Vrijdag 17 oktober 2008
Het weer: NL 14 graden en regen / GR 20 graden en zonnig
Eindelijk, na een jaar wachten, hebben we weer vakantie. Om 12:15 uur zijn we klaar met het rommelen in huis en rijden we naar Wim. Die wil ons wel weer wegbrengen. Het is best druk op de weg naar Schiphol, maar aan de andere kant van de weg staat het helemaal vast. Geluk voor ons, maar pech voor Wim. Hij moet ook nog weer terug. We moeten rond 15:00 uur op het vliegveld zijn en dat zijn we dan ook. Maar nadat we afscheid genomen hebben van Wim en in de vertrekhal komen, zien we dat ons vliegtuig niet om 17:10 uur vertrekt, maar om 18:40 uur. Ons vliegtuig moet uit Tenerife komen en in het vliegtuig horen we later dat iemand van de crew daar erg ziek geworden was. En per ambulance naar het ziekenhuis gebracht is. Daarom vertrokken ze daar te laat en kregen ook wij vertraging. We besluiten daarom maar iets te gaan eten in Nederland i.p.v. op Kreta. We hadden anders in Malia een Pita Gyros genomen. Nu wordt het een tournedos met patat en wat sla. De vlucht verloopt verder goed. En om 23:00 uur Griekse tijd (dit is een uur later dan in Nederland) zijn we op Kreta. Ook de koffers komen snel, dus daarna snel naar de mensen van Sunweb om ons af te melden. En op zoek naar het autoverhuurbedrijf. Na even zoeken vinden we die ook en een kwartiertje later kunnen we met de auto vertrekken. Wat een grote auto, wel gaaf zo’n KIA Sorento! Daar durven we ook wel in het donker mee te rijden. De auto heeft airco en er zit zelf een radio in die ook MP3 cd’s kan lezen. Alleen zijn wij de cd’s vergeten mee te nemen. Na een kleine 40 minuten zijn we bij het appartement. René zet mij eerst af en zoekt daarna een plekje voor de auto. Georgos krijgt mij al de peiling en begint gelijk in het Grieks te praten en mij te kussen en te knuffelen. Ik heb hem ook gemist. Inmiddels is René er ook en ook die wordt uitgebreid begroet. Daarna moeten we eerst gaan zitten bij de rest van de gasten en haalt hij wat te drinken voor ons. En dan wordt er bijgepraat. Hoe is het met ons, hoe is het met René’s vader, hoe is het met het huis? En René is te dik en wat zijn we wit. Daarna is het onze beurt. Hoe is het met hem en met de kinderen? Hoe is het seizoen verlopen? Hoe is het met Katerina? Wie zijn er allemaal geweest die wij ook kennen? Inmiddels is het 1:30 uur geweest. Georgos geeft ons de sleutel en daarna nemen we afscheid voor de nacht. Snel naar kamer 104, de studio. We hebben alleen even de toilettassen uit de koffers gehaald. De rest zien we morgen wel. Nu eerst slapen. Het is 2:00 uur.
Zaterdag 18 oktober 2008
Het weer: 26 graden en zonnig met sluierbewolking
Om 8:45 uur loopt de wekker af. We hebben geen van beide geweldig geslapen. Deze bedden lijken niet op de boxspring van thuis. Ze zijn veel harder en een stuk korter. Maar ach, dat went wel weer. We pakken eerst de koffers uit. René trekt snel een korte broek aan en gaat op het balkon roken. Ik spring onder de douche. Na een korte worsteling met het douchegordijn (lang leve de cabines) en het mengen van het water word ik lekker wakker van het warme water. Dan kleed ik me aan en kan René douchen. We besluiten eerst boodschappen te doen en daarna pas te gaan kijken wat we gaan. Wanneer we terug zijn, blijkt Katerina er te zijn en ook Rania is er . Dus eerst begroeten en daarna pas de spullen opbergen. Dan snel terug naar de bar. Onder het genot van espresso praten we nu bij met Katerina. Ze is nog net zo druk (dus te) als altijd. Iets later komt Georgos ook. Met de beide kinderen!! Wat is Nikos al gegroeid! Een heel leuk ventje. En natuurlijk moet ik ook Eirini even knuffelen. Die speelt helemaal de bezorgde grote zus, die is inmiddels ook gewend dat ze niet meer alleen is.
Na twee koppen espresso pakken we wat spulletjes bij elkaar. De camera, wat water, de zonnebrillen. We gaan even op pad. We besluiten naar Agios Nikolaos te rijden.
Daar lopen we wat rond en eten uiteindelijk weer wat bij Du Lac. René een omelet ham/kaas (wat feta bleek te zijn) en ik een Griekse salade. Vergezeld met verse jus. Heerlijk. We wandelen wat verder en gaan daarna met de auto via de oude weg weer terug naar Malia. We parkeren de auto ergens en lopen het dorp door. Heel veel zaken zijn al dicht. Dit is echt het einde van het seizoen. Hopelijk is het restaurant wel tot het einde van onze vakantie open. We drinken wat koffie en thee bij Revolution. Dan gaan we op jacht naar cd’s voor in de auto. We kunnen helaas niets vinden. Andere keer beter. We gaan weer terug naar het appartement. Eerst even wat drinken. Op de kamer, want van 15:00 uur tot 22:00 uur is de bar gesloten. Ik begin aan het reisverslag en René leest nog wat. Dan doet René even zijn ogen dicht. Om iets voor 18:00 uur maken we ons klaar voor de avond. We zijn wel wat erg vroeg, dus gaat we eerst nog weer even op het balkon zitten. Rond 19:00 uur gaan we naar het restaurant. Het overdekte gedeelte zit bijna vol. We nemen plaats aan tafel 21. We zitten al bijna een half uur als Aristo ons in de gaten krijgt. Hij schrikt er haast van dat hij ons niet had binnen zien komen, maar begroet ons direct. Van Georgos krijgen we wel de menukaart, maar met het dringende advies om lamskoteletten of Stifado te nemen. Dat doen we dus ook. René de lamskoteletten natuurlijk en ik de Stifado. Lekker met bier en rode wijn. Georgos drinkt ook rode wijn met ons mee. Hij krijgt René ook zover dat hij wijn gaat drinken. Na het eten nemen we axbax. Eddy staat niet achter de bar, dus moet Aristo ze klaar maken. Als afsluiter nemen we een metaxa 5* en een ouzo. Het is dan bijna 22:00 uur. Georgos is al naar het appartement en wij gaan ook terug. Op de heenweg had ik al 3 gekko’s gezien en terug ziet René er nog eentje. De stand is dus 4 vandaag. We drinken nog wat bij de bar en praten met Georgos. We zouden morgen naar Arkadi, maar hij wil dat we naar een ander klooster gaan. Hij heeft er vandaag ook twee andere gasten heen gestuurd. En zij vertellen ons dat het echt de moeite waard is. Een bijzondere ervaring. Ze hebben beiden een armbandje gekregen. Georgos wil dat René de vader van het klooster vraagt om heilige olie voor zijn rugklachten. Hij geeft ons later een briefje mee in het Grieks waar dat op uitgelegd staat. Dus morgen naar Anopoli. We vragen hem daarna of hij ook een cd voor ons te leen heeft voor in de auto. En daarna praten we wat over muziek. Ik blijk inderdaad de juiste Griekse artiest in gedachten gehad te hebben, toen hij vorig jaar met ons op pad wou. Het was inderdaad Michalis Tzouganakis. Ik heb van hem al filmpjes gezien op YouTube en mijn favoriete nummer blijkt ook het favoriete nummer van Georgos te zijn. Georgos zal proberen een kopie van een dvd van Michalis te maken. Het is al erg laat geworden en we gaan dus rap naar bed. Het is 3:00 uur.
Zondag 19 oktober 2008
Het weer: 27 graden en half bewolkt
Vanmorgen weer om 8:45 uur opgestaan. Na het douchen is René naar de supermarkt gegaan om brood te halen en thee voor mij. Ondertussen heb ik op het balkon de rest klaar gezet en stond het eitje te koken (vandaan had ik geen zin in ei). Na het ontbijt hebben we nog even wat gelummeld en daarna maken we ons klaar voor vertrek. We gaan naar Anopoli, naar het klooster. Eenmaal daar is er bijna niemand. Alleen wat vrouwen die aan het schoonmaken zijn. Maar geen monnik en al helemaal geen vader Apostoles. Helaas, geen olie en geen armbandjes. Misschien komt het omdat het zondag is, geen idee. We lopen wat rond en genieten wel van de rust die de plek uitstraalt.
Omdat het best vroeg nog is, besluiten we naar het Nida plateau te gaan en naar de Ideon grot. Een hele mooie rit en een schitterend uitzicht. Het is hier alleen wel een stuk frisser. Nog maar 15 graden. Zo hoog zitten. Vlak onder Psiloritis. Ook de grot is mooi. Veel groter dan je zou denken.
