Woensdag 19 mei 2004
Het weer: ± 24 graden en half bewolkt
Dit moet wel het vreemdste begin van een vakantie ooit zijn geweest. Wim (zie voor uitleg van de namen het reisverslag van 2003) was helemaal vergeten ons op te halen. Hij dacht dat het van woensdag op donderdagnacht was. Die hebben we dus uiteindelijk met de mobiele van Stefan (zijn zoon) en Stefan zelf, wakker gekregen. Toen was het ondertussen 02:30 uur in plaats van 01:30 uur. René heeft toen zelf, met Wim ernaast gereden. We zijn zelfs geflitst! Maar we waren nog op tijd. De vlucht zelf was een verhaal apart. Een man kreeg, een uur nadat we vertrokken waren, een beroerte. Er waren gelukkig mensen aan boord die wat medische kennis hadden. Een kinderarts en een internist. In het begin dachten ze dat hij stabiel genoeg bleef om door te vliegen naar Kreta. Maar de situatie verslechterde en uiteindelijk zijn we in een soort duikvlucht geland in Klagenfurt. Klagenfurt ligt nog net in Oostenrijk, vlak bij de grens. Daar is de man, samen met zijn vrouw van boord gehaald. Gelijk weer verder vliegen bleek niet te mogen. We wogen 66.000 kilo en dat mocht dan maar 60.000 kilo zijn. Nu moest eerst het vliegtuig gecontroleerd worden door een technicus. En die hadden ze niet in Klagenfurt. Die moest dus worden ingevlogen vanuit Wenen. Dat duurde twee uur. Transavia loste dat netjes op. Eerst kregen we wat te drinken en uiteindelijk mochten we het vliegtuig zelfs verlaten en wat op de luchthaven rondwandelen. Om 12:00 uur mochten we weer verder vliegen. En om 14:45 uur stond ik dan samen met René, buiten bij de bus te wachten op vertrek naar de appartementen. Het weerzien was geweldig. Een dikke omhelzing van Katerina en later van Georgos in het restaurant zelfs twee en een dikke zoen op mijn wang. Zoals gewoonlijk weer heerlijk gegeten. Hetzelfde als waar we vorig jaar mee begonnen zijn. Ik had grootmoeders recept met Griekse groenten en René had mixed grill met patat. Kannetje witte wijn, bier en later een shot raki. Toen nog een glas ouzo voor mij en een metaxa voor René. Echt weer voordelig ook, € 16,83 inclusief drank. Echt weer het thuisgevoel. Ik had hem gelijk goed hangen. Dus daarna eerst even de ogen dicht en toen beneden bij de bar wat gedronken (voor mij thee en water). Aan het eind van de avond hebben we de cadeaus gegeven. Allemaal geweldig! Maar de foto van Irini was een schot in de roos! Nog even ter info: W leeft nog steeds en zit op “zolder”. Hij was aan het eind van de avond nog even beneden en hij is werkelijk kolosaal geworden.
Zijn rug komt, als hij staat, boven de tuintafels uit. Schitterend dier. Ze hebben nu ook een puppy, Rico, een paar weken oud. Die lijkt qua kleuren op een rottweiler, maar blijft kleiner.
Als ik zijn poten zo eens bekijk tenminste. Om 01:39 gingen we slapen. Met de man, die een beroerte gehad heeft, gaat het iets beter. Hij krijgt vrijdag een katheter en als dat goed gaat, mag hij in het weekend per ambulance of per trein naar huis toe. Vrienden van het stel zitten namelijk bij ons in het appartementencomplex. En zij houden ons een beetje op de hoogte.
