Vrijdag 16 september 2005
Het weer: NL 16 graden, half bewolkt, GR 23 graden, bewolkt
Eindelijk is het dan de dag van vertrek. Gisteravond hebben we alles in de koffers gedaan en René is nog een poos bezig geweest met de kit in de keuken. Deze moet eruit, want het lekt hier en daar en het weer zit er in. Tijdens onze vakantie gaat Henk er nieuwe op aanbrengen. Maar de kit eruit halen ging niet zo gemakkelijk. De stanleymesjes braken steeds af en het kitverwijdertooltje werkte daar al helemaal niet. Dus de rest mag Henk doen.
Vanochtend zijn we om 8:00 uur opgestaan. René ging eerst even roken en ik heb op Internet nog even snel het weer gecontroleerd. Daarna zijn we gaan douchen. Vervolgens de laatste spullen in de beautycase en rugzak gedaan. Vervolgens is René in de badkamer bezig gegaan met de kit die er daar uit moet. Die kit wou op zich wel makkelijker er uit, maar er bleek onder de eerste kit laag nog een tweede te zitten en die zat erg diep. Dus hebben we Henk maar even weer gebeld en gevraagd wat we daar mee moesten. Hij zou het zelf wel even bekijken. Daarna hebben we het huis aan kant gemaakt, de planten water geven en dergelijke en toen was het ook al bijna 10:30 uur. Dat is het tijdstip dat Erica en Wim ons op komen halen. Zij brengen ons dit jaar naar Groningen Airport toe. Dat is toch voor ons veel gemakkelijker. De weg er naartoe is korter en rustiger. En we waren dus ook ruim op tijd op de luchthaven. Na het inchecken van de bagage zijn we met z’n vieren naar het restaurant gegaan. Nog even een kopje koffie en later een bordje patat met een kroket. Het duurt namelijk wel weer een poos voordat we weer iets kunnen eten. Om 13:15 uur moesten we door de douane. Daar hebben we dus afscheid genomen van Erica en Wim.
Om 13:30 uur landde ons vliegtuig op Eelde.
Eerst moesten er mensen uit, die kwamen van Kreta. De mensen die daar ingestapt zijn en naar Rotterdam moeten, blijven zitten in het vliegtuig en daar stappen wij dan bij in. Om ongeveer 13:45 uur mochten wij aan boord. Om 14:10 uur stegen we dan eindelijk op. Eerste stop dus Rotterdam. Daar moesten wij er ook weer uit, want nu gingen ze het vliegtuig schoonmaken. Om 15:55 uur mochten we weer aan boord. Nu gingen we dan echt naar Kreta toe.
Om 20:15 uur lokale tijd (alle tijden hierna zijn Griekse tijd, dus 1 uur later dan in Nederland) waren we geland op het vliegveld van Heraklion. De koffers lieten even op zich wachten. En er was de normale Griekse chaos met de bagage banden. Een aantal mensen had door dat dit niet de eerste keer was dat wij op Kreta waren, dus die kwamen regelmatig vragen of wij al wat meer wisten. Het staat altijd slecht, of niet, of laat aangegeven op de borden. Maar uiteindelijk hadden we dan onze koffers. Om iets voor negenen stonden we buiten. We hebben ons afgemeld bij de host van Sunweb en hebben toen lekker een taxi genomen. Voor €35,00 naar Malia en binnen 20 minuten waren we er. De taxichauffeur heeft zelfs nog onderweg getankt, voor precies 35 euro. De taxi is toch een stuk beter dan de bus. Voordat iedereen daar in zit en dan al die stops onderweg. Veel prettiger zo.
Toen we bij Cretan Family App. aankwamen was Katerina er niet, maar wel Ron. Hij werkt dit jaar achter de bar. Hij vertelde ons dat Katerina op dit moment bij het restaurant was. Nadat we van Ron de sleutel gekregen hadden, hebben we de koffers naar de kamer gebracht. Deze keer zitten we in het midden, nummer 203. Een zespersoons appartement, drie kamers in totaal. We hebben even snel wat anders aangetrokken, even nieuwe deo opgedaan en direct door naar het restaurant. Ron adviseerde ons om rechtsaf via de lange weg te gaan, want linksaf stond de boel blank. Het had enorm geregend, maar daar hadden wij niets van gemerkt. Toen wij geland waren was het net droog.
In het restaurant zagen we Katerina al staan. Zij helpt daar nu tijdelijk ook, want de moeder van Georgos en Aristo ligt in het ziekenhuis. En de beide broers wisselen elkaar af in het ziekenhuis. Van ’s middags de ene dag tot ’s middags de volgende dag. Ze zijn kapot en dat ook nog eens aan het einde van het seizoen. Vanavond was Georgos in het restaurant. Na innige omhelzingen en knuffels hebben we even lekker zitten kletsen. Katerina zag er goed uit! Wel moe, maar dat is logisch. Haar haar zat leuk en ze was ruim 20 kilo afgevallen! We kregen een Griekse salade en daarna een groot bord Gyros. Lekker met een glas wijn en een biertje erbij. Twee koppen koffie, of zoals ze hier zeggen “Dio Ak Vak”. En daarna zijn we teruggelopen naar het appartementencomplex. Het restaurant zat trouwens goed vol! En er zijn een boel vaste gasten. Tilly & Reinier, Huub & Nelly, Jos & Gonnie, Aad & Hennie, Wil & Hennie, Edwin & Karen, Pieter & Jolanda en dochtertje Marleen. En degenen die we niet kenden, kenden ons wel van de website en de foto’s. Wel apart hoor. Word je ineens door vreemden aan gesproken, dat ze het leuk vinden om ons te zien. En wij denken dan, wie zijn dit…
Bij het appartement hebben we nog wat gedronken en uiteindelijk hebben we om 02:30 uur geholpen met afsluiten en daarna zijn we lekker naar bed gegaan.
Zaterdag 17 september 2005
Het weer: 28 graden, eerst half bewolkt en daarna zonnig
Vanmorgen zouden we om 10:00 uur op staan. Maar ik was al zo vaak wakker geweest, dat ik het om 09:15 uur opgegeven heb. Ik ben de koffers maar uit gaan pakken. Iets voor 10:00 uur werd René ook wakker. Toen was bijna alles al uit de koffers en had ik het meeste al in de kast of laden. Daarna hebben we lekker gedoucht, hoewel het nog steeds een geworstel is met het douchegordijn. Voordat je dat aan de muur vastgeplakt hebt zitten en dan moet je ook nog oppassen dat de vloer niet blank komt staan. Dat hangt soms af van het putje naast de wc. Als er veel troep in zit, loopt het putje over. Ondanks dat het nog steeds behoorlijk bewolkt was, hebben we toch de korte broeken aangetrokken.
Bij de bar hebben we ons standaard ontbijt weer genomen. Twee bekers verse sinaasappelsap, twee tosti’s ham/kaas (ik lekker met ketchup), een dubbele espresso en een thee. Nadat we die op hadden zijn we naar het dorp gelopen. Eens even kijken wat er nieuw is en wat niet meer bestaat. Sommige zaken veranderen gewoon de naam. De wegen zijn weer helemaal klaar. Als je het niet zou weten, zou je denken dat dit hetzelfde asfalt is als vorig jaar. We hebben gelijk maar een slof sigaretten voor René gehaald. De meeste zaken verkopen geen Lucky Strike, maar inmiddels hebben we een vast adres dat ze wel verkoopt. Gewoon bij de SPAR. Ze zijn hier een stuk goedkoper dan in Nederland. Een slof kost €28,00. Daarna even gekeken bij de boekhandel. De boeken die wij graag willen hebben, zijn niet in Nederlands te krijgen, maar wel in het Engels. Ook de wegenkaart voor John Grasso zagen we nu niet. Maar dat vragen we later nog wel eens na. We hebben eerst maar niets gekocht. Op de terugweg hebben we eerst even thee en espresso gedronken bij Revolution. En ik moest ook even naar de wc toe. Die zijn daar erg mooi en netjes. De rest van de middag hebben we in de zon gelegen en gezwommen. En René heeft even naar de computers gekeken. Die waren inderdaad heel aangekomen. Maar op één computer deed Internet het niet.
Rond 19:00 uur zijn we naar het restaurant gelopen. Ik had mijn sandaaltjes met hoge hakken aan, maar heen was geen probleem. Zolang we niet te snel liepen. Vanavond waren Aristo en Rania in het restaurant. Ook zij waren blij ons te zien. We kregen weer kussen en knuffels. Hun beide dochtertjes waren er ook. Zij herkenden ons niet, maar die zijn ook een stuk jonger dan Irini. Die kwam later samen met Katerina naar het restaurant. Eerst liep ze ons straal voorbij, maar later zag ze het ineens en vloog ze me om de nek. Om vervolgens in vloeiend Engels te vragen hoe het met ons was. Morgen is ze de hele dag bij het appartement. En ik zei al tegen haar dat ik twee cadeautjes voor haar heb. Heel leuke dingen voor in haar haar. Ik ben benieuwd wat ze daar van vind. Het eten was weer geweldig. Weer niet van de kaart. Ze hadden vanavond varkensvlees in wijnsaus. Een echt groot stuk, daar kan ik wel twee dagen van eten. Maar ik heb me kranig gedragen en heb bijna het hele stuk opgekregen. Als toetje hebben we een bananasplit genomen. Ze hadden geen bananen, maar wel aardbeien. Maar dat smaakt ook prima. Na het eten leerden we een vrouw kennen, die mij een keer een email gestuurd had met foto’s van hun vakantie hier. Een Belgische, genaamd Andrea. Aardige vrouw, een beetje vergeetachtig. Maar verder niets mis mee. Zij is hier samen met haar man Ronnie. En ze blijven ook 3 weken. Die zien we dus vast nog wel vaker. Bijna aan het einde van de avond bleek Reinier morgen jarig te zijn. Dus hebben we gezongen en hem alvast gefeliciteerd. En Tilly natuurlijk ook. Hij wordt morgen 72 jaar. Net zo oud als mijn ouders.
De weg terug naar het appartement bleek moeilijker te zijn op mijn hakken. De schoenen deden me steeds meer pijn, dus ben ik op een gegeven ogenblik maar op blote voeten verder gegaan. Alleen ligt hier overal op het asfalt van die kleine steentjes. Dus dat was ook niet zo prettig. Eenmaal bij het appartement hebben we nog wat gedronken en gekletst en voor je het weet is het dan weer 03:00 uur. Ik denk dat mijn plan om ’s morgens baantjes te gaan zwemmen, weer niet gaat lukken.
Zondag 18 september 2005
Het weer: 28 graden en zonnig
Vanmorgen werd ik om half 9 wakker. Dat vond ik zelf te laat om te gaan zwemmen. Mijn bedoeling was om dat iedere ochtend om half acht te gaan doen. Maar als je er zo laat in komt, dan is dat geen doen. Dus ik heb me nog een keer omgedraaid en om 09:30 uur zijn we eruit gegaan. Eerst weer even lekker douchen en aankleden en dan ons ontbijt. Georgos en Katerina waren er allebei en terwijl ik toch nog baantjes was wezen zwemmen, had Georgos bedacht dat we huisdieren moesten hebben. Twee Griekse mieren en een sigarettendoosje. Gratis. Later had hij ook muggen en vliegen in de aanbieding. Van het doosje wou hij dan een huisje maken, met ramen en deuren erin. Nou, toch maar bedankt voor de eer ;-P.
