Zaterdag 15 januari 2005
Het weer: ongeveer 9 graden en half bewolkt
Vandaag zijn we dan eindelijk vertrokken. Terwijl de hele familie denkt dat we op wintersport gaan, brengt Wim (mocht je niet weten wie bepaalde personen zijn, lees dan eerst de vorige reisverslagen) ons naar Schiphol. Om 12:40 uur vertrekt ons vliegtuig naar Athene. Daar moeten we dan twee uur wachten op onze volgende vlucht. Deze vertrekt om 19:00 uur (lokale tijd) naar Iraklion. Als alles goed is gegaan staat Georgos daar op ons te wachten. En daar staat dan ook Bernie van Ilios Travel te wachten om al onze documenten voor de bruiloft in ontvangst te nemen. En dat was ook zo. Nadat we eindelijk onze koffers hadden, zagen we Georgos al staan naast Bernie. We zijn vervolgens in de auto gestapt en naar Malia gereden. Katerina had uitgebreid gekookt. Behalve hun dochter Irini bleek er nog een gast te zijn. De Oostenrijker Martin was er ook. Deze keer was Martin alleen, zonder zijn drinkmaatjes. En zo is hij al een stuk beter te pruimen. Na eerst wat gedronken te hebben en de kamer van Irini bewonderd te hebben, gingen we eten. Aardappels, karbonade, worsten, zure yoghurtsaus, salade, brood, geroosterde paprika’s en gevuld brood. Veel te veel. Daarna nog fruit en cake en Turks fruit als toetje. Om 22:30 uur zijn we door Katerina naar het appartement gebracht. Daar stond ook “W” op ons te wachten. Hij herkende ons gelijk en luisterde ook nog naar ons. Hij is nu pas echt groot. Georgos en Katerina zijn een nieuw huis aan het bouwen in de bergen, of eigenlijk er net voor. En daar gaat de hond straks ook naar toe. Hij is te groot voor het appartement. Katerina bleek water, fruit, broodjes, chips en koekjes neergezet te hebben in het appartement. Dat is pas een hartelijk welkom! Nadat we de koffers uitgepakt hadden, zijn we lekker gaan slapen (+/- 0:30 uur).
Zondag 16 januari 2005
Het weer: ongeveer 9 graden en half bewolkt
Vandaag moesten we rond 10 uur bij Georgos en Katerina komen voor de koffie. Toen we die kant op liepen, riep Georgos vanuit een koffiebar dat we even mee naar binnen moesten. Na een grote espresso, die naar normale koffie smaakte, gingen we naar hun huis. Daar was wel de moeder van Katerina, maar Katerina zelf niet. Die kwam iets later, waarna Georgos gelijk weer vertrok. Hij ging vlees halen. Na een poosje kwam Irini uit bed en nog iets later kwam Martin ook binnen. Hij bleek om 7:15 uur al lopend richting Krassi gelopen te zijn. Bovenin de bergen! Na een grote mok koffie vertrokken we per auto. Eerst even langs het appartement het fototoestel ophalen en daarna naar de zus van Georgos. Martin was met Aristo meegereden. En toen we aankwamen was de grill al aan.
Georgos’ vader en moeder waren er ook. Ook zijn zwager en de twee dochters. En Rania, de vrouw van Aristo, en hun twee dochters. Al snel vloeide de alcohol rijkelijk. Bier, wijn en raki. Tijdens het grillen werd er al druk gegeten. Kaas, tomaat, brood en een soort worst met orgaanvlees. Die heb ik maar overgeslagen. Daarna kwam er lamsvlees en kip. Uiteindelijk was alles gaar en gingen we naar binnen. Daar was de tafel gedekt en daar stond nog meer. Aardappels, salade, spaghetti carbonara, brood, kaas en al het vlees. Later ook nog een soort bladerdeeg en een erg vieze soort feta. Alleen de lucht was al weerzinwekkend. Toch uit beleefdheid een stukje geprobeerd. René kreeg het weg zonder te kokhalzen. Dat lukte mij net niet. Dus snel een glas wijn erachteraan. Die vloeide nog steeds rijkelijk. Je glas werd steeds bijgevuld, omdat er weer geproost moest worden. En er werd gezongen en gelachen. Daarna kregen we fruit. Appel en sinaasappel.