Waarschijnlijk hebben ze hier van alles uit de grond gehaald. Er is nog een stuk spoorrails en één karretje. Maar de grot wordt ook in de Griekse Mythologie genoemd. Volgens de mythologie bracht de godin Rhea Zeus naar de Ideon grot om hem te beschermen tegen zijn vader, Kronos, die hem levend zijn verzwelgen, zoals hij met al zijn broers en zussen gedaan had. Hier werd Zeus gevoed door de geiten nimf, Amalthia. Hij werd beschermd door de Kuretes (5 Kretenzers) die dansten en hun wapens tegen elkaar sloegen om het geluid van het huilen van Zeus te overstemmen.
Wij bekijken de grot uitgebreid en eenmaal weer buiten genieten we van het uitzicht over het Nida plateau. Om ons heen bloeien her en der krokussen en overal klinken de belletjes van de schapen en geiten. Ik heb voor we de grot in zijn gegaan ook al vale gieren gezien. Wat zijn die groot! Gemiddelde spanwijdte is tussen de 2,5 en de 2,8 meter!! Ik kon er helaas geen foto van maken en later zagen we ze niet meer. Op de terugweg willen we nog naar het sterrencentrum op een bergtop vlakbij. Maar de weg er naar toe mogen we niet in. Er staat een hek en een verbodsbord. De weg loopt wel verder langs de berg. En René rijdt daarom maar verder.
Terwijl ik dit schrijf weet ik nu hoe de rest van de weg is en dat dat met deze auto wel te doen is. Maar toen we er reden wist ik dat niet. Ik zag alleen maar hele diepe afgronden en een weg die te smal was om te keren. En als je hoogtevrees hebt en de afgronden zitten aan jouw kant, dan is dat niet zo grappig. Achteraf ging het wel en ik wil deze route zeker nog wel eens rijden. Toen we weer in de bewoonde wereld kwamen, zagen we wandelaars lopen langs de weg. Ze gebaarden dat we even moesten stoppen. Of we één van hen wel mee naar beneden kunnen nemen? Daar stond hun auto en het was nog heel ver lopen (zeker voor hen nog 3 tot 4 uur). Dan kon diegene de auto ophalen en dan vervolgens de rest van de groep. Dat hebben we gedaan. We kwamen uit in Gergeri. Vandaar reden we naar Varvara en dan door naar Heraklion. Rond 17:00 uur zijn we weer terug bij het appartement. Ik begin weer aan het reisverslag en René wil weer even plat. Dan knappen wij ons op en zwaaien daarna nog gasten uit. We praten nog wat met Katerina en dan op naar het restaurant. We krijgen geen menukaart. Georgos verzint wat voor ons. Eerst begroeten we Eddy. Die brengt ons broodjes. Dan krijgen we knoflookbroodjes en een grote salade. Ik begin al behoorlijk vol te zitten. En dan krijg ik mijn eten. Mix grill! Vijf stukken vlees. Dat krijg ik nooit meer op. Hoe goed ik ook mijn best doe. René krijgt een groot stuk vlees. Het lijkt op een steak. Ook hij heeft daar moeite mee. Dus hulp van hem hoef ik niet te verwachten. Na 3 stukken geef ik het op. Meer eten heeft geen zin. Vol is vol. Bij het eten krijg ik biologische droge rode wijn uit fles. Die is erg lekker. René mag 1 biertje. Daarna moet hij ook aan de wijn. Na het eten krijgen we raki. Daar knap ik van op. Het volle gevoel brandt zo weg. Ik geef een seintje aan Eddy en hij zegt gelijk “I know, I know, dio axbax”. Maar niet meer dan twee! Maar we krijgen na wat gegrinnik toch later nog twee kopjes. Georgos heeft vanavond nog gespeeld. Dan is het sfeertje helemaal compleet. Rond 22:00 uur zijn we terug gelopen. Daar blijken inmiddels ook weer nieuwe gasten te zijn. Ook zij komen voor de doop. Die is overigens 24 oktober i.p.v. de 26ste.
We kletsen nog wat en ineens hoor ik een raar geluid. Het blijkt te regenen. Maar zelfs dan koelt het nog niet echt af. Niet lang daarna sluiten we af en gaat Georgos naar huis. Wij gaan slapen. Het is 2:00 uur. Oh ja, qua gekko’s… 4 stuks deze keer. Waarvan 1 hele grote. Totaal zitten we nu dus op 8 stuks.
Maandag 20 oktober 2008
Het weer: 23 graden en half bewolkt in het noorden, 27 graden en zonnig in het zuiden
Vanmorgen om 9:15 uur opgestaan. Het brood van gisteren kan nog net. Het scheelt René een trip naar de winkel. Ik kook weer eitjes en zet de boel weer klaar. Om 10:30 uur zitten we nog even lekker op het balkon. Er staat iets meer wind en er is meer bewolking. Maar echt koud is het niet. Geen hemdjes weer, maar wel korte broek. Na het ontbijt gaan we op pad. Vandaag gaat de reis naar Selekano. Eerst richting Agios Nikolaos en dan via Kalo Chorio naar Kalamafka. Daar is ook de eerste stop. In dit dorp leid een lange steile trap naar een kapelletje boven op een heuvel. Een echte uitdaging voor mensen met hoogtevrees, maar wel de moeite waard.
Na Kalamafka rijden we door richting Males. De tank is nog maar voor een kwart vol en omdat we niet weten waar we allemaal terecht gaan komen, besluiten we eerst richting Mithis te rijden. Meer naar de bewoonde wereld. Iets voorbij Mithis kunnen we tanken. Dan snel weer terug richting Males. We nemen de afslag naar Christos en dan zien we plotseling het bordje “Selekano”. De weg wordt direct steiler en minder goed. Weer langs hoge kliffen en immens grote bergen en ineens sta je met je auto in de kloof.
We maken wat foto’s en na een aanloopje rijden we weer verder. Volgens de kaart moet je hier nog een heel stuk rond kunnen rijden, maar het lukt ons niet de juiste weg te vinden. Na een kort rondje rijden we weer terug richting Christos. René wil niet weer de weg naar Mithis rijden en volgens de kaart kunnen we ook via Metaxochorio naar de zuidkust rijden. Na 3 verschillende pogingen geven we het uiteindelijk op. We kunnen niet een weg vinden die de juiste kant op gaat en niet doodloopt. Dus terug en via Mithis naar Ierapetra. En vandaar naar Agios Nikolaos. Het is dan al vier uur en we hebben best trek. We stoppen bij een bakkerij en kopen twee grote donuts. Die eten we iets verderop vlakbij het strand op. Het waait hier wel enorm en er is ook veel meer bewolking. Als we weer verder rijden naar Malia, wordt de lucht steeds slechter. We hebben overduidelijk aan de juiste kant van het eiland gezeten, want wij hadden 27 graden, geen wind, geen wolken en alleen maar zon. Terug op het appartement lezen we nog wat en gaat René plat. Ik werk het reisverslag weer bij. Na onze siësta kleden we ons om en gaan we naar het restaurant. Eirini is daar ook. Ze helpt mee. Ze vraagt wat mensen willen drinken, schrijft dat op, geeft ze een menukaart en ze brengt de drankjes en de mandjes met brood en bestek. Vorig jaar hield ze dat hooguit vijf minuten vol, maar nu ging het perfect. Ik krijg een paar kussen en knuffels en René ligt weer uit de gratie. What else is new? We mogen zelf kiezen van het menu. René kiest Gyros en ik vraag om Soutzoukakia. Maar dat is er niet, wel Bifteki. Ook prima. Als ik er maar Griekse aardappels bij krijg en René “chips”. René krijgt weer 1 biertje en daarna een wijnglas. De boodschap is duidelijk. Na het eten schrijft Aristo direct al 4 axbax op. En na de koffie nemen we nog een metaxa en een ouzo. We vragen gelijk of Aristo een flesje raki heeft voor bij het appartement. Georgos zou het meenemen, maar hij ging weer zonder weg. Bij het appartement treffen we Oliver ook weer. Deze man is half Duits, half Servisch en woont in Frankfurt. Hij is 37 jaar oud en werkt in de beveiliging en daarvoor als politieagent. Hij is erg aardig. En altijd in voor een goed gesprek. Georgos komt er bij zitten en we bespreken bijvoorbeeld de financiële crisis en wat dat voor gevolgen heeft hier op Kreta. Al pratende en discussiërende is het bijna 3:30 uur als we gaan slapen. De hoogste tijd. Oh ja, 3 gekko’s, dus 11 in totaal.