De rest van de dag hebben we al zonnend en zwemmend doorgebracht. En maar smeren met factor 30 in mijn geval. En toch was ik iets verbrand. Maar René is veel roder. Die smeert met factor 15, maar hij heeft veel langer pal in de zon gelegen. Eén voordeel voor hem, morgen is het rode al weer weggetrokken en is hij al weer enorm bruin. Ik doe het wel wat rustiger aan. Misschien dat ik deze keer dan geen blaren heb.
Om 16:00 uur zijn we naar boven gegaan en hebben we even geslapen. Dan kunnen we er vanavond weer tegen aan. Na het tukkie hebben we ons even opgeknapt en andere kleren aangetrokken. Ik zou nooit in een korte broek en een hemdje naar het restaurant gaan. Iets nettere kleding vind ik toch wel zo fijn.
Om 18:30 uur hebben we Edwin, Karen, Pieter, Jolanda en Marleen uitgezwaaid. Voor hun zit het er weer op. En het begint inmiddels een vaste traditie te worden om de vertrekkende gasten met z’n allen uit te zwaaien. Dit jaar zullen wij ongeveer de laatste zijn van de vaste gasten. Dus dan krijg je een beetje dat 10 kleine negertjes effect. Elke keer valt er eentje af.
Na het uitzwaaien zijn we naar het restaurant gegaan. Deze keer mochten we wel de kaart, maar Georgos wist al wat René wou hebben. Porkchops, oftewel karbonade. Ik heb Soutzoukakia genomen en samen hebben we een schoteltje met Tatziki gedeeld. René neemt eigenlijk altijd wat van de grill en ik ben degene die altijd alle Griekse specialiteiten uit probeert. René neemt ook altijd patat bij zijn vlees en ik neem altijd Griekse aardappels. Na een paar raki’s en een wiskey-cola ging Georgos ook nog spelen. Dat was wel weer geweldig. Zijn schouder is weer helemaal goed. Rond 22:30 uur zijn we teruggelopen. Onderweg hebben we weer gekko’s geteld. Na 3 avonden zitten we nu al op 10 stuks. Dat is meer dan vorig jaar in de hele vakantie. De populatie is dus weer toegenomen.
Na een poosje bij de bar gezeten te hebben, en na twee potjes poolen (die ik gewonnen heb), kwamen Georgos en Katerina ook bij het appartement aan. En nog iets later besloten we Katerina de laptop te geven. We hadden vorig jaar in mei al gezien dat degene die ze nu had een erg oud beestje was. En bij René op het werk hadden ze deze laptop over. Die was afgeboekt en daar deden ze dan niets meer mee. Hoewel er thuis ook wel gegadigden voor waren, gunden we het Katerina net iets meer. In Nederland kun je nog wel aan een tweedehandse laptop komen, maar dat lukt je hier op Kreta echt niet. Nou, ze was er erg blij mee. Het was een schot in de roos. Ze was zelfs al eens wezen kijken in Heraklion naar een nieuwe. Maar die was te duur voor haar. Bijna 700 euro. Ze wou er graag eentje hebben, om testen mee te maken voor haar klas. En dat kan ze nu. Ze heeft wel drie keer dank je wel gezegd. En ze zei maar steeds dat ze niet wist wat ze terug moest doen. En dat hoeft dus niet. We zijn allang blij, dat we precies op het juiste moment met het juiste cadeau aan kwamen zetten. Allebei in de IT zitten heeft soms voordelen. Om 02:30 uur hebben we de bar weer samen met Ron en Katerina afgesloten en zijn we lekker gaan slapen.
Maandag 19 september 2005
Het weer: 32 graden en zonnig
Vandaag ben ik direct om 09:00 uur na het wakker worden, gaan zwemmen. Ik heb in totaal 30 baantjes gezwommen. En het was heerlijk. Het water lijkt lang zo koud niet, maar dat komt volgens mij omdat je zelf dan nog niet uren in de zon gezeten hebt. Daarna heb ik me omgekleed en toen René ook zo ver was zijn we naar beneden gegaan voor ons standaard ontbijt. Na het ontbijt zijn we even naar Malia gelopen. We willen graag een auto voor een paar dagen. Het liefste een Suzuki Vitara. Want we maken vaak de vreemdste ritten en dan is het wel fijn dat de auto dat ook kan hebben. We hebben uiteindelijk bij Minoan King een auto besproken. Inderdaad een Suzuki Vitara. Ze hadden een leuke aanbieding. 5 dagen de autohuur betalen en dan mag je hem 12 dagen mee hebben. Inclusief verzekering voor €35,00 per dag. Dus €420,00 in totaal. Dat valt dus wel mee, voor een Vitara dan. Morgenavond om 20:00 uur kunnen we hem ophalen. Dus moeten we iets later eten dan anders. We moeten dus voor de zekerheid anders maar even een tafel bespreken. De vrouw van Minoan King herkende ons. Ze wist inderdaad ook nog dat we toen pech met die Suzuki Samurai (zie reisverslag 2003) gehad hadden. Maar al die oudere auto’s hebben ze nu weggedaan. Ze had voor ons ook nog uitgerekend hoeveel het zou schelen als we 5 dagen een Vitara zouden nemen en de andere 7 dagen een kleinere auto. Dat scheelde 70 euro. Maar voor die 70 euro rijden we liever in de Vitara. Zeker met die ritjes die wij altijd maken.
Op de terugweg hebben we even bij de sportwinkel gekeken. Daar hangt een uit-shirt van de Chicago Bulls. Jordon nummer 23. Maar deze bleek €64,00 te kosten. En daar moeten we toch even over nadenken. Bovendien is het maat M. Dus is het de vraag of hij past. Voorlopig blijft hij dus even hangen.
De rest van de dag hebben we rondgehangen bij het zwembad. In de schaduw, want René was erg verbrand gisteren. Deze keer ben ik niet degene die het eerste rood is. Om 16:30 uur zijn we terug naar de kamer gegaan. Nadat we even een uurtje geslapen hadden (het was heet vandaag, dus we waren loom), hebben we gedoucht. Daarna hebben we ons weer omgekleed voor het avondeten.
Ondanks dat de meeste tafels vol zaten in het restaurant, was het toch rustig. Of misschien is ontspannen een beter woord. Mensen hadden geen haast. Later hoorden we van Katerina dat Aristo geprobeerd had haar te bellen, om te zeggen dat ze wel thuis mocht blijven. Ze konden het wel aan met z’n vieren. Maar toen zat ze al op de scooter en hoorde ze de telefoon niet.
We hebben vandaag Lamchops, oftewel lamskoteletten (René) en Grandma’s recipe (ik) gegeten. We hadden weer een schoteltje Tatziki vooraf. Allebeide maaltijden waren behoorlijk vet, wat het vlees betreft. En ik had in ieder geval niet zo’n honger. Maar het was wel lekker. En dat is het belangrijkste. Toen we terug wilden naar het appartement vroeg Katerina of wij de longdrinkglazen wel mee wilden nemen. Deze waren op bij het appartement. Ook de Metaxa was op, dus ook daar moesten we een fles van meenemen. Geen probleem. Kleine moeite. Toen we daar weggingen zagen we mensen zitten, die naast mij gezeten hadden in het vliegtuig. Het is een ouder echtpaar en het was hun eerste keer op Kreta. Dus we hebben even gevraagd hoe het beviel. Ze vonden het geweldig. En best jammer dat ze vrijdag al weer teruggaan naar Nederland. Dus misschien dat ze nog wel een keertje weer naar Kreta gaan.
Toen we terug bij het appartement waren en de boodschappen afgegeven hadden, hebben we de film Tomb Raider 1 gekeken. En daarna een potje gepooled. Om iets voor 02:00 uur was iedereen naar bed en hebben we de boel afgesloten. Dan kon Katerina tenminste een uur eerder dan anders naar bed. Ze wil niet eerder naar bed toe dan dat de laatste gasten op bed liggen. Terwijl we al eens tegen haar gezegd hebben, dat het in Nederland vrij normaal is als de barman zegt dat er nog 1 rondje geschonken word en dat dan de bar dicht gaat. Maar dat wil ze niet. Klant is Koning. Maar dat neemt ze wel erg letterlijk. Maar nadat wij (Ron, René en ik) erg demonstratief de stoelen gingen rechtzetten en de boel gingen opruimen, begrepen de meeste gasten de hint en gingen ze naar boven. En toen alles aan kant was, zijn wijzelf ook lekker gaan slapen. Totaal stand van de gekko’s is trouwens nu 21 stuks.
Dinsdag 20 september 2005
Het weer: 34 graden en zonnig
Vanmorgen zijn we om 09:00 uur opgestaan. Ik was nog behoorlijk duf, dus ik heb niet gezwommen. Dat zwemmen kwam later vanzelf wel bij het zonnen. Dat hebben we namelijk de hele dag gedaan. Vanaf vanavond hebben we een auto, dus dan worden we wel actiever, maar nu nog even niet. Bovendien was het vandaag enorm warm. Morgen schijnt het koeler te worden. En dan zou er ook meer bewolking zijn. De hele middag hebben we gelezen en gezwommen en in de zon liggen bakken. En om 16:30 uur zijn we naar de kamer toe gegaan. Even lekker een uurtje plat. Daarna hebben we kalm aan gedaan en hebben we ons gedoucht en omgekleed. We kunnen de auto toch pas om 20:00 uur ophalen. We hadden bij het zwembad al een kleinigheid gegeten, dus we kunnen wel wat later eten. Om 19:15 uur zijn we die kant maar op gelopen. En ondanks dat we nog bij van allerlei winkels in de etalage gekeken hadden kwamen we veel te vroeg aan. Maar de vrouw van het verhuurbedrijf vond dat niet erg. Het invullen van de papieren duurt ook een poosje. Voordat ik het weer zou vergeten, heb ik haar eerst de groeten gedaan van John Grasso. Waarop ze zei dat dat een hele goeie vriend van haar was. En dat hij erg aardig was. Dat konden wij ook beamen. Na het invullen van de papieren en nog een poosje praten over van alles en nog wat, was de auto er inmiddels ook. Een witte, zonder reclame of zo er op. Lekker neutraal autootje. Volgens René reed hij erg lekker. Alleen mijn stoel is wat scheef, wat de rugleuning betreft. Maar we redden ons wel. We hebben de auto gelijk weer bij het appartement afgezet en zijn snel naar het restaurant gegaan. Daar waren we om 20:30 uur. Er waren nog twee tafeltjes vrij. Dus we konden nog kiezen. We kregen weer niet van de menukaart. Maar we kregen een dubbele mixgrill, plus halve kip en twee knoflookbroodjes. Veel te veel en er bleef dus ook genoeg over. Georgos heeft ook nog gezongen. En het restaurant zat zo vol dat mensen moesten wachten op een tafel. Ze haalden de bakjes voor het bestek en de olie/azijn setjes al bij andere tafels vandaan. Om 23:00 uur zijn we teruggelopen. Deze keer weer via de lange weg en we zagen 4 gekko’s. Niet zoveel als eergisteren. Het totaal is dus nu 25 stuks. Bij het appartement hebben we zoals gewoonlijk nog wat gedronken en gekletst en om 03:00 uur hebben we de bar afgesloten. Daarna zijn we lekker gaan slapen.
Woensdag 21 september 2005
Het weer: 30 graden en half bewolkt
Ondanks dat we vandaag met de auto op pad gaan, zijn we gewoon om 09:00 uur opgestaan. We gaan eerst gewoon ontbijten. Katerina was iets later, maar dat geeft niets. We hebben vakantie. Om 10:30 uur zaten we aan het ontbijt en daarna zijn we gelijk vertrokken met de auto.