Daarna werd er weer gedronken en de bouzouki was opgehaald door Katerina. Daar heeft Georgos een poosje op gespeeld, maar hij heeft ontzettend veel last van zijn nek en schouder. Soort RSI waarschijnlijk, van het bouzouki spelen. Morgen moet hij weer naar de specialist toe in Iraklion. Om 16:30 uur zijn we weer terug gegaan. Iedereen was wel toe aan een tukje. Om 18:00 uur waren we er weer uit en om 18:45 uur waren we weer op weg naar hun huis in het centrum. Maar alles was nog donker, dus hebben we wat gewandeld en wat boodschappen gedaan. En weer terug naar het appartement. Om 20:15 uur zijn we weer die kant opgelopen. Vlak voor hun huis kwamen we Katerina tegen. Ze zei dat we maar vast naar boven moesten gaan. Georgos sliep nog, dus die hebben we wakker gemaakt. Daarna kreeg René koffie en ik nam water. Er verscheen ook gelijk een schaal met koekjes en brood. En later ook appel, peer en sinaasappel. We hebben de avond doorgebracht met het kijken naar de Griekse versie van Idols. Dat heet hier Fame Story. Katerina heeft ook nog een soort taartje met kaas warm gemaakt. Voor mij met honing en kaneel en voor René met suiker en kaneel. Een aparte smaak. Niet vies, maar ook niet geweldig. Leek wel wat op de kaas van vanmiddag. Om 0:30 uur heeft Katerina ons teruggebracht. We hadden ook voer voor W bij ons, maar hoe we ook riepen hij kwam niet. Dus nu is het dus de vraag waar hij is en of Martin het hek wel goed had dichtgedaan. Ik hoop dat hij er morgen gewoon weer is.
Maandag 17 januari 2005
Het weer: 17 graden en half bewolkt
Vandaag hebben we geslapen tot 09:00 uur. Het was erg koud vannacht en we hadden geen kachel. De airco kun je wel als kachel gebruiken, maar die zit op de slaapkamer en we houden geen van beide van een warme slaapkamer. Om een uur of twee vannacht hoorde ik W blaffen. Het klonk erg dichtbij, dus hij is wel ergens op het terrein. Na ons ontbijt (koffie en wat snacks en fruit) zijn we gaan wandelen. Een flink stuk langs het strand. We vonden zelfs schelpen! Die had ik hier nog nooit op het strand gezien. Het was in de zon behoorlijk warm. Geen idee precies hoe warm, maar ik schat zo’n 17 a 18 graden. Toen we terug liepen kwamen we langs het restaurant.
En daar was ook Rico. De hond zat vast gemaakt aan de bar, met een bult brokken en een bak water bij zich. Terug bij het appartement zagen we ook Martin weer. Hij vertelde ons dat W bij hem op de kamer geslapen had en dat hij zich vanmorgen bij het wakker worden, kapot geschrokken was. W heeft toch zeker een schofthoogte van minstens een meter. Martin wist niet meer precies hoe alles gisteren gegaan was en had W vannacht ook niet horen blaffen. ’s Middags hebben we vooral gelezen, binnen maar ook voor in het zonnetje. En later hebben we wat boodschappen gedaan. Onderweg kwamen we Katerina en Irini op de scooter tegen. Na het boodschappen doen, moeten we even bellen en overleggen. Toen we terug liepen met de boodschappen kwamen we Mike tegen. Hij was erg verbaasd om ons te zien en we moesten beloven een avond met hem te gaan stappen. We hebben hem maar niet verteld waarom we in januari hier op Kreta zijn, anders zijn we dagenlang dronken. Om +/- 19:30 uur moesten we weer bij de familie Loukakis zijn. Martin ging ook mee. We (Georgos, Katerina, Martin en wij) gingen met de auto naar Oud Chersonissos. Naar een Mezesbar om te eten. Mezes is Grieks voor het Spaanse Tapas. Allemaal kleine gerechtjes, lekker! Je kunt van alles proberen. We hadden onder andere aardappels uit het vuur, humus, feta, hard brood, speklappen, patatjes, kleftika en hard brood met tomaat erop. De anderen hebben ook nog inktvis (kalimare), vis en een soort van lekkerbekje gehad. Als toetje gekonfijte vruchten. En qua drinken hoofdzakelijk bier, water en voor mij twee ouzo’s. Om 22:30 uur waren we terug bij het appartement. Morgen moeten we om 9:00 uur bij de familie Loukakis zijn. We gaan dan met Georgos met de auto op pad, van plaatsje naar plaatsje.
Dinsdag 18 januari 2005
Het weer: ongeveer 10 graden en regenachtig
Afgelopen nacht heeft het ontzettend hard geregend en er was ook veel onweer. En ’s morgens regende het nog steeds. Na wat koffie en zo zijn we naar de familie Loukakis gegaan. Terwijl we onderweg waren belde Katerina, om te vragen of we opgehaald moesten worden, omdat het zo regende. Maar het regende niet zo hard en we waren al halverwege. Dus we zijn gewoon verder gelopen. Even later kwam Martin ook. En ondanks het slechte weer, zijn we (Georgos, Martin en wij tweetjes) toch met de auto weg gegaan. We zijn uiteindelijk naar Anogia gereden. Dit ligt ten zuiden van Iraklion in de bergen.
