Maandag 30 september 2024
Het weer: 11 graden en bewolkt NL, 26 graden en bewolkt GR
We zijn gisteravond op tijd naar bed gegaan. En zo lukt het ons om in ieder geval tot 1:00 uur te slapen. We gaan douchen en ons omkleden. Nog een paar dingen in huis opruimen en afwassen. De vuilnis nog even weggooien en dan hebben we nog wat tijd om tv te kijken. Om 2:30 uur gaan we rijden. Dit keer via de polder in plaats van over de A28. Het eerste stuk naar de polder toe vind ik altijd een beetje spannend op dit tijdstip. Het stikt in dit gebied van de reeën. Gelukkig gaat het dit keer ook weer goed. Om 4:00 uur komen we bij P3 aan. De slagboom doet wat ingewikkeld. We snappen niet zo snel waarom en er staan ook al aardig wat auto’s achter ons. René trekt daarom een kaartje en rijdt het terrein op. Bij rij 202 vinden we een plekje. Mooi dicht bij het gebouwtje van de bus. Ze zijn hier druk aan het verbouwen en daarom vertrekt de bus ook van een iets andere plek. Maar alles gaat best vlot. Op Schiphol zelf moeten we de bagage labelen en dan zelf inchecken. Maar bij het inchecken van de koffers, geeft het systeem de melding dat de koffers zwaar zijn en dat er een ander label aan moet. Dus labels er weer af en alles weer opnieuw. Dat blijft toch bijzonder, ze kunnen toch in het systeem zien hoeveel kilo wij aangevraagd hebben per koffer, dus zou je verwachten dat het label daar ook op afgestemd is. Helaas. Na wat gepruts zitten de juiste labels op de juiste manier om de koffers en kunnen we zelf naar de douane. Daar hebben we een tijdslot voor gereserveerd en dat gaat wel vlotjes. We hebben nog tijd om een broodje te eten en een bak koffie te nemen. We gaan naar La Place toe. Die broodjes met kruidensmeerkaas zijn altijd erg lekker. Terwijl we deze opeten, kijkt René even op zijn telefoon waarom de slagboom net zo raar deed bij P3. Het blijkt dat hij de parkeergarage gereserveerd had en niet het parkeerterrein. Dat doet René nooit. Dus hoe hij dat gehad heeft, geen idee. Maar dit kost dus wel extra geld. Hij ziet dat er wel een mogelijkheid is om later restitutie aan te vragen. Is dat ook opgehelderd. Na het broodje lopen we naar D78. Om 6:20 uur begint het boarden. We vertrekken 10 minuten te laat, maar blijkbaar hebben we wind mee, want de vlucht duurt maar 2 uur en 50 minuten. Wel hebben we behoorlijk turbulentie vanaf Kroatië. Toch nog iets van storm Boris? Het landen verloopt prima. De koffers duren wel lang dit keer. Maar uiteindelijk hebben we ook beide koffers en kunnen we op weg naar The Best aan de overkant van de weg bij de verhuurbedrijven voor auto’s. We zien de auto al in de verte staan en regelen snel de papieren. Dit jaar hebben we een Jeep Renegate Trailblazer. Oranje met een mat zwarte streep over de motorkap. Niet echt onopvallend. Maar wel 4×4, automaat en diesel! De auto rijdt heerlijk en om 12:00 uur zijn we bij het appartement in Malia. Daar worden we begroet door Rania en door Eirini! We praten kort bij en krijgen de sleutel van kamer 302. Ook zien we Rien en Jacqueline direct al zitten. Ze zien er goed uit. Na wat praten gaan de koffers naar boven. We krijgen van Rania ook nog een tas en water. Geschenk van Wim en Wendy, die zijn gisteren vertrokken en zijn we helaas net misgelopen. Erg lief! Op de 2e etage word ik begroet door Meli. De schoonmaakster en tevens de vrouw van Hekuran, of zoals iedereen hem kent; Vasili. We pakken alles uit en trekken de korte broek aan. Tijd om boodschappen te gaan doen. In Malia lukt het ons niet om een parkeerplek te vinden bij Xalkiadakis. We rijden daarom door naar Chersonissos. Daar vinden we bij Xalkiadakis wel een parkeerplek. We slaan alle benodigdheden in en rijden dan weer terug naar Malia. Direct alles maar in de koelkast. René heeft inmiddels best honger, dat broodje van Schiphol zijn we allang weer vergeten. We vertrekken daarom direct voor een kort ritje en eindigen in Kera bij Niki. Ik neem Briam en René neemt gestoofd varkensvlees. Met volle buiken rijden we terug naar Malia. Bij het appartement zitten nu Aristo en Nikolina. Zij doen samen de bardienst bij het appartement nadat Rania naar huis gaat. Een paar dikke knuffels later, gaat we naar boven toe. Het is inmiddels 16:30 uur, tijd om een klein tukkie te gaan doen. Om 18:30 uur komen we weer in de benen. René gaat als eerste douchen en scheren. Kan hij gelijk de douchekop die er hangt uitproberen. We hebben eventueel een eigen bij ons in de overblijftas. Maar wat een verrassing staat ons te wachten… De douchekop is prima en we hebben een thermostaatkraan!!! Na allebei douchen en omkleden, lopen we om 19:30 uur naar het restaurant. Daar worden we begroet door Giorgos, Drane, Anna (of eigenlijk Sara), Katerina en Theodoros. Qua eten krijgt René “Schweinehackse” en ik heb ook geen keuze, ik krijg Soutzoukakia. Want zegt Giorgos, daar begin je altijd iedere vakantie mee. Als voorgerecht krijgen we gevulde champignons en krijgen we olijven. Na wijn, water en honingraki rekenen we af. We lopen om 22:30 uur terug. Onderweg zien we 8 gekko’s. Mijn voeten doen zeer van de hakken, dus na een paar meter loop ik verder op blote voeten. Tot hilariteit van Drane en Anna. Bij de bar neemt René nog wat biertjes en ik ga aan de sexy ouzo. We praten een poos met de diverse gasten die er zijn en natuurlijk met Aristo. Om 1:00 uur sluit de bar en gaan we naar bed. René neemt op het balkon nog een biertje en ik werk het verslag van de eerste dag weer bij in mijn schriftje. Dan is het tijd om te gaan slapen.
