu te rijden.
Je hoeft dan in ieder geval geen tegenliggers of zo te verwachten. We stoppen een paar keer onderweg om foto’s te maken en komen uiteindelijk toch bij Gergeri aan.
Onderweg had nog wel een leuke afslag gezeten, maar door tijd gebrek hebben we die maar niet gedaan. Wij gaan weer terug naar Heraklion en dan naar Malia. Het is inmiddels al bijna vijf uur, we drinken bij de bar daarom maar een frappe en eten een tosti. Een hele late lunch dus. Dan gaan we terug naar de kamers. Ik neem plaats op het balkon om het verslag weer bij te werken.
Op onze vaste tijd gaan we gewoon weer richting restaurant. Deze keer geeft Georgos aan dat er kip is en hij heeft varkensvlees uit de oven. Dat mogen we eerst even komen bekijken en proeven. Daan en Fenna besluiten voor de halve kip te gaan en René en ik nemen het varkensvlees uit de oven. Heerlijk! Er zijn weer nieuwe doosjes met aardbeien, tot groot ongenoegen van Eddy, dus nemen we onze vaste nagerecht maar weer. Alleen heeft René pech, ook op die van hem zit honing. Dan maar een keertje met honing opeten. Dan nemen we allemaal weer een Axbax. We zijn snel klaar met eten, omdat zowel de kip als het varkensvlees al klaar was. Dus iets voor 22:00 uur lopen we al terug.
We tellen vanavond 5 gekko’s. René gaat eerst met z’n vader poolen en omdat ik commentaar had op René moet ik ook nog twee potjes met hem spelen. Beide win ik doordat René de zwarte bal in het verkeerde gat speelt. Zo win ik meestal, want zo goed ben ik ook weer niet in poolen. René had ook al twee van de drie potjes met z’n vader gewonnen.
Georgos komt ook nog weer even en laat ons foto’s zien van zijn bootje. Niet heel groot en omgebouwd om mee te vissen. Misschien dat we er nog mee de zee op gingen. We zien wel. Ook laat hij nog een heel handig programmaatje voor op de telefoon zien. Shazam. Hiermee neem je drie seconden muziek op, en hij vertelt je dan wie de artiest is, welk nummer het is en hij geeft je een link naar YouTube. Daar moeten wij dan ook maar eens naar op zoek. Rond 0:45 uur houden we het voor gezien. We gaan slapen.
Woensdag 27 mei 2009
Het weer: Zonnig en 26 graden
We staan rond 9:00 uur op en ontbijten om 10:00 uur. We willen vandaag maar een kort ritje maken en Daan had al een paar nachten niet al te best geslapen. We gaan naar Elounda vandaag. Ik merk met het opstaan al dat ik vandaag mijn dag niet heb. Of mijn bloeddruk is weer te laag of mijn hartslag is te laag of mijn zuurstofgehalte is weer te hoog. Misschien ook wel alle drie, maar ik ben in ieder geval enorm draaierig. Ik eet ook nauwelijks iets met het ontbijt. Misschien knapt het rond de lunch wel weer op.
Rond 12:00 uur zijn we allemaal zover dat we op pad gaan. We willen via de oude weg naar Elounda, maar omdat ze met de nieuwe weg bezig zijn blijkt de oude weg eenrichtingsverkeer te zijn. We kunnen niet eerder dan bij Neapoli op de oude weg. Dat doen we dan ook en we rijden via de bergen naar Elounda.
Daar rijden we direct door naar het kleine sluisje met de twee molens. De zee is hier een stuk wilder dan gisteren en zo. Het spat helemaal omhoog over de weg heen. We volgen de weg een heel stuk het schiereiland op.
Dit eiland heet eigenlijk Spinalonga, maar iedereen noemt het eiland waar het fort op staat zo. We parkeren de auto vlakbij een kerkje en volgen een ander pad te voet. Maar het is best warm vandaag, dus uiteindelijk loopt alleen René een stuk verder. Maar er was niets bijzonders te zien. Voor de kust ligt een kleiner eiland dat we nu omgedoopt hebben tot SpinaBifia.
We bekijken het kerkje vlak bij de auto nog even, maar de kerk zit op slot en heel bijzonder is hij niet. We rijden daarom maar weer terug richting de molens. We zien ineens een oud vrouwtje op een ezel aan komen en Daan wil haar graag op de foto zetten, maar daar is mevrouw niet van gediend. Ze zwaait met een tak in de ronde en schelden dat ze doet! Toch lukt het ons om haar op de foto te krijgen, tot groot ongenoegen van haarzelf. We zijn niet de enigen die dit proberen en dat maakt haar alleen nog maar kwader.
We kijken nog even bij het sluisje zelf en ik weet bijna zeker dat hier ook ergens oude mozaïeken moeten zitten. Maar die kan ik nergens vinden en het staat ook niet aangegeven. We stappen daarom maar weer in en rijden nu naar Elounda zelf toe. Daar parkeren we de auto, dit keer is het betaald parkeren. 2 euro voor 3 uur. Of 1,80 euro voor 2 uur. We kiezen voor drie. Beter iets te ruim dan te kort en voor die 20 cent extra… We lunchen hier gelijk maar even. Allemaal nemen we een omelet met bacon. Daan en Fenna nemen weer een frappe met vanille ijs (erg populair deze vakantie), René neemt tonic en ik neem cola. De omelet is heerlijk en door de zoute bacon knap ik ook weer behoorlijk op. Ik voel me een stuk beter. We lopen nog even wat winkeltjes bij langs, waarbij we het merk van René’s after shave balsem (die we vorig jaar in Spili gekocht hebben) ineens zien staan. We kopen gelijk twee tubes. En een pompje met scheerschuim. Het kost wat, maar dan heb je ook wat. Het is van het merk Olivelia. En ik kan het zeker aanbevelen. Dan gaan we weer terug naar de auto en rijden we naar Plaka. Hier kun je mooie foto’s maken van Spinalonga en van de baai zelf. Wat is het water hier toch blauw. Veel meer dan bij Malia.
Via Plaka rijden we door de bergen terug richting Fourni. Vlak daar voor staan iets van 13 molens op de berghelling. Helemaal vervallen, maar daardoor juist schitterend. Het waait hier wel enorm (een hele goede plek dus voor molens). Via een smal trappetje maar wel met een leuning, kunnen René en ik iets verder afdalen om ze mooi op de foto te zetten.
Dan rijden we weer verder via de oude weg naar Malia. We drinken bij de bar nog wat koffie, frappe of appelsap en bekijken een aantal foto’s gelijk even op de laptop. Dan gaan we eerst naar de kamers toe, sommigen weer om wat te slapen, ik ga weer verder met het verslag. Het bevalt goed op de laptop. Ik maak iedere dag alleen wat korte aantekeningen in een notitieboekje en werk deze dan gelijk helemaal uit. Zo blijf ik mooi bij. We gaan weer op de vaste tijd naar het restaurant toe. Deze keer vragen we weer om de menukaart en bestellen we allemaal wat anders. Daan neemt Soutzoukakia, Fenna neemt Kip Souvlaki, René neemt Stifado en ik neem Gemista. Ons toetje is wel weer hetzelfde, weer aardbeien, met Griekse yoghurt en honing, behalve René, die neemt natuurlijk weer zonder honing. Dan weer 4 Axbax. We krijgen van Aristo zoveel raki, dat ik op een gegeven ogenblik afhaak. Het gaat me gewoon tegen staan. Marieke had gevraagd voordat we naar het restaurant toegingen of we Georgos om Metaxa voor de bar wilden vragen. Deze krijgen we natuurlijk mee, wel moet ik beloven dat de Piranha’s niets krijgen voordat de fles bij Marieke is. Onder het lopen zien we 4 gekko’s. We hangen dan nog een poos rond bij de bar. Het is erg gezellig. De hele groep zit bij elkaar. Op een gegeven ogenblik gaat iedereen naar boven en helpen René en ik nog even met afsluiten. Tegen de tijd dat we klaar zijn is het 2:00 uur.
Donderdag 28 mei 2009
Het weer: Zonnig en 27 graden
Vandaag staan we pas om 09:00 uur op. En ontbijten we om 10:00 uur. We gaan vandaag niet met de auto op pad. We gaan wat lopen door Oud-Malia en Malia zelf. Rond 11:00 uur gaan we die kant op.
We lopen eerst door Oud-Malia heen. Ze zijn helemaal bezig de straten daar op te knappen, maar het is er nu nog een zooitje. Na wat slenteren, gaan we verder met Malia zelf. René wil graag weer een paar sloffen Lucky Strike en zoals iedere vakantie is dat weer een drama om te vinden. Daan wil graag een aansteker (Georgos had er een die hij erg mooi vond). Onderweg stoppen we nog bij een kledingzaak, waar ik een sweatvest van Burberry koop en een shirtje van Gucci. Daan koopt daar een zwarte polo van Paul & Shark. Allemaal natuurlijk nep, maar dan wel de goede kwaliteit. Je kunt het niet zien.