Donderdag 20 mei 2004
Het weer: ± 24 graden en zonnig
Vandaag zijn we om 10:00 uur opgestaan. De bijeenkomst met de hostess was om 11:00 uur. Normaal gaan we daar niet heen, maar ze moesten nu het reserveringsnummer op de tickets controleren. De rest van de dag hebben we bij het zwembad gelegen. Het water is nog erg koud! Aan het einde van de dag waren we allebei enorm verbrand. Ik ben weer vuurrood zoals gewoonlijk. Factor 8 is echt te weinig. Aan het eind van de middag zijn we even terug gegaan naar het appartement en hebben we nog even geslapen. Daarna gedoucht en wat gedronken aan de bar. Toen zijn we snel naar het restaurant gegaan. We kregen vandaag verrassingsmenu. Tatziki en nog twee soorten puree. Met Gyros en Feta uit de oven en iets gehaktbalachtig. Om 22:15 terug in het appartement. Daarna nog bij de bar gezeten. En uiteindelijk geholpen met opruimen. We lagen om 02:39 uur in bed. Met de man gaat het beter. Toch geen operatie. Als hij de test vrijdag goed doorstaat en de reisverzekering dekt het, mag hij zelfs naar Kreta toe.
Vrijdag 21 mei 2004
Het weer: ± 25 graden en zonnig
Weer stralend blauwe luchten vandaag. We zijn eerst het dorp in geweest om zonnebrand met een hogere factor en aftersun te halen. Beide weer van PizBuin. Die bevalt het beste. René heeft gelijk ook een slof sigaretten meegenomen. €2,70 per pakje. Geen geld dus. Daarna hebben we bij ons gebruikelijke adres, DR, ontbeten. Allebei een fruitsalade en wat vruchtensap genomen. De rest van de dag hebben we wat geluierd bij het zwembad. Maar deze keer onder de parasol. Eerst mijn huid maar wat rust gunnen. ’s Avonds weer lekker gegeten. Ik had spaghetti met tomaat en varkensvlees. Veel te veel. Maar wel lekker. René kreeg lam. Geen koteletten, maar het was wel lekker. De rest van de avond hebben we beneden tv gekeken, wat gepooled en gekletst.
Zaterdag 22 mei 2004
Het weer: ± 25 graden en zonnig
Vandaag hebben we weer niet zoveel gedaan. We zijn naar de SPAR geweest om te kijken of ze ook speelgoed voor Rico hadden, maar helaas. Daarna zijn we naar de “computerwinkel” geweest. SCG (voormalige computerwinkel in Meppel) was er luxe bij. We zouden namelijk kijken of ze er voor Katerina ook een extern USB/ISDN modem hadden. Maar de zaak was dicht. Alleen van maandag tot en met vrijdag open, van 09:30 uur tot en met 14:30 uur. Dus maar weer terug. Vervolgens thee en espresso gedronken bij de bar en wat tosti’s gegeten als ontbijt. Daarna weer in de zon liggen bakken. ’s Avonds in het restaurant heeft René varkenskoteletten gegeten en ik Souvlaki. Heerlijk! En Georgos heeft nog weer gespeeld en gezongen in het restaurant. Daarna bij de bar van het appartementencomplex gepooled. Deze keer ging het bij mij voor geen meter. Het was 02:48 uur toen we op de kamer waren en gingen slapen.
Zondag 23 mei 2004
Het weer: ± 28 graden en zonnig
Vandaag weer bijzonder weinig gedaan. We hebben nog steeds geen auto gehuurd en dan ben je zonder vervoersmiddel aardig beperkt in waar je heen kunt gaan. Maar dat is niet erg, we willen deze vakantie toch zoveel mogelijk uitrusten en bijtanken. Eenmaal beneden bij de bar, hebben we eerst een tosti gegeten. Daarna zijn we in de zon gaan liggen. We beginnen al mooi kleur te krijgen. ’s Avonds in het restaurant heeft René lamskoteletten gegeten en ik had Soutzoukakia. Rond een uurtje om 22:00 zijn we even bij Mike langsgegaan. Mike lag weer eens te pitten. Dus na ongeveer een uur kwam hij boven water. Daarna zijn we nog een half uur gebleven. We hebben beloofd deze vakantie nog een keer te komen. Toen we weer terug kwamen bij het appartement bleek iedereen al op bed te liggen. De meeste mannen waren zo moe. Ze hadden ’s middags geen tukje gedaan, omdat ze formule 1 gekeken hadden. Dus we hebben nog 1 drankje genomen aan de bar en daarna hebben we samen met Katerina de bar afgesloten. Komt zij ook een keer op tijd op bed.