Dinsdag 1 oktober 2024
Het weer: 29 graden en half bewolkt
We zijn vandaag om 9:00 uur opgestaan. De bedden zijn weer even wennen, maar op zich hebben we heerlijk geslapen. Het is vandaag de eerste dag van de maand, dus allemaal “Kalo Mina” gewenst. Een goede nieuwe maand. We frissen ons op en drinken koffie, thee en jus op het balkon. Dan wat spullen pakken en op pad. Bij de bakker in het centrum haal ik even snel twee belegde stokbroden gezond. En dan gaat de reis verder naar Mochos. Via Mochos rijden we naar het Lassithi plateau. We gaan rechts rond. In Plati slaan we af naar onze bestemming van de dag. Maar eens kijken of deze auto echt zo goed is als ze zeggen. Kijken of de 4×4 het doet. We willen namelijk naar de toren van Cosmote toe. Deze staat helemaal bovenop een berg en de weg er naar toe is heel slecht. Dus een serieuze off road weg. Heel rustig, soms maar met 9 kilometer per uur rijden we naar boven. Soms moet ik even uitstappen om een grote steen aan de kant te leggen. Eenmaal boven hebben we een fantastisch uitzicht. Ondanks dat het wat heiig is. We zien het nieuwe vliegveld, Heraklion, het Lassithi plateau en nog veel meer. Er zit hier ook een webcam van Cretaweather.gr. Ik zoek de bewuste camera op hun site op en wacht tot we in beeld zijn. Met mijn mobiel maak ik een schermafdruk van de camera. Grappig! Ook is dit een mooie plek om de auto eens goed op de foto te zetten. Nu is hij al iets stoffig, maar dat wordt vast nog veel erger. Na veel foto’s gaan we weer terug naar beneden. We zien nog schattige herfst krokussen. En een ander klein paars bloempje dat blijkbaar ook alleen in de herfst bloeit. Eenmaal terug op het Lassithi plateau rijden we richting Agios Nikolaos. Daar vinden we helaas geen parkeerplek bij de haven. En de rest is ons te ver lopen naar het centrum. We rijden daarom door naar Elounda. Daar parkeren we de auto en slenteren we door het dorpje. We eten ergens een yoghurt bowl. Veel fruit, chiazaad, muesli en ahornsiroop. Heel gezond in ieder geval. Met een Freddo Espresso. We stappen weer in en rijden via Neapoli weer terug naar Malia. Even de spullen naar de kamer en dan met de fotokaartjes en de laptop weer terug naar beneden. Hier hebben we net iets meer wifi. René stelt de foto’s gelijk veilig en dan drinken we nog wat. Ik werk ondertussen het verslag weer bij. Het is inmiddels 17:00 uur. We gaan terug naar onze kamer en slapen tot 18:30 uur. Dan is het tijd om te douchen en ons om te kleden. Om 19:50 uur zijn we in het restaurant. We bestellen wijn en water en hebben geen haast met het bestellen van eten. Wanneer we dat doen neemt René Gyros en ik kies voor Stifado. En die Stifado is echt de lekkerste die ik ooit gegeten heb. Na het eten nemen we nog meer wijn en Giorgos geeft bij ons aan dat we even moeten wachten. Hij heeft een verrassing voor Katerina. En dat blijkt Nikos te zijn. Die is sinds 3 dagen naar Corfu, maar komt nu voor 4 dagen weer terug. Om ongeveer 23:00 uur is het zover. Jos en Gonny hebben hem opgehaald van het vliegveld en brengen hem naar het restaurant. Katerina is tot tranen geroerd. Iedereen krijgt knuffels van Nikos. We drinken samen nog wat en dan rekenen we af. Op de terugweg zien we dit keer 6 gekko’s. Bij de bar blijkt Nikos ineens daar al te zijn. Wij gaan aan de stamtafel zitten en drinken nog wat bier en sexy ouzo. Om 1:00 uur sluit Aristo de bar en om 1:40 uur gaan we naar boven. Tijd om te gaan slapen. Maar eerst het verslag bijwerken en René drinkt nog een biertje op het balkon.
Woensdag 2 oktober 2024
Het weer: 29 graden en zonnig
Vanmorgen zijn we om 9:00 uur opgestaan. We lummelen eerst wat rond en eten daardoor maar niet meer op de kamer. Vandaag willen we naar een klein strandje toe, tenminste als we dat kunnen vinden. We rijden daarom eerst naar de bakker toe om belegde broodjes te halen. René haalt bij de supermarkt papieren zakdoeken. Hij is sinds de vlucht deze kant op, heel erg verkouden geworden. Daarna rijden we naar Kavousi. We zien het bordje naar het strandje van Tholos, maar ze zijn hier met de weg bezig en een grote vrachtwagen blokkeert de ingang van de weg die we moeten hebben. We draaien de auto en nemen in het dorp een andere afslag. Nu moeten we dwars door de olijfboomgaarden over onverharde wegen. Na wat vertakkingen en afslagen naar rechts komen we op de weg waar we in eerste instantie op wilden rijden. We bereiken het strandje en gaan eerst eens rustig op een muurtje zitten. Het blijkt hier namelijk behoorlijk te waaien en de wind staat precies verkeerd. Geen snorkelweer en lekker rustig in de zon liggen gaat hem hier ook niet worden. Ook het strandje zelf is niet zo mooi als we gezien hadden op foto’s op het internet. Dus andere plannen maken… Vlakbij Kavousi bevindt zich een hele oude olijfboom. Vanaf daar lopen er wegen naar Thripti vlakbij de Ha-kloof. Deze route hebben we nog maar 1x eerder gereden en dat was ook al weer een poos geleden. Dat lijkt ons een beter plan. Eenmaal voorbij de oude boom begint het doolhof van weggetjes. Tomtom is allang de weg kwijt en mijn toch zeer gedetailleerde kaart geeft niet heel veel steun. Af en toe staat er een bordje naar een gehuchtje of een kerkje toe. En zo komen we wel in de juiste richting. Eén keer rijden we verkeerd en rijden we een extra rond om een berg heen. Uiteindelijk zien we meer bordjes naar Thripti staan en komen we in het dorpje uit. Vanaf Thripti loopt een asfaltweg naar beneden naar Epano Chorio. En dat ligt langs de weg naar Ierapetra. Die kant gaan wij niet op, wij gaan terug naar Agios Nikolaos. Dit keer vinden we wel een parkeerplek bij de haven. We lopen eerst naar een apotheek toe voor neusspray voor René. Eens kijken of dat meer lucht geeft. Dan lopen we naar Asteria, voor koffie en wat te eten. Ik neem Galaktoboureko en René neemt een omelet. We slenteren daarna de winkelstraten wat door en scoren nog een heerlijk ijsje. Pistache met hele noten er door. We lopen terug naar de auto en rijden terug naar Malia. Om 16:30 uur zijn we terug op de kamer. Eerst even wat drinken en ik werk het verslag weer bij. Dan is het tijd voor een kort tukkie. Om 18:15 uur staan we op. Lekker douchen en dan omkleden. Om 19:30 uur zijn we in het restaurant. René neemt de special van de dag, een gevulde kippenpoot. Het lijkt wel een sambabal. De poot is gevuld met kaas en bacon. Ik neem vandaag Kotosouvlaki. We spoelen al dit heerlijks weg met wijn en water. Giorgos wil straks spelen, dus samen met René gaat hij aan de whisky. Giorgos met cola, René puur. Ik krijg een sexy ouzo. Giorgos gaat inderdaad spelen, samen met Nikos. Doda, de zoon van Anna die hier helpt in de bediening, doet een poging tot zingen en Theo(doros) doet de Zeibekiko dans. Om 22:30 uur rekenen we af en lopen we terug. We zien dit keer 4 gekko’s. Bij de bar kletsen we met Aristo en Nikolina. Later nog met de andere gasten. We hebben nog erg gelachen om een nieuw koppel dat volkomen het verkeerde appartement geboekt heeft en daardoor helemaal de weg kwijt is. Zij waren 8 jaar geleden een keer bij een appartement in de buurt van Theo Star geweest, iets met een waterval in het zwembad. En op de foto’s van Cretan Family dachten zij die ook gezien te hebben. Dus had de vrouw daarom dit appartement geboekt. Maar het blijkt heel anders te zijn. Nikolina checkt de boeking en ze hebben toch echt dit geboekt. Dus de komende weken zitten ze hier. Om 0:45 uur gaan wij naar boven. Aristo sluit de bar. Wij drinken nog iets op het balkon en ik werk het verslag weer verder bij.
