Donderdag 12 mei 2011
Het weer: half bewolkt en 22 graden
Het is vandaag de dag voor vertrek. We zijn de stad in geweest om de laatste spulletjes nog even te halen. Nog even wat bezoekjes afgelegd naar de ouders en dan snel een hapje eten. Dan gaan we de koffers maar eens inpakken. Na flink wat gepuzzel zit alles er weer in. Waarom ze toch altijd zo zwaar zijn is mij een raadsel. Dit keer nemen we niet eens boeken mee (we hebben nu ereaders) en toch zitten ze beide weer op 20 kilo. Een paar schoenen van René kan niet eens mee. Om half acht zijn we klaar met pakken en zet René de koffers gelijk maar in de auto. Dan de handbagage klaar maken en dan zijn we echt klaar om weg te gaan. René gaat nog even slapen voor vertrek. Ik niet, daar is het net te kort voor en ik weet dat ik altijd van zo’n kort slaapje enorme hoofdpijn krijg. Dus ik sla wel een nachtje over. Ik ga wat tv kijken en achter de pc. René wil er om 1:30 uur uit…
Vrijdag 13 mei 2011
Het weer: half bewolkt en 16 graden NL / half bewolk met hele harde wind en 17 graden GR
Ik maak René wakker en na een kort ontbijt en omkleden zijn we dan om 2:35 uur klaar voor vertrek. Om 4:10 uur zijn we bij de Smart Parking. De auto staat dit keer op 515. We hebben al een boarding pas, dus we hoeven op Schiphol alleen maar de koffers af te geven bij balie 3. En dan na een laatste shagje buiten gaan we door de douane. Daar ben ik echt aan de beurt. Ik had mijn riem en alles al af, moest daarna ook nog de schoenen uit, en ben toen ook nog gefouilleerd. En René mocht deze keer zo door lopen. Raar, want normaal is het altijd andersom. We lummelen daarna wat rond bij de winkels en gaan dan maar naar de gate. C14 deze keer. Daar kunnen we dan om 6:00 uur aan boord. We zitten op rij 1, dus mooi wat extra beenruimte. De vlucht verloopt voorspoedig, geen vertragingen en geen turbulentie. Ik val zelf een paar keer in slaap, terwijl ik nooit kan slapen in een stoel. Blijkbaar als je maar moe genoeg bent… Om 11:03 uur lokale tijd landen we dan. We merken bij het uitstappen direct dat er een hele stevige noordenwind staat en dat het inderdaad wel eens warmer is geweest rond deze tijd van het jaar. Nou ja, de verwachtingen zijn beter, we zullen wel zien. Het duurt vervolgens een hele poos voordat we de koffers eindelijk eens hebben. Dan snel naar de hostess om ons af te melden. We hebben dit keer weer direct een auto gehuurd. En weer zo’n groot bakbeest. Bij de verhuurder zien we dat het nu weer de KIA Sorento EX is. Alle papieren moeten weer ingevuld worden. Dit keer blijkt het kaartjes apparaat voor de creditcard kapot te zijn, dus moeten ze het nummer en zo zelf opschrijven. Ach, komt vast goed. Bij vertrek horen we dat er maar een kwart brandstof in zit, dus gelijk maar even ergens onderweg tanken. Dat is echt niet grappiger geworden hier, €1,775 per liter!!! En deze auto heeft een hele grote tank, want uiteindelijk kost ¾ ons €121,00! In Malia bij het appartement komt Riana ons gelijk al tegemoet lopen. We moeten eerst wat drinken voordat we de koffers uit de auto halen. Allebei direct aan de Frappe. We krijgen ook al gelijk de sleutels voor de kamer, nummer 204 is het deze keer. Na de koffie brengen we de spullen naar boven. Het slot van de deur blijkt niet goed te zijn. Zonder sleutel krijg je de deur niet los, ook al is hij niet op slot. De klink werkt niet meer. Bij binnenkomst zien we gelijk al een koffiezetapparaat en een waterkoker. Ook hebben ze de boel weer geschilderd. Deze keer zijn er wanden blauw gemaakt in plaats van rood.
Na het uitpakken willen we boodschappen gaan doen. Wanneer we beneden komen blijkt de man van het autoverhuurbedrijf er ook te zijn. Er is iets mis met het cashen van de cheque. Of we wel samen even naar de bank kunnen om direct het geld te betalen. Dat doen we en het blijkt gewoon te werken. Hij brengt ons weer terug naar het appartement, waarna we dan nu maar boodschappen gaan doen. Die zetten we even vlug in het appartement en dan rijden we door naar het restaurant om even een verse jus te drinken. We worden direct door Edi, Makis, Kostas en Aristo begroet. Dikke knuffels en zoenen. En raki! Na het drinken rijden we via de opgraving en het nieuwe bruggetje bij Tropical beach terug naar het appartement. Daar blijkt Rania naar huis te zijn en Lazer begroet ons nu. Dan vlug naar boven en even wat slaap inhalen. Om 17:45 uur hebben we beide de slaap uit en gaan we ons douchen en omkleden. We zitten nog even bij Lazer, praten wat bij en gaan dan naar het restaurant. Ik heb best trek in iets. René besteld lamskoteletten en ik neem Mousaka. Samen met wat wijn en bier. Dan natuurlijk nog Agbag. Giorgos gaat nog spelen en we drinken nog wat Metaxa en Ouzo. We rekenen af en lopen terug. Geen 1 gekko te vinden. Het is vast te koud voor die diertjes. Bij het appartement leren we een leuk stel kennen, Rick en Geeske. En met al het geklets is het zo maar weer 2:30 uur. De hoogste tijd om naar bed te gaan. We spreken met Rick en Geeske af om morgen samen een rit te doen. Zij hebben nog maar twee dagen en hebben nog niet veel van het eiland gezien. Ze hebben wel een quad, maar daar ga je niet hele einden mee rijden. Dus morgen rijden ze een keertje mee.
Zaterdag 14 mei 2011
Het weer: half bewolkt met nog steeds wel veel wind en 22 graden
Om 8:30 uur loopt de wekker af. Vandaag nog niet echt een groot ontbijt. Rustig aan beginnen, want thuis ontbijten we normaal bijna niet. Om 10:00 uur zijn we zo ver dat we naar beneden gaan. We vragen voor de zekerheid aan Rick en Geeske of ze echt niet liever naar de zigeunermarkt willen en als ze met ons op pad willen waar dan heen… Het wordt Richti. De waterval trekt wel. De weg is voor ons vertrouwd en we zijn er ook maar zo. We zetten de auto op het parkeerplaatsje en beginnen te lopen. Direct merken we al dat er veel meer water gevallen is de afgelopen maanden. Het is veel groener, het pad is overwoekert op sommige plekken. Er liggen ook bomen over het pad en de rivier is een stuk breder. Dat maakt het oversteken soms wel wat lastiger. Maar we redden het bijna helemaal zonder natte voeten te krijgen. Ik sta op de heenweg een keer met een voet midden in de beek. En op de terugweg staat Geeske er een keer in. Na een uurtje lopen komen we bij de waterval aan. Deze buldert er gewoon over. De stroom water die nu naar beneden komt zetten is zeker zes keer zo groot dan vorig jaar juni.
We genieten even van het uitzicht en dan gaat de rest naar boven. Ik blijf beneden. Er is een picknick tafel en een heerlijke boom om op te zitten. Dus ik vermaak me wel.
Zij zetten mij vanaf boven op de foto en ik hen vanaf beneden. Wanneer ze weer beneden zijn, genieten we nog even van de waterval en de omgeving en dan gaan we toch maar weer terug naar de auto. Rick wou hier wel blijven. Met een pijl en boog en een tentje vermaakt hij zich wel, maar hij besluit toch maar mee terug te gaan.
Om 13:30 uur zijn we weer terug bij de auto. We rijden terug, maar vanaf Agios Nikolaos gaan we rechtdoor naar Elounda en Plaka. In deze laatste parkeren we de auto en gaan we even een hapje eten. Het is eigenlijk al wat erg laat voor een lunch, het is bijna 15:00 uur. René en ik nemen een fruitsalade en Geeske en Rick nemen een tosti. Wanneer de buiken weer gevuld zijn en de toiletten bezocht zijn, gaan we weer verder. We rijden via de onverharde weg van Plaka naar boven richting de windmolens en het kleine witte kerkje op de punt. Het waait hier echt heel erg hard, dus maar snel weer in de auto. Via de bergen over verharde wegen dit keer, rijden we terug naar Neapoli en daar pakken we de hoofdweg. Bij het appartement drinken we nog wat en dan is het tijd om even te ontspannen. René doet zijn ogen even dicht en ik werk het reisverslag weer een stuk bij. Om 18:50 uur komen we weer in de benen. Opfrissen, omkleden en klaar voor het restaurant. Ik besluit voor de Kipsouvlaki te gaan. René gaat voor de Soutzoukakia. Halverwege de avond komen er eerst van die zigeuners spelen en zingen, later gaat Giorgos zelf ook nog weer spelen. Er is ook iemand jarig en die wordt door iedereen toegezongen. Het is druk vanavond. Alle tafels die binnen staan zijn bezet, er worden zelfs tafels van buiten naar binnen gezet. Het merendeel zijn Duitsers die alleen wat komen drinken, maar die zitten wel een hele avond, plus dat veel van hen wel bij Cretan Family lunchen. Na het eten en drinken, lopen we terug via de supermarkt. We moeten nog muggenspul hebben, maar helaas zijn alle winkels al gesloten. Dat wordt dus een andere keer. Ik was weer vergeten het flesje vanaf huis mee te nemen. Dat spul hadden we hier een keer gekocht, maar wordt niet meer gemaakt. En het Nederlandse spul, zelfs Deet, werkt niet zo best tegen Griekse muggen. Bij het appartement wordt het weer gezellig en weer laat. Om 2:00 uur helpen we Giorgos afsluiten en gaan we naar bed. Morgen gaan we weer met Rick en Geeske op pad. Het is erg goed bevallen en we laten hun graag nog veel meer van het eiland zien. Morgen gaan we naar Tripiti.