Eerst zijn we naar Kournas gereden. Dus voorbij Rethymnon en dan voor Georgioupoli naar het zuiden. We reden eerst door het dorpje Kournas zelf en daar zagen we bordjes naar het meer van Kournas.
Het meer zelf is erg apart. Licht blauw met donker blauw. Je kon er ook met waterfietsen op rond peddelen, maar dat hebben we niet gedaan. 7 euro voor een uurtje. Later las ik op Internet dat hier ook schildpadden moeten zijn, maar een deel van het meer is afgesloten voor publiek. En aangezien wij geen schildpadden gezien hebben, neem ik aan dat ze aan die kant zaten. Na wat gedronken te hebben en na het kopen van een aardewerken asbak, zijn we met de auto teruggereden naar Kournas en vandaar via Patima naar Argiroupoli. De weg er naar toe was al erg mooi. De omgeving werd steeds groener en groener. Dus er zit hier beslist water. Op een gegeven ogenblik zag ik water langs de wanden sijpelen.
Dus wij gelijk vol op de rem. Bleek dat precies te zijn wat we van Georgos moesten bekijken. Dat was Argiroupoli. Via een trap kwam je bij een kapelletje in de rotswand en onder dat kapelletje ontspringt een bron die via allerlei watervalletjes zijn weg naar beneden vind. Schitterend!! Een dorpje is het niet echt. Wel diverse taverna’s. Nadat we een aantal foto’s gemaakt hadden, zijn we weer doorgereden naar Rethymnon.
Het duurde even voordat we de parkeerplaats waar we normaal onze auto neer zetten weer gevonden hadden. Het is voor een groot deel eenrichtingsverkeer. Dus rechtstreeks er heen rijden kan niet. Nadat we onze auto geparkeerd hadden, zijn we richting het oude centrum gelopen. Gelijk de eerste straat waar we liepen, werden we aangesproken door een Brits meisje met het verzoek een paar vragen te beantwoorden. En als beloning mochten we dan een envelop pakken. In mijn envelop zat een kaartje voor de Happy Train. Joepie ;-P. René had de hoofdprijs te pakken. Hij had een kaart met daarop een sleutel en die kon passen op een radio, een videorecorder en een reis. Maar dan moesten we wel even naar een bepaald hotel toe en daar rondkijken. Een taxi zou ons heen brengen en dan na die tijd weer terug bij de parkeerplaats afzetten. We hebben het hotel bekeken, maar het was niets voor ons. Te groot en luxe. De prijs die René gewonnen had bleek de reis te zijn. Maar daar zitten wel wat addertjes onder het gras. Zo moet je zelf de tickets betalen. En €50,00 per persoon voor een lidmaatschap van de keten waartoe dit hotel behoort. Maar dan ben je dus ook gelijk lid en dat willen we al helemaal niet. En je moest dan nog steeds zelf je eten en drinken zelf betalen. Zo kan ik ook wel een reis cadeau geven. Dus ik denk niet dat we er gebruik van maken. We werden aan het eind keurig weer bij de parkeerplaats afgezet. Omdat het toen inmiddels 16:30 uur geweest was en de terugweg zeker anderhalf uur duurt, zijn we maar terug gegaan. Dan komt Rethymnon maar een andere dag. Om 18:00 uur waren we in Malia.
René heeft toen nog een tukkie gedaan. Ik heb aan dit reisverslag gewerkt. Daarna gedoucht en omgekleed en naar het restaurant toe. René had Souvlaki en ik had Gemista. En in plaats van gewone wijn, heb ik Retzina genomen. Voor diegenen die dat niet kennen, dat is witte wijn waar een beetje hars door heen zit. Zeker met warm weer is dat erg lekker. Die in het restaurant was heerlijk. Als toetje heb ik nog Griekse yoghurt met honing genomen. Toen zat ik echt tot de rand toe vol. Het eten was zo vlot bezorgd vandaag, dat we om 20:00 uur al uitgegeten waren. Maar we zijn toen niet gelijk weggegaan. We hebben nog wat gedronken.
Om 21:45 zijn we toch echt teruggegaan naar het appartement. Er waren nu echt weinig gekko’s. Slechts 2 stuks. Dus het totaal zit nu op 27 stuks. Bij het appartement wat gedronken en geklets en Katerina vroeg nog hoe onze dag geweest was. Om 02:00 uur was iedereen naar bed toe en na het afsluiten van de bar zijn wij ook lekker gaan slapen.
Donderdag 22 september 2005
Het weer: 30 graden en half bewolkt
Toen we vanmorgen om 09:30 uur op stonden, was het half bewolkt. We hebben na onze vaste ochtendritueel, onze standaardontbijt genomen. Daarna hebben we de plattegrond erbij gepakt en gekeken waar we langs gaan vandaag. We gaan naar Kritsa. Dat ligt ten zuidwesten van Agios Nikolaos. Daar schijnt een kerk te zijn met hele oude en mooie fresco’s. Eenmaal in het dorp aangekomen, hebben we de auto ergens geparkeerd en zijn we op zoek gegaan naar het kerkje. Overigens hebben ze hier zo’n stuk of twintig kerkjes. De kerk met fresco’s hebben we niet gevonden, maar wel een andere mooie grote kerk. Het plaatsje zelf was ook erg mooi.
Een beetje zoals Oud Malia er eerder uitzag. We hebben ook een tafelkleed gekocht. Voor op een zespersoons tafel, zandkleurig met olijftakken erop geborduurd. Volgens die vrouw handgemaakt, ze liet wat draadjes zien van het garen. Maar ze verkochten dezelfde kleden overal. Ook in andere dorpen.
Vlakbij waar we de auto geparkeerd hadden, hadden we een bord gezien dat wees naar het Katharo Plateau .
En volgens de kaart kon je via die weg naar het Lasithi Plateau. Dat leek ons wel een mooie route en dat was het ook. Heel erg ruig en woest en we gingen niet om de bergen heen, maar er overheen. Fantastisch. Maar we hadden 1 probleem. De wijzer van de brandstoftank ging steeds verder naar beneden naar Empty en in dat soort gebieden heb je geen tankstation. En de weg werd steeds slechter en slechter. Op een gegeven ogenblik begonnen wij zelfs te twijfelen of de weg überhaupt wel verder ging. Dus bij een “taverna” de weg gevraagd. Met handen en voeten, want zo goed kan ik nog geen Grieks. Maar met de kaart in de aanslag kwamen we een eind. We zaten in Kopraki. Daar komt volgens mij geen toerist. Maar de weg was wel de juiste. We kregen van het oude vrouwtje een stuk oud brood mee. Zo hard dat je het bijna als moordwapen kunt gebruiken. Dat brood hebben we uiteindelijk aan een stel geiten gegeven. Maar het was wel lief van haar.
We zijn dus toch doorgereden over die slechte weg. Het was maar goed dat deze jeep 4×4 heeft. Die waren we ook nodig en de auto heeft ook goede gordels. Maar even zo goed, stuiter je dan door de auto. Alles zat onder het rode stof en hoe vaak ik ook een slok water nam, mijn mond bleef naar stof smaken. Eindelijk kregen we het Lasithi Plateau in zicht en met nog minder dan 10 liter in de tank kwamen we bij een tankstation aan. Wat was ik blij! Ik heb letterlijk de grond bij het station gekust. Via Krassi zijn we naar Malia gereden. Wat een avontuur. Wel mooi, maar de volgende keer graag met een volle tank. Er blijkt maar een klein tankje in te zitten en hij lust aardig wat. Om iets na 16:00 uur waren we terug. Eerst lekker een sinaasappelsapje gedronken. En daarna even plat. Om 18:00 uur weer in de benen en gedoucht en omgekleed. Dat was wel nodig.
’s Avonds in het restaurant hebben we erg gelachen met het eten. René had Gyros en ik had Chicken Souvlaki. Drie spiesen met vlees. Maar na twee zat ik echt vol. Ik kon de derde niet meer op. Vasili dacht dat ik hem niet op at, omdat hij vrij donker van kleur was. Maar ik zat gewoon vol. Maar ondertussen had hij op de grill al een nieuwe spies klaargemaakt en die kreeg ik erbij. Toen had ik ineens twee spiesen liggen, die ik niet meer op kreeg. Toen begon Georgos te vragen of er iets mis was, of ik het niet lekker vond. Dus moest ik uitleggen wat er gebeurd was. Georgos vroeg dat na bij Vasili. Dan was het geen probleem, Georgos at hem wel op. Dus telkens als hij langs liep, nam hij een hapje. Later deed hij de stukjes vlees op een apart schoteltje. Maar doordat hij twee keer had gezongen, was het helemaal koud geworden. Dus heb ik twee stukjes in kleine plakjes gedaan en gevoerd aan de kat naast me. Toen ik later naar de wc ging, vroeg Georgos aan René waar al dat vlees gebleven was. Kreeg ik weer een “standje” omdat ik het vlees aan een kat gegeven had. René kreeg later zijn Metaxa in een heel groot glas. Zo’n viskom. En er zat ook veel meer in. Dus het duurde even voordat hij die op had.
Om 22:45 uur zijn we teruggelopen. Deze keer zagen we zelfs maar 1 gekko, dus nu zit het totaal op 28 stuks. Bij het appartement hebben we nog wat gekletst en gedronken. En het was 03:00 uur toen we afsloten en naar bed toe gingen.
Vrijdag 23 september 2005
Het weer: 30 graden en half bewolkt
Vanmorgen zijn we er om normale tijd uitgegaan, 09:00 uur. Daarna hebben we ons weer gedoucht en aangekleed. Boven zee hing bewolking, maar verder niet veel. Beneden bij de bar hebben we ons ontbijt weer gehad. Een dubbele espresso, een nescafé, twee tosti’s en vers geperst sinaasappelsap.
En daarna hebben we de kaart maar eens bekeken. Vandaag willen we vanaf Malia via Sissi langs de kust richting Elouda zien te komen. De oude kaart zegt dat er een weg loopt, maar de nieuwe kaart zegt van niet. Dat word dus een kwestie van proberen. We zijn via Milatos, naar Tsambi, naar Agios Antonios, naar Anogia (andere als die waar we afgelopen winter geweest zijn) gereden. Daar hield de weg op, dus moesten we een stukje terug. We reden eerst weer terug richting Tsambi. Vlak voor Tsambi zagen we een bord op de grond liggen richting Xirolimni en die weg zijn we in gegaan. Nou maar hopen dat dit de weg is die dat bord ook bedoeld. Erg goed was de weg niet, maar zo slecht als gisteren ook niet. Wel weer erg mooi. We reden soms bijna bij mensen over het erf. En aan hun blikken te zien, kwamen ook hier nooit toeristen. Vlak voor Neapoli kwamen we weer in de bewoonde wereld. Daar zijn we verder gegaan over de oude weg richting Agios Nikolaos. We wilden toch nog steeds richting Elouda. En het was nog steeds vroeg. Bijna direct zagen we een weg naar Elouda. Die hebben we vervolgens genomen. Erg mooi en kronkelend.
In Elouda hebben we de auto vervolgens bij het strand neergezet. Daarna zijn we het dorp door gelopen. Leuke winkeltjes en kunst gezien, maar niets gekocht. Daarna hebben we even wat gegeten en gedronken. Crepes met fruit en een Fanta Lemon. En ik moest ook naar de wc. Toen ik dat in vloeiend Grieks vroeg, grinnikte het meisje wat en gaf antwoord in het Engels. Ze geloofde schijnbaar niet dat ik wat Grieks kon. Omdat er erg veel wespen op alle zoetigheid afkwam, hebben we gelijk betaald en zijn we daarna met de auto richting Agios Nikolaos gereden. Vlak voor Agios Nikolaos hebben we de oude weg richting Malia genomen.