Bij Revolution lassen we een pitstop in. Hier nemen de heren een dubbele espresso en Fenna en ik gaan aan de thee. Ik met verse citroen. Dan lopen we die weg weer terug richting de Mc Donalds. Eindelijk vinden we de sigaretten en de aanstekers en we vinden ook nog een stel leuke stickers voor op de koffers. We hadden er een aantal opzitten, maar deze waren al aardig versleten. Dan gaan we terug naar het appartement. Daar drinken we eerst wat aan de bar en dan snel omkleden en zonnen bij het zwembad.
We willen toch ook wel een beetje bruin worden. Hoewel dat er bij mij natuurlijk niet in zit. Ik krijg alleen maar meer en meer zonneallergie. We zien in ieder geval wel weer de zwaluwen, die ook dol zijn op het zwembad.
Om 15:40 uur nemen we nog snel wat kleins te eten bij de bar. René wil twee frikadellen, Daan en Fenna delen een tosti en ik neem een tosti voor mezelf. Dan om 16:00 uur houden we het voor gezien en gaan we naar boven. Nu kunnen we tenminste een hele poos even plat. Zelfs ik besluit nog even te gaan slapen. Om 18:00 uur maak ik René wakker en die moet echt van heel ver komen. We knappen ons weer op, ik spring nog even onder de douche en dan zijn we weer klaar voor het restaurant.
Vanavond krijgen we in het restaurant weer Mezes van Georgos. Hij schrijft van alles op en verdwijnt met het papiertje naar de keuken. Er verschijnt van alles op tafel. Kipsalade, een halve kip, Stifado, Bifteki, knoflookbroodjes, lamskoteletten, Gefrituurde courgettes in plakjes met kaas, en feta uit de oven. We krijgen het net op. Na een raki hebben we weer ruimte voor onze vaste nagerecht (dat ik nu echt niet meer ga omschrijven). Eddy wil het op het briefje schrijven maar kan het niet vinden. We zeggen dat Georgos het meegenomen heeft naar de keuken, maar niet terug gebracht heeft. Hij loopt die kant op, maar komt ook zonder briefje weer terug. Na het toetje nemen we natuurlijk weer de koffie. Wanneer we af willen rekenen blijkt ons papiertje nog steeds zoek te zijn. Georgos snapt er niets van en kijkt alle hoeken van onze tafel na. Nergens te vinden. Hij schrijft het snel weer op een nieuwe. Aristo rekent met ons af, maar kan het briefje dat Georgos nu gemaakt heeft niet meer lezen. Ik noem vervolgens maar op wat we allemaal gehad hebben. Dan komt het goed. We krijgen als laatste van Aristo nog een Metaxa shot.
Dan snel weer terug naar het appartement. We zien vanavond 5 gekko’s. Waarvan eentje zonder staart. Bij de bar blijven we nog een poosje zitten en nemen we afscheid van Aad, Hennie, Jos en Gonnie en vier andere gasten die ook weg gaan. Georgos begon vanavond nog over trouwen bij Marieke en dat wij hier ook getrouwd waren in Heraklion, maar dat het bij ons nog niet compleet was. We moeten nog steeds trouwen voor de kerk hier, vind hij. Wij vinden het best, maar dat gaat hier niet zo makkelijk. Volgens mij moeten we dan toch echt eerst Grieks Orthodox zijn en dat betekent eerst gedoopt worden. Hij ging het wel een keertje regelen zei hij. We merken het wel als hij concrete plannen heeft gemaakt. Je weet bij hem nooit wanneer dat precies is, kan dit jaar zijn, maar ook nog een paar jaar duren. We gaan nu in ieder geval naar boven toe, het is inmiddels 01:00 uur geweest.
Vrijdag 29 mei 2009
Het weer: Zonnig en 28 graden
We staan vandaag om 08:00 uur op en ontbijten om 09:00 uur. De reis gaat vandaag naar het meer van Kournas en Rethymnon. Vlak voordat we om 10:00 uur de deur uit willen lopen komt Rania vragen of het goed is dat de bouwvakkers onze badkamerdeur komen maken. Tuurlijk! Wij gaan toch zo weg. Gelijk komt ze met twee mannen naar boven lopen. Dan gaan we op pad.
Onderweg stoppen we eerst in Fodele voor een rookpauze en omdat het hier best mooi is.
Hoewel bij het riviertje wel aardig veel afval ligt. De prullenbakken zitten overal overvol. Maar dat had ik al op meer plaatsen op Kreta gezien. Misschien zijn de vuilophaaldiensten aan het staken. Niet iets heel ongebruikelijks hier in Griekenland. Na Fodele stoppen we nog een keer voor een rook- en plaspauze. Ook maakt Daan diverse foto’s van de bloeiende bermen vanuit de auto.
Dan komen we bij het meer van Kournas aan. We kunnen de auto makkelijk kwijt ondanks dat het blijkbaar schoolreisjesdag is. Dat hadden we in Fodele ook al. We lopen een stukje langs het meer en zien helaas geen schildpadden. Blijkbaar moet je dan echt met zo’n waterfietsje op pad. We zien 2 hagedissen, deze keer levende. Op de foto gezet, natuurlijk.
Dan gaan we bij een Taverna even wat drinken. René heeft hier de vorige keer een asbak gekocht voor buiten, maar deze was helaas kapot gegaan. Nu we hier toch weer zijn, zoeken we weer een nieuwe uit en Fenna vind daar eindelijk een paar mooie oogjes, van die blauwe ter bescherming van het boze oog. Ze wil deze cadeau doen aan een paar vriendinnen.
Dan gaat de reis weer een stukje terug naar Rethymnon toe. We parkeren de auto weer op de grote parkeerplaats in het centrum en lopen dan door het oude centrum naar de haven toe. We komen bij het oude haventje aan en worden gelijk aan alle kanten gevraagd, heel opdringerig, of we wat willen eten of drinken. Uiteindelijk kiezen we dan maar eentje uit. Het plekje waar hij ons laat zitten is zeker niet het mooiste plekje. De heren zitten op het uiterste randje van de kade. We trekken de tafel daarom voor de zekerheid maar wat verder naar binnen toe. We krijgen een drankje van het huis en bestellen allemaal een omelet met bacon. Er verschijnt nog een fles water en brood en kruidenboter en het drinken dat we besteld hadden. De hele tafel staat vol en we wilden toch echt alleen maar een omelet. Deze valt ook nog iets tegen ook. We hebben al veel betere gehad. We moeten 42 euro afrekenen voor het eten en het drinken. Dat zijn pas dure omeletten. Die drankjes van het huis betaal je dus echt wel zelf. Wel kun je hier leuk kijken naar alle vissen die in de haven zwemmen. Ze voeren ze regelmatig met brood. Sommigen zijn heel groot.
Na de lunch lopen we richting het oude fort. Daar buigen we dan af naar het oude centrum. Het blijft toch ook erg mooi, al die smalle straatjes en steegjes.
Ze zijn ook hier druk bezig met de bestrating. Na een poosje zijn we uitgekeken en lopen we weer terug naar de auto. We rijden in 1 ruk terug naar Malia. Daar gaan we gelijk bij Ariadne langs. Er moeten weer wat boodschappen gedaan worden. Rond 17:40 uur zijn we weer terug bij het appartement.
Wanneer René net even plat ligt, wordt er op de deur geklopt door Marieke. De bouwvakkers waren nog niet helemaal klaar en eentje wil het nog even afmaken. Dat is geen probleem. Hij begint gelijk met zijn hamer op het kozijn te rammen om de strip weer vast te zetten. Mochten er nog meer mensen even hebben willen slapen, dan is dat nu wel gebeurd. Wat een herrie! Hij is maar ongeveer 10 minuten bezig en dan is het klaar. René besluit alsnog maar weer plat te gaan.
Om 19:00 uur zijn we allemaal weer zover dat we kunnen gaan eten. We nemen vanavond weer allemaal wat anders. Daan neemt Stifado, Fenna neemt Gemista, René neemt Soutzoukakia en ik ga vanavond voor de Kip Souvlaki. Als toetje nemen we weer aardbeien met yoghurt en honing (Daan en Fenna), of zonder honing (René) of zonder yoghurt en honing, maar met Ouzo en suiker (ik). Dat laatste had pas een andere gast ook gekregen en die raadde het mij aan. Het is inderdaad erg lekker. Weer iets heel anders. Maar het combineert niet goed meet de kleine glaasjes raki. Dat is te veel alcohol. Georgos had gelijk met het opschrijven van de yoghurt ook gelijk maar vier Axbax opgeschreven. En Eddy brengt ze na de aardbeien dan toch ook maar. We zitten goed vol en willen dus afrekenen. Dat hebben we net gedaan met Aristo als Georgos met een bord vol spaghetti bij ons komt zitten en begint te eten. We wachten keurig tot hij zijn bord leeg heeft. En dan lopen we weer terug.