Zondag 15 mei 2011
Het weer: zonnig aan de zuidkust en 28 graden (noordkust 24 graden)
De wekker loopt met veel kabaal om 8:30 uur af. We beginnen met ontbijt, dat rommelig verloopt, want eerst neemt René de sleutel al mee, waardoor ik dus geen koffie kan zetten en ook geen eitjes kan koken. Dat moet ik dus doen zodra hij terug is met het brood. De eitjes kook ik, maar dan herinneren we ons dat we helemaal geen zout hebben. Eieren zonder zout is ook geen eten. Maar ja, het is in ieder geval iets. Na ons ontbijt pakken we de spullen bij elkaar en lopen we naar beneden. Daar zitten Rick en Geeske al aan de tosti’s als ontbijt. Ook erg lekker en dat hebben we zelf ook jaren gedaan. Kan prima. Na het ontbijt gaan we op pad. We besluiten niet zoals eerst broodjes bij de bakker te halen, maar onderweg gewoon wat te eten. Dus direct in de auto en op weg naar Heraklion. Daar nemen we de afslag naar Mires en bij Agia Deka buigen we af naar het zuiden. Via Vagionia en Vasiliki komen we op de onverharde weg richting Tripiti. De rit is weer prachtig, het blijft een indrukwekkende rit en kloof. We parkeren de auto bij het strand onder een tamarisk boom en genieten even van de zee in het zuiden. We vinden wat aparte stenen en na wat rond geslenterd te hebben, nemen we plaats op het terras. Daar bestellen we vier cola’s, voor de schokkende prijs van 4 euro…. In totaal! Wat een koopje. Na lekker gezeten te hebben stappen we weer in de auto en rijden we via de kust weer terug de bergen in. Onderweg komen we nog een groep geiten tegen, die een auto ingepikt hebben. Ze staan gewoon op het dak en de motorkap.
Na de onverharde weg, nemen we de afslag naar Lentas. Volgens Aristo hebben ze daar ergens water waar je 10 jaar jonger van wordt als je dat drinkt. Het water vinden we niet maar wel een archeologisch site. The Sanctuary of Asklepios. Dat is de Griekse halfgod van de geneeskunde, die kwibus van dat medische symbool esculaap. Er staan wat pilaren en een prachtige mozaïeken vloer.
We parkeren daarna de auto in Lentas en lopen naar de kust. We lopen een trap op in de verwachting bovenaan een taverna te vinden en blijken bij iemand het erf op gelopen te zijn, maar de eigenaar zegt dat we best het pad even op mogen en dat daar wat moois te zien is. We lopen een smal paadje langs de kust af en zien dan inderdaad een rotsblok in zee staan die een olifant voor moet stellen. En die is makkelijk te herkennen. Het uitzicht is erg mooi.
We lopen weer terug naar de man en bedanken hem voor de tip en het feit dat we daar even langs mochten. Dan lopen we via het kiezelstrand het dorpje zelf in. Bij El Greco nemen we plaats op het terras en gaan we een hapje eten. We nemen allemaal een omelet, maar wel allemaal een andere. Eentje met spek, eentje met kaas, eentje met champignons en een chef’s omelet. Na het eten en een sanitaire stop gaan we terug naar de auto en weer terug naar huis. Via Miamou komen we weer in de bewoonde wereld en rijden we weer via Heraklion naar Malia. Daar willen Rick en Geeske even pinnen, maar blijkbaar hebben die dingen een storing, want het gaat niet. Het lukt uiteindelijk met de creditcard om te pinnen. Rick en Geeske zoeken later wel uit, wat er nu precies niet goed gaat. Om 16:45 uur zijn we weer bij het restaurant. Ik breng snel even de spullen naar boven en dan drinken we nog wat bij de bar. Het is vanavond de laatste avond van Rick en Geeske. En zij vragen of we vanavond wel samen willen eten. Tuurlijk!! Na het drinken gaan we daarom eerst terug naar de kamer. René gaat plat en ik werk het verslag bij. Dan ga ik eerst even douchen en omkleden. René maak ik wakker om 18:50 uur. We hebben namelijk om 19:30 uur ongeveer, beneden afgesproken voor het eten. Rick brengt eerst de quad even terug, wij lopen vast die kant op. Onderweg kopen we gelijk even muggenspul, hoewel het kwaad al geschiet is. Ik zit er al weer onder. En ook gelijk weer van die gigantische bulten. Eenmaal in het restaurant mogen de heren niet kiezen van de kaart. Zij krijgen samen lam. Geeske neemt Soutzoukakia en ik ga voor Bifteki. Er stopt vanavond een auto , vol met bakjes aardbeien. Dat wordt dus als toetje verse aardbeien met slagroom. Edi heeft geluk, want Vasili komt even langs en hij zet hem gelijk aan het werk. De drank vloeit behoorlijk en Giorgos gaat ook weer spelen. En weer is er iemand jarig, dus we moeten weer zingen. Na een poosje rekenen we af. Wij (René en ik) trakteren hen. Bij vertrek zien we de beide honden ook nog even voor het restaurant op straat spelen. Max en Pony. Max hoort bij het restaurant en heet ook echt zo. Pony is een hond die aan is komen lopen en zijn haar zit zo bij zijn ogen dat het lijkt alsof hij een Pony heeft. Dus Geeske heeft hem zo genoemd. Maar Pony is erg speels en bijterig. We lopen onze vaste route terug, maar we zien geen gekko’s. Het is denk ik, nog net wat te koud voor die beestjes. Bij de bar wordt het nog erg gezellig. We krijgen shots en Geeske maakt er ook nog 1 (Stuiterbal, sambuca met blue curaçao), dan Lazer weer (Lazarus B52) en uiteindelijk zijn we bijna allemaal Lazer. Te veel soorten door elkaar. Om 2:30 uur drinkt Rick nog een laatste borrel bij ons op het balkon en dan gaan we maar snel slapen. Morgen gaan we rond 11:00 uur nog even het dorp in en wat rondhangen bij het zwembad samen.
Maandag 16 mei 2011
Het weer: zonnig en 28 graden
We staan om 10:00 uur op vandaag . We hebben namelijk pas om 11:00 afgesproken en we willen beneden zelf wat ontbijten. We delen een tosti. Verder verse jus en koffie of thee. Om 11:00 uur verschijnen er echter geen Rick en Geeske. En een half uurtje later ook niet. René loopt naar hun kamer en klopt op de deur. Bleken ze nog te slapen. Ze wisten nog wel dat we samen het dorp in zouden en dat we samen zouden lunchen, maar hoe laat we afgesproken hadden wisten ze niet. Rick had wel meer vreemde dingen gedaan vannacht, zoals Surinaamse tosti’s bakken (oftewel zwarte aangebrande). Om 12:00 uur is iedereen in de benen en gaan we met de auto het dorp in. We parkeren bij de SPAR en lopen het centrum door. Rick wil graag een schaakbord met Griekse figuranten erop. Maar die blijken toch een stuk duurder te zijn dan we allemaal gedacht hadden. Een beetje mooi formaat bord kost al snel €150,00! Dat is wel erg duur, en ze besluiten er dan ook maar niet eentje te kopen. Na een rondje gelopen te hebben gaan we nog even naar de SPAR voor wat boodschappen. En dan rijden we naar het restaurant voor hun galgenmaal. Ze worden namelijk rond 16:40 uur opgehaald door de bus. En ze willen toch wel eerst even nog wat eten. Wij nemen allebei een tomatensoepje. Dan nemen ze afscheid van Aristo, Edi en Kostas. En natuurlijk ook even van Max. Het is heerlijk zonnig weer, zelfs erg warm en dus gaan we nog een poos bij het zwembad liggen. Die benen van mij zijn nog zo wit dat ze bijna licht geven in het donker. Rick en Geeske pakken de koffers verder in en komen er dan nog even bij liggen. Rond 16:15 uur houden we de zon voor gezien en wachten we op de bus. Die is vroeg, want nog geen 15 minuten later staat hij al op de stoep. Lazer brengt de bagage naar de bus en wij nemen afscheid. Niet voor heel lang, want we hebben afgesproken om elkaar snel weer te zien in Nederland. Zover wonen we niet van elkaar af. Nadat de bus vertrokken is, blijven we nog even bij de bar zitten en dan gaan we even plat. Om 18:50 uur komen we weer in de benen en gaan we ons douchen en omkleden voor het avondeten. René neemt in het restaurant een filet a la crème. Ik vraag om Stifado, maar dan zegt Aristo dat hij een andere lekkere stoofschotel heeft met courgettes en uien en zo. Ik besluit om die maar eens te proberen. Hij is inderdaad erg lekker, hoewel er ook wortels in zitten en daar hou ik niet zo van. Vanavond komt er ook voor het eerst weer een aanstekerman langs. Hij heeft zelfs heel veel soorten. René vindt 1 aansteker wel leuk, deze heeft de vorm van manneke pies, alleen komt er geen pies uit maar vuur. Na het eten en drinken gaan we weer terug. Dit keer zien we wel gekko’s, het zijn er maar twee maar toch. Bij de bar kletsen we nog een poos met Giorgos. Voornamelijk over de website. Er kunnen een aantal dingen beter of anders. Om 2:00 uur houden we het voor gezien. We helpen met afsluiten en gaan naar bed.
Dinsdag 17 mei 2011
Het weer: half bewolkt en 25 graden
We staan vandaag om 9:00 uur. René gaat douchen en brood halen en anti-jeuk spul voor mij. Er zijn geen nieuwe muggenbulten bij gekomen, maar die ik heb jeuken wel enorm. Terwijl René weg is, douche ik en maak ik de rest van het ontbijt klaar. Een gekookt eitje, bakkie koffie. Na het ontbijt maken we ons klaar voor vertrek. We gaan vandaag naar Georgioupoli toe om Aristoteles te zien. Die is namelijk erg bijzonder en “ woont” daar. Aristoteles is namelijk een witte pelikaan, eigenlijk is hij meer roze. Het is wel eventjes rijden, maar wel de moeite waard. Eenmaal in Georgioupoli lopen we eerst richting het kerkje dat in zee staat.