Donderdag 3 oktober 2024
Het weer: 27 graden en zonnig
Vanmorgen zijn we om 9:00 uur opgestaan. We knappen ons op en dan gaat René brood halen. Ik zet ondertussen de rest klaar en kook eitjes. Vandaag ontbijten we op het balkon. Na het ontbijt rijden we naar Heraklion. We rijden eerst naar de Eko tegenover de Ikea. Hier hebben ze een hele goede wasstraat. Onze auto stond namelijk gisteren onder de palmbomen bij het appartement. En daar zit een soort schimmel in, waardoor de auto bedekt is met een soort hars. Heel plakkerig en niet goed voor de lak. Voor 10 euro wordt de hele buitenkant gedaan en ziet hij er weer uit als nieuw (wat hij ook eigenlijk nog is, de auto is van maart dit jaar). We rijden door naar de Jumbo. Onze sporttas/overblijftas moet vervangen worden en we missen nog een paar kleine dingen. Ze zijn hier ook al bezig met de kerst! Net als de Intratuin in Nederland. Alle rommel die we hier afgelopen winter zagen, wordt weer tevoorschijn gehaald. Na ons bezoek aan de Jumbo lopen we naar Block 62. Dit is een grote outlet van diverse merken. Bij de outlet van Funky Buddha kunnen we dit keer beide goed slagen. We lopen daarna nog naar de andere kant van de straat. Hier zit nu een hele grote outlet van Nike Factory. We kopen hier niets, maar voor iemand die echt iets op dit gebied wil hebben is dit zeker een aanrader. We lopen terug naar de auto en rijden via de kustweg naar de parkeerplaats bij de oude stadsmuur. Hoogste tijd om een hapje te gaan eten. We willen dit jaar op zoek naar een andere pita Gyros tent. De andere waar we al jaren heen gingen, wil aan toeristen alleen nog maar Plates verkopen en geen pita’s meer. En Grieken krijgen die daar nog wel. Dus tijd om te zoeken naar een ander. Ik heb op internet al wat voorwerk gedaan en vond daar zeer goede recensies van Hovoli. Deze zaak zit naast het gebouw van de gemeente vlakbij het vrijheidsplein. Een hele grote pita gyros voor 5,20 euro. En ze hebben zelfs nog een mega pita gyros voor 40 cent meer. Maar hier hadden we al een behoorlijke kluif aan. En echt heel lekker. Na de pita lopen we naar ons vaste ijsadresje, waar we ieder twee smaken in een bakje nemen. We lopen de winkelstraten in en kijken ook hier nog even bij de gewone winkel van Funky Buddha. René ziet hier nog een leuke polo. En ik zie hier in een winkel gezichtsverzorging van Korres. Een Grieks merk, met producten vooral op natuurbasis. Ik koop een dagcrème met gratis een kleine nachtcrème erbij. René koopt een dagcrème en een scheergel. We lopen terug naar de auto en rijden terug naar het appartement. Bij de bar drinken we nog een biertje. En zoals de meeste dagen maakt Aristo weer van allerlei lekkers klaar. Kaas, worst (met sambal), stukjes tomaat en komkommer en nootjes. Om 17:25 uur gaan we even plat. Om 18:30 uur is het tijd om te gaan douchen en omkleden. We lopen langzaam naar het restaurant. Ik heb dit keer weer hakken aan. We krijgen weer geen menukaart, Giorgos laat ons een steak en een karbonade zien. René kiest voor de steak, graag raw/medium. Ik neem kipfilet met citroensaus. De steak is helaas gortdroog en helemaal doorbakken. Giorgos vraagt hoe hij is, proeft zelf ook en René krijgt alsnog de karbonade erbij. Zo zonde, maar Grieken kunnen vaak niet echt goed een steak klaarmaken, jammer van zo’n goed stuk vlees. Na het eten lopen we terug. We zien dit keer 7 gekko’s. Bij de bar drinken we nog wat en kletsen we met de andere gasten. Ik wil iets ophalen bij de bar en stap blijkbaar bovenop een wesp. Die prikt mij precies in mijn linker kleine teen. Ik ben gelukkig niet allergisch, maar het doet best zeer. Ik doe er een poos een ijsblokje op, dat scheelt al een stuk. We nemen nu ook afscheid van Nikos. Morgenavond vertrekt hij weer naar Corfu. En wij gaan morgenochtend op weg naar Paleochora voor 2 nachten. We gaan dus snel naar boven om nog een tas in te pakken voor een paar nachten. We drinken nog een drankje op het balkon en gaan dan slapen. Het is toch weer 0:30 uur geworden.
Vrijdag 4 oktober 2024
Het weer: 30 graden en zonnig
We staan vandaag om 8:00 uur op. We knappen ons op en pakken de laatste paar toiletartikelen in. Wat sleept een mens toch veel mee, ook voor zo’n weekendje weg. We drinken nog koffie en thee op het balkon en dan gaan we op pad. Vlak voor Rethymnon eten we ergens een grote versuikerde donut met een extra grote beker Freddo Espresso. We rijden verder en om 11:45 uur parkeren we de auto in Chania bij de grote oude schoorsteen net buiten het oude centrum. Dit is een braakliggend stuk grond dat nu als gratis parkeerplaats wordt gebruikt. En het ligt op nog geen 10 minuten lopen van het centrum. We lopen het oude centrum door en in de leerstraat kopen we op verzoek van mijn zus en zwager leren riemen voor hen. René koopt voor zichzelf ook twee nieuwe. Ik zie ergens nog leuke koffiekopjes staan en neem er eentje mee voor op mijn werk. En ik zie nu ook eindelijk een mooie linnen jurk. De kleur is grijs/groen en hij lijkt op een hele lange blouse. Bij de fontein aan de haven eten we wat voor de lunch. René neemt een clubsandwich en ik kies voor de Griekse salade. We gaan terug naar de auto en via prachtige binnenlanden komen we om 15:30 uur aan in Paleochora. Een half uur te vroeg, dus we parkeren de auto alvast voor de deur en lopen dan het dorpje in. Bij een klein leuk kroegje, Barons Brunch Coffee Bar, drinken we ieder een verse jus. Om 16:00 uur zijn we terug bij het verblijf voor dit weekend, Evriali Comfort Living. Een wat norse Duitse man staat ons te woord en weigert ook maar iets anders te praten dan Duits. Met handen en voeten en mijn spaarzame Duits komen we er uiteindelijk wel uit. De kamer is heel netjes, de badkamer is perfect. Alles is een stuk moderner ingericht. Het is ook wel aardig aan de prijs, maar het appartement is behoorlijk compleet. We laden de spullen uit in kamer 102 en lopen dan naar het strand. De zeenarcis bloeit hier volop. Een prachtige bloem. We lopen verder het dorpje door. Aan de oostkant zien we een leuk ijssalonnetje. Daar nemen we beide een coupe ijs. Daarna lopen we weer rustig terug naar het appartementje. Even een uurtje de ogen dicht. Om 18:30 uur komen we weer in de benen, douchen we en kleden we ons om. Hierdoor missen we helaas het grootste deel van de zonsondergang. Nooit meer aan gedacht. We lopen via de oostkant langs het zuiden en de haven, om het fort naar het westen. We zien nog wel een mooie rode verkleuring van de lucht. We kiezen voor het eten uiteindelijk voor Parasties. René wou Ribeye, maar die hadden ze niet. Hij bestelde toen kalfsfilet, maar kreeg toch nog weer een ander stuk vlees. Wel kalfsvlees maar een ander stuk. Deze was wel goed klaargemaakt, mooi rosé van binnen. Ik had Biftekia. Ook deze was erg lekker. De huiswijn viel alleen wat tegen. En natafelen mocht blijkbaar ook niet. Onze borden werden weggehaald en gelijk kwam de rekening! Dus geen dessert of nog een glaasje wijn. Dan maar op zoek naar een ander plekje. We strijken neer bij Agios Bar. Ze spelen live muziek binnen, maar buiten vinden we nog net een plekje voor twee personen. We kijken naar alle rare mensen die langs lopen. Een vrouw die ik ken via Facebook, Finanda, is hier in september een week geweest met haar man en zij waren erg lovend over de sfeer in dit dorpje. Helaas treffen wij het minder dit weekend. 95% van de toeristen die we zien zijn Duits, gemiddeld 70 plus qua leeftijd, met wandelstokken of andere hulpmiddelen. Veel verouderde hippies. Niet helemaal onze sfeer dus. We voelden ons wel gelijk heel jong. Om 23:00 uur rekenen we af en lopen we terug. Het is bijna 0:00 uur als we gaan slapen.