Maandag 24 mei 2004
Het weer: ± 28 graden en zonnig
Vandaag weer weinig gedaan. René heeft nog een keer gekeken naar de computer en de telefoonaansluiting. Het blijkt nogal moeilijk om daar wijs uit te worden. Het ene is digitaal en het andere is analoog. Er zit ook nog een telefooncentrale tussen voor alle appartementen. En een fax die het beslist moet blijven doen. En een printer die alle gesprekken uitprint van de appartementen. René wil het nu maar gewoon aansluiten met een analoog modemkaartje en dan maar kijken of het werkt. ’s Avonds Griekse salade gegeten en Gyros. Georgos was op dreef. Eerst deed hij een truc met een bierflesje met daarboven op een glas met wijn en daar ging hij dan bovenop staan. Vervolgens vroeg hij allerlei mensen om hetzelfde te proberen. Toen gingen we Griekse dansen doen. Als laatste heeft hij nog een poos op zijn Bouzouki gespeeld. Na het eten zijn we nog een poosje bij Katerina aan de bar blijven hangen en daarna rap naar bed.
Dinsdag 25 mei 2004
Het weer: ± 21 graden en bewolkt
Vanmorgen bleek het helemaal bewolkt te zijn. En het waaide ook behoorlijk. Dus zijn we wezen wandelen. Langs het strand tot vlak voor de opgravingen en toen via de weg weer terug. Dat vonden we allebei ver genoeg, want we voelden ons geen van tweeën echt fit. Ik had ’s morgens zelfs nog overgegeven. Misschien toch de warmte. Het is hier toch een stukje warmer dan in Nederland. ’s Middags werd het weer beter en toen zijn we even het dorp in geweest. René was al weer door zijn boeken heen, dus zijn we even naar de boekwinkel geweest aan het einde van Beachroad. Daar hebben we een nieuw boek uitgezocht en daar hebben we ook gelijk maar een nieuwe wegenkaart gekocht. De oude kaart hangt aan elkaar met plakband. ’s Avonds heb ik geen alcohol genomen en heb ik wat kip gegeten. René had weer mixed grill, maar ook hij zat met lange tanden te eten. Georgos vertelde later dat we morgen samen uit gaan. Katerina gaat waarschijnlijk niet mee. Maar dat is nog niet zeker.
Woensdag 26 mei 2004
Het weer: ± 22 graden en half bewolkt
Vandaag hebben we weer lekker niets gedaan overdag. Nou ja, we hebben Rico weer gered uit het zwembad. Die rare hond dacht dat hij wel kon zwemmen, maar dat lukte nog niet zo goed. Schijnbaar was hij me erg dankbaar, want hij nu volgt hij me overal naar toe. Om 17:30 uur hebben we Hennie, Aad, Monique, Edwin, Robin en “Opa & Oma” (allemaal vaste gasten van Cretan Family) uitgezwaaid. Daarna hebben we wat foto’s gemaakt van W. Hij was vandaag beneden achter het appartementencomplex aan de ketting gelegd, omdat hij teveel herrie gemaakt zou hebben op het dak ’s nachts. Daarna zijn we naar het restaurant gelopen. Om 18:30 uur waren we er al. Maar om 23:00 uur gingen we pas weer terug naar het appartement toe. Het was dus erg gezellig! We hebben een poos bij Tilly & René en Nelly & Huub (de man van de beroerte) aan tafel gezeten. Zij zijn ook gasten van Cretan Family. René had varkenskoteletten en ik had “Aad Special” oftewel spaghetti met kip. Ik had als toetje chocoladetaart genomen en René heeft ijs na genomen. Heerlijk! Om 00:30 uur was Georgos bij Cretan Family Apartments terug en vrij vlot daarna zijn we met zijn vieren vertrokken naar een beachclub in Stalis. Daar zaten we in een hoekje met uitzicht op zee. Georgos kreeg ineens zin in een grote coupe ijs. Bleek zelfs een halve watermeloen te zijn. Deze was uitgehold en daarna vol gestopt met ijs. En die watermeloenen van Kreta zijn veel groter dan die in Nederland. We moesten hem allemaal helpen om het ijs op te krijgen. Maar het was inderdaad erg lekker. Daarna heeft Georgos ons samen met Katerina met de auto weer terug gebracht naar het appartementencomplex. Om 03:00 uur waren we weer terug. Het was echt heel erg leuk en gezellig.