Dan zien we Aristoteles al zwemmen, we steken de rivier over en lopen naar hem toe. Hij is druk bezig om zeewier van de rotsen af te eten en absoluut niet schuw. We kunnen behoorlijk dichtbij komen en krijgen een paar mooie kansen om een foto te maken.
Dan gaan we weer terug naar de rivier, want hier zouden schildpadden moeten zitten. We houden echter niet van waterfietsen en zo en besluiten zo te proberen er eentje te zien. Daarvoor blijken we de auto eerst even te moeten pakken en iets verder stroomopwaarts te rijden. We komen wel bij de rivier, waar deze op zijn breedst is, maar hoe goed we ook zoeken en kijken, we zien geen schildpadden. Blijkbaar ben je daar echt die waterfietsen voor nodig.
Wij houden het voor gezien en rijden weer een stukje terug. Giorgos heeft ons namelijk gisteren vertelt dat in Moundros een bijzondere boom te zien is. Verder zit er niet veel bijzonders, maar de rit er naar toe is wel mooi. Zelf haalt hij hier het lamsvlees voor het restaurant vandaan. Het is weer een hele andere omgeving. Heel groen, maar mooie diepe valleien en kleine riviertjes. We zien ook een drakenwortel (Dracunculus vulgaris) staan. Deze zijn bordeaux rood van kleur en stinken enorm.
Na een paar keer verkeerd rijden komen we inderdaad in Moundros aan, we zien ook wel een kerkje waar Giorgos het over had, maar we kunnen met geen mogelijkheid die boom vinden. Bomen zat, maar niet eentje die echt heel bijzonder is. Het zal wel aan ons zelf liggen.
Maar na een poosje rond rijden, besluiten we maar terug te gaan. We rijden richting Rethymno en gaan daar de hoofdweg weer op. Het is ook al bijna 15:00 uur. Dit keer dus maar niet over de oude weg terug. In Bali gaan we er even af voor een hapje eten. Aan de haven zoeken we een terrasje op en René bestelt een crêpe met chocola en ijs. Ik zie dat ze hier ook Galaktoboureko hebben, dus daar gaat mijn voorkeur naar uit. Na het eten stappen we weer in de auto. Het weer is nu ook een beetje omgeslagen. In Georgioupoli was het strak blauw en erg warm (25 graden), maar hier in Bali hangt al behoorlijk veel bewolking en is het maar 21 graden. In Malia is het wel weer 24 graden, maar de lucht trekt ook hier helemaal dicht. We lopen direct naar de kamer en besluiten daar op het balkon wat te drinken. Ik werk gelijk het verslag weer helemaal bij en René gaat even plat. Om 18:45 uur maak ik hem weer wakker. We frissen ons op en gaan naar het restaurant toe. Dit keer een ander tafeltje als normaal, die is namelijk bezet. Maar deze zit ook prima. We krijgen geen menukaart, maar dat hoeft ook niet. We kennen hem bijna uit het hoofd. Ik kies voor Gemista en René gaat voor de Bifteki deze keer. En telkens krijgen we weer raki. Ik hou het na twee voor gezien, maar René moet zelfs raki geven aan Giorgos tijdens het spelen, terwijl Aristo steeds weer bij ons tafel komt. Ik denk dat René er aan het einde van de avond wel een stuk of 10 gehad heeft. Ik moet van Giorgos mensen nog weer uitleggen waar Richti ligt, maar zonder kaart is dat erg lastig. Ze komen morgen weer in het restaurant en nemen dan de kaart mee. Ooit heeft Giorgos gezegd dat ik speciale plekjes niet te duidelijk moest omschrijven, omdat dan iedereen er heen zou willen, maar nu wijst hij zelf steeds mensen op dit soort plekken. Hij is er zelf nog nooit geweest. Maar geen probleem hoor, ik legt het zo uit. Om een uurtje of 23:00 uur houden we het voor gezien en gaan we terug naar het appartement. We zien geen gekko’s, maar dat is ook niet zo verwonderlijk. Er loopt een groepje voor ons , dat best wel wat kabaal maakt. Bij de bar wordt het ook weer gezellig. Giorgos is laat, rond 1:00 uur en hij heeft gelijk al zijn hengel mee. René geeft aan dat hij echt niet in staat is om morgenvroeg rond 4:30 uur te gaan vissen. Als ze nu direct weg zouden gaan, zou het nog net lukken. Maar ook dat betwijfel ik, want hij heeft echt al behoorlijk wat alcohol achter de kiezen. Ook Giorgos besluit dat het beter is om een andere keer mee te gaan, hij vertrouwd de zee ook niet helemaal. Die is waarschijnlijk niet zo rustig als hij eerst gedacht had. Om 2:30 uur helpen we Giorgos opruimen en afsluiten en gaan we naar bed.
Woensdag 18 mei 2011
Het weer: half bewolkt en 23 graden
Vandaag doen we maar een kort ritje. We staan dus ook niet zo vroeg op en gezien de staat waarin René gisteren verkeerde is dat ook niet erg. We slapen tot 10:00 uur en na wat rond lummelen gaan we beneden maar wat ontbijten. Een halve tosti, verse jus en koffie of thee. Na het ontbijt gaan we gelijk met de auto op pad. Het is dan ook al 11:30 uur. We gaan vandaag naar het Lassithi plateau om te zien hoeveel bloemen er bloeien en om te zien of er nog steeds behoorlijk water staat. Er schijnt zelfs nu een meertje te zijn ontstaan door alle regen en sneeuw van de afgelopen maanden. En inderdaad, wanneer we rond rijden zien we inderdaad een meertje.
Ook zijn er erg veel bloemen, hele andere soorten als anders in mei. Dit keer niet klaprozen maar roze margrieten, kuifhyacinten en wilde gladiolen. Ook erg mooi.
Na het plateau rijden we richting Panorama taverna. Daar eten we een hapje, ieder een omelet. En tijdens het wachten op het eten zien we voor het eerst deze vakantie ook vale gieren. Gelijk een stuk of 12! René krijgt het voor elkaar om er een paar op de foto te zetten.
Na het lunchen rijden we weer rustig verder. We stoppen nog een paar keer om wat bloemen te fotograferen en te genieten van het uitzicht. Het is echt verbazingwekkend hoe groen alles is. Uiteindelijk komen we in Zenia aan en zien we met eigen ogen dat Manolis nog steeds leeft. Zijn gehoor is een heel stuk minder, maar zijn ogen werken nog prima. Hij zwaait nog steeds naar alle auto’s die langs komen rijden. We stoppen niet, we hebben inmiddels al genoeg spulletjes van hem gekocht. We rijden verder via Neapoli en vanaf daar over de oude weg terug naar Malia. We zien weer een paar gieren vliegen. En op een gegeven ogenblik zie ik een veld vol met van die grote donkerrode drakenwortels. Deze zijn veel groter dan die we gisteren zagen. Ze komen makkelijk voorbij mijn knieën.
We stappen weer in en rijden dan rustig verder naar Malia. Bij het appartement gaan we gelijk door naar de kamer. Ik werkt snel het verslag weer bij en dan drinken en lezen we nog wat op het balkon. Dan doen we even de ogen dicht. Om 18:45 komen we weer in beweging en maken we ons klaar voor het avondeten. In het restaurant besteld René een Souvlaki en ik een Kipsouvlaki. Het is vandaag vrij rustig in het restaurant. Het zit op zich in het overdekte gedeelte wel weer vol, maar mensen blijven niet zo lang. Om 23:00 uur houdt Giorgos het voor gezien en niet lang daarna volgen wij ook. Bij het appartement is het ook rustiger bij de bar. Om 1:00 uur is iedereen al vertrokken. Wij blijven nog een poos praten met Giorgos. Over de economische crisis, over de politiek en over Libië bijvoorbeeld. Ondertussen begint het te onweren. Maar het regent nog niet. Voor morgen wordt wel wat regen verwacht. Eerder deze week zou het een hele slechte dag worden, maar dat is al weer wat bijgesteld. Volgens internet zou het aan de zuidkust wel beter moeten blijven, dus gaan we daar morgen maar heen. Om 2:00 uur helpen we afsluiten en gaan ook wij naar bed toe.
Donderdag 19 mei 2011
Het weer: in het noorden bewolkt en 21 graden, in het zuiden zonnig en 14 graden
Vandaag staan we iets eerder op. Rond 8:00 uur stap ik onder de douche. De rit van vandaag is een wat langere rit en we willen daarom wel een beetje op tijd weg. Om goed 10:00 uur zitten we na ons ontbijt in de auto. De rit gaat eerst naar Heraklion en vanaf daar via Peza richting Pyrgos. Voor die tijd buigen we af naar het westen. Naar Asimi. Daar tanken we voor de zekerheid nog even en dan rijden we naar Sternes. Vanaf Sternes gaan we op weg naar Koudouma. We rijden eerst verkeerd en op een erg smal onverhard weggetje moeten we ergens keren en weer terug. In Sternes zien we dan wel ineens een bordje staan naar Koudouma. En dat is inderdaad de weg die we vorig jaar ook gereden hebben. We gaan deze keer niet helemaal naar Koudouma, maar naar de voederplek voor de gieren. Boven op de berg zitten we ineens middenin de wolken. Die hadden we al rondom ons zien hangen, maar nu is het ineens mistig geworden.
We rijden voorzichtig verder en vinden de voederplaats. Maar door alle bewolking zijn er helemaal geen vogels te zien, laat staan gieren. We draaien dus maar weer om en rijden terug naar het kruispunt bij de bergpas. De wolken zitten nu iets hoger, dus terug gaat makkelijker. Bij de kruising moeten we mensen nog de weg wijzen naar het klooster toe. Wij slaan daarna rechtsaf naar Paranimfi. Onderweg moeten we een keer stoppen omdat de weg vol ligt met schapen.
Na wat aandringen gaan ze dan toch maar aan de kanten. Ook vallen er af en toe een paar druppels regen uit de lucht, maar dat mag niet echt naam hebben. Bij Paranimfi gaan we rechtsaf naar Tris Ekklissies.