Dinsdag 21 oktober 2008
Het weer: 25 graden en half bewolkt met harde noorden wind
Vanmorgen loopt de wekker weer af om 8:45 uur. René is lastig wakker te krijgen. Komt waarschijnlijk door de korte nacht en de drank van gisteren. Maar na even aandringen, zitten we om 10:00 uur aan het ontbijt. Daarna lezen we nog wat en om 11:30 uur gaat we op pad. We gaan het klooster maar weer eens proberen. Maar wanneer we daar aan komen zijn er zelfs nog minder mensen dan de vorige keer. We besluiten wat rond te gaan rijden en het later op de middag nog een keer te proberen. We rijden via Episkopi naar de weg richting Kastelli. Na Apostoli buigen we weer af richting Smari. Volgens de kaart zit daar dichtbij de Smari Acropolis en een kerkje geweid aan Prof. Ilias. De Acropolis kunnen we niet bezoeken, er zit een hek voor de weg met een groot hangslot. Er omheen kan ook niet. Het kerkje vinden we wel, er staat zelfs nog een kerkje. Het kerkje voor Prof. Ilias is niet veel bijzonders, maar het andere kerkje geweid aan Sint Georgos is wel de moeite waard.
Het blijft fresco’s te bevatten uit de 13de en 14de eeuw. De buitenkant is helemaal opgeknapt en lijkt haast nieuw. Buiten het kerkje zie ik ineens een groep van 10 vale gieren vliegen. René ziet ze nu ook. Ik probeer ze op de foto te zetten, maar dat wordt een zoekplaatje. Ze zitten al heel snel, heel hoog. We rijden weer terug naar Anopoli, maar ook nu lijkt het weer uitgestorven. Het winkeltje is zelfs gesloten. Dan maar niet, omdat het nog maar net 14:00 uur geweest is, gaan we verder naar het Cretaquarium. Voordat we naar binnen gaan, nemen we eerst bij een kraampje een broodje en Nescafé. En dan naar binnen. De vissen die hier zwemmen komen hier voor in de middellandse zee. We maken een boel foto’s. Maar het is lastig fotograferen. Het licht in de ruimte waar je zelf staat is blauw-paars. En de bakken zijn van meerdere kanten te bekijken, dus krijg je reflecties in de ruiten. En de ruiten zijn ook niet helemaal krasvrij. Maar het is best leuk om te zien.
Daarna rijden we weer terug naar Malia. Daar komen we om iets over 16:00 uur aan. We lezen wat op het balkon, maar door de koude wind gaan we al snel naar binnen. Ik word doezelig en we besluiten allebei de ogen even dicht te doen. Om 18:00 uur staan we weer op en maken we ons klaar om naar het restaurant te gaan. René kiest deze keer voor Bifteki en ik neem Kipsouvlaki. Met de standaard drankjes. Georgos wil vanavond misschien nog weg, iets drinken. Maar dat hangt van de andere gasten af. Dan moeten die naar bed zijn. Het lukt uiteindelijk niet. Oliver is ook bij het appartement en ook Frank blijft zitten. Maar het is wel gezellig. We spelen ook wat potjes op het Poolbiljart. Ik tegen Oliver. Maar ik heb absoluut mijn avond niet. Ik kan er geen bal in krijgen. Hoeveel kansen ik ook van Oliver krijg. Verder praten we nog weer over van alles. Oliver gaat morgen weer naar huis. Als de bussen echt staken (daar is al een paar dagen sprake van), dan is hij ander vervoer nodig. René heeft al aangeboden om hem dan naar het vliegveld te brengen. Hij zou dan bellen. Vandaag vertelde Georgos ook dat het restaurant over 5 dagen dicht gaat. We zijn dan op ons zelf aangewezen om ergens te gaan eten. We vinden vast wel wat. Inmiddels is het al bijna weer 2:30 uur als we de boel sluiten en gaan slapen. René was al niet erg spraakzaam meer. Hij was steeds aan het luisteren en denken. Dat leverde hem spontaan de bijnaam Socrates op.
Qua gekko’s: vandaag 3, waarvan eentje bij ons op de kamer.
Totaal is het nu 14 stuks.
Woensdag 22 oktober 2008
Het weer: 21 graden en half bewolkt met harde noorden wind
Vandaag zijn we weer om 8:45 uur opgestaan. Er staat nog steeds een harde wind. Het zit net tussen een lange en een korte broek in qua weer. Ik voel me vandaag niet zo tof. Mijn maag zit in de knoop. Mijn darmen zijn onrustig en mijn hoofd is erg licht. Ook loop ik te niezen en te snotteren. Hopelijk is het van korte duur. We rijden eerst naar het dorp om de voorraden weer aan te vullen. En dan ontbijten we op het balkon. Daar wordt het ons al snel te koud en gaan we naar binnen. We hebben geen plannen vandaag. Misschien alleen even door Oud-Malia heen. Dat doen we uiteindelijk ook. Na de wandeling stoppen we bij Revolution voor espresso en thee. We hebben weer mooie stoeltjes op de stoep. Ik kan daar wel uren zitten en mensen kijken. Er gebeurt van alles en je ziet de vreemdste voertuigen langs komen. In het dorp blijkt het ook warmer te zijn, dan bij het appartement. Er staat hier minder wind en de warmte blijft hangen tussen de huizen. Rond 15:00 uur gaan we weer terug naar het appartement. We lezen en lummelen wat en ik doe nog even mijn ogen dicht. Daar knap ik wel van op. René heeft inmiddels een berichtje gehad van Oliver. Of we hem om 18:00 uur op kunnen halen bij het oude huis van Georgos en Katerina. Hij wil dan eerst nog even naar het restaurant. Zijn vliegtuig vertrekt om 23:00 uur. En je moet ook hier 2 uur voor vertrek aanwezig zijn. René en ik eten wat. René neemt lamskoteletten en ik neem Stifado. Oliver wil niets, want van warm eten wordt hij lui en hij heeft nog een reis voor de boeg. Omdat René nog moet rijden, drinkt hij Cola. Georgos maakt nog wel een grapje over of hij echt niet 1 raki wil. Om iets voor 20:30 uur gaan we richting het vliegveld. Eerst moeten we naar Aristo’s huis. De motor van Oliver stallen. Dan rijden we verder. Vlak na Gouves begint het te regenen. Het asfalt hier is heel anders. Het wordt hier snel glad. Om 20:55 uur zijn we op het vliegveld. We nemen afscheid van Oliver en rijden weer terug. Weer door de regen. Deze keer is de bui al meer in de richting van Malia gegaan. Uiteindelijk blijft het droog. We zetten de auto weer bij het appartement en lopen weer naar het restaurant. Daar drinken we nog wat. Iets na ons verschijnt er een grote forse man in pak in het restaurant. Hij lijkt erg op de vader van Georgos en het blijkt zijn oom te zijn. Hij is hier ook voor de doop. Hij blijft 5 dagen en gaat dan naar Sfakia, waar hij vandaan komt. Volgens Georgos is de man het zwarte schaap van de familie. Later komt hij ook bij het appartement. Er wordt daar druk gepraat door Georgos en zijn oom. Er is veel wederzijds respect. Dat kun je zien. Om 1:00 uur houden wij het voor gezien. We vragen nog even hoe laat Georgos morgen de auto’s wil wassen. Hij komt morgen om 10:00 uur naar het appartement. De reden dat onze auto ook gewassen moet worden is dat ook onze auto de dag van de doop gebruikt moet worden. Eerst om de gasten van het vaste land van het vliegveld af te halen en daarna om die mensen naar het restaurant, de kerk en het doopfeest te brengen. Ze passen niet allemaal in de auto van Georgos. Die van hem is zwart en onze huurauto ook. (Tenminste als die van ons weer gewassen is, hij is nu een beetje erg stoffig.) Beide zijn vrij grote auto’s. Dus dat maakt wel indruk als je daar mensen mee ophaalt. En René moet die dag ook maar een zwarte zonnebril opzetten. Zie je het al voor je. Hahahahaha
Gekko’s: 3 stuks, totaal is nu 17 stuks.