Donderdag 27 mei 2004
Het weer: ± 25 graden en zonnig
Vandaag weer geluierd. Geen zwemles voor Rico vandaag. Hij heeft bijna de hele middag onder het zonnebed van René liggen slapen. Hij blijft voorlopig wel weer uit de buurt van het zwembad. En omdat wij hem gered hadden, volgt hij ons nu overal naar toe. Zelfs de weg op. En dat mag nou net niet. Ik ben het grootste deel van de tijd in de schaduw gebleven. De zon is zo fel dat je levendig verbrand. Dus in ieder geval al veel smeren, maar zelfs dan word ik nog rood. ’s Avonds voor het eten hebben we voor 3 dagen een auto gehuurd. Een Citroen C3 met airco. Best duur aan het begin van het seizoen, € 130,–. We hebben de auto eerst teruggebracht naar het appartement en daarna zijn we weer naar het restaurant gelopen op een hapje te eten. René kreeg een kalfskotelet. En ik kreeg Soutzoukakia. Ik wou graag Stifado, maar Georgos zei dat die in deze tijd van het jaar nogal droog en taai was en dat ik beter wat anders kon nemen. Het was ontzettend druk in het restaurant. Alles zat weer vol. Mensen stonden langs de bar te wachten op een plekje. We kregen zelfs wildvreemde mensen bij ons aan tafel gezet. Wij waren toch al klaar met eten. En de rekening moesten we morgen maar betalen, daar had Georgos geen tijd voor. Bij de bar daarna nog wat gedronken en om 02:00 uur, toen de laatste wegging, hebben we de boel afgesloten.
Vrijdag 28 mei 2004
Het weer: ± 25 graden en half bewolkt
Vandaag hebben we eerst ontbeten aan de bar. We nemen iedere ochtend hetzelfde. René een grote mok koffie, ik een grote mok thee. Dan allebei een tosti en een groot glas vers geperst sinaasappelsap. Om 11:00 uur zijn we in de auto gestapt en richting Ierapetra gereden. Dat is best een leuke rit. Het is niet zo ver, ongeveer 80 kilometer. Je rijdt dan op het smalste stuk van de noordkust naar de zuidkust. De plaats zelf vonden we nogal tegen vallen. Een beetje vergane glorie. Je kunt nog aan sommige gebouwen zien dat het er ooit erg mooi was. Maar het is allemaal zo slecht onderhouden. Ierapetra is de meest zuidelijk gelegen stad van Europa. Dat wat er nog te zien is in Ierapetra, zoals het huis waar Napoleon gewoond heeft en het oude fort, hadden we binnen een half uurtje wel gezien. Dus zijn we maar weer teruggereden naar de noordkust. We zijn toen gestopt in Agios Nikolaos. Daar waren we alleen nog maar doorheen gereden toen we naar Vai geweest zijn. Toen met de excursie naar Spinalonga mochten we na de excursie een half uur of zo rondkijken. Dus hebben we nu lekker gewandeld om het meer heen.