Daar zijn we een café in gegaan en hebben we koffie en raki gedronken. En er kwamen wat hapjes op tafel. Witte kool en olijven en appel met honing. Daarna zijn we naar het museum aan de overkant van de straat gegaan. Dat is gewijd aan een beroemde lira-speler, Nikos Xylouris.
Georgos heeft met ons toestel wat foto’s gemaakt. Vanuit Anogia zijn we een stuk verder gereden tot Mourtzana. Daar waren ze bezig om olie uit olijven te persen. De mensen waren wat schuw, omdat ze ons (de toeristen) niet vertrouwden. Ze dachten dat we van de belasting waren. Maar nadat Georgos even gepraat had mochten we rondkijken. En terwijl wij in de taverne ernaast wat gingen eten, zou de eigenaar er over nadenken of we ook wat olie meekregen. In de taverne, die volgens mij speciaal voor ons open ging, kregen we Griekse salade, brood, kikkererwtensoep, vlees en wijn en raki.
En als toetje gekonfijte druiven in een soort appelstroop met walnoten. Hier hebben we ongeveer 2 uur gezeten. Nadat we olijfolie meegekregen hadden, zijn we via de oude weg weer teruggereden naar Iraklion. En toen door naar Malia. We hebben bij de koffiebar op de hoek nog wat koffie gedronken en afgesproken om ongeveer 21:00 uur weer bij de familie Loukakis te verschijnen. Daar hebben we alleen wat gedronken en gepraat. En René heeft ook nog even naar de computer gekeken. Northon moest er opnieuw opgezet worden en hij heeft ook Spybot even geïnstalleerd. Maar het register is ook iets beschadigd, dus René is nu eerst de cd van Windows nodig. Die gaat Georgos morgen regelen. Om +/- 0:00 uur heeft Katerina ons teruggebracht met de auto naar het appartement.
Woensdag 19 januari 2005
Het weer: ongeveer 10 graden en half bewolkt
Vandaag was het gelukkig weer droog. Half bewolkt. Als de zon schijnt is het heerlijk, zelfs aan de warme kant. Maar als er een wolk voor de zin zit, scheelt het gelijk weer 10 graden. Om 9:00 uur zijn we opgestaan. Een klein ontbijt en daarna naar het stadje gewandeld. We zijn even door Oud Malia gewandeld. Maar weer niets leuks gezien om te fotograferen. Omdat het weer best goed was hebben we een poos op de zonnebedjes liggen lezen bij het appartement. Tenminste op die momenten dat W er niet met z’n neus tussen kwam. Uiteindelijk werd het toch wat te fris en zijn we weer naar binnen gegaan. Halverwege de middag hebben we wat boodschappen gedaan bij de Spar. Op de terugweg kwamen we Georgos tegen. Hij vroeg of we weer om 21:00 uur bij hun wilden zijn. We gingen uit. René heeft voor die tijd nog weer naar de computer gekeken, maar Martin begon te drammen dat hij wou eten. Dus zijn we maar weggegaan naar Stalis. Daar kwamen we Aristo, de zus en haar man ook tegen. Die kwamen ook met ons eten. Er werden weer van allerlei kleine maaltijden gebracht. Maar eentje met vlees. Een aantal met groente en rijst. De meeste met garnalen en vis. Maar dat wat we lusten was lekker. En het was wel gezellig. Om ongeveer 0:30 uur waren we weer terug bij het appartement.
Donderdag 20 januari 2005, ONZE TROUWDAG
Het weer: ongeveer 12 graden, half bewolkt met af en toe regen en onweer
Ik was om half acht al klaarwakker. Ik heb nog liggen dommelen tot iets over acht maar toen ben ik maar gaan douchen. René sliep nog heerlijk, dus die heb ik, zoals hij wou, om 9:00 uur wakker gemaakt. Eerst de normale kleren maar aan en dan later maar omkleden. Om 11:30 uur zou de taxi komen, hij was zelfs iets te vroeg. Die extra tijd waren we hard nodig, want we moesten via de oude weg. Ze zijn met de nieuwe weg bezig. We moesten er om 12:00 uur zijn en waren ongeveer 10 minuten te laat. Maar dat was geen probleem. Er waren nog drie bruiloften voor ons. Net lopende band werk. Georgos en Aristo bleven maar vragen of we nerveus waren. Dat waren we niet, maar zij volgens mij wel.
Om ongeveer 12:30 uur waren we aan de beurt. Ze beginnen in het Grieks altijd eerst met de grote vraag en daarna met de rest van de tekst. Maar daarvoor vroeg hij (de loco-burgemeester) of wij wel waren wie we waren. En ik ben wel gewend dat mijn achternaam moeilijk uit te spreken is voor buitenlanders. Maar zoals hij nu werd uitgesproken, had ik nog nooit meegemaakt. Martine Slet. We moesten erg lachen en hebben hem gelijk maar even verbeterd. Ook met de ringen gaat het hier anders. Die worden door de loco-burgemeester omgedaan. Om iets voor 13:00 uur stonden we al weer buiten.