Voor die tijd slaan we nog een keer rechtsaf naar de Ambas waterval. Deze waterval stort zich vanaf een hoogte van zo’n 145 meter naar beneden. Je kunt er niet heel dichtbij komen, maar via een wandelpaadje wel zo dat je er een prachtig zicht op hebt. We schieten een aantal foto’s, ook alvast van Tris Ekklissies waar we straks naar toe gaan. Je hebt van bovenaf een mooi uitzicht op het dorpje aan de kust.
We lopen weer terug naar de auto en rijden via heel veel haarspeldbochten naar Tris Ekklissies. Eenmaal daar blijkt er niets te doen. Er is maar 1 taverna en die trekt ook niet eens zo. Zelfs de supermarkt is gesloten. Verder is het ook een dooie boel. We rijden snel weer terug de berg op. Bij Paranimfi rijden we naar Harakas en vanaf daar naar Heraklion. Onderweg begint het steeds een beetje meer te regenen en vlak voor de afslag naar Houdetsi ligt er zelfs een behoorlijke laag hagel langs de weg. De weg is ook behoorlijk nat, dus we rijden voorzichtig terug. Ook in Malia heeft het geregend. We rijden even langs een zaakje om sigaretten voor René te halen en daar vinden we ook een shockpen (balpen die uit de grap een stroomstoot geeft). Dan gaan we naar het appartement. Het is inmiddels 15:45 uur en tijd om een hapje te eten. We hebben nog behoorlijk wat brood van vanmorgen over, en dus besluiten we die dan ook maar soldaat te maken op het balkon met lekker wat kaas erop. Een glaasje jus erbij en klaar zijn we al weer. Het wordt mij dan toch te fris op het balkon en bovendien regent het hier nu ook weer. Ik ga lekker op bed zitten en werk daar het verslag gelijk even bij. Dan lezen we nog wat en sluiten we daarna de ogen nog even. Om 18:45 uur komen we weer in de benen. En rond 19:30 uur zijn we in het restaurant. René bestelt vandaag een karbonade en ik ga voor Stifado. Heerlijk! Het is weer wat rustig in het restaurant, maar Giorgos gaat toch spelen. Hij pakt zelfs de Lyra er nog weer even bij. Aristo vind dat ding maar niets en komt al snel met de oude laout aan lopen. Dan daar ook nog maar een stukje op. Giorgos heeft de smaak te pakken en gaat zelfs even zingen. Dat doet hij veel te weinig, want hij kan dat echt goed. Maar alleen traditionele muziek en daar houden niet zo veel mensen van. Wij zelf wel, helemaal als ook nog Kostas mee doet. Maar dat gebeurt bijna nooit. Na het eten gaan we weer terug naar het appartement. We zien weer geen gekko’s, maar dat is ook niet zo verwonderlijk met het weer van vandaag. Wij hebben onderweg maar een beetje regen gehad, maar het viertal uit Brabant is vandaag naar Kritsa geweest (had ik als tip gegeven) en die hadden daar noodweer gehad. Op zich wel bijzonder, want meestal komen de buien de bergen bij Vrachassi niet over. Nou, niets aan te doen. Een andere keer hopelijk beter. Ze vonden het dorpje gelukkig wel mooi, hoewel er maar weinig winkeltjes open waren. Bij de bar wordt er al snel een aantal potjes gepoold. Eerst doet Giorgos nog mee, daarna is René aan de beurt. Rond 1:45 uur houd ik het voor gezien en ga ik vast naar boven. René komt rond 2:30 uur naar boven. Hij heeft wel weer helpen afsluiten.
Vrijdag 20 mei 2011
Het weer: half bewolkt en 26 graden
We staan vandaag om 8:00 uur op. We zouden vandaag naar Agia Nikita, maar er is toch meer bewolking dan we dachten en je moet voor die rit gewoon echt wat mooi weer hebben. Kritsa valt ook af, hoewel we daar zelf deze vakantie ook beslist nog weer heen willen. Er zijn daar gewoon zoveel mooie kleine straatjes en oude deuren en ramen, maar ook die zijn mooier met wat zon. We besluiten vandaag naar Moni Kapsa te gaan. Dit is een klooster aan de zuidoost kust. De rit langs dat stuk kust is ook mooi, en de kans op beter weer ook. Na het ontbijt gaan we dus gelijk maar op pad. We rijden eerst naar Agios Nikolaos, vanaf daar richting Sitia, dan de afslag naar Ierapetra. Daar rijden we naar het oosten toe, naar Koutsouras. Er zijn nog een paar dingen langs deze kust die ik een keer wil bekijken, zoals een waterval en een kloof, maar die slaan we vandaag over. Bij Makri Gialos en Analipsi rijden we niet richting Sitia, maar slaan we rechtsaf naar Moni Kapsa. Dit is een klooster dat tegen de berg aan gebouwd is. Op een behoorlijke hoogte.
Bij het klooster is ook een kloof. We besluiten het klooster niet te bezoeken, maar de kloof een stuk te lopen. En deze is inderdaad erg mooi. Er zijn ook mensen bezig om vanaf bovenaf te abseilen, ze zijn een route aan het uitzetten. Levensgevaarlijk, niet voor hen, maar voor degenen die in de kloof lopen. Door het boren en het geklauter vallen er regelmatig hele grote stukken steen naar beneden. En zelfs een kleine steen vanaf die hoogte kan al dodelijk zijn. Gelukkig zijn we het stukje waar zij bezig zijn net voorbij. Wij gaan niet de hele kloof lopen, want we zijn vergeten water mee te nemen tijdens het lopen. Ik vind wel prachtige blauwe bloemen, het zijn net klokjes. We schieten nog wat mooie plaatjes en lopen dan terug naar de auto.
Daar hebben we nog een flesje ice-tea staan, en die drinken we snel leeg. Het weer hier is namelijk inderdaad een stuk beter. Het is hier zonnig en 26 graden! We stappen weer in en werpen een blik op de kaart. We hebben nog tijd zat, het is nog geen 12 uur, en we besluiten de weg langs de kust richting het oosten verder te volgen. Dit blijkt echt een prachtige route te zijn. We rijden naar Ziros en buigen vlak daarvoor af naar rechts naar Xerokambos. De zee is hier ongelofelijk blauw!!
Vanaf hier rijden we naar Zakros en daar volgen we de bordjes Sitia. Bij Karydi moeten we kiezen. Nemen we de verharde weg via Sitanos naar Sitia of rijden we rechtdoor de onverharde weg via Mitato naar Sitia. René is dol op onverharde wegen, dus we kiezen voor het laatste.
Bij Kryoneri komen we weer in de bewoonde wereld. En vanaf daar rijden we naar Sitia. Wat een prachtige route is het stuk van Moni Kapsa door de bergen, langs de kust tot aan Sitia. Ruig, woest, dan weer kleine baaitjes met prachtig blauw water. Hoog in de bergen en laag langs de kust. Echt heel erg mooi. Bij Sitia kopen we in een supermarkt wat drinken en wat gevulde croissants. En dan rijden we weer verder. We zoeken onderweg een mooi plekje op en eten daar onze broodjes. Dan vervolgen we onze weg terug naar Malia, naar het appartement. Rond 16:40 uur zijn we weer terug. We drinken nog wat op het balkon en binnen. Ik werk het verslag weer even bij. En dan gaan we plat. Om 18:45 uur zijn we weer in de benen en maken we ons weer klaar om naar het restaurant te gaan. René heeft niet zoveel honger en vraagt aan Giorgos wat hij dan het beste kan bestellen. Hij maakt een filet voor René klaar met Mexicaanse saus. Ik hoop voor René dat die filet dan kleiner is dan die vorige, want die kreeg hij absoluut niet op. Ik bestel de kipfilet met Ariadne saus. Wanneer het eten komt, blijkt de filet van René inderdaad wel kleiner te zijn dan de vorige keer. Deze krijgt hij bijna op. Die van mij is heerlijk en mijn bord is schoon leeg. Tijdens het eten komen Jos en Gonny aanlopen, de rest van hun familie is er ook al. Later vanavond komen Aad en Hennie ook aan het bij appartement. Na het eten en drinken rekenen we af en Aristo geeft aan dat hij zo weg gaat en vraagt of we met de bus mee terug willen. Ach, dat is ook wel weer een keertje makkelijk. We zijn dus zo terug bij het appartement en inderdaad blijken Aad en Hennie net aangekomen te zijn. We feliciteren hun met hun kleinzoon. En al gauw komen de foto’s al te voorschijn. We praten even bij en dan komt ook de rest terug bij het appartement. We vertellen de vier uit Brabant hoe ze bij de zigeunermarkt komen en ondertussen komen twee Duitse gasten van de taverna binnen. Ze brengen rode wijn. We raken ook met hen aan de praat en wisselen ervaringen en mooie plekken uit. Al pratende is het al weer 2:00 uur geweest en heb ik al een behoorlijke hoeveelheid sexy ouzo op. We sluiten af en gaan naar bed.