Daarna hebben we de winkels in het centrum eens even bekeken. Vervolgens hebben we aan het water een restaurantje opgezocht om te lunchen. Ik had Griekse yoghurt met honing en René wou Baklava. Dat was er niet. Hij kreeg iets dat er op leek. Het leek wel een soort van gefrituurd engelenhaar. Na de lunch zijn we weer terug naar Malia gereden. ’s Avonds hebben we allebei Mixed Grill genomen. Veel te veel voor mij en ik lus (dat weet ik nu zeker) echt geen lamsvlees. Of het viel me deze keer gewoon tegen. Het is nogal een aparte smaak. Er viel nog een vrouw flauw in het restaurant. Gelukkig was er op dat moment een Griekse huisarts aanwezig. Waarschijnlijk heeft ze teveel in de zon gezeten of te weinig gedronken. Of allebei. Het was weer zo ontzettend druk. Dus we mochten weer niet betalen. Later bij het appartement ging Tilly, samen met haar René, nog tegen de vlakte. Oorzaak was teveel drank. Uiteindelijk hebben mijn René en Aristo haar naar het appartement gebracht. Waarbij ze maar bleef volhouden dat René een goede zoon van haar was. Gelukkig was ze niet gewond. Georgos zei nog dat we haar de volgende ochtend er niet mee mochten plagen. Ondanks dat het koppel allebei al in de 70 is, is zij haar wilde haren nog lang niet kwijt.
Zaterdag 29 mei 2004
Het weer: ± 21 graden en half bewolkt
Vandaag zijn we om 08:00 uur opgestaan. We gaan weer naar Preveli toe. Alles zit mee op de weg, dus na twee uur rijden zijn we er al. Deze keer hebben we de auto op de grote parkeerplaats boven op de klif gezet. Dus niet meer over dat hobbelpad aan de andere kant van de kloof. Het is inderdaad een hele klim naar beneden.
De rivier bleek breder te zijn, dus om op het strand te komen moest je een stukje door het water waden. En het water was erg koud. Ik moest wel lachen. René had niet gezien dat ik mijn schoenen omgeruild had voor de slippers in plaats van alleen uitgetrokken. En hij vond het dan ook vreemd dat ik zo eenvoudig over die glibberige stenen liep. Eenmaal aan de andere kant snapte hij wel waarom. En hij kon er wel om lachen. We zijn de rivier helemaal gevolgd tot aan de stroomversnelling.
We hebben veel foto’s genomen. Ik vind het nog steeds 1 van de mooiste plekken die ik ooit heb gezien. We hebben nog geprobeerd de rivier over te steken en aan de andere kant terug te lopen. Maar dat lukte niet. René kreeg door het koude water kramp in zijn voeten. En het water was toch dieper dan we dachten. Later heb ik op het strand weer kiezels gezocht. Deze keer heb ik bijna alleen maar groene meegenomen. Daarna zijn we weer terug naar boven geklommen. Dat viel vies tegen! Omstreeks half vier waren we weer terug in Malia. In het restaurant hadden we qua hoofdgerecht geen keuze. Spaghetti met gehakt, ham, kaas en een beetje tomatensaus. Erg lekker! Vooraf hebben we nog Tatziki genomen. Ik nam als toetje koffie met chocoladetaart en René had koffie met Metaxa. Aan het einde van de avond hebben we afscheid genomen van Jos en Gonnie. Zij gaan morgenochtend weer naar huis toe.