De rest ging weer terug naar Malia. Wij moesten eerst nog naar Burgerzaken toe. Daar moet nog een keer getekend worden. Daarna weer terug naar de taxi. Onderweg kwamen we Mike tegen. Die was helemaal verbaasd. En hij zei weer dat we langs moesten komen en dat hij ons dronken ging voeren. We zijn met de taxi weer terug gebracht naar het appartement. Daar hebben we ons gelijk weer omgekleed. En even later kwam Georgos ons weer ophalen met de auto. Katerina had snel wat te eten gehaald. Een soort plat stokbrood, gevuld met Gyros en patat. René heeft gelijk weer even naar de computer gekeken (ja zelfs op zijn trouwdag!). Windows moest er toch opnieuw op, maar het bleek een verkeerde versie te wezen. Dus nu moet de computer naar Iraklion toe. Maar zijn gegevens hebben we veilig gezet. Daarna hebben we de foto’s op de tv bekeken. En ook het boek dat we tijdens ons trouwen gekregen hadden van de loco-burgemeester. Dat is van een beroemde Griekse schilder. Om 17:00 uur zijn we weer terug naar het appartement gelopen. Onderweg kwam het eerste telefoontje al. René’s moeder belde vanuit Duitsland. Daar waren ze nu. Ze was erg verrast en vond dat we goed konden liegen. En bij het appartement kregen we telefoon van Fenna en later ook van Miranda. En sms-jes van John en Ger. Om 20:30 uur moesten we buiten klaar staan. We zouden eerst in Iraklion gaan eten, maar het weer was erg slecht geworden. Het onweerde behoorlijk. Meerdere buien tegelijk. We zijn dus naar een restaurant in Oud Malia gegaan, Odas. Daar kon je boven op het “terras” heerlijk eten. Overdekt en met een houtkachel. Na de voorgerechten viel ineens een deel van de stroom uit. Ook het deel waar de afzuiginstallatie van de grill op aangesloten zat. In een mum van tijd stond de hele zaak vol rook. Het hoofdgerecht duurde dus wel even. Voorgerechten waren onder andere salade, tzaziki, brood, feta uit de oven, kaas, knoflookbrood, gefrituurde aubergine en een soort erwtensoep met worst. Ik had als hoofdgerecht Kip Befteki (kipburger) en René had karbonade. Aristo en Rania waren er ook met de beide dochters Toula en Maria. Onze camera’s lagen bij Georgos thuis, dus Martin heeft wat foto’s gemaakt. Om ongeveer 23:00 uur waren we terug en zijn we aan onze huwelijksnacht begonnen.
Vrijdag 21 januari 2005
Het weer: ongeveer 15 graden en zonnig
Vandaag om 9:00 uur opgestaan. Na het ontbijt heb ik snel wat kleding op de hand gewassen. En daarna hebben we gebeld met de vraag hoe laat we konden komen voor koffie. Om 11:00 uur konden we terecht. Nadat we ook de foto’s aan Katerina hadden laten zien, ging ze snel wat spaghetti maken. Daarna zijn we lopend teruggegaan. Even bij de supermarkt gestopt voor wat ontbijtspul. Kwark en zo. Nadat we de spullen bij het appartement hadden afgezet, zijn we een stuk gaan wandelen. Een stuk voorbij Tropical Beach over de rotsen.
Het was lekker weer. Op de terugweg bij het restaurant kwamen we Aristo tegen. Die probeert een oude pick-up truck aan de praat te krijgen. Ik heb er weinig vertrouwen in. Maar hij zei dat hij het vorig jaar nog deed. Hij was op zoek naar een witte schroevendraaier. Uiteindelijk bleek dat Rico die te pakken had gehad. Na onze wandeling hebben we nog wat gedommeld en ik hoorde ineens voetstappen buiten. Later bleek dat dat Katerina was geweest. En toen we om 18:30 uur weer naar Georgos gingen, bleek ze ook Rico naar het appartementencomplex gebracht te hebben. Hij mag niet los, want dan gaat hij er vandoor.
We zijn met Georgos naar Iraklion geweest om de computer weg te brengen. Ik ben in de auto gebleven, maar René keek er zijn ogen uit. Ze hadden er zelfs ADSL in a Box. Op de terugweg hebben we ook nog naar een jeepje gekeken. Die zijn ze straks nodig bij het nieuwe huis. Toen we terug waren, zijn we naar Katerina’s ouders gegaan. Haar moeder was met het vlees van vanavond bezig. Spareribs. Er werd, terwijl we wachten, gelijk van alles op tafel gezet. Nootjes, kaas, tomaat, brood, chocola. En natuurlijk Raki en Ouzo. Om 21:00 uur was Katerina er ook en zijn we naar boven gegaan. Katerina heeft nog snel een salade gemaakt met kaas, tomaat en mayonaise. Georgos’ schouder deed weer ontzettend veel pijn, dus hij ging al snel naar bed toe. Ook wij hebben het niet laat gemaakt. We hebben nog even met Katerina gekletst en daarna heeft ze ons met de auto teruggebracht. Daar had ze voor ons ook schone lakens en handdoeken klaargelegd. Om 23:00 uur lagen we ongeveer in bed.