We zien vanavond weer 5 gekko’s. In totaal zitten we nu op 29 gekko’s. We praten nog een poos bij de bar. Georgos vertelt weer van allerlei verhalen. En om 2:30 uur besluiten we allemaal maar naar bed te gaan.
Zaterdag 30 mei 2009
Het weer: Half bewolkt (sluierbewolking) en ongeveer 30 graden
Het is vandaag benauwd warm. Er is vrij veel sluierbewolking, af en toe zelfs iets dikker. Maar de warmte blijft enorm hangen en wanneer de zon wel schijnt is het gelijk behoorlijk warm. We staan vandaag om 8:00 uur op en ontbijten om 9:00 uur. Om 10:30 uur zijn we weer zover dat we op pad kunnen.
Vandaag staat de zigeunermarkt in Heraklion op de planning. En het centrum zelf. We gaan eerst naar de markt. Die hebben we zo gevonden, maar de auto kwijt raken op een plekje is lastiger. We vinden er eentje waar onze auto net past. Het is heel druk op de markt en overal rijden auto’s, scooters of lopen mensen op straat. We stappen uit en gaan zelf ook de markt op. Wat een gekrioel. Het lijken wel mieren! En een kabaal dat sommigen hebben. Fenna ziet al vrij vlot een mooie tas van “leer” voor slechts 10 euro. Iets verderop ziet Daan leuke T-shirts, ook nep natuurlijk maar wel erg leuk. Ook voor heel weinig. Dan zie ik een kraampje met wat half edelsteen kraaltjes. En ik had Syane (mijn collegaatje) beloofd wat mee te nemen als ik wat zou zien. Voor 15 euro koop ik twee verschillende strengen. Nog weer iets verder zie ik een leuk shirt hangen. Het is de laatste van die soort en 1 maat. Die neem ik mee voor 5 euro. Ook geen geld. René ziet niets leuks. Na nog wat rondlopen hebben we het hier eigenlijk wel gezien en lopen we weer terug naar de auto. We zien nog wel een oude Toyota bus staan, vol met deuken en bij elkaar gebonden met touwen.
We stappen lekker in onze eigen auto en rijden verder naar de haven en parkeren daar de auto op de betaald parkeren plekken. Voor 2,50 euro mag je hier zo lang staan als je wilt. Dat is tenminste wat anders dan in onze eigen woonplaats. Daar maken ze de boel steeds maar duurder en duurder en tijd dat je dan mag staan steeds korter. De trein die hier eerder vlakbij stond, staat er niet meer.
We lopen langs de oude haven en dan de 25 augustusstraat in. Achter de Loggia nemen we wat te drinken. Je kunt daar heerlijk onder de plataan zitten. Het drinken is hier niet bijzonder duur en de wc’s zijn netjes. Na het drinken gaan we het centrum verder in. De Loggia zelf blijkt onder de graffiti te zitten. Echt zonde en ook heel moeilijk te verwijderen op dat marmer. Daar zuigt die verf zo diep in. Dat krijg je er echt niet meer helemaal af. Het heeft dus ook geen zin meer om een foto te maken van de plek waar we getrouwd zijn. Gelukkig hebben we die al ruimschoots op de foto staan. Georgos had gevraagd of we in Heraklion wilden kijken naar Darts. Hij heeft wel een bord, maar geen pijltjes. We zoeken overal en vragen op diverse plaatsen, maar we kunnen ze niet vinden. We moeten zelfs met behulp van een soort hints voordoen wat we precies bedoelen en wat we dus zoeken. Dat schept weinig hoop op dartpijltjes. Ik kijk op de dagmarkt nog of ze daar een mooie portemonnee hebben, die bij mijn tas hoort. Die had ik hier in oktober gekocht. Ze hebben er wel eentje, maar 47 euro voor een portemonnee vind ik echt te veel geld. We zien verder ook niets leuks meer, dus gaan we weer terug naar Malia.
We kijken daar nog even bij de sportwinkel, maar het meisje vertelt ons dat ze geen darts heeft en ook niet verwacht dat we die ergens zullen vinden. De sport wordt hier niet of nauwelijks gedaan, dus darts vinden wordt erg lastig. Ik zie er nog wel hele leuke slippers van Nike en ze zijn er zelfs in mijn maat. Voor 21 euro zijn ze van mij en dat kan ik natuurlijk niet laten. Ik heb nog nooit zoveel kleding of iets dergelijks gekocht in een vakantie, zoals deze keer. We moeten ook weer even naar de kleding winkel toe. De polo van Daan zitten onder de rare vlekken en de stof is op sommige plekken ook niet goed. Hij mag een ander uitzoeken en deze keer ziet René wel wat leuks. Een paarse polo van Burberry. Daan kiest dezelfde maar dan in zwart en hij zoekt nog een Paul & Shark T-shirt uit. Voor maar 20 euro. René heeft hier vijf jaar geleden ook eentje gekocht. De exact zelfde ligt hier nog en vandaag heeft hij zijn eigen aan. Er is nauwelijks kleurverschil. Ze blijven dus heel goed. Dan stoppen we echt met winkelen en lopen we weer terug. Bij Revolution besluiten we wat te drinken en ook gelijk maar een tosti te nemen. Het is inmiddels al 15:30 uur geweest. De ober van oktober is er deze keer en hij herkent ons ook nog. Na een dubbele espresso voor de heren en thee voor de dames, en een paar overheerlijke tosti’s met chips kunnen we dan echt terug naar het appartement.
We gaan gelijk ieder onze eigen kamer opzoeken en een poosje plat. Ik ga het verslag bijwerken en ben zelfs weer helemaal bij. We lopen weer om 19:00 uur naar het restaurant. Het shirt dat ik vandaag op de zigeunermarkt gekocht heb, heb ik maar gelijk aangetrokken. Staat mooi. Ook trek ik vandaag maar weer eens hakken aan.
Het is wel een eindje lopen, maar op deze hakken heb ik altijd goed kunnen lopen, dat moet dus geen probleem zijn. We krijgen een menukaart en ook al gelijk een extra voorgerecht. Die was verkeerd bezorgd bij de tafel naast ons. Het zijn gestoofd plakjes courgette en aubergine met uitjes en tomaten. Wel erg lekker. Georgos geeft nog aan dat hij vandaag verse shrimps heeft met rijst. Maar we hebben allemaal zin in wat anders. Daan neemt lamkoteletten, met extra frietjes. Fenna neemt Kip Souvlaki, René neemt een gewone Souvlaki en ik ga voor de Mousaka. Dat is wel erg machtig, maar ook erg lekker. Ik kan hem net niet helemaal op krijgen, maar ik had ook al het meeste van het voorgerechtje gegeten. We nemen weer ons vaste nagerecht, maar ook die kan ik net niet op krijgen. Gelukkig helpt René mij een handje. Dan krijgen we een raki. Dat helpt al een heel stuk, maar om een of ander reden smaakt hij mij sinds een paar dagen niet meer zo. Ik kan ze niet zo meer achterover slaan. Ik sla de anderen vanavond dus maar over. We nemen nog 4 Axbax en gaan dan weer terug naar het appartement. Het afrekenen wordt steeds lastig gemaakt, ze willen nog helemaal niet dat we weggaan. Maar Marieke wil ook graag wat gezelschap.
Vanavond zien we 8 gekko’s. Ook de twee grote bij het appartement zijn er weer. René gaat poolen met Daan en verlies met 4-2. De zus van Marieke komt ook nog een poosje langs, Femke. En we praten gezellig even bij. Dan gaat ze samen met Marieke weg. Femke had vier dagen vrij en omdat ze toch een huis in oud-Malia hebben, kwam ze die dagen even over naar Kreta. Heerlijk toch, als je dat zo kan doen. Dat wil ik ook. Georgos komt nog een poosje bij ons zitten en vertelt weer van allerlei verhalen. Ook hij heeft zin in poolen en weet Huib (een van de andere gasten) weer zover te krijgen. Georgos heeft een zware dobber aan hem, hij staat achter qua gewonnen potjes. Aan het einde van de avond is de stand 6-3 in het voordeel van Huib. Rond 1:50 uur gaan Fenna en ik vast naar bed. De heren blijven nog even bij Georgos zitten onder het genot van een Metaxa. Morgen houden we een zwembaddag. Dus morgen gaan we rond 9:30 uur ontbijten.