Zaterdag 21 mei 2011
Het weer: zonnig met sluierbewolking en 27 graden
Vandaag zijn we om 9:30 uur opgestaan. Ik ben niet misselijk van alle ouzo, valt me reuze mee en ik heb ook geen hoofdpijn. Wel heb ik vandaag last van de warmte. Ik ben zo slap als een vaatdoek. Ik heb het koud wanneer ik het warm moet hebben en andersom. De thermostaat is weer eens kapot ;-). We komen er ook gelijk vanmorgen achter dat de stroom eruit ligt. Dat gebeurt in Griekenland wel veel vaker, soms is het maar heel even, soms een paar uur. Dat wordt dus geen ontbijten. Ik kan geen koffie maken en geen eitjes koken en beneden bij de bar werkt ook alles op stroom, dus daar wat eten lukt ook niet. We gaan dus maar gewoon op pad. Vandaag is er zigeunermarkt in Heraklion en ik vind het altijd wel leuk om er weer even over te lopen. We parkeren de auto op dezelfde plek als vorig jaar, een braakliggend stukje grond net voorbij de markt zelf. Op de markt zijn de prijzen vergeleken met vorig jaar lager. Toen was alles rond de vijf euro, nu nog maar drie. Ook de aardappels en zo zijn goedkoper. We lopen de hele markt over, maar zien niets van onze gaarding. Wel zien we dat er iemand deze keer ook hondjes probeert te verkopen. Zo zielig! Ze zijn nog veel te klein om al bij hun moeder weg te zijn en liggen tegen elkaar aan in een doos. Gelukkig staat die wel in de schaduw. Wij lopen weer terug naar de auto. Ik ben zo gammel, dat we besluiten bij de kafenion tegen over de autoparkeerplaats even een frappe met ijs te nemen. Het is een leuk tentje en genoeg bedrijvigheid om je heen. Na de frappe rijden we naar de haven, waar we de auto weer parkeren voor €2,50 voor een hele dag. We lopen naar boven richting de dagmarkt. Ik ben toe aan een nieuwe leren riem en er zit hier een zaakje waar van ik zeker weten dat ze daar goede riemen hebben. Ik vind inderdaad een mooie echt leren riem voor €17. Maar ik zie ook wat anders. Ik heb hier 4 jaar geleden ook al eens een prachtige handtas gekocht. Een kalfsleren tas van het merk Saki. En nu zie ik een model dat ik al wat langer zoek. Hij is er in allerlei kleuren en hoewel ik de turquoise erg mooi vind, is het praktischer om een donkerbruine te nemen. Die is wat tijdlozer. Hij is zo donkerbruin dat het bijna zwart lijkt. Ook deze tas is van Saki en kalfsleer. Na lang dubben neem ik hem toch mee. Voor €87 is hij van mij. Hij wordt netjes ingepakt. De vrouw herkende mij nog van een eerdere keer. Heel blij met mijn aankoop lopen we verder Heraklion door. We nemen een pita gyros met cola bij 1 van de vele tentjes. Maar ik ben nog steeds niet fit en krijg gewoon geen hap door mijn keel. Ik eet wat van de patat met flink wat zout erop en de cola doet me ook wel goed. Beter wordt het voorlopig nog niet. We winkelen verder en kopen de verzamel-cd Minos 2011. Vorig jaar hebben we deze verzamel-cd ook gekocht. Na het winkelen gaan we terug naar de auto en gelijk gaat de cd erin. We rijden terug naar het appartement en gaan dan nog een poos bij de bar zitten. René gaat met de website aan de gang van Cretan Family, deze ligt plat en het lukt niet om hem weer aan de praat te krijgen vanaf hier. Dat wordt dus thuis gelijk weer verder sleutelen. Ik lees wat op mijn e-reader en rond 16:45 uur gaan we terug naar de kamer. Daar was ik snel wat sokken en ondergoed en werk daarna het verslag weer bij op het netbookje. Dan sluiten we de ogen maar even. Eens zien of ik daar wat van opknap. En inderdaad na het tukkie voel ik me al iets beter. Maar in het restaurant vraag ik voor de zekerheid bij mijn Soutzoukakia maar om een gehaktbal minder en in plaats van Griekse aardappels, vandaag maar patat. Flink wat zout erop en dan gaat alles al een stuk beter. René neemt vandaag Stifado. We zitten vandaag aan 1 van de nieuwe tafeltjes. Tafel 51.
Een geweldig plekje, alleen aan het einde van de avond is het er wel wat frisjes. Na het eten komen Claus Wolf en zijn vrouw Sybilla bij ons aan tafel zitten. Dat is het Duitse stel dat de wijn gisteren kwam brengen bij het appartement. Het is voor hun de laatste avond. We hebben al een paar keer eerder gepraat en zij hebben dezelfde band met het eiland als wij. Vooral Sybilla en ik zitten op dezelfde golflengte. Ik weet dus ook hoe ze zich voelt vandaag. De heren drinken flink wat raki. En het wordt later en later. Op een gegeven ogenblik is iedereen al vertrokken en helpen we Aristo afsluiten in het restaurant! Dat is ons nog nooit overkomen. De heren hebben dan al anderhalve fles raki opgedronken, samen met Aristo en een andere Duitse vrouw, maar toch. Sybilla en ik zijn nog wel aardig fris en zij biedt aan om ons naar het appartement te brengen. Daar willen de heren nog 1 biertje samen drinken. Maar die gaat er met hangen en wurgen in. We spreken wel af om morgen samen naar twee kloosters te gaan. Beide hebben wij nog nooit bezocht. Claus en Sybilla gaan altijd op de laatste dag van hun vakantie hier naar toe. We spreken af om elkaar morgen om 11:00 uur te zien in de taverna. Dan brengt Sybilla Claus terug en ik breng René naar bed. Er is geen land met hen te bezeilen. De vier uit Brabant beloven me om te helpen met het afsluiten deze keer. Om 1:55 uur liggen wij gestrekt.
Zondag 22 mei 2011
Het weer: zonnig en 28 graden
We staan vandaag om 9:30 uur op. René is weer zo fris als een hoentje. Hij is niet eens duf of trager. Maar hij heeft vannacht wel gesnurkt als een gek. Niet stil te krijgen! Maar ja, hij is er weer bij. Ik maak terwijl hij doucht snel wat koffie en kook twee eitjes. Samen met een bakje yoghurt en wat verse jus is dat ons ontbijt. Dan pakken we de camera’s en dergelijke en gaan we naar het restaurant toe. Daar zitten Claus en Sybilla al aan de koffie en verse jus. Claus is er nog niet helemaal bij. Hij is wel erg duf. We stappen in de auto en rijden eerst naar het Selinari klooster toe. Hoewel dit klooster vlakbij Malia ligt zijn we er nog nooit geweest. Het is inderdaad een erg mooi klooster.
Bovendien kun je vanaf hier perfect vale gieren spotten. Dat doen we vandaag niet erg uitgebreid. We zien ze wel, maar die zitten nog behoorlijk hoog. We stappen weer in en rijden via Neapoli en Driros de bergen in. Daar raakt Sybilla de weg kwijt en zij hebben geen kaart bij zich. Ik wel en samen zoeken we op waar we zitten. Ik geef aan dat wij dan wel verder op kop zullen rijden naar het andere klooster toe. Via een kleine omweg komen we bij het Klooster Aretiou aan. Deze is prachtig. Heel klein, nog wel steeds actief met vier monniken. Overal hangt de parfum van sinaasappelbloesem en citroenbloesem. Ook groeien overal de meest prachtige bloemen in de tuin. We maken een aantal mooie foto’s.
Dan verlaten we het klooster weer en net op tijd blijkt, want de bel voor de dienst gaat ook direct als wij weg zijn. We nemen afscheid van onze Duitse vrienden en gaan nu onze eigen weg verder. Via Plaka, Elounda en Agios Nikolaos rijden wij naar Kritsa toe. Daar nemen we bij Taverna Lato eerst wat te eten en te drinken. Na een heerlijke omelet (de lekkerste die wij ooit gehad hebben op het eiland) en een glas tonic zijn we klaar om het dorp weer door te gaan. Maar het is best heet vandaag en het is ook al half drie geweest als we op pad gaan. We maken deze keer dus maar een paar foto’s, waarbij ik zoveel mogelijk blauwe deuren probeert te fotograferen. Ik wil daar later een collage van maken.
We zien dat er ook behoorlijk wat huisjes te koop staan. Ik vind Kritsa een schitterend dorp. Het heeft hele mooie kleine straatjes en steegjes en er zitten steeds meer kunstenaars. Bij 1 van hen zien we kunst hangen gemaakt van metaal. De kunstenaar zelf is aanwezig en hij geeft uitleg over zijn werk. We zien wel een aantal mooie dingen, maar hebben nu te weinig geld bij ons. Maar we zeggen tegen hem dat we wel veel vaker op Kreta komen en ook zeker nog wel vaker in Kritsa. Dan lopen we weer terug naar de auto. We rijden via een hoofdweg terug naar het appartement waar we om 16:15 uur aan komen. We zitten even op het balkon en zetten de foto’s van de camera’s over op de laptop. Dan ga ik het verslag weer bij werken. We lezen weer wat en doen dan weer even de ogen dicht. We staan weer om dezelfde tijd op als anders. En na het omkleden en opfrissen gaan we weer naar het restaurant. Wanneer Giorgos ons de menu kaarten geeft, zegt hij dat hij vandaag ook gevulde pepers heeft met een vulling van rijst en gehakt. Ik geef hem gelijk de menukaart terug, die wil ik wel proberen. René kiest voor Souvlaki. Het duurt alleen wel een poos voordat we ons eten hebben, er is blijkbaar iets mis bij de grill. Ze lopen er namelijk steeds heen en staan dan met z’n vieren naar dat ding te staren. Maar ach, onder het genot van een biertje en een wijntje is het wachten niet zo beroerd. Na een uurtje hebben we dan wel ons eten. Mijn bord bestaat uit drie gevulde paprika’s, twee puntpaprika’s en een gewone. De vulling is erg lekker. Alleen is de gewone paprika door het grillen iets bitter geworden. De puntpaprika’s zijn prima. Ik laat Giorgos ook even het verschil proeven tussen de twee soorten. Hij wil dat bij nieuwe dingen altijd graag weten. De Souvlaki van René is prima. Vlak na het eten verschijnen er weer drie muzikanten. Twee met accordeon en eentje met een gitaar. De beide Brabantse broers hadden gisteren tegen Giorgos gezegd dat ze ook accordeon konden bespelen en dat moest natuurlijk bewezen worden. Ze hadden de tent zo op de kop staan. Giorgos ging rond met het geld bakje en als er nu ook nog iemand geweest was die gitaar gespeeld had, dan waren de zigeuners helemaal zonder werk komen te zitten. We drinken nog wat en kletsen wat met de buren naast ons. En voor dat we er weer erg in hebben, is iedereen weer verdwenen en wordt het restaurant al weer afgesloten. Het is dan al weer half 1 geweest. We lopen terug naar de appartementen en zien onderweg 3 gekko’s. En terwijl we druk aan het zoeken zijn naar die beestjes, stopt Aristo met zijn bus en hij vraagt of we in willen stappen. Hij snapt niet dat je dat hele stuk terug gaat lopen als je ook met een bus of auto mee terug kan. Maar in de bus kun je geen gekko’s tellen. Maar omdat we nu wel bij hem in de bus zitten, blijft de stand van vanavond dus 3. In totaal dus 5. Bij de bar drinken we nog wat en worden de nodige moppen verteld. Die worden vervolgens letterlijk vertaald van het Nederlands naar het Engels, waardoor sommige woordgrappen ineens heel anders uit pakken. Hilariteit alom. We sluiten samen met Giorgos de toko weer af en gaan dan ook zelf naar bed. Het is dan 2:45 uur.