Zaterdag 22 januari 2005
Het weer: ongeveer 13 graden en zonnig
We zijn vandaag weer om 9:00 uur opgestaan. Na het ontbijt hebben we Katerina gevraagd wat de plannen voor vandaag waren. Ze belde ons al om te overleggen. We zouden namelijk eerst naar het Lasithi plateau, maar Georgos heeft nog steeds veel pijn en kan niet autorijden. Bovendien is het zaterdag en dan is er zigeunermarkt in Iraklion. We besloten dus om naar de markt te gaan met de bus. Want Katerina wil niet autorijden in Iraklion. Georgos bleef thuis. Irini ging wel mee.
Katerina heeft er gympen en laarsjes en een jas voor Irini gekocht. En twee jassen voor de kinderen van Georgos’ zus. Ik heb er een paar laarsjes gekocht voor 15 euro. Ben benieuwd hoe lang ze heel blijven, maar dat zien we dan wel weer. We kwamen de zwager van Katerina tegen op de markt en we konden met hem mee terugrijden. Eerst kochten we nog souvlaki en patat voor thuis op te eten. Terug in Malia hebben we de aankopen weer bekeken en de souvlaki opgegeten. Georgos ging weer plat en René wou ook even liggen in verband met zijn rug. Om 16:00 uur waren we weer terug bij het appartement. Om 20:00 uur moesten we weer bij de familie Loukakis zijn.
Om iets na zevenen hebben we even naar Erica gebeld. Ze vroeg hoe alles was gegaan en ik vroeg naar de reacties van iedereen. De meeste hadden zoiets van “zie je nou wel”. Twee weken wintersport is wel erg lang. Er bleek ook 1 iemand te zijn die erg teleurgesteld was. Namelijk mijn moeder. Ze vond het niet leuk dat dit nu de tweede bruiloft was waar ze niet bij kon zijn. En op zich is haar reactie vreemd, want we hebben altijd gezegd dat we het zo zouden doen. En de enige van de ouders die daar niet over te spreken was, was René’s vader. En zelfs die was de laatste paar jaar bijgedraaid. Mijn moeder heeft nooit wat laten merken. Ik begon toen toch even te twijfelen of we er goed aan gedaan hadden om zo te gaan trouwen. En het huilen stond me even nader dan het lachen. Maar aangezien we niet op de hoogte waren van de mening van mijn moeder en mijn vader altijd gezegd heeft dat we moesten doen waar we ons zelf het meest prettig bij voelden, hadden we dit ook niet kunnen voorzien. We gaan gelijk vrijdag maar even naar haar toe.
Om 20:00 uur waren we bij de familie Loukakis. Katerina was kip aan het klaar maken, die ging in tomatensaus en dan met rijst (waar citroensap door zat). Was erg lekker! We hebben samen een dvd gekeken. The whole 10 yards. De film was erg leuk. Daarna hebben we nog wat gekletst en toen zijn we lopend terug gegaan. Het was ongeveer 0:30 uur toen we gingen slapen. Buiten was het toen nog steeds 13 graden.
Zondag 23 januari 2005
Het weer: 11 graden en half bewolkt met af en toe een spat regen
Vandaag zijn we weer om 9:00 uur opgestaan. Het weer is weer veranderd. Grote dikke wolken en af en toe wat blauw. Bovendien staat er een stevige wind. Om 10:45 uur zijn we naar Katerina gegaan. Die was druk aan het strijken. Ook niet haar favoriete bezigheid. Om 12:00 uur ging ze beneden bij haar moeder wat boodschappen doen. En ze heeft daarna aardappels, met snijbonen in tomatensaus gemaakt. Was erg lekker. Net Nederlandse kost. Alleen geen gehaktbal. Georgos was er ook, hij ging na het eten bouzouki spelen. Wij gingen eerst terug naar het appartement. En toen we later wilden gaan wandelen bleek Rico losgebroken te zijn. W wou achter hem aan, maar paste niet onder het hek door. Dus eerst Rico vangen. Die bleek gelukkig vlak buiten het hek rond te rennen. Dus na wat rennen had ik hem weer binnen het hek en daarna had ik hem ook zo weer te pakken. Rene heeft daarna de ketting om z’n nek geknoopt. De hals band was stuk, dus die konden we niet meer gebruiken. Toen we uit het hek liepen om te gaan wandelen bleek er ook een kip van de overburen los te lopen. Dus die heb ik ook gevangen en terug over het hek gegooid. We zijn eerst naar de supermarkt gegaan voor schoensmeer en daarna via Oud Malia achter de heuvels in.