Zondag 31 mei 2009
Het weer: Zonnig en 28 graden
De lucht is vandaag strak blauw en er is geen wolkje te bekennen. Perfect voor een dagje bakken in de zon. Niet dat ik dat erg goed kan, maar ik kan wel even in de zon. We staan om 8:30 uur op en ontbijten om 9:30 uur. We gaan zoals gezegd vandaag niet op pad. Daan wil lekker een dagje bakken in de zon en een dagje geen auto moet toch kunnen.
Rond 10:45 uur zijn we zover en zoeken we de zonnebedjes op. Voor mijn doen houd ik het best lang vol, voordat ik onder de parasol ga liggen. René ligt zoals gewoonlijk pal in de zon. Zonder beschermingsfactor of wat dan ook. Ik heb hem vaak genoeg gewaarschuwd, maar hij is eigenwijs. We nemen om 14:00 uur een ijsje bij de bar en rond 15:00 uur hebben we genoeg van de zon. We nemen allemaal een broodje hamburger (behalve Fenna, die heeft liever een tosti) en gaan dan naar de kamer toe. René springt gelijk onder de douche en na het douchen is pas echt goed te zien dat hij behoorlijk verbrand is. Gelijk maar even goed insmeren met aftersun. Ik ga weer verder met het reisverslag. Vandaag niet zoveel tekst, want we hebben ook niets anders gedaan, dan wat liggen bakken in de zon. Wanneer ik weer helemaal bij ben, ga ik nog even wat lezen en dan wil ook ik even plat. Ik douche straks wel voor dat we gaan eten. Nadat ik onder de douche vandaan kom, blijk ik ook behoorlijk verbrand te zijn. Precies langs het randje van mijn topje.
Om 18:30 uur zijn René en ik al weer klaar om te gaan eten, dus lopen we naar beneden naar de bar en nemen daar wat te drinken. Tenminste dat proberen we. René wil namelijk een biertje van de tap en Marieke heeft de hele dag al ruzie met dat ding. Hij geeft alleen maar schuim. Ik vraag haar of het vat dan misschien leeg is. Dat kan natuurlijk ook. We vervangen het vat (René haalt een nieuwe voor haar op, die dingen zijn namelijk nogal zwaar) en ze sluit hem aan. Nu komt er haast helemaal niets meer uit. We bekijken alles maar worden er niets wijzer van. Marieke belt daarom Georgos maar en hij kijkt of hij iemand langs kan sturen. Niet lang daarna komt Eddy op zijn scooter aangereden. Hij kijkt is of de tank van de druk wel goed aangesloten is en dan bekijkt hij of het nieuwe vat wel goed aangesloten is. Normaal moet je dan eerst het hendeltje omzetten, zodat het bier niet alle kanten op spuit. Eddy vergeet dit of is eigenwijs, maar krijgt in ieder geval de volle laag. Wij stonden met z’n drieën aan de goede kant van de bar. Daar vliegen alleen wat druppels naar toe. Zijn shirt ruikt nu helemaal naar bier en hij is nog al ijdel, dus dat zint hem niets. Het nieuwe vat bleek niet goed aangesloten te zijn en hij drukt de aansluiting er steviger op. Nu lijkt het beter te gaan. Eerst komt er flink wat schuim uit en dan begint het bier te komen.
Voor ons is het inmiddels tijd geworden om naar het restaurant te gaan, Marieke heeft nu nog van alles op te ruimen, het bier zit overal achter de bar. We zijn weer op onze vaste tijd bij het restaurant en bestellen alle vier gewoon van de kaart. Daan neemt Mix Grill, Fenna neemt Souvlaki, René neemt Bifteki en ik neem Soutzoukakia. En natuurlijk ons vaste nagerecht. Het wemelt in het restaurant vandaag van de vliegende mieren. De laatste paar avonden zaten ze er ook wel wat, maar zoveel als vandaag nog nooit. Ze komen vooral op het licht van de lampen af en Georgos besluit uiteindelijk om die verlichting maar uit te doen en kaarsen op tafel te zetten. Als ze daar dan in vliegen zijn ze meteen dood. Maar die gekke beesten vinden de vlam te heet en landen daarom gewoon op de tafel. Binnen een mum van tijd zit onze hele tafel eronder. En alles kriebelt en doet. We besluiten daarom maar af te rekenen en de koffie bij de bar van het appartement te nemen. Het wordt ons hier te gek.
We zien deze keer op de terugweg bijna geen gekko’s. Er lopen andere mensen voor ons en er loopt ook een hond en die maken met z’n allen zoveel geluid dat de gekko’s natuurlijk allang weg zijn. We zien er alleen op het laatste stukje muur nog 2 en tegen de wand aan de buitenkant van de bar zitten er ook nog 2. Niet veel dus vanavond. We gaan bij de bar zitten en de heren gaan een paar potjes poolen. De stand wordt vanavond 4-2 voor Daan.
We horen van andere gasten dat vlak nadat wij weg gegaan zijn uit het restaurant er een ambulance kwam voor de vader van de jongens. Hij is voor controle meegegaan en Georgos ging mee. Daarom komt later op de avond Aristo bij de bar van het appartement. Hij brengt ook gelijk de nieuwe brandblussers. Deze worden ieder jaar gecontroleerd en iedere vijf jaar vervangen. En nu moeten ze dus vervangen worden. Marieke meldt ons dat er nog steeds geen bier uit de tap komt. Het is te warm en de straal is ook nog niet geweldig. Ik vraag daarom Aristo of hij er misschien nog even naar wil kijken. Hij denkt het opgelost te hebben, maar het duurt nu nog 2 tot 3 uur voordat het koud genoeg is. Daar wachten we niet meer op. Ineens zien we iets bewegen in het zwembad, we lopen er heen en het blijkt een pad te zijn die met een perfecte schoolslag door het bad heen zwemt. Hij kan er alleen erg moeilijk uit komen. Dat lukt hem net zelf als we hem een handje willen helpen, alleen springt het domme beest vervolgens in het babybadje.
Daar kan hij niet uit komen en 1 van de gasten haalt hem eruit en zet hem op het grasveldje. Om 1:30 uur gaat iedereen naar bed en René en ik helpen Aristo even met afsluiten. Hij weet niet precies hoe alles werkt en samen komen we een heel eind. Dan gaan ook wij naar onze kamer om te slapen.
Maandag 1 juni 2009
Het weer: Zonnig met windveren en erg heiig, ik schat zo’n 29 graden
Vandaag staan we om 8:00 uur op en ontbijten we om 9:00 uur. We gaan vandaag naar het Arkadi klooster. Daar zijn we al een paar keer geweest, maar het blijft er erg mooi.
We stappen rond 10:00 in de auto. Daar waar de nieuwe weg begint zien we een auto tegen de rotswand aan staan. Die is rechtdoor geschoten in plaats van de oude weg naar Malia op te rijden. Hij zit van voren helemaal in elkaar en is ook deels uitgebrand. Die heeft dus een beste klap gemaakt. Wij rijden eerst naar Heraklion en gaan daar richting de oude weg en dan richting Arkadi. Onderweg stoppen we een paar keer om te roken, te plassen (toch makkelijk voor de heren en met al die koffie,verse jus en melk van het ontbijt, regelmatig noodzakelijk) of te genieten van het uitzicht. Rond 13:00 zijn we dan op de plek. We besluiten eerst wat te gaan drinken en lopen het souvenirwinkeltje gelijk maar even door. Ook gaan we voordat we het klooster binnen gaan eerst allemaal even naar het toilet (ja, we moeten erg vaak ja), het kan nu nog. Voor 2,50 euro per persoon mogen we het klooster binnen. Binnen is het één grote bloemenpracht. Overal hangt de geur van rozen. En deze staan er in allerlei kleuren.
Van fel geel tot zacht roze, van rood tot wit. En grote en kleine. Prachtig. We lopen het hele klooster even door en ik vind ook nog een lieve poes die op een mooi plekje ligt te slapen. Een heel lief plaatje.
Dan gaan we het winkeltje in het klooster nog even in. Linda, mijn nichtje, wil graag hetzelfde armbandje hebben als dat René en ik hier de vorige keer gekocht hebben. En ook Daan lijkt zo’n armbandje wel wat. René en ik willen zelf kijken naar een icoon van Agios Georgos. Dat vinden wij een mooie afbeelding en als we er dan toch 1 kopen dan het liefste in dit klooster. We vinden er eentje met zilver en goud en niet te groot. Handgemaakt op canvas en hout en beplakt met zilver en goud. Dat kun je wel zien en daar is de prijs dan ook naar. Voor 60 euro mogen we hem meenemen. De man achter de balie doet er keurig een doosje omheen. Voor Linda vinden we precies hetzelfde bandje als dat ik heb, met lichtblauwe kraaltjes er tussen. Daan vindt er ook eentje. Nu heeft hij er twee om. Ze kosten hier drie euro. In sommige kloosters krijg je zo’n armbandje zo, maar dit is geen actief klooster, maar een monument. En het geld wordt besteed aan de restauratie van het klooster. Het is 14:30 uur als we uitgekeken zijn.