We zijn bij het appartement bijna direct door naar de kamer gegaan. Tijdens ons tukkie heeft het even wat gesputterd, maar dat stelde niets voor. Het was over voordat je door had dat het begonnen was. Om 19:00 uur zijn we richting het restaurant gegaan.
Vanavond was Aristo er weer, dus alles verliep weer in Turbo-tempo. Ik heb Spaghetti Carbonara gehad en René had Meatballs. Daarna hebben we eerst nog een wijntje en bier genomen en daarna allebei een bananasplit. Vervolgens “Dio Ak Vak Parakalo” en er verschenen twee goeie koppen koffie. En toen ik vervolgens onze Koubare vroeg om een Metaxa 5 sterren en een ouzo vond hij dat ik hem Koubare noemde zo geweldig! “I like that!” en ik kreeg drie dikke zoenen op mijn wangen. Toen we naar huis toe wilden, vroeg Aristo of we mee wilden in de Lexus, want hij ging Rania en de kinderen terugbrengen. Dat was wel goed en het scheelt weer lopen. Die auto zit toch wel erg lekker. En ik vind hem ook erg mooi.
Bij de bar hebben we met Wil en Hennie afgesproken dat we zondag met mooi weer met z’n vieren naar Preveli gaan. Wij gaan er sowieso heen en zij wilden dat ook graag eens zien. En het is een heel aardig stel. René mag zondag voordat we vertrekken, zelfs een gebakken eitje met kaas komen halen. Om 03:00 uur hebben we de bar afgesloten en daarna zijn we rap naar bed gegaan.
Zaterdag 24 september 2005
Het weer: 30 graden, eerst zonnig en later meer bewolking
Vandaag om 09:00 uur opgestaan. Heerlijk geslapen, maar mijn arm doet steeds meer pijn. Chronische RSI. Eens in de zoveel tijd speelt het meer op dan anders en dat is dus nu. Ik kon nog bijna geen ketschup uit de fles krijgen. Maar ik kan er hier weinig aan doen. Na ons vaste ochtendritueel en ontbijt hebben we de spullen bij elkaar gezicht en zijn we vertrokken naar Rethymnon. Om 11:00 uur zaten we in de auto. Om 12:30 uur ongeveer waren we er.
Deze keer wisten we de parkeerplaats sneller te bereiken. Ook die lui van dat hotel stonden er weer, dus snel doorgelopen. Het oude centrum van Rethymnon blijft erg mooi, maar het is er zo druk dat je geen foto’s kunt maken. Ook komen er steeds meer winkeltjes met toeristische rommel. Maar zelfs dan is het mooi. Nadat we een poos rondgelopen hadden, hebben we bij de nieuwe haven ergens wat gegeten. Allebei een fruitsalade en een verse jus d’orange. Lekker. Daarna waren we vrij vlot uitgekeken en zijn we weer richting de auto gelopen. Om 14:15 uur zaten we weer in de auto. We besloten over de oude hoofdweg terug te gaan. Dat duurt wel veel langer, maar is ook veel mooier. Lekker kronkelige wegen en dwars door allerlei dorpjes heen. En de natuur is ook erg mooi. Die zal in mei veel mooier zijn. Sommige stukken waren nu erg droog. De helft van deze route hebben we ook in Januari gereden. Dat was toen vanaf de taverna met de olieperserij (zie verslag 2005-1). En we zijn daarom ook weer even gestopt bij die rare kuil met geiten. Alleen was daar nu geen geit te zien. Wel een paar langs de rand. En we hoorden wat gekakel. Zagen we ineens een stuk op vijf kwartels of patrijsjes. Mannetjes en vrouwtjes. Maar die waren zo verdwenen. Ik zag ook nog een paar mooie stenen liggen. Paars. Heel raar. Het leek wel of ze op elkaar gelijmd gezeten hadden, maar dat is niet zo. Dus twee stukjes meegenomen. Om iets na 17:00 uur waren we terug bij het appartement. Daar hebben we eerst wat gedronken en daarna zijn we even plat gegaan. Om 19:00 uur zijn we naar het restaurant gegaan. En niet veel later kwam Katerina samen met Irini ook aan. De hele avond kwam Irini langs voor knuffels, kusjes en even op schoot zitten. En omdat zij dat deed, kwamen de beide meiden van Aristo ook regelmatig langs. Wil heeft zelfs een foto gemaakt dat ze alledrie bij mij op schoot wilden klimmen. Ik voelde me net een klimrek. Ik heb vandaag een halve kip genomen en René lamskoteletten. En hij kreeg er zelfs extra van Vasili. Dus hij had vlees genoeg. Georgos heeft nog een poos gespeeld en na lang aandringen heeft Irini nog meegezongen. Om 21:45 uur zijn we teruggegaan via de korte route. Daar zitten geen gekko’s, maar wel winkels met wc-papier. Ook erg belangrijk. En we hebben ook een nieuwe fles zonnebrand gekocht. Factor 15 was bijna op. Daarna bij de bar gezeten, maar niet zo lang. We hebben met Wil en Hennie afgesproken dat we om 09:00 uur vertrekken. Dus om 01:00 uur zijn we naar bed gegaan.
Zondag 25 september 2005
Het weer:
Vanmorgen zijn we om 08:00 uur opgestaan. Na het douchen en aankleden zijn we naar nummer 304 gelopen. Dat is het appartement van Wil en Hennie. Hennie had ons allebei ontbijt beloofd. Ik kreeg een croissant, die was wel 3x de grootte van een croissant thuis. En René kreeg een bolletje (ook deze was behoorlijk groot) met gebakken ei, ham en kaas. Zelfs voor René, die erg dol is op eieren, was het zelfs te veel. Hij kreeg het niet op. Maar hij heeft z’n best gedaan.
De heren moesten na het ontbijt nog iets voor Georgos regelen en in de tussentijd hebben Hennie en ik gewacht bij de bar. Iets later was Katerina er ook, samen met Irini. Irini kon nu haar cadeautjes uitpakken. Die vielen erg in de smaak. Ze is dol op alles dat roze is en dingen voor in haar haar vind ze ook leuk. Ik heb ook nog even met haar een spelletje gedaan. In de tussentijd vertelde Reinier mij dat onze auto vloeistof lekte. Dat hadden we zelf ook gezien. Alleen was het nu erger. Later vertelde René dat het de radiator was en dat het water was. Nou, gezien de plas die eronder lag, zat er nu geen water meer in. Maar als de auto te heet word hebben we altijd nog ons drinkwater bij ons. We gaan nooit weg met de auto zonder water mee te nemen.
De heren kwamen iets over half 11 terug. En om 11:00 uur zaten we uiteindelijk in de auto richting Preveli. Wil en Hennie vonden de weg ernaartoe al erg mooi. Vlak voor Rethymnon zijn we even gestopt voor het benen strekken en een slok water. En in de kloof zijn we even gestopt voor foto’s. Die kloof blijft indrukwekkend. Maar hoe je ook probeert hem op de foto te zetten, in het echt is hij veel hoger en groter. Dat effect krijg je niet op de foto. Bij de oude Venetiaanse brug hebben we wat frisdrank gekocht bij de taverna en daar hebben we ook een plaspauze gehouden. Hele nette wc’s. Het is ook de laatste kans om naar de wc te kunnen voordat je bij Preveli bent. Daar zijn wel wc’s, maar dat stelt niet zoveel voor.
Daarna zijn we vertrokken via de slechte weg naar de baai naast Preveli. De weg was niet zo slecht meer als twee jaar geleden. Maar goed was hij ook niet. Het was een aardig gestuiter en het was erg stoffig! We vonden een mooi plekje voor de auto en vertrokken vervolgens te voet naar Preveli. Wil en Hennie vonden het erg mooi. En dat is het ook. De zee lijkt hier wel veel blauwer! Preveli zelf is behoorlijk ontdekt door de toeristen. Busladingen en boten vol worden er afgezet. Lekker rustig is het zeker niet meer. Maar zelfs dat doet niets af aan de schoonheid van dit stukje Kreta. René en ik hebben nog even gezwommen. Het water was ontzettend zout. Je zag het gewoon kringelen door het water. Maar echt koud was het niet, alleen wanneer de onderstroming onder je doorliep. Ik was mijn slippers vergeten, dus moesten we heen en terug over de hele hete, scherpe stenen en het hete strand. Snel doorlopen dus. We wilden ook even langs de rivier lopen, maar een reisleider ging ook net die kant op met 60 man of zo. Dus dan maar even bij de monding kijken.
Inmiddels was het bijna half vier geworden. De hoogste tijd om terug te gaan. Anders zijn we niet voor het donker thuis.
We zijn in 1x teruggereden. Er was ook aardig meer bewolking gekomen en het waaide ook meer. Hennie en ik hadden sowieso “last” van de wind. Wij zaten achterin en je kon echt elkaar niet verstaan. En ons haar ging alle kanten op. Tegen de tijd dat we terug waren bij het appartement hadden we allebei een bosje haar dat aanvoelde als stro. Hard en droog en het stond alle kanten op. Om 18:00 uur waren we weer terug. We hebben eerst maar wat drinken om al het stof van die stuiterweg mee weg te spoelen.
Daarna heeft René nog even z’n ogen dicht gehad en ben ik alvast lekker gaan douchen. Om 19:15 uur zijn we daarna rustig naar het restaurant gelopen. Ik heb weer Soutzoukakia genomen en René had karbonade. Ik had voor het eerst mijn bord leeg qua vlees. Vooraf hadden we een schoteltje Tatziki. En ik heb na het eten nog twee cocktails gehad. Eentje van het restaurant en eentje van onszelf. Meestal als je gewoon om een willekeurige cocktail vraagt, krijg je op “Sex on the Beach” of “Sex on the Floor”. Alleen de kleur is volgens mij anders. Maar het smaakt altijd wel goed.
Om 21:45 uur liepen we terug en onderweg telden we 3 gekko’s. We zitten nu dus op 31 stuks in totaal. Bij de bar hebben we nog wat gedronken en omdat we allebei behoorlijk moe waren, zijn we “vroeg” naar bed gegaan, 0:45 uur ongeveer.
Maandag 26 september 2005
Het weer: 28 graden en zonnig
Vanmorgen hebben we lekker uitgeslapen. Vlak voor 10:00 uur zijn we opgestaan. Om 11:00 uur waren we beneden bij de bar om te ontbijten. Een collegaatje van Katerina was er ook. Ze moeten vandaag het rooster voor school klaar zien te krijgen. Maar dat is bijna onmogelijk. Ze willen niet alleen rekening houden met waar de kinderen vandaan komen, maar ook met alle tennis-, ballet-, en weet ik veel wat voor lessen. Dat gaat ze nooit lukken. Ze hebben meer dan 300 leerlingen. En maar 5 onderwijzers.