Het begon wat te spetteren, dus zijn we maar weer teruggegaan. Rico zat nog vast. Om 18:00 uur moesten we weer bij de familie Loukakis zijn. Irini stond ons buiten al op te wachten. Katerina was beneden bij haar moeder. Het vlees gaat daar namelijk in de oven, terwijl wij met z’n vijven naar Gournes gaan. In de voormalig Amerikaanse basis is een horecabeurs waar we even gaan kijken. Voor hun was er weinig te kijken, het meeste was voor sieraden-, souvenirs- en kledingwinkels. Maar het is wel leuk om te zien wat ze komend zomer in de winkeltjes gaan verkopen qua sieraden, kleding, bikini’s, schoenen en souvenirs. Eenmaal weer terug ging Katerina weer met het eten verder. We kregen gehaktbrood waar onder andere ouzo en ei in zat, met aardappels en sla. Daarna hebben we nog een poosje naar de tv gekeken. Weer naar Fame Story. Om 23:15 uur waren we weer terug bij het appartement. We hadden een zak vol met botten meegekregen voor de honden. Maar ik ben bang dat Rico er weinig van krijgt. W wou niet delen en toen hij eenmaal aan het eten was, mochten wij er ook niet meer bij. We hebben op de kamer nog wat gedronken en ik heb het verslag bijgewerkt en daarna zijn we lekker gaan slapen.
Maandag 24 januari 2005
Het weer: 12 graden, half bewolkt en later regen
Vanmorgen zijn we weer om 9:00 uur opgestaan. Na het ontbijt heb ik Katerina gebeld. Ik zou haar helpen herinneren dat ze haar nicht bij het reisbureau zou bellen. We moeten namelijk onze tickets voor de terugvlucht bevestigen. Ze was net bij de dokter, dus ze zou zo weer terugbellen. Dat deed ze en nadat ze de gegevens genoteerd had, heeft ze Olympic Airline gebeld. Ze belde daarna ons weer op te zeggen dat alles gelukt was. Daarna zijn we gaan wandelen. We zijn via van allerlei wegopbrekingen naar het kleine strandje tussen de rotsen gegaan.
Van daaruit via het grote strand naar Beach Road. Halverwege moesten we weer iets terug, omdat de weg er weer uit lag. Uiteindelijk kwamen we bij de Spar. Daar hebben we wat yoghurt en sap en sigaretten gekocht. Bij het appartement weer even geluierd en daarna even naar het toilet. Toen zijn we naar het koffiehuis op de hoek gegaan. Het is een mooie tent. Lijkt wel wat op Oasis, maar dan moderner. René heeft twee dubbele espresso’s gehad en ik twee mokken thee. Kostte 11 euro. Best duur dus. Maar het zit er de hele dag zowat vol. Vervolgens zijn we weer teruggegaan naar het appartement.
Om 17:45 uur kregen we een sms-je van Katerina met de vraag of we nog wakker waren. Toen ik antwoordde dat dat zo was, belde ze om te vragen of we zin hadden in schnitzels met aardappels. Dan moesten we tussen 19:00 uur en 20:00 uur bij hun komen. Dat hebben we dus gedaan. Als toetje zelfs nog chocoladetaart, zelfs die ze ook ’s zomers bij het restaurant hebben. Zo lekker, maar erg machtig. Om 22:00 uur zijn we weer teruggegaan. Morgen willen we met de bus naar Iraklion toe. Dus niet al te laat naar bed. Het was de hele dag lekker weer, maar nu regent het weer zachtjes.