We rijden richting de nieuwe hoofdweg en rijden dat richting Bali. Daar willen we een hapje gaan eten. We lopen eerst langs de bootjes in de haven. Het water is heel helder en we zien ook allemaal zee-egels zitten aan de randen.
We vinden vlakbij de haven ook een leuke taverna. We nemen een omelet en een frappe met vanille ijs. Als we af willen rekenen krijgen we nog een schoteltje met fruit en een schoteltje met twee soorten cake. En een flesje raki. Deze zijn van de zaak. Alleen het brood dat we bij de omelet kregen moeten we extra betalen. Voor iets meer dan 30 euro zijn we klaar. En dat is met vier personen geen geld. Dat is 7,50 euro per persoon, voor een omelet, frappe met ijs, fruit, cake, brood en raki. Geen geld. Na het eten rijden we terug naar Malia. De auto die we vanmorgen uitgebrand zagen staan is al weggehaald. Dat valt ons heel erg mee, soms zie je ze namelijk nog dagen, zo niet weken staan.
Wij rijden eerst even bij de supermarkt langs en halen de laatste boodschappen van deze vakantie. Dan rijden we naar de winkel waar de heren sigaretten gevonden hadden. Daar hebben ze de voorraad weer aangevuld en nemen ze dus gelijk weer nieuwe mee. Je mag vier sloffen per persoon meenemen naar Nederland. Bij het appartement laden we alles uit en gaan we naar de kamer. Het is 17:00 uur. Nog even rusten voor het eten. En ik werk het verslag weer bij.
We gaan weer om 19:00 uur eten. Daan neemt Gyros, Fenna gaat weer voor de Kip Souvlaki, René neemt Soutzoukakia en ik neem Gemista. Katerina is vanavond als eerst in het restaurant. Georgos was vannacht pas om 3:30 uur terug uit het ziekenhuis. Zijn vader ligt er nog steeds. Zijn bloeddruk was weer veel te hoog en hij kreeg weer bijna geen lucht. Nu ging het wel weer beter. Maar hij moet nog wel een poosje blijven. Georgos ging vanmiddag een poosje slapen en zou rond 20:30 uur in het restaurant zijn en dat is hij ook. Eirini zit een poos bij ons aan de tafel te tekenen en te praten. Maar wanneer wij ons vaste nagerecht krijgen, gaat ze keurig even bij ons van tafel. Georgos gaat muziek spelen en onder het genot van Axbax luisteren we mee. Dan rekenen we af en nemen we gelijk de bestelling van Marieke mee naar de bar. Ze moet weer Metaxa hebben en de Baileys is ook bijna op. Er waren trouwens vanavond een stuk minder vliegende mieren en ander ongedierte. Maar we hebben wel een poos bij kaarslicht gezeten.
Op de terugweg zien we al vrij vlot de eerste gekko en de eindstand vanavond blijft steken op 10 stuks! Dat schiet tenminste op. We gaan bij de bar zitten en niet lang na ons is ook Femke er weer. We praten over van alles en ook over het maken van kettingen. Ik laat zien wat ik bij me heb en ook Fenna haalt die van haar op. Marieke vind de ketting die ik om heb het mooiste, zoiets wil zij ook wel hebben. Ik vertel haar dat de ketting te koop is voor 7 euro. En die kans grijpt ze gelijk. Ze heeft alleen nu geen 7 euro bij haar. Dat maakt niets uit, we zijn hier nog wel een paar dagen, tijd genoeg. We nemen afscheid van Femke, die gaat morgen rond 5:00 uur weer terug naar Nederland.
We praten nog een poos met Georgos, die er af en toe niet helemaal bij is met zijn gedachten. En dat is natuurlijk heel begrijpelijk. We vertellen hem dat we vorig jaar gegeten hadden bij Eva en hoe slecht het eten daar wel niet was. Ik heb nog nooit zulk slecht eten gehad. Georgos was erg blij met deze woorden, want de man van Eva probeert hem steeds in een kwaad daglicht te stellen, door te zeggen dat zijn producten verser en beter zijn. Nou dat is dus absoluut niet waar. Als je zelfs tatziki kan verprutsen… We helpen hem aan het einde van de avond met opruimen en sturen de laatste gasten naar bed. Daar hoort Georgos ook in thuis, zijn bed. Die heeft maar weinig geslapen sinds gisteren. Het is 2:30 uur wanneer wij op bed gaan.
Dinsdag 2 juni 2009
Het weer: Half bewolkt tot zwaar bewolkt (afhankelijk van waar op het eiland je zat) en bloedheet (30 graden en een luchtvochtigheid van 87 procent)
We staan vandaag weer om 8:00 uur op en ontbijten samen om 9:00 uur. We gaan vandaag ieder onze eigen weg. Daan en Fenna willen eigenlijk nog wel een dag bij het zwembad liggen en René en ik willen nog een specifieke route rijden. Dat gaan we dus vandaag ook doen. Bovendien zijn René en ik nog behoorlijk verbrand van de vorige keer. Een dag nog geen zon is dus geen gek idee. Bovendien hebben we vandaag een erg grote kans op Sirocco en is het bloedheet. De luchtvochtigheid is hoog en er staat geen zuchtje wind, maar de verwachting is dat deze vanavond uit het zuiden gaat komen.
Om 10:00 uur vertrekken wij met de auto. Eerst rijden we via Heraklion en Ag. Deka naar Gortys. We hadden onderweg nog naar Rizenia gewild, maar konden de afslag niet vinden. Ze zijn met wegwerkzaamheden bezig bij Ag. Varvara en daardoor kom je niet bij bepaalde afslagen langs. Dan bewaren we die voor een andere keer. We komen uiteindelijk bij Gortys aan.
Hier is de eerste wet gevonden en bevinden zich schitterende marmeren beelden en een hele mooie oude basiliek en een odeion. We maken er ook prachtige foto’s van hele oude olijfbomen.
Aan de overkant van de weg bevinden zich nog een aantal bijzondere dingen, waaronder ook een olijfboom waar een pilaar in staat. De boom is er helemaal omheen gegroeid.
We zien zowel bij Gortys als bij die boom een aparte hagedis, heel glad en bruin en heel vlug, want het lukt ons niet ze op de foto te krijgen. Later in Nederland zie ik dat het parelskinken zijn geweest (http://nl.wikipedia.org/wiki/Parelskink). Wij rijden van Ag. Deka naar Vagionia en dan willen we via Koumasa naar Tripiti. Maar bij Koumasa vinden we niet de juiste weg en komen we uit in Vasiliki. Ook geen probleem, want vanaf hier moet er ook een weg naar Tripiti gaan. We weten alleen in het dorp niet direct de juiste weg te vinden (die hadden we wel gevonden, maar daar lag net nieuw beton in en daar wilden we niet door rijden). We proberen een ander weg, maar die is al snel te smal. We moeten dus keren en dan toch maar weer verder zoeken. Er houdt ons een vriendelijke Griekse meneer aan en die vraagt in perfect Engels waar we heen willen. We leggen uit dat we proberen in Krotos te komen omdat we naar Tripiti willen. Hij zegt dat hij ons de weg wel kan wijzen, maar dan moet hij wel even een stukje meerijden. Dat is geen probleem. Hij blijkt zo goed Engels te spreken, omdat hij hier wel geboren is in het dorp, maar jaren in Amerika gewoond heeft. Hij woont hier nu weer. We stoppen vlakbij zijn huis dat op de juiste route ligt en hij vraagt of we nog wat willen drinken bij hem thuis. We bedanken voor de eer en bedanken hem hartelijk voor het wijzen van de weg. We gaan snel weer verder. Wel heel aardig van hem. Zelf hadden we het nooit zo snel gevonden. We rijden weer verder en zien dan ineens een hele grote gifgroene hagedis over de weg lopen. We springen uit de auto, grijpen onze camera’s maar zijn te laat. Hij was ook zo snel. We stappen weer in en rijden weer verder. We moeten op een gegeven ogenblik niet de weg volgen naar Krotos, maar de afslag naar links nemen. Deze weg komt dan precies bij Tripiti uit. De weg is fantastisch. Steeds maar hoger, smaller en ruiger. En onverhard. Ons favoriete soort wegdek.