Maandag 23 mei 2011
Het weer: zonnig met sluierbewolking en 28 graden
Vandaag loopt de wekker af om 9:00 uur. We douchen rustig en ontbijten dan op het balkon. Rond half elf zijn we zover dat we met de auto op pad gaan. Vandaag doen we een kort ritje. We rijden naar Zoniana, net voorbij Anogia en gaan daar de Sfendoni grot bekijken. Dit is de grootste grot van Kreta.
Hij is alleen met behulp van een gids in groepjes te bekijken. En je moet een ticket kopen voor €4. Maar de grot is prachtig. Veel formaties zijn prachtig uitgelicht met verschillende kleuren licht. En de gids geeft goed uitleg hoe ze dingen gevonden hebben, hoe groot de verschillende zalen zijn. Hoe oud alles is, enzovoort.
Na het bekijken van de grot gaan we gelijk weer terug via dezelfde route. We willen namelijk vandaag ook een poosje bij het zwembad liggen. Ik denk dat mijn voetjes dat ook wel fijn vinden. Die zijn compleet lek geprikt door de muggen en een paar zijn lelijk gaan ontsteken. Mijn linkervoet is wat opgezet en gloeit helemaal. En er blijft maar vocht uit de wondjes komen. Ach, zal vanzelf wel weer goed komen. Ik trek bij het appartement direct de wandelschoenen en sokken uit, zodat de plekken goed kunnen drogen in de zon. En inderdaad wordt het wel wat beter. We nemen bij het zwembad allebei ook maar eens een dikke ijsco. Dat doen we bijna nooit, maar ze hebben zoveel lekker soorten, dat we de verleiding niet meer kunnen weerstaan. We lezen een poos en dan rond 16:30 uur houden we het voor gezien. Dit is wel weer even genoeg zon voor ons. We gaan terug naar de kamer, waar ik gelijk het verslag maar weer bij werk. We gaan vandaag iets eerder naar beneden. Het viertal uit Brabant wordt namelijk om 19:05 uur door de bus opgehaald voor vertrek. En we willen hun wel uitzwaaien. Om kwart voor zeven is iedereen beneden bij de bar. De bus is ook deze keer iets te vroeg. Scheelt maar 5 minuten maar toch. Lazarus zet de koffers in de bus en zij nemen van iedereen afscheid en stappen dan in. Ze zijn de eersten. Na het uitzwaaien gaan wij gelijk op weg naar het restaurant, maar eerst stoppen we bij de supermarkten onderweg. Ik ben door de pleisters heen en de plekken op mijn voeten blijven maar vochtig. Uiteindelijk kopen we ze maar in de laatste voor de taverna. Het is nog niet ideaal, maar beter wordt het even niet. Ik plak ze gelijk in de taverna er maar op. Eirini leest ondertussen wat er op de doosjes staat en weet precies welke ik eigenlijk had moeten hebben, maar die hadden ze niet. Alleen in de centrum bij de grote supermarkten waarschijnlijk. Morgen maar weer even kijken. Voorlopig red ik het zo wel weer even. Ik heb sowieso mijn avond niet, want tijdens het eten knapt het bandje van mijn schoenen. Nu is het toevallig net die schoen waarvan die voet nu ook wat dikker is, dus die blijft wel zitten. Straks maar even proberen te repareren met een veiligheidsspeld of zo. Giorgos is inmiddels aangeschoven en vraagt wat we willen eten. Ik bestel kipfilet a la crème en René bestelt Souvlaki. De hele avond draait Giorgos al traditionele muziek en wanneer hij na het eten vraagt of er nog verzoek nummers zijn, weet ik wat zijn bedoeling is. Eerder deze week had ik hem namelijk gevraagd of hij samen met Kostas nog Pali Pali van Michalis Tzouganakis ging spelen en dat wil hij dus nu doen. Ik roep dus dat ik Pali Pali wil horen en Aristo wordt helemaal blij. Blijkt het niet alleen het favoriete nummer van Giorgos en mij te zijn, maar ook van hem. Hij brengt direct de Laout van Giorgos en komt bij ons aan tafel zitten wachten. Maar Kostas heeft helaas zijn hoofd niet naar zingen staan, zijn zoon is erg ziek en hij kan zich er niet toe zetten. Heel begrijpelijk. Giorgos baalt wel een beetje, maar speelt uiteindelijk alleen de melodie dan maar. Aristo en ik vinden beide dat iets beter is dan helemaal niets. We doen het er maar mee. Na het eten nemen we nog koffie en dan gaan we ook gelijk terug naar het appartement. We krijgen de whisky van het restaurant mee, omdat er bij het appartement nog steeds geen Chivas is. We lopen terug en tellen dit keer twee gekko’s. De totaal stand komt daarmee op 7. Bij het appartement wachten we bij de bar op Giorgos. Nadat de meeste gasten naar bed toe zijn, komen we eindelijk aan zaken toe. We bespreken de verschillende mogelijkheden voor de site. Dan praten we nog weer over van alles en nog wat. Om 2:15 uur sluiten we de boel samen af en gaan we naar bed.
Dinsdag 24 mei 2011
Het weer: aan de zuidkust af en toe een spatje regen en 29 graden, aan de noordkust behoorlijk meer regen en 26 graden
Vandaag staan we rond 9:00 uur op. We besluiten niet zelf ons ontbijt te maken maar beneden wat te nemen. We nemen gelijk de spullen mee voor onderweg. Maar beneden komen we er achter dat de bar nog gesloten is. Dan maar direct op pad. In het dorp komen we er achter dat pinnen zonder pinpas niet makkelijk is, dus eerst weer terug naar het appartement. Dan rijden we richting de pin, maar daar is een opstopping. We rijden door naar de SPAR en pinnen daar dan maar. Binnen halen we wat drinken, “verse” broodjes en de juiste pleisters. Dan gaan we echt op pad. Ik plak onderweg de wonden af en ben er dan ook echt klaar voor. We rijden vandaag naar een erg apart klooster, Agia Nikita. Het kerkje daarvan zit in de rotswand verstopt. Maar om er te komen moeten we eerst weer naar Heraklion, dan weer de afslag “Industrial area” en dan dit keer echt naar Pyrgos. We stoppen in Tefeli om te tanken, maar bij het zien van de prijzen hier besluiten we maar niet te kiezen voor full, maar er €70 in te gooien. De prijs hier is €1,87 per liter!! Gisteren reden we ergens en daar was het € 1,69. Nu we genoeg brandstof hebben kunnen we echt op pad. Bij Pyrgos houden we even de richting van Ierapetra aan, maar bij Mesochori slaan we af naar Ahentrias. De weg gaat via heel veel haarspeldbochten naar boven, we stoppen op een mooi punt om wat foto’s te nemen en om wat van het brood op te eten.
Dan gaan we weer verder. Bij Ahentrias slaan we af naar Tsoutsouros. Hier wordt de weg onverhard en dat zal zo blijven tot aan het klooster. Ruim 20 kilometer. Sommige stukken lijken wel meer op een rivierbedding dan een weg, maar uiteindelijk na een paar bijzondere afslagen, met borden, komen we bij het klooster aan.
Ik trek mijn wandelschoenen aan en maak de pijpen van mijn afritbroek vast. Het is een actief klooster en daar mag je als vrouw niet binnen komen met blote knieën en blote schouders. Ik heb al een polo aan, dus dat is geen probleem. Maar mijn afritbroek is zonder de pijpen echt te kort. Het is hier alleen aan de zuidkust ruim 29 graden en bloedheet. Dus die pijpen maken het er niet behagelijker op. Dan moeten we even wachten, het regent namelijk een klein beetje, maar genoeg om nat te worden. Na het buitje dat eigenlijk al verdampt is voor het grond raakt, gaan we naar het klooster toe. We lopen door het poortje heen en sluiten deze keurig achter ons.
We lopen over het terrein tot we bij het kerkje in de wand zijn. Daar maken we wat mooie foto’s. Er zit 1 monnik op een bankje en die kijkt vol verbazing naar de twee vreemdelingen die nu ineens voor hem lopen. We groeten hem en lopen dan door naar de andere kant van het klooster. Hier zit ook een poortje en deze leidt naar een trap die uitkomt op het strandje onderaan de klif. We krijgen met veel moeite de poort open, maar dicht lukt helaas niet meer. Hij is veel te roestig en de pen zit vast. René probeert nog van alles maar dat mag niet baten.
We lopen naar beneden en genieten even van het uitzicht op het klooster en het strandje. Dan gaan we weer terug.