Donderdag 23 oktober 2008
Het weer: 25 graden en half bewolkt
Vanmorgen zijn we weer om 8:45 uur opgestaan. Allebei douches we ons snel en dan gaan we bij de bar zitten. We nemen koffie en thee en voor de verandering ook maar eens twee tosti’s. Om 10:00 uur is er nog geen Georgos, maar dat verbaast ons niets. We zeggen tegen Rania dat we op onze kamer zijn, mocht ie wel komen. En om 11:30 uur is hij er dan. De heren gaan op pad. En ik was snel wat dingen uit. Maar nog geen 10 minuten later is René weer terug. Beide carwash bedrijven zijn dicht. Ze gaan het morgen proberen op weg naar het vliegveld. We besluiten nu zelf op pad te gaan. We gaan naar Chersonissos toe. Fenna wil graag weer een Griekse hanger voor aan de tas. En René wil sigaretten. We vinden geen van beide. Het winkeltje van de hanger, verkocht dat soort niet meer. En ze hebben nergens een slof Lucky Strike. We wandelen wat rond en gaan daarna terug naar Malia. Daar halen we bij Ariadni nieuwe toetjes en een paar gevulde croissants. Het weer is iets beter, minder koud maar nog wel steeds een vrij koude wind. Toch trekken we bij het appartement een T-shirt met korte mouwen aan. We lezen weer wat en eten een croissant. Omdat het nog vroeg is, gaan we eerst nog weer even Malia in. We drinken espresso en thee bij Revolution. Het meisje weet inmiddels al precies wat we willen hebben. Na een poosje zien we eerst Georgos langs komen, dan zien we Katerina, dan Aristo en ook Eddy stuift voorbij. Als je maar lang genoeg blijft zitten, rijd de hele wereld hier langs. Geweldig! We gaan vervolgens Malia door, op zoek naar Lucky Strike. Na lang zoeken vinden we drie sloffen. We nemen ook gelijk de sloffen Marlboro voor Erica en Linda mee. Ook kopen we nog een extra boek. Anders redden we het niet tot het einde van de vakantie. We gaan terug naar het appartement. René gaat plat en ik werk het verslag bij. Dan kleden we ons om en gaan we naar het restaurant. Vanavond schijnt de Mousaka, de Gyros en de Soutzoukakia erg goed te zijn. We komen er al snel achter waarom. De oom van Georgos, die jaren kok geweest is op diverse internationale schepen, staat in de keuken. Wij kiezen voor Soutzoukakia. René is vandaag niet al te lekker en ik zit al snel vol. Het zijn grote gehaktballen en dan is 3 net te veel. We redden het in ieder geval geen van beide. Georgos is erg nerveus voor morgen. Hij spreekt zichzelf steeds tegen. Eerst wil hij op tijd naar bed. Dan wil hij nog stappen. Eerst mag René bijna geen alcohol, dan krijgt hij Whiskey. En ook over morgen worden we weinig wijzer. Eerst moeten we om 8:30 uur klaar staan, dan om 10:00 uur. Dan 11:30 uur, maar dan wel met een schone auto. We zien het wel.
We hebben geen gekko’s gezien. Het totaal is dus nog steeds 17 stuks.
Vrijdag 24 oktober 2008
Het weer: 24 graden en half bewolkt
Vandaag is het dan de grote dag van Nikos. We staan op onze normale tijd op en na ons ontbijt rijden we met de auto naar Silk Oil om hem te laten wassen. Dat kan wel maar dan is hij over twee uur klaar. Dat is te laat. We leggen de man uit dat we hem uiterlijk 11:30 uur moeten hebben. En dan kan het ineens wel met een uurtje. We lopen naar Revolution, alleen blijkt hun apparaat voor de koffie een onderhoudsbeurt te krijgen. We zoeken een ander plekje en drinken daar koffie en thee. Om 11:30 uur is de auto klaar. We rijden snel naar het appartement. Daar vertelt Katerina (die ons ook al ge-sms’t had) dat Georgos gebeld heeft en dat we beiden zo snel mogelijk naar het restaurant moeten. Wanneer we daar aan komen, moeten we gelijk weg naar het vliegveld. Ik moet ook mee. Dat zou eerst niet de bedoeling zijn, want dat kon niet met het aantal mensen dat in de auto’s moesten. En ik zou dan wachten tot René mij belde op de terugweg van het vliegveld, zodat ik met Hans Meijer en zijn gezin naar het restaurant zou gaan voor de lunch. Maar nu moet ik dus ook mee. Ik hoop dat Hans zelf ontdekt dat ik er niet ben en dat ze zelf naar het restaurant gaan. Wij vertrekken nu in ieder geval richting vliegveld. We blijken veel te vroeg te zijn en stoppen bij CoffeeRight voor koffie en een broodje voor Georgos. Ik probeer zijn voorstel qua koffie. IJskoude cappuccino met slagroom. Erg lekker! Degenen die we op moeten halen, hebben vertraging. Georgos wil niet zo lang op het vliegveld wachten, dus hij wil graag door rijden naar een vriend van hem in Heraklion. Daar drinken we Frappe, terwijl Georgos met zijn vriend bijpraat en discussieert over muziek. Dan is het tijd om naar het vliegveld te gaan. Daar moeten we nog 20 minuten wachten voordat de gasten er zijn. De heren vermaken zich in de tussentijd met het uitproberen van wi-fi. Op veel plaatsen staat dit open en Georgos is er helemaal gek van. Wanneer de gasten er zijn, gooien we de meeste bagage in onze auto. Die heeft meer ruimte en uiteindelijk stappen daar ook de meeste mensen in. W ij hebben 3 gasten en Georgos maar 2. We rijden direct door naar het restaurant. Daar waren ze al vanaf vanmorgen bezig een lam te roosteren bij de grill. Die wordt in de keuken met een groot hakmes in stukken gehakt. Samen met brood, Griekse salade, dolmades en aardappels een uitgebreide lunch. Vanavond na de doop komt er nog veel meer eten. Maar eerst mogen we allemaal 2 uurtjes rusten. Om 18:00 uur moeten we klaarstaan bij het appartement. Georgos komt niet veel later. We laden iedereen weer in en gaan naar de kerk. We stappen uit en René zoekt een plekje voor de auto. Dat is lastiger dan je zou denken. We laten ons cadeau eerst in de auto, omdat we niet weten wat daar de bedoeling mee is. We gaan na even wachten, de kerk in. De hele ceremonie is erg indrukwekkend.
Nikos vindt het in het begin maar niets. Hij huilt en vraagt beurtelings om papa of mama. Hij wil niet in bad. Maar nadat hij naakt in het warme badwater wordt gezet wordt hij rustiger en laat hij alles gedwee over zich heen komen. Hij krijgt nieuwe kleertjes aan en na nog een korte handeling is de doop voorbij. Dan blijkt dus iedereen wel nu al het cadeau te geven. We feliciteren Georgos, Nikos, Katerina, de peetvader en opa en oma. Ik vertel Katerina dat we wel een cadeau hebben, maar dat dat in de auto ligt. Het maakt niets uit, ze pakken toch niets direct uit. Later maakt het zelfs helemaal niets meer uit, want er zijn zoveel dingen die vervoert moeten worden, dat bijna alle cadeaus bij ons in de auto komen te liggen. Ligt die van ons er gelijk bij. Van de kerk rijden we richting Sissi. Vlak voor Sissi ligt het restaurant / zaaltje waar het feest is. Aetos heet het, geloof ik. Daar volgt een avond vol met eten, drinken, muziek en dansen. Aan het dansen wagen we ons niet. Te ingewikkeld. René en ik krijgen ernstig het vermoeden dat er weer gewoon met de auto’s terug gereden gaat worden. Drank of geen drank, maakt niet uit. Georgos bevestigd dat. René drinkt daarom heel matig van de wijn en veel, heel veel water.
Halverwege de avond worden er foto’s gemaakt van iedereen, die je later kan kopen en we krijgen allemaal een kruisje van zilver. Normaal zijn ze dat niet, maar nu wel! Katerina schrikt er zelfs van. En we hadden bij de kerk ook al een geschenk gekregen (een zakje van blauwe tule met versuikerde amandelen met aan het satijnkoord een mooie hanger in de vorm van een kruis)! Aan het eind van de avond (wij moeten wachten, want we zijn nog steeds taxi) drinkt René een whiskey met Aristo. Daar komt hij niet onderuit. Als hij steeds Griekser wil worden, hoort dat erbij zegt Aristo. Dus geheel tegen René’s eigen principes in, rijdt hij later met drank op, terug naar het appartement. Morgen halen Georgos en Katerina de cadeaus wel uit de auto van ons. Nu gaan we eerst lekker slapen. Het was een geweldige avond. Nikos stal de show toen hij tijdens het feest regelmatig ging dansen en hoppa bleef roepen! En dat voor bijna 2 ½ jaar oud. Hij wou zelfs mee doen met de band en zingen, maar dat kan ook gelegen hebben aan de mooie zangeres met een schitterende stem.
Een onvergetelijke avond, een indrukwekkende doop. Blij dat we er bij mochten zijn!!
Zaterdag 25 oktober 2008
Het weer: 21 graden en halfbewolkt
Vanmorgen om 9:15 uur opgestaan. Veel ontbijt is er niet, maar we hebben ook niet echt honger. René neemt een toetje en ik hou het bij vloeibaar (thee, chocomel). We besluiten bij de bar nog een koffie te nemen. Rania is er maar even, ze moet met de kinderen naar zwemles toe. Georgos komt niet meer, hij vindt het seizoen wel mooi geweest. We sms’en Katerina of we de cadeaus die bij ons in de auto liggen misschien moeten brengen of dat ze ze zelf ophaalt. Ze komt naar ons toe, krijgen we als antwoord. Niet lang daarna is ze er al. We laden de boel over en praten nog wat over gisteren. Georgos vond het zo fijn dat René had geholpen met het ophalen en brengen. Hij is dol op René en zei tegen Katerina dat het net een broertje van hem is, zo voelt het voor hem. Nou ,wat wil een mens nog meer. Een groter compliment kun je niet krijgen. Terwijl veel dingen die we doen, zo van zelf sprekend zijn voor ons.