Zondag 30 mei 2004
Het weer: ± 25 graden, eerst zonnig en later wat bewolking
Vandaag zijn we om 09:30 uur opgestaan. Eerst hebben we bij Katerina aan de bar ons standaard ontbijt genomen. Toen hebben we de spullen in de auto gezet. En zijn we vertrokken naar het Lasithi plateau. We kwamen op de heenweg door Krasi. Dit plaatsje staat bekend om zijn immens grote plataan. Maar het was er erg druk. Dus die moest op de terugweg op de foto. Deze plataan is meer dan 1000 jaar oud en heeft een omvang van 14 meter. Hij leeft nog steeds en heeft ook nog volop blad. Op het plateau was het een grote bloemenpracht.
Daar hebben we dus ook heel veel foto’s van gemaakt. Onderweg kwamen we langs een grot in Tzermiado. René zette ineens de auto stil en sprong uit de auto. Bleek later dat hij een slang gezien had en deze wou zoeken om hem op de foto te zetten. Daar had die slang schijnbaar weinig aardigheid aan, want hij heeft hem niet weer gevonden. De naam van de grot was Trapeze. Hier hebben 3000 jaar geleden mensen gewoond. Erg indrukwekkend en de gids was erg vriendelijk! Je kreeg een zaklampje aan het begin en de gids bleef mijn hand maar vasthouden. René moest zichzelf maar redden. Nadat we het plateau rond waren gereden, kwamen we langs een bord van een archeologische site. René wou die even bekijken en draaide die weg in. Hoewel weg wel een erg groot woord was voor het pad vol kuilen en gaten. Toen we boven kwamen, bleek er niets qua archeologie te zien. Maar er was wel een plateau. Deze ligt 1100 meter hoger dan het Lasithi plateau en heet Nisimou. Wel mooi en vol met schapen en geiten. Op de terugweg zijn we gestopt bij het Homo Sapien Themapark. Wel grappig. Maar ik vond het wat tegen vallen. Het was allemaal nagebouwd en weinig originele dingen te zien. Je had wel een mooi uitzicht op het terras van het restaurant dat er bij zat. Daarna hebben we in Krasi de plataan gefotografeerd.
Ook de lokale begraafplaats. Daan (René’s vader) wil graag foto’s van scheef staande grafzuilen. Maar dat is onmogelijk. Ze zijn allemaal perfect onderhouden. Eenmaal terug in Malia zijn we naar de SPAR gereden. Daar hebben we Metaxa (4 flessen) en sigaretten (2 sloffen) gekocht. En shotglazen van de Olympische Spelen. Vanavond weer lekker gegeten en ontzettend romantisch. Ze hadden onze tafel bedekt met rozenblaadjes. Daar hebben we later een hart van gemaakt. Van de pluimpjes van het ijs hebben we de pijl gemaakt. René had vanavond Gyros en ik had Gemista (tomaten gevuld met rijst). Allebei nog ijs genomen. Daarna nog koffie met Metaxa voor René. En voor mij koffie met Amaretto.
Om 00:30 uur toen iedereen naar boven was, zijn René, ik en drie Oostenrijkse vrienden van Georgos, samen met Georgos en Katerina naar Skopela gereden. Met een omweg, Georgos was de weg even kwijt, en nadat we met de auto’s klem kwamen te zitten in een steegje. Die steeg was net zo breed als de auto. Nog geen centimeter aan beide kanten. Na een keer of vijftien heen en weer steken, kwamen we daar weer weg. Uiteindelijk vonden we het feest waar we naar toe zouden. Dat was erg indrukwekkend. Het waren beroemde muzikanten. En de muziek was ook erg mooi. Er werd ook veel gedanst. Georgos regelde whisky, cola, water en fruit. Maar twee van de drie Oostenrijkers begonnen zich behoorlijk te bezatten en te misdragen. De ander dronk cola met water. De bedoeling was dat hij terug zou rijden. Maar toen we weg zouden, kroop één van de twee zatlappen achter het stuur. Degene die zou rijden weigerde in te stappen. Hij is uiteindelijk bij ons in de auto gegaan. De anderen reden ontzettend hard weg. Toen wij net bij Heraklion waren, kregen we ze eindelijk met de mobiele te pakken. Zij beweerden al in Malia te zijn. Dat bleek achteraf ook nog waar te zijn ook. Ze moeten dus ongeveer 160 kilometer per uur of harder gereden hebben. Ook in de bergen! Anders konden ze daar nooit zo snel zijn. Onverantwoord en belachelijk! We waren dan ook allemaal ontzettend boos. Ze hadden zich wel dood kunnen rijden. Of nog erger, iemand anders! Om 04:30 uur waren wij weer terug.