Het is inmiddels zo benauwd en warm geworden dat ik bijna het loodje leg terug naar boven. Ik ben helemaal buiten adem. We lopen terug via het klooster. De man die inmiddels naast de monnik zit, vraagt in het Grieks of we de poort dicht gedaan hebben. Die hebben we wel dicht gedrukt, maar niet op de grendel, maar dat lukt ons niet te vertellen. Ach, dat zien ze vanzelf wel weer en er komt hier toch verder niemand. We lopen verder naar boven en de laatste trap red ik nog maar net. René is iets vooruit gelopen en komt met de auto en het zeer welkome water naar me toe gereden. In de auto kom ik langzaam weer op adem. Drijfnat van het zweet, en uitgeput beginnen we weer aan de terugreis. We rijden niet precies dezelfde route terug. Halverwege zat nog een afslag naar Tsoutsouros en die volgen we nu. We komen midden in het dorpje aan de kust aan. Dit is een veel levendiger dorpje. Er zitten taverna ’s en winkeltjes en diverse appartementen. Ook heeft het een leuk haventje. Wij rijden echter verder, we hebben zelf nog drinken en brood bij ons. De weg is vanaf hier weer verhard en we zoeken een mooi plekje op om wat te eten en te drinken. Daar krijgen we weer een paar spettertjes, maar het mag geen naam hebben. Dan rijden we van Tsoutsouros richting Kato Kasteliana, daar slaan we rechtsaf richting Skinias en Viannos. Bij Martha gaan we links, naar Arkalochori. Er ligt hier een prachtige nieuwe weg en daardoor klopt er dus niets meer van mijn kaart. Die kent deze weg niet. We komen dus midden in het stadje aan en moeten dan de juiste weg zien te vinden naar Kastelli. Ondertussen gaat het steeds harder en harder regen. Pas vlak voor Kastelli wordt het wat minder. Van Kastelli rijden we richting Chersonissos en vlak daarvoor pakken we de hoofdweg naar Malia. We rijden via Stalis langs de kust terug naar het appartement. Op de kamer zetten we de foto’s over op de laptop en werk ik gelijk het verslag weer bij. Dit alles onder het genot van een wel verdient biertje en glaasje retzina. Heerlijk. Op het balkon zitten we droog en dat is maar goed ook, want af en toe spettert het toch weer wat. Maar de temperatuur is niet slecht. Het is hier zo’n 26 graden. Nadat we ons drinken op hebben, gaan we weer eventjes plat. Ik ben nog moe van dat geklim van vanmiddag. Op onze vaste tijd staan we weer op en gaan we naar het restaurant toe. Onderweg rijd Aristo ons bijna van de sokken en vraagt hij voor de derde dag op rij of we mee willen rijden. Deze keer stappen we dan maar in, maar we vinden het helemaal niet erg om te lopen. We komen bij de taverna aan en liep via de grill naar binnen. Giorgos denkt daardoor dat we met onze eigen auto zijn, maar dat is niet zo. We gaan zitten en na een poosje komt Edi er ook achter dat we er al zijn. Hij brengt ons snel onze drankjes. Vanavond neemt René Bifteki en ik ga voor de Souvlaki. Ik zie wel hoever ik er mee kom. Een stukje is wat erg vet en die geef ik aan de kat die de hele avond al naast me zit te wachten. De rest krijg ik op twee kleine stukjes na helemaal op. René heeft aardig meer moeite met zijn Bifteki. Na anderhalve bal houd hij het voor gezien. Na het eten nemen we nog wat drinken en dan Agbag. Dan toch nog maar een sexy ouzo. Dan rekenen we af. Gisteren kon Giorgos ons geen 20 euro terug geven en hij had daar een te goed bon van gemaakt. Maar wanneer we die aan Aristo geven zegt hij dat deze niet geldig is. Hij scheurt hem zo in tweeën. Wanneer we dan afrekenen bij Giorgos gaat het wel goed. Dan lopen we terug. Deze keer zien we weer 2 gekko’s. We zitten nu al op 9. En dat ondanks dat het vandaag hier helemaal niet zo mooi weer geweest was. Bij de bar zitten we nog een poos en René moet weer samen met Giorgos poolen. Om 1:00 uur houd ik het niet meer vol. Mijn ogen zakken steeds bijna dicht en ik ga dan ook maar vast naar boven. René blijft zitten, die wil helpen met afsluiten. Om 2:30 uur is de rest dan eindelijk ook naar bed en komt hij boven. Hij geniet nog even van zijn whisky op het balkon en komt dan ook naar bed.
Woensdag 25 mei 2011
Het weer: lichte regen in het bos en 19 graden, behoorlijk veel regen in Malia en 25 graden
Vandaag staan we weer zo rond 9:00 uur op. We ontbijten op de kamer en rond half elf zijn we klaar voor onze laatste grotere rit van deze vakantie. We gaan nog 1 keertje onverhard. Vandaag staat het bos en de kloof van Rouvas op het programma. Hiervoor rijden we eerst naar Heraklion en nemen we de afslag Mires. In Agia Varvara gooien we de tank nog weer wat voller, deze keer €1,67 per liter!! Van die brandstof prijzen snap je hier ook niets. In Agia Varvara is ook onze afslag naar Gergeri. Op de kruising houd ons een Griekse vrouw tegen en vraagt of wij naar Gergeri gaan en of ze dan mee mag rijden. Tenminste dat vermoeden we, want ze spreekt niets anders dan Grieks. We vinden het prima en laten haar instappen. In Gergeri zetten we haar in het centrum af en na ons eindeloos bedankt te hebben gaat ze te voet verder. Wij moeten hier nu op zoek naar de juiste weg naar boven toe. Er loopt vanuit Gergeri een weg naar het Nida plateau. Na wat zoeken en een keer verkeerd rijden, zitten we op de juiste weg. In het begin is deze weg nog asfalt. Via heel veel haarspeldbochten gaan we weer heel snel omhoog. Dan gaat de weg over in onverhard en niet lang daarna komen we op een beetje aparte splitsing. Er staan hier Mitatos (herdershuisjes) en een kerkje dat in aanbouw is. De meest rechterweg gaat naar het Nida plateau. Die nemen we deze keer niet. De meest linker gaat naar een kerkje toe bovenop de berg, die moeten we ook niet hebben. We nemen de middelste en deze gaat inderdaad naar Rouvas toe. Na een stukje gedaald te zijn, zitten we midden in het bos.
Het is hier ontzettend groen. Af en toe komen we een geit of schaap tegen. En een René ziet iets vliegen waarvan hij eerst denkt dat het een duif is. Maar wanneer ik wat beter kijk, zie ik dat het een roofvogel is. Hij blijft rustig zitten en kijkt zelfs recht in de lens van René.
Dan rijden we weer verder. Aan het einde van de weg, is een kerkje en een grote picknick plaats. Hier ligt een herder wat te rusten met zijn twee herdershonden, en zodra hij ons ziet trekt hij snel zijn T-shirt weer aan. Wij parkeren de auto en ik trek mijn wandelschoenen aan. Er staan bij het kerkje een paar informatie borden over wat hier allemaal te zien kan zijn. Vale gieren, lammergieren, wilde katten en een paar bijzondere planten, waaronder eentje die zeer zeldzaam is. Wanneer je deze vind, willen ze graag weten waar je deze dan precies gevonden hebt.
We zien het riviertje dat door de kloof loopt al liggen en gaan te voet die kant op. En we zien gelijk al een paar wandelaars onze kant op komen. De kloof is niet heel erg bekend, maar is niet moeilijk om te lopen. We lopen met het water mee naar beneden. Het is prachtig groen in de kloof. Veel bomen en overal zit mos op. Ook groeien overal wilde cyclamen.
We willen niet de hele kloof lopen, maar ongeveer een uurtje heen en een uurtje terug. Na een half uurtje begint het heel zachtjes te regenen. Niet hard genoeg om te gaan schuilen, dus we lopen gewoon verder. Maar na een uurtje begint het toch wat harder te regenen. We komen bij een rustplaats aan en besluiten hier even het ergste van de bui af te wachten.
We lopen toch niet verder de kloof in, maar gaan zo weer terug naar de auto. Tijdens het wachten valt mijn oog op een klein plantje dat onder een steen groeit. Ik bekijk het eens wat beter en zie dan dat dat het plantje is dat ze bedoelden op het informatiebord. We zetten het uitgebreid op de foto om die straks beter te kunnen vergelijken met het informatiebord.
Het regent nu iets minder hard en we besluiten om maar weer terug te gaan. We weten nu ook wel waarom het hier zo groen is. Hoewel we ons best doen om alles zo goed mogelijk te fotograferen, kun je niet goed vastleggen hoe de sfeer is in deze kloof. Zoveel natuurschoon en rust, heel bijzonder! Tijdens de tocht terug zien we nog een paar keer het bijzondere plantje en eenmaal terug bij het informatiebord blijkt het inderdaad dat plantje te zijn. Maar er staat niets anders op het bord dan dat je het moet melden bij de gemeente Rouvas. Maar hoe en waar staat er niet bij. Omdat we er meerdere tegen gekomen zijn en ook vlak naast het pad, laten we het maar voor wat het is. Een ander, bij voorkeur een Griek, zal het plantje ook goed kunnen vinden. Wij stappen in ieder geval weer in en rijden dezelfde route weer terug. Terwijl we meer in de bewoonde wereld komen, gaat het steeds harder regenen. De temperatuur is hier dan wel hoger dan in de kloof (19 graden), maar het is hier ook natter. Wanneer we in Malia aankomen, is het daar 25 graden, maar het regent behoorlijk. We zitten even op het balkon en ik maak nog gauw wat boterhammen met kaas klaar. Het is al half vijf en na ons ontbijt hebben we nog niet weer wat gegeten. Ik zet de foto’s van mij weer over op de laptop en werkt het verslag weer bij. Dan is het al bijna half zes en doen we toch maar even de ogen dicht. Op onze vaste tijd komen we weer in beweging en gaan we naar de taverna. Ik bestel vandaag weer Kipsouvlaki en René neemt Karbonade. Er zijn vandaag geen Griekse aardappels, maar wel warme groenten in tomatensaus. Die neem ik er dan maar bij. Omdat we beide na het eten nog wel een gaatje over hebben nemen we dit keer wel een toetje. Verse aardbeien met slagroom. Die aardbeien zijn hier toch zoooooo lekker. Heel donkerrood van kleur en al heel zoet van zichzelf. Aristo zegt dat we ze de volgende keer met ouzo en suiker moeten nemen, dat is nog lekkerder. Na de aardbeien nemen we nog Agbag en dan nog Metaxa en een sexy ouzo. Dan rekenen we af en lopen weer terug. Halverwege worden we dit keer zowat van de sokken gereden door Makis. Hij wil ons wel terugbrengen, maar moet eerst even naar Philipidis in het centrum om nog iemand op te pikken. Maar die staat er nog niet, dus brengt hij ons toch maar eerst even terug. Ik dacht altijd dat René wel aardig hard reed, maar Makis rijdt, zeker in het donker, nog veel harder. Maar wanneer er iemand langs de weg loopt remt hij wel af. Bij de bar drinken we nog wat en praten we nog een poos en ook daar duikt Makis op. Terwijl we bij de bar zitten zie ik ineens een levende wezel of hermelijn op straat lopen. Tot nu toe zagen we daar alleen maar de platgereden varianten van. Aan het einde van de avond sluiten we de boel weer af. Makis en Giorgos gaan naar huis, en wij gaan naar bed toe. Het is dan al 2:15 uur.