We stappen na het overpakken zelf in de auto en besluiten naar Heraklion te rijden. We parkeren de auto weer bij de haven op de parkeerplaats en lopen richting centrum. De zigeunermarkt is namelijk al afgelopen. Maar er is natuurlijk wel dagmarkt. We kijken naar een oog voor Fenna, maar we zien ook hier geen mooie. Wel vinden we riemen voor Daan en René neemt er ook eentje. Echt kalfsleer, voor €18,50 per stuk. Beter dan die nepriemen van €3,00. Ik kijk de winkel door, terwijl René’s riem op maat gemaakt wordt en zie een hele mooie tas staan. Donkerblauw met rood en heel zacht leer. Hij kost €99,00! Ik besluit na lang dubben om hem toch mee te nemen. Ook deze tas blijkt van kalfsleer te zijn. Daarom was hij dus zo zacht en soepel. In een cd-winkeltje vinden we een dubbel-cd + dvd van Michalis Tzouganakis. Bij de Griekse Wereld hebben ze hem ook, maar is hij duurder. Nu €20,00. We kopen daar ook een kalender voor 2009. Eentje met allemaal mooie oude deuren er op. Dan gaan we ergens een omelet met bacon eten. Die hebben we net op als Katerina belt met de vraag waar we zijn. Of we naar hun huis willen komen om te lunchen. De andere Griekse gasten van het vaste land zijn er ook. Ondanks de omelet doen we dat wel. We rijden eerst naar het appartement om de spullen weg te brengen en rijden dan naar hun huis. Wat is die weg toch stijl! We kunnen de auto net kwijt en bellen dan aan. De Grieken van het vaste land zijn er al en ook Katerina’s moeder. De tafel staat al vol met eten. Tatziki, varkensvlees, kip, salade van wilde groenten, Griekse salade, brood, eigen gemaakte patat en diverse soorten drinken. En daarna komt er nog meer. Een soort pannenkoekje gevuld met kaas en honing, stukken peer en een soort ingedikte appelsap met gehakte walnoten. Hoe vaak je ook zegt dat je al vol zit, ze zetten het gewoon neer. Na het eten (het is inmiddels 17:00 uur) wil Georgos ergens koffie drinken. De Grieken willen namelijk geen Nescafé. Dat ergens van Georgos, wordt via Agios Nikolaos, waar we het meer even bekijken, uiteindelijk Elounda! Daar blijkt ook geen koffie meer te krijgen. Uiteindelijk nemen we verse jus, water, thee, Griekse koffie en… Nescafé. Het is inmiddels donker geworden. Georgos rijdt op de terugweg voorop en rijdt richting Plaka. In plaats van de andere kant op naar Agios. We rijden dwars door de bergen terug in het pikkedonker. Je ziet hier echt niets en bent voor 100% aangewezen op het licht van de koplampen. Dan is 40 kilometer erg lang. Maar toch ook wel mooi. Heel af en toe was er genoeg maanlicht om de bergkammen tegenover ons te zien. En in het donker door die kleine dorpjes heen te kruipen heeft ook wel wat. Maar dan wel met een Griek op kop voor je die de weg weet. Hoewel dat bij Georgos ook nog wel eens afwachten is, weten we uit ervaring. Na ruim een uur, zijn we weer terug bij de appartementen. De Griekse vrouwen die bij ons in de auto zaten zijn erg blij weer terug te zijn. Volgens mij vonden ze het eng. Ze waren op een gegeven moment erg stil achterin en Grieken zijn nooit stil.
We trekken snel wat warmers aan, dan een T-shirt of polo met lange mouwen. René belt Boudewijn om hem met zijn verjaardag te feliciteren en ik vertel Georgos dat we morgen naar Arkadi willen als hij ons niet nodig is. Dat kan wel. Dan lopen we naar het restaurant. We hoeven niets meer te eten. We zitten nog steeds vol. Maar wat drinken kan wel. We drinken uiteindelijk twee liter rode wijn (2 verschillende soorten) en René krijgt nog een metaxa. We mogen niet betalen. We krijgen de kan van de wijn mee. Die is leuk, er zit namelijk een schrijffout in. “Cretan Fafily”. Dit is ook de laatste avond van het restaurant. De bar bij het appartement is ook al dicht. Nu is het seizoen voor hen echt voorbij. We sluiten samen met Aristo af en hij brengt ons terug met de bus. Ik ga rap naar bed. Dit was me het dagje wel weer.
Zondag 26 oktober 2008
Het weer: 21 graden en halfbewolkt en regen
We staan op om 8:45 uur. Maar toch hebben we een uur extra slaap. Vannacht is namelijk de wintertijd in gegaan. Dat betekent ook dat het nu om 18:00 uur al donker is. Daar moeten we wel rekening mee houden, als we op pad gaan. We drinken wat thee, koffie en chocomel en maken ons dan klaar voor de trip naar Arkadi. We stoppen nog even bij de bakker in het centrum voor 2 belegde halve stokbroden. Voor minder dan 5 euro. Hup in de koelbox en op pad. We rijden in een lekker tempo richting Rethymnon, stoppen even om te tanken en slaan vlak na Stavromeno af. Weer een stukje terug over de oude hoofdweg en dan de bordjes Arkadi volgen. Rond 12:00 uur zijn we bij het klooster. Er staan meerdere auto’s. Nu zijn we niet de enigen in een klooster. We lopen rond, maar maken deze keer geen foto’s. Het weer is niet heel erg geweldig en we hebben andere keren al mooie foto’s gemaakt. Wel kopen we 2 geknoopte klooster armbandjes en een boekje over Arkadi. Hebben we toch nog een armbandje. We hadden op de parkeerplaats al de helft van ons broodje opgegeten, we lopen daarom de taverna voorbij. Het winkeltje is wel open. Daar kijken we voor Fenna weer naar een oog. We kopen er eentje, hij is wel anders dan die ze had. Ik hoop dat ze hem mooi vind. Daan had hier zijn armbandje vandaan en wou er graag nog eentje. Maar overal zitten kraaltjes aan en dat wou hij niet. We nemen daarom niets mee.
Via de oude hoofdweg rijden we weer terug naar Malia. Onder weg vallen er regelmatig een paar druppels, maar echt regenen doet het niet. We zijn rond 15:00 uur terug en besluiten bij Revolution wat te drinken. Katerina ziet ons zitten en komt even binnen. Ze gaat naar het appartement toe, totdat de laatste gasten weggaan. Alleen wij blijven dan over. Na 2 koppen thee en dubbele espresso’s gaan we terug. Katerina vertelt dat ze vanavond de deur / hek dicht doet en dat we vanaf dan met de tweede sleutel naar binnen en buiten moeten. We kennen de truuk van een eerdere vakantie buiten het seizoen. Ook zal de verlichting allemaal uit gaan. Dus de zaklampjes moeten weer mee.
Vanavond wil Georgos met ons weg, ergens iets eten en zo. Tot die tijd wachten we op ons appartement. Alsof het weer ook aan wil geven dat het seizoen voorbij is, begint het keihard te regenen. Om 20:00 uur is Georgos er inderdaad. Maar niet alleen. De hele familie is mee. Katerina wou eigenlijk niet, om Nikos. Maar Nikos had daar zelf hele andere gedachten over. Pamé, pamé had hij de hele tijd gezegd. Oftewel, we gaan, we gaan. En dus zaten we met z’n zessen in de RAV. Georgos zat aan twee verschillende restaurants te denken. Eerst reden we naar Neapoli waar een hele goede pizzeria schijnt te zitten. Maar die bleek dicht te zijn. Dus op naar optie twee. Iets terug en dan naar Latsida. Hier zit een restaurant dat hele goede kleine souvlaki’s maakt. Het was er erg druk. Alleen maar Grieken. Katerina vertelde dat mensen zelfs vanuit Heraklion hier naar toe rijden. Na even wachten, kregen we een tafel voor zes. Nikos zat braaf op zijn eigen stoel en heeft lekker meegegeten. Vooral zijn lievelingseten, souvlaki. Maar voor ons waren er ook kaasballetjes, pasteitjes gevuld met kaas, slakken, salade van groene groenten, tatziki met en zonder komkommer, souvlaki’s , lamskoteletten en een schaal vol patat. Qua drinken, wat soorten fris, bier en wijn en water. Voor Nikos was er sinas voor kleintjes. Het kereltje zat lekker te eten en babbelde leuk met mij. Hem kan ik nog wel wat volgen. Hoewel hij al hele zinnen praat en veel, heel veel. Na het eten gingen we gelijk weg, want de kinderen waren erg moe. Onderweg kon Georgos nog net een hele grote hond ontwijken. Die wou de hoofdweg oversteken. Nikos schold nog op een man die ons hard inhaalde, “βλάκα” (Vlakas = stom, sukkel, eikel). We vroegen aan Georgos of hij ons in het centrum af wou zetten. Het was nog maar 22:00 uur. Bij Revolution hebben we vervolgens nog wat bier en wijn gedronken. En daarna gingen we ook naar het appartement en slapen.