Dinsdag 25 januari 2005
Het weer: 17 graden en half bewolkt
Vandaag zijn we om 8:00 uur opgestaan. Daarna snel gedoucht en aangekleed en ontbeten. We wilden namelijk de bus van 9:00 uur naar Iraklion toe hebben. En dat hebben we ook net gehaald. Voor € 5,80 ben je met z’n tweeën in Iraklion. Valt dus mee. De rit duurt ongeveer een uur. Katerina was al in Iraklion, ze zou eerst mee om te winkelen. Maar ze heeft geen tijd. We wilden iets zoeken om als bedankje te geven na het feest van zaterdag. Katerina had gezegd dat we langs de markt moesten, naar het plein met het beeld van een paard met een vrouw erop. Langs dat plein zaten wel winkels met dat soort bedankjes. En dat was ook zo. Wij kozen natuurlijk een winkel waar ze geen Engels spraken. Dus met behulp van handen, voeten en een stuk papier kregen we ze aan het verstand dat we 25 doosjes wilden. Het zijn witte doosjes met een zeester of een zeepaardje erop. Daar willen we dan thuis chocolade koffieboontjes in doen, dan een lintje er omheen met een fotootje van ons eraan. En daar staat dan achterop “Bedankt, René en Martine”. Daarna zijn we weer het centrum in gegaan. We moesten namelijk anderhalf uur wachten op de doosjes. Toen we die eenmaal hadden hebben we nog wat rondgekeken en wat souvenirs gekocht. René wou zo’n kralenketting waar al die mannen mee lopen. Ik zag een glazen bol en we hebben een cd gekocht van Nikos Xylouris. Vervolgens terug naar het busstation. Het duurde even voor we de juiste kant gevonden hadden. En we hadden mazzel, de bus wou net wegrijden, maar stopte nog even voor ons. Om 13:45 uur waren we weer terug in Malia. Bij de bakker hebben we twee belegde stokbroden gekocht. En toen terug naar het appartement. Iets later belde Bernie. De papieren waren klaar en ze wil ons donderdag ontmoeten in Malia. Ze belt dan hoe en waar. Om 18:00 uur kregen we een sms-je met de vraag of 21:00 uur goed was. Tuurlijk. Om 19:30 uur zijn we eerst naar de koffiebar op de hoek gegaan. Toen we buiten kwamen bij het appartement merkten we dat het weer anders was. Het waaide hard en de wind was lauw. De wolken waren de hele dag al raar. Die hadden een hele scherpe scheidingslijn over de volledige lengte van het eiland heen. Na het eten (pitabrood, kip en koolsalade) bij de familie Loukakis en het tv kijken zijn we naar “huis” gegaan. De wind bleek nu nog warmer geworden te zijn. Het is de Siroccowind. Zomers een verschrikking, maar nu wel lekker. Volgens de berichten was het windkracht acht. Morgen misschien negen. Maar qua warmte mag hij van mij wel blijven. Het was om 0:00 uur nog steeds zo’n 17 graden!
Woensdag 26 januari 2005
Het weer: 20 graden en half bewolkt
Vanmorgen om 9:00 uur opgestaan. Het bleek geweldig mooi weer te zijn. De wind was ook niet zo hard meer. Na het ontbijt zijn we dan ook weer gaan wandelen langs het strand.
Omdat ze op steeds meer punten tegelijk met de weg bezig zijn, word het lastig om er nog te komen. Je weet nooit of de route van gisteren nog open is. Het was zelfs zo warm (ik schat zelfs zo’n graad of 20) dat ik een hemdje aan had gedaan. René heeft halverwege de wandeling zijn blouse uitgetrokken en alleen het T-shirt aan gelaten. Na het wandelen zijn we de stad in gegaan. We hadden hele leuke olifantjes gezien en die hebben we dan ook gekocht. Ze zitten op stokjes in een lijst. Prijs: €45,–. Nog wat bier gekocht en broodjes voor de lunch gehaald. Daarna weer lekker geluierd. Katerina belde om te vragen of 21:00 uur weer goed was. We zouden eerst de computer ophalen, maar die winkel is op woensdag niet open. Dus dat word dan morgen.
We zijn om iets voor 20:00 uur naar de stad gegaan. Bij de koffiebar op de hoek (ik weet nu de naam: Revolution) hebben we eerst espresso en thee gedronken. Daarna om 21:00 uur naar de familie Loukakis. Katerina kwam iets later binnen en moest nog bedenken wat we gingen eten. Het werd spaghetti met crèmesaus en stukjes schnitzel. Heerlijk. Maar zelf was ze niet tevreden. Fruit als toetje en daarna hebben we een film gekeken, “A touch of spice” heette hij geloof ik. Na de film zijn we lopend terug gegaan. De wolken waren weer zo raar. En het was nog steeds lekker buiten. Straks lekker slapen.
Donderdag 27 januari 2005
Het weer: 15 graden en half bewolkt
Vandaag weer opgestaan om 9:00 uur. Na het ontbijt hebben we de eerste koffer vast ingepakt. Die is te zwaar. Waarschijnlijk weegt hij 25 kilo of zo. Daarna zijn we naar de Spar gegaan. Metaxa halen. Het was zelfs in de aanbieding. We hebben ook een fles Raki gekocht. Geen idee of die te drinken is. René wou hem wel proberen. En nog een slof Lucky Strike. Daar heeft hij er nu ook twee van. Vervolgens langs de bakker. Vier belegde stokbroden gehaald. Twee voor vandaag en twee voor morgen. Iets verderop zit een winkeltje met kunst, sieraden en serviesgoed en zo. Die had nu 40% korting. Ze hadden een boel leuke dingen. We hebben een glazen bol, een asbak van glas, een aansteker + pen en een mooie broche gekocht. Samen 55 euro. De broche is met zilver en goud en kost normaal 45 euro. Dus dat scheelde enorm. Daarna bij het appartement de tweede koffer gepakt. En René heeft de boel opgeruimd en aangeveegd.