Af en toe kijk ik naast me en dan zie ik heel ver in de diepte de bodem van het ravijn. Halverwege de route moet een kerkje staan en net wanneer we deze zien en even stoppen scheert er rakelings langs de auto (ongeveer 2 meter ervoor langs) een vale gier! Wat zijn die beesten kolossaal! Die spanwijdte van 2,65 meter geloof ik nu onmiddellijk. We vermoeden dat hij of zij daar een nest had zitten en ons wou verjagen. Maar we zien geen nest en hij duikt zo snel het ravijn in dat het ons ook niet lukt om hem op de foto te krijgen. We zijn allebei enorm onder de indruk. We hadden ze al eens vaker zien vliegen, maar nooit zo dichtbij. Ik denk ook niet dat we er ooit weer eentje zo dichtbij zullen zien. We rijden weer verder en dan ineens heel in de verte zie ik de kloof van Tripiti verschijnen. Wanneer we er dichterbij zijn lijkt het net of de weg zo recht naar de rotswand toegaat en daar ophoud. Maar er loopt toch een weg doorheen. Deze is zo smal dat er net een auto door kan. Heel bijzonder.
Aan het einde van de weg kom je uit bij de zuidkust en daar vinden we tot onze verbazing een bus en diverse caravans. Sommigen staan hier zo te zien al jaren. Ook staan er een aantal auto’s, ook van andere toeristen. En er is een taverna. We parkeren de auto en lopen eerst een stuk langs het kiezelstrand.
Dan gaan we terug naar de taverna. We bestellen twee Fanta Lemons die we heerlijk in de schaduw van de tamarisk boom nuttigen. Het is hier niet bewolkt, er hangt maar een beetje sluierbewolking en er staat een heerlijk briesje vanaf zee. Na een poosje gezeten te hebben, rekenen we af en stappen we weer in de auto. Nu gaan we wel naar Krotos. De weg loopt eerst vlak langs de kust en gaat dan snel als maar hoger en hoger. Weer prachtige vergezichten en blikken op zee.
Vlakbij Krotos komen we in een soort van sprinkhanenplaag terecht. Ze zijn bruinrood van kleur en kunnen zelfs een beetje vliegen. Er zitten er hier heel veel en zelfs op een gegeven ogenblik eentje in de auto. Vanaf Krotos gaan we via Miamou terug naar Ag. Deka en vanaf daar terug naar Malia. Daar komen we rond 16:15 uur aan.
We brengen snel de spullen naar de kamer terwijl Marieke voor ons een tosti en verse jus maakt. Dan gaan we naar boven en wil René nog even plat. Ik werk het verslag weer bij. Wat een fantastische dag hebben we vandaag toch gehad. Weer hele nieuwe plekken bezocht en weer bijzondere ontmoetingen gehad. Zowel die met die Griek als die met die vale gier. Om 18:35 uur zijn René en ik wel weer zover dat we naar het restaurant toe kunnen.
We zijn dus iets te vroeg en gaan een poosje bij Marieke zitten. De stereo blijkt vandaag kuren te hebben en René kijkt of hij de boxen weer goed aan de praat kan krijgen. Eerst deed maar 1 box het, op een gegeven ogenblik deden ze het allebei niet meer en op het laatst werkte het gelukkig weer zoals het moest. Er zit een breuk in de kabel, maar zolang ze de stereo niet meer verplaatsen zal het wel goed gaan. Eigenlijk moet het hele apparaat een keer vervangen worden. Die heeft zijn beste tijd wel gehad.
Om 19:10 uur zijn we dan eindelijk zover dat we naar het restaurant toe kunnen. Daan gaat vandaag voor een halve kip, Fenna neemt een kwart kip, René neemt Souvlaki en ik neem Bifteki. Natuurlijk gaan we ook weer voor ons vaste nagerecht. En voor de Axbax. Georgos ging vanavond weer spelen en zelfs de kok ging meezingen. Echte Kretenze muziek. Pas later dacht ik aan het feit dat je, wanneer je Kretenze muziek mooi vind, je rozenblaadjes moet gooien naar de zanger en muzikanten. En we hadden zelfs rozen op tafel staan vandaag! Dom van mij. Wanneer ze uitgezongen zijn, lopen we terug naar het appartement. We mochten vandaag net als gisteren, niet betalen. Avrio oftewel morgen… We zien vanavond 6 gekko’s. De heren gaan nog een poosje poolen bij de bar en wanneer Georgos er is, komen de sterke verhalen en grappen ook al snel. Het is erg gezellig en de tijd vlieg dan ook. Om 2:45 uur helpen we Georgos met afsluiten en gaan we snel slapen. Voor zover dat lukt, want halverwege de avond trek de zuidenwind aan en krijgen we echte Sirocco. Het is zelfs op deze tijd nog om te stikken buiten. Gelukkig is het op de kamers koeler, daar zijn ze ook op gebouwd.
Woensdag 3 juni 2009
Het weer: Zonnig en een paar wolkjes, ik schat ongeveer 28 graden
We staan vandaag om 8:00 uur op en ontbijten om 9:00 uur. Vandaag gaan we de laatste wat langere rit maken van deze vakantie. We gaan vandaag onder andere naar Matala. Rond 10:30 uur zijn we zover dat we op pad kunnen. In Ag. Varvara proberen we nog een keer de afslag te vinden naar Prinas. Op de heenweg lukt ons dit niet. We rijden daarom eerst maar weer verder en gaan direct door naar Matala.
Daar kunnen we nog mooi een plekje vinden voor de auto, waar we niet voor hoeven te betalen. We lopen eerst het dorpje zelf door en gaan ook de traditionele markt over. Aan het einde gaan we bij Hakuna Matata zitten om wat te drinken.
Er staat vandaag nog steeds behoorlijk veel wind, maar deze keer uit het Westen. Dat scheelt al een heel stuk qua warmte. Na het drinken lopen we weer de markt over en René en ik vinden allebei een bepaald soort kunstwerk van keramiek mooi. We vinden het wel behoorlijk aan de prijs en laten het eerst nog hangen. Maar nadat we wat verder gelopen zijn bedenken we ons en halen we het toch op. Op deze site, vind je meer werkt van de kunstenaar en ook de afbeelding van die wij gekocht hebben: http://www.kouroupis.gr/patramanis.html, het is die met puzzelstukjes en zilver. Het wordt heel zorgvuldig verpakt in allerlei lagen bubbeltjesplastic en kranten. Daar kan nu echt niets meer mee gebeuren. René brengt dit eerst even naar de auto toe, wij wachten even bij een paar winkeltjes.
Dan gaan we naar de grotten toe. Dit waren eerst Romeinse graven, maar later zijn ze gebruikt als slaapplaats en dergelijke door de hippies. Na wat geklim en geklauter hebben we een paar mooie foto’s en gaan we weer terug naar de auto. We rijden weer iets terug en stoppen in het volgende dorpje. Daar nemen we ieder een omelet met bacon en wat te drinken. We krijgen als extraatje bij het afrekenen een schaaltje met heerlijke stukken watermeloen. Zalig!
Dan stappen we weer in de auto en rijden we terug naar Festos. René en ik zijn er wel al eens langsgereden maar hebben er nog nooit gestopt. Deze keer doen we dat wel. Voor 4 euro per persoon mogen we rondkijken. Het is een behoorlijk paleis geweest en her en der staan nog van die grote vazen.
Na een poosje zijn we uitgekeken en rijden we weer verder terug. In Ag. Varvara proberen we nog 1 keer de juiste afslag naar Prinas te vinden en ja hoor, van deze kant af staat er wel een klein bordje. We rijden naar Prinas zelf en dan iets door, daar is een archeologische vindplaats en een mooi kerkje.
Dan is het inmiddels al 17:15 uur geweest en moeten we echt haast gaan maken om terug naar Malia te komen. In Heraklion staat er in verband met wegwerkzaamheden normaal altijd wel een beetje file, maar vandaag is deze wel heel erg lang. Ze breken daar een stuk van een rotswand af en daarbij is deze keer blijkbaar iets niet helemaal goed gegaan. De brokken liggen nu zelfs aan de andere kant van de weg en ze zijn druk bezig alles op te ruimen. Wanneer we verder kunnen rijden, zie we dat ze de andere kant van de weg afgezet hebben en dat dat verkeer vlak na de Coffeeright eraf geleid wordt. Dit geeft een enorme chaos. De file aan de andere kant is vele malen langer dan aan onze kant en er staan ook heel veel bussen tussen met mensen die naar het vliegveld moeten of bussen die nieuwe mensen op komen halen. Daar wordt je niet vrolijk van. Wij komen rond 18:30 uur eindelijk aan bij het appartement. We gaan vandaag daarom maar een half uurtje later naar het restaurant toe. René gaat toch nog eventjes plat en ik werk het verslag weer bij.