Maandag 31 mei 2004
Het weer: ± 25 graden, eerst zonnig en later wat bewolking
Vandaag hebben we geslapen tot 11:00 uur. Dat is nog maar zes uur slaap, maar het moet maar. Katerina was nog steeds boos op Martin (degene die met een zatte kop achter het stuur gekropen was) en had helemaal niet kunnen slapen. Ik heb de Oostenrijkers nog niet gezien en dat is maar beter ook. Ik ben ook nog steeds boos. Hoe onvolwassen kan een mens zijn. Bovendien zo ga je niet met vrienden om. Het is een eer als Georgos je naar een dergelijk feest mee wil nemen. En dan moet je je ook gedragen. Katerina heeft nu tegen Georgos gezegd dat hij hun nooit weer mee mag nemen. Dan kan hij namelijk kiezen tussen haar of die “vrienden” uit Oostenrijk. We zijn de dag weer begonnen met ons standaard ontbijt. Daarna zijn we het dorp in gegaan, op zoek naar een leren tas boor mij. Ik wil er graag eentje hebben voor mijn verjaardag in juni. Ik heb wel iets gezien dat leek op wat ik bedoelde, maar ik vond hem niet mooi genoeg. De rest van de dag bij het zwembad gelegen. Ik heb zelfs olie gebruikt. En ik ben niet eens verbrand. Ik begin al wel een mooi kleurtje te krijgen. Na even geslapen te hebben en gedoucht te hebben, zijn we naar het restaurant gegaan. René kreeg een heel grote varkenskotelet (of karbonade). Ik kreeg Souvlaki met als extra witte bonen. Lekker maar weer erg veel. René werd alleen tijdens het eten ineens niet zo lekker en voelde ook warm aan. We zijn dus ook gelijk na het eten terug gegaan. Oh ja, vooraf nog Griekse salade genomen. De rekening mogen we morgen betalen. René is gelijk naar bed gegaan. Om 22:00 uur ben ik even gaan kijken. Ook heb ik zijn temperatuur even gemeten. Hij had geen koorts. Om 23:00 uur kwam hij zelf weer naar beneden. Voor ongeveer een uurtje. Hij kreeg van Katerina twee hete koppen thee met veel suiker en als laatste voor het slapen gaan een raki. De vluchttijd hing er nu ook. We worden om 18:00 uur opgehaald bij het appartement en om 20:30 uur vliegen we.
Dinsdag 1 juni 2004
Het weer: ± 25 graden, eerst zonnig en later wat bewolking
Vandaag hebben we tot 10:30 uur geslapen. Daarna hebben we bij Katerina aan de bar ons standaard ontbijt genomen.
De rest van de dag hebben we lekker geluierd bij het zwembad. Dat kan nu nog. Volgende week moeten we weer hard aan het werk. René voelt zich nog hetzelfde als gisteren. Zijn maag is wat instabiel. Maar ’s avonds met het eten ging het steeds beter. Hij heeft lamskoteletten gehad. En ik had spaghetti Carbonara. Ik heb als toetje nog chocoladetaart genomen. Die zal ik in Nederland erg gaan missen. Daarna hebben we de maaltijd afgesloten met koffie met wat erbij. Ook hebben we een nieuwe fles ouzo gekocht. Kan ik weer even vooruit. De vorige twee liter fles was al weer leeg. En die uit Nederland vind ik te scherp van smaak. Deze is veel zachter. Bij het appartement hebben we nog wat gedronken bij de bar. Aristo, Panos en Jordani uit het restaurant kwamen ook nog. Dus werd er nog even stevig gepooled. Nadat we Tilly zover hadden dat ze ook naar bed ging, hebben we de boel afgesloten en zijn wij ook naar boven gegaan.