Donderdag 26 mei 2011
Het weer: half bewolkt en erg drukkend met 26 graden
We staan vandaag om 9:30 uur op. We hoeven niet te ontbijten, want we gaan bij Katerina op de koffie. Die heeft altijd van alles bij de koffie, en nee is geen antwoord. We hadden aan Giorgos gevraagd hoe laat ongeveer en bij 10:00 uur trok hij nog een raar gezicht, dus hadden we afgesproken rond 11:00 uur te komen. Maar Giorgos bleek tegen Katerina gezegd te hebben dat we er om 10:00 uur zouden zijn. Ze dacht dus al even dat we niet meer kwamen. Natuurlijk wel. We kunnen nog net de auto boven kwijt en René zet hem gelijk de goeie kant op. Zo kunnen we straks makkelijker weg komen. Katerina komt ons al tegemoet lopen. We drinken een espresso met de nodige koekjes en cakejes en praten over van alles en nog wat. Eirini is er ook en komt er gezellig bij zitten. Je kunt merken dat ze toch wat ouder wordt. Giorgos is er niet, die moest voor zaken naar Chersonissos. We praten over van alles en nog wat en ik begrijp nu ook eindelijk waarom die muggenbulten zo enorm groot waren. Katerina zag de plekken namelijk en ik blijk niet door gewone muggen geprikt te zijn, maar de tijgermuggen. Dat verklaart de grote niet alleen, maar ook de ontsteking en het vocht. Katerina is doodsbang voor ze. Thuis zal ik wel eens opzoeken wat voor beest het precies is. Om 12:30 uur nemen we afscheid en gaan we eerst even bij het appartement langs voor het fototoestel en dan rijden we terug naar het centrum. We gaan naar Ariadne voor Granaatappelsiroop en dan lopen we Oud Malia door. Er is een groep uit Malia die druk bezig is geweest om alles op te knappen. Komend winter gaan ze weer verder, maar je kunt echt zien dat er veel woningen en panden zijn opgeknapt.
We lopen terug naar de auto en rijden die vervolgens naar de SPAR. Daar laten we hem een poosje staan. We gaan vandaag wat shoppen in Malia. We lopen naar onze vaste kledingzaak Attraction. René ziet wel weer leuke dingen, dit keer een blouse en een polo. Voor mij zit er dit keer niet veel bijzonders tussen. Een andere keer beter. Dan gaan we naar Revolution waar we een tosti (met chips) en espresso en thee bestellen. We zoeken een mooi plekje voor bij de stoep op en genieten van alle bedrijvigheid buiten op straat. Dan lopen we verder de winkels bij langs. Ik had eerder deze week al een paar mooie glashangers gezien en daar wil ik er een paar van meenemen. Bij een andere zaak komen we een aantal aanstekers en vloei. En ik probeer nog weer boeken van Nikos Kazantzakis te vinden. Maar het enige boek dat ze bij de boekhandel hebben is Alexi Zorba en die heb ik al. Wel zie ik hier het boek “ the island” liggen. Deze wordt op dit moment in Griekenland als serie uitgezonden en heet dan “ to nisi”. Het gaat over Spinalonga, maar dan met alle trieste dingen erbij. De serie volg ik via YouTube, maar het boek wou ik ook nog steeds lezen. Dan lopen we weer richting de auto, we komen onderweg nog een nieuwe kalender en dan zijn we weer terug. Bij de SPAR haalt René nog een slof sigaretten voor z’n vader. Wij nemen dit keer niet voor onszelf mee. Bij het appartement halen we zoveel mogelijk alle spullen weer uit de auto. Morgen nog 1 laatste ritje, en dan zit het er weer op. Op het balkon drinkt René zijn laatste biertje op en ik probeer de retzina op te krijgen. Ik werk gelijk het verslag maar weer bij en dan lezen en puzzelen we nog wat. Na een kort tukkie komen we weer in de benen en gaan we rond 19:15 uur naar de taverna. We vragen eerst bij Lazer aan de bar of hij inmiddels al weet of we de kamer kunnen houden morgen, maar Rania had nog steeds geen fax of email gehad. Zij zou hem bellen zodra ze meer wist, anders belt hij haar nog wel. Dan gaan we maar op pad naar de taverna. Maar direct bij het verlaten van het terrein van het appartement, komt Aristo er weer aan gereden. We stappen gelijk maar bij hem in en hij loopt te geinen dat we een taxi bestelt hadden. Bij het restaurant gaan we weer aan tafel 11 zitten, een beetje onze tafel geworden tijdens deze vakantie, terwijl we anders altijd aan 31 zaten. Edi komt gelijk alweer met de drankjes aan gelopen. Giorgos geeft aan dat hij vandaag verse Papoutsakia heeft, maar daar heb ik vandaag echt geen ruimte voor. Het lijkt erg op Mousaka, maar dan niet in een schaaltje. Ik kies vandaag voor Soutzoukakia. René neemt als laatste maaltijd filet a la crème, maar dan wel graag de kleinste. En hoe hij ook z’n best doet, hij krijgt hem net niet op. Giorgos vindt dit helemaal niet erg, en eet met veel smaak de rest op. We wachten even tot het eten gezakt is en bestellen dan toch die aardbeien met ouzo en suiker bij Aristo. Maar in plaats van een beetje ouzo, drijven de aardbeien er zowat in. Maar inderdaad is de smaak wel erg lekker. Dan toch ook nog maar Agbag en nog een Metaxa en sexy ouzo. We gaan wel een beetje op tijd terug, omdat we misschien alsnog de koffers al moeten inpakken als we de kamer niet langer kunnen houden. We willen afscheid nemen van Aristo, omdat we die morgenmiddag niet meer zullen zien bij de taverna, maar hij wil dat we morgenochtend koffie komen drinken. Dat spreken we dan maar af. We hoeven daarom ook geen afscheid te nemen van Edi, die zien we morgenochtend ook nog wel. En hij wil vanavond ook nog even naar het appartement komen. We lopen terug en tellen onderweg wel 6 gekko’s en we zien ook weer ons muisje lopen. Bij het toilet beneden ziet René later nog een gekko (de pad zat er ook al een paar dagen), dus de totaal stand komt hiermee op 16. Dat zal ook wel de eindstand worden, want morgen zijn wij al vertrokken voordat de gekko’s verschijnen en bovendien zijn we dan met de auto. We drinken nog een poos wat bij de bar. Lazer maakt ons blij door te zeggen dat we de kamer mogen houden, we hoeven dus niet te beginnen met pakken. We wisselen adresgegevens uit met Anja en Henk. En we vragen hen om bij ons een keertje langs te komen om de video van de doop van Nikos te bekijken. Dan gaat iedereen naar bed en om 2:30 uur sluiten we af. René drinkt nog een laatste whisky op het balkon en gaat dan ook slapen. Het is dan 2:45 uur.
Vrijdag 27 mei 2011
Het weer: bewolkt met af en toe pittig regen en onweersbuien en 21 graden
We staan vandaag om 9:30 uur op. We hebben geen zin in ontbijt en gaan rustig douchen en aankleden. Om 10:45 uur zijn we zo ver dat we naar de taverna gaan voor koffie bij Aristo. Hij heeft geen tosti’s, dus blijft het bij koffie, verse jus en later nog een frappe. Dan nemen we afscheid van hem en Edi en gaan we verder met de auto naar Selinari. We krijgen nog een flesje raki mee voor thuis en dan stappen we in. We willen het klooster nog een keertje bezoeken, een kaarsje aansteken en misschien wat vale gieren spotten. Maar hoe dichter we bij het klooster komen, hoe harder het begint te regenen. Uiteindelijk bij het klooster, regent het zo hard dat we de auto niet uitkunnen. De stoeltjes van de kantina die hier vlakbij staat, spoelen nog net niet over de weg naar beneden, maar dat houdt niet over. We wachten een poos, maar het gaat alleen maar steeds harder regenen. Dan houden we het maar voor gezien en rijden we voorzichtig terug naar het appartement. Maar in Malia heeft het helemaal nog niet geregend. We zitten een poosje bij de bar en eten dan daar maar een tosti. Giorgos komt nog langs en geeft ons verse Griekse kaas en honing mee. Dan gaan we toch de koffers maar eens inpakken. Om 13:30 uur zijn we voor het grootste gedeelte klaar en gaan we weer naar beneden. We moeten nog nieuwe foto’s maken van de kamers en vragen aan Rania of er nog een kamer kant en klaar is. Die is er en daar maken we dan een aantal nieuwe foto’s. Van de blauwe muur en de waterkoker en het koffiezetapparaat. En natuurlijk ook even van Giorgos zijn trots, een citroenboom vol met citroenen.
We brengen de camera terug en de sleutel en zitten nog weer wat beneden. Dan komt Lazer er aan en nemen we afscheid van Rania. Ik haal de kaas die we meegenomen hadden uit Nederland nog even op en leg die beneden in de koelkast voor de mensen van kamer 203. Die wilden die wel graag hebben en wij nemen hem echt niet meer mee terug. Dan gaan we even terug naar de kamer. René wil nog een poosje slapen voordat hij straks hier en later in Nederland weer moet auto rijden. Ik werk het verslag nog maar weer even bij en ga dan wat lezen. Om 17:00 uur maak ik René weer wakker. We kleden ons om en stoppen de laatste spullen in de koffer. We nemen afscheid van iedereen bij de bar en natuurlijk ook van Lazer. Om 17:45 uur gaan we naar de taverna voor een kopje tomatensoep. Meer krijgen we er geen van beide in. Edi komt nog weer langs en dan nemen we afscheid van Giorgos en de rest en stappen dan in de auto op weg naar het vliegveld. Het afscheid nemen valt me dit jaar weer heel erg zwaar. Om 19:30 uur moet onze auto ingeleverd zijn. Onze vlucht gaat om 21:55 uur. Onze eerste vakantie op Kreta dit jaar zit er weer op. Ik moet weer een aantal maanden wachten voor dat ik weer naar “huis” kan.
Totaal aantal gekko’s deze vakantie: 16 stuks
Voor de rest van de vakantiefoto’s zie HIER