Om 19:30 uur gaan we naar het restaurant toe. Katerina is er nog steeds, maar al wel samen met Georgos. De vader van de jongens ligt nog steeds in het ziekenhuis, maar Georgos verwacht dat hij morgen weer thuis komt. We bestellen weer allemaal wat anders vandaag. Daan wil deze keer de spaghetti met varkensvlees (ik dacht dat het Horiato Piato of zo heette), Fenna heeft eigenlijk helemaal geen zin in eten en kiest daarom maar voor de Kip Souvlaki. René wil deze keer de lamskoteletten en ik kies voor Stifado. En natuurlijk daarna weer ons nagerecht en de Axbax. We vertellen Eddy dat hij na vanavond nog maar 1 keer hoeft en dat we dan echt naar huis toe gaan. Vanavond geen muziek van Georgos dus rond 21:45 uur gaan we terug naar het appartement.
Ook deze keer geen boodschappen voor Marieke. We zien vandaag in totaal 8 gekko’s. Bij de bar wordt er natuurlijk weer gepoold. En dan blijven we nog een poos zitten kletsen. Georgos is er inmiddels ook en heeft weer allerlei verhalen. Hij heeft zijn RAV laten wassen vandaag en die moeten we eerst even bekijken. René gaat uit de gein met hem zitten sms’en als hij achter de bar staat. En plaatst op een gegeven moment zelfs zijn bestelling per sms. Georgos vindt het prachtig en laat aan bijna iedereen zien wat hij nu weer voor berichtje gekregen heeft. Hij heeft de grootste lol en bovendien het werkt ook nog, want iets later krijgt René inderdaad zijn biertje. Na een poosje komt Georgos weer met bordjes met chips aanzetten en ik vraag hem waar de appels van eerdere vakanties gebleven zijn. Toen werden er nog wel eens schaaltjes met appelpartjes en kaneel neergezet. Op zich vind ik dat lekkerder dan chips. Ik heb het nog niet gezegd of hij gaat gelijk appels schoon zitten maken. Dat was nou ook weer niet de bedoeling. Om 2:15 uur houdt iedereen het voor gezien en gaan wij hem weer helpen om af te sluiten. Dan gaan ook wij naar bed.
Donderdag 4 juni 2009
Het weer: Half bewolkt en ongeveer 28 graden
We staan vandaag om 8:30 uur op. En we ontbijten om 9:30 uur. We gaan vandaag nog 1 laatste korte rit maken. We gaan via Mochos weer naar het Lassithi Plateau en dan vanaf daar naar Neapoli. We stoppen nog een paar keer onderweg om te genieten van alle bloemenpracht. Het ruikt overal naar kamille en wilde venkel. Wanneer je die laatste wat kneust dan ruik je gewoon pure ouzo.
Wanneer we net de weg opgereden zijn richting Agios Nikolaos stoppen we bij de taverna die daar zit om te genieten van het uitzicht en we bestellen gelijk wat te drinken. Fenna koopt in het winkeltje, dat daar bij de taverna zit, nog een paar kettinkjes. Dan rijden we weer verder.
Ons eigenlijk doel vandaag is Manolis in Zenia. De lepelman. Zou hij deze vakantie nog leven? Die man is al ver over de 100 jaar oud en is natuurlijk wel een man van de dag. Wanneer we Zenia binnen rijden zien we hem gelijk al zitten. Hij zwaait vriendelijk en we stappen natuurlijk ook uit. Ik vroeg hoe het met hem gaat en hij zegt goed. Je kunt alleen maar Grieks met hem praten. Nadat hij René in het oog gekregen heeft, zegt hij dan ook Ollandia, Ollandia. Ja, we komen inderdaad uit Nederland. Waar vind je anders van die lange slungels… Het papiertje dat in zijn vitrinekast hangt is aangepast. Er staat nu dat hij 107 jaar oud is. Gezien zijn handen, die net gemaakt lijken te zijn van perkament, geloof ik het ook nog wel. Oud is hij in ieder geval zeker.
Niet lang nadat we gestopt zijn komt ook zijn vrouw Helena te voorschijn. Zij is inmiddels ook de 100 gepasseerd. Het is zo’n lief schattig oud vrouwtje. Ze loopt helemaal krom en haar handen zijn helemaal vergroeid van de reuma, maar ze is erg vriendelijk. Ze opent de vitrinekast zodat we beter de dingen kunnen bekijken. Manolis gaat weer verder met het maken van een lepel.
Hoe oud hij ook is, dat doet hij dus nog steeds en zonder bril of wat dan ook. Met behulp van een paar scherpe messen en een glasscherf maakt hij de lepel net zo glad als iemand anders met schuurpapier of een rasp zou doen. Fenna ziet een mooie houten vijzel van olijfbomenhout en ik zie een hele mooie soeplepel. Wanneer Fenna afrekent met zijn vrouw krijgt ze er twee tomaten bij en wanneer ik afreken krijg ik een banaan. We bedanken ze hartelijk en worden door de beide oudjes uitgezwaaid. Blij dat we ze toch nog een keer hebben kunnen zien.
Wij rijden nu weer verder en nemen de afslag naar Neapoli. Daar pakken we de oude weg richting Malia. We drinken eerst wat bij het restaurant. En wanneer we daar net zitten komt Aristo met hun vader aanlopen. Wel nog heel voorzichtig en wat wankel, maar hij is weer thuis. Hij wordt geïnstalleerd op het bed achterin bij de keuken en Aristo zorgt dat alles weer zijn plekjes krijgt. Gelukkig is hij weer terug. We rekenen af en zetten dan Fenna af bij het appartement. Zij wil niet meer een stukje lopen door Malia en wij moeten nog wel wat dingetjes halen.
Daan gaat mee. We stoppen eerst bij de sigarettenzaak. Daar kopen we twee sloffen Marlboro voor Erica (mijn zus) en Linda (mijn nichtje). Daan koopt daar nog een paar geinige aanstekers. Dan rijden we verder en gooien we de tank vol zoals hij ingeleverd moeten worden, dus een kwart tank ongeveer. We parkeren daarna de auto vlakbij de SPAR en lopen naar de juwelier in de weg richting Revolution. Ik krijg van René daar een hanger voor mijn verjaardag. Ik had daar een hele mooie gouden gezien. En nergens anders zag ik daarna iets dat ik mooier vond. Over twee weken ben ik jarig (de 18e), dus heeft hij gelijk een mooi cadeautje. We krijgen nog 15% korting ook!
Dan rijden we weer terug naar het appartement en gaan we eerst een hapje eten bij de bar. Dan wil René wel erg graag nog even plat. Hij heeft last van hoofdpijn (dat had Eddy in het restaurant ook al). Ik werk het verslag weer bij en dan maak ik hem wakker. We moeten nu echt de koffers in gaan pakken.
Om 19:00 uur gaan we eerst een hapje eten. Omdat dit onze laatste maaltijd is hier in het restaurant betalen wij deze. Katerina zou er vanavond hoe dan ook zijn om afscheid te nemen en tot ons grote plezier heeft ze Nikos meegenomen. We geven haar en Nikos hun cadeautjes nu ook gelijk. Katerina is heel erg blij met haar digitale fotolijstje dat tevens sleutelhanger is. Ik heb er al wat foto’s van Eirini en Nikos op gezet. Nikos is helemaal blij met zijn treintje. Die hebben ze hier op Kreta niet en meestal krijgt hij autootjes. Dan gaan we snel wat bestellen, we hebben best trek. Daan, Fenna en René nemen alle drie een karbonade. Katerina dacht eerst dat ze Carbonara wilden hebben, maar we hebben haar gelijk uitgelegd dat dat iets heel anders is. Bleek haar vorig jaar ook al eens overkomen te zijn. Ik neem vanavond Soutzoukakia. Daar was ik de vakantie ook mee begonnen en daar eindig ik hem dan nu ook maar mee. We zien dat er nog maar 1 bakje aardbeien is, dus voordat iemand anders ons voor is, bestellen we snel ons vaste nagerecht. Eddy is nu in ieder geval blij. Wij gaan weg, dus bestellen we dat niet meer en het zijn de laatste! Na het nagerecht nog Axbax en dan is het moment aangebroken om afscheid te nemen. We bedanken de kok Kostas voor alle lekkere maaltijden. We bedanken Eddy voor alle goede zorgen en lekkere koppen koffie. En natuurlijk bedanken we ook Minos en Maria. Aristo wil nog geen afscheid van ons nemen. Hij komt nog naar het appartement toe zegt hij. Dus lopen we nu maar terug naar het appartement.