Zaterdag 5 oktober 2024
Het weer: 30 graden en half bewolkt, later een bui 
Vanmorgen zijn we om 8:00 uur opgestaan. We willen zo kijken of we bij Manto kunnen ontbijten. Daar zouden ze een all-you-can-eat ontbijtbuffet moeten hebben voor 12 euro per persoon. Dit blijkt inderdaad te kloppen en de keuze is echt enorm. Roerei, spek, worstjes, yoghurt, fruit, muesli, cornflakes, melk, hartige taarten, salades met en zonder groente, diverse soorten cake, taart en koekjes, te veel om op te noemen. Als we beide de buik vol hebben lopen we terug. We pakken de zwemspullen, de drone en de cameraspullen, water en zonnebrand en gaan op pad. Via prachtige kronkelige wegen rijden we naar Elafonissi. We zien opnieuw heel veel tamme kastanjes. Daar staat deze hoek van Kreta ook om bekend. Bij de laatste parkeerplaats voor Elafonissi parkeren we de auto en pakken we de camera’s. De zwemspullen laten we in de auto. Dit is niet ons soort strand. Wel voor foto’s, maar veel te massaal. We zien dat het strand dit keer niet doorloopt naar het eilandje voor de kust, maar dan men tot aan de borstkas door het water moet lopen om daar te komen. We fotograferen het roze zand en het hele blauwe water. Dan lopen we weer terug naar de auto. Vlak voor de parkeerplaats kopen we een grote fles met citroenlimonade. We rekenen af bij de man van de parking (5 euro voor de dag, of in ons geval een uurtje) en rijden naar Kedrodasos. Dit is meer ons soort strand. Ongeorganiseerd, een beetje een geklim en geklauter om er te komen. We vinden een prachtige cederboom om onder te liggen, installeren ons en gaan dan de zee in. Het is weer geen snorkelweer. Hoge golven en veel scherpe rotsen. En hele harde wind. Na een korte duik gaan we zonnen en laten we ons opdrogen. Om 14:30 uur beginnen we aan de klim terug naar de auto. René vliegt nog even met de drone, raakt de verbinding kwijt, maar gelukkig heeft deze drone een automatische terugkeerstand. Dan rijden we via onverharde wegen terug naar Paleochora via Sklavopoula. Een hele mooie route. Vlak voor Agia Kiriaki zien we nog vier helmparelhoenders. Om 16:00 uur zijn we terug bij het appartement en gaan we even plat. We willen dit keer op tijd zijn voor de zonsondergang. Maar als we weer in de benen zijn, blijkt het weer helemaal omgeslagen te zijn. Het is bewolkt en er kan zelfs later op de avond regen komen. We lopen wel naar het strand. En via het strand naar het einde waar we op een muurtje wachten. We zien heel even de zon, maar heel bijzonder wordt het niet. We lopen nadien terug en gaan dan douchen en omkleden. Vervolgens lopen we het centrum toe. Bij Portofino besluiten we vanavond te gaan eten. Ondanks dat ik Giorgos beloofd had geen pizza te eten (zie reisverslag van twee jaar geleden), besluit ik toch een pizza te bestellen. Eén met pikante salami, maar niet met pepers. René bestelt een steak. Daar hebben ze hier zelfs een aparte kaart voor. Het eten laat alleen heel lang op zich wachten. Mijn pizza komt na een half uurtje wel, maar de steak van René is er dan nog niet. Er zijn na ons twee grote tafels vol met Grieken gekomen en deze krijgen voorrang op de andere gasten. Dat is wel een slechte zaak. De eigenaresse ziet dat René nog steeds geen eten heeft en grijpt direct in. Zo kan hij dan ook eindelijk eten. Ik heb mijn pizza dan al bijna op. En niet alleen bij ons gaat dat mis, het is bij meer tafels het geval. Na het eten willen we afrekenen en ze vraagt of we nog druiven en raki willen. Maar terwijl we daar op wachten, begint het echt serieus te regenen. We wachten binnen en na een half uurtje kunnen we weg. Hun hele administratie loopt in de war, iedereen zit door elkaar aan andere tafels. Maar het komt goed. We krijgen zelfs nog onze druiven en raki. We lopen naar het ijssalonnetje en nemen dit keer een bakje ijsje. Deze peuzelen we op op het muurtje langs de boulevard. Dan lopen we dit keer naar Baron, waar we de eerste dag hier ook een verse jus gedronken hebben. René neemt een biertje, dat blijkt een speciaal biertje te zijn genaamd Mamos. En ik neem een wijntje. René besluit naast zijn biertje ook nog een raki te nemen. Omdat ik de bestelling in het Grieks deed, is het meisje in de bediening ineens super aardig en ze overlaadt ons met nootjes, chips en pretzels. Om 23:30 uur gaan we terug naar Evriali. Nog lekker wat lezen en dan slapen.
Zondag 6 oktober 2024
Het weer: 32 graden en zonnig, later half bewolkt
Vanmorgen zijn we om 8:00 uur opgestaan. Eerst nog maar weer eens douchen (regendouche met glazen cabine) en dan aankleden. Vervolgens lopen we naar Manto voor weer een overheerlijk ontbijt. Na het ontbijt lopen we terug en pakken we de laatste spullen in. We rijden binnendoor naar Elos en dan richting Topolia. Bij het stoplicht voor de tunnel stoppen we en proberen we een gier op de foto te krijgen. Daarna rijden we naar onze eerste echte stop bij Potamida. Jaren geleden heb ik een foto van George Meis gezien van deze plek. Hier bevinden zich aarden pyramides genaamd Komolithi. Deze zijn volgens de informatie op internet een paar duizend jaar oud. En ze hebben miljoenen jaren geleden onder water gestaan, dit weten ze door de gevonden fossielen. Ze zijn in het echt veel groter dan ik verwacht had. En je kunt ze beklimmen. We maken diverse foto’s, dit keer soms bewust met mensen erop, zodat je de schaal beter kunt zien. Heel bijzonder. We rijden daarna naar Kolymvari en bezoeken daar het Gonia Odigitria klooster. Een mooi en vooral sober klooster. Met net als bij Arkadi en Triada een kerk in het midden van het complex. In de kerk zien we een paar mooie iconen, maar geen fresco’s. Op het terrein zien we wel prachtige mozaïeken, maar eenvoudig in zwart-wit. In het winkeltje vinden we prachtige klooster armbandjes met een zilveren kruisje en handgeknoopt. We gaan terug naar de auto en rijden dan via de oude weg terug naar Chania. Daar pakken we de normale weg naar Rethymnon. Het is inmiddels 13:30 uur als we daar aankomen. De hoogste tijd voor een lunch. We lopen eerst nog wat door het oude centrum en stoppen bij Sarlo voor een pita. René kiest voor de covered pita gyros en ik kies voor een pita gyros met kip. Schuin tegenover Sarlo zie ik een kledingzaak zitten met leuke jurken, blouses etc. Na het lunchen bekijken we deze. René ziet een leuke linnen blouse met korte mouwen. En ik zie een jurk, een beetje in bohemian stijl. En ik zie nog prachtige stoffen waaiers liggen bij de kassa. Die ben ik nu zeker nodig. Het is hier 32 graden met sluierbewolking en zuidenwind. Geen wonder dat ik het zo warm heb. We lopen terug naar de auto en rijden terug naar Malia. Vlak voor Malia krijgen we zelfs nog een paar spetters, maar meer dan 10 waren het er niet, dus ik noem dit geen regen. Bij het appartement zijn Jaap en José net aangekomen. We brengen snel de spullen naar boven en gaan dan terug naar beneden om samen wat te drinken en bij te praten. Dat loopt hopeloos uit de hand. Vele raki’s, biertjes, wijntjes, worst en kaas later gaan we om 18:45 uur heel even naar boven. René doet zijn ogen even dicht en ik ga vast douchen. Ik heb het nog steeds heel warm. Ik trek mijn nieuwe jurk aan en om 19:30 uur lopen we samen met Jaap en José naar het restaurant. Ik heb geen keuze qua eten. Ze hebben speciaal op mijn verzoek Gemista gemaakt. René mag weer een steak nemen, mits hij hem deze keer zelf op de grill klaar maakt. Jaap en José krijgen Stifado aangeboden. We nemen wijn en water en krijgen raki of zoals Giorgos dat steeds noemt cola light. Om 22:15 uur gaan we terug en dat betekent voor Jaap en José dus ook gekko’s tellen. Ze weten eerst niet wat we zoeken, maar we zien er al snel een paar. Uiteindelijk zien we er 8. We drinken nog een poos bij de bar wat met nieuwe en oude gasten (Ellen & Frans en Heike en Sybilla). De drank vloeit rijkelijk deze avond. Ik ben al best moe. Om 0:15 uur ga ik naar bed. René komt later.