Tijdens ons ontbijt vertelde Hennie dat het vannacht behoorlijk geregend had. Zij hadden daar ook niets van mee gekregen, maar hun buren wel. Na het ontbijt zijn we naar de SPAR gegaan. Metaxa en sigaretten halen. We hebben nu de auto nog en lopend is dat niet te doen. Daarna hebben we dan eindelijk die Nestle Frapee beker van John Grasso (www.grassoft.nl) naar Ruud Jongeneeltje gebracht. John zit bij mij in de klas van Griekse les en houd ook een reisverslagsite bij. Ruud was er zelf niet, die was aan het werk. Dus het schema dat ik van John gekregen had met wanneer hij wel en niet thuis zou zijn klopte niet. Maar dat geeft niet. De beker is op de plek van bestemming en daar ging het om. Na het afleveren en het terugbrengen van onze eigen boodschappen zijn we bij het zwembad gaan liggen. Ik krijg al een kleurtje, maar ik doe rustig aan. Een hoge beschermingsfactor en regelmatig in de schaduw. René doet net als anders. Vol in de zon en weinig smeren. Hij is nu al twee keer verbrand en begint ook al enorm te vervellen. Dus blijkbaar draaien we de rollen om deze vakantie.
Om 16:30 uur zijn we naar de kamer gegaan. Larissa was nog niet geweest en toen ze op het balkon naast ons bezig was, zei ik tegen haar dat ze best die van ons mocht doen, dat wij dan wel op het balkon bleven. Maar dat wou / durfde ze niet. “Avrio” zei ze, oftewel morgen. Maar later, terwijl we op bed lagen te lezen, hoorde ik haar toch snel binnen komen. “Sorry, sorry, sorry”, daarna een boel Grieks. Snel de prullebakken leeghalen en weg was ze weer. Ik heb meerdere keren gezegd: “No problem”. Ik hoop dat ze het begrepen heeft. Ik had geen zin om te gaan slapen, dus heb ik de was maar weggewerkt.
Om 18:00 uur heb ik René gewekt en hebben we ons opgeknapt en omgekleed. Het was aardig druk in het restaurant en we zaten een beetje in een hoekje. Georgos vertelde gelijk dat hun moeder uit het ziekenhuis was en dat hij vanavond aan die oude fles wiskey bij het appartement wou begingen. Maar hij had al zoveel raki en cola-wiskey gehad aan het einde van de avond dat dat er niet van gekomen is. Iedereen liep te stralen in de taverna. Ze waren allemaal ontzettend blij.
René had vanavond lamskoteletten en ik had Gemista. Als toetje heb ik nog Baklava met ijs genomen en René een coupe ijs. Georgos heeft ook nog een poos gespeeld en er zijn zelfs borden gesneuveld. Er waren ook vier slovenen. Van een motorclub. Aardige jongens. Wel een beetje vreemd. Die gingen dansend door het restaurant. En konden geen genoeg krijgen van de muziek van Georgos. Aan het begin van de avond hadden ze een fles Raki op tafel gekregen en aan het einde van de avond was deze leeg! Ze vonden het spul niet eens zo heel sterk!
Later bij de bar wat gedronken en gekletst, onder andere aan het einde van de avond met Ron. Omdat we vanavond via de korte weg gegaan zijn, vielen er geen gekko’s te tellen. Wij zijn om 02:30 uur naar bed gegaan.
Dinsdag 27 september 2005
Het weer: 28 graden en half bewolkt
Vanmorgen hebben we weer uitgeslapen tot 10:00 uur. We wilden toch niet ver weg met de auto. Na ons ochtendritueel en het ontbijt zijn we vertrokken. Eerst zijn we met de auto naar Mochos, via de oude weg naar het Lasithi plateau gereden. Bovenop bij de bergpas staat een schattig kerkje dat uitkijkt op Malia.
Als ’s avonds de zon onder gaat weerkaatst dit kerkje het langst het zonlicht. Dat is altijd een erg mooi gezicht.
Daar zijn we dus even gestopt voor foto’s. En tijdens het fotograferen zag ik dat we tussen de wilde cyclamen in stonden. Dus die heb ik ook even op de foto gezet. Daarna hebben we onze weg vervolgd richting Kastelli. soms rij je door hele smalle stukken heen, met bergwanden aan beide kanten en soms rij je zo ineens op een heel vlak stuk. Na Kastelli zijn we richting Peza gegaan. Onderweg kwamen een oud aquaduct tegen. Maar omdat de weg vrij smal was en er geen parkeerhaventjes aanwezig zijn, konden we niet stoppen om een foto te maken. Peza zelf ligt midden in een wijngebied. En ze waren ook bezig met de druiventrossen te oogsten. Sommige zullen inderdaad gebruikt worden voor de wijn en andere worden Sultanarozijnen. Na Peza zijn de richting Knossos gereden. Daar was het zo druk, ongeveer 15 bussen, dat we snel zijn doorgereden naar Heraklion. We konden vanaf Knossos niet naar de hoofdweg toe. Ze zijn daar al tijden met de weg bezig. We kwamen dwars door het centrum heen. En gelukkig beginnen we daar nu ook een beetje de weg te kennen. Dus na een paar keer rechtsaf geslagen te zijn, kwamen we op de weg richting het vliegveld. En vanaf daar kun je zo de hoofdweg weer op.
Om 14:30 uur waren we terug bij het appartement. Ik heb snel mijn bikini aangetrokken en daarna hebben we nog tot iets over vieren bij het zwembad gelegen. Ik heb nog gezwommen, maar er stond veel wind, waardoor het erg koud aanvoelde als je boven water kwam. Niet echt lekker meer. Om 16:30 uur zijn we naar de kamer gegaan en hebben we even geslapen. Je word best lui van weinig doen en ik slaap hier als een os.
Na het douchen en aankleden was het al 19:00 uur geweest, dus zijn we rap naar het restaurant gegaan. Ik wou onderweg nog twee bananen halen, voor de bananasplit vanavond. Zelf hebben ze die zelden. Ze maken de bananasplit met aardbeien of ander fruit, maar zelden met bananen. En omdat we een geintje met Georgos wilden halen, wilden we een bananasplit bestellen en dan onze eigen bananen aan hem geven. Maar we hebben geen bananen gekocht, want Reinier kwam langs met de auto en bood ons een lift aan.
Later kwamen Wil en Hennie in het restaurant naar ons toe en die hadden voor de zekerheid maar twee bananen meegenomen. René had vanavond Meatballs en ik weer Soutzoukakia. Dat blijft erg lekker en die portie is niet zo groot. Na nog wat gedronken te hebben, zei ik tegen Georgos dat we twee bananasplits wilden hebben. En dat we zelf de bananen maar mee genomen hadden. Hij keek eerst wat raar maar kon er wel om lachen. Iets later kwam hij terug met de bananen en deelde ons mee dat ze net vandaag 25 kilo binnen hadden gekregen. Truc mislukt, maar wel we krijgen wel een bananasplit met bananen.
Om 23:00 uur gingen we terug naar huis. Onderweg hebben we 4 gekko’s geteld dus de stand is nu 35 stuks in totaal. We hebben nog een poosje aan de bar gezeten en om 02:30 uur zijn we gaan slapen.
Woensdag 28 september 2005
Het weer: 28 graden en half bewolkt
Vanmorgen zijn we om 09:00 uur opgestaan. Na ons vaste ritueel, bleek Katerina niet beneden bij de bar te zijn, maar Georgos. Toen we onze bestelling doorgaven, was hij even stil en vroeg het toen nog eens. Toen hebben we het maar stukje voor stukje herhaalt. Twee keer sinaasappelsap. Twee tosti’s, waarvan 1 met ham en kaas en de ander alleen met kaas. Eén dubbele espresso en een Nescafe. Terwijl hij nog bezig was met de tosti’s, kwam Katerina er ook aan en hij liet ook gelijk alles liggen. Niets voor hem, al die drukte ’s morgens. Geef hem maar een beker Frappee. René heeft nog even gekeken naar de adapter van de laptop van Ron. Hij had problemen met het laden. Maar de adapter doet het echt niet meer.
Daarna heb ik René laten zien naar welk klooster ik nou zo graag wou. Het klooster van Arkadi. Heel veel informatie over dit soort plaatsen vind je op http://www.kreta.nl/. Maar René had eigenlijk niet zoveel zin om weer zolang in de auto te zitten. Slecht voor z’n rug. Maar Georgos keek over onze schouders mee en zei dat we daar echt heen moesten. Dat dat echt een heel mooi klooster was.
Dus uiteindelijk besloten we om toch die kant op te gaan. Oftewel we reden weer naar Rethymnon en dan 23 kilometer naar het zuidoosten. Het duurde even voor we bij Rethymnon de juiste afslag hadden, zodat we aan de juiste kant van de hoofdweg kwamen. Daarna was het een kwestie van de borden naar Arkadi volgen. Het klooster zelf ligt bovenop een heuvel. Het is ommuurd. In 1866 is het aangevallen door de Turken en uiteindelijk in brand gestoken. Maar vlak daarvoor hebben de Grieken, die zich verschanst hadden in de munitiekamer, zich opgeblazen. Beter de eer aan jezelf te houden, dan vermoord te worden door de Turken. Halverwege ons bezoek aan het klooster, deed de digitale camera het ineens niet meer. Het maakte niet uit welke batterijen we er in stopten, de lens wou niet meer in en er brandde geen enkel lampje meer. Dat was dus echt balen! René had de analoge camera wel mee, dus die heeft daarna maar zoveel mogelijk foto’s gemaakt.
Maar toen hij zijn rolletje vol had en de camera aangaf dat het rolletje teruggespoeld was, bleek dit bij het openen van het toestel niet zo te wezen. Dus de laatste foto’s zullen overbelicht zijn. Nou ja, een reden te meer om er nog een keer naar toe te gaan. Bovendien stond het kerkje binnen de kloostermuren zelf in de steigers. Misschien dat die de volgende keer ook beter te zien is.
Op de terugweg hebben we een andere route genomen. Ten zuiden van de oude hoofdweg loopt nog een weg. Maar dan moet je wel zelf de afslagen goed in de gaten houden. Deze weg loopt via Zoniana en Anogia. Dwars door “Devils Triangle” heen, maar we hebben geen canabis gezien. En ook geen mannen met wapens. Nou ja, een jochie met een speelgoedpistool. Maar dat telt niet. Wel zagen we vrij jonge jongens in de nieuwste types van de duurste auto’s rijden. BMW 4×4, dat soort auto’s. Echt van die modellen dat je gewoon weet dat je die op die leeftijd nog niet kan betalen. Tenminste niet als je gewoon keurig werk doet.
Om 17:00 uur waren we weer terug in Malia. Na een Fanta Lemon gedronken te hebben bij de bar, hebben we gelijk boven op de kamer de digitale camera nog een keer geprobeerd. Maar ook toen deed hij niets. Dus doen we nu eerst een setje batterijen aan de lading en kijken we wat hij morgen doet met volle batterijen. René heeft daarna nog even geslapen, maar ik niet, ik baalde teveel van de camera. Straks doet hij het helemaal niet meer en dan zit je de rest van de vakantie gelijk. Om 19:00 uur zijn we naar beneden gegaan. René heeft nog even op Internet gekeken of daar ook iets over de storing van de camera stond. Maar dat was niet zo. Daarna zijn we naar het restaurant gelopen.
In het restaurant was 1 lange tafel voor 18 personen gemaakt. Die bleek voor die Sloveense motorclub te zijn. Die kwam met 20 mannen, nou ja 1 meisje was er ook bij). Wij hadden vanavond Soutzoukakia (René) en Papoutsakia (ik), dat lijkt op Mousaka. De motorclub was ook deze keer best netjes en aardig. Toen Georgos begon te spelen, werden ze wat wilder, maar ook dat viel mee. Eentje van hun heeft nog gespeeld met Georgos. Het werd weer één dolle boel. Om 22:30 uur zijn wij uiteindelijk terug gegaan en later hoorden we van andere gasten dat het feest nog een poosje doorgegaan was. Onderweg hebben we weer gekko’s geteld en we kwamen er 6 tegen. Dus de totaal stand is nu 41 stuks.