We zien vanavond 8 gekko’s in totaal. Wanneer we bij de bar aankomen, blijkt de hostess van Sunweb er te zijn en Marieke komt gelijk op ons aflopen. Onze vlucht blijkt geannuleerd te zijn. We vliegen nu niet om 10:20 uur, maar pas om 22:30 uur. We hebben dus nog een volle dag in de zon! Maar dat betekent wel dat we de auto nu niet terug kunnen brengen naar het vliegveld toe. René gaat gelijk het verhuurbedrijf bellen en ze komen de auto nu morgen om 9:00 uur ophalen. Dat is veel makkelijker. Sunweb zorgt ervoor dat we nu met een taxi opgehaald worden om 19:50 uur. We weten nu alleen nog niet of we op de kamers kunnen blijven. Dat moeten we morgen aan Rania vragen. Fenna vind het helemaal niet leuk, ze kan de koffers nu niet verder inpakken. Wij pakken wel gewoon verder in. Ze kunnen snel genoeg weer open en als we maar 1 kamer aan kunnen houden is het ook geen probleem. We praten nog een poos bij de bar en er komt nog een Koumpare van Georgos langs. Hij praat over de zaken in Malia en op Kreta en dat het niet goed gaat. Dat konden we zelf ook al zien. Heel veel zaken zijn nog gesloten. Sommigen gaan nooit meer los. De heren maken de Metaxa op en Fenna maakt de Tia Maria op. Ik neem nog een Ouzo. We hoeven er per slot van rekening morgen niet meer voor dag en dauw uit. Rond 2:30 uur helpen we weer met afsluiten en gaan we naar bed.
Vrijdag 5 juni 2009
Het weer: Zonnig en 29 graden
We staan vandaag wel om 8:00 uur op. René moet namelijk de autosleutel om 9:00 uur inleveren bij de mensen van het verhuurbedrijf. Daarna gaat hij brood halen. Hij besluit iets later dat hij beter maar eerst even brood kan gaan halen en dat is maar goed ook, want om 9:30 uur zijn ze nog niet geweest. We gaan daarom maar eerst ontbijten. Ik zie op een gegeven moment de oudste dochter van Aristo en Rania lopen en ga daarom eerst even naar Rania toe om te vragen of we de kamers kunnen houden. De kamer van Daan en Fenna is geen probleem. Die van ons zou kunnen, maar dan moet ze wel 2 andere kamers vragen een dag langer te wachten. Ik zeg haar dat dat niet hoeft. Wij slepen onze spullen wel naar kamer 102 en dan delen we die vandaag wel. Dat scheelt haar een boel werk en onze koffers moeten toch een keer naar beneden. Ik loop terug naar de kamer om uit te leggen welke kamer het geworden is. Dan bedenk ik me dat het misschien veel handiger is als Rania ook de sleutel van de auto heeft. Dan hoeven wij daar niet op te wachten en ze komen meestal toch eerst bij de bar of receptie vragen om de sleutel. Dat is ook geen probleem. We mogen eerst rustig ontbijten voordat we met de spullen gaan slepen.
We kleden ons eerst maar even om naar de zwembadkleding. Na de verhuizing gaan we lekker bij het zwembad liggen. Ik onder de parasol en René pal in de zon. Maar die wordt het ook al snel te heet en gaat ook in de schaduw liggen. Hij begint ook spontaan helemaal te vervellen. Om 15:30 uur gaan René en ik eerst de spullen verder inpakken en ons omkleden. Daarna doen Daan en Fenna dat ook. Om 16:30 uur zijn we zover dat we toch nog een keer naar het restaurant kunnen om wat te eten.
Eddy had ons vanmiddag ook al gezien bij het appartement en snapte er al niets van. Met het eten is hij er niet, hij begint later. Het is erg warm wanneer we naar het restaurant lopen. De zon brand er goed op en we hebben nu allemaal onze spijkerbroeken al aan voor straks in Nederland. Bijna geroosterd komen we aan. We hebben geen van allen echt veel honger, het is te warm en te vroeg. Daan bestelt daarom een halve portie Stifado, René een halve portie Soutzoukakia, Fenna wil een Wiener Schnitzel en ik neem Gemista. We konden nog niets van de grill bestellen omdat deze nog niet warm was. We krijgen geen van allen ons bord leeg. Georgos vraagt of we er nog om 18:00 uur zijn. En dat zijn we vast nog wel. Dat komt goed uit, want Katerina komt dan de kleine Bouzouki brengen. Deze is voor René. Georgos wil dat hij hem krijgt. Nou nog leren spelen. Maar dat wil hij wel. Als “toetje” nemen Fenna en ik een kop thee, René neemt Axbax en Daan wil toch weer aardbeien met Griekse yoghurt en honing. Ze blijken namelijk toch weer aardbeien gekocht te hebben. Eddy zal er vast niet blij van worden. Om 18:15 uur nemen we afscheid van Nikos (die speelt nog steeds met het treintje dat we hem gisteren geven hebben) en van Georgos en Katerina. Voor ons duurt het maar een dikke drie maanden en dan zien we ze al weer.
Op de terugweg zien we geen 1 gekko, ook niet zo gek het is nog veel te warm. We horen wel een paar hagedisjes, maar meer dan een stukje staart zien we niet. We zien bij het appartement dat de auto er nog steeds staat. René was vanmiddag al een paar keer gebeld(toen we bij het zwembad lagen) en had hun al teruggebeld. Ze waren wel bij het appartement langs gereden, maar hadden geen auto zien staan. Heel apart, het was de enige auto die er stond en zo stoffig was hij nu ook weer niet, dat je een zwarte auto over het hoofd kunt zien. Ze zouden het nog een keer proberen, maar blijkbaar nog niet gelukt. Nu hadden we hem net zo goed toch zelf naar het vliegveld kunnen brengen. Ze zoeken het maar uit. De sleutel ligt bij de bar en ze hebben het adres.
Bij het appartement ruimen we de laatste dingen op en dan wachten we maar op de taxi. Die is keurig op tijd, zelfs 5 minuten te vroeg. Het is er echter maar eentje en we zijn met zijn vieren. Maar dat hebben we 2 jaar geleden ook gehad en met behulp van een spin en een boel gestapel past alles er toch in. We nemen afscheid van Marieke, die we natuurlijk ook weer zien in september. Ik vertel haar nog dat als ze nog bestellingen heeft van spulletjes uit Nederland dat ze me dan maar even moet mailen. Dan stappen ook wij in de taxi.
Binnen 30 minuten zijn we er. Dat is tenminste wat anders als met de bus. We zijn zelfs zo vroeg dat de incheckbalie nog niet eens bekend is. Zodra we dat weten, lopen we die kant op. Net vlak voor de bussen aan. Maar toch is het nog een hoop drukte. Het inchecken zelf gaat goed. Er wordt niet eens gekeken naar het gewicht van de koffers. En in het geval van Daan en Fenna is dat maar goed ook. 1 van hun koffers blijkt zelfs 33 kilo te wegen. Volgens mij hadden ze helemaal niet zo gek veel dingen gekocht hier. De ander koffers is precies 20 kilo. Wij hebben met twee koffers bij elkaar 5 kilo overgewicht. Dat is inclusief alle drank die erin zit en het keramieken beeld.
We lopen gelijk door de douane heen en ook hier gaat alles vlot. De laptop moet wel weer apart door de scan heen, maar verder hoeven we alleen maar onze horloges af te doen. In shop achter de douane koopt René nog 2 flessen Metaxa (deze zijn in de aanbieding, bij 2 flessen krijg je 20% korting) en Daan koopt een fles J&B (daar gaat 10% af). Ik wil nog even bij de parfum kijken. Ik had een proefje van een luchtje bij me deze vakantie en die vond ik wel erg lekker. En ja, die hebben ze hier ook. €36,50 voor 100ml Jill Sander Sun Delight. René neemt voor zichzelf nog Davidoff Cool Water mee. 75 ml met showergel erbij voor ook €36,50. Dan rekenen we af en lopen we naar de gates toe. We vertrekken uiteindelijk om 22:40 uur Griekse tijd.
We blijken nu niet met Transavia terug te vliegen, maar met een toestel van Martinair. Het toestel is zelfs Comfort Class. We hebben dus extra beenruimte en we krijgen zelfs gratis koffie, thee een maaltijd aan boord. Ik vind het dus ook helemaal niet erg dat onze vlucht gecancelled is. We hebben een dag extra in de zon gehad, een maaltijd extra in het restaurant en een veel betere terugvlucht. Om 1:30 uur Nederlandse tijd landen we dan op Schiphol.
De koffers laten een poos op zich wachten. Maar wanneer we deze hebben lopen we (op een kleine plaspauze van Fenna na) gelijk door naar de pendelbus voor Lang Parkeren. De heren zetten ons af en gaan op zoek naar de auto. Dan laden we alles in en vertrekken we naar Meppel. Eerst hebben we nog de verkeerde afslag en na bijna een vol rondje over de ring van Amsterdam gaan we dan eindelijk op weg naar Meppel.
Om 4:20 uur zijn we dan eindelijk thuis. We zetten de koffers in de kamer, nemen nog wat te drinken en gaan dan rap naar bed. Morgen zien we de rest wel weer. De vakantie zit er in ieder geval weer op. In september gaan we weer. Oh ja, de eindstand van de gekko’s was deze vakantie: 73 stuks.
Voor de rest van de vakantiefoto’s zie HIER