Maandag 7 oktober 2024
Het weer: 27 graden en half bewolkt
Vanmorgen zijn we om 9:30 uur opgestaan. Na wat opfrissen gaat René naar de supermarkt brood halen en verse jus. Ik maak ondertussen de rest klaar. René komt terug en meldt dat één van de nieuwe gasten van gisteren vannacht is opgehaald met de ambulance met hartproblemen. Hebben we niets van mee gekregen. Hij ligt nu in het ziekenhuis in Heraklion. Hopelijk herstelt hij snel en mag hij terug komen. Na het ontbijt op het balkon doe ik even snel een wasje. Om 11:00 uur gaan we rijden. Eerst tanken in het dorp. De man die ons helpt biedt nog aan om de auto even snel af te spuiten, gratis. Hij vindt de auto zo stoffig. Heel lief van hem, maar over een uurtje of twee is de auto weer net zo stoffig. We gaan namelijk eerst naar Kritsa en dan via Katharo naar Lassithi. In Kritsa parkeren we de auto en pakken we de camera’s. We lopen voor het eerst sinds lange tijd weer heel diep het dorp in. Heel veel foto’s later van talloze blauwe deuren en ramen stappen we weer in en rijden we naar boven. De weg tot aan Katharo is helemaal opnieuw geasfalteerd. Vlak voor de bergpas rijden we de wolken in. Het weer hier is heel anders. Maar eenmaal de bergpas door op het Katharo plateau, schijnt de zon. De bomen op dit plateau, dat een stuk hoger ligt dan Lassithi, beginnen al te verkleuren. Prachtige rode bladeren. We steken het plateau over en nemen de onverharde weg richting Lassithi. Onderweg zien we nog een geit met een hele grote bel. In Kritsa hebben we net zelf een kleiner exemplaar gekocht, origineel zonder verf, voor 8 euro. Leuk voor thuis. Via Tzermiado en Krassi rijden we terug naar Malia. Het is nog maar 14:00 uur. We besluiten het dorp maar eens door te lopen. Ik haal nog even nieuwe anonieme witte potjes bij de apotheek. Kan ik weer een jaar voorruit. Aan de hoofdweg door Malia heen stoppen we voor een Freddo Espresso en een ijsje. En dan lopen we weer terug. Er is niet veel veranderd sinds afgelopen winter. Bij de bar drinken we nog wat met Jaap en José en zetten we de foto’s weer over op de laptop. Om 18:45 uur gaan we naar boven. We spreken af om om 20:00 uur naar het restaurant te gaan. René gaat daarom even plat en ik werk het verslag weer bij. Om 20:00 uur lopen we inderdaad met z’n vieren naar het restaurant toe. Giorgos neemt ons weer mee naar de keuken. Hij heeft een soort van Imam, maar dat is meer een voorgerecht en hij heeft Pastitio. José neemt Soutzoukakia, Jaap neemt varkensfilet met Cretan Family saus. René neemt Bifteki en ik kies de Pastitio. We krijgen van Giorgos nog olijven en hele jonge Mizithra kaas. De kaas is niet zo ons ding. Deze is zo jong dat er nauwelijks smaak aan zit. Na het eten komt Giorgos bij ons aan tafel zitten en eet hij zelf Imam met de patat die Jaap en René overgehouden hadden. Eirini wou steeds de borden afruimen, maar dat mocht niet van Giorgos. Dit was dus de reden, hij wou hun patat. Jaap rekent af en dan lopen we terug. We zien dit keer 7 gekko’s. Geverifieerd door familie De Ridder. Bij de bar drinken we nog een poos wat. Aristo sluit af om 1:00 uur en wij gaan om 1:30 uur naar boven.
Dinsdag 8 oktober 2024
Het weer: 28 graden en half bewolkt
Vanmorgen zijn we om 9:00 uur opgestaan. Ik ben vandaag heel misselijk. Dat ben ik al bijna een heel jaar, maar de laatste paar dagen ging het juist zo goed met mijn maag. Vandaag dus overduidelijk niet. Dan is het maar goed dat we vandaag voor het eerst sinds hele lange tijd een echte stranddag gaan doen. We ontbijten eerst op de kamer en om 11:00 uur nemen Jaap en José ons mee naar Irish House in Stalida. Ze hebben hier heerlijke zonnebedjes met een schuimmatras erop en een parasol. Gratis! De bedoeling is dan wel dat je iets nuttigt van de bar of het eten dat ze hier serveren. En de kaart die ze hebben is erg uitgebreid en met prima prijzen. We gaan direct maar eens de zee in. En die is heerlijk. Uiteindelijk zwemmen we zelfs 3x. Dan gaan René en ik lunchen. Jaap en José hebben zostraks al ontbeten. René neemt een pizza en ik een sandwich BLT. Aan beide hebben we een behoorlijke kluif. Om 15:30 uur is iedereen wel zover dat we terug naar het appartement gaan. Bij de bar drinken we nog wat en Aristo maakt weer allerlei hapjes. Ook worstjes in hele hete saus. Wel erg lekker. Terwijl we met een hele groep bij de bar zitten, krijgt de vrouw (Marian) van de man (Mart) die in het ziekenhuis ligt, bericht dat hij onverwacht toch nu naar huis toe mag. René heeft nog maar één biertje gehad en biedt aan om te rijden. Hij gaat even snel douchen en omkleden. Terwijl hij met Marian naar het ziekenhuis is om Mart op te halen ga ik douchen en de spullen uitspoelen van onze stranddag. Wanneer ik daar klaar mee ben ga ik naar beneden, waar René ook net weer terug is. René wisselt zijn korte broek nog even om voor een lange broek. Jaap en José komen er ook net aan lopen. We gaan vanavond naar Odas toe om te eten. Voor Jaap en José de eerste keer daar. Georgos ziet ons aan komen lopen, begroet ons en er is nog precies één tafel voor vier personen. Jaap en ik kiezen als eten voor Bekri Meze. José neemt Kokonisto en René neemt steak. Het eten is weer heerlijk. En de sfeer is hier ook altijd goed en gemoedelijk. We besluiten om nu toch ook een dessert te nemen. René neemt ijs met fruit. José en ik nemen beide fruitsalade. En Jaap wil graag Baklava met ijs. Als afsluiter krijgen we raki met griekse yoghurt en glyka. We rekenen af en José en ik krijgen van Maria nog takjes basilicum. Die staat hier in grote potten en ruikt heel erg sterk. We lopen terug naar het appartement. Langs deze route zien we eigenlijk nooit gekko’s en dat is ook vandaag het geval. Bij de bar drinken we nog wat en ook Lazer komt nog even langs. Heel gezellig. Om 2:00 uur gaan we naar bed.