Woensdag 2 juni 2004
Het weer: ± 30 graden en zonnig
Vandaag zijn we opgestaan om 09:30 uur. Het is de dag van vertrek. Dat is altijd weer balen. De dagen gaan hier gewoon te snel. We konden gelukkig voor 15 euro het appartement nog een dagje langer houden. Veel relaxter op deze manier. Je hoeft dan niet om 10:00 uur van de kamer af te zijn. Na het ontbijt zijn we even het dorp ingegaan om te pinnen. Kunnen we in ieder geval onze schulden aan de bar nog even aflossen. Daarna hebben we wat zitten lezen in de schaduw. Het is vandaag extreem warm. Het is 30 graden in de schaduw. Om 13:30 uur zijn we naar het restaurant gegaan. We kregen van Aristo kipfilet in een sausje met Griekse groenten. Erg zout, maar wel lekker. René kreeg ook nog een 0,75 liter waterfles raki mee. Deze moet hij opdrinken met zijn vader. Na het eten hebben we afscheid genomen van Jordi, Panos, Saddam en natuurlijk Aristo. Daarna de laatste dingen in de koffers gedaan. Een laatste keer douchen en toen beneden bij de bar gewacht op de bus. Georgos kwam op het laatste moment nog om afscheid te nemen. We kregen ook van hem nog een 0,75 liter waterfles met raki mee. Zowel hij als Katerina wilde als laatste van ons afscheid nemen. En hoewel ik me voorgenomen had om het droog te houden, lukte dat niet. De tranen stroomden mij over de wangen. Ik zal ze weer ontzettend gaan missen! Maar gelukkig was ik niet de enige die moest huilen. Het gezin uit Maastricht moest ook huilen. Dus uiteindelijk zaten we met zeven man achter in de bus te snotteren. Zij hadden het ook erg leuk gehad. Je komt daar altijd als vreemde en gaat er weg als familie. Dat is natuurlijk voor ons ook zo. Hoewel wij toch nog iets specialer zijn. Het klikt zo ontzettend goed tussen ons. Het zijn echt vrienden voor het leven. Op het vliegveld liep het niet helemaal zoals het moest. Wel voor onszelf, maar niet voor Huub. Dat was die man die een beroerte had gehad op de heenreis. Het bleek dat de papieren die hij meegekregen had in Oostenrijk niet goed genoeg waren voor de terugreis. Die vrouw bij de incheckbalie wou hem niet inchecken. Hij moest eerst langs de arts op het vliegveld. Die wou hem geen andere papieren geven, omdat hij in principe tijdens de afgelopen twee weken op Kreta niets mankeerde. Hij vond hem gezond genoeg. Maar om een lang verhaal kort te maken, moest Huub achterblijven. Hij moet eerst naar het ziekenhuis in Heraklion om de juiste papieren op te halen en dan mag hij pas weer vliegen. We vertrokken dus zonder Huub en zijn vrouw. Tilly en René zouden samen met hen in de auto van Huub terug naar huis rijden in Nederland. Die zaten dus nu ineens zonder vervoer. Maar dat loste zich op Schiphol al op. Het gezin uit Maastricht was met twee auto’s en kon hun wel afzetten in Eindhoven. Daar stond hun eigen auto bij Huub voor de deur. Van daar konden ze dan weer met eigen auto naar Venlo. Wij werden opgehaald door Wim en Erica. Volgend jaar gaan we weer naar Kreta. En dus weer naar Georgos en Katerina!
Voor de rest van de vakantiefoto’s zie HIER