Om 14:00 uur was Katerina bij het appartement. Ze moest een fax versturen naar Athene. Ze vroeg of Bernie al gebeld had Maar dat was nog steeds niet zo. Zij heeft voor ons toen even de telefoonnummers gebeld. René had al 1 nummer geprobeerd, maar kreeg iemand aan de lijn die geen Engels sprak. Zij belde hetzelfde nummer en dat bleek ook nog eens niet het juiste nummer te zijn. Het tweede nummer was wel goed, maar daar wisten ze nergens van. Die zeiden dat Bernie er volgende week weer zou zijn. Katerina heeft nu geregeld dat zij verder zouden vragen. En dan bellen ze naar haar toe. En zij belt dan ons. Vervolgens zijn we naar Revolution gegaan. Het weer was heerlijk, dus hebben we buiten op de stoeltjes gezeten. Lekker mensen en auto’s kijken. Om 15:45 uur zijn we terug naar het appartement gegaan. We kwamen tot de ontdekking dat we buren hadden. Griekse mensen. Wel raar hoor. Wij wisten van niets.
Iets na vieren belde Katerina. Bernie vertrekt om 18:00 uur uit Iraklion en is om ongeveer 18:30 uur in Malia. We hebben gevraagd of ze haar dan naar het appartement wil sturen. Georgos wou dan ook komen, dat zei hij gisteren. Maar ik weet niet of hij dat ook doet. Dat deed hij dus niet. Had ook geen nut gehad. Want Bernie kwam alleen even snel de papieren afgeven en dat was het. Ze had geen tijd om het appartement te bekijken. Toen ze weg was zijn wij naar de koffiebar gegaan. Georgos had de computer al opgehaald. Hij kwam ook nog even naar de koffiebar. Hij zat eerst bij de buren, het sportcafé. Hij vertelde dat ook zij morgen met het vliegtuig naar Athene gaan. Bleek zelfs dat het dezelfde vlucht was. Dus we gaan met z’n vieren en de bagage in hun auto naar het vliegveld. Katerina had karbonades met aardappels in de oven gemaakt. Met koolsalade. Fruit als toetje. Om 22:15 uur zijn we weer terug gegaan. De wekker loopt om 04:30 uur af, dus weinig slaap.
Vrijdag 28 januari 2005
Het weer: 12 graden en half bewolkt
Vandaag moesten we om 04:30 uur de wekker uitzetten. Wat een tijd! Ik had erg slecht geslapen en René ook. Snel douchen en aankleden. Daarna de laatste spullen in de koffers gepropt. We dachten dat de tweede koffer wel lichter zou zijn dan de eerste. Maar deze was zelfs zwaarder. Na het koffers pakken hebben we het appartement opgeruimd en schoongemaakt. Om precies 05:30 uur kwam de auto voorrijden. Na veel geprutst kregen we alle bagage in de auto. Om 06:03 uur waren we op het vliegveld. Eerst moesten onze koffers door de scan. En toen zei die vrouw dat er een fles in één van de koffers zat. Dus moest René met die koffer naar een tafel toe. Bleek dat die fles olijfolie te zijn. Die mocht wel in de handbagage maar niet in de koffer. Dus fles overpakken. Daarna inchecken. We hadden een gewicht van 49,8 kilo in de koffers. Mar zij zeiden niets, dus wij ook niet. Georgos en Katerina zitten op 23A en B en wij op 22A en B. Dus lekker bij elkaar. Georgos was erg nerveus. Hij zat geen tel stil en liep te zuchten. Hij had zelfs zijn kralenketting mee. Die gebruikt hij nooit. De vlucht naar Athene verliep goed. Een beetje turbulentie, maar dat was maar een heel klein beetje. Op het vliegveld van Athene moesten we afscheid nemen van Georgos en Katerina. Ik heb hun veel succes en sterkte gewenst voor de komende twee weken. En we zien elkaar weer in September.
Na een uur wachten konden we aan boord van onze volgende vlucht naar Amsterdam. Toen we zouden landen trok de piloot ineens weer op en moesten we een extra rondje vliegen en weer opnieuw aanvliegen. Daarna konden we wel landen. We landden weer op de polderbaan, dus weer een kwartier taxiën voor je bij de gate bent. We landden om 12:09 uur. Toen wachten op de koffers en René snel roken. We kwamen uit Arrival Hall 1 en er stond niemand. Dus ik bleef bij de koffers. René ging op zoek naar Wim en Erica. Bleken zij bij Arrival Hall 2 te staan. Dat stond ook zo aangegeven op de borden. Maar alles kwam goed. Onze vakantie / huwelijksreis zit erop.
Voor de rest van de vakantiefoto’s zie HIER