Maandag 27 oktober 2008
Het weer: 22 graden en half bewolkt
Vanmorgen weer om 8:45 uur opgestaan. Na het ontbijt heb ik Katerina even ge-sms’t of ze nog schone handdoeken voor ons had. De rest redden we ons wel mee tot en met vrijdag. Ze antwoordde dat Georgos er als het goed is was, en dat hij ze aan ons zou geven. Dat heeft hij daarna ook gedaan. Ondertussen heb ik snel weer een wasje gedaan en had René wat spullen in de auto gelegd. Vandaag gaan we naar Preveli. Wanneer de handdoeken gebracht zijn, stappen we in. We rijden stevig door totdat we in de Kourtaliotiko kloof zijn. Deze keer stoppen we niet op de grote parkeerplaats, maar rijden we door tot de trap naar het kerkje voor St. Nikolas.
We zetten hier de auto neer en pakken de camera’s. Dan begint de tocht naar beneden. Weer een uitdaging voor mijn hoogtevrees. De treden worden steeds smaller en op het laatst is er ook geen reling of muurtje meer. De trap splitst zich naar links en rechts. We lopen eerst de linker trap af. Deze leidt naar het kerkje. Er zijn zelfs mensen aan het werk. Iets voorbij het kerkje. Bij een enorme steen wordt je beloond met een schitterend uitzicht op watervallen. Het water komt hier zo uit de berg, niet vanaf de berg. Hier zitten dus bronnen!
We liepen nog iets verder en stonden uiteindelijk in de rivier op de bodem van de kloof. En wat loopt daar op ons af? Een kat! Er woont hier niemand in de verre omtrek van de kloof. Na een paar foto’s lopen we weer terug de trap op tot de splitsing. Nu nemen we de andere trap. Deze trap is in een nog slechtere staat. Maar we halen het eind wel. Hier is een plateau gemaakt, met een soort sluisje. En ook hier weer mooie doorkijken naar de kloof en de watervallen. Na weer een aantal foto’s, lopen we weer terug. Jeetje wat een klim!
Ik ben kapot aan het eind. Deze route is zeker niet voor amateurs met een slechte conditie. Hij is zwaar, maar wat een uitzicht. WOW! We stappen weer in de auto en rijden door naar de parkeerplaats bovenaan bij Preveli, dus deze keer niet over de onverharde weg naar de baai ernaast. Ik had hier ooit vanaf een bepaalde plek foto’s gezien op internet. Er zou een pad boven langs de rand van de kloof moeten lopen. Na even zoeken vinden we het pad en inderdaad, dit bied een schitterend uitzicht op Preveli van bovenaf. Het is wel weer een heel geklauter. Ik val zelfs een keer op mijn gat, omdat mijn voet wegschiet op klein, fijn grind.
Ook deze route is de moeite waard, maar draag wel goed schoeisel (hadden wij niet aan). We lopen weer terug naar de auto. Het is 14:00 uur en we gaan nog even naar Spili. Daar is een mooie fontein en ook het dorpje zelf is mooi, maar wel toeristisch.
We besluiten hier ook wat te drinken. We kiezen voor frappé met een bolletje ijs. Wanneer het meisje het brengt, stoot ze met het dienblad precies tegen mijn knie. De frappé’s vallen om en één ervan gaat vol over mijn camera! Gelukkig alleen slagroom en ijs en geen water, maar het zit overal tussen. We krijgen een theedoek om hem schoon te maken en nadat we die wat vochtig gemaakt hebben en met behulp van tandenstokers, krijgen we het meeste er weer uit. De camera lijkt het nog te doen. Gelukkig maar, de camera is nog geen twee weken oud. We krijgen twee nieuwe frappé’s en nadat we die ophebben, lopen we Spili zelf nog even door. We vinden een Kouboloi voor René, gemaakt van jade. En we vinden weer een paar mooie oude deuren. We vinden ook nog een winkeltje dat diverse schoonheidsproducten verkoopt op basis van olijfolie. We nemen wat producten mee. Dan wordt het echt tijd om terug te rijden. Het is al 16:00 uur geweest. Om iets voor 18:00 uur zijn we terug in Malia. We rijden langs Eva om te kijken of dat restaurant open is. Dat is het. Dan gaan we die maar proberen. Eerst gaan we ons even opknappen en even bijkomen van al het geklauter. Rond 19:00 uur gaan we naar Eva. René besteld een Souvlaki en ik kies voor chicken-souvlaki. Beide bleken gort droog te zijn, de patat die erbij lag was erg vet en slap en er zat geen smaak aan de tatziki. Ik snap absoluut niet dat mensen zo lovend over dit restaurant zijn. Als je al geen souvlaki goed klaar kan maken… Hier eet ik in ieder geval nooit weer. Ik eet nog liever de rest van de week Pita Gyros. Na het eten rekenen we direct af en lopen direct naar Revolution. Daar drinken we koffie, thee en daarna bier en wijn. We zijn goede klanten, de rest bestelt 1 drankje op de hele avond. We krijgen zelfs nog een shot en later een biertje en wijn van de zaak. Dan gaan we terug naar ons “huis”.
Oh ja, onze buurman heeft ook weer zijn intrek genomen in kamer 101. Eddy! We zien ook vanavond nog 2 gekko’s. De stand is nu 19 in totaal.
Dinsdag 28 oktober 2008
Het weer: 21 graden en half bewolkt met regen
We staan vandaag om 07:45 uur op. We doen nog 1 laatste poging voor het klooster in Anopoli. Tijdens ons ontbijt komt Georgos even langs. Hij moet het gras nog maaien en hij heeft ontdekt dat één van zijn palmen dood is gegaan. Dit komt door een vliegje dat is meegereisd met de grote palmboom uit Egypte.
Hij is niet de enige op het eiland die dit probleem heeft. Veel bedrijven hebben er last van. Morgen gaat hij gif halen, om de boel te bestrijden. Vandaag kan dat niet. Het is een nationale feestdag, oxi-dag. Op internet heb ik later deze informatie gevonden: “Nee Dag (Ochi): 28 oktober: Gedurende de tweede Wereldoorlog stuurde Mussolini een ultimatum aan de Griekse eerste minister Metaxas waarin hij vrije doortocht door Griekenland eiste. Metaxas’ antwoord was “Ochi!” (Nee!) hetgeen leidde tot een veldslag en later tot de ondergang van het invallende Italiaanse leger in 1940. Tegenwoordig wordt Ochi dag gevierd met herdenkingsdiensten, militaire parades, volksdansen en feesten.” We vertellen Georgos ook nog dat we geen warm water hadden vandaag. Dus we hebben beiden even snel gewassen met koud water. Hij zal er naar kijken.
Om 9:15 uur vertrekken we naar het klooster. Er staan weer heel weinig auto’s, dat begint al niet hoopvol. Het lieve poesje bij de ingang (een rode) is er wel en begint gelijk te spinnen en weer op mijn schoen te liggen. We lopen toch maar naar binnen en we zien nu wel een monnik. Hij begroet ons en we vragen hem of vader Apostoles er ook is. Hij denkt het niet, maar misschien dat hij in de grote kerk boven in het complex is. We lopen daarheen, maar helaas de man is er niet. Ik zal het briefje bewaren, dan proberen we het een volgende vakantie wel weer. Het klooster is wel erg mooi, dus zo naar is dat niet. We rijden via de oude weg terug richting Malia. In Malia zien we allemaal jongeren met witte blouses aan. En zo te zien wordt de straat straks afgezet voor een optocht. We zien ook veel meiden in Kretenzer klederdracht. Bij het appartement eten we een croissant. We worden tussen 12:00 en 12:30 verwacht bij Aristo. Hij belde gisteren of we langs kwamen. Omdat het weer beter is geworden (de wind is gaan liggen en de zon schijnt) gaan we tot die tijd lekker buiten in de zon zitten. Die bakt er goed op. Om 12:15 uur rijden we naar Aristo toe. We gaan via Beachroad en dat is maar goed ook. De hoofdweg is inderdaad afgezet. We parkeren de auto bij Aristo. Die is al druk bezig de bbq aan te slingeren. Er is nog een man. Ik vermoed dat dit een neef van hem is. Die is ook monteur en werkt bij Aristo in de garage, die hij sinds dit jaar heeft. En nog iets later is Georgos er ook. Eerst gaat er worst op de bbq. Dit is alleen bedoeld als mezes. Daarna gaat er kip op en veel, heel veel karbonades. Ik denk wel 25 of zo. Dat lijkt me wel weer erg veel voor ons groepje. Maar even later komt ook de vrouw van de neef met twee kinderen en nog iets later ook Manos met de tante van de broers (die zo enorm lijkt op hun moeder). Eirini is er ook. Eén van de dochters van Nektarios en de zus van de broers haalt eten op voor een verdieping lager.