Bij de bar nog wat gedronken, totdat Wil en Hennie kwamen. Wil had onderweg een straathond willen aaien en die had hem in z’n arm gebeten. Hij wou niet naar de dokter voor een tetanusspuit, maar na enig aandringen is hij toch samen met René die kant opgelopen. Ze hadden de spuit alleen niet op voorraad, dus moeten ze morgen eerst naar de apotheek en dan rond 10:00 uur naar het medisch centrum. Na nog wat gekletst en gedronken te hebben zijn we om 02:30 uur naar bed gegaan.
Donderdag 29 september 2005
Het weer: 28 graden, eerst zonnig en later iets meer bewolking
Vanmorgen zijn we op 09:00 uur opgestaan. Om iets voor 10:00 uur waren we beneden. René is daarna eerst met Wil naar de apotheek gegaan en daarna met de tetanusspuit naar de medische post. Daar was nu zelfs een Nederlands sprekende verpleegkundige. Zij heeft Wil de injectie gegeven plus tabletten die hij nu een paar keer moet slikken. Een wijze maar dure les dat je hier straathonden niet kan aaien. Zodra de heren terug waren, hebben we een ontbijtje bij de bar genomen.
Vandaag hadden we weinig zin in autorijden, dus hebben we lekker bij het zwembad liggen zonnen. Dat vinden we ook heerlijk. We mogen dan wel niet echt strandmensen zijn, maar zo lekker bij het zwembad hangen vinden we af en toe wel lekker. En je krijgt ook geen zand bij je zwemkleding in. En we houden allebei enorm van lezen. We hadden sowieso vandaag geen haast, want we gaan vanavond met Wil en Hennie samen eten. Het is hun laatste avond. En we hebben om 19:45 uur afgesproken. Dus na het zonnen, zijn we zelfs nog een paar uurtjes plat gegaan. Over luiervakantie gesproken.
Om 18:30 uur zijn we opgestaan en hebben we ons opgeknapt. Toen we in het restaurant kwamen, hadden we een mooi plekje. We waren al druk in de menukaart aan het bladeren toen Georgos zei dat hij wat zou regelen. Hij krabbelde snel wat op en verdween richting keuken. Later kwam hij terug met twee grote schalen vol met eten. Veel te veel natuurlijk. Daar kon je makkelijk met acht mensen van eten. Dat kregen we echt niet op, dus we hebben gegeten tot we vol zaten (of zelfs te vol) en uiteindelijk schoof Georgos zelfs aan en begon hij mee te eten. Toen schoot het wel op. Eén schaal was nagenoeg leeg. Georgos denkt volgens mij dat we uitgehongerd zijn als we hier met het vliegtuig aankomen. Maar het was erg lekker. Er lag Mousaka, meatballs, Soutzoukakia, Gyros, Varkenslapjes, Kip, Griekse aardappels, rijst, Tatziki en wat rauwkost op.
Om 23:00 uur hielden we het voor gezien in het restaurant en zijn we via de korte route teruggelopen. De beide heren wilden nog even poolen bij de bar, maar hoewel de pooltafel wel kuren had gehad, deed hij het nu echt niet meer. Het biljart werd helemaal uit elkaar gehaald, maar ook dat hielp niet. Wel interessant om te zien hoe een pooltafel er van binnen uit ziet. Hoewel je een tafel zo nooit in Nederland aan zult treffen. Geen leistenen en dergelijke. Niets om te tafel in balans te houden. Maar vandaag kon er dus niet meer gepooled worden.
Morgen gaan er veel vaste gasten weg. Jos & Gonnie, Aad & Hennie, Wil & Hennie en Tilly & Reinier. Dus vanavond werd een dolle boel. Reinier en Aad liepen tegen elkaar geintjes te maken over Limburg en Rotterdam. En over voetballen en dergelijke. Tilly had een voetbalshirt aangetrokken van Engeland. En er werden ook moppen getapt. Georgos begreep niet alle humor. En hij dacht zelfs even dan Aad en Reinier ruzie hadden. Dus we hebben maar even uitgelegd dat ze gewoon aan het ouwehoeren waren en dat alles nog steeds koek en ei was.
We hebben dus ontzettend gelachen en ondanks dat sommigen morgen al om 07:30 uur opgehaald worden, werd het toch nog 02:30 uur voordat we naar bed gingen.
Vrijdag 30 september 2005
Het weer: 28 graden en half bewolkt
Vanmorgen zijn we om 09:30 uur opgestaan. Om 07:00 uur op staan om de gasten uit te zwaaien, ging ons iets te ver. Na onze koffie en jus d’orange (deze keer geen tosti’s) zijn we in de auto gestapt. We gaan geen lange rit maken vandaag. We zijn via oud Malia naar Krassi gereden. Het was al behoorlijk druk bij de grote oude plataan. Maar daar gingen we vandaag toch niet naar kijken. Wij reden verder naar het Lasithi Plateau, richting Tzermiado. Iets na Tzermiado is een afslag naar Agios Nikolaos en Neapoli. Die weg zijn we ingeslagen. Het bleek dat dit dezelfde weg was waar we op uit kwamen toen we vanaf Kritsa naar het plateau kwamen rijden. Maar deze keer reden we de andere kant op. De weg zelf was erg mooi. Lekker kronkelig en dwars door kleine dorpjes heen. Daar verkochten ze honing, kruiden, raki en fruit langs de weg. We zagen ook een mannetje langs de weg die houten lepels aan het maken was. En de rotswanden hadden hele mooie diep paarse banen er door lopen.
We waren alleen niet de enige auto op deze route. Het was druk met toeristen. Sommigen reden zo voorzichtig en de sliert met auto’s werd steeds langer. Maar René wist iedereen in te halen en op een gegeven ogenblik gingen wij linksaf naar Neapoli en de rest naar Agios Nikolaos. Eenmaal in Neapoli wilden we nog niet terug naar Malia. Het was nog vroeg. Dus na een blik op de kaart zijn we naar de archeologische plek Dreros gegaan. het terrein van Dreros was helemaal afgezet met een groot hek. Op een kleine parkeerplaats konden we de auto kwijt. Daarna een hekje door en via een pad dat bestond uit treden en vlakke stenen klommen we naar boven. Rondom ons heen zagen we restanten van huizen. En hele oude eiken.
Hele rare eiken overigens. Het blad was heel klein, de takken zaten vol met doornen en de doppen van de eikels hadden ook stekels. Ik heb er een paar meegenomen. Helemaal boven op de top van de heuvel stond een kerkje. De bel hing in de boom.
Daar hebben we even genoten van het uitzicht en ook even foto’s genomen van de ruines. René probeerde beneden in “het dorpje” nog een gebouwtje in te komen. Maar dat zat op slot. Later las ik op Internet dat in dit gebouwtje een tempel van Apollo te bezichtigen was. Maar die konden wij dus niet bekijken. Maar Dreros is een bijzondere plaats.
Toen we later terug waren in Malia en Katerina vertelden, waar we geweest waren, zei ze dat ze nog nooit eerder gehoord had dat mensen daar naar toe geweest waren. En de eikels had ze ook nog nooit eerder gezien.
Na een tukkie gedaan te hebben en gedoucht en omgekleed te zijn, hebben we om 18:30 uur een aantal gasten uitgezwaaid. En daarna zijn we naar het restaurant gegaan. René had vandaag Kapama (grote stukken vlees in een tomatensaus) en ik had verse Gemista. René vond het vlees niet zo geweldig. Sommige stukken waren erg vet. Andere juist weer te droog. Na het eten begon Georgos te spelen en werd er nog gezongen door “Pavaroti” en later ook even door Eddy. Degene die we Pavaroti noemen is een Duitser die licht verstandelijk gehandicapt is. En hij denkt dat hij een hele goede operazanger is. Hij kent eigenlijk maar 2 zinnen van een Russisch lied en dat is het.
Georgos kreeg de smaakt te pakken en deed de truc met het bierflesje en het gevulde glas water weer. Hij zet dan bovenop een tafel een leeg flesje bier, daar bovenop zet hij dan een gevuld whiskyglas met bijvoorbeeld wijn op. En daar moet je dan bovenop gaan staan. De beide broers houden je dan in evenwicht en zij dragen het meeste gewicht, doordat ze je optillen. En dan blijft alles heel. En degene die er dan op gestaan heeft mag het glas dan leegdrinken. Geweldig! Om 22:45 uur zijn we weer via de korte weg teruggegaan, want ik moest ineens nodig naar het toilet. Om ongeveer 01:00 uur lagen we op bed.
Zaterdag 1 oktober 2005
Het weer: 31 graden en half bewolkt
Vanmorgen zijn we om 09:00 uur opgestaan. Na een kop koffie en sinaasappelsap zijn we in de auto gestapt naar Heraklion toe. Gisteren hebben we aan Katerina gevraagd waar de zigeunermarkt was en haar routebeschrijving klopte exact. Als je vanaf vliegveld naar het centrum rijd, krijg je een kruising met een Mc Drive op de hoek. Daar moet je linksaf. Daarna bij de tweede verkeerslichten weer linksaf slaan. Je ziet dan de zigeunermarkt recht voor je. De auto kun je dan kwijt in één van de zijstraten.
Terwijl we in de auto zaten draaide de wind ineens naar Zuid en het ging steeds harder waaien. Nadat we de markt gevonden hadden, hebben we een mooi plaatsje voor de auto gezocht. In één van de zijstraten vonden we inderdaad een plaatsje. Het begon ondertussen steeds harder te waaien. We liepen op een gegeven ogenblik over de zigeunermarkt en door een rukwind vloog een kraam helemaal omver. Toen hielden wij het maar voor gezien. Ze hadden deze keer geen “leren” jasjes, dus ik had toch al “pech”.
Toen we vervolgens richting centrum reden begon het zelfs te sputteren. Maar echt een bui was het niet te noemen. Het duurde even voordat we de juiste weg weer gevonden hadden. Bij de oude haven vonden we een parkeerterrein met bewaking. Daar hebben we de auto neergezet. Voor ongeveer 2 euro konden we de auto daar drie uur laten staan.
Eenmaal in de stad was het weer droog en warm. Zelfs benauwt. We hebben de Loggia (Cityhall) waar we afgelopen winter getrouwd zijn, deze keer goed op de foto gezet.
Deze keer stonden er geen kapstokken op rare plaatsen. Alleen zat alles nu onder de duivenpoep. Maar de foto’s zijn best mooi geworden. Vooral de rand met kleine afbeeldingen staat er mooi op.
Daarna hebben we wat gewinkelt. We hebben nog in een paar platenwinkels gekeken naar cd’s van de Simple Minds voor Wim. Maar we hebben er geen eentje gevonden die hij nog niet had. We vonden wel het fotoboek van George Meis (http://www.meisstudio.gr). Een bekend fotograaf die schitterende foto’s van Kreta gemaakt heeft. Een boel van zijn foto’s zijn 360 graden panorama foto’s. Ik had al eens op internet gekeken wat het boek kostte en hier was het veel goedkoper. Nog steeds niet goedkoop, maar af en toe moet dat kunnen. Het scheelde ongeveer de helft. Na het winkelen hebben we ergens een broodje Gyros gegeten. Niet echt fantastisch en veel te groot voor mij. Het was meer een soort shoarmabroodje, dat ze vol gegooid hadden met vlees, mayonaise en daar bovenop nog eens een stapel patat. Maar ach er zit weer wat in de maag.