Woensdag 9 oktober 2024
Het weer: 30 graden en zonnig
Vanmorgen zijn we om 9:00 uur opgestaan. Vandaag wordt deel 2 van onverwachte dingen doen. Wij waren met deel 1 mee geweest met Jaap en José voor een echte stranddag. Zij gaan vandaag met ons mee op off road rijden. We hebben gekozen voor de route naar Tripiti. Deze weg is tegenwoordig nog steeds onverhard, maar wel mooi breed en goed onderhouden. We ontbijten niet, maar om 10:00 uur stoppen we eerst bij de bakker voor belegde broodjes en koffie. We rijden naar Heraklion toe en nemen daar de afslag Mires. Dan rijden we door Agia Varvara heen en rijden we naar Agii Deka. Daar nemen we de afslag naar Vagionia en dan naar Vasiliki. Daar pakken we de verkeerde afslag. De wegen veranderen hier nogal, zo is een onverharde weg ineens verhard of zit er een extra afslag. We vinden uiteindelijk de afslag naar Krotos en Tripiti. Vanuit Vasiliki nog net iets langer het asfalt volgen. Er staan dan kleine houten bordjes. Na een klein stukje rijden maak je een bocht naar links en dan ineens zit je midden in de kloof. Met rechts hele hoge rotswanden. Jaap en José kijken vol verwondering rond. Dit soort Kreta hebben ze nog nooit gezien. En ze snappen nu wel waarom wij dit zo mooi vinden. Er worden veel foto’s en filmpjes gemaakt. We zien ook nog gieren vliegen en we zien dat de kloof ook gevonden is door Jeepsafari’s. We stappen daarom snel weer in en rijden verder. Het smalle stuk door de kloof vinden Jaap en José erg indrukwekkend. Bij het strand parkeren we de auto en lopen we langs de branding. José is dol op groen en hier vindt je heel veel groene stenen. We drinken wat bij de taverna, deze is bijna 3x zo groot als de laatste keer dat René en ik hier waren. En daarna hobbelen we weer verder. We komen uit in Krotos (en dat kun je ruiken hè Jaap) waar ze ook schitterende mozaïeken hebben. Daarna rijden we door Miamou en zijn we weer terug in de bewoonde wereld. We besluiten via de Messara vlakte naar Embaros te rijden. En daar nemen we de geasfalteerde route naar het Lassithi plateau. Dit blijft een prachtige route. En deze is goed te doen met een normale auto. We rijden het Lassithi plateau rechts rond en gaan dan naar Malia. Het is 16:15 uur als we terug zijn. Aristo begint gelijk weer met hapjes te maken. Deze keer zonder sambal. Om 17:50 uur zijn we boven en gaan we even plat. Dan pak ik de tondeuse en doe ik het haar van René even. Daarna douchen en omkleden. Om 20:00 uur lopen we met z’n vieren naar het restaurant. Jaap, José en René nemen de gevulde kippenpoot. Ik bekijk de kaart. Maar ergens anders is de bestelling misgegaan en er is ineens een bord Kotosouvlaki over. Giorgos staat er mee in de handen, ziet mij zitten en zegt dat deze nu voor mij is. Ook lekker. Na de wijn en de raki / cola light lopen we terug. We zien dit keer 6 gekko’s. Bij de bar drinken we nog wat. Naar aanleiding van afgelopen zondagmiddag en avond vinden er ook nog hele serieuze gesprekken plaats. Soms moet dat even. Aan het einde wordt er geknuffeld en kan iedereen weer lekker slapen. Om 1:50 uur gaan we naar boven. Ik werk het verslag weer bij. René neemt nog één biertje op het balkon en dan gaan ook wij lekker slapen.
Donderdag 10 oktober 2024
Het weer: 27 graden en zonnig
Vanmorgen zijn we om 9:30 uur opgestaan. We drinken koffie en thee en trekken de zwemspullen aan. René wil graag nog een relax dag op het strand. Om 10:30 uur rijden we met onze eigen auto naar Stalida toe en lopen we naar Irish House toe. Jaap en José zijn er al. En José is helemaal verbaasd dat we nog een stranddag doen. Om niet helemaal levend te verbranden, bouw ik een soort van tentje van de parasol en een handdoek. Zo heb ik meer schaduw. We zwemmen even en lezen dan een poos. We hebben inmiddels ook wel trek en besluiten te gaan brunchen. René neemt toast met ei en bacon. En ik neem een omelet met champignons. En die is best groot. Samen met de patat die er bij ligt heb ik er een behoorlijke kluif aan. René helpt een handje mee. We gaan weer op onze bedjes liggen en laten het eten zakken. Ik ga niet meer zwemmen, maar René gaat nog voor een tweede keer de zee in. Om 15:45 uur gaan wij weer terug. De familie De Ridder blijft nog heel even. Wij moeten nog wat boodschappen doen. Na de boodschappen gaan we terug naar het appartement. Eerst maar eens even douchen. Ik heb overal zand en zout zitten. Dan drinken we nog wat beneden bij de bar. Om 18:00 uur gaan we naar boven. Even de ogen dicht. Om 19:15 uur komen we weer in de benen en kleden we ons om. En om 20:00 uur lopen we met z’n vieren naar het restaurant. Bij Eva zien we dat er maar drie tafels gezet zijn. Bij de Cretan Family zit het zo goed als vol. We zitten vanavond bij het waterrad aan de ronde tafel. José wil spaghetti a la chef. Ik wil graag Tigania. De heren krijgen een 2-persoons schotel met karbonades in wijnsaus. Aan het einde van de avond eet Giorgos nog een bord vol bij ons aan tafel op. En er komt nog een hele rare Duitse man bij ons zitten. José en ik dopen hem Smeagol. Later komen we er achter dat hij Daniël heet. Maar Smeagol past beter bij zijn uiterlijk en gedragingen. We rekenen af en lopen terug. Dit keer zien we 9 gekko’s. Bij de bar drinken we nog wat en om 0:50 uur gaan we naar boven. Ik werk het verslag weer bij en René drinkt nog een biertje op het balkon.