Niet lang daarna gaan we aan tafel. Er zijn aardappels, sla van wilde groentes, salade, brood, een soort Mousaka en natuurlijk ook de karbonades. En veel bier (bockbier van 8 procent), wijn en diverse soorten frisdrank. En hoe vaak je ook zegt, dat je vol zit of geen drinken meer hoeft, je krijgt gewoon meer. Na het eten komt de koffie en voor René ook metaxa. Ook al moet hij rijden, eerst drinken, je hebt geen keuze. En dan komen de gesprekken. Merendeels in het Grieks. En Aristo verteld over zijn eerste poging om Engels te praten. “Fokkap lease”. Ik leg hier niet uit wat er bedoeld werd. Dat houden we op verzoek van Aristo voor onszelf. Na twee koppen koffie en wat gapen, mogen we naar huis. Het is dan 15:30 uur. Ik hoef vandaag echt geen eten meer. Ik heb genoeg gehad. We gaan eerst bij het appartement uitbuiken en René wil even plat. Dan zien we wel weer. Rond 17:00 uur komen we weer in beweging. We trekken de wandelschoenen aan en lopen via Malia Port langs het strand naar Tropical Beach. Af en toe zien we in poeltjes kleine visjes, garnaaltjes en krabbetjes. Ik vind nog een mooie schelp. We lopen via de weg terug, bij het restaurant langs. Dat blijft toch een raar gezicht, zo leeg en kaal. Tegen de tijd dat we terug zijn bij het appartement is het bijna donker. Toch al met al een uur gelopen. Op de kamer lezen we een poos. Om 19:30 uur gaan we naar Revolution. Ik ben blij met mijn spijkerjasje. Het koelt nu ook hier snel af. Tot 22:30 uur blijven we in de bar en dan gaan we weer terug. We kijken nog wat tv, onder het genot van wat blokjes kaas. En dan rap slapen. Morgen gaan we naar Chania.
Gekko’s: vandaag 2 stuks, in het totaal zitten we nu op 21 stuks.
Woensdag 29 oktober 2008
Het weer: 26 graden en zonnig
We staan om 7:45 uur op. Snel douchen en yes! We hebben weer warm water. Later horen we van Georgos dat we het warm water te danken hebben aan de zon van gisteren. De boiler op het dak staat uit en dan moet het water in de zwarte tank verwarmt worden door de zon. En gisteren was dat dus wel gelukt, de dag ervoor dus niet. Dan een typisch Grieks ontbijt. Alleen koffie (of in mijn geval thee). Ik werk het verslag bij en René leest en rookt wat. Wanneer we beiden naar het toilet geweest zijn, verzamelen we de spullen voor de trip. Om 09:00 uur stappen we in de auto. De rit tot aan Souda gaat voorspoedig. Maar dan krijgen we een wegomleiding en komen we van een hele andere kant Chania binnen. Wanneer we langs het marktgebouw rijden, kan ik de weg weer vinden op de kaart. We vinden vlak buiten het oude centrum een parkeergarage! Daar zetten we hem neer.
De kaart zit inmiddels goed in mijn hoofd, die laat ik dus achter in de auto. Alleen de camera’s gaan mee. We hadden bij het vertrek de lange broek aan met een shirt met lange mouwen. Maar het weer is zo opgeknapt dat we eerst in de auto de korte broek aantrekken en iets met korte mouwen. Een heel gehannes in zo’n auto. Maar die lange broek is echt te warm. Dan kunnen we echt op pad. Het oude centrum met zijn nauwe straatjes is net zo mooi als we verwacht hadden.
We onderbreken het wandelen en fotograferen alleen even om wat te eten. Een fredo met bol ijs voor René en eentje voor mij, maar dan cappuccino. Allebei nemen we ook een omelet. René met bacon en ik met champignons. Na het ontbijt / de lunch gaan we weer verder met foto’s maken.
We vinden tijdens het wandelen nog een synagoge uit de 15de eeuw. Met een schitterende binnenplaats. En twee binnentuinen. Om iets over 14:00 uur houden we het voor gezien. We vinden de garage weer terug en na het betalen van €4,80 mogen we weg. Ik manoeuvreer ons met behulp van de kaart weer de stad uit en even later stuiten we weer op de wegomleiding. We willen niet direct terug, maar naar de Souda Bay oorlogsbegraafplaats. Hier liggen alle omgekomen soldaten van de slag bij Souda, meer dan 1500 in totaal. Veel Nieuw-Zeelanders, Australiërs en Engelsen. Veel van hen zonder naam, “Known upon God” staat er bij velen op de steen. Erg indrukwekkend.
Ik maak wat foto’s en daarna gaan we wel echt terug. Om half zes zijn we bij het appartement. Net op tijd voor de hostess. Die zou om 17:45 uur komen. We brengen de spullen die in de auto lagen naar het appartement en wachten bij de bar. Om 18:00 uur geven we het op. Misschien zijn we haar net misgelopen of heeft ze gedacht, doordat het hek dicht was, dat er niemand meer was. Morgen moet ze volgens de lijst weer komen. We laten wel een briefje op het hek achter en anders moeten we haar maar bellen. We weten namelijk niet hoe laat we opgehaald worden vrijdag. Nu gaan we eerst weer naar de kamer. René wil even plat en ik werk het verslag bij. Om 21:40 uur komen ze de auto ophalen. Dus voor die tijd moeten we ook gegeten hebben. René belt het autoverhuurbedrijf voor de zekerheid en het wordt 20:30 uur dat ze de auto ophalen. Dus rap naar het centrum om te eten. We eten een Pita Gyros en drinken wat bier en cola. Dan lopen we terug. We zijn haast nog te laat, want zij zijn te vroeg. Maar 10 minuten, maar toch. En dat voor Grieken! Nadat we hen de sleutel gegeven hebben, lopen we naar Revolution. Er is een mooi plaatsje bij de stoep. Daar zie je toch echt het meeste. We nemen eerst koffie en thee, daarna bier en wijn en water. Om 22:30 uur houden we het voor gezien. Op de kamer kijken we een film samen met wat blokjes kaas en chips en wat drinken. Ik ben moe en val tijdens het kijken van de film in slaap. René kijkt hem wel af.
Gekko’s: vandaag 5 stuks, in totaal zitten we nu op 26 stuks.
Donderdag 30 oktober 2008
Het weer: 27 graden en zonnig
Vanmorgen om 7:45 uur opgestaan. Ik ga gelijk douchen en daarna René. Terwijl ik de handdoek buiten op hang, hoor ik getoeter en niet lang daarna zie ik Georgos. Hij zou ons om 9:00 uur ophalen om naar zijn neef Apostoli in Rethymnon te gaan. Maar hij is 45 minuten te vroeg! Hij kon niet meer slapen en wil al weg. Ik leg uit dat René nog onder de douche staat. Georgos gaat daarom eerst nog even naar het restaurant en over 20 minuten komt hij ons halen. Geen tijd voor koffie of ontbijt dus. Maar dat is geen probleem, we stoppen nog wel onderweg. Dat doen we gelijk bij de eerste CoffeeRight voor Heraklion al. Georgos wil geen koffie maar heeft wel honger. Hij neemt een half stokbrood met kaas, ham en tomaat van de grill en later nog een kaneelbroodje. René en ik delen een half stokbrood kaas, ham en tomaat, maar dan niet van de grill. En we nemen allebei een frappé. Voorbij Heraklion stoppen we weer, maar deze keer voor het uitzicht. Mooi, maar doordat er geen zuchtje wind staat is er ook smog. En er is wat sluierbewolking.
Ik maak er een foto van. Dan rijden we weer verder tot Fodele. Georgos vraagt of we er al eens geweest zijn en dat zijn we niet. We rijden er even heen. Het dorp wordt overspoelt met toeristen. Het is namelijk de geboorteplaats van El Greco. Een hele beroemde Griekse schilder. Bij het riviertje is een mooi parkje. Het is hier ook echt herfst, maar dan met 27 graden. Het is hier wel mooi.