Daarna zijn we teruggereden naar Malia. Het waaide nu echt hard en omdat de jeep half open is, moest René echt moeite doen om de auto op de juiste helft van de weg te houden. Nadat we een tukkie gedaan hadden en onszelf wat opgeknapt hadden, zijn we om 19:00 uur naar het restaurant gegaan. Het was nu helemaal bewolkt en er hingen hele dreigende luchten. Binnen in het restaurant zat alles al vol, dus gingen we aan een tafeltje zitten dat half binnen, half buiten was. Georgos zei dat het droog zou blijven, maar de lucht was wel erg donker. In Nederland zou je met een dergelijke lucht allang je wasgoed naar binnen gehaald hebben. En halverwege het eten begon het inderdaad te druppen. We hebben de tafel verder naar binnen geschoven en toen zaten we wel droog. We hadden samen een grote schaal spaghetti carbonara. Na het eten barste de bui echt los. Het hoosde! Iedereen ging naar binnen, alle tafelkleden en kussentjes werden snel naar binnen gehaald Georgos is maar muziek gaan maken om de stemming er in te houden en de drank vloeide goed. Je moet toch iets doen om het de mensen naar de zin te maken. Aan het eind van de avond had ik net 1 ouzo te veel op. En ondanks al het water dat ik later gedronken heb bij het appartement, had ik aan het einde van de dag toch hoofdpijn. Bij de bar hebben we nog een poos gekletst en om 01:30 uur zijn we naar bed gegaan.
Zondag 2 oktober 2005
Het weer: 26 graden en half bewolkt met een paar druppels regen
Vannacht werd ik wakker en ik wist gelijk dat het mis was. Ik was zo beroerd. Een combinatie van 1 ouzo teveel, de warme wind uit het zuiden, de schommelingen in de luchtdruk en het broodje in Heraklion. Na een innige omhelzing van de wc-pot (ik zal je de verdere details besparen) ben ik weer naar bed gegaan. Om 09:00 uur zouden we eruit gaan, want we wilden naar Matala toe. Maar ik heb René wakker gemaakt en uitgelegd dat ik me niet fit voelde. Dus we zijn allebei nog een uur blijven liggen. Daarna is René eruit gegaan en hij heeft voor mij een kop thee bij Katerina gehaald. Die had gisteren wel gezien dat ik een ouzo te veel gehad had. Hi hi hi. Nadat ik mijn thee op had en een paar biscuitjes gegeten had voelde ik me wel iets beter. Ik heb me gedoucht en ben daarna naar beneden gegaan. René was ondertussen op pad met Georgos en zou er zo weer zijn. Ik heb in de tussentijd met Katerina gekletst en nog een kop thee gedronken.
Nadat de mannen weer terug waren, zijn René en ik een stukje gaan wandelen. Het weer was niet erg zonnig en wij vonden het zelfs “koud”. Je went toch erg snel aan de temperatuur hier. En zeker als er dan meer wind is, kan het best koud aan voelen. We zijn naar het kerkje bij de haven gelopen en vandaar langs het strand naar het “complex in wording”. Het staat al jaren zo en ik denk niet dat het ooit af komt. Ooit is er iemand op het idee gekomen daar een hotel of appartementencomplex te bouwen. Maar vrij vlot daarna was het geld denk ik op. Nu staat er alleen het betonnen skelet. Onderweg terug naar het appartement hebben we een pak sap gekocht. René bleek ook niet echt fit te zijn en het was weer niet echt zwembad weer. Dus zijn we lekker op de kamer gaan luieren. We hebben zelfs nog 3 uur geslapen. Na het slapen voelde ik me wel weer goed, alleen vertrouwde ik mijn maag nog niet zo. Om half 6 zijn we weer opgestaan. Douchen hoefde deze keer niet. We hadden niet gezwommen, dus geen chloorgeur en zo. En het was ook niet zo warm dat we enorm gezweet hadden. Dat kwam ook mooi uit, want we moeten de auto terugbrengen.
De auto moest om 19:00 uur weer teruggebracht zijn. Vanaf het verhuurbedrijf zijn we rechtstreeks naar het restaurant gelopen. Onderweg begon het weer te druppen, maar dat bleek later nog niets te zijn met wat Katerina tijdens het rijden op de scooter over zich heen gekregen had. Deze keer hadden we gelijk een plekje binnen. En Katerina bleek al tegen Georgos gezegd te hebben dat ik niet zo fit was. Eddy keek even vreemd toen ik alleen water bestelde en niet ook nog eens een glas Retzina. Maar hij hoorde later van Katerina wel waarom. Omdat mijn maag nog steeds wat gammel was, regelde ik met Georgos een ½ kipsouvlaki en alleen wat rijst. Geen vet en andere zware kost. René nam meatballs. Ook niet zo vet. René nam later wat koffie en ook Metaxa. Ik nam thee en daarna braaf Fanta Lemon. Geen alcohol voor mij vandaag. Morgen maar weer. Georgos heeft de laatste tijd schijnbaar zin in spelen, want ook vanavond was het weer raak. En later begon ook Eddy te zingen. Hoe vaker hij dat doet, hoe minder verlegen hij word. Dat is wel goed voor hem. Om 22:40 uur zijn we teruggelopen via de lange weg. En hoewel het weer niet erg warm was, hebben we in totaal toch 5 gekko’s geteld. De totaal stand is nu 46 stuks. René denkt dat we er deze keer zoveel zien in de vakantie, omdat dit jonkies zijn. Volwassen exemplaren zijn twee keer zo groot. En die zijn veel schuwer. Die zie je nauwelijks. Maar deze blijven soms rustig op de muur zitten.
Bij de bar hebben we nog wat gedronken (ik fris) en nog geklets. De meeste ouderen gingen vlot naar bed. De drie jongere koppels (inclusief onszelf) bleven langer en zo werd het uiteindelijk toch 02:45 uur voordat we op bed lagen.
Maandag 3 oktober 2005
Het weer: 28 graden en half bewolkt
Vanmorgen om 09:00 uur opgestaan. Na het douchen hebben we allebei onze zwemkleding gelijk maar aangetrokken. We hebben sowieso de auto niet meer, en we willen wel een beetje bruin terug komen. Dus vandaag in ieder geval luieren bij het zwembad. We hadden nog steeds geen zin in tosti’s, dus hebben we een soort van Grieks ontbijt genomen. Oftewel koffie en sinaasappelsap. Het sap is dan extra. Grieken nemen meestal alleen maar koffie. Het was eerst behoorlijk bewolkt, maar tegen de tijd dat we bij het zwembad wilden liggen was het zonnig genoeg. Ik heb mijn reisverslag weer bijgewerkt, waarvan je het resultaat inmiddels al gelezen hebt. En verder hebben we vooral gelezen. René is maar begonnen aan de boekenverzameling van Ron. Ik heb nog 1 boek, de dikste, waar ik in bezig ben. Om 16:00 uur waren we al aardig bezig te verbranden, dus zijn we naar boven gegaan. Eerst nog wat gelezen en daarna wat geslapen. Om 18:00 uur zijn we weer opgestaan en om ongeveer 19:00 uur waren we beneden. Daar hebben we nog een Fanta Lemon gedronken en toen zijn we naar het restaurant gelopen.
We waren één van de eersten in het restaurant. René had gisteren tegen Georgos gezegd dat mensen hadden lopen klagen over het vlees. Daar hadden we het een keer met andere gasten over gehad bij het appartement. Die mensen waren al een paar keer naar andere restaurants geweest. En ook René had een aantal keren vlees gehad had dat veel te droog was. Dus René had Georgos gevraagd of dat misschien kwam door een andere slager? Georgos was blij dat we het zeiden, want dat had nog niemand gedaan. En als ze niet weten dat er een probleem is, kunnen ze dat ook niet verhelpen. Ze hadden vandaag met de hele ploeg van het restaurant overleg gehad. Omdat onze buurtjes bij het appartement geen droog vlees hadden gehad, hebben ze naar de tijdstippen gekeken. Toen wisten ze direct hoe het kwam. Vasili staat normaal aan de grill, maar als het druk is of er is weinig personeel dan word hij steeds bij de grill weggetrokken. Daardoor blijft vlees dus langer liggen. Nu ze wisten wat het probleem was, zouden ze proberen of ze Vasili bij de grill konden houden. René moest een mix grill proberen om te kijken of die dan goed was. En dat was ook zo. Het vlees was precies goed. Gaar, mals en absoluut niet droog. Ik nam Stifado, Griekse Hachee. Georgos vroeg hoe die was en ik zei dat ik nog maar net begonnen was. Hij drukte met een vork op het vlees en het viel niet uit elkaar. Dat was niet goed, dus hij haalde mijn bord weg en verdween naar de keuken. Na ruim een kwartier kwam Aristo weer met mijn eten naar buiten. “Voor wie is die Stifado?” vroeg hij. Waarop Papa, Rania, Eddy en Georgos zeiden: “Daar!” en naar mij wezen. Deze keer was de Stifado wel goed. Maar met zulk vlees kan dat wel eens gebeuren. Dat heb ik ook al eens gehad met Hachee. Dan kun je dat uren op hebben staan, maar dat blijft kauwgom. Georgos was blij. Problemen kun je alleen oplossen, als je weet dat er een probleem is. Hij ging zelfs nog weer even spelen. De ouders van Maartje wilden dat graag weer een keertje meemaken, maar ze stonden net op het punt weg te gaan en hun tafel was alweer bezet. Dus vroegen wij of ze bij ons wilden zitten. Maartje zat helemaal te genieten. Het is een erg pienter kind voor 2 ½ jaar oud. Ze kent de meeste kleuren al en telt alles.
Om 22:45 uur zijn we teruggegaan naar het appartement. We zijn via de lange weg teruggelopen, maar we telden slechts 1 gekko. Het totaal zit dus nu op 47 stuks. Bij de bar hebben we nog wat gedronken en gekletst en om 01:30 uur hebben we geholpen met afsluiten en zijn we naar bed toe gegaan.
Dinsdag 4 oktober 2005
Het weer: 26 graden en half bewolkt
Vanmorgen zijn we om 09:30 uur opgestaan. We blijven toch de hele dag hier bij het zwembad. Om 10:30 uur waren we beneden. Vandaag hebben we weer alleen koffie en sap genomen als ontbijt. Na een poosje word je de tosti’s toch zat. En we hebben geen zin om naar de bakker te gaan voor broodjes. Gisteren hadden we om 14:00 uur frikadellen genomen en vandaag hebben we een bordje patat genomen. Ik heb het verslag weer verder bijgewerkt en heb bijna mijn boek uit. Het weer was niet echt geweldig. Het waaide hard, westenwind en er hingen enorme dotten wolken. Dus de zon verdween soms voor een minuut of vijf en dan was het echt fris met die wind. Om 16:15 uur zijn we naar boven gegaan. Ondanks de bewolking hadden we allebei wel weer genoeg zon gehad. We hebben tot 18:00 uur geslapen en daarna was het snel douchen en opknappen.