Vrijdag 11 oktober 2024
Het weer: 32 graden en zonnig
Vanmorgen zijn we om 8:30 uur opgestaan. We drinken alleen koffie en thee en dan gaan we op pad. Eerst langs de bakker voor belegde broodjes en Freddo Espresso. Dan de snelweg op richting Ierapetra. We gaan vandaag naar Takis toe! Om 10:35 uur parkeren we de auto bij de Lidl in Ierapetra. Die lopen we nog even door (altijd Griekse weken hier) en dan wachten we met een groep op de vrijwilliger die ons komt halen. Een Pools/Schots meisje heeft geen vervoer en rijdt met ons mee. We rijden in colonne naar de opvang toe. Takis zien we direct in het begin heel even en gaat met ons op de foto. Daarna lopen we naar diverse verblijven toe. Eerst naar de oudere honden, dan naar de katten en vervolgens naar de nieuwe verblijven boven achter het huis. En daar zien we ook de puppy’s van Polly. Wat een schatjes! De tijd vliegt en het is zo maar weer 13:00 uur geweest. Het Pools/Schotse meisje rijdt weer met ons mee terug naar Ierapetra en zetten we af bij de Lidl. Wij rijden naar het fort in de haven en parkeren daar de auto. We lopen langs de boulevard en René ziet nu wel stickers van het oog. Een beetje groot, maar we besluiten ze toch mee te nemen. We eten ergens wat aan de boulevard. René een crêpe met ijs en ik een fruitsalade, beide met een verse jus erbij. We lopen terug naar de auto en rijden dan naar het stuwmeer van Bramiana. Ook hier zit er dit keer niet zoveel water in. Het water is wel prachtig blauw van kleur. Het meer staat ook bekend om zijn watervogels, maar behalve een paar meerkoeten en een reiger zien we niets. We rijden door naar Kalamafka, Krousta en Kritsa en dan via Agios Nikolaos terug over de hoofdweg. Bij het appartement gaan we direct douchen. We ruiken namelijk enorm naar hond, kat en alles wat daar uit komt. Daarna gaan we naar de bar en dan door naar het restaurant. Om 20:00 uur zijn we er. We overleggen even en besluiten om mezes te bestellen vandaag. We geven Giorgos de vrije hand (hij weet wel wat we wel en niet lusten) en binnen een mum van tijd staat de tafel vol met eten: Tzatziki (2x), fava (2x), Soutzoukakia, Stifado, Gyros, knoflookbrood (2x), gevulde courgette met mousaka vulling en nog 2x feta uit de oven. Tot de rand vol rekenen we af en lopen we terug. Het is dan 23:30 uur. Bij het appartementencomplex links aan de lange weg, Pipi Langkoushuis genoemd door Jaap en José krijgen we nog de man 2 borreltjes. En Jaap maakt even een selfie met ons allen om het moment vast te leggen. We lopen verder en zien onderweg 8 gekko’s. Wanneer we bij de bar aankomen, zit Giorgos er al met de beide dames van de keuken. Iets later komt ook Lazer nog even langs. Om 1:30 uur gaan we naar boven. Tijd om te gaan slapen.
Zaterdag 12 oktober 2024
Het weer: 33 graden en zonnig
Vanmorgen zijn we om 9:00 uur opgestaan. We frissen ons even op en dan gaat René naar de supermarkt voor brood en verse jus. Ik maak ondertussen de rest klaar. We ontbijten hier op de kamer. Na het ontbijt rijden we naar Heraklion. Het is zaterdag, dus tijd voor de zigeunermarkt. Wat is het hier benauwd warm en helemaal op de markt! Na het rondlopen op de markt, waar ik nog 4 T-shirts voor 20 euro weet te scoren, drinken we nog wat bij een kafenion. Een Freddo Espresso. We strompelen terug naar auto, de hitte is heel drukkend. In de auto lekker de airco aan en weer op pad. We rijden via de oude weg naar Margarites. René heeft echt last van de warmte en onderweg stoppen we daarom ook even voor een powernap. In Margarites gaan we eerst wat eten bij Mouries in de bocht. René bestelt een pita Gyros en ik neem een Griekse salade. Beide zijn niet best. We lopen een stukje door het dorp en ik fotografeer wat blauwe deuren. Dan gaan we terug naar de auto en rijden we via de nieuwe weg terug naar Malia. We maken samen met Jaap en José nog hun traditionele foto op het muurtje. Wel een beetje gek zo in deze samenstelling. Het is bijna half vijf als we weer terug op de kamer zijn. Om 20:00 uur zijn we weer aangekleed en al. We lopen deze vakantie voor de laatste keer met z’n vieren naar het restaurant. Katerina geeft ons menukaarten, Giorgos pakt deze vervolgens weer van ons af. We krijgen eerst 2 voorgerechten. Beide met aubergine, maar heel verschillend. Eén in plakjes als stoofschotel, de andere als rolletjes met kaas uit de oven. Beide erg lekker, mag wat ons betreft zo op de kaart. Na het voorgerecht kregen we twee grote schalen met kip in saus en kaas met patat. Twee verschillende soorten saus. Ook verrukkelijk. Na het eten en de cola light lopen we terug. Dit keer zien we 4 gekko’s. Bij de bar drinken we nog wat en dan nemen we eerst afscheid van Rien en Jacqueline. Iets later is het ook tijd om afscheid te nemen van Jaap en José. Wij blijven beneden zitten, er komen nog nieuwe gasten en anders zit Aristo met Nikolina helemaal alleen beneden. De nieuwe gasten blijken Denen te zijn. Om 1:30 uur sluiten we alles af en gaan we naar boven. We drinken nog een drankje op het balkon en ik werk het verslag weer bij.
Zondag 13 oktober 2024
Het weer: 30 graden en half bewolkt
Vanmorgen zijn we om 9:00 uur opgestaan. Ik merk direct dat ik vandaag weer niet mijn dag heb. We wilden een kloof lopen (Agriomandra), maar dat zit er niet in. We ontbijten daarom maar op het balkon. En daarna besluiten we maar door de nabije omgeving te rijden. We rijden via de oude weg naar Neapoli, dan vanaf daar naar Skinias, Vrouchas, Plaka, Elounda naar Agios Nikolaos. Daar rijden we via de nieuwe weg naar het Selinari klooster. Onderweg bij de wegwerkzaamheden zien we aan de overkant van de weg, op de constructieplek een vale gier op de grond zitten!! Maar de weg is smal, er rijden auto’s achter ons en we kunnen niet keren. Maar op zo’n 8 meter afstand van ons is het wel een imposante verschijning! Bij het klooster steken we eerst ieder een kaarsje aan. En in het winkeltje kopen we voor Annie (vriendin van René’s vader) een kleine kandelaar voor van die klooster kaarsen. Die kaarsen halen we niet hier, daar is het hier veel te druk voor. We weten een beter kapelletje. We rijden daarom verder naar Chersonissos en nemen daar de afslag naar Kastelli. Vlak voor Kastelli aan de linkerkant zit een mooi kapelletje met een enorme voorraad kaarsen. We doneren geld in het kluisje in de kerk en pakken een aantal kaarsen mee. Dan rijden we iets terug en nemen we de afslag naar het Lassithi plateau. We tanken bij Angelos en Eva, die er geen van beide zijn. Maar hun zoon helpt ons. Hij lijkt sprekend op zijn vader, dezelfde pretoogjes. We rijden verder en stoppen dan bij Skapanis, om bij de vader van Angelos (Manolis) wat te eten. We nemen ieder een Griekse omelet met een verse jus. Na het eten krijgen we nog een stukje sinaasappeltaart. Die is toch niet te evenaren. Zo lekker! We rijden weer verder naar Neapoli en dan terug naar Malia. We drinken nog wat bij de bar en om 17:30 uur gaan we naar boven. Even plat. Om 19:00 uur is het tijd om te gaan douchen en ons om te kleden. We lopen naar het restaurant, krijgen wel een menukaart, maar daarna verdwijnt deze weer en moeten we mee naar de keuken. We krijgen de keuze om een 2-persoons steak te nemen met vooraf een Cretan Family salade. Dat lijkt ons prima. Giorgos vraagt nog aan René of hij hem zelf klaar wil maken, maar dat hoeft niet. De steak is medium en heel erg lekker. Er zitten een paar moeilijke stukken aan en die laten we dan ook beide liggen. Giorgos vraagt hoe de steak was en doet nog een poging om iets eetbaars van die moeilijke stukken te halen. En hij moppert een beetje lachend dat we geen snippertje goed vlees over gelaten hebben voor hem. Om 22:15 uur rekenen we af en lopen we terug. We zien dit keer 5 gekko’s. Bij de bar drinken we nog een poos wat en kletsen we met de Belgen. Daar zijn er hier steeds meer van en dat vinden we wel gezellig. Om 0:45 uur gaan we naar boven. Na nog een drankje op het balkon en het bijwerken van het verslag gaan we slapen.