Ik maak weer wat foto’s en we gaan weer verder. Vlak voor onze afslag in Rethymnon stoppen we weer. Deze keer voor Souvlakia’s. Heerlijk! Maar na 2 stuks zitten we eigenlijk allemaal vol. Dan gaan we naar de neef. Georgos wou bewust daar niet eten, omdat hij dan gelijk allemaal familie probleempjes te horen krijgt en dat wil hij niet. Hij moet wel praten als brugman en 10 keer nee zeggen. Ook krijgen we weer de kans om te zien hoe raki gemaakt wordt. Aan het eind van ons bezoek nemen we weer raki mee terug.
Georgos rekent af, we mogen weer niet betalen. Dan rijden we weer terug. Georgos is zo druk bezig met wijzen, praten en zingen dat we nog bijna een ongeluk krijgen, omdat hij een wegversmalling bijna niet gezien had. Terug op het appartement lezen we nog wat en daarna gieten we de raki over in waterflessen. Dan een metaxadoos er omheen en ze zijn klaar voor de koffer. René gaat even plat en ik werk het verslag weer bij. Om 17:15 uur lopen we naar voren om te kijken of de hostess ook komt. Maar dan zie ik bij de bar dat ze al geweest is en dat onze vertrektijd voor de bus er hangt. We worden morgenavond om 19:45 uur opgehaald. Om 22:30 uur vertrekt ons vliegtuig. Georgos had ons ook wel weg willen brengen, maar met de hele bus inchecken is makkelijker en gaat sneller. Het is nog te vroeg om naar het centrum te gaan. We gaan eerst nog weer even naar de kamer. Tot 18:00 uur lezen we wat, dan is het te donker buiten. En dan op naar de Pita Gyros tent. René neemt weer Pita Gyros, ik neem Pita Chicken. Het is nog vroeg, daarom lopen we na het eten nog een stukje door het dorp. Nu is echt alles dicht. Zelfs de souvenirwinkel is gesloten. End of Season. We gaan daarna naar Revolution, die is altijd los. We nemen weer koffie en thee. Maar daarna ga ik niet direct aan de wijn. Eerst maar een colaatje. Het is nog maar half negen. We sturen Boudewijn een sms’je om hem te feliciteren met zijn dochter. En eentje naar Katerina om te vragen of we morgenochtend koffie kunnen komen drinken. Ze moet eerst naar de kapper, dus moeten we voor we komen eerst even weer een berichtje sturen. Ondertussen koelt het maar niet af. Er staat nu ook zuidenwind en om 22:30 uur als we terug gaan is het nog steeds 22 graden. In Nederland hebben ze vorst aan de grond! Morgen zou het hier weer zo’n mooie dag zijn. Daar gaan we dan nog lekker van genieten.
Gekko’s: 5 stuks vandaag, het totaal is nu 31 stuks.
Vrijdag 31 oktober 2008
Het weer: 28 graden en zonnig met sluierbewolking
Vanmorgen zijn we om 08:45 uur opgestaan. Na het douchen doe ik een poging om een omelet met bacon te maken, maar die mislukt hopeloos. Het bacon is zwart, het ei is nog niet gaar. We delen daarom samen maar het bakje kwark dat er nog is en houden het verder bij koffie en thee. We wassen af en gooien alvast alles uit de koelkast weg. Daarna genieten we nog even op het balkonnetje. René sms’t Katerina. Ze is om 11:00 uur daar. Dus we gaan op pad. Met de benenwagen. We hebben geen auto. Het is erg warm vandaag en er is nauwelijks wind. Onderweg kopen we zelfs een flesje water. Het is toch altijd een heel stuk lopen en met deze warmte ben je dan zeker water nodig. Het laatste stuk, de oprit, is het zwaarste. Wanneer Katerina ons ziet, begint ze gelijk te mopperen dat we lopend zijn. Ze had ons ook op kunnen halen! Maar de beweging is goed voor ons. En ze is altijd al zo druk. Ze is nu alleen. Georgos is met zijn auto voor een servicebeurt naar Heraklion. Eirini is naar school en Nikos is bij oma (dus helaas geen foto van hem kunnen maken). Katerina heeft het huis wat aan kant gemaakt en is naar de kapper geweest. Ze hebben vanavond een doop waar ze heen moeten. Ze is voor haar doen, lekker ontspannen. We drinken koffie en wat sap en eten wat kaneelbrood. En we praten over van alles en nog wat. Om iets voor 13:00 uur willen we weer terug gaan. We mogen nu echt niet lopend. Katerina brengt ons terug. En hoe! Wanneer we bovenaan de oprit aan de afdaling beginnen, doen de remmen het ineens niet meer! We gaan met een bloedgang naar beneden. Katerina raakt in paniek en doet helemaal niets, maar gelukkig heeft René een snel reactievermogen. Die grijpt de handrem en trekt die helemaal aan. Voorbij Aristo’s huis komen we tot stilstand. De stank van de handrem hangt in de auto. Maar we leven allemaal nog. Katerina zit met grote ogen van schrik achter het stuur te beven. Voorzichtig proberen we de gewone remmen weer uit, met de hand bij de handrem natuurlijk. En nu doen ze het wel! Ze hebben het al langer over een nieuwe auto voor Katerina, maar daar is ze nu echt aan toe. We gaan heel voorzichtig verder en komen op de onverharde weg Georgos tegen. We leggen uit wat er gebeurt is. Hij bekijkt de auto en de motor, maar kan niets vinden. Katerina moet er maar even mee naar de garage rijden. Dus stappen we toch maar weer in. We rijden dan op de verharde weg en nu klinkt het net of we een lekke band hebben. Wanneer we bij de garage zijn (maar dit blijkt niet de juiste te zijn) bekijken we de banden, maar die zijn niet lek. Waarschijnlijk zitten er nu alleen platte kanten aan. Ik wil ook niet weten wat voor rubberspoor er op die oprit nu staat. Omdat we bij de verkeerde garage staan, brengt Katerina ons eerst maar naar het appartement. Daar nemen we afscheid van haar. Van Georgos hadden we zostraks op de onverharde weg al afscheid genomen. We komen op het balkon even tot rust van ons avontuur. Gelukkig zaten wij bij haar in en niet zij alleen of de kinderen. In haar paniek had ze dan waarschijnlijk ook niets gedaan en was ze rechtuit geschoten, de struiken in waar ook grote stukken rots liggen. Na even zitten beginnen we aan het onvermijdelijke. Het inpakken. Eén koffer maken we helemaal klaar. De andere doen we straks, het is te warm voor de spijkerbroek en wandelschoenen. We ploffen weer neer op het balkon. Allebei nog een blikje Fanta Lemon, wat chocola en wat chips. De rest kan weg. Ik werk het verslag verder bij. Het is 14:00 uur, we hebben nog tijd zat.
Om 15:00 uur gaat René nog even plat, daarna kleden we ons toch maar om naar de terugreiskleding. De rest gaat nu in de tweede koffer en dan gaat ook die dicht. We lopen naar het centrum toe. Bekijken nog een paar winkels en dan nemen we een laatste frappe bij Revolution. En bij de overburen de laatste Pita Gyros. Inmiddels is het 18:00 uur geweest. We gaan weer terug naar het appartement. Daar ruimen we het afval allemaal op, zetten de bedden weer goed en controleren we voor de laatste keer alle kastjes, laatjes en de kamer. Dan lezen en puzzelen we tot 19:00 uur. We brengen de spullen naar voren en wachten op de bus. We zijn vroeg maar kunnen nog mooi even gekko’s zoeken. René had eerder al vlak bij onze kamer een padje gezien. Hij stond er bijna bovenop. Om 19:30 uur zetten we de koffers buiten het hek en doen het hek dicht, we wachten met het slot zelf tot de bus er echt is. Dat is om 19:50 uur. Nu is het echt gebeurd. We zijn de laatste voor de bus en hij gaat rechtstreeks naar het vliegveld. We moeten inchecken bij balie 11,12 of 13. Dan de koffers laten checken bij balie 9 of 10. Overgewicht maar niet uit vandaag, daar wordt niet op gecontroleerd. Dan lopen we naar balie 35. Daar moet je door de douane. Qua roken maakt het niet uit. Dat mag straks ook nog. We lopen nog even de taxfree shop door. René koopt nog een slof sigaretten en een fles “Grand Fine Metaxa”. Niet om de metaxa zelf. Maar om de fles. Die kun je later zo gebruiken als olielamp. Dan is het wachten tot we het vliegtuig in mogen. Dat gaat volgens planning precies om 22:30 uur. De rest van de vlucht verloopt voorspoedig. De vakantie zit er weer op. Eind mei volgend jaar komen we weer terug.
Gekko’s: vandaag toch nog 7 stuks erbij geteld, totaal van deze vakantie is 38 geworden. Niet slecht voor zo laat in het seizoen.
Voor de rest van de vakantiefoto’s zie HIER