Om 19:15 uur zijn we naar het restaurant gegaan. Nadat we onze drankjes gekregen hadden, moest ik met Georgos mee naar de keuken. Ze hadden vandaag verse Mousaka en Gemista. En tja, ik blijf een zwak houden voor die gevulde tomaten. Dus die koos ik. Vraagt Georgos aan mij of ik ooit wel eens een gevulde aardappel gehad had. Nee dus. Nou dan kreeg ik die ook. René koos Soutzoukakia. Georgos keek hem aan en zei dat René dan een extra bal kreeg. Normaal zijn het er drie. Beide gerechten waren erg lekker. Alleen weer veel te veel. Omdat René niets van de grill genomen had, kreeg hij later ook nog eens twee lamskoteletten. Dat was te veel van het goede. Hij kon nog twee happen proeven, maar toen kon hij echt geen pap meer zeggen, laat staan Baklava. Ha ha ha.
Georgos heeft de smaak te pakken qua spelen, want ook vanavond heeft hij ruim een half uur gespeeld. Om 22:45 uur zijn we weer teruggegaan. Onderweg heeft René zijn moeder gebeld. Even bijgekletst en daarna gevraagd of zij alvast een afspraak wil maken bij dr. Rob de Jong in De Wijk. Voor zijn rug. Eindelijk word hij verstandig. Hij had mij in januari al beloofd dat hij weer een afspraak zou maken. Eens in de zoveel tijd moet hij gewoon heen om weer wat wervels recht te laten zetten. En dat bleef hij maar uitstellen. Maar omdat ik nu last van mijn arm heb, kan ik hem niet zo vaak masseren als anders en daardoor doet zijn rug ook steeds meer pijn. Terwijl René aan het bellen was, bleef ik gekko’s tellen. ‘s Middags hadden we er al eentje gezien bij het appartement en nu telde ik er drie. Dus het totaal staat nu op 51 stuks.
Bij de bar hebben we weer een poos gekletst en later op de avond hebben we Ron een foto van Linda laten zien. We hadden het gehad over familie en zo. Ron had het er over dat hij geen vriendin had en wat hij zo al leuk vond. En hij vond Linda wel mooi. Hij wou haar wel e-mailen. Hi hi. Wie weet. Gewoon uit de gein. Om 01:30 uur zijn we naar boven gegaan. Weer lekker slapen.
Woensdag 5 oktober 2005
Het weer: 25 graden en half bewolkt
Vanmorgen zijn we om 09:30 uur opgestaan. Veel eerder heeft de laatste tijd weinig nut. Katerina wil normaal voor 10:00 bij het complex zijn, maar dat red ze niet. En als we om 10:30 uur beneden komen, heeft ze alles net open en van slot. Dus dan heeft ze ook tijd om koffie te maken.
Na onze koffie en sap zijn we naar het centrum gelopen. We wilden nog wat dingetjes kopen. Het eindresultaat was drie leren riemen, een tasje, een wegenkaart, een boek van Nikos Kazantzakis, een boek over de planten en bloemen van Kreta en een tuniekje. En nog een slof sigaretten voor René. Je koopt toch weer meer dan de bedoeling was. We hadden ook broodjes gekocht, dus na terugkomst op de kamer hebben we die eerst opgegeten. Daarna zijn we bij het zwembad gaan liggen. Nog wat bij kleuren en wat lezen. Ik had het dikke boek uit, dus ik ben in het nieuwe boek begonnen.
Om 16:15 uur zijn we naar de kamer gegaan. Nog wat gelezen en daarna even slapen. Om 19:00 uur waren we klaar voor de start, om naar het restaurant te gaan. Maar nog even een colaatje bij de bar. In het restaurant weer lekker gegeten. Eerst een tomatensalade, toen René Gyros en ik een ¼ kip en ik had zelfs nog plek voor Griekse yoghurt met honing. René had zelfs al moeite met z’n’ Gyros. Toen we net klaar waren met eten, kwam Katerina met Irini binnen. Irini moest nog aan haar huiswerk, dus werd ze bij ons aan tafel gezet. Maar Georgos wou dat ze even met hem ging zingen. Ze mocht van mij pas naar hem toe als z de oefening af had en dat nam Irini mij niet in danks af. Kwaad, huilen. Nou dat is dan pech. Katerina was blij dat ze in ieder geval 1 oefening af had. Daarna heeft ze gezongen en wat gegeten. Bij het betalen gelijk een fles ouzo geregeld. Dan red ik het wel weer tot mei. Hoewel Georgos graag zou willen dat we in de winter ook nog even kwamen, zit dat er gewoon niet in. Dat krijg je als je een nieuw huis laat bouwen. Komt wel weer. Ik weet dat we hier altijd welkom zullen zijn in de winter.
Onderweg hebben we weer gekko’s geteld en later bij onze kamer zagen we er nog eentje. Vandaag in totaal 6 stuks, dus het totaal van de vakantie staat nu op 57 stuks.
Na het kletsen bij de bar en het afsluiten was het inmiddels 02:10 uur geworden. Tijd om te gaan slapen.
Donderdag 6 oktober 2005
Het weer: 26 graden en half bewolkt
Vanmorgen zijn we om 09:30 uur opgestaan. Dit is onze laatste volledige dag. Morgen worden we waarschijnlijk om 07:30 uur opgepikt. Dat horen we later vandaag. Om 10:30 uur zaten we bij de bar aan ons “ontbijt”. Georgos kwam even langs om te zeggen dat hij René met twintig minuten op kwam halen. Ze zouden samen naar Chersonissos toe. René wou graag een bepaald soort shirt hebben, dat Georgos ook veel aan heeft in het restaurant. En Georogos had zijn shirt destijds in Chersonissos gekocht. Maar na ruim een uur wachten was hij nog niet terug om René op te halen. Dus zijn we zelf nog even een rondje gaan lopen. Er waren nog een paar dingen die ik op de foto wou zetten.
Waaronder een paar zeelelie’s.
Die bloeien van augustus tot oktober. En ik had afgelopen dagen toevallig gezien waar deze nog bloeide en die wou ik toch nog even op de foto zetten. En we hadden ook andere grote witte kelken gezien.
Na de foto’s hebben we nog een laatste ronde gelopen door Malia zelf. Daarna hebben we een paar stokbroodjes gekocht, die we ook gelijk op de vuist hebben opgegeten. Toen we bij het appartement waren, hebben we onze spullen voor bij het zwembad weer gepakt. Georgos was er toen ook nog maar net. Hij was de tijd vergeten en toen hij bij het appartement aankwam waren wij er niet. Hij vond het jammer dat hij nu niet met René had kunnen kijken voor shirts. Ach, dan kijken we daar de volgende vakantie zelf wel naar. Nieuwe ronde nieuwe kansen.
Bij het zwembad hebben we weer lekker liggen bakken. Het is de laatste kans om “bruin” te worden. Ik ben deze vakantie geen 1 keer erg verbrand en ik ben ook nog steeds niet aan het vervellen. Om 14:30 uur zijn we naar boven gegaan. Eerst even geslapen tot 17:00 uur en daarna gedoucht en omgekleed. We zijn bewust zo vroeg, want vervolgens waren de koffers aan de beurt. Alles paste er nauwelijks in en overgewicht hebben we zeker. Eén koffer staat zelfs een beetje bol. Ik hoop dat ze morgen niet al te moeilijk doen. Met het zweet op ons voorhoofd en, zoals iemand die ik ken zou zeggen, met klotsende oksels zaten we later aan de bar. Eerst maar even wat drinken. Om iets voor 19:00 uur zaten we in het restaurant. Georgos vond het erg jammer dat het nu al weer onze laatste avond was. Maar ach, over 7 maanden zijn we weer terug.
Vanavond hebben we lamskoteletten (René) en Soutzoukakia (ik) gegeten. En na het eten hebben we nog een poos wat gedronken in het restaurant. We willen het moment van afscheid nemen zo lang mogelijk uitstellen. Maar uiteindelijk begon het afscheid nemen toch. Eerst van Rania. Die werd daarna door Aristo naar huis gebracht. Toen van Aristo, toen Eddy en daarna Vasili. Georgos komt vanavond nog naar het appartement toe, dus daar nemen we nog geen afscheid van. Met 3 flessen raki en een flesje Retzina verlieten we het restaurant. Georgos had overigens ook vanavond nog gespeeld. Het was erg druk in het restaurant. Om 20:30 uur zat het restaurant zo goed als vol.
Onderweg hebben we weer gekko’s geteld. Dat waren er 5 en later zagen we er ook nog eentje boven onze kamerdeur. Het eindtotaal van de vakantie zit op 63 stuks. Bij de bar hebben we nog wat gedronken en toen afscheid genomen van Georgos en Ron. Katerina wil er morgen zijn als we vertrekken, dus daar hoeven we nog geen afscheid van te nemen. Om 01:10 uur lagen we in bed.
Vrijdag 7 oktober 2005
Het weer: GR 24 graden en half bewolkt, NL 20 graden en zonnig
Vanmorgen liep om 06:00 uur de wekker af. Nou ja, niet helemaal waar. Ik was al wakker. Maar ik heb René wel op dat tijdstip wakker gemaakt. Ik kan nooit zo goed slapen de nacht voor vertrek. Ik ben dan altijd bang dat we de wekker niet horen of dat we ons verslapen. Nadat we gedoucht hadden en aangekleed waren, was het nog maar 06:40 uur. Dus om iets voor 07:00 uur waren we al beneden. In ieder geval ruim op tijd. De rest van de gasten die vandaag op hetzelfde tijdstip vertrokken kwam ook naar beneden toe.
Om 07:15 uur kwam Katerina er ook aan. Die ging gelijk espresso en nescafé voor ons maken. Dus toch nog ons ontbijt. Eén van de andere gasten vroeg om een flesje water. En zowel de koffie als het water kregen we van Katerina gratis. Katerina had er zelfs aan gedacht om een polo van het restaurant voor René mee te nemen. Volgens mij heeft Georgos er zelf nou eentje minder. De cd die we graag wilden hebben, hadden ze niet zo snel kunnen vinden, dus die sturen ze na per post.
Precies om 07:35 uur kwam de bus eraan. Dus nu moesten we ook afscheid nemen van Katerina. Maar dat valt minder zwaar als je weet dat je in mei al weer terug komt. We waren ook op tijd op het vliegveld. Het vliegtuig zou vertrekken om 10:40 uur (Griekse tijd), maar er waren natuurlijk weer mensen te laat. Sommigen konden daar niets aan doen, die zaten in een rolstoel. Met 20 minuten vertraging zijn we uiteindelijk vertrokken. Maar de landing in Eelde was op tijd. Daar moesten we vervolgens wachten op de koffers. Het is wel een apart gezicht om al bij de band te staan en dan te zien dat ze de koffers uit het vliegtuig aan het halen zijn. En je wilt niet weten wat er dan zoal met een koffer gebeurt. Eentje viel van de band uit het vliegtuig af. Zo op de grond. Bij de meeste koffers waren de sluitingen van de banden om de koffers kapot gegaan. Onze banden waren gelukkig nog wel heel. Nadat we de koffers hadden en we de ruimte uit liepen, zagen we Wim al staan. Nadat we de koffers in de auto gezet hadden, zijn we naar het restaurant gegaan. Eerst even een kop koffie en een saucijzenbroodje. Inmiddels hadden we wel zin in wat gekregen. En aan boord heb je niet zoveel keuze. We wilden toen al een saucijzenbroodje, maar tegen de tijd dat het karretje bij ons was, waren die al op. En ik had geen zin in poffertjes. Na de koffie zijn we teruggereden naar Meppel. Het zit er nu echt op. Over 7 maanden gaan we weer.
Totaal aantal gekko’s deze vakantie: 63 stuks
Voor de rest van de vakantiefoto’s zie HIER