Maandag 14 oktober 2024
Het weer: 28 graden en half bewolkt
Vanmorgen zijn we om 9:00 uur opgestaan. We drinken koffie en thee op het balkon. Daarna betalen we alvast onze schulden bij de bar en gaan we op pad. We gaan eerst naar Heraklion om de auto te laten wassen. Dit keer laten we de binnen- en de buitenkant doen. Voor 15 euro is de auto weer als nieuw. We rijden vervolgens naar Archanes. We missen een afslag en rijden weer dwars door een deel van Heraklion dat we niet kenden. Over het industrieterrein heen en over allerlei smalle weggetjes, komen we uiteindelijk op de juiste weg naar Archanes. De navigatie wil ons steeds over de hoofdweg hebben, maar wij willen binnendoor tussen de wijngaarden door. Met wat moeite vinden we in Archanes een parkeerplekje. We gaan eerst even ergens brunchen. Bij Zelita Winebar hebben ze ook de mogelijkheid voor een omeletje of een ander klein ontbijt. Het straatje is prachtig met kleine terrasjes en overhangende bloemen en wijnranken. We eten een omeletje met ham en kaas en gaan daarna met twee camera’s en twee mobieltjes op jacht. Er zijn hier zoveel mooie doorkijkjes, deuren, muurschilderingen en pandjes. Dus heel veel foto’s later stappen we weer in de auto en rijden we terug naar Heraklion. Vanaf daar rijden we over de oude weg naar Chersonissos. Daar parkeren we de auto en gaan we voor de laatste keer op zoek naar de juiste maat stickers van het oog. Die vinden we niet. Maar we vinden wel een lekkere bak ijs. Om 16:00 uur zijn we terug in Malia. We drinken nog wat bij de bar. Daarna gaan we naar boven. Eerst heel even plat en dan beginnen met de koffers inpakken. Wat een zooi! Om 20:15 uur is alles ingepakt wat er nu in kan en kunnen we douchen. Uiteindelijk zijn we om 21:00 uur in het restaurant. Giorgos was al bang dat we niet meer kwamen. Natuurlijk wel! We kunnen nu alleen niet meer wat van de grill bestellen. Het is vandaag wat rustiger in het restaurant en de grill is al gesloten. Giorgos maakt daarom voor ons een schotel met half Soutzoukakia en half Stifado. Om 22:15 uur rekenen we af en lopen we terug. We zijn niet zo van het afscheid nemen en knijpen er dus gewoon zo tussenuit. Onze zaklamp is al ingepakt. Daardoor zien we maar 2 gekko’s. Bij de bar zitten alleen Ellen en Frans er nog. We drinken nog iets en om 0:15 uur gaat Aristo met Nikolina weg. Om 0:55 uur gaan we naar boven. We drinken nog iets op het balkon en geven de rest van ons water, cola en bier aan Ellen en Frans. Zij zijn hier de rest van de week nog. Voor nu gaan wij slapen.
Dinsdag 15 oktober 2024
Het weer: 25 graden half bewolkt GR, 14 graden half bewolkt NL
Vanmorgen zijn we om 8:15 uur opgestaan. We knappen ons op en stoppen de laatste spullen in de koffers, rugzakken en overblijftas. Om 9:00 uur zijn we beneden en nemen we afscheid van Meli en Rania. De laatste barrekening is betaald. Aristo is nog niet terug van de bakker, afscheid nemen van hem zit er nu niet in. Wij stappen in de auto en worden vanaf de galerij en het raam uitgezwaaid door Ellen en Frans. We rijden eerst naar bakker voor een laatste keer belegde broodjes. Op de eerste parkeerplaats van de nieuwe hoofdweg naar Heraklion stoppen we om deze op te eten. Bij het laatste tankstation voor de luchthaven moeten we de auto aftanken en om 09:50 uur zijn we bij het terrein van The Best. De man die de sleutel in ontvangst neemt is verbaasd over het feit dat we de auto hebben laten cleanen. Maar hij was zo stoffig, zowel van binnen als van buiten. Ze zeggen op hun Facebook pagina wel altijd dat ze dit graag willen, maar het gebeurt blijkbaar nooit. Hij is er in ieder geval heel blij mee. We lopen naar de vertrekhal, maar onze vlucht staat nog niet op de borden. Dus gaan we buiten op een bankje wachten. Uiteindelijk zien we dat we bij rij 37-40 kunnen inchecken. We zijn zelf al wel ingecheckt, maar hier moeten we de koffers achter laten. De rij is lang en er zitten een paar mensen in een rolstoel tussen, die de boel aardig ophouden. Maar dat geeft niets, die mensen willen ook graag met vakantie. De koffers worden gewogen en we hebben nog 4 kilo over. Na het afleveren van de koffers gaan we zelf door de security heen. We lopen nog even door de taxfree en ik koop voor mijn moeder nog Loukoumi. Ze was 8 oktober jarig. Om 11:15 uur zitten we bij gate A4. Om 11:40 uur zal het boarden beginnen. En dat gaat inderdaad keurig via schema. De vlucht duurt dit keer 3 uur en 40 minuten. We hebben wind tegen. En dat blijkt niet het enige te zijn. We landen op de polderbaan, dus dat wordt lang taxiën. We komen aan bij gate D57. Helemaal achteraan, het enige dat je daar nog ziet is gras en landingsbanen. We lopen naar de bagagebanden toe en die van ons zou op band 2 moeten aankomen. René ziet in de app van Schiphol dat dit wel even gaat duren. De bagage is vertraagd en komt over 45 minuten. Wanneer we de koffers hebben lopen we naar de shuttlebus toe voor P3. De bus zou iedere 5 minuten moeten komen, maar dat blijkt vandaag ruim 15 minuten te zijn. We lopen bij P3 naar de auto en rijden naar de slagboom. Eens kijken wat de schade is. 253 euro. Maar wanneer we deze willen betalen, weigert de slagboom onze betaalpassen. Er staat saldo genoeg op. Dan maar een andere slagboom proberen. Hetzelfde verhaal. Dus drukken we op de knop om een medewerker te spreken. Na 10 pogingen hebben we eindelijk iemand aan de lijn. We moeten uiteindelijk binnen in de garage bij een automaat betalen en daarna kunnen we door de slagboom. Het is inmiddels 16:00 uur en dus volop spits. We rijden via de polder weer terug naar huis. Het is 18:45 uur wanneer we in Meppel aankomen. De vakantie zit er op.
Totaal aantal gekko’s deze vakantie: 74 stuks
Voor de overige foto’s zie HIER
ps. We hebben restitutie aangevraagd voor het parkeergeld, binnen een dag hadden we een reactie terug. We hebben de 253 euro terug gekregen. En binnen een paar dagen stond het al op de rekening. Keurig geregeld van